Els libel·lúlids (Libellulidae) són una família d'odonats anisòpters, la més àmplia del món. De vegades, es considera que conté les famílies Corduliidae (com a subfamília Corduliinae) i Macromiidae (com a subfamília Macromiinae). Encara que totes dues s'exclouen, encara resta una família d'un miler d'espècies. Amb una distribució gairebé mundial, constitueixen pràcticament amb total certesa les libèl·lules més sovint vistes pels éssers humans.
El gènere Libellula pobla sobretot el nou món, però també presenta un dels pocs odonats en perill d'extinció del Japó, Libellula angelina. Molts dels membres d'aquest gènere presenten brillants colors o tenen ales amb bandes. El gènere emparentat Plathemis inclou les libèl·lules conegudes. El gènere Celithemis conté diverses espècies brillantment acolorides del sud dels Estats Units. Els membres del gènere Sympetrum poden trobar-se gairebé pertot, excepte a Austràlia. Diverses espècies de l'hemisferi austral en els gèneres Trithemis i Zenithoptera són especialment belles. Altres gèneres comuns són Tramea i Pantala.
Els libel·lúlids tenen nimfes de cos robust amb el llavi inferior o labium convertit en una òrgan desplegable, situat en la part inferior del cap, dit màscara, amb el qual captura les preses.
Els libel·lúlids (Libellulidae) són una família d'odonats anisòpters, la més àmplia del món. De vegades, es considera que conté les famílies Corduliidae (com a subfamília Corduliinae) i Macromiidae (com a subfamília Macromiinae). Encara que totes dues s'exclouen, encara resta una família d'un miler d'espècies. Amb una distribució gairebé mundial, constitueixen pràcticament amb total certesa les libèl·lules més sovint vistes pels éssers humans.
El gènere Libellula pobla sobretot el nou món, però també presenta un dels pocs odonats en perill d'extinció del Japó, Libellula angelina. Molts dels membres d'aquest gènere presenten brillants colors o tenen ales amb bandes. El gènere emparentat Plathemis inclou les libèl·lules conegudes. El gènere Celithemis conté diverses espècies brillantment acolorides del sud dels Estats Units. Els membres del gènere Sympetrum poden trobar-se gairebé pertot, excepte a Austràlia. Diverses espècies de l'hemisferi austral en els gèneres Trithemis i Zenithoptera són especialment belles. Altres gèneres comuns són Tramea i Pantala.
Els libel·lúlids tenen nimfes de cos robust amb el llavi inferior o labium convertit en una òrgan desplegable, situat en la part inferior del cap, dit màscara, amb el qual captura les preses.
Mae'n fwy na phosibl mai'r teulu yma o bryfaid, y Libellulidae (Cymraeg: teulu'r Picellwyr) ydy'r teulu mwyaf o weision neidr ar wyneb y Ddaear. Mae'n cynnwys yr isdeuluoedd: Corduliidae a'r Macromiidae yn ôl rhai, er bod cryn ddadlau am hyn gan naturiaethwyr. Hyd yn oed heb y ddau isdeulu hyn, mae'r teulu Libellulidae'n dal i gynnwys dros 1,000 o rywogaethau.
Mae eu tiriogaeth yn ymestyn dros wyneb y Ddaear, fwy neu lai, ond ceir ambell un, fel Libellula angelina sy'n hynod o brin. Mae llawer o aelodau'r teulu hwn yn lliwgar eithriadol, neu gyda bandiau ar eu hadenydd. Mae'r genws cysylltiedig, Plathemis yn cynnwys y 'cynffonau gwynion'. Mae'r genws Celithemis yn cynnwys sawl rhywogaeth hynod o liwgar, a welir yn yr Unol Daleithiau. Lliwgar hefyd ydy'r rhywogaethau yn y genera Trithemis a Zenithoptera ac ymhlith y rhai mwyaf cyffredin y mae: Tramea a Pantala.
Mae'r picellwyr canlynol i'w cael yng ngwledydd Prydain:
Delwedd Rhywogaeth Enw Lladin Gwledydd
Picellwr praff Libellula depressa 
Picellwr prin Libellula fulva .jpg)
Picellwr pedwar nod Libellula quadrimaculata 
Picellwr tinddu Orthetrum cancellatum 
Picellwr cribog Orthetrum coerulescens 
Gwäell scarlad Crocothemis erythraea .jpg)
Gwäell ddu Sympetrum danae .jpg)
Gwäell asgell aur [F] Sympetrum flaveolum 
Gwäell wythien goch Sympetrum fonscolombei 
Gwäell rudd Sympetrum sanguineum .jpg)
Gwäell gyffredin [G] Sympetrum striolatum 
Gwäell yr ucheldir [G] Sympetrum nigrescens _4.jpg)
Gwäell grwydrol Sympetrum vulgatum 
Gwäell resog Sympetrum pedemontanum 
Picellwr wynebwyn Leucorrhinia dubia 
Picellwr wynebwyn mawr [H] Leucorrhinia pectoralis 
Y gleider crwydrol [I] [J] Pantala flavescens Mae Libelluidae yn cynnwys y genera canlynol:
Die Segellibellen oder Kurzlibellen (Libellulidae) sind eine Familie der Großlibellen (Anisoptera). Sie gehören damit auch zu den Libellen (Odonata). Mit 987 Arten[1] bilden die Segellibellen die artenreichste Familie innerhalb der Unterordnung Großlibellen (Anisoptera) und stellen die zweitartenreichste Familie aller Familien innerhalb der Ordnung Odonata (Libellen) weltweit dar. In Deutschland gibt es 22 Arten, darunter einige sehr häufige. Als relativ große Libellen sind sie außerdem meist sehr auffällig.
