dcsimg
Image of Parra's agave
Creatures » » Plants » » Dicotyledons » » Asparagus Family »

Parra's Agave

Agave parrasana A. Berger

Amenazas ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Factores de riesgo

Deforestación y destrucción del hábitat por efectos de quemas periódicas, y avances de la frontera agrícola y ganadera.

Comercio internacional lícito

Según los reportes de la UNEP-WCMC CITES, para el periodo de 1975 a 2008 se reportan los siguientes movimientos:
Se reportan de México 7 plantas vivas con fines Científicos, 4 plantas vivas de Australia, una de Gran Bretaña, 3 de Indonesia y uno de Estados Unidos, todos con fines Comerciales.
Fecha de consulta: Julio de 2009.

Situación actual del hábitat con respecto a las necesidades de la especie

Zamia inermis es una especie endémica, cuyo hábitat se encuentra amenazado por su destrucción, además sus poblaciones se ven afectadas por el saqueo de individuos (Whitelock, 2002).
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
Vovides, A. P. y F. Nicolalde-Morejón 2010. Ficha técnica de Zamia inermis. En: Vovides, A. P. (compilador). Base de datos de la cícadas mexicanas. Instituto de Ecología A.C., INECOL. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. DK008. México, D.F.
author
Vovides, A. P.
author
F. Nicolalde-Morejón
original
visit source
partner site
Conabio

Amenazas ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Factores de riesgo

Especie endémica, de distribución restringida y con especificidad de habitat. Gentry (1982, inéd.), reporta poblaciones con escaso número de individuos. Las plantas son extraídas de manera espoádica con fines ornamentales.

Situación actual del hábitat con respecto a las necesidades de la especie

Sus habitats se han visto destruidos y fragmentados por la intervención humana.
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
García Mendoza, A. J. 2003. Ficha técnica de Agave parrasana. Revisión de las Agavaceae (sensu stricto), Crassulaceae y Liliaceae incluidas en el PROY-NOM-059-ECOL-2000. Jardín Botánico, Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W020. México, D.F.
author
García Mendoza, A. J.
original
visit source
partner site
Conabio

Biología ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Antecedentes del estado de la especie o de las poblaciones principales

Al parecer, individuos de esta especie fueron descubiertos por primera vez por la Sra. Zenaida López Romero en 1973. Desde entonces han sido colectadas plantas para el invernadero comercial perteneciente al Prof. Luís Justo Romero, del cual, posterior a su descripción, se adquirió algunos ejemplares vivos para el Jardín Botánico Clavijero (JBC-INECOL) (Vovides et al. 1983).
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
Vovides, A. P. y F. Nicolalde-Morejón 2010. Ficha técnica de Zamia inermis. En: Vovides, A. P. (compilador). Base de datos de la cícadas mexicanas. Instituto de Ecología A.C., INECOL. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. DK008. México, D.F.
author
Vovides, A. P.
author
F. Nicolalde-Morejón
original
visit source
partner site
Conabio

Biología de poblaciones ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Tamaño poblacional

Zamia inermis es conocida de la microendémica de la región central de Veracruz, de acuerdo con Stevenson et al. (2003), su población se estima entre 300 y 500 individuos.

Demografía

Los únicos aspectos que se mencionan que es que florece de Junio a Noviembre (Vovides, 1983).
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
Vovides, A. P. y F. Nicolalde-Morejón 2010. Ficha técnica de Zamia inermis. En: Vovides, A. P. (compilador). Base de datos de la cícadas mexicanas. Instituto de Ecología A.C., INECOL. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. DK008. México, D.F.
author
Vovides, A. P.
author
F. Nicolalde-Morejón
original
visit source
partner site
Conabio

Biología del taxón ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Relevancia de la especie

