dcsimg

Patagonian Steppe Habitat

provided by EOL authors

This species can be found in a part of thePatagonian steppe ecoregion, a biome that extends approximately from the mid-Andean Precordillera southward, terminating immediately north of the Strait of Magellan near the Rio Gallegos. This steppe is bounded on the west by the cold temperate forest slopes of the Andes Range, and on the east by the Atlantic Ocean. It extends northwest as shrubland steppe and to the north as thorn thicket, gradually making the transition to Argentine Monte. This area is a cold desert scrub steppe, with very high wind velocities throughout the year, as well as year around frosts likely. This ecoregion has high levels of endemism for both plants and animals.

In general, the vegetation of this steppe ecoregion is xerophytic and highly adapted for protection against drought, wind, and herbivores. The vegetation is considered strongly related to Andean flora however the average numbers of endemic species for dominant families is very high with as much as 60 percent endemism in Leguminosae and 33 percent in Compositae families. Three main types of vegetative communities are exhibited in the Patagonian steppe. The most common type is semi-desert (45%), with shrub-steppe (30%) in second place, and grass-steppe (20%) in third place in terms of percent of occurrence. Desert-like areas also exist here with little to no vegetative cover; however, some wet meadow areas are present which have close to 100% plant cover.

This taxon is one of the set of amphibians present in the Patagonian steppe; the complete set of amphibians (not necessarily sympatric) in this ecoregion is as follows:the Endangered Andalgala Water Frog (Telmatobius scrocchii), a limited range anuran known only from the El Ingenio stream and tributaries the Río Arenal, Redonda and Lio los Cerrillos, in the Campo Arenal area of Catamarca Province, northwestern Argentina; Argentine Toad (Rhinella arenarum), found in ponds and stagnant bogs; El Rincon Stream Frog (Somuncuria somuncurensis); Gray Four-eyed Frog (Pleurodema bufoninum), an anuran typically found beneath rocks or under vegetation; Island Spiny-chest Frog (Alsodes monticola), known to only a single location at Inchy in coastal southern Chile; Laguna Raimunda Frog (Atelognathus reverberii), known from merely five lagoons on the Somuncura Plateau, an isolated basaltic plateau in Río Negro Province, Argentina; Las Bayas Creek Frog (Atelognathus solitarius);, found only at Las Bayas Creek, 48 kilometres south from Pilcaniyeu, Río Negro Province, Argentina; Olive Spiny-chest Frog (Alsodes verrucosus), occurring in only two localities in Andean Chile: Cautin and Puyehue; Patagonia Frog (Atelognathus patagonicus), found in isolated lagoons, rocky and volcanic areas bordering Laguna Blanca; the Vulnerable Portezuelo Frog (Atelognathus salai), known only from a pond at Laguna de los Gendarmes and other nearby ponds in southwestern Argentine Patagonia; Tonchek Spiny-chested Frog (Alsodes gargola), found in the provinces of Río Negro within the Parque Nacional Nahuel Huapi, (A. g. gargola), Neuquen volcanic tablelands of Lonco Luan and surroundings (A. g. neuquensis) and Parque Nacional Los Alerces and Parque Nacional Lago Puelo; Warty Toad (Rhinella spinulosa); and the Zapala Frog (Atelognathus praebasalticus), endemic to northwestern Argentine Patagonia, and localities in Neuquen Province.

license
cc-by-3.0
copyright
C. Michael Hogan & World Wildlife Fund
bibliographic citation
C.Michael Hogan & World Wildlife Fund. 2013. ''Patagonian steppe. Encyclopedia of Earth, National Council for Science and the Environment, Washington DC ed. Mark McGinley
author
C. Michael Hogan (cmichaelhogan)
original
visit source
partner site
EOL authors

Molecular Biology ( Spanish; Castilian )

provided by IABIN
Princípios amargos, resina
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Museo Nacional de Historia Natural
author
CPQBA/UNICAMP
partner site
IABIN