Die Segellibellen erreichen Körperlängen von drei bis fünf Zentimetern und Flügelspannweiten, die meist um acht Zentimeter liegen. Die Tiere haben meist eine gelb-braune Zeichnung, manchmal mit blauer Bereifung, und sind niemals metallisch gefärbt. Bei einigen Arten wie etwa dem Plattbauch (Libellula depressa) ist der Körper kurz und gedrungen. Das Flügeldreieck ist im Vorderflügel entlang des Körpers ausgerichtet, im Hinterflügel hingegen senkrecht zum Körper. Außer in der Gattung Diastatops berühren sich die Augen auf der Oberseite des Kopfes. Der Legeapparat (Ovipositor) der Weibchen ist reduziert. Die Tiere fangen Insekten im Flug, sind aber wenig ausdauernde Flieger; Ausnahme z. B. Wanderlibelle – Pantala flavescens.
Die Eiablage der Weibchen erfolgt bei der Mehrzahl der Arten ohne Begleitung des Männchens. Eine Ausnahme bilden dabei die Heidelibellen der Gattung Sympetrum. Die Eier werden im Flug durch wippende Bewegungen des Hinterleibes direkt ins Wasser abgegeben. Einige Heidelibellen legen ihre Eier auf den trockenen Boden nahe dem Ufer. Bei diesen beginnt die Entwicklung im darauf folgenden Frühjahr bei der Frühjahrsüberflutung.
Die Larvalentwicklung der Segellibellen dauert in der Regel ein bis zwei Jahre, wobei die Larven als junge und späte Larve jeweils einmal überwintern. Die Heidelibellen haben eine einjährige Entwicklung und die Überwinterung erfolgt als Ei.
Die folgende Übersicht stellt bis zur Ebene der Unterfamilie alle Taxa dar, auf Art- und Gattungsebene werden hingegen nur die europäischen Vertreter der Segellibellen dargestellt. Vollständige Listen befinden sich in den entsprechenden Unterfamilien- bzw. Gattungsartikeln.
Segellibellen – Libellulidae
Die Segellibellen oder Kurzlibellen (Libellulidae) sind eine Familie der Großlibellen (Anisoptera). Sie gehören damit auch zu den Libellen (Odonata). Mit 987 Arten bilden die Segellibellen die artenreichste Familie innerhalb der Unterordnung Großlibellen (Anisoptera) und stellen die zweitartenreichste Familie aller Familien innerhalb der Ordnung Odonata (Libellen) weltweit dar. In Deutschland gibt es 22 Arten, darunter einige sehr häufige. Als relativ große Libellen sind sie außerdem meist sehr auffällig.
De Koornsnieders (Libellulidae) sünd ene Familie mank de Echten Goldpeer (Anisoptera). Dor höört se ok to de Goldpeer (Odonata) mit to. Mit 969 Aarden över de ganze Welt hen[1] is düsse Familie en vun de gröttsten mank de Goldpeer. In Düütschland gifft dat dor 22 Aarden vun, dormank en Reeg vun Aarden, de bannig faken vörkaamt. Vunwegen dat se tämlich groot sünd, fallt düsse Goldpeer tomeist duchtig up.
De Koornsnieders weert 3 bit 5 cm lang un jem ehr Flunken spannt sik tomeist över üm un bi 8 cm. De Deerter sünd tomeist geel-bruun, towielen mit’n blauen Ring ümto. Man nienich hefft se en Glanz as vun Metall. Dat gifft en paar Aarden, as den Plattbuuk (Libellula depressa), dor is dat Lief kort un stuuf. De Leegbohrer bi de Seken is man eenfach. De Deerter fangt Insekten in’n Flegen. Man alltolang hoolt se dat nich ut mit de Fleegeree.
De Eier leggt de Seken af, ohn dat de Heken dor bi sünd. Bloß bi de Heidegoldpeer vun dat Geslecht Sympetrum is dat anners. Mit en Achterlief, dat dor bi wippen deit, weert de Eier direktemang in’t Water leggt. En paar Heidegoldpeer leggt jem ehre Eier up drögen Grund dune bi’t Över. Hier geiht dat mit’n Wassen den los, wenn in dat neegste Vörjohr dat Water den Grund överswemmt.