La relevancia de esta especie radica en su micro-endemismo; sin embargo, reportes recientes sobre el estado de conservación de su hábitat natural confirman que la especie está en peligro critico (R. Viveros, 2007 com. pers.); por ello, para la preservación de esta especie será necesario implementar programas urgentes de conservación in situ y de ser necesario, reubicar los individuos de esta región, hacia reservas naturales que puedan existir cerca de la localidad tipo.
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
Vovides, A. P. y F. Nicolalde-Morejón 2010. Ficha técnica de Zamia inermis. En: Vovides, A. P. (compilador). Base de datos de la cícadas mexicanas. Instituto de Ecología A.C., INECOL. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. DK008. México, D.F.
author
Vovides, A. P.
author
F. Nicolalde-Morejón
original
visit source
partner site
Conabio

Conservación ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
No se dispone información sobre programas de conservación in situ de esta especie; sin embargo, varios jardines botánicos a nivel mundial en especial el Jardín Botánico Francisco Javier Clavijero del Instituto de Ecología A. C., disponen de ejemplares vivos provenientes desde las poblaciones conocidas para la especie, para fines de investigación.
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
Vovides, A. P. y F. Nicolalde-Morejón 2010. Ficha técnica de Zamia inermis. En: Vovides, A. P. (compilador). Base de datos de la cícadas mexicanas. Instituto de Ecología A.C., INECOL. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. DK008. México, D.F.
author
Vovides, A. P.
author
F. Nicolalde-Morejón
original
visit source
partner site
Conabio

Conservación ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
No existen programas o proyectos de conservación específicos para la especie o sus habitats.
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
García Mendoza, A. J. 2003. Ficha técnica de Agave parrasana. Revisión de las Agavaceae (sensu stricto), Crassulaceae y Liliaceae incluidas en el PROY-NOM-059-ECOL-2000. Jardín Botánico, Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W020. México, D.F.
author
García Mendoza, A. J.
original
visit source
partner site
Conabio

Descripción ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Plantas robustas de 70-150 cm de alto; tronco grisáceo, de 20-30 cm de alto, 10-25 cm de diámetro, engrosado, a menudo con ramificación dicótoma con la edad. Hojas 10-20 o más, de 30-90 cm de largo, 45-60 cm de ancho, erectas a extendidas, formando una corona densa. Folíolos 50-65 o más, subopuestos, ascendentes a extendidos, de color verde claro, más pálidos en la superficie abaxial, linear-lanceolados, de 22-28 cm de largo, 0.9-1.1 cm de ancho, coriáceos, glabros, el margen entero, subrevoluto, el ápice agudo, la base atenuada; pecíolo y raquis generalmente erectos a extendidos, subteretes, inermes, glabros, la mitad de la base ampliada cubierta por un tomento irregular; catafilas, triangulares, tomentosos. Microstróbilos desde forma de mazorca de maíz hasta cilíndricos, de 9-17 cm de largo, 2.5-3 cm de diámetro, moreno claro-tomentoso; pedúnculo de 3.5-6.5 cm de largo, 1 cm de diámetro, tomentoso; microsporofilas indeterminadas, cuneiformes, los extremos hexagonales, con facetas marcadas, la cara externa aplanada a escasamente sumergida, truncada. Megastróbilos cilíndricos, de 13-19 cm de largo, 8.5-9.5 cm de diámetro, tomentulosos, glabrescentes; pedúnculo de ca. 5 cm de largo, 2.5 cm de diámetro, tomentoso; megasporofilos indeterminados, cuneiforme-peltados, los extremos de 1.8-2.6 cm de altura, 3-4.2 cm de ancho, con varias caras, la cara externa truncada, aplanada, con un borde elevado formando un tomento. Semillas irregulares, ovadas, de 1.7-2.2 cm de largo, 1.5-2 cm de diámetro, el tegumento externo carnoso, verde pálido cuando inmaduro cambiando a rojo naranja hasta moreno con la madurez. Número cromosómico 2n = 16 (Vovides et al. 1983).

Información sobre especies similares

Zamia soconuscensis y Z. inermes, son las dos únicas especies registradas para el género en México que presentan los bordes de los folíolos enteros y tallos parcialmente arbórescentes. La diferencia entre estas dos especies, radica en que los folíolos de Z. soconuscensis son papiráceos, con ápices largamente acuminados, y pecíolo con aguijones, en tanto, que Z. inermes presenta folíolos coriáceos, pecíolo inerme y ápice cortamente acuminado. Además, los megastróbilas de la primera son de color marrón oscuro, con el ápice aristado; en contraste Z. inermes presenta megastróbilos de color amarillo claro, y el ápice acuminado. Finalmente, estas dos especies presentan distribuciones totalmente disyuntas, Z. soconuscensis sobre la Sierra del Soconusco, Chiapas, y Zamia inermes se distribuye en la parte central del Estado de Veracruz en la Sierra de Manuel Díaz.
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
Vovides, A. P. y F. Nicolalde-Morejón 2010. Ficha técnica de Zamia inermis. En: Vovides, A. P. (compilador). Base de datos de la cícadas mexicanas. Instituto de Ecología A.C., INECOL. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. DK008. México, D.F.
author
Vovides, A. P.
author
F. Nicolalde-Morejón
original
visit source
partner site
Conabio

Descripción ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Plantas acaules, roseta pequeña, compacta, solitaria, 40-60 hojas por roseta. Hojas 20-30 cm de largo, 10-12 cm de ancho, ovadas, imbricadas, corto acuminadas a agudas, planas a cóncavas, rígidas, frecuentemente de color gris claro a glauco azulado; dientes marginales grandes cerca del ápice de la hoja, disminuyendo en tamaño hacia la base, rectos a recurvados, pardo grisáceos, muy separados entre sí; espina 2-3 (-4) mm de longitud, delgada, base ancha, decurrente, pardo oscura a grisácea. Inflorescencia panícula, 3-4 m de alto, elipsoide, umbelas compactas, brácteas del escapo grandes, suculentas, rojizas a púrpura; flores 50-60 mm de longitud, con tintes rojos a púrpura en botón y amarillas al abrir, ovario 25-30 mm de longitud, cuello corto, sin constricción; tubo 13-14 mm de profundidad, ligeramente surcado; tépalos lanceolados, casi iguales, algo suculentos, los externos agudos. Filamentos 45-50 mm de longitud, insertados cerca de la mitad del tubo, delgados. Frutos 5.3 x 1.7 mm. Semillas 5-6 x 4-5 mm, negras.
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
García Mendoza, A. J. 2003. Ficha técnica de Agave parrasana. Revisión de las Agavaceae (sensu stricto), Crassulaceae y Liliaceae incluidas en el PROY-NOM-059-ECOL-2000. Jardín Botánico, Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W020. México, D.F.
author
García Mendoza, A. J.
original
visit source
partner site
Conabio

Distribución ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Actual

MEXICO / COAHUILA / PARRAS

SE Coahuila, Mpio. Parras: Sierra de Parras, SW Parras.

Histórica-actual

MEXICO

SE Coahuila, Mpio. Parras: Sierra de Parras, SW Parras. Mpio. Cuatrociénegas: Cañon de la Hacienda, Sierra Los Maderos, N Sierra de San Marcos, S Cuatrociénegas. Mpio. Castaños: Cañon de La Gavia, Sierra la Gavia, S Monclova (Gentry 1982, Gentry inéd.).

Original

MEXICO / COAHUILA / CUATROCIENEGAS

Mpio. Cuatrociénegas: Cañon de la Hacienda, Sierra Los Maderos, N Sierra de San Marcos, S Cuatrociénegas.

MEXICO / COAHUILA / MONCLOVA

S Monclova, Mpio. Castaños: Cañon de La Gavia, Sierra de la Gavia.
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
García Mendoza, A. J. 2003. Ficha técnica de Agave parrasana. Revisión de las Agavaceae (sensu stricto), Crassulaceae y Liliaceae incluidas en el PROY-NOM-059-ECOL-2000. Jardín Botánico, Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W020. México, D.F.
author
García Mendoza, A. J.
original
visit source
partner site
Conabio

Distribución ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Actual-histórica

MEXICO

MEXICO / VERACRUZ

Zamia inermis es endémica al estado de Veracruz.
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
Vovides, A. P. y F. Nicolalde-Morejón 2010. Ficha técnica de Zamia inermis. En: Vovides, A. P. (compilador). Base de datos de la cícadas mexicanas. Instituto de Ecología A.C., INECOL. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. DK008. México, D.F.
author
Vovides, A. P.
author
F. Nicolalde-Morejón
original
visit source
partner site
Conabio

Ecología ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Historia de la vida

Zamia inermis es una especie dioica, no se ha detectado polinizadores en el campo a pesar de la prolífera producción de conos. Esto puede ser atribuido a los incendios forestales frecuentes en la región (quema de cultivos y potreros) que matan el estadío diapáusico de las larvas del polinizador. Sin embargo en algunos ejemplares mantenidos en la Estación Biológica de la Mancha se ha observado languridos asociados a los conos masculinos.
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
Vovides, A. P. y F. Nicolalde-Morejón 2010. Ficha técnica de Zamia inermis. En: Vovides, A. P. (compilador). Base de datos de la cícadas mexicanas. Instituto de Ecología A.C., INECOL. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. DK008. México, D.F.
author
Vovides, A. P.
author
F. Nicolalde-Morejón
original
visit source
partner site
Conabio

Estado de conservación ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
NOM-059-SEMARNAT-2001

Pr sujeta a protección especial

NOM-059-SEMARNAT-2010

Pr sujeta a protección especial
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
García Mendoza, A. J. 2003. Ficha técnica de Agave parrasana. Revisión de las Agavaceae (sensu stricto), Crassulaceae y Liliaceae incluidas en el PROY-NOM-059-ECOL-2000. Jardín Botánico, Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W020. México, D.F.
author
García Mendoza, A. J.
original
visit source
partner site
Conabio

Estado de conservación ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
NOM-059-SEMARNAT-2001

P en peligro de extinción

NOM-059-SEMARNAT-2010

P en peligro de extinción
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
Vovides, A. P. y F. Nicolalde-Morejón 2010. Ficha técnica de Zamia inermis. En: Vovides, A. P. (compilador). Base de datos de la cícadas mexicanas. Instituto de Ecología A.C., INECOL. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. DK008. México, D.F.
author
Vovides, A. P.
author
F. Nicolalde-Morejón
original
visit source
partner site
Conabio

Gestión ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Comercio internacional

Las medidas de control Internacional son aplicadas a través de la Dirección General de Vida Silvestre (DGVS-SEMARNAT), Autoridad Administrativa CITES de México, siendo la dependencia encargada de otorgar los permisos y certificados CITES, y la Procuraduría Federal de Protección al Ambiente (PROFEPA-SEMARNAT), Autoridad de Observancia y Aplicación de la Ley CITES en México, se encarga de verificar la aplicación de la CITES; contando con 57 inspectorías para vida silvestre y fitosanitario y 89 inspectores.

Medidas nacionales

Las medidas de control nacional las realiza la Procuraduría Federal de Protección al Ambiente (PROFEPA-SEMARNAT). La especie cuenta con protección por parte de las leyes mexicanas tales como la Ley General de Vida Silvestre, que establece disposiciones para su conservación y la de su hábitat y dispone limitaciones a cualquier aprovechamiento no sustentable, y el Código Penal Federal, que sanciona cualquier uso sin autorización o que viole las disposiciones de la ley.

Supervisión de la población

No se dispone de supervisión, excepto las que llevan a cabo las autoridades de Observancia y Aplicación de la ley en materia ambiental (PROFEPA).
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
Vovides, A. P. y F. Nicolalde-Morejón 2010. Ficha técnica de Zamia inermis. En: Vovides, A. P. (compilador). Base de datos de la cícadas mexicanas. Instituto de Ecología A.C., INECOL. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. DK008. México, D.F.
author
Vovides, A. P.
author
F. Nicolalde-Morejón
original
visit source
partner site
Conabio

Hábitat ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
A. parrasana crece en las pequeñas montañas al SE de Coahuila, sobre suelos de roca caliza, litosoles; en los sitios donde existe más humedad (Gentry, 1982; Gentry, inéd.).

Macroclima

Habita en climas templados a secos, en altitudes de 1200-2480 m.
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
García Mendoza, A. J. 2003. Ficha técnica de Agave parrasana. Revisión de las Agavaceae (sensu stricto), Crassulaceae y Liliaceae incluidas en el PROY-NOM-059-ECOL-2000. Jardín Botánico, Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W020. México, D.F.
author
García Mendoza, A. J.
original
visit source
partner site
Conabio

Hábitat ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Esta especie es micro-endémica a una pequeña cordillera en la parte central de Veracruz, donde se encuentra en las pendientes fuertes de rocas volcánicas con suelo negro grisáceo y poca materia orgánica. La especie crece en colonias pequeñas en el bosque tropical caducifolio (Vovides et al. 1983).

Macroclima

El tipo de clima es Awo", calido subhumedo, lluvias de verano del 5 al 10.2% anual; con temperatura promedio anual de 24.4 ºC y 843.6 mm de precipitación al año, marzo (2.9 mm) representa el mes mas seco y junio (207.6 mm) el de mayor precipitación (García, 2004).
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
Vovides, A. P. y F. Nicolalde-Morejón 2010. Ficha técnica de Zamia inermis. En: Vovides, A. P. (compilador). Base de datos de la cícadas mexicanas. Instituto de Ecología A.C., INECOL. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. DK008. México, D.F.
author
Vovides, A. P.
author
F. Nicolalde-Morejón
original
visit source
partner site
Conabio

Relevancia de la especie ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Relevancia de la especie

Especie endémica a la Región del Desierto Chihuahuense (CDR), su distribución se restringe a las montañas calizas de la Sierra de Parras, Coah. (Gentry, 1982, inéd.). El área de distribución de A. parrasana esta restringida a tres cuadros de 1º de latitud por 1º de longitud, que representan una superficie de 30 000 km2, lo que la convierte en una especie microendémica (García-Mendoza, 1995, obs.pers.).
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
García Mendoza, A. J. 2003. Ficha técnica de Agave parrasana. Revisión de las Agavaceae (sensu stricto), Crassulaceae y Liliaceae incluidas en el PROY-NOM-059-ECOL-2000. Jardín Botánico, Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W020. México, D.F.
author
García Mendoza, A. J.
original
visit source
partner site
Conabio

Reproducción ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Fenología

Las plantas florecen en mayo-junio y fructifican en julio-agosto.
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
García Mendoza, A. J. 2003. Ficha técnica de Agave parrasana. Revisión de las Agavaceae (sensu stricto), Crassulaceae y Liliaceae incluidas en el PROY-NOM-059-ECOL-2000. Jardín Botánico, Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W020. México, D.F.
author
García Mendoza, A. J.
original
visit source
partner site
Conabio

Agave parrasana ( Catalan; Valencian )

provided by wikipedia CA

Agave parrasana, de nom comú atzavara, pita o maguey originària d'Amèrica del Nord. Les plantes del gènere Agave han estat molt valorades i qualificades d'excepcionals per al seu aprofitament i usos des d'èpoques molt antigues. És possible distingir-la a primer cop d'ull pels filaments que surten de les fulles.

Morfologia

Agave parrasana és una espècie de planta herbàcia suculenta perenne amb flors que pertany a la família de les Asparagaceae. És nativa de Mèxic Central, des de Querétaro a l'estat de Mèxic. Presenta rosetes sense tija, d'uns 50 cm, de fulles espinoses amb llargues fibres blanques i produeixen espigues de flors grogues que arriben a una alçada de fins a 2,5 metres. La florida es dóna a la tardor-hivern. El seu cultiu requereix està sota aixopluc, sota una coberta climatitzada durant l'hivern en les zones temperades, encara que pot ser col·locat a l'aire lliure durant els mesos d'estiu. Inclús ha guanyat el guardó al mèrit que concedeix la Royal Horticultural Society's-Award of Garden Merit.

Distribució i hàbitats

Originària de Mèxic i d'Amèrica del Nord pot estar present a zones de clima mediterrani. Necessita molt de sol i substrat a parts iguals de terra de jardí amb mantell de fulles i sorra silícica. Molt important que estigui el sòl ben drenat, ja que tolera bé l'escassetat d'aigua.

Usos

És una planta apreciada pel seu aspecte decoratiu i compacte. Molt utilitzada en jardineria, rocalles i testos. És de cultiu fàcil, necessita força exposició al sol i creix en substrat estàndard per a plantes crasses. Encara que és una planta adaptada al clima mediterrani pot suportar gelades i baixes temperatures de fins a 8 °C sota zero. En climes freds s'utilitza com a planta d'interior.

Referències

  1. «Agave parrasana a EOL» (en anglès). [Consulta: 21 gener 2015].
  2. «Agave parrasana a The Plant List» (en anglès). [Consulta: 21 gener 2015].

Enllaços externs

En altres projectes de Wikimedia:
Commons
Commons (Galeria)
Commons
Commons (Categoria) Modifica l'enllaç a Wikidata
Viquiespècies
Viquiespècies
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autors i editors de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CA

Agave parrasana: Brief Summary ( Catalan; Valencian )

provided by wikipedia CA

Agave parrasana, de nom comú atzavara, pita o maguey originària d'Amèrica del Nord. Les plantes del gènere Agave han estat molt valorades i qualificades d'excepcionals per al seu aprofitament i usos des d'èpoques molt antigues. És possible distingir-la a primer cop d'ull pels filaments que surten de les fulles.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autors i editors de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CA

Agave parrasana ( German )

provided by wikipedia DE

Agave parrasana ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Agaven (Agave). Ein englischer Trivialname ist „Parrasana Agave“.

Beschreibung

Agave parrasana wächst solitär und bildet kompakte Rosetten mit einem Durchmesser von 30 bis 50 cm. Die hellgrau bis bläulichen, ovalen, kurz zugespitzten, steifen Blätter sind 20 bis 30 cm lang und 10 bis 12 cm breit. Die Blattränder sind unregelmäßig gezahnt. Der dunkelbraune bis graue Enddorn wird bis 2 bis 4 cm lang.

Der rispige, gerade Blütenstand ist von sukkulenten, purpurfarbenen Brakteen umhüllt und wird 3 bis 4 m hoch. Die roten bis purpurfarbenen, gelben Blüten erscheinen am oberen Teil des Blütenstandes an locker angeordneten, variablen, Verzweigungen und sind 50 bis 60 mm lang. Die zylindrische Blütenröhre ist 10 bis 15 mm lang.

Die Blütezeit reicht von August bis Oktober.

Systematik und Verbreitung

Agave parrasana wächst in Mexiko im Bundesstaat Coahuila an Kalksteinhängen und in Waldland in 1400 bis 2500 m Höhe. Sie ist vergesellschaftet mit Agave gentryi, Yucca carnerosana und Dasylirion-Arten.

Die Erstbeschreibung durch Alwin Berger ist 1906 veröffentlicht worden.[1] Ein Synonym von Agave parrasana Berger ist Agave wislizeni subsp. parrasana Gentry (1975).

Agave parrasana ist ein Vertreter der Gruppe Parryanae und wächst begrenzt, weit verstreut auf Kalksteinhängen im Südosten von Coahuila in unwirtlichen Gebieten der Sierra de Parras, Sierra Paila, Sierra San Marcos, Sierra Gavia und Sierra Maderos. Typisch sind die kompakten Rosetten mit den kurz zugespitzten Blätter. Einmalig sind die sukkulenten, großen Brakteen, der Parryanae-Vertreter, welche die Blüten vor der Winterkälte schützen. Agave parrasana ist nahe verwandt mit Agave montana und Agave gentryi, jedoch sind Unterschiede in Größe, Form, Blatt- und Blütenstruktur erkennbar.

Agave parrasana kann bei trockenem Stand kurze Frostperioden bis minus 15 °C überstehen.

Nachweise

  • August J. Breitung: Agave parrasana. In: The Agaves. The Cactus & Succulent Journal Yearbook