Diagnostic Description ( Spanish; Castilian )

provided by IABIN
Morfología del adulto Machos de 88 a 108 mm. Hembras de 93 a 112 mm., excepcionalmente hasta 140 mm y 180 gr. de peso. El hocico es redondeado en vista lateral y dorsal. El diámetro del ojo es mayor que la distancia ojo - narina. El tímpano es redondeado y mayor que la m mitad del diámetro ocular. Las crestas cefálicas son fuertes, estando la postocular directamente confluente con las glandulas paratoides. Estas últimas son arqueadas y se extienden hacia atrás más allá de las axilas; su longitud es menor que la distancia entre su borde anterior y la punta del hocico; continuándose con glándulas perliformes en los flancos. El tubérculo metacarpal interno es elíptico y menor que el externo que es redondeado. Los metatarsales son redondeados y de igual tamaño. Los machos poseen los miembros anteriores fuertes, presentando durante el período reproductor el período almohadillas nupciales en los dedos I, II y III. La coloración dorsal generalmente es castaño oscuro o verdoso, siendo algunos ejemplares verde oliva con manchas más claras. Ventralmente es gris uniforme o con manchas irregulares algo más oscuras. Morfología larval El cuerpo es de forma elíptica, siendo el hocico redondeado en vista dorsal y lateral. Los ojos están ubicados en posición dorsolateral. La boca es subterminal ventral. La fórmula de queratodontes es 2(2)/3 o 2(2)/3(1,2). Existe una única hilera de papilas marginales con claros rostral y ventral amplios. Hay papilas intramarginales presentes en el ángulo oral. Los rostrodontes son aserrados y uniformemente cóncavos. El espiráculo es dorsolateral. El tubo proctodeal es medio. La aleta caudal dorsal es normal, siendo algo más alta que el cuerpo. El extremo caudal es redondeado. La coloración general es negruzca.
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Museo Nacional de Historia Natural
author
Esteban O. Lavilla
editor
Diego Arrieta
partner site
IABIN

Behavior ( Spanish; Castilian )

provided by IABIN
Europa
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Museo Nacional de Historia Natural
author
CPQBA/UNICAMP
partner site
IABIN

Conservation Status ( Spanish; Castilian )

provided by IABIN
LC. Least Concern. Poblaciones de Argentina, Uruguay y Rio Grande do Sul consideradas como no en peligro.
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Museo Nacional de Historia Natural
author
Esteban O. Lavilla
editor
Diego Arrieta
partner site
IABIN

Distribution ( Spanish; Castilian )

provided by IABIN
Presente en gran parte del territorio argentino (desde el norte hasta la provincia de Chubut), en el Estado brasileño de Río Grande do Su1 y en Bolivia al este de los Andes (Departmentos Cochabamba, Chuquisaca, Santa Cruz y Tarija) y Uruguay ( Departamentos de Canelones, Florida, Lavalleja, Maldonado, Montevideo, Paysandú, Rocha, Salto, San José).
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Museo Nacional de Historia Natural
author
Esteban O. Lavilla
editor
Diego Arrieta
partner site
IABIN

Rhinella arenarum

provided by wikipedia EN

Rhinella arenarum is a species of toad in the family Bufonidae that is found in southern Brazil and Uruguay; it can also occur in Paraguay. It is also found in Argentina from the Chubut Province northward and Bolivia east of the Andes.[1][3] Rhinella arenarum inhabits small ponds or bogs with stagnant water, in dry, temperate habitats, mostly in open areas. It is locally common. While it is collected for educational and scientific uses and also suffers from road kills, it in general is not threatened.[1] Fossils representing this species are known with certainty from the late Pliocene to the Holocene of central Argentina.[2]