De Deerter leevt tominnst twee Johr as Larve. De junge un de ole Larve överwintert een Mol. Anners is dat wedder bi de Heidegoldpeer. De överwintert toeerst as Ei un wasst denn bloß een Johr as Larve un överwintert dor denn ok bloß een Mol.
Familie Koornsnieders (Libellulidae)
. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons. De Koornsnieders (Libellulidae) sünd ene Familie mank de Echten Goldpeer (Anisoptera). Dor höört se ok to de Goldpeer (Odonata) mit to. Mit 969 Aarden över de ganze Welt hen is düsse Familie en vun de gröttsten mank de Goldpeer. In Düütschland gifft dat dor 22 Aarden vun, dormank en Reeg vun Aarden, de bannig faken vörkaamt. Vunwegen dat se tämlich groot sünd, fallt düsse Goldpeer tomeist duchtig up.
Przezdrzélnikòwaté (Libellulidae) - to je rodzëzna òwadów z rzãdu przezdrzélników (Odonata). Òne żëją m. jin. na Kaszëbach,
The skimmers or perchers and their relatives form the Libellulidae, the largest dragonfly family in the world. It is sometimes considered to contain the Corduliidae as the subfamily Corduliinae and the Macromiidae as the subfamily Macromiinae. Even if these are excluded (as Silsby does), there remains a family of over 1000 species. With nearly worldwide distribution, these are almost certainly the most often seen of all dragonflies.
The genus Libellula is mostly New World, but also has one of the few endangered odonates from Japan: Libellula angelina. Many of the members of this genus are brightly colored or have banded wings. The related genus Plathemis includes the whitetails. The genus Celithemis contains several brightly marked species in the southern United States. Members of the genus Sympetrum are called darters (or meadowhawks in North America) and are found throughout most of the world, except Australia. Several Southern Hemisphere species in the genera Trithemis and Zenithoptera are considered to be especially beautiful. Other common genera include Tramea and Pantala.
The libellulids have stout-bodied larvae with the lower lip or labium developed into a mask over the lower part of the face.
The family name may have been derived from the Latin libella which means "booklet".
The Libelluidae contain these genera:
Nymph of a Libellulidae
_male.JPG)
Diastatops pullata, male
_male.jpg)
Uracis fastigiata male
_male_Costa_Rica.jpg)
Uracis imbuta, male
_male.jpg)
Thermorthemis madagascariensis, male
_male_2.jpg)
Thermorthemis madagascariensis, male
_immature_male.jpg)
Thermorthemis madagascariensis, immature male
The skimmers or perchers and their relatives form the Libellulidae, the largest dragonfly family in the world. It is sometimes considered to contain the Corduliidae as the subfamily Corduliinae and the Macromiidae as the subfamily Macromiinae. Even if these are excluded (as Silsby does), there remains a family of over 1000 species. With nearly worldwide distribution, these are almost certainly the most often seen of all dragonflies.
The genus Libellula is mostly New World, but also has one of the few endangered odonates from Japan: Libellula angelina. Many of the members of this genus are brightly colored or have banded wings. The related genus Plathemis includes the whitetails. The genus Celithemis contains several brightly marked species in the southern United States. Members of the genus Sympetrum are called darters (or meadowhawks in North America) and are found throughout most of the world, except Australia. Several Southern Hemisphere species in the genera Trithemis and Zenithoptera are considered to be especially beautiful. Other common genera include Tramea and Pantala.
The libellulids have stout-bodied larvae with the lower lip or labium developed into a mask over the lower part of the face.
Libellulidae (libeledoj) estas familio de la ordo Odonata (Libeloj), kaj havas pli ol 1000 da specioj. Ĝi estas la plej granda familio de la ordo. La familio estas ĉirkaŭ la mondo.
Libellulidae (libeledoj) estas familio de la ordo Odonata (Libeloj), kaj havas pli ol 1000 da specioj. Ĝi estas la plej granda familio de la ordo. La familio estas ĉirkaŭ la mondo.
Los libelúlidos (Libellulidae) son una familia de odonatos anisópteros, la más amplia del mundo. A veces se considera que contiene las familias Corduliidae (como subfamilia Corduliinae) y Macromiidae (como subfamilia Macromiinae). Incluso si ambos se excluyen (como hace Silsby),[2] aún queda una familia de alrededor de 1000 especies. Con una distribución casi mundial, constituyen casi con total certeza las libélulas más frecuentemente vistas por los seres humanos.
