Solanum aculeatissimum, tamién conocida como la yerba moro india y berenxena holandesa,[1] ye una especie de planta fanerógama perteneciente a la familia de les solanacees.
Ye un parrotal o maleza que lleva pequeñes frutes de 2-3 cm de color mariellu maciu dempués de les flores blanques colos carauterísticos estames mariellos.
El llugar d'onde S. aculeatissimum ye nativa entá nun se determinó de forma concluyente. A pesar del so nome común que suxure un orixe del sur d'Asia, sicasí, l'orixe de la planta ye bien probable que sía África o América del Sur; ente que los especímenes fueron identificaos n'Asia, ye raru ellí y créese que ye la resultancia d'una forma accidental o una introducción apostada. Ta estrechamente rellacionada con otres especies de Solanum natives tantu del África subsaḥariana como d'América Central. África ye'l primer continente nel que S. aculeatissimum foi documentada. El botánicu escocés Francis Masson atopó la planta cerca del Cabu de Bona Esperanza, mientres los años 1772-1774, o mientres una espedición posterior cuando se quedó nel sur d'África dende 1786 hasta 1795. N'América del Sur, la planta describióse per primer vegada en 1816 -1821 por Augustin Saint-Hilaire.[2]
El frutu considérase tóxicu, y l'alimentación casual de la fruta, yá sía madura o inmadura, llevaron a muertes nel ganáu. El ganáu aparentemente evita alimentase de la fruta.[3] La mayor concentración d'alcaloides (4,4%) alcuéntrase nes granes. Sicasí una decocción de frutes, cazumbre de fruta o cazumbre de la fruta asao rexistráronse como remedios tradicionales n'África.[3] La solasonina ye'l principal glicoalcaloide na so xamasca, tarmos, frutos y granes, amás d'alcaloides menores qu'inclúin solamargina, solanina y solasodina.[3]
Solanum aculeatissimum describióse por Nikolaus Joseph von Jacquin y espublizóse en Icones Plantarum Rariorum 1: 5, pl. 41. 1781.[4]
Solanum: nome xenéricu que remanez del vocablu Llatín equivalente al Griegu στρνχνος (strychnos) pa designar el Solanum nigrum (la "Yerba moro") —y probablemente otres especies del xéneru, incluyida la berenxena[5]—, yá emplegáu por Pliniu'l Vieyu nel so Historia naturalis (21, 177 y 27, 132) y, enantes, por Aulus Cornelius Celsus en De Re Melecina (II, 33).[6] Podría ser rellacionáu col Llatín sol. -is, "el sol", por cuenta de que la planta sería mesma de sitios daqué soleyeros.[7]
aculeatissimum: epítetu llatín que significa "bien espinosa".[8]
Solanum aculeatissimum, tamién conocida como la yerba moro india y berenxena holandesa, ye una especie de planta fanerógama perteneciente a la familia de les solanacees.
Frutos Fueyes Vista de la planta
Solanum aculeatissimum (lat. Solanum aculeatissimum) - badımcankimilər fəsiləsinin quşüzümü cinsinə aid bitki növü.
Solanum aculeatissimum (lat. Solanum aculeatissimum) - badımcankimilər fəsiləsinin quşüzümü cinsinə aid bitki növü.
Solanum aculeatissimum, known as Dutch eggplant,[1] and love-apple,[2] is a weedy shrub that bears small, 2–3 cm pale yellow fruit following white flowers with characteristic Solanum yellow stamens.
Where S. aculeatissimum is native to has yet to be conclusively determined. Despite its common name suggesting a South-Asian origin, however, the plant's origin is most likely either Africa or South America; while specimens have been identified in Asia, it is rare there and believed to be the result of accidental or deliberate introduction. It is closely related to other Solanum species native to both sub-Saharan Africa and Central America. Africa was the first continent in which S. aculeatissimum was documented. Scottish-born botanist Francis Masson found the plant near the Cape of Good Hope either during the years 1772–1774, or during a subsequent expedition when he remained in southern Africa from 1786 until 1795. In South America, the plant was first described in 1816-1821 by Augustin Saint-Hilaire.[3]
The fruit are considered toxic, and force-feeding of either ripe or unripe fruit has led to deaths in cattle. Free-ranging cattle apparently avoid feeding on the fruit.[4] The highest concentration of alkaloids (4.4%) is found in the seeds. Nevertheless a fruit decoction, fruit sap, or sap of roasted fruit, has been recorded as traditional remedies in Africa.[4] Solasonine is the major glycoalkaloid in its foliage, stems, fruit and seeds, besides minor alkaloids which include solamargine, solanine and solasodine.[4]
Media related to Solanum aculeatissimum at Wikimedia Commons
Solanum aculeatissimum, known as Dutch eggplant, and love-apple, is a weedy shrub that bears small, 2–3 cm pale yellow fruit following white flowers with characteristic Solanum yellow stamens.
Solanum aculeatissimum, también conocida como la hierba mora india y berenjena holandesa,[1] es una especie de planta fanerógama perteneciente a la familia de las solanáceas.
Es un arbusto o maleza que lleva pequeñas frutas de 2-3 cm de color amarillo pálido después de las flores blancas con los característicos estambres amarillos.