References

  1. ^ a b c Axel Kwet, Steffen Reichle, Débora Silvano, Carmen Úbeda, Diego Baldo, Ismael Di Tada (2004). "Rhinella arenarum". IUCN Red List of Threatened Species. 2004: e.T54576A11169255. doi:10.2305/IUCN.UK.2004.RLTS.T54576A11169255.en. Retrieved 17 November 2021.{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  2. ^ a b Pérez-Ben, Celeste M.; Gómez, Raúl O.; Báez, Ana M. (2014-06-07). "Intraspecific morphological variation and its implications in the taxonomic status of ' Bufo pisanoi ,' a Pliocene anuran from eastern Argentina". Journal of Vertebrate Paleontology. 34 (4): 767–773. doi:10.1080/02724634.2014.839452. ISSN 0272-4634. S2CID 86197593.
  3. ^ Frost, Darrel R. (2016). "Rhinella arenarum (Schmidt, 1857)". Amphibian Species of the World: an Online Reference. Version 6.0. American Museum of Natural History. Retrieved 17 July 2016.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Rhinella arenarum: Brief Summary

provided by wikipedia EN

Rhinella arenarum is a species of toad in the family Bufonidae that is found in southern Brazil and Uruguay; it can also occur in Paraguay. It is also found in Argentina from the Chubut Province northward and Bolivia east of the Andes. Rhinella arenarum inhabits small ponds or bogs with stagnant water, in dry, temperate habitats, mostly in open areas. It is locally common. While it is collected for educational and scientific uses and also suffers from road kills, it in general is not threatened. Fossils representing this species are known with certainty from the late Pliocene to the Holocene of central Argentina.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Rhinella arenarum ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

El sapo argentino o sapo grande (Rhinella arenarum) es una especie de anfibio anuro que se distribuye en Sudamérica.[1]​ Mide entre 11 y 14 cm.[2]​ Presenta un dorso de un color marrón verdoso con verrugas y su vientre un color claro.[3]​ Detrás de sus ojos posee glándulas parótidas, a través de ellas, el animal excreta un líquido blancuzco que le sirve como sistema de defensa contra sus posibles depredadores y microorganismos patógenos.[4]​ Esta secreción posee una toxina venenosa letal (bufotoxina) para cualquier mamífero depredador que intente devorarlo y/o entre en contacto por alguna mucosa o herida abierta.[5]​ Posee ojos brillantes con pupila horizontal y un color de iris que va desde amarillo oscuro hasta cobrizo.[5]​ En la etapa larvaria lleva una alimentación herbívora-detritívora. En su vida adulta se alimenta de insectos (mayormente hormigas y escarabajos), aunque también ingiere lombrices.[5]

Ciclo de vida

En estado larval (renacuajos) respiran mediante branquias externas (o internalizadas) y residen permanentemente en agua estancada y dulce. Los renacuajos de los anuros carecen de patas, y poseen una larga cola con la que nadan como la mayoría de los peces, por ondulación lateral. Nacen con branquias externas, pero éstas quedan pronto internalizadas por el desarrollo del opérculo, hasta quedar encerradas en un saco branquial que comunica con el exterior solo por el espiráculo. Cuando un renacuajo alcanza la madurez necesaria, sufre una metamorfosis en la que gradualmente crecen sus patas y absorben su cola por apoptosis. Los renacuajos de los anuros son fundamentalmente herbívoros, consumiendo en mayor parte microalgas y restos de vegetales,[5]​ con una especial adaptación para raer superficies, para lo que están dotados de filas de dientecillos en torno a la boca (los dientes labiales). En la práctica se comportan como omnívoros, siempre capaces de adaptarse aceptablemente a una vida carnívora, llegando unas pocas especies a practicar el canibalismo (los hermanos mayores se comen a los menores) si las condiciones son muy duras.

Hábitat

Vive en jardines de ciudades, orillas de estanques, bosques, y demás zonas con humedad. Es un animal que hiberna, si la temperatura ambiente no es mayor a 10 °C, suele salir después de fuertes lluvias o durante la noche cuando la temperatura es fresca y el ambiente más húmedo.