El género Libellula puebla sobre todo el Nuevo Mundo, pero también presenta uno de los pocos odonatos en peligro de extinción de Japón, Libellula angelina. Muchos de los miembros de este género presentan brillantes colores o tienen alas con bandas. El género emparentado Plathemis incluye a las libélulas conocidas como coliblancas. El género Celithemis contiene varias especies brillantemente coloreadas del sur de Estados Unidos. Los miembros del género Sympetrum pueden encontrarse en casi todo el mundo, excepto en Australia. Varias especies del Hemisferio Austral en los géneros Trithemis y Zenithoptera son especialmente bellas. Otros géneros comunes son Tramea y Pantala.
Los libellúlidos tienen ninfas de cuerpo robusto con el labio inferior o labium convertido en un órgano desplegable situado en la parte inferior de la cabeza, llamado máscara, con el que captura sus presas.
La familia comprende los siguientes géneros:[3]
Los libelúlidos (Libellulidae) son una familia de odonatos anisópteros, la más amplia del mundo. A veces se considera que contiene las familias Corduliidae (como subfamilia Corduliinae) y Macromiidae (como subfamilia Macromiinae). Incluso si ambos se excluyen (como hace Silsby), aún queda una familia de alrededor de 1000 especies. Con una distribución casi mundial, constituyen casi con total certeza las libélulas más frecuentemente vistas por los seres humanos.
El género Libellula puebla sobre todo el Nuevo Mundo, pero también presenta uno de los pocos odonatos en peligro de extinción de Japón, Libellula angelina. Muchos de los miembros de este género presentan brillantes colores o tienen alas con bandas. El género emparentado Plathemis incluye a las libélulas conocidas como coliblancas. El género Celithemis contiene varias especies brillantemente coloreadas del sur de Estados Unidos. Los miembros del género Sympetrum pueden encontrarse en casi todo el mundo, excepto en Australia. Varias especies del Hemisferio Austral en los géneros Trithemis y Zenithoptera son especialmente bellas. Otros géneros comunes son Tramea y Pantala.
Los libellúlidos tienen ninfas de cuerpo robusto con el labio inferior o labium convertido en un órgano desplegable situado en la parte inferior de la cabeza, llamado máscara, con el que captura sus presas.
Vesikiillased (Libellulidae) on kiililiste seltsi kuuluv putukate sugukond.
Sellesse seltsi kuulub kokku ligi 1000 liiki.
Eestis on esindajaid neljast perekonnast:
Eestis elab kokku viisteist liiki:
Vesikiillased (Libellulidae) on kiililiste seltsi kuuluv putukate sugukond.
Sellesse seltsi kuulub kokku ligi 1000 liiki.
Libellulidae Odonata ordenako eta Anisoptera azpiordenako intsektu familia da. Odonatu familiarik handiena da, bere barnean 140 genero inguru eta 1.000 espezie baino gehiago hartzen baititu.
Libellulidae Odonata ordenako eta Anisoptera azpiordenako intsektu familia da. Odonatu familiarik handiena da, bere barnean 140 genero inguru eta 1.000 espezie baino gehiago hartzen baititu.
La famille des Libellulidae est la plus nombreuse faisant partie des Anisoptères, dans l'ordre des Odonates. Anciennement, les familles des Corduliidae et des Macromiidae étaient considérées comme des sous-familles (Corduliinae et Macromiinae) des Libellulidae. Même après l'exclusion de ces deux groupes, on compte plus de 1 000 espèces de libellules appartenant à cette grande famille[1].
Chez les Libellulidae, les triangles des ailes antérieures sont plus éloignés de l'arculus que ceux des ailes postérieures et orientés différemment. De plus, le triangle de l'aile postérieure est en continuité avec l'arculus et le champ anal a le profil d'une botte[2].
Cette famille comprend 145 genres[3] :
Selon Fauna Europaea (9 janvier 2022)[4] :
La famille des Libellulidae est la plus nombreuse faisant partie des Anisoptères, dans l'ordre des Odonates. Anciennement, les familles des Corduliidae et des Macromiidae étaient considérées comme des sous-familles (Corduliinae et Macromiinae) des Libellulidae. Même après l'exclusion de ces deux groupes, on compte plus de 1 000 espèces de libellules appartenant à cette grande famille.
Le Libellulide (Libellulidae Rambur, 1842) sono una famiglia di insetti appartenente all'ordine degli Odonati.
La famiglia comprende i seguenti generi:[1]
Le Libellulide (Libellulidae Rambur, 1842) sono una famiglia di insetti appartenente all'ordine degli Odonati.
Raštuotosios skėtės (Libellulidae) – žirgelių (Odonata) šeima.
Vidutinio dydžio ir stambūs vabzdžiai. Akys susiglaudžia. Kiaušdėties nėra. Skraido gana vikriai. Patinėliai randami prie vandens, patelės nuskrenda toli nuo vandens telkinių, todėl jas galima pamatyti ir miestuose.
Lietuvoje žinoma 17 rūšių, priklausančių 4 gentims:
Šarvuotoji skėtė (Leucorrhinia pectoralis), patinėlis.
