Anaxyrus exsul és una espècie d'amfibi que viu a Califòrnia.
Es troba amenaçada d'extinció per la pèrdua del seu hàbitat natural.
Anaxyrus exsul és una espècie d'amfibi que viu a Califòrnia.
Es troba amenaçada d'extinció per la pèrdua del seu hàbitat natural.
The black toad (Anaxyrus exsul), also known as the Inyo toad or Deep Springs toad, is a true toad that lives only in scattered oases in the Deep Springs Valley of Inyo County, California.[1][3][4] In fact, its original scientific name, Bufo exsul, means "exiled toad," which refers to its species' isolation in a tiny spot in the high desert wilderness of the Californian Great Basin.[4]
The toad's black skin is covered in white and tan speckles and it sports a white midline down its spine from head to rump. Adults are approximately 5 centimetres (2.0 in) in length. They are active during the warmer months and overwinter underground near their native springs. This species walks rather than hops, and never strays far from water. Male black toads do not have vocal sacs and do not make a real advertisement call, but rather a small chirping noise as a territorial call around other males; much like its close relative the western toad (Anaxyrus boreas).
The habitat of the black toad is relatively intact, however it is still considered a vulnerable species because although it is abundant within its habitat, the black toad has a very limited range.[1] Deep Springs College continues a program to care for the wild population of this species, and owns much of the land where its habitat is found.[5] Livestock grazing has occurred in much of the toad habitat for more than one hundred years, and grazing, vegetation management, and irrigation have been suggested as possibly increasing the suitable habitat for the species, which breeds in otherwise comparatively rare open water. As noted in the IUCN Red List,[1] the population of this species was reported to be more or less stable in the early 1970s,[6][7] and no significant change was reported in 1990 or 1999.[8][9] The population at Antelope Springs was once reported to have died out,[10] but was found by researchers in 2003,[9] and is now apparently thriving where vegetation has been maintained in a suitable state. In 1977 it was estimated that there were more than 80,000 individuals in the population.[11]
The toad's primary habitat is watercourses, irrigation ditches, and marshes (grass, sedge, dwarf bulrush, and watercress) formed by waterflow from springs, surrounded by cold desert steppe. Adults are more aquatic than other toad species in California, and breed in shallow marsh and pond waters. The toads retreat to rodent burrows or other refuges in winter.[12] At present, there do not appear to be any major threats to this species. However, potential future threats might include habitat destruction from changes in irrigation schemes or other factors resulting in water table alteration, well-intentioned but non-scientifically based conservation efforts,[9] changes in water availability, recreational vehicle use, collection by humans, changes in grazing regimes and predation by introduced fish.[1] Other desert toads in nearby areas have done well, and even thrived, with more active management.[13] Black toad adults prefer habitats with short plant cover and unobstructed access to still or slowly flowing water.[12] In recent years, fencing some springs to exclude cattle has resulted in an overgrowth of vegetation requiring hand cutting to keep the habitat accessible for toads. The toads have been able to maintain a fairly stable population regardless of changes in agriculture and grazing practices over the past 20 years.[9]
The black toad was federally listed as a species "threatened with extinction" in 1967 by the authority of the Endangered Species Preservation Act of 1966.[14] Following the passage of the Endangered Species Act of 1973 (ESA), the species was proposed for a threatened status under the replacement legislation and critical habitat was outlined.[15] However, with the passage of amendments to the ESA in 1978, these materials were invalidated and the window of time for the ESA listing proposal to be finalized lapsed in 1980.[16] At present the black toad is designated as a "Fully Protected" and "Threatened" species of California at the state level only.[17][18]
The black toad (Anaxyrus exsul), also known as the Inyo toad or Deep Springs toad, is a true toad that lives only in scattered oases in the Deep Springs Valley of Inyo County, California. In fact, its original scientific name, Bufo exsul, means "exiled toad," which refers to its species' isolation in a tiny spot in the high desert wilderness of the Californian Great Basin.
Anaxyrus exsul es una especie de anfibio anuro de la familia Bufonidae[2] que habita en zonas de California, Estados Unidos. La especie está considerada como vulnerable en la lista Roja de la UICN. Se encuentra en peligro de extinción debido a la pérdida de su hábitat natural.[1]
Anaxyrus exsul es una especie de anfibio anuro de la familia Bufonidae que habita en zonas de California, Estados Unidos. La especie está considerada como vulnerable en la lista Roja de la UICN. Se encuentra en peligro de extinción debido a la pérdida de su hábitat natural.