Test de embarazo

Esta especie ha sido utilizada para la detección de embarazos. En 1947, en Argentina, se desarrolló un test (prueba de la rana) según el cual se inyectaba orina humana a un macho de la especie Rhinella arenarum. La maduración y expulsión de espermatozoides se veía estimulada en el mismo si la orina inyectada contenía hCG (gonadotropina coriónica humana). En ese caso, la prueba de embarazo era considerada positiva.[6]

Referencias

  1. «Rhinella arenarum: Axel Kwet, Steffen Reichle, Débora Silvano, Carmen Úbeda, Diego Baldo, Ismael Di Tada». IUCN Red List of Threatened Species. 30 de abril de 2004. doi:10.2305/iucn.uk.2004.rlts.t54576a11169255.en. Consultado el 15 de enero de 2022.
  2. «Sapo común». contenidos.ceibal.edu.uy. Consultado el 15 de enero de 2022.
  3. «Rhinella arenarum (Sapo Común, Sapo Argentino, Sapo Grande - common Toad, Argentine Toad) | SIB, Parques Nacionales, Argentina». Sistema de Información de Biodiversidad. Consultado el 15 de enero de 2022.
  4. «INVESTIGADORES - SANABRIA EDUARDO ALFREDO». www.conicet.gov.ar. CONICET | Buscador de Institutos y Recursos Humanos. Consultado el 15 de enero de 2022.
  5. a b c d Bru, Ana Sofía Duport (13 de agosto de 2020). Universo Tucumano 58 (2020): Sapo común, sapo argentino, sapo grande (Rhinella arenarum). Fundación Miguel Lillo. Consultado el 15 de enero de 2022.
  6. Edelsztein, Valeria (20 de noviembre de 2019). El embarazo: Todo lo que la ciencia tiene para decirte sobre estos nueve meses y que te va a interesar saber. Siglo XXI Editores. ISBN 978-987-629-793-6. Consultado el 15 de enero de 2022.

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Rhinella arenarum: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

El sapo argentino o sapo grande (Rhinella arenarum) es una especie de anfibio anuro que se distribuye en Sudamérica.​ Mide entre 11 y 14 cm.​ Presenta un dorso de un color marrón verdoso con verrugas y su vientre un color claro.​ Detrás de sus ojos posee glándulas parótidas, a través de ellas, el animal excreta un líquido blancuzco que le sirve como sistema de defensa contra sus posibles depredadores y microorganismos patógenos.​ Esta secreción posee una toxina venenosa letal (bufotoxina) para cualquier mamífero depredador que intente devorarlo y/o entre en contacto por alguna mucosa o herida abierta.​ Posee ojos brillantes con pupila horizontal y un color de iris que va desde amarillo oscuro hasta cobrizo.​ En la etapa larvaria lleva una alimentación herbívora-detritívora. En su vida adulta se alimenta de insectos (mayormente hormigas y escarabajos), aunque también ingiere lombrices.​

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Rhinella arenarum ( Basque )

provided by wikipedia EU

Rhinella arenarum Rhinella generoko animalia da. Anfibioen barruko Bufonidae familian sailkatuta dago, Anura ordenan.

Erreferentziak

Ikus, gainera

Kanpo estekak

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Rhinella arenarum: Brief Summary ( Basque )

provided by wikipedia EU

Rhinella arenarum Rhinella generoko animalia da. Anfibioen barruko Bufonidae familian sailkatuta dago, Anura ordenan.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Rhinella arenarum ( French )

provided by wikipedia FR

Rhinella arenarum est une espèce d'amphibiens de la famille des Bufonidae[1].

Répartition

Cette espèce se rencontre en dessous de 2 600 m d'altitude :

Sa présence est incertaine au Paraguay.

Description

 src=
Rhinella arenarum
 src=
Rhinella arenarum

Les mâles mesurent en moyenne 96,1 mm et les femelles 110,3 mm[2].

Publication originale

  • Hensel, 1867 : Beiträge zur Kenntniss der Wirbelthiere Südbrasiliens. Archiv Für Naturgeschichte, vol. 33, no 1, p. 120-162 (texte intégral).