Rusvoji skėtė (Libellula fulva), patelė.
Rusvoji skėtė (Libellula fulva), patinėlis.
Tinkliškoji skėtė (Orthetrum cancellatum)
De korenbouten (Libellulidae) vormen een grote en uiteenlopende familie van echte libellen. Het zijn over het algemeen robuuste of compact gebouwde libellen. De kleinste echte libel, de zwarte heidelibel (29 mm), is een van de soorten uit de familie.
Korenbouten hebben opvallende kleuren en tekening, zodat het vaststellen van het geslacht meestal niet moeilijk is. Ze hebben een spanwijdte tussen 4 en 7,5 cm. Ze hebben een breed, plat achterlijf, dat ze bijzonder wendbaar maakt. Korenbouten zijn forse libellen met in ieder geval op de basis van de achtervleugels, maar vaak ook de op voorvleugels een duidelijk zichtbare donkere vlek. Witsnuitlibellen hebben ook donkere basisvlekken, maar zijn tengerder, met een wit voorhoofd, zwart met gele of rode vlekken en soms wat blauwe berijping.
Korenbouten maken vaak gebruik van zitposten op de grond of bovenin plantenstengels. Ze maken geen lange vluchten zoals glazenmakers en glanslibellen. Jagen en het verdedigen van een plekje aan de waterkant gebeurt ook vanaf een zitpost. Sommige korenbouten rusten in min of meer verticale positie (bijvoorbeeld de viervlek), terwijl andere soorten horizontaal zitten, soms zelfs met het achterlijf naar boven en de vleugels naar voren gehouden (bijvoorbeeld heidelibellen). Vrouwtjes kunnen stil boven het water blijven hangen, terwijl ze hun eitjes afzetten door hun achterlijf telkens weer in het water te dompelen. Het mannetje is daarbij meestal aanwezig: ofwel in tandempositie, ofwel dicht boven het vrouwtje vliegend. De larven leven in modder en molm op de bodem. Sommige soorten vertonen een sterke neiging tot zwerven.
De korenbouten kennen 35 soorten in Europa, waarvan 21 in Nederland en België en zijn daarmee de soortenrijkste familie. De meeste korenbouten leven bij stilstaande of langzaam stromende wateren die in de zon liggen, met een gevarieerde oevervegetatie.
De familie kent de volgende geslachten:
In Nederland en België komen vijf geslachten voor:
De korenbouten (Libellulidae) vormen een grote en uiteenlopende familie van echte libellen. Het zijn over het algemeen robuuste of compact gebouwde libellen. De kleinste echte libel, de zwarte heidelibel (29 mm), is een van de soorten uit de familie.
Libeller (Libellulidae) er en delgruppe av øyenstikkere, (Odonata). Libeller er utbredt i hele verden unntatt i Antarktis. De fleste arter finnes i varmere strøk.
Tre av de norske artene er fredet[1] Dette fordi de har hatt stor tilbakegang, på grunn av at leveområdene (habitatene) har forsvunnet. Noen arter krever helt spesielle livsbetingelser.
Libeller er blant de større øyenstikkerne, vanligvis større enn vannymfene. Men størrelsen varierer mellom de ulike artene.
Kroppen er mørk og kraftig. Bakkroppen er vanligvis tykk og bred, men hos enkelte delgrupper, som hos slekten torvlibeller (Leucorrhinia), er den ganske tynn. Kroppens farger er ofte grønne, blå, brune eller gule farger. Hannene er generelt mer fargerike enn hunnene. Eldre hanner får ofte en blåpudring på bakkroppen. Øynene møtes og støter sammen, på hodets overside.
Alle de fire vingene er omtrent like av utseende og størrelse, de holdes rett ut fra kroppen under hvile. Bakvingene er noe bredere ved roten, nærmest kroppen, enn framvingene. Vingene kan ha uregelmessige farger og mønster. Vingemerket (pterostigma) er langt og firkantet. Vingespennet er mellom 50 og 100 millimeter.
Nymfene er kraftige, ofte litt flate med en ganske kort og litt hårete kropp. På ryggsiden har den anlegg til vinger. Beina er godt utviklet og på hodet har den forholdsvis små øyne. På hodets underside har nymfene en fangmaske (en «leddet munn»).
Libeller er gode flygere, men holder vanligvis til i vegetasjonen ikke langt fra vannet der de hadde sine nymfestadier. Hannene er de mest aktive og kan fly langt på jakt etter mat. Ofte ses de patruljerende på den samme strekningen langs vassdraget, en skogsbilvei eller i en kraftlinjegate. Libeller gjør av og til små eller store hopp til siden, eller de endrer brått retning når de flyr. Hunnene finnes ofte gjemt i vegetasjonen eller sittende på en grein, og er ikke så aktive som hannene.
Under eggleggingen flyr hunnen over vannoverflaten og slår bakkroppen mot vannet. For hvert slag legges noen egg, som enten synker til bunnen eller fester seg til vegetasjonen.
Nymfene lever i vegetasjonen, langs bredden av mindre dammer, innsjøer og myrtjern. Nymfene er rovdyr og spiser andre mindre dyr.
Libeller har ufullstendig forvandling, overgang fra nymfe til det voksne kjønnsmodne insektet går gradvis gjennom flere hudskift (nymfestadier). Nymfene lever i vann og ligner derfor lite på de voksne (imago), bortsett fra størrelsen. Når nymfen kommer til det siste hudskiftet finner den et strå eller noe, der den kan klatre opp over vannflaten. Her blir den hengende, mens huden revner på ryggsiden. Den nyklekte øyenstikkeren blir hengende på den gamle huden, eller like ved siden av, helt til den nye huden er noe herdet, og vingene har fått sin endelige form.
Libeller (Libellulidae) er en delgruppe av øyenstikkere, (Odonata). Libeller er utbredt i hele verden unntatt i Antarktis. De fleste arter finnes i varmere strøk.
Tre av de norske artene er fredet Dette fordi de har hatt stor tilbakegang, på grunn av at leveområdene (habitatene) har forsvunnet. Noen arter krever helt spesielle livsbetingelser.
Multimedia w Wikimedia Commons Ważkowate (Libellulidae) – rodzina owadów z rzędu ważek należąca do podrzędu ważek różnoskrzydłych. Jest najliczniejszą w gatunki rodziną ważek – obejmuje około 1000 współcześnie żyjących gatunków występujących niemal na całym świecie. Są to duże ważki występujące nad zbiornikami wody stojącej, a także na terenach zalesionych[2]. Przedstawicieli tej rodziny charakteryzuje niemal kwadratowy w przekroju odwłok, tylny brzeg oka bez wycięcia, prosty. Ciało nie ma metalicznej barwy, z wyjątkiem tułowia Leucorrhinia spp., który delikatnie pobłyskuje metalicznym fioletem[3]. Larwy są krępe i stosunkowo krótkie. Rodzajem typowym rodziny jest Libellula.
W odonatofaunie Polski stwierdzono występowanie następujących gatunków[3]:
Do rodziny ważkowatych zaliczane są rodzaje[4]:
Libellulidae é uma família de libélulas da ordem Odonata. Constitui a maior família desse gênero de insetos.
Libellulidae é uma família de libélulas da ordem Odonata. Constitui a maior família desse gênero de insetos.
Ploščci (znanstveno ime Libellulidae) so družina raznokrilih kačjih pastirjev, v katero uvrščamo približno 1000 vrst, ki živijo po vsem svetu.[2] So bližnje sorodni lebduhom (družina Corduliidae), s katerimi jih včasih združujemo v skupno naddružino Libelluloidea.[3]
Zanesljivo jih prepoznamo po zarezi na zadnjem robu sestavljenih oči in vzorcu ožiljenosti kril: trikotnika na sprednjem in zadnjem krilu sta različne velikosti, oblike ali orientacije, t. i. analna krivulja pa ima obliko stopala. Številne vrste imajo vpadljive vzorce po krilih in/ali živobarvne zadke.[4][5]
Večinoma živijo ob stoječih vodah, kjer se razvijajo ličinke, le redke najdemo ob potokih in rekah. Te so ploščate, rjavo ali sivo obarvane in jih je po telesni zgradbi težko razločiti od ličink lebduhov, plen zalezujejo po dnu. Odrasli največkrat počivajo na konicah stebel obvodnega rastlinja, med letom pogosto jadrajo.[5]
Tudi v Sloveniji so ploščci najštevilčnejša družina. Sodoben seznam navaja 21 vrst, ki so bile v novejšem času opažene na ozemlju države:[6]
Ploščci (znanstveno ime Libellulidae) so družina raznokrilih kačjih pastirjev, v katero uvrščamo približno 1000 vrst, ki živijo po vsem svetu. So bližnje sorodni lebduhom (družina Corduliidae), s katerimi jih včasih združujemo v skupno naddružino Libelluloidea.
Zanesljivo jih prepoznamo po zarezi na zadnjem robu sestavljenih oči in vzorcu ožiljenosti kril: trikotnika na sprednjem in zadnjem krilu sta različne velikosti, oblike ali orientacije, t. i. analna krivulja pa ima obliko stopala. Številne vrste imajo vpadljive vzorce po krilih in/ali živobarvne zadke.
Večinoma živijo ob stoječih vodah, kjer se razvijajo ličinke, le redke najdemo ob potokih in rekah. Te so ploščate, rjavo ali sivo obarvane in jih je po telesni zgradbi težko razločiti od ličink lebduhov, plen zalezujejo po dnu. Odrasli največkrat počivajo na konicah stebel obvodnega rastlinja, med letom pogosto jadrajo.
