Podocarpus lambertii is a species of conifer in the family Podocarpaceae. It is found in Argentina and Brazil.
Podocarpus lambertii is a species of conifer in the family Podocarpaceae. It is found in Argentina and Brazil.
El piñeiriño, pino-bravo, o atambú-azú (Podocarpus lambertii), es una especie arbórea perennifolia de la familia Podocarpaceae de las coníferas. Alcanza más de 20 m de alto y 150 cm de diámetro en el tronco. Es nativo de las selvas húmedas del sur y sudeste de Brasil y el noreste de la Argentina.[1]
Pertenece al género Podocarpus, y dentro de él, a la sección Capitulatis, la cual incluye especies distribuidas en el centro-sur de Chile y sudoeste de la Argentina, sur de Brasil y noreste de la Argentina, y los Andes desde Ecuador hasta el noroeste de la Argentina.
Se distribuye en las selvas del sur y sudeste de Brasil desde el sur de Minas Gerais a Río Grande del Sur. En el noreste de la Argentina fue confirmada la especie al encontrarse un rodal en las proximidades de Leandro N. Alem, en la provincia de Misiones, que milagrosamente se habían salvado del furioso desmonte.[2] A pesar de un intento por proteger el relicto, el mismo hoy también ha sido reconvertido a cultivos, por lo que se presume extinguida en ese país.
Fue referida también para regiones de altitud del norte de Minas Gerais y de Bahía, pero aparentemente esas ocurrencias pertenecen a otra especie: Podocarpus transiens.[3]
Si bien habita en el nivel del mar, es más abundante en áreas de altitud, sobre todo en las selvas dominadas por Pino paraná. Ocurre principalmente en formaciones secundarias, siendo más rara en las selvas más cerradas.
Es un árbol, dioico, generalmente de tamaño mediano, de unos 8 a 14 m de alto, aunque puede llegar hasta los 20 m, con un diámetro de hasta 150 cm. Las hojas tienen forma de tiras de 5 a 10 cm de largo. Las semillas son de 3-5 mm de diámetro, y tiene un pequeño pedúnculo carnoso de color morado.
Es un árbol de crecimiento lento. Su madera resiste la humedad; es apta para enchapados, muebles rústicos, juguetes, revestimientos, etc. Posee un color claro y brillante, de tonos beige a gris.
El piñeiriño, pino-bravo, o atambú-azú (Podocarpus lambertii), es una especie arbórea perennifolia de la familia Podocarpaceae de las coníferas. Alcanza más de 20 m de alto y 150 cm de diámetro en el tronco. Es nativo de las selvas húmedas del sur y sudeste de Brasil y el noreste de la Argentina.
Podocarpus lambertii conhecida pelos nomes populares de pinheiro-bravo, pinheirinho,[1] pinho-bravo, pinheirinho-bravo e atambuaçu, é uma espécie arbórea perenifólia da família Podocarpaceae de coníferas. Atinge mais de 20 m de altura e 150 cm de diâmetro no tronco. É nativa das florestas úmidas do sul e sudeste do Brasil e nordeste da Argentina.[2]
Sua madeira foi extremamente usada em taboados, compensados, forros, móveis rústicos, fósforos e brinquedos. Leve e bege-clara com tons acinzentados, não resiste à umidade.[3]
Podocarpus vem de pous, que em grego significa pé (podos), em alusão ao pedicelo do pseudo-fruto; já o termo lambertii é em homenagem a Aylmer Bourke Lambert (1761 — 1842), botânico inglês que também investigou as Coníferas.[4]
É uma árvore perenifólia de altura variável, medindo de 1 a 4 m de altura na zona campestre, até 27 m de altura e 120 cm ou mais de DAP, na idade adulta, na Floresta com Araucária; comumente com 10 m de altura e 20 a 40 cm de DAP.[4]
Tronco geralmente tortuoso, inclinado e curto, podendo apresentar-se reto na floresta, onde atinge fustes de até 10 m de comprimento.[4]
As folhas medem de 3 a 5 cm de comprimento (em plantas novas, as folhas costumam ser mais longas) e 4 mm de largura. As sementes têm 4 milímetros de diâmetro e possuem um pequeno pendúnculo carnoso roxo, mais ou menos do tamanho da semente, posicionado ao seu pé (de onde vem o nome científico do gênero, do grego poûs, podos, "pé" e karpós, "fruto").[4]
É nativa do Brasil (de Minas Gerais ao Rio Grande do Sul) e da província de Misiones, na Argentina, sempre em áreas de altitude, sobretudo nas matas dominadas pelo pinheiro-do-paraná. Ocorre principalmente em formações secundárias, sendo mais rara nas matas mais fechadas. Ela é referida também para regiões de altitude do norte de Minas Gerais e da Bahia, mas aparentemente essas ocorrências pertencem a outra espécie, Podocarpus transiens. Uma outra espécie de Podocarpus nativa do Brasil é Podocarpus sellowii, nativa das regiões de altitude da Mata Atlântica.
A altitude varia de 10 m, no Rio Grande do Sul a 2.000 m de altitude, no Estado do Rio de Janeiro. Contudo, é mais freqüente entre 600 e 1.800 m de altitude.[4]
Podocarpus lambertii conhecida pelos nomes populares de pinheiro-bravo, pinheirinho, pinho-bravo, pinheirinho-bravo e atambuaçu, é uma espécie arbórea perenifólia da família Podocarpaceae de coníferas. Atinge mais de 20 m de altura e 150 cm de diâmetro no tronco. É nativa das florestas úmidas do sul e sudeste do Brasil e nordeste da Argentina.
Sua madeira foi extremamente usada em taboados, compensados, forros, móveis rústicos, fósforos e brinquedos. Leve e bege-clara com tons acinzentados, não resiste à umidade.
Країни поширення: Аргентина (Місьйонес); Бразилія (Мінас Жерайс, Парана, Ріо-де-Жанейро, Ріу-Гранді-ду-Сул, Санта-Катаріна, Сан-Паулу). Найчастіше згадуваним типом середовища проживання виду є «скелясті луки», які насправді є мозаїкою кам'янистих полів з травами, а часто і чагарниками, вологих або торф'яних районів, малих і великих потоків води, які межують з більш високою деревною рослинністю, або навіть з галерейним лісом. Є мало даних із зазначенням висоти: деякі колекції були зібрані від 900 м до 1800 м над рівнем моря.
Комерційне використання не зафіксовано для цього невеликого дерева. Він може бути використаний на місцевому рівні для стовпів огорож і, швидше за все, на дрова.
В деяких частинах ареалу вирубки лісу, можливо, мали негативний вплив на цей вид. Вид має обмежене поширення в межах охоронних територій, таких як порт. Parque Estadual do Podocarpus в бразильському штаті Ріо-Гранде-ду-Сул.
Podocarpus lambertii là một loài thực vật hạt trần trong họ Thông tre. Loài này được Klotzsch ex Endl. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1847.[1]
Podocarpus lambertii là một loài thực vật hạt trần trong họ Thông tre. Loài này được Klotzsch ex Endl. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1847.