El lugar de donde S. aculeatissimum es nativa aún no se ha determinado de forma concluyente. A pesar de su nombre común que sugiere un origen del sur de Asia, sin embargo, el origen de la planta es muy probable que sea África o América del Sur; mientras que los especímenes han sido identificados en Asia, es raro allí y se cree que es el resultado de una forma accidental o una introducción deliberada. Está estrechamente relacionada con otras especies de Solanum nativas tanto del África subsahariana como de América Central. África es el primer continente en el que S. aculeatissimum fue documentada. El botánico escocés Francis Masson encontró la planta cerca del Cabo de Buena Esperanza, durante los años 1772-1774, o durante una expedición posterior cuando se quedó en el sur de África desde 1786 hasta 1795. En América del Sur, la planta fue descrita por primera vez en 1816 -1821 por Augustin Saint-Hilaire.[2]
El fruto se considera tóxico, y la alimentación casual de la fruta, ya sea madura o inmadura, han llevado a muertes en el ganado. El ganado aparentemente evita alimentarse de la fruta.[3] La mayor concentración de alcaloides (4,4%) se encuentra en las semillas. Sin embargo una decocción de frutas, savia de fruta o savia de la fruta asada se han registrado como remedios tradicionales en África.[3] La solasonina es el principal glicoalcaloide en su follaje, tallos, frutos y semillas, además de alcaloides menores que incluyen solamargina, solanina y solasodina.[3]
Solanum aculeatissimum fue descrita por Nikolaus Joseph von Jacquin y publicado en Icones Plantarum Rariorum 1: 5, pl. 41. 1781.[4]
Solanum: nombre genérico que deriva del vocablo Latíno equivalente al Griego στρνχνος (strychnos) para designar el Solanum nigrum (la "Hierba mora") —y probablemente otras especies del género, incluida la berenjena[5]—, ya empleado por Plinio el Viejo en su Historia naturalis (21, 177 y 27, 132) y, antes, por Aulus Cornelius Celsus en De Re Medica (II, 33).[6] Podría ser relacionado con el Latín sol. -is, "el sol", debido a que la planta sería propia de sitios algo soleados.[7]
aculeatissimum: epíteto latino que significa "muy espinosa".[8]
Solanum aculeatissimum, también conocida como la hierba mora india y berenjena holandesa, es una especie de planta fanerógama perteneciente a la familia de las solanáceas.
Frutos Hojas Vista de la plantaSolanum aculeatissimum (tên đồng nghĩa: Solanum cavaleriei và Solanum khasianum)[1], tên thông dụng là cà trứng Hà Lan hay cà Khasi[2], là một loài cây bụi hoang dã thuộc chi Cà, với các quả nhỏ màu vàng nhạt, kích thước 2–3 cm, hoa trắng với các nhị vàng đặc trưng của chi Solanum.
Nguồn gốc của S. aculeatissimum vẫn còn gây tranh cãi. Mặc dù tên gọi thông thường gợi ý về nguồn gốc Nam Á, nhưng nguồn gốc của S. aculeatissimum có lẽ là ở châu Phi hoặc Nam Mỹ. Trong khi loài này được nhận dạng ở châu Á, nhưng nó hiếm thấy ở đây và có thể được du nhập ngẫu nhiên hoặc có chủ đích. Nó có quan hệ họ hàng gần với các loài khác của chi Solanum là bản địa khu vực châu Phi hạ-Sahara và Trung Mỹ. Châu Phi là lục địa đầu tiên mà S. aculeatissimum được ghi nhận. Nhà thực vật học người Scotland Francis Masson đã tìm thấy mẫu cây S. aculeatissimum gần Mũi Hảo Vọng khoảng năm 1772 - 1774, hoặc trong một chuyến thám hiểm tiếp theo của ông tại miền nam châu Phi từ năm 1786 đến 1795. Tại Nam Mỹ, S. aculeatissimum được mô tả lần đầu tiên vào năm 1816-1821 bởi Augustin Saint-Hilaire.
S. aculeatissimum thường mọc ven đường và dọc theo các mương nước, hoặc lẫn vào trong đám cây bụi dưới các tán cây rừng hoặc ở các trảng cỏ, mọc ở độ cao từ 1.000 - 2.400 mét so với mực nước biển[3].
S. aculeatissimum là một cây bụi có nhiều gai, mọc thẳng đứng, ít nhánh, cao khoảng 1 đến 2 mét (có khi hơn 2 m). Thân và cành có một lớp lông mỏng. Cuống lá khá to, dài khoảng 3 - 7 cm, đầy gai; phiến lá rộng, kích thước, dài khoảng 15 cm và rộng khoảng từ 4 đến 15 cm, mép lá có lông tơ. Hoa lưỡng tính, có màu tím sậm rất đẹp, mọc thành cụm từ 1 đến 4 bông, 5 cánh đều có lông mịn, nhị hoa màu vàng tươi, cuống hoa dài 1 cm hoặc bị tiêu biến. Quả mọng, hình cầu, đường kính 2 - 3 cm, khi chín có màu vàng tươi hoặc đỏ cam như cà chua. Hạt màu nâu sáng, giống hạt đậu, đường kính 2 - 2,8 mm. Hoa nở từ tháng 3 đến tháng 8, trái chín vào tháng 11 - 12[3][4][5].
S. aculeatissimum là loài kịch độc nếu không biết sử dụng đúng cách. Các thành phần của S. aculeatissimum là những phương thuốc truyền thống ở châu Phi. Nồng độ ancaloit cao nhất (4,4%) được tìm thấy trong hạt. Độc tố solasonine nằm trong lá, thân, quả và hạt[4]. Các công dụng[3][4]:
Solanum aculeatissimum (tên đồng nghĩa: Solanum cavaleriei và Solanum khasianum), tên thông dụng là cà trứng Hà Lan hay cà Khasi, là một loài cây bụi hoang dã thuộc chi Cà, với các quả nhỏ màu vàng nhạt, kích thước 2–3 cm, hoa trắng với các nhị vàng đặc trưng của chi Solanum.