O grupo Deinococcus-Thermus é un pequeno grupo de bacterias considerado un filo, que son moi resistentes ás condicións ambientais desfavorables.[1]
Comprende dous grandes grupos:
Aínda que estes grupos evolucionaron a partir dun devanceiro común, os dous mecanismos de resistencia que presentan desenvolvéronos de xeito independente.[3]
Estas bacterias teñen paredes celulares grosas que fan que teñan un patrón de tinguidura grampositivo, pero teñen unha segunda membrana, polo que en estrutura están próximos ás bacterias gramnegativas.
Cavalier-Smith deulle a este clado o nome de Hadobacteria[4] (de Hades, o inframundo dos antigos gregos).
O cladograma mostra a toxonomía actualmente aceptada do grupo baseada na LPSN (List of Prokaryotic names with Standing in Nomenclature) [5] e do NCBI (National Center for Biotechnology Information) [6] e a filoxenia está baseada en datos do ARNr 16S do LTP 106 do proxecto The All-Species Living Tree.[7]
Thermaceae?Rhabdothermus arcticus Steinsbu et al. 2011
Vulcanithermus mediatlanticus Miroshnichenko et al. 2003
OceanithermusO. desulfurans Mori et al. 2004
O. profundus Miroshnichenko et al. 2003
Marinithermus hydrothermalis Sako et al. 2003
Meiothermus?M. granaticius Albuquerque et al. 2010
?M. rosaceus ♠ Chen et al. 2002
M. silvanus (Tenreiro et al. 1995) Nobre et al. 1996
M. chliarophilus (Tenreiro et al. 1995) Nobre et al. 1996
M. timidus Pires et al. 2005
M. rufus Albuquerque et al. 2010
M. cerbereus Chung et al. 1997
M. ruber (Loginova et al. 1984) Nobre et al. 1996
M. cateniformans Zhang et al. 2010
M. taiwanensis Chen et al. 2002
Thermus?T. caldophilus ♠ Taguchi et al. 1983
?T. eggertssonii ♠ Peters 2008
?T. filiformis Hudson et al. 1987
?T. kawarayensis ♠ Kurosawa et al. 2005
?T. murrieta ♠ Benner et al. 2006
?T. rehai ♠ Lin et al. 2002
?T. yunnanensis ♠ Gong et al. 2005
T. oshimai Williams et al. 1996
T. thermophilus (ex Oshima and Imahori 1974) Manaia et al. 1995
T. aquaticus Brock and Freeze 1969
T. arciformis Zhang et al. 2010
T. islandicus Bjornsdottir et al. 2009
T. brockianus Williams et al. 1995
T. igniterrae Chung et al. 2000
T. antranikianii Chung et al. 2000
T. scotoductus Kristjansson et al. 1994
DeinococcalesTruepera radiovictrix Albuquerque et al. 2005
DeinococcaceaeDeinococcus pimensis Rainey and da Costa 2005
Deinococcus peraridilitoris Rainey et al. 2007
Deinococcus papagonensis Rainey and da Costa 2005
Deinococcus yavapaiensis Rainey and da Costa 2005
Deinobacterium chartae Ekman et al. 2011
Deinococcus?D. aquivivus ♠ Kaempferet al. 2008
?D. daejeonensis Srinivasan et al. 2012
?D. depolymerans Asker et al. 2011
?D. reticulitermitis Chen et al. 2012
?D. soli ♠ Zhang et al. 2011
?D. xibeiensis Wang et al. 2010
D. misasensis Asker et al. 2008
D. cellulosilyticus Weon et al. 2007
D. roseus Asker et al. 2008
D. maricopensis Rainey e da Costa 2005
D. alpinitundrae Callegan et al. 2008
D. gobiensis Yuan et al. 2009
D. radiophilus (ex Lewis 1973) Brooks e Murray 1981
D. piscis Shashidhar e Bandekar 2009
D. proteolyticus Brooks e Murray 1981
D. sonorensis Rainey e da Costa 2005
D. radiomollis Callegan et al. 2008
D. altitudinis Callegan et al. 2008
D. aquiradiocola Asker et al. 2009
D. claudionis Callegan et al. 2008
D. indicus Suresh et al. 2004
D. radiodurans (ex Raj et al. 1960) Brooks and Murray 1981
D. wulumuqiensis Wang et al. 2010
D. aquaticus Im et al. 2008
D. caeni Im et al. 2008
D. grandis (Oyaizu et al. 1987) Rainey et al. 1997
D. deserti de Groot et al. 2005
D. navajonensis Rainey e da Costa 2005
D. hohokamensis Rainey e da Costa 2005
D. ficus Lai et al. 2006 emend. Kämpfer 2009
D. aquatilis Kämpfer et al. 2008
D. yunweiensis Zhang et al. 2007
D. xinjiangensis Peng et al. 2009
D. hopiensis Rainey e da Costa 2005
D. murrayi Ferreira et al. 1997
D. geothermalis Ferreira et al. 1997
D. apachensis Rainey e da Costa 2005
D. aerius Yang et al. 2009
D. aetherius Yang et al. 2010
D. aerophilus Yoo et al. 2010
D. aerolatus Yoo et al. 2010
D. radiopugnans Brooks and Murray 1981
D. marmoris Hirsch et al. 2006
D. saxicola Hirsch et al. 2006
D. frigens Hirsch et al. 2006
Nota:
♠ Cepas atopadas no NCBI pero non na LPSN.
Actualmente hai dez xenomas secuenciados de estirpes (strains) deste filo.[8]
As dúas Meiothermus sp. foron secuenciadas baixo os auspicios do proxecto Genomic Encyclopedia of Bacteria and Archaea (GEBA), que ten como obxectivo secuenciar organismos baseándose na súa importancia ou novidade filoxenética e non na súa patoxenicidade ou notoriedade.[9] Actualmente, o xenoma de Thermus aquaticus Y51MC23 está nas fases finais de completar a súa secuenciación no DOE Joint Genome Institute.[10]
O grupo Deinococcus-Thermus é un pequeno grupo de bacterias considerado un filo, que son moi resistentes ás condicións ambientais desfavorables.
Comprende dous grandes grupos:
As Deinococcales, que inclúe dúas familias e dous xéneros principais: Deinococcus e Truepera. O primeiro ten varias especies resistentes á radiación, que poden captar os residuos nucleares e outros materiais tóxicos sen sufriren dano, e sobreviven tamén no baleiro do espazo exterior ou en condicións extremas de calor ou frío. As Thermales inclúen varios xéneros resistentes á calor (Marinithermus, Meiothermus, Oceanithermus, Thermus, Vulcanithermus). A especie Thermus aquaticus, que vive en fontes hidrotermais, foi importante no desenvolvemento da técnica da Reacción en Cadea da Polimerase (PCR), xa que posúe un encima ADN polimerase termoestable (a Taq polimerase), que resiste as temperaturas necesarias para aplicar a técnica da PCR.Aínda que estes grupos evolucionaron a partir dun devanceiro común, os dous mecanismos de resistencia que presentan desenvolvéronos de xeito independente.
Estas bacterias teñen paredes celulares grosas que fan que teñan un patrón de tinguidura grampositivo, pero teñen unha segunda membrana, polo que en estrutura están próximos ás bacterias gramnegativas.
Cavalier-Smith deulle a este clado o nome de Hadobacteria (de Hades, o inframundo dos antigos gregos).
