Lycaon pictus is a canid foond anly in Africae, especially in savannas an lichtly widit auries. It is variously cried the African wild dug, African huntin dug, Cape huntin dug, paintit dug, paintit wolf, paintit huntin dug, spottit dug, or ornate wolf.
Lycaon pictus is a canid foond anly in Africae, especially in savannas an lichtly widit auries. It is variously cried the African wild dug, African huntin dug, Cape huntin dug, paintit dug, paintit wolf, paintit huntin dug, spottit dug, or ornate wolf.
Lycaon pictus — від клясы сысуноў атрада драпежных сямейства сабачых.
Даўжыня цела 76-112 см, даўжыня хваста 30-41 см; маса дарослых 17-36 кг, вышыня 61-78 см Вушы вельмі вялікія, акруглыя. Ногі доўгія.
Lycaon pictus — від клясы сысуноў атрада драпежных сямейства сабачых.
Qeni i egër Afrikan (Lycaon pictus) është një kanid nativ në Afrikën nën-Saharane. Është më i madhi i familjes së tij në Afrikë dhe i vetmi i gjinisë Lycaon, i cili është i veçuar nga Canis për strukturën e dhëmbëve teje të specializuar për një mishngrënës. U klasifikua si specie e Rrezikuar në Listën e Kuqe të BNRN-së në 2016 për shkak të uljes së popullatës.[3] Numri i individëve bie vazhdimisht, për shkak të zvogëlimit të habitatit dhe persekutimi njerzorë.[2]
Qeni i egër Afrikan është tej mase një kafshë shoqërore: jeton në tufa me individë të ndarë për meshkujt dhe femrat. Në mënyrë unike midis mishngrënësve shoqërorë, femrat ndahen nga tufa kur arrjnë pjekurin seksuale dhe këlyshëve ju lejohet të hajnë kërmat. Kjo specie është e specializuar në gjuetin e antilopave, gjueti e cila bëhet gjatë ditës: e ndjek antilopën deri sa kjo të lodhet dhe mos të vrapoj më. Si kanidët e tjerë, përcjell ushqimin për këlyshët, por kjo sjellje bëhet edhe midis të rriturve, deri në pikën që përbën themelin e jetës së tyre shoqërore.[4][5][6] Pak janë grabitqarët e tij natyrorë: luani i cili përbën burimin kryesor të vdekjeve të tyre dhe hiena që është një kërcënim për gjahune tyre pasi e vjedh.
Megjithëse jo në mënyrë aq të spikatur, është një pjesë e rëndësishme e folklorit dhe kulturës Afrikane po aq sa mishngrënësit e tjerë afrikanë; është respektuar në shoqëri të ndryshme gjuetarësh, në veçanti nga kulturat predinastike egjiptiane dhe nga populli 'San'.
Lycaon pictus mbart disa emra të ndryshëm, duke përfshirë: qeni i egër Afrikan, qeni gjuetar i Afrikës, qeni gjuetar i Kepit Rajonal,[7] qeni gjuetar me njolla,[8] qeni me njolla, [9] dhe likaoni me njolla.[10] Një shoqatë konservimi po promovon emrin "ujku me njolla"[11] si një mënyrë alternative e të quajturit, ngaqë "qen i egër" mbart disa konotacione negative që mund të dëmtojnë imazhin e tij.[12][13] Megjithatë, emri "qen i egër Afrikan" është ende mjaft i përdorur.[14]
Referimi i parë i kësaj specje është bërë nga poeti Opian(sh. II p.K.) ,i cili shkruajti për thoa-n,një hibrid midis ujkut(fiziku) dhe leopardit(ngjyra e gëzofit).Në Collectanea rerum memorabilium të Solinusit (sh.III p.K.) gjëndet përshkrimi i një kafshe e ngjashme një ujku shumëngjyrësh,me nje jele(ose Krifë),i cili jetonte në Etiopi.[10]
Kjo specje u përshkrua për herë të parë në 1820 nga Coenraad Temminck,pasi ekzaminoj një individ nga bregu i Mozambikut.Kafsha u emërua Hyaena picta,duke e klasifikuar gabimisht si një specje hiene. Më vonë u njoh si Kanid në 1827 nga Joshua Brookes,dhe u riemërua Lycaon tricolor.Rrënja e fjalës Lycaon vjen nga greqishtja λυκαίος (lykaios), që nënkupton "e ngjashme,si ujku".Epiteti specifik pictus(Latininisht,"i njollosur,me njolla")u shtua më vonë.[15]