Notes et références

  1. Amphibian Species of the World, consulté lors d'une mise à jour du lien externe
  2. Quiroga, Sanabria & Acosta, 2009 : Size- and Sex-Dependent Variation in Diet of Rhinella arenarum (Anura: Bufonidae) in a Wetland of San Juan, Argentina. Journal of Herpetology, vol. 43, no 2, p. 311–317 (texte intégral).
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Rhinella arenarum: Brief Summary ( French )

provided by wikipedia FR

Rhinella arenarum est une espèce d'amphibiens de la famille des Bufonidae.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Rhinella arenarum ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

Herpetologie

Rhinella arenarum is een kikker uit de familie padden (Bufonidae). De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Reinhold Hensel in 1867. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Bufo arenarum gebruikt.[2]

De soort komt voor in Zuid-Amerika in zuidelijk Brazilië, Argentinië, Bolivia en Uruguay, van zeeniveau tot 2600 m hoogte. Deze kikker scheidt een bufotoxine af, dat arenobufotoxine genoemd wordt.[3]

De typelocatie is "nabij Rio Grande (Rio Grande do Sul) in Brazilië". 's Nachts liepen ze daar over de droge zandduinen, terwijl ze overdag schuilden onder de wortels van de struiken, zo schreef Hensel.


Referenties
Bronnen
  • (en) - Darrel R. Frost - Amphibian Species of the World: an online reference - Version 6.0 - American Museum of Natural History - Rhinella arenarum - Website Geconsulteerd 26 november 2016
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Sapo-da-areia ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

O Sapo-da-areia[3] (nome científico: Rhinella arenarum, antiga nomenclatura: Bufo arenarum) é uma espécie de anfíbio da família Bufonidae. Pode ser encontrada na Bolívia, Argentina, Brasil e Uruguai.[4] Possui o dorso pardo com ocelos escuros.

Referências

  1. Axel Kwet, Steffen Reichle, Débora Silvano, Carmen Úbeda, Diego Baldo, Ismael Di Tada (2004). «Rhinella arenarum». Lista Vermelha de Espécies Ameaçadas. 2004: e.T54576A11169255. doi:. Consultado em 17 de novembro de 2021
  2. Pérez-Ben, Celeste M.; Gómez, Raúl O.; Báez, Ana M. (7 de junho de 2014). «Intraspecific morphological variation and its implications in the taxonomic status of ' Bufo pisanoi ,' a Pliocene anuran from eastern Argentina». Journal of Vertebrate Paleontology (em inglês). 34 (4): 767–773. ISSN 0272-4634. doi:10.1080/02724634.2014.839452
  3. «Rhinella arenarum (Hensel, 1867)». UFRGS. Consultado em 23 de julho de 2017
  4. Frost, D.R. (2014). «Rhinella arenarum». Amphibian Species of the World: an Online Reference. Version 6.0. American Museum of Natural History, New York, USA. Consultado em 21 de novembro de 2014
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Sapo-da-areia: Brief Summary ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

O Sapo-da-areia (nome científico: Rhinella arenarum, antiga nomenclatura: Bufo arenarum) é uma espécie de anfíbio da família Bufonidae. Pode ser encontrada na Bolívia, Argentina, Brasil e Uruguai. Possui o dorso pardo com ocelos escuros.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Chaunus arenarum ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Rhinella arenarum là một loài cóc trong họ Bufonidae. Nó được tìm thấy ở Argentina, Bolivia, Brasil, Uruguay, và có thể Paraguay.

Các môi trường sống tự nhiên của chúng là các khu rừng khô nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới, đồng cỏ khô nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới vùng đất thấp, sông, đầm nước ngọt có nước theo mùa, vùng bờ biển cát, phá nước ngọt ven biển, vườn nông thôn, các vùng đô thị, ao, đất nông nghiệp có lụt theo mùa, và kênh đào và mương rãnh.

Hình ảnh

Tham khảo


Hình tượng sơ khai Bài viết họ Cóc này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Chaunus arenarum: Brief Summary ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Rhinella arenarum là một loài cóc trong họ Bufonidae. Nó được tìm thấy ở Argentina, Bolivia, Brasil, Uruguay, và có thể Paraguay.

Các môi trường sống tự nhiên của chúng là các khu rừng khô nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới, đồng cỏ khô nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới vùng đất thấp, sông, đầm nước ngọt có nước theo mùa, vùng bờ biển cát, phá nước ngọt ven biển, vườn nông thôn, các vùng đô thị, ao, đất nông nghiệp có lụt theo mùa, và kênh đào và mương rãnh.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI