Sitka Spruce

Sitkagran (Picea sitchensis) er ein plante i furufamilien, tilhøyrande granslekta. Ho høyrer naturleg heime på Stillehavskysten i Nord-Amerika, mellom den 39. og 62. breiddegraden.

Det er eit utprega kysttre. Det kan bli av verdas største tre; i Amerika når det høgder nær 100 meter og diametre over 4 meter. Sitkagrana er mykje bruka i skogreisinga i Vest-Europa.

Sitkagrana har mørkgrøne nåler med glasaktige, kvasse nålespisser.

Sitkagran i skogbruket

Sitkagran er lyskrevjande. Ho trivst best i mildt kystklima, på næringsrik, frisk og fuktig jord. Ho toler godt sterk vind.

Når sitkagran står aleine eller i glisne bestand, vert ho særs kvistrik. I tette bestand kan ho verte slank og kvistrein. Veden er kvit eller lyst gul. Han er lett og inneheld lite harpiks; difor er han mindre varig enn granved. Virket er godt egna til cellulose og tremasse.

Utanom det naturlege utbreiingsområdet har sitkagrana etter kvart fått stor utbreiing, slik at sitkagrana har vorte det økonomisk viktigaste treslaget i somme av dei nordvestlege delane av Europa, bl.a. i delar av Danmark og Nord-Tyskland samt i Skottland, Wales og Irland.

Sitkagran i Noreg

I Noreg vart det planta nokre få sitkagraner rundt 1900, noko meir først på 1920-talet. Frå 1950 vart treslaget systematisk nytta i skogreisinga på kysten av Vestlandet og i Nord-Noreg. På 1960-talet vart det årleg sett ut om lag 5 millionar sitkaplantar for året. I Noreg har vi no om lag 500 000 dekar sitkagranskog.

I skogreisinga i Nord-Noreg har lutzigran, ei kryssing eller ei mellomform mellom sitkagran og kvitgran, dei siste tretti åra teke plassen til sitkagrana i skogreisingsarbeidet.

Kjelder

• Knut Skinnemoen: Skogskjøtsel Landbruksforlaget 1969
• Fylkesmannen i Hordaland
• Bernt-Håvard Øyen: Vekst og produksjon i bestand med sitkagran

Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Sitkagran