Paleontologu George G. Simpson vuri qenin e egër afrikan,Dholin dhe qenin e shkurreve bashk në të njëjtën nën-familje Simocyoninae duke u bazuar tek ngjashmëria e dhëmbëv.Ky grupim u kritikua nga Juliet Clutton-Brock i cili thoshte që ngjashmërit midis këtyre tre specjeve nuk mjaftojn për ti klasifikuar në të njëjtën nën-familje.[16]
Qeni i egër Afrikan .jpg){kind=small}
Qeni i egër Afrikan mbart adaptimet më të specializuara mes kanidëve për sa i përket ngjyrës të gëzofit,dietës dhe ndjekjes të gjahut me anë të aftësis së tij vrapuese.Ka një skelet elegant dhe humbja e gishtit të parë mbi kembët e përparme shton hapin dhe shpejtësin.Këto adaptime e lejojnë të njdek pren përmes fushave të hapura për kohë të gjatë.Dhëmbët e tij e bëjnë të aftë të shqyejn mishin me lehtësi.Gëzofi i qenit të egër afrikan është një nga më të veçantit në botë.Çdo individë ndryshon nga tjetri për format e njollave dhe ngjyrat e tyre.Studime të 2019 tregojnë që linja e lycaon u nda nga ajo Cuon dhe Canis 1.7 milion vite më parë me anë të këtyre adaptimeve, ndryshim ky që u shfaq përkohësisht me ndryshimin e thundrakëve të mëdhenjë.[20]
Fosili më i lashtë i L.pictus daton 200.000 vite dhe është gjendur në Guvën HaYonim,Izrael.[21][1] Evolucioni i qenit të egër afrikan është kuptuar shumë pak për shkak të mungesës së gjetjeve fosile.Disa autor konsiderojn të zhdukurin Xenocyon (subgenus i Canis)si parardhësin e genusit Lycaon dhe Cuon,[22][23][24][25]:p149 i cili jetonte në Euroazi edhe Afrikë nga Pleistoceni i Hershëm deri në Pleistocenin Mesatar.Të tjerë propozojn që Xenocyon duhet të riklasifikohet si Lycaon.[1] Specja Canis(Xenocyon) falconeri nuk kishte gishtin e parë tek këmbët e përparme,si L.pictis,edhe nëse dhëmbët nuk ishin ende të specializuara.[1] Kjo lidhje u refuzua nga një autor sepse fakti që C(X.) falconeri -t i mungonte një gisht nuk përmban provë të mjaftueshme për të lidhur të dyja specjet,duke konsideruar edhe ndryshimet tek dhëmbët.[26]
Një tjetër kandidat parardhës është L.sekowei i Plio-Pleistocenit ,nga Afrika e jugut,kësaj radhe për ngjashmërin tek dhëmbët.Adaptimet të gjendura tek dhëmbët e tij,sot hasen vetëm tek Lycaon mes kanidëve të gjallë,gjë që tregon të njëjtin adaptim për një diet hiper-mishgrënëse.L.sekowei nuk kishte ende humbur gishtin dhe ishte më i fuqishëm se specja moderne,duke pasur edhe dhëmbë 10% më të mëdhenjë.[26]
Në 2018, sekuenca e tërë e gjenomit u përdor për të krahasuar qenin e egër Aziatik (Cuon alpinus) me qenin e egër Afrikan. Kishte prova të mjaftueshme që tregonin përzjerje gjenetike të lashtë midis të dyve. Sot jetojnë në zona të largëta nga njëri-tjetri, por gjatë Pleistocenit, qeni i egër Aziatik mund të gjendej deri në Evropë. Studimet propozojnë që qeni Aziatik mund të shtrihet dikur deri në Lindjen e Mesme, nga ku mund të jetë përzier me likaon në Afrikën Veriore. Por sërish, prova të pranisë të qenit Aziatik në Lindjen e Mesme ose Afrikën Veriore mungojnë.[27]
Që në 2005,[28] pesë nënlloje të vlefshme janë njohur nga Speciet Gjitare të Tokës:
Megjithatë, edhe nëse kjo specje ka ndryshime gjenetike,nënllojet nuk janë universalisht të njohur dhe të pranuar.Popullata e qenve lindor dhe jugor besohej të ishte gjenetikisht e ndarë,duke u bazuar tek disa shembuj.Studime më moderne ,të cilat kan konsideruar një numër më të madhë kampionësh ,treguan që ka pasur një përzjerje të gjerë midis popullates të Afrikës jugore dhe të Afrikës lindore në të kaluarën.
Qeni i egër afrikan është kanidi afrikan më i madhë dhe i fuqishëm.[30] Është 60-75 cm i lartë.Në Afrikën Lindore ,të rriturit peshojnë 20-25kg ,kurse në Afrikën Jugore arrin deri në 30 kg.[31] Femrat janë zakonisht nga 3 deri 7% më të vogla se meshkujt.Në krahasim me pjesëtarët e tjerë të gjinisë Canis ,qeni i egër afrikan është relativisht më i lartë dhe i hollë ,me veshë të mëdhenjë dhe pa gishtin mbrapa thembrës te këmbët e përparme.Dy gishtat e mesit janë gati të bashkuara.
Gëzofi ndryshon nga ai i kanidëve të tjerë ,ngaqë ka vetlm qime të ashpra ,ma gëzof të brëndshëm.[30] Sa më shumë plaket ,aq më shumë qime humb,duke arritur në pleqëri me individë gati pa qime.Ngjyra e gëzofit ndryshon tejmase. Mendohet që kjo është një strategji për të njohur njëri tjetrin, gjë që arrin ta bëjnë edhe nga 100 metra largësi. Gëzofi ndyshon edhe nga rajonet e vendodhjes: qentë të egër afrikan të Afrikës Veri-lindore janë gati tërë të zi ,me njolla të bardha dhe të verdha,kurse në Afrikën Jugore kanë ngjyra më të forta(kaftë,zi,bardhë).[32] Pjesa e gëzofit më e ngjyrosur është tek barku dhe këmbët. Fytyra është e zezë,me hije të kafta tek faqet dhe balli.Një vijë e zezë shtrihet nga balli rreth veshëve,duke u bërë bardhezi mbrapa.Në disa ekzemplarë poshtë syve,kraharorit dhe fytit mund të gjenden njolla të kafta.Qafa është zakonisht kafe ose e verdhë.Një njollë e bardhë nganjëherë gjendet tek këmbët e përparme,kurse te disa këmbët, kraharori dhe qafa janë tëtë të bardha.Bisht ka një majë të bardhë ,me një bazë të zezë,dhe në mes i kaftë.
Likaoni ka lidhje shoqërore shumë të forta, më shumë se ato të Luanit dhe Hienës me njolla , me të cilat ndanë habitatin.Ky llojë rrallë herë mbetet vetëm.[33] Jeton në tufa të pandryshueshëm prej 2-27 të rritur dhe këlysh deri një vjeç. Janë hasur edhe tufa më të shumta,kurse disa herë ,tufa të ndryshme bashkohem përkohësisht në periudhën e migrimeve të Springbokut në Afrikën Jugore.[34] Meshkujt dhe femrat kriojnë hierarkia dominuese të ndara,me femrat zakonisht të udhëhequra nga femra më e moshuar e tufës.Meshkujt mund të hudhëhiqen nga një mashkull të moshuar,por edhe nga të rinjtë.Çifti dominues mbart të drejtën për tu riprodhuar. Ky llojë është i veçant sepse,ndryshe nga mishëngrënësit shoqërorë të tjerë,femra ndahet nga tufa kur arrin pjekurinë seksuale . Më tej, meshkujt janë trefishi i femrave në një tufë. Pasi largohen nga tuface lindjes,femrat futen në një tufë tjetër duke dëbuar femrat e pranishme,duke shmangur kështu riprodhimin me individë me të njëjtin gjak,duke patur mundësin të gjejë një tufë të re për tu riprodhuar. Meshkujt rall herë largohen nga tufa dhe zakonisht,kur ndodh,refuzohencnga tufat ku ka meshkuj.
Qentë e egër afrikan në Afrikën Lindore nuk kan një periudhë kostante riprodhimi,kurse ato në Afrikën Jugore riprodhohen nga prilli në korrik.[33] Kur një femër eshtë e epshur ,një mashkull i rrin gjithnjë pranë për të larguar të tjerët. Janë me barrë për 69-73 ditë,me një hapësirë kohore nga njëra barrë në tjetrën prej 12-24 muajsh. Mund të lind nga 6 deri në 16 këlysh (më shumë se çdo kanid) duke patur femra që kriojnë vetë tufa të tëra.Ngaqë gojët për tu ushqyer janë të shumta,lindjen në një tufë janë maksimumi 2,me të drejtën e riprodhimit të mbajtur nga femra dominuese e cila vret këlyshët që nuk janë të saja. Mbasi lind,femra dominuese rrin në strofull me këlyshët dhe të tjerët gjuajnë ,duke mos lejuar tu afrohen këlyshëve për 3-4 javë,kur të jenë bërë të aftë të ushqehen me mish i përcjellur nga të tjerë.Fillojnë e rriten kur janë 7 javësh.Kur janë 8-10 javësh, largohen nga strofulla dhe ndjekin të rriturit në gjueti.Pjesëtarët më të rinjë të tufës hajn të parët,privilegj ky që përfundon kur kalojn vitin e parë të jetesës.
Qeni i egër afrikan është një gjahtarë i specializuar në gjuetinë e antilopave të mesme dhe të mëdhaja.Bashkë me gepardin ,është i vetmi gjitarë afrikan që gjuan kryesisht ditën.Strategjia e tij bazohet tek afrimi i heshtur drejt pres për ta ndjekur me 66 km/h për një periudh që shkon nga 10 deri 60 minuta.[34]Ndjekja zakonisht nuk i kalon dy kilometrat dhe preja kafshoet vazhdimisht te këmbët,barku dhe të pasmet,deri sa të ndalojë. Pretë e vogla thjesht ndalohen dhe shqyhen.Mënyrat e gjuetisë ndryshojnë nga lloji i presë dhe strategjitë e tyre e bëjnë një nga kafshët më të suksesshme në gjueti,më shumë edhe se luanët.Ushqehen me një larmi të madhe kafshësh , nga antilopat e mëdhaja,deri tek brejtësit dhe zogjtë.Në natyrë,hajnë secili 1.2-5 kg mish për ditë.Një tufë në Afrikën Lindore vriste tre pre për ditë.[35] Ndryshe nga gjahtarë të tjerë shoqërorë, qentë të egër afrikan përcjellin ushqimin jo vetëm për këlyshët, por edhe për të rriturit.[33]
Qeni i egër Afrikan (Lycaon pictus) është një kanid nativ në Afrikën nën-Saharane. Është më i madhi i familjes së tij në Afrikë dhe i vetmi i gjinisë Lycaon, i cili është i veçuar nga Canis për strukturën e dhëmbëve teje të specializuar për një mishngrënës. U klasifikua si specie e Rrezikuar në Listën e Kuqe të BNRN-së në 2016 për shkak të uljes së popullatës. Numri i individëve bie vazhdimisht, për shkak të zvogëlimit të habitatit dhe persekutimi njerzorë.
Qeni i egër Afrikan është tej mase një kafshë shoqërore: jeton në tufa me individë të ndarë për meshkujt dhe femrat. Në mënyrë unike midis mishngrënësve shoqërorë, femrat ndahen nga tufa kur arrjnë pjekurin seksuale dhe këlyshëve ju lejohet të hajnë kërmat. Kjo specie është e specializuar në gjuetin e antilopave, gjueti e cila bëhet gjatë ditës: e ndjek antilopën deri sa kjo të lodhet dhe mos të vrapoj më. Si kanidët e tjerë, përcjell ushqimin për këlyshët, por kjo sjellje bëhet edhe midis të rriturve, deri në pikën që përbën themelin e jetës së tyre shoqërore. Pak janë grabitqarët e tij natyrorë: luani i cili përbën burimin kryesor të vdekjeve të tyre dhe hiena që është një kërcënim për gjahune tyre pasi e vjedh.
Megjithëse jo në mënyrë aq të spikatur, është një pjesë e rëndësishme e folklorit dhe kulturës Afrikane po aq sa mishngrënësit e tjerë afrikanë; është respektuar në shoqëri të ndryshme gjuetarësh, në veçanti nga kulturat predinastike egjiptiane dhe nga populli 'San'.
Ο Λυκάων (Lycaon pictus), επίσης γνωστός ως Αφρικανικό αγριόσκυλο ή Αφρικανικό κυνηγόσκυλο, ανήκει στην οικογένεια Κυνίδες και είναι εγγενές είδος στην Υποσαχάρια Αφρική. Είναι το μεγαλύτερο της οικογένειάς του στην Αφρική, και το μόνο σωζόμενο μέλος του γένους Λυκάονα, το οποίο διακρίνεται από τον σκύλο από τα λιγότερα δάχτυλα των ποδιών του και την οδοντοστοιχία του, η οποία είναι εξαιρετικά εξειδικευμένη για διατροφή υπερσαρκοφάγου ζώου (hypercarnivorous).
Κατατάσσεται ως απειλούμενο από την IUCN, καθώς έχει εξαφανιστεί από ένα μεγάλο μέρος του αρχικού εύρους του. Ο σημερινός πληθυσμός έχει εκτιμηθεί σε περίπου 39 υποπληθυσμούς που περιέχουν 6.600 ενήλικα, από τα οποία μόνο 1.400 είναι πλήρως ανεπτυγμένα.[1] Η μείωση των πληθυσμών αυτών βρίσκεται σε εξέλιξη, λόγω του κατακερματισμού των ενδιαιτημάτων, τις ανθρώπινες διώξεις, και κρούσματα νόσων.
Ο Λυκάων (Lycaon pictus), επίσης γνωστός ως Αφρικανικό αγριόσκυλο ή Αφρικανικό κυνηγόσκυλο, ανήκει στην οικογένεια Κυνίδες και είναι εγγενές είδος στην Υποσαχάρια Αφρική. Είναι το μεγαλύτερο της οικογένειάς του στην Αφρική, και το μόνο σωζόμενο μέλος του γένους Λυκάονα, το οποίο διακρίνεται από τον σκύλο από τα λιγότερα δάχτυλα των ποδιών του και την οδοντοστοιχία του, η οποία είναι εξαιρετικά εξειδικευμένη για διατροφή υπερσαρκοφάγου ζώου (hypercarnivorous).
Κατατάσσεται ως απειλούμενο από την IUCN, καθώς έχει εξαφανιστεί από ένα μεγάλο μέρος του αρχικού εύρους του. Ο σημερινός πληθυσμός έχει εκτιμηθεί σε περίπου 39 υποπληθυσμούς που περιέχουν 6.600 ενήλικα, από τα οποία μόνο 1.400 είναι πλήρως ανεπτυγμένα. Η μείωση των πληθυσμών αυτών βρίσκεται σε εξέλιξη, λόγω του κατακερματισμού των ενδιαιτημάτων, τις ανθρώπινες διώξεις, και κρούσματα νόσων.
Африканско диво куче (Lycaon pictus) познато и како Африканско ловечко куче, Африканско насликано куче, или насликан волк, е куче што живее во Супсахарска Африкаa. Најголемо е од семејството кучиња во Африка, и единствено од видот Lycaon. Моменталната популација се проценува на околу 6.600 возрасни единки.[2]
Африканското диво куче е друштвено животно кое живее во групи.[3][4][5] Ловат антилопи, кои ги фаќаат откако ќе ги изнемоштат со бркање. Има неколку природни непријатели, меѓу кои лавовите и пегавата хиена.
Вообичаена должина на телото е 76-112 см, а тежина од 17-36 кг.
Жител на саваните,овој вид е активен преку денот и лови во глутници од 6 до 20 единки, кои организирано го гонат пленот. Неколку кучиња го гонат пленот, а другите трчаат напред. Ловат копитари, па и дури и домашни животни. Но, нивна основна храна се малите цицачи, птици и гуштери. Во глутницата има строга поделеност и на чело е најсилниот мажјак, кому му се потчинети сите други членови. Најдобриот пријател на овој водач може да биде негов заменик. Женката е бремена 63 дена, по кои раѓа 5 до 7 малечки. Потчинетите женки ретко раѓаат, а кога имаат свое потомство доминантната женка обично ги растргнува и ги убива.
Африканско диво куче (Lycaon pictus) познато и како Африканско ловечко куче, Африканско насликано куче, или насликан волк, е куче што живее во Супсахарска Африкаa. Најголемо е од семејството кучиња во Африка, и единствено од видот Lycaon. Моменталната популација се проценува на околу 6.600 возрасни единки.
Африканското диво куче е друштвено животно кое живее во групи. Ловат антилопи, кои ги фаќаат откако ќе ги изнемоштат со бркање. Има неколку природни непријатели, меѓу кои лавовите и пегавата хиена.
Вообичаена должина на телото е 76-112 см, а тежина од 17-36 кг.
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
_play_fighting.jpg)
_head.jpg)
