dcsimg

Ağçiçək ( Azerbaijani )

provided by wikipedia AZ

Ağçiçək (lat. Leucojum) — zanbaqçiçəklilər sırasının nərgizçiçəyikimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.

Təbii yayılması

Leucojum L. - cinsinin adı yunanca "süd kimi ağ" sözündən yaranmışdır. Bu bitkinin 10 növü Avropa və Şimali Afrikanın mülayim iqlim rayonlarında yayılmışdır. Gülçülükdə onların 2 növündən geniş istifadə olunur. Yaz ağgülü (L. vernum) enli, parlaq yarpaqlı, tək-tək, ağ, uzunsaplaqlı çiçəkləri olan çoxillik bitkidir. Çiçəyinin forması zəngiçiçəyinə bənzəyir. Bu bitkidən 1420-ci ildən gülçülükdə istifadə edilir. Yay ağgülünün (L.aestivum L.) çiçək saplağındakı çiçəklərin sayı 2-7 ədəd olub, yarpaqlarının forma və quruluşuna görə fərqlənir. Ağgüldə hər il 1-2 bala soğanaq əmələ gəlir. Soğanaqları 8-11 sm dərinlikdə əkirlər. Ağgül yarımkölgə sevən bitkidir. Bu bitkini üzvi maddələrlə zəngin rütubətli torpaqlarda əkmək lazımdır.

Botaniki təsviri

Növləri

Azərbaycanın dərman bitkiləri

Digər növləri

Ekologiyası

Azərbaycanda yayılması

İstifadəsi

Ədəbiyyat

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visit source
partner site
wikipedia AZ

Ağçiçək: Brief Summary ( Azerbaijani )

provided by wikipedia AZ

Ağçiçək (lat. Leucojum) — zanbaqçiçəklilər sırasının nərgizçiçəyikimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visit source
partner site
wikipedia AZ

Leucojum ( Catalan; Valencian )

provided by wikipedia CA

Leucojum és un gènere de plantes herbàcies, perennes i bulboses pertanyent a la família Amaryllidaceae. El gènere comprèn 2 espècies:[1] L. aestivum i L. vernum.

Distribució i hàbitat

Són natives d'Europa meridional, des dels Pirineus fins a Romania i l'oest de Rússia,[2] però s'han introduït i s'han naturalitzat en moltes altres àrees, inclosa la costa est d'Amèrica del Nord. Tenen les fulles estretes com a cintes de color verd fosc. Les flors són petites i acampanades, de color blanc amb tons verd (o de tant en tant groc) al final de cada pètal. Tenen una lleugera fragància.

Referències

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Leucojum Modifica l'enllaç a Wikidata
  1. Kew World Checklist of Selected Plant Families
  2. Dolores Lledo, Aaron Davis, Manuel Crespo, Mark Chase and Michael Fay. "Phylogenetic analysis of Leucojum and Galanthus (Amaryllidaceae) based on plastid matK and nuclear ribosomal spacer (ITS) DNA sequences and morphology". Plant Systematics and Evolution (July 2004).
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autors i editors de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CA

Leucojum: Brief Summary ( Catalan; Valencian )

provided by wikipedia CA

Leucojum és un gènere de plantes herbàcies, perennes i bulboses pertanyent a la família Amaryllidaceae. El gènere comprèn 2 espècies: L. aestivum i L. vernum.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autors i editors de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CA

Bledule ( Czech )

provided by wikipedia CZ

Bledule (Leucojum) je rod jednoděložných rostlin z čeledi amarylkovité. Český název bledule patří mezi novotvary vytvořené v 19. století Janem Svatoplukem Preslem.

Popis

Bledule jsou vytrvalé pozemní byliny, s cibulemi. Jsou to rostliny jednodomé s oboupohlavnými květy. Listy jsou po několika v přízemní růžici, jsou jednoduché, přisedlé, s listovými pochvami. Čepele listů jsou celokrajné, většinou čárkovité, žilnatina je souběžná. Květy jsou oboupohlavné, jsou jednotlivé na vrcholu stonku nebo ve zdánlivých okolících obsahujících zpravidla 2-7 květů. Pod květem popř. květenstvím jsou 2 listeny, které jsou volné nebo zcela srostlé a tvoří toulec. Okvětí se skládá z 6 okvětních lístků ve 2 přeslenech (3+3), které jsou volné a v podstatě stejné, vytváří zvonkovitý tvar okvětí. Tyčinek je 6. Gyneceum je složeno ze 3 plodolistů, je synkarpní, semeník je spodní. Plodem je třípouzdrá tobolka.

Rozšíření

Podle současné taxonomie rod zahrnuje jen 2 druhy a je rozšířen v Evropě a jihozápadní Asii. Oba druhy se přirozeně vyskytují i v České republice. Bledule jarní je evropský endemit. Nominátní poddruh

Rozšíření v ČR

V ČR rostou 2 druhy z rodu bledule (Leucojum). Ve vlhkých listnatých lesích, vzácněji na vlhkých loukách, roste bledule jarní (Leucojum vernum). V moravských Karpatech se však asi vyskytuje pouze adventivně. Má zpravidla jednotlivé květy. Květenství s 3-7 květy mívá bledule letní (Leucojum aestivum), kriticky ohrožený druh (C1), v ČR roste jen v jihomoravských nížinných luzích, jinde byl zaznamenán jen ojedinělý adventivní výskyt.

Zástupci

Literatura

  • Klíč ke Květeně České republiky, Kubát K. et al. (eds.), Academia, Praha
  • Nová Květena ČSSR, vol. 2, Dostál J. (1989), Academia, Praha

Externí odkazy

Zahraniční

ČESKÉ

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autoři a editory
original
visit source
partner site
wikipedia CZ

Bledule: Brief Summary ( Czech )

provided by wikipedia CZ

Bledule (Leucojum) je rod jednoděložných rostlin z čeledi amarylkovité. Český název bledule patří mezi novotvary vytvořené v 19. století Janem Svatoplukem Preslem.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autoři a editory
original
visit source
partner site
wikipedia CZ

Hvidblomme ( Danish )

provided by wikipedia DA

Hvidblomme (Leucojum) er en slægt med 2 arter, de nedennævnte, som er udbredt i Vest-, Syd- og Østeuropa samt i Kaukasus og dele af Mellemøsten. Begge arter er dog blevet indført og dyrket som haveplanter mange steder i resten af Europa, hvorfra de er naturaliseret. Det er stauder med oprette, grundstillede blade og overhængende, hvide blomster med grønne pletter. Blomsterne har en svag duft.

Arter
Commons-logo.svg
Wikimedia Commons har medier relateret til:
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-forfattere og redaktører
original
visit source
partner site
wikipedia DA

Knotenblumen ( German )

provided by wikipedia DE

Die Gattung der Knotenblumen (Leucojum) gehört zur Familie der Amaryllisgewächse (Amaryllidaceae). Heute zählen nur noch die beiden Arten Frühlingsknotenblume und Sommer-Knotenblume zu dieser Gattung.

Beschreibung

Die Knotenblumen-Arten sind ausdauernde krautige Pflanzen. Diese Geophyten bilden Zwiebeln als Überdauerungsorgane. Mehrere linealische Laubblätter stehen an der Basis der Pflanze.

Die glockenförmigen, zwittrigen Blüten sind dreizählig. Die sechs Blütenhüllblätter sind gleichgestaltet und gefärbt. Die sechs Staubblätter sind frei. Namensgebend für die Gattung war wohl die frühe Blütezeit verbunden mit dem knotenartigen, unterständigen Fruchtknoten. Die Kapselfrüchte enthalten zahlreiche schwarze oder weiße Samen.