Segeltrollsländor (Libellulidae) är en familj i underordningen egentliga trollsländor. Det är en av de största familjerna med trollsländor och inkluderar över 1 000 arter.
Denna systematik anger släkten.
Wikimedia Commons har media som rör segeltrollsländor.
Wikispecies har information om Libellulidae.
Segeltrollsländor (Libellulidae) är en familj i underordningen egentliga trollsländor. Det är en av de största familjerna med trollsländor och inkluderar över 1 000 arter.
Бабки справжні[1] (Libellulidae) — родина із ряду бабок (Odonata). Включає більше 1000 видів.
Бабки досягають розміру від 3 до 5 см, розмах крил становить від 50 до 100 міліметрів. У більшості випадків мають жовто-коричневий або червонуватий малюнок, іноді із синіми та зеленими перев'язами, без металевого блиску.
Поширені скрізь, крім Антарктиди. В Європі 36 видів[2] (Німеччина — 22, Литва — 17, Норвегія — 14).
Найбільша родина бабок, що об'єднує понад 1000 видів. Іноді до неї включають родину Corduliidae як підродину Corduliinae і родину Macromiidae в ранзі Macromiinae.
Личинка Libellulidae
Dark-winged skimmer (Diastatops pullata), самець
Tropical skimmer (Uracis imbuta), самець
Бабки справжні (Libellulidae) — родина із ряду бабок (Odonata). Включає більше 1000 видів.
Libellulidae là họ chuồn chuồn ngô lớn nhất thế giới. Họ này đôi khi được xem là bao gồm cả Corduliidae như là phân họ Corduliinae và Macromiidae như là phân họ Macromiinae. Thậm chí hai họ này không phải là phân họ của họ này, thì vẫn họ chuồn chuồn ngô này vẫn chứa hơn 1000 loài. Với phân bố toàn cầu, các loài chuồn chuồn ngô trong họ này được tìm thấy nhất trên thế giới. Chi Libellula phần lớn các loài Tân thế giới, nhưng cũng có một trong số các loài nguy cơ từ Nhật Bản - Libellula angelina. Nhiều loài trong chi này có màu sáng và cánh có dải.
Libelluidae chứa các chi sau:
Libellulidae là họ chuồn chuồn ngô lớn nhất thế giới. Họ này đôi khi được xem là bao gồm cả Corduliidae như là phân họ Corduliinae và Macromiidae như là phân họ Macromiinae. Thậm chí hai họ này không phải là phân họ của họ này, thì vẫn họ chuồn chuồn ngô này vẫn chứa hơn 1000 loài. Với phân bố toàn cầu, các loài chuồn chuồn ngô trong họ này được tìm thấy nhất trên thế giới. Chi Libellula phần lớn các loài Tân thế giới, nhưng cũng có một trong số các loài nguy cơ từ Nhật Bản - Libellula angelina. Nhiều loài trong chi này có màu sáng và cánh có dải.
Настоящие стрекозы[1], или плоскобрюхи[2] (лат. Libellulidae) — семейство насекомых из отряда стрекоз (Odonata). Более 1000 видов.
Стрекозы достигают размера 3—5 см при размахе крыльев от 5 до 10 см. В большинстве случаев имеют жёлто-коричневый или красноватый рисунок, иногда с синими и зелёными перевязями. Окраска без металлического блеска.
Распространены повсеместно, кроме Антарктиды. В Европе 36 видов[3] (Германия — 22, Литва — 17, Норвегия — 14).
Крупнейшее семейство стрекоз, объединяющее 142 рода с 1031 видом[4]. Иногда в него включают семейства Corduliidae и Macromiidae в качестве подсемейств Corduliinae и Macromiinae соответственно.
Список родов:
Настоящие стрекозы, или плоскобрюхи (лат. Libellulidae) — семейство насекомых из отряда стрекоз (Odonata). Более 1000 видов.
蜻蜓科（学名：Libellulidae）是差翅亚目最大的一科，分布在全世界，总计超过1000种。
蜻蜓科包括下列属:
蜻蜓科（学名：Libellulidae）是差翅亚目最大的一科，分布在全世界，总计超过1000种。
.jpg)
1. ショウショウトンボ Crocothemis servilia mariannae
2. カオジロトンボ Leucorrhinia dubia orientalis
3. ハラビロトンボ Lyriothemis pachygastra
4. ハッチョウトンボ Nannophya pygmaea
5. オオシオカラトンボ Orthetrum melania
6. コシアキトンボ Pseudothemis zonata
7. チョウトンボ Rhyothemis fuliginosa
など142属[1]
詳細は本文の分類を参照
トンボ科（トンボか、学名：Libellulidae Rambur, 1842）はトンボ亜目（不均翅亜目）トンボ上科に分類されるトンボの1科。トンボ目の中では最も系統が新しく、繁栄している科[2]。
頑丈な体付きで、前翅よりも後翅の方か幅広である不均翅亜目のグループに属する[3]。大型のヤンマ科と比べて小さく、全長6 cm以下の小型から中型のトンボ[4]。体色は金属光沢の単純な色調、黄色、赤色、青色など変異に富む[1]。ハッチョウトンボのように雌雄で色彩が異なるものや[5]、マユタテアカネのようにメスに色彩が異なる多型のあるものもある[2]。シオカラトンボやハラビロトンボのように羽化した時のオスがメスと同色で、成熟するとオスの体色が大きく変わるものが多い[1][5]。複眼は発達し大きく左右がくっ付きあって一続きになり[3]、境目が長い線状になっているものが多い[6]。複眼後縁の突起物がなく[1]、腹部の耳状突起などを取り除いた単純な形態[2]。前翅の三角室は著しく縦長となるものが多く変形して、四角室状となるものもある[1]。前翅の三角室と後翅の三角室は形状と向きが異なり[7][8]、後翅の肛角が突出しない単純な形態[2]。翅脇の肩縫線は多少ともS字状に湾曲する[1]。
アカネ属 Sympetrum fonscolombii の頭部の構造
(occipital triangle)後頭、(antenna)触角、(vertex)額隆、(frons)前額、(clypeus)後頭楯、(compound eye)複眼、(labrum)唇、(front leg)前脚
平らな姿勢で枝先などに静止する種が多いが、斜めに静止する種や、飛び立つとなかなか静止しない種もある[8]。翅を開いた状態で静止する[1]。大部分の種が池、沼、水溜まり、湿地などの止水域に広く生息しているが[9]、一部のものはゆるやかな流水がある環境に生育する[1]。雄は静止または飛翔しながら水辺の一定空間で縄張りを持つ[1]。雌は短い単純な生殖弁で産卵する種が多いが、長く突き出た生殖弁を泥に差し込んで産卵する種もある[6]。連結状態または雌単独で飛翔しながら連続的あるいは間欠的に打水、打泥して産卵をするものが多い[1]。マユタテアカネとコノシメトンボ、シオカラトンボとシオヤトンボなどのように近縁種間で種間雑種がDNA解析により確認されている[10]。
幼虫（ヤゴ）の体は太く、腹部末端には3個の長い尾部付属器と1対の尾毛がある[11]。体つきは楕円で、全長が1-2.5 cm、触角は細く小さい[12]。幼虫の足や腹部末端の肛錐が比較的短く[13]、腿節は頭部の幅とほぼ同じ長さ[13]。下唇 はカゴ形で[13]、下唇基節が東部の前面と下面を覆う[2]。7節の触角と直腸鰓がある[1]。
Libellula depressaのヤゴ
日本産の不均翅亜目の分化系統図を以下に示す[14]。
トンボ亜目（不均翅亜目） Anisopteraトンボ科 Libellulidae
トンボ科では、142属987種が知られている[1]。日本では25属68種が確認されていて[1]、トンボの約3割が本科に属する[9]。主な属と日本で確認されている種を以下に示す[15][16][17]。シオカラトンボや赤とんぼなどのよく親しまれているトンボが含まれている[5]。
日本産のトンボ科の分化系統図を以下に示す[14]。
トンボ科 Libellulidae多数の種が国際自然保護連合（IUCN）により、レッドリストで軽度懸念（LC）などの指定を受けている[19]。日本では多数の種が、環境省や都道府県によりレッドリストの指定を受けている[20]。
ショウジョウトンボ属
ショウジョウトンボ
Crocothemis servilia
ナンヨウベッコウトンボ属
ナンヨウベッコウトンボ
Neurothemis ramburii
この項目は、動物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（Portal:生き物と自然／プロジェクト:生物）。
잠자리과(Libellulidae)는 잠자리목 잠자리하목의 하위 분류이다. 전 세계에 분포하며 1000종 이상이 알려져 있다. 대부분 물가에서 산다.
Libellula luctuosa 수컷
-_male_W_IMG_0512.jpg)
_W_IMG_1681.jpg)
.jpg)
_-_Male.jpg)
-_male_W_IMG_0512.jpg)
_W_IMG_1681.jpg)
.jpg)
_-_Male.jpg)
_male.JPG)
.jpg)
_-_Male.jpg)
-_male_W_IMG_0512.jpg)
_W_IMG_1681.jpg)
.jpg)
_-_Male.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
-_male_W_IMG_0512.jpg)
_W_IMG_1681.jpg)
.jpg)
_-_Male.jpg)
_male.JPG)
_male.JPG)
-_male_W_IMG_0512.jpg)
_W_IMG_1681.jpg)
.jpg)
_-_Male.jpg)
.JPG)
.JPG)
_Common_Darters_(Sympetrum_striolatum)_-_geograph.org.uk_-_1054405.jpg)
.jpg)
.JPG)
_(1).JPG)