Anaxyrus exsul Anaxyrus generoko animalia da. Anfibioen barruko Bufonidae familian sailkatuta dago, Anura ordenan.
Anaxyrus exsul est une espèce d'amphibiens de la famille des Bufonidae[1]. Elle est parfois encore appelée Bufo exsul. Ce crapaud ne vit qu'en Californie aux États-Unis.
La ponte a lieu entre mars et avril, dans des zones d'eau calme et peu profonde. Une seule ponte contient souvent de 120 à 150 œufs. Les têtards réalisent leur métamorphose en adulte vers le mois de juin[2].
Anaxyrus exsul est actif du début du printemps à la fin de l'automne mais passe les périodes les plus froides en hibernation. Durant sa période active, il est essentiellement diurne, mais il peut devenir nocturne au cours des périodes les plus chaudes[2].
Cette espèce est endémique du comté d'Inyo en Californie, aux États-Unis[3]. Son aire de répartition naturelle est très restreinte, puisqu'elle se limite exclusivement à la vallée de Deep Springs.
Au sein de cette vallée, Anaxyrus exsul est relativement commun et se rencontre dans plusieurs sources alimentant le lac Deep Springs ou à proximité, ainsi que dans les étangs et prairies humides du fond de la vallée. Très inféodé à l'eau, il requiert la proximité d'une source d’eau permanente. Il vit à des altitudes variant de 1515 à 1 580 m[2], correspondant aux zones basses de la vallée.
Anaxyrus exsul est une espèce d'amphibiens de la famille des Bufonidae. Elle est parfois encore appelée Bufo exsul. Ce crapaud ne vit qu'en Californie aux États-Unis.
De zwarte pad[2] (Anaxyrus exsul) is een kikker uit de familie padden (Bufonidae).[3] De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door George Sprague Myers in 1942. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Bufo exsul gebruikt. De soort behoorde lange tijd tot het geslacht Bufo.
De meeste exemplaren zijn bijna helemaal zwart en hebben een zeer grillige, landkaartachtige lichtbruine vlekken- en lijnentekening op de rug en poten, maar sommige dieren zijn eerder lichtbruin met zeer grote grillige zwarte vlekken. De kop heeft vaak minder vlekken en de buik is wit met vele grote, zwarte, ronde vlekken. Op het midden van de rug is een duidelijk zichtbare witte tot gele groef aanwezig. De lengte is ongeveer 8 centimeter, de mannetjes blijven kleiner, rond de zes cm.
Deze soort is een echte kruiper die geen kleine sprongetjes maakt zoals veel andere soorten. Het verspreidingsgebied ligt in de Verenigde Staten in de staat Californië. De pad is actief van maart tot september. In de winter houdt hij een winterslaap ingegraven in een holletje onder de grond. Deze soort is meer aan water gebonden dan andere padden, en wordt vaak aangetroffen in poeltjes, kleine plassen en vennen in bosranden, heidevelden en graslanden; open gebieden met een grassige omgeving. Het voedsel bestaat uit allerlei kleine ongewervelden.[4]
Het gaat niet goed met de zwarte pad; het verspreidingsgebied bestaat grotendeels uit versnipperde, geïsoleerde populaties. Er wordt wel alles aan gedaan om de soort te behouden; zo worden in de winter kuddedieren losgelaten die de vegetatie wegvreten om het grassige karakter van het landschap te behouden, en in de zomer zijn deze grazers een bron van mest dat weer insecten aantrekt. Waarschijnlijk is de paddensoort het hardst achteruitgegaan toen de natuurlijke grazers die in de Verenigde Staten voorkwamen, verdwenen en de graslanden dichtgroeiden.
De zwarte pad (Anaxyrus exsul) is een kikker uit de familie padden (Bufonidae). De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door George Sprague Myers in 1942. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Bufo exsul gebruikt. De soort behoorde lange tijd tot het geslacht Bufo.
Anaxyrus exsul é uma espécie de anfíbio anuro da família Bufonidae.[2][3] É considerada vulnerável pela Lista Vermelha da UICN.[1] Está presente em Estados Unidos.[3]
Anaxyrus exsul é uma espécie de anfíbio anuro da família Bufonidae. É considerada vulnerável pela Lista Vermelha da UICN. Está presente em Estados Unidos.