Alle Pflanzenteile sind durch Alkaloide wie Lycorin und Galanthamin giftig.

Systematik und Verbreitung

Die Gattung Leucojum wurde 1753 durch Carl von Linné in Species Plantarum, 1, S. 289 aufgestellt.[1] Der botanische Gattungsname Leucojum leitet sich von den griechischen Wörtern leukos für weiß und ion für Veilchen (Geruch veilchenartig) ab.

In der Gattung Leucojum sind nur noch zwei Arten enthalten:

  • Die Sommer-Knotenblume oder Spätblühende Knotenblume (Leucojum aestivum L.) ist über ganz Europa bis zu Krim und der östlichen Küste des Schwarzen Meeres verbreitet. Je Blütenstand gibt es mehrere Blüten: Mit zwei Unterarten:
    • Leucojum aestivum L. subsp. aestivum: Es gibt beispielsweise die Sorte: Leucojum aestivum 'Gravetye Giant'
    • Leucojum aestivum subsp. pulchellum Briq.
  • Die Frühlings-Knotenblume oder Märzenbecher, Josefs-Glocherl, Osterbecherchen, Osterglocke, (Leucojum vernum L.) hat eine natürliche Verbreitung in Zentraleuropa. Je Blütenstand gibt es meist nur eine oder seltener zwei Blüten: Mit drei Varietäten:
    • Leucojum vernum var. carpathicum Sims
    • Leucojum vernum var. vagneri Stapf
    • Leucojum vernum L. var. vernum

Die restlichen Arten der früheren zehn Leucojum-Arten sind heute in der Gattung Acis:

Acis
Leucojum
Galanthus

Dagegen ist Leucojum Adans. ein Synonym von Matthiola W.T.Aiton.

Literatur

  • Dolores Lledo, Aaron Davis, Manuel Crespo, Mark Chase, Michael Fay: Phylogenetic analysis of Leucojum and Galanthus (Amaryllidaceae) based on plastid matK and nuclear ribosomal spacer (ITS) DNA sequences and morphology. In: Plant Systematics and Evolution, Band 246, Nummer 3–4, 2004, S. 223–243. doi:10.1007/s00606-004-0152-0
  • Pepy Bareka, Georgia Kamari, Dimitrios Phitos, Acis ionica (Amaryllidaceae), a new species from the Ionian area (W Greece, S Albania). In: Willdenowia, Band 36, Nummer 1, 2006, S. 357–366 (PDF; 321 kB).
  • Gerald B. Straley & Frederick H. Utech: Leucojum. In: Flora of North America Editorial Committee (Hrsg.): Flora of North America North of Mexico. Volume 26: Magnoliophyta: Liliidae: Liliales and Orchidales. Oxford University Press, New York / Oxford u. a. 2002, ISBN 0-19-515208-5, S. 293 (englisch). (online), im weiter gefassten früheren Umfang.

Einzelnachweise

  1. Leucojum bei Tropicos.org. Missouri Botanical Garden, St. Louis.

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Knotenblumen: Brief Summary ( German )

provided by wikipedia DE

Die Gattung der Knotenblumen (Leucojum) gehört zur Familie der Amaryllisgewächse (Amaryllidaceae). Heute zählen nur noch die beiden Arten Frühlingsknotenblume und Sommer-Knotenblume zu dieser Gattung.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Niveolo ( Ido )

provided by wikipedia emerging languages

Niveolo esas genero de amarilidei, planto bulboza, di qua la folii esas lineala e la flori blanka.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Барско кокиче ( Macedonian )

provided by wikipedia emerging languages

Барското кокиче (на лат. Leucojum) е род на многугодишни растенија. Овој род има 12 вида. Се среќава по влажни и засенчени места и покрај реки, како и во влажни гори.

Leucojum aestivum L.

Тоа е многугодишно луковичесто растение, високо 65 cm. Листовите се линејни и се издигаат од основата, 2-6 на број, широки 5-13 mm. Цветовите се 3-7 на број и се сместени на врвот на стеблото со нееднакво долги дршки. Цветот е составен од шест еднакви, бели со зелени врвови, околуцветни ливчиња (долги и до 10-15 cm). Цвета во април и мај. Цветовите лачат силен и пријатен мирис. Сепак, ова растение е отровно. Се среќава по влажни ливади и мочуришта и во крајречните гори. Растението се користи во лековити цели, како и во украсни. Го содржи алкалоидот галантамин, од кој се добиваат различни лекови.

Класификација

Родот Leucojum (Барско кокиче) ги вклучува само следните два вида:

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Автори и уредници на Википедија

Барско кокиче: Brief Summary ( Macedonian )

provided by wikipedia emerging languages

Барското кокиче (на лат. Leucojum) е род на многугодишни растенија. Овој род има 12 вида. Се среќава по влажни и засенчени места и покрај реки, како и во влажни гори.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Автори и уредници на Википедија

Leucojum

provided by wikipedia EN

Leucojum is a small genus of bulbous plants native to Eurasia belonging to the Amaryllis family, subfamily Amaryllidoideae.[2][3][4] As currently circumscribed, the genus includes only two known species,[1] most former species having been moved into the genus Acis. Both genera are known as snowflakes.

Leucojum is a compound of Greek λευκος, leukos "white" and ἰόν, ion "violet". The spelling Leucoium is also used. Other common names include snowbell, dewdrop, and St. Agnes' flower.

Description

Leucojum vernum

Until 2004, the genus Leucojum was treated as including species now placed in Acis. Leucojum when narrowly circumscribed consists of only two species, Leucojum aestivum and Leucojum vernum. Compared to Acis, Leucojum has hollow rather than solid flower stalks (scapes), white flowers with green or yellow marks on both the inner and outer three tepals, flower stems (pedicels) at least as long as the spathes enclosing the inflorescence, and larger seeds, 5–7 mm (0.2–0.3 in) across. The marks at the tips of the tepals are quick way of distinguishing the genera when in flower. Like the related snowdrops (Galanthus), Leucojum has wider strap-shaped leaves rather than the usually narrowly filiform ones of Acis, 5–20 mm (0.2–0.8 in) wide in L. aestivum and up to 25 mm (1.0 in) wide in L. vernum.[3][5][6]

Taxonomy

The genus Leucojum was erected by Carl Linnaeus in 1753,[1] initially for two species, Leucojum vernum and L. autumnale.[7] In 1759, he added the species L. aestivum.[8]

In 1807, Richard Anthony Salisbury illustrated two species in The Paradisus Londinensis. He initially used the name Leucojum autumnale for the plant illustrated in plate 21, but when discussing Leucojum pulchellum (now included in L. aestivum), illustrated in plate 74, Salisbury noted the differences between the two species, and considered them sufficient to move Leucojum autumnale into a new genus, Acis.[9][10] Although some botanists accepted the split between Leucojum and Acis, including Robert Sweet in 1829,[11] most did not; for example, Brian Mathew in 1987 placed all the species in Leucojum.[12] Acis was reinstated in 2004, after it was determined on morphological and molecular grounds that the broadly defined genus Leucojum was paraphyletic, with Acis and a more narrowly defined Leucojum being related as shown the following cladogram.[3]

Galantheae

Acis

Leucojum s.s.

Galanthus

traditional Leucojum

Nine former members of the genus Leucojum, characterized by their narrow leaves, solid stems and unmarked flowers, are now placed in Acis, leaving only two species in Leucojum.[3]

Species

Distribution and habitat

Leucojum is native to Europe, except in the north-west, and then through Turkey to Iran. The two species, but particularly L. aestivum, are widely naturalized throughout the world, including in other parts of Europe, Japan, parts of Australia, North America and Uruguay.[1] It prefers damp situations, such as wet meadows and ditches, and shady habitats, such as woods.[13]

Cultivation

The two species of Leucojum have been described as "tough garden plants for damp soils". Both grow well in gardens in western Europe, with sufficient rainfall so that the soil does not dry out completely in summer. L. aestivum, the summer snowflake, grows particularly well on clay soils. L. vernum, the spring snowflake, is easy to grow in moist sunny or semi-shady places and flowers along with snowdrops.[6][12] Re-planting soon after lifting is recommended. Bulbs that have dried out either fail to grow or take a long time to establish. They can be propagated from seed as well as by division. Seeds require a period of cold in order to germinate and take 4–5 years to reach flowering size.[6]

Bulbs may be attacked by the narcissus bulb fly (Merodon equestris). Flowers may be eaten by slugs and snails. Infection of the leaves by the fungus Peyronellaea curtisii (syn. Stagonospora curtisii) can also kill plants.[6]

Cultivars

Leucojum aestivum 'Gravetye Giant' is a selected cultivar with larger flowers. It is named after Gravetye Manor, an Elizabethan manor house in West Sussex, England, the home of the influential garden writer William Robinson from 1884 until his death in 1935. The house is now a hotel.

Leucojum aestivum 'Gravetye Giant'[14] and L. vernum[15] have both gained the Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit.

Leucojum vernum 'Podpolozje' is a robust cultivar which combines the properties of var. carpathicum with that of the variant "vagneri", i.e., two flowers per stem and yellowish spots on its tepals.

Cultural importance

Leucojum aestivum was named the county flower of Berkshire following a 2002 survey by the wild flower and plant conservation charity Plantlife.[16] It was once common in the Loddon Valley, hence its alternative name of the 'Loddon lily'.

References

  1. ^ a b c d e "Leucojum". World Checklist of Selected Plant Families. Royal Botanic Gardens, Kew. Retrieved 2017-05-26.
  2. ^ Stevens, P.F. "Angiosperm Phylogeny Website: Asparagales: Amaryllidoideae".
  3. ^ a b c d Lledó, Ma D.; Davis, A.P.; Crespo, M.B.; Chase, M.W. & Fay, M.F. (2004). "Phylogenetic analysis of Leucojum and Galanthus (Amaryllidaceae) based on plastid matK and nuclear ribosomal spacer (ITS) DNA sequences and morphology". Plant Systematics and Evolution. 246 (3–4): 223–243. doi:10.1007/s00606-004-0152-0. S2CID 43826738. Retrieved 2017-12-04.
  4. ^ "Genere Leucojum". Altervista Flora Italiana. Retrieved 2017-05-26.
  5. ^ Webb, D.A. (1980). "Leucojum". In Tutin, T.G.; Heywood, V.H.; Burges, N.A.; Valentine, D.H.; Walters, S.M. & Webb, D.A. (eds.). Flora Europaea, Volume 5: Alismataceae to Orchidaceae. Cambridge University Press. p. 77. ISBN 978-0-521-06662-4.
  6. ^ a b c d Boens, Wim (March 2017). "An overview of Leucojum". The Plantsman. New Series. 16 (1): 20–25.
  7. ^ Linnaeus, C. (1753). "Leucojum". Species Plantarum. Vol. 1 (first ed.). p. 289.
  8. ^ "Leucojum aestivum". World Checklist of Selected Plant Families. Royal Botanic Gardens, Kew. Retrieved 2017-05-26.
  9. ^ Salisbury, R.A. & Hooker, W. (1805–1808). The Paradisus Londonensis : or Coloured Figures of Plants Cultivated in the Vicinity of the Metropolis. London: W. Hooker (printer D.N. Shury). doi:10.5962/bhl.title.53520. OCLC 1864969.
  10. ^ "IPNI Plant Name Query Results for Acis". The International Plant Names Index. Retrieved 2014-11-12.
  11. ^ "Search for Acis". World Checklist of Selected Plant Families. Royal Botanic Gardens, Kew. Retrieved 2017-05-26.
  12. ^ a b Mathew, Brian (1987). The Smaller Bulbs. London: B.T. Batsford. ISBN 978-0-7134-4922-8. pp. 119–121.
  13. ^ Grey-Wilson, Christopher; Mathew, Brian & Blamey, Marjorie (1981). Bulbs : the bulbous plants of Europe and their allies. London: Collins. pp. 136–137. ISBN 978-0-00-219211-8.
  14. ^ "RHS Plant Selector - Leucojum aestivum 'Gravetye Giant'". Retrieved 2013-05-21.
  15. ^ "RHS Plant Selector - Leucojum vernum". Retrieved 2013-05-21.
  16. ^ "County flowers". Plantlife. Archived from the original on 2015-04-30.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Leucojum: Brief Summary

provided by wikipedia EN

Leucojum is a small genus of bulbous plants native to Eurasia belonging to the Amaryllis family, subfamily Amaryllidoideae. As currently circumscribed, the genus includes only two known species, most former species having been moved into the genus Acis. Both genera are known as snowflakes.

Leucojum is a compound of Greek λευκος, leukos "white" and ἰόν, ion "violet". The spelling Leucoium is also used. Other common names include snowbell, dewdrop, and St. Agnes' flower.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Leucojum ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

Leucojum es un género de plantas herbáceas, perennes y bulbosas perteneciente a la familia Amaryllidaceae. El género comprende 2 especies: L. aestivum y L. vernum.

Distribución y hábitat

Son nativas de Europa meridional, desde los Pirineos hasta Rumania y el oeste de Rusia, pero se han introducido y se han naturalizado en muchas otras áreas, incluyendo la costa este de América del Norte. Tienen las hojas estrechas como cintas de color verde oscuro. Las flores son pequeñas y acampanadas, de color blanco con tonos verde (o de vez en cuando amarillo) al final de cada pétalo. Tienen una ligera fragancia.

 src=
Leucojum vernum

L. vernum crece normalmente hasta los 15-20 cm de altura , aunque puede alcanzar hasta 35 cm . Florece de marzo a mayo (tan pronto como la nieve se derrite en su hábitat). Dos variedades de Leucojum vernum son de sobra conocidas: L. vernum var. carpathicum nativa de la parte oriental de su área de distribución natural y es una planta grande de color amarillento con manchas en sus pétalos en lugar de color verde; 'vagneri' de Hungría es una planta robusta, a menudo con dos flores por tallo.

L. aestivum tiene una amplia área de distribución natural, encontrándose en Europa, el suroeste de Asia y el norte de Irán, y cada vez más en hábitat húmedos, incluidos los bosques húmedos, los pantanos y ríos. A pesar de su nombre común también florece de marzo a mayo, aunque ligeramente más tarde de los principios de invierno. Sus semillas en carnosas vainas están infladas, lo que les permite ser dispersadas por las inundaciones de agua.

Taxonomía

El género fue descrito por Carolus Linnaeus y publicado en Species Plantarum1: 289. 1753.[2]​ La especie tipo es: Leucojum vernum

Especies

Referencias

  1. «Leucojum». Royal Botanic Gardens, Kew: World Checklist of Selected Plant Families. Consultado el 28 de agosto de 2009.
  2. Leucojum en Trópicos

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Leucojum: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

Leucojum es un género de plantas herbáceas, perennes y bulbosas perteneciente a la familia Amaryllidaceae. El género comprende 2 especies: L. aestivum y L. vernum.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Märtsikelluke ( Estonian )

provided by wikipedia ET

Märtsikelluke (Leucojum) on amarülliliste sugukonda arvatud taimeliik.

Eestis on tuntud kevadine märtsikelluke (Leucojum vernum), keda kasvatatakse aia- ja ilutaimena. Harva taim ka metsistub.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipeedia autorid ja toimetajad
original
visit source
partner site
wikipedia ET

Txilintxa ( Basque )

provided by wikipedia EU

Txilintxa (Leucojum) Amaryllidaceae familiaren generoaren izena arrunta da. Bi espezie baino ez ditu: Leucojum vernum eta Leucojum aestivum hain zuzen ere.[1].

Erreferentziak



Biologia Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.
(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Txilintxa: Brief Summary ( Basque )

provided by wikipedia EU

Txilintxa (Leucojum) Amaryllidaceae familiaren generoaren izena arrunta da. Bi espezie baino ez ditu: Leucojum vernum eta Leucojum aestivum hain zuzen ere..

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Lumipisarat ( Finnish )

provided by wikipedia FI

Lumipisarat eli kevätkellot (Leucojum) on narsissikasvien heimoon ja Asparagales-lahkoon kuuluva suku.

Ulkonäkö

Lumipisaroiden kaikki kehälehdet ovat yhtä pitkiä ja niissä on vihreä kuvio. Lumikellojen sisä- ja ulkokehälehdet ovat eripituisia.

Lajeja

Lähteet

  1. Catalogue of Life catalogueoflife.org. Viitattu 18.5.2012.

Aiheesta muualla

Tämä kasveihin liittyvä artikkeli on tynkä. Voit auttaa Wikipediaa laajentamalla artikkelia.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visit source
partner site
wikipedia FI

Lumipisarat: Brief Summary ( Finnish )

provided by wikipedia FI

Lumipisarat eli kevätkellot (Leucojum) on narsissikasvien heimoon ja Asparagales-lahkoon kuuluva suku.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visit source
partner site
wikipedia FI

Leucojum ( French )

provided by wikipedia FR

Leucojum est un genre botanique qui regroupe certaines nivéoles.

 src=
Leucojum vernum

Chez les Galanthus, les trois tépales internes généralement échancrés, sont plus petits que les externes et présentent une ou deux taches vertes (guides de nectar). Chez les Leucojum, en revanche, les six tépales ont la même longueur.

Le genre Leucojum lato sensu comportait onze espèces. Deux d’entre elles, indigènes mais rares dans nos régions, sont assez souvent cultivées : la nivéole de printemps, Leucojum vernum, et la nivéole d’été, Leucojum aestivum.

À l’aide du cladisme et du séquençage de l’ADN, il a été montré que ces deux espèces sont plus étroitement apparentés au genre Galanthus qu’aux autres espèces, qui sont actuellement placées dans le genre Acis. Le genre Leucojum stricto sensu ne comporte donc plus que ces deux espèces.

Étymologie

Le nom Leucojum est une latinisation du grec λευκοίον (leucoion), issu de leukos, « blanc », et ion, « violette »[1].

Sources

  • Dolores Lledo, Aaron Davis, Manuel Crespo, Mark Chase, Michael Fay, Phylogenetic analysis of Leucojum and Galanthus (Amaryllidaceae) based on plastid matK and nuclear ribosomal spacer (ITS) DNA sequences and morphology, Plant Syst. Evol, 246(3-4): 223-243.
  • Réginald Hulhoven, Des Cousines des Perce-neige – Les Nivéoles, Les Jardins d'Eden, 21: 130-133, 2005

Notes et références

  1. François Couplan, Les plantes et leurs noms. Histoires insolite, Éditions Quae, 2012 (lire en ligne), p. 89.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Leucojum: Brief Summary ( French )

provided by wikipedia FR

Leucojum est un genre botanique qui regroupe certaines nivéoles.

 src= Leucojum vernum

Chez les Galanthus, les trois tépales internes généralement échancrés, sont plus petits que les externes et présentent une ou deux taches vertes (guides de nectar). Chez les Leucojum, en revanche, les six tépales ont la même longueur.

Le genre Leucojum lato sensu comportait onze espèces. Deux d’entre elles, indigènes mais rares dans nos régions, sont assez souvent cultivées : la nivéole de printemps, Leucojum vernum, et la nivéole d’été, Leucojum aestivum.

À l’aide du cladisme et du séquençage de l’ADN, il a été montré que ces deux espèces sont plus étroitement apparentés au genre Galanthus qu’aux autres espèces, qui sont actuellement placées dans le genre Acis. Le genre Leucojum stricto sensu ne comporte donc plus que ces deux espèces.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Drijemovac ( Croatian )

provided by wikipedia hr Croatian

Drijemovac (lat. Leucojum), rod lukovačastih trajnica iz porodice Amaryllidaceae, dio je tribusa Galantheae. Postoje tri vrste raširene po Europi, Maloj Aziji, Kavkazu i Iranu. [1]

Po životnom obliku su geofiti. U Hrvatskoj rastu dvije vrste, proljetni i ljetni drijemovac[2], koje su uvezene i po drugim državama, dok je treća vrsta, Leucojum ionicum, autohtona i raste samo u Grčkoj i Albaniji.

Vrste

  1. Leucojum aestivum L.
  2. Leucojum ionicum Kit Tan, Mullaj, Sfikas & Strid
  3. Leucojum vernum L.

Izvori

  1. Plants of the World online pristupljeno 24. rujna 2019
  2. FCD pristupljeno 24. rujna 2019
Logotip Zajedničkog poslužitelja
Na Zajedničkom poslužitelju postoje datoteke vezane uz: Drijemovac
Logotip Wikivrsta
Wikivrste imaju podatke o: Leucojum
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori i urednici Wikipedije
original
visit source
partner site
wikipedia hr Croatian

Drijemovac: Brief Summary ( Croatian )

provided by wikipedia hr Croatian

Drijemovac (lat. Leucojum), rod lukovačastih trajnica iz porodice Amaryllidaceae, dio je tribusa Galantheae. Postoje tri vrste raširene po Europi, Maloj Aziji, Kavkazu i Iranu.

Po životnom obliku su geofiti. U Hrvatskoj rastu dvije vrste, proljetni i ljetni drijemovac, koje su uvezene i po drugim državama, dok je treća vrsta, Leucojum ionicum, autohtona i raste samo u Grčkoj i Albaniji.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori i urednici Wikipedije
original
visit source
partner site
wikipedia hr Croatian

Snězyčka ( Upper Sorbian )

provided by wikipedia HSB

Snězyčka[1][2] (Leucojum) abo nartuša je ród ze swójby amarylisowych rostlinow (Amaryllidaceae).

Wobsahuje sćěhowace družiny:

Nóžki

  1. 1,0 1,1 Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 468.
  2. 2,0 2,1 W internetowym słowniku: Knotenblume
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia HSB

Snězyčka: Brief Summary ( Upper Sorbian )

provided by wikipedia HSB

Snězyčka (Leucojum) abo nartuša je ród ze swójby amarylisowych rostlinow (Amaryllidaceae).

Wobsahuje sćěhowace družiny:

pózdnja snězyčka (Leucojum aestivum) zažna snězyčka (Leucojum vernum)
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia HSB

Leucojum ( Italian )

provided by wikipedia IT

Leucojum L., 1753 è un genere di piante spermatofite monocotiledoni appartenenti alla famiglia delle Amarillidacee[1], dall'aspetto di piccole erbacee perenni con bulbo tunicato, comunemente note come campanelle.

Etimologia

Il nome del genere (“leucojum”) deriva da due parole greche: “leukòs” = bianco e “ion” = viola. Probabilmente si fa riferimento sia al colore bianco del fiore che alla sua delicata fragranza.

Descrizione

La forma biologica di questo genere è geofita bulbosa (G bulb): sono piante provviste di bulbo (è l'organo perennante) dal quale, ad ogni nuova stagione, nascono foglie e fiori.

Inoltre la forma di crescita delle piante di questo genere è cespitosa-bulbosa: il bulbo annualmente ingrossandosi forma, alla periferia dello stesso, nuovi bulbilli di rinnovazione disfacendosi naturalmente di quelli vecchi.

Radici

Le radici sono quasi sempre fascicolate.

Fusto

Foglie

Le foglie, tutte basali, sono poco numerose. A volte sono strette e lineari, altre si presentano in forma di lacinie filiformi. In alcune specie le foglie sono ben sviluppate al momento della fioritura (L. vernum e L. aestivum), in altre appena pronunciate per poi svilupparsi in seguito a fioritura compiuta.

Fiori

I fiori sono riuniti in infiorescenze pauciflore ad ombrella . Alcune specie possono avere un unico fiore per fusto. I fiori sono pedicellati (piccolo peduncolo) e penduli. Caratteristica è la presenza di una spata univalve che sovrasta l'infiorescenza stessa.

I fiori di questo genere, come frequentemente accade nella classe delle monocotiledoni (liliopsida), non hanno un calice e una corolla distinti, per cui il perianzio prende il nome di perigonio, e i sepali-petali del calice-corolla, si chiamano tepali, inoltre essendo di aspetto più corollino che calicino si chiamano precisamente “tepali petaloidi”.
I fiori sono ermafroditi, attinomorfi, pentaciclici (a 5 verticilli). Il colore dei fiori generalmente è bianco con sfumature al verde chiaro.

Frutti

Il frutto consiste in una capsula loculicida di colore verde e dalla consistenza lievemente carnosa.

Biologia

Si riproduce per impollinazione anemofila, ma anche entomofila (impollinazione incrociata o allogamia) da parte di diversi insetti, soprattutto imenotteri.

Distribuzione e habitat

Le specie del genere Leucojum sono proprie della regione mediterranea. Da qui poi, con adattamenti biologici vari, si estendono all'Europa centrale e all'Asia occidentale, sino all'Iran.

Tassonomia

La classificazione di questo gruppo di piante ha subito alcune modifiche nel corso del tempo. Questo è causato dal fatto che la famiglia delle Amaryllidaceae è strettamente imparentata con quella delle Liliaceae. Infatti secondo il Sistema Cronquist (degli anni '80) queste piante facevano parte di quest'ultima famiglia (e quindi all'ordine delle Liliales): il Sistema Cronquist non contempla una famiglia di nome Amaryllidaceae, nonostante nelle classificazioni ancora più vecchie (vedi Adolf Engler) tale famiglia avesse una sua collocazione ben precisa.
Recenti studi filogenetici (vedi la moderna classificazione APG[2]) hanno dimostrato che le Liliaceae sono un gruppo parafiletico per cui molti generi sono stati attribuiti ad altre famiglie e quindi il genere Leucojum è rientrato nella famiglia Amaryllidaceae e nell'ordine Asparagales.

Inoltre il genere Leucojum appartiene, secondo il botanico e tassonomista inglese John Hutchinson (1884-1972), alla tribù delle Galantheae.

Il genere comprende attualmente due sole specie:[1]

  • Leucojum aestivum L. – campanella maggiore; l'infiorescenza si compone normalmente di 2 – 6 fiori (raramente con un solo fiore); i tepali sono lunghi da 6 a 15 mm; il fusto è bitagliente; questa specie ha inoltre la particolarità di presentarsi con le foglie (del tipo nastriforme) ben sviluppate già al momento della prima fioritura. È presente nell'Italia del nord (comprese le isole Corsica e Sardegna) fino a 300 m s.l.m..
  • Leucojum vernum L. – campanella comune; le foglie sono nastriformi e sono copiosamente presenti al momento della fioritura; l'infiorescenza si compone normalmente di un fiore (raramente si trovano piante con 2 fiori); i tepali sono lunghi da 15 a 22 mm. Si trova solo al nord dell'Italia fino a 1200 m s.l.m..

Sinonimi obsoleti

  • Leucojum autumnale L. = Acis autumnalis (L.) Sweet
  • Leucojum capitulatum Lour. = Curculigo capitulata (Lour.) Kuntze
  • Leucojum fabrei Quézel & Girerd = Acis fabrei (Quézel & Girerd) Lledó, A.P.Davis & M.B.Crespo
  • Leucojum longifolium (J.Gay ex M.Roem.) Gren. = Acis longifolia J.Gay ex M.Roem.
  • Leucojum nicaeense Ardoino = Acis nicaeensis (Ardoino) Lledó, A.P.Davis & M.B.Crespo
  • Leucojum roseum F.Martin bis = Acis rosea (F.Martin bis) Sweet
  • Leucojum tingitanum Baker = Acis tingitana (Baker) Lledó, A.P.Davis & M.B.Crespo
  • Leucojum trichophyllum Schousb. Acis trichophylla Sweet ex G.Don
  • Leucojum valentinum Pau = Acis valentina (Pau) Lledó, A.P.Davis & M.B.Crespo

Usi

Farmacia

Le specie del genere Leucojum sono velenose in quanto contengono (specialmente le radici e le foglie) gli alcaloidi galantamina e licorina (possono provocare vomito, capogiri, brividi, ma anche avvelenamento di una certa gravità). È da evitare quindi l'uso domestico sia in cucina che come “farmacia popolare”.

Giardinaggio

I Leucojum vengono usati nella formazione di giardini rocciosi, di muri fioriti, di bordure e macchie.
Già nel 1596 la specie L. vernum era coltivata nei giardini inglesi. L. aestivum tra i giardinieri è più conosciuta come L. pulchellum, che in realtà è una varietà di L. aestivum.

La moltiplicazione avviene per separazione dei bulbilli (a preferenza in autunno).

Note

  1. ^ a b (EN) Leucojum, su Plants of the World Online, Royal Botanic Gardens, Kew. URL consultato il 25 ottobre 2021.
  2. ^ (EN) The Angiosperm Phylogeny Group, An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the ordines and families of flowering plants: APG IV, in Botanical Journal of the Linnean Society, vol. 181, n. 1, 2016, pp. 1–20.

Bibliografia

  • Giacomo Nicolini, Enciclopedia Botanica Motta. Volume secondo, Milano, Federico Motta Editore, 1960, p. 665.
  • Sandro Pignatti, Flora d'Italia. Volume terzo, Bologna, Edagricole, 1982, p. 404, ISBN 88-506-2449-2.
  • 1996 Alfio Musmarra, Dizionario di botanica, Bologna, Edagricole.

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Leucojum: Brief Summary ( Italian )

provided by wikipedia IT

Leucojum L., 1753 è un genere di piante spermatofite monocotiledoni appartenenti alla famiglia delle Amarillidacee, dall'aspetto di piccole erbacee perenni con bulbo tunicato, comunemente note come campanelle.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Leukoja ( Lithuanian )

provided by wikipedia LT

Leukoja (lot. Leucojum, angl. Snowflake, vok. Knotenblumen) – amarilinių (Amaryllidaceae) šeimos augalų gentis, kurioje yra apie 10 rūšių. Augalai turi 2-4 linijiškus lapus. Žiedai sutelkti stiebo viršūnėje. Apyžiedis varpiškas. Vaisiusdėžutė. Svogūnai balsvi arba rusvi. Žydi balandžiogegužės mėn.

Lietuvoje darželiuose auginamos dvi rūšys:

 src=
Daugiažiedė leukoja (Leucojum aestivum)

Vikiteka

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visit source
partner site
wikipedia LT

Narcisklokje ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

Narcisklokjes (Leucojum l.s.) zijn bolgewassen uit de narcisfamilie (Amaryllidaceae).

