Świerk biały, świerk kanadyjski (Picea glauca (Moench) Voss) – gatunek wiecznie zielonego drzewa z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Pochodzi z północnych obszarów Ameryki Północnej, od centralnej Alaski, na wschód do Nowej Fundlandii, na południe do północnych stanów Montana, Michigan i Mine. Występuje także odizolowana populacja w Górach Czarnych w Dakocie Południowej[3]
![src=]()
W
Wikimedia Commons znajdują się multimedia związane z tematem:
Odmiany ozdobne świerka białego Morfologia
- Pokrój
- Typowa, dziko rosnąca forma gatunku to drzewo o wysokości do 20-35 m, podobne pokrojem do świerka kłującego. Korona wąska, wąskopiramidalna[4]
- Pień
-
Kora cienka i łuskowata, odpada okrągłymi płatami o średnicy 5-10 cm.
- Liście
- Igły długie, tępe, o romboidalnym przekroju poprzecznym, z wierzchu niebiesko-zielone, od spodu niebiesko-białe. Po roztarciu silnie aromatyczne[4].
- Szyszki
- Długości 3-6 cm, zamknięte szerokie na 1,5 cm, otwarte osiągają do 2,5 cm średnicy. Łuski cienkie i giętkie, długości 15 mm. Nasiona są czarne, długości 2-3 mm, z brązowym, wiotkim skrzydełkiem o długości 5-8 mm.
Biologia i ekologia
Typowa forma gatunku w swoim naturalnym środowisku żyje do 350 lat. Kwiaty zapylane są przez wiatr. Szyszki dojrzewają w 4-6 miesięcy od zapylenia, nasiona rozsiewane są przez wiatr.
Zastosowanie
-
Drewno jest miękkie i lekkie. Używa się go do wyrobu papieru oraz w budownictwie jako budulec[4].
- Jest uprawiany w wielu krajach świata jako roślina ozdobna w parkach i zieleni miejskiej[4]. Jego dużo mniejsze i bardziej ozdobne kultywary są uprawiane w ogródkach przydomowych i parkach. Odmiany ozdobne o niewielkiej wysokości nadają się do ogródków przydomowych, do ogrodów skalnych i na wrzosowiska. Mogą też być uprawiane w donicach[5].
Odmiany ozdobne
- 'Conica' – często uprawiana odmiana charakteryzująca się idealnie stożkowatą i gęstą koroną. Rośnie bardzo powoli; po 10 latach osiąga co najwyżej 1,5 m wysokości[5].
- 'Alberta globe' – ma koronę kopulastą lub kulistą i osiąga wysokość do 1m
- 'Echinoformis' – korona płaskokulista, igły delikatne, niebieskozielone. Osiąga wysokość do 1 m.
- 'Laurin' – odmiana karłowata o koronie wąskostożkowej. Rośnie bardzo powoli (rocznie przyrasta tylko 2-3 cm).
- 'Sanders blue' - rzadziej spotykana o srebrnych igłach, rośnie wolniej niż 'Conica' i ma szerszy pokrój.
- 'Maigold' - wolno rosnąca o wąsko stożkowatym pokroju i efektownych przyrostach wiosennych, jednak blaknących z czasem.
Uprawa
Wszystkie odmiany świerka białego najlepiej rosną na glebach świeżych i wilgotnych, preferują stanowiska dobrze nasłonecznione. Uprawia się je z sadzonek wyhodowanych przez ogrodników (przez szczepienie), przy uprawianiu z nasion niektóre odmiany nie zachowują bowiem cech rośliny matecznej. Są wrażliwe na zanieczyszczenia powietrza, atakowane bywają przez mszyce i przędziorki, a w wilgotnych miejscach i przy długotrwałej wilgotnej pogodzie również przez choroby grzybowe[6].
Przypisy