Bij de sneeuwklokjes (Galanthus) zijn de drie binnenste – meestal uitgerande – tepalen kleiner dan de buitenste en vertonen één of twee groene honingmerken. Bij de narcisklokjes hebben de zes bloemblaadjes daarentegen allemaal dezelfde lengte.

 src=
APG II-systeem classificatie van de narcisklokjes

Het geslacht Leucojum lato sensu kent elf verschillende soorten. Twee daarvan, inheems maar zeldzaam in België en Nederland, worden vrij vaak gekweekt: het lenteklokje (Leucojum vernum) en het zomerklokje (Leucojum aestivum).

Cladistiek en DNA-sequentie analyse hebben aangetoond dat deze twee soorten nauwer verwant zijn met het geslacht Galanthus, waaronder het Gewoon sneeuwklokje (Galanthus nivalis), dan bij de andere soorten, die nu worden ondergebracht bij het geslacht Acis. Deze negen soorten, die vooral uit erg droge streken voortkomen, zijn meestal inheems in een beperkt aantal Atlantische en mediterrane regio’s.

Etymologie

De wetenschappelijke naam is afgeleid van het Oudgriekse λευκόιον (van λευκός = wit, en ἴον = viooltje en andere geurige bloemen), dat wil zeggen plant met fraaie, witte bloemen[1]. De Nederlandse naam zal afkomstig zijn van de narcis en de klokvorm van de bloempjes.
De Franse naam van het narcisklokje is nivéole dat van het Latijnse woord niveus (sneeuwwit) is afgeleid.

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties
  1. Cornelis A. Backer, Verklarend woordenboek voor wetenschappelijke plantennamen, L.J. Veen, Amsterdam/Antwerpen, 2000 ISBN 90 204 5846 9

  • Frederick C Stern, Snowdrops and snowflakes, Royal Horticultural Society (London), 1956
  • Dolores Lledo, Aaron Davis, Manuel Crespo, Mark Chase, Michael Fay, Phylogenetic analysis of Leucojum and Galanthus (Amaryllidaceae) based on plastid matK and nuclear ribosomal spacer (ITS) DNA sequences and morphology, Plant Syst. Evol, 246(3-4): 223-243.
  • Réginald Hulhoven, Verwanten van de Sneeuwklokjes – Lente-, zomer- en herfstklokjes, De Tuinen van Eden, 23: 130-133, 2005
Wikimedia Commons Zie de categorie Leucojum van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Narcisklokje: Brief Summary ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

Narcisklokjes (Leucojum l.s.) zijn bolgewassen uit de narcisfamilie (Amaryllidaceae).

Bij de sneeuwklokjes (Galanthus) zijn de drie binnenste – meestal uitgerande – tepalen kleiner dan de buitenste en vertonen één of twee groene honingmerken. Bij de narcisklokjes hebben de zes bloemblaadjes daarentegen allemaal dezelfde lengte.

 src= APG II-systeem classificatie van de narcisklokjes

Het geslacht Leucojum lato sensu kent elf verschillende soorten. Twee daarvan, inheems maar zeldzaam in België en Nederland, worden vrij vaak gekweekt: het lenteklokje (Leucojum vernum) en het zomerklokje (Leucojum aestivum).

Cladistiek en DNA-sequentie analyse hebben aangetoond dat deze twee soorten nauwer verwant zijn met het geslacht Galanthus, waaronder het Gewoon sneeuwklokje (Galanthus nivalis), dan bij de andere soorten, die nu worden ondergebracht bij het geslacht Acis. Deze negen soorten, die vooral uit erg droge streken voortkomen, zijn meestal inheems in een beperkt aantal Atlantische en mediterrane regio’s.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Śnieżyca (roślina) ( Polish )

provided by wikipedia POL
Wikisłownik Hasło w Wikisłowniku

Śnieżyca (Leucojum L.) – rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych. Do rodzaju należy według niektórych ujęć taksonomicznych ok. 10 gatunków pochodzących z Afryki Północnej i Europy[2]. Gatunkiem typowym jest Leucojum vernum L.[3].

Morfologia

Rośliny cebulowe o dzwonkowatych, zwisających kwiatach zbudowanych z 6 listków okwiatu[2]. Kwiaty wyrastają po 2 lub 3 na wierzchołkach cienkich pędów kwiatowych o wysokości do 60 cm[2]. Liście trawiaste, wąskie.

Systematyka

Synonimy[3]

Narcissoleucojum Ortega, Nivaria Heister ex Fabricius, Polyanthemum Bubani

Homonimy taksonomiczne[3]

Leucoium Mill. = Cheiranthus Linnaeus

Pozycja systematyczna rodzaju według APW (2001...)

Rodzaj należy do grupy (plemię/podrodzina) Galantheae Salisbury (synonimy: Galanthaceae G. Meyer, Leucojaceae Batsch) tworzącej klad z trzema innymi grupami euroazjatyckimi (Lycoridae + Pancratieae + Narcisseae) w obrębie rodziny amarylkowatych Amaryllidaceae J. Saint-Hilaire z rzędu szparagowców Asparagales[4].

Pozycja systematyczna rodzaju w systemie Reveala (1993-1999)

Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa jednoliścienne (Liliopsida Brongn.), podklasa liliowe (Liliidae J.H. Schaffn.), nadrząd Lilianae Takht., rząd amarylkowce (Amaryllidales Bromhead), rodzina amarylkowate (Amaryllidaceae J. St.-Hil.), rodzaj śnieżyca (Leucojum L.)[5].

Gatunki flory Polski[6]

Przypisy

  1. Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2009-06-12].
  2. a b c zbiorowe: Rośliny ogrodowe. Könemann, 2005. ISBN 978-3-8331-1916-3.
  3. a b c Index Nominum Genericorum. [dostęp 2009-02-05].
  4. Stevens P. F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). [dostęp 2009-01-17].
  5. Crescent Bloom: Systematyka rodzaju Leucoium (ang.). The Compleat Botanica. [dostęp 2009-02-05].
  6. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Śnieżyca (roślina): Brief Summary ( Polish )

provided by wikipedia POL

Śnieżyca (Leucojum L.) – rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych. Do rodzaju należy według niektórych ujęć taksonomicznych ok. 10 gatunków pochodzących z Afryki Północnej i Europy. Gatunkiem typowym jest Leucojum vernum L..

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Leucojum ( Portuguese )

provided by wikipedia PT
 src=
Leucojum vernum

Leucojum L. é um género botânico pertencente à família Amaryllidaceae.[1]

Sinonímia

Espécies

Classificação do gênero

Referências

  • Dolores Lledo, Aaron Davis, Manuel Crespo, Mark Chase, Michael Fay, Phylogenetic analysis of Leucojum and Galanthus (Amaryllidaceae) based on plastid matK and nuclear ribosomal spacer (ITS) DNA sequences and morphology, Plant Syst. Evol, 246(3-4): 223-243.
  • Réginald Hulhoven, "Des Cousines des Perce-neige – Les Nivéoles", Les Jardins d'Eden, 21: 130-133, 2005

Referências

  1. «pertencente à — World Flora Online». www.worldfloraonline.org. Consultado em 19 de agosto de 2020

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Leucojum: Brief Summary ( Portuguese )

provided by wikipedia PT
 src= Leucojum vernum

Leucojum L. é um género botânico pertencente à família Amaryllidaceae.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Snöklockssläktet ( Swedish )

provided by wikipedia SV

Snöklockssläktet (Leucojum)[1] är ett växtsläkte i familjen amaryllisväxter med två arter från södra, västra och centrala Europa, nordvästra Afrika och sydvästra Asien. Båda arterna är vanligt förekommande trädgårdsväxter i Sverige.

Släktet består av fleråriga lökväxer med remlika blad. Blommorna är klocklika, nickande, vita eller rosa. De sitter ensamma eller upp till 7 st, stödda av 1-2 hölsterblad. Blompip och bikrona saknas. Blombladen är fria och mer eller mindre lika varandra. Ståndarknapparna är trubbiga. Frukten är en rundad kapsel med många frön.

Kladogram

Kladogram enligt Catalogue of Life[1]:

Snöklockor

sommarsnöklocka



snöklocka



Bildgalleri

Källor

  1. ^ [a b] Roskov Y., Kunze T., Orrell T., Abucay L., Paglinawan L., Culham A., Bailly N., Kirk P., Bourgoin T., Baillargeon G., Decock W., De Wever A., Didžiulis V. (ed) (12 april 2014). ”Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2014 Annual Checklist.”. Species 2000: Reading, UK. http://www.catalogueoflife.org/annual-checklist/2014/browse/tree/id/17101985. Läst 26 maj 2014.

Tryckta källor

  • Corneliuson, J. (2000) Växternas namn: vetenskapliga växtnamns etymologi: språkligt ursprung och kulturell bakgrund ISBN 91-46-17679-9
  • Walters, S.M. (1986). The European Garden Flora, Vol. 1. Pteridophyta; Gymnospermae; Angiospermae — Alismataceae to Iridaceae. ISBN 0-521-24859-0

Externa länkar

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Snöklockssläktet: Brief Summary ( Swedish )

provided by wikipedia SV

Snöklockssläktet (Leucojum) är ett växtsläkte i familjen amaryllisväxter med två arter från södra, västra och centrala Europa, nordvästra Afrika och sydvästra Asien. Båda arterna är vanligt förekommande trädgårdsväxter i Sverige.

Släktet består av fleråriga lökväxer med remlika blad. Blommorna är klocklika, nickande, vita eller rosa. De sitter ensamma eller upp till 7 st, stödda av 1-2 hölsterblad. Blompip och bikrona saknas. Blombladen är fria och mer eller mindre lika varandra. Ståndarknapparna är trubbiga. Frukten är en rundad kapsel med många frön.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Білоцвіт ( Ukrainian )

provided by wikipedia UK

Білоцві́т (Leucojum) — рід рослин родини амарилісових. Багаторічні трав'янисті цибулинні рослини з широкодзвоникоподібними квітками. Народна назва — брендушки[джерело?].

Відомо 10 видів, поширених у Середній Європі та Середземномор'ї. В Україні поширені 2 види: білоцвіт весняний (Leucojum vernum) — на вологих луках, в лісах, серед чагарників Карпат і Росточчя-Опілля; білоцвіт літній (Leucojum aestivum) — на луках Карпат і Ай-Петринській яйлі в Криму.

Джерела


license
cc-by-sa-3.0
copyright
Автори та редактори Вікіпедії
original
visit source
partner site
wikipedia UK

Білоцвіт: Brief Summary ( Ukrainian )

provided by wikipedia UK

Білоцві́т (Leucojum) — рід рослин родини амарилісових. Багаторічні трав'янисті цибулинні рослини з широкодзвоникоподібними квітками. Народна назва — брендушки[джерело?].

Відомо 10 видів, поширених у Середній Європі та Середземномор'ї. В Україні поширені 2 види: білоцвіт весняний (Leucojum vernum) — на вологих луках, в лісах, серед чагарників Карпат і Росточчя-Опілля; білоцвіт літній (Leucojum aestivum) — на луках Карпат і Ай-Петринській яйлі в Криму.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Автори та редактори Вікіпедії
original
visit source
partner site
wikipedia UK

Leucojum ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Leucojum là chi thực vật có hoa trong họ Amaryllidaceae.[1]

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ Leucojum. The Plant List. Truy cập ngày 16 tháng 6 năm 2013.

Tham khảo


Bài viết liên quan đến phân họ thực vật Amaryllidoideae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Leucojum: Brief Summary ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Leucojum là chi thực vật có hoa trong họ Amaryllidaceae.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Белоцветник ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию
У этого термина существуют и другие значения, см. Нарцисс.
 src=
Цветок

Луковицы, многочешуйчатые, состоят из замкнутых белых перепончатых чешуй, из которых одна часть — низовые листья, а другая — основания ассимилирующих листьев. Корни довольно толстые, многолетние, отмирают частично вместе с той частью донца, из которой они возникли.

Листья линейные, ремневидные, появляются с цветками (у весеннецветущих видов) или после них (у осеннецветущих видов). Лист, предшествующий соцветию, с незамкнутым влагалищем. Ежегодно формируются 2—3 низовые чешуи, за ними закладываются 2—3 обычных листа с замкнутым и один с незамкнутым основанием, в пазухе которого развивается цветонос. У основания цветоноса формируется новая почка возобновления.

Стрелка слегка сплющена, округлённая или обоюдоострая, прямостоячая, но при созревании плодов поникающая, заканчивается крылом, из пазухи которого выходят цветоножки с цветками. Крыло перепончатое, с двумя зелёными килями, в которых имеются ассимиляционные клетки. Крыло сохраняется зелёным не только при цветке, но и при плодах, засыхая лишь при их созревании. Околоцветник ширококолокольчатый, из шести раздельных листочков, с зелёным или жёлтым[2] пятном у верхушки. Цветки белые, реже розовые, одиночные или в малоцветковых зонтиках. Тычинка нити короткие, с продолговатыми, прямыми, притуплёнными пыльниками, открывающимися на верхушке. Завязь трёхгнёздная, с многими семяпочками; столбик нитевидный или веретеновидный, с небольшим головчатым рыльцем.

Плод — мясистая коробочка, открывающаяся от верхушки по створкам; семена продолговатые или округлые, чёрного цвета[2], с крупным мясистым придатком или без него.

Основное число хромосом составляет прогрессивный ряд: 7, 8, 9, 11.[3]:32

Распространение

Умеренные зоны Европы и Северной Африки. В Европе ареал простирается от Ирландии через Среднюю и Южную Европу до Крыма и Кавказа.

Виды с меньшим числом хромосом распространены в западной части ареала, вдоль Атлантического побережья, а с большим — в северо-восточной части ареала: в Средней Европе и на северном побережье Чёрного моря, до Кавказа (Stern,1956).

Растёт на открытых горных склонах, заливных лугах, в лесах.

Практическое использование

Используют как декоративные красивоцветущие растения: в групповых посадках с ранневесеними цветущими растениями, в рабатках и для оформления водоёмов, для срезки в букеты

Виды

По данным Ботанических садов в г. Кью, Великобритания в роду насчитывается два вида[4]:

Систематика

Многими ботаниками при обработке рода лат. Leucojum принята система Бекера (Baker, 1888), который включил в этот род в качестве подродов ещё два рода семейства амариллисовых: лат. Acis и лат. Ruminia.

Примечания

  1. Об условности указания класса однодольных в качестве вышестоящего таксона для описываемой в данной статье группы растений см. раздел «Системы APG» статьи «Однодольные».
  2. 1 2 Лозина-Лозинская А. С. Род 298. Белоцветник — Luecojum // Флора СССР : в 30 т. / гл. ред. В. Л. Комаров. — Л. : Изд-во АН СССР, 1935. — Т. 4 / ред. тома В. Л. Комаров. — С. 480—481. — 760, XXX с. — 5175 экз. (Проверено 29 марта 2010)
  3. Артюшенко З. Т. Амариллисовые СССР. — Л.: Наука, 1970. — 179 с. (Проверено 28 марта 2010)
  4. Leucojum в базе данных Ботанических садов в г. Кью, Великобритания (Проверено 30 марта 2010)
  5. Leucojum в NCU-3e. Names in current use for extant plant genera Electronic version 1.0 (Проверено 28 марта 2010)
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии

Белоцветник: Brief Summary ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию
У этого термина существуют и другие значения, см. Нарцисс.  src= Цветок

Луковицы, многочешуйчатые, состоят из замкнутых белых перепончатых чешуй, из которых одна часть — низовые листья, а другая — основания ассимилирующих листьев. Корни довольно толстые, многолетние, отмирают частично вместе с той частью донца, из которой они возникли.

Листья линейные, ремневидные, появляются с цветками (у весеннецветущих видов) или после них (у осеннецветущих видов). Лист, предшествующий соцветию, с незамкнутым влагалищем. Ежегодно формируются 2—3 низовые чешуи, за ними закладываются 2—3 обычных листа с замкнутым и один с незамкнутым основанием, в пазухе которого развивается цветонос. У основания цветоноса формируется новая почка возобновления.

Стрелка слегка сплющена, округлённая или обоюдоострая, прямостоячая, но при созревании плодов поникающая, заканчивается крылом, из пазухи которого выходят цветоножки с цветками. Крыло перепончатое, с двумя зелёными килями, в которых имеются ассимиляционные клетки. Крыло сохраняется зелёным не только при цветке, но и при плодах, засыхая лишь при их созревании. Околоцветник ширококолокольчатый, из шести раздельных листочков, с зелёным или жёлтым пятном у верхушки. Цветки белые, реже розовые, одиночные или в малоцветковых зонтиках. Тычинка нити короткие, с продолговатыми, прямыми, притуплёнными пыльниками, открывающимися на верхушке. Завязь трёхгнёздная, с многими семяпочками; столбик нитевидный или веретеновидный, с небольшим головчатым рыльцем.

Плод — мясистая коробочка, открывающаяся от верхушки по створкам; семена продолговатые или округлые, чёрного цвета, с крупным мясистым придатком или без него.

Основное число хромосом составляет прогрессивный ряд: 7, 8, 9, 11.:32

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии

雪片莲属 ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科

雪片莲属只有两种雪片莲夏雪片莲雪片莲原产于南欧,分布在从比利牛斯山脉罗马尼亚俄罗斯西部一带,是具有鳞茎的多年生草本花卉,又名雪滴花雪铃花铃兰水仙丛生带状,长约20厘米;花葶中空,为垂铃状,白色,微香,花瓣6,顶端有绿色黄色斑点,花期长达3至4个月,从3月到5月。夏雪片莲分布较广,东部到达伊朗,花期比雪片莲略晚,花比雪片莲小。

 src=
雪片莲Leucojum vernum

雪片莲花卉性喜凉爽湿润,耐寒,夏雪片莲更喜潮湿,一般生长在体旁。

目前这两种已经成为栽培花卉,被引进到世界各地,培育出许多大花变种。

参考文献

  • Dolores Lledo, Aaron Davis, Manuel Crespo, Mark Chase and Michael Fay. "Phylogenetic analysis of Leucojum and Galanthus (Amaryllidaceae) based on plastid matK and nuclear ribosomal spacer (ITS) DNA sequences and morphology". Plant Systematics and Evolution (July 2004).


外部链接

 src= 维基共享资源中相关的多媒体资源:雪片莲属
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑

雪片莲属: Brief Summary ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科

雪片莲属只有两种雪片莲夏雪片莲雪片莲原产于南欧,分布在从比利牛斯山脉罗马尼亚俄罗斯西部一带,是具有鳞茎的多年生草本花卉,又名雪滴花雪铃花铃兰水仙丛生带状,长约20厘米;花葶中空,为垂铃状,白色,微香,花瓣6,顶端有绿色黄色斑点,花期长达3至4个月,从3月到5月。夏雪片莲分布较广,东部到达伊朗,花期比雪片莲略晚,花比雪片莲小。

 src= 雪片莲(Leucojum vernum)

雪片莲花卉性喜凉爽湿润,耐寒,夏雪片莲更喜潮湿,一般生长在体旁。

目前这两种已经成为栽培花卉,被引进到世界各地,培育出许多大花变种。

license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑

은방울수선속 ( Korean )

provided by wikipedia 한국어 위키백과

은방울수선속(학명: Leucojum 레우코윰[*])은 수선화과의 한 으로, 봄은방울수선(Leucojum vernum)과 은방울수선(Leucojum aestivum)이 유일한 이며 알뿌리 식물이다. "스노플레이크(snowflake)"라고도 한다.

특징

 src=
봄은방울수선(Leucojum vernum)

피레네 산맥에서 루마니아와 서러시아에 이르는 유럽 중남부가 원산이지만, 북아메리카의 동해안을 포함한 다른 많은 지역에 분포하는 귀화식물이다. 잎은 어두운 녹색을 띠고 길고 좁다. 꽃은 봄인 2월에서 5월까지 피고 흰색의 꽃잎 6장이 종 모양을 이루고 아래를 향해 핀다. 각각의 꽃잎 끝에 녹색 점(가끔은 노란색)이 있으며 약간의 향이 난다. 6개의 수술과 1개의 암술로 이루어져 있다. 열매는 삭과로 말라서 3갈래로 갈라지며 안에는 둥글고 까만 씨가 들어 있다.

봄은방울수선(Leucojum vernum)은 보통 15~20cm 높이로 자라지만, 35cm까지 자라기도 한다. 꽃은 갈란투스(Galanthus, 스노드롭)보다 일, 이주 늦게 피어 2월 중순에서 3월까지 피고 자생지에서는 눈이 녹은 뒤 곧이어 핀다. 꽃은 한 줄기에 한 송이씩 달린다.
두 개의 변종이 있다. L. vernum var. vernum 은 꽃잎에 녹색 점이 있으며, L. vernum var. carpathicum은 식물체가 더 크고 꽃잎에 노르스름한 점이 있다. var. vernum의 변종인 'vagneri'는 보통 한 줄기에 꽃을 2송이씩 피운다. 스프링 스노플레이크(Spring snowflake)라고 하기도 한다.

은방울수선(Leucojum aestivum)은 서식지가 유럽에서 서남아시아, 이란 북부까지 넓고, 축축한 삼림지대를 포함한 습기가 많은 곳에서 자란다. 봄은방울수선보다 커서 약 60cm까지 자라지만 꽃은 더 작다. 꽃은 4월에서 5월까지 피고 3~7송이의 꽃이 산형꽃차례로 달린다.
Leucojum aestivum subsp. pulchellum (Salisb.) Briq.은 지중해 서안이 원산이며, 20cm로 작게 자란다. 꽃은 2주 빠른 3월 중순에 핀다. 섬머 스노플레이크(summer snowflake)라고도 한다.

품종

은방울수선 '그레이브티 자이언트'(Leucojum aestivum 'Gravetye Giant')는 큰 꽃을 피우는 품종으로, 영국 웨스트서식스 주(West Sussex)에 위치한 저택 'Gravetye Manor'의 이름을 따서 붙여졌다.

봄은방울수선 '포드폴로제'(Leucojum vernum 'Podpolozje')는 var. carpathicum과 변종'vagneri'의 특징을 결합한 튼튼한 품종으로, 한 줄기에 꽃이 두 송이씩 피며, 꽃잎에 노란 점이 있다.

사진

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia 작가 및 편집자

은방울수선속: Brief Summary ( Korean )

provided by wikipedia 한국어 위키백과

은방울수선속(학명: Leucojum 레우코윰[*])은 수선화과의 한 으로, 봄은방울수선(Leucojum vernum)과 은방울수선(Leucojum aestivum)이 유일한 이며 알뿌리 식물이다. "스노플레이크(snowflake)"라고도 한다.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia 작가 및 편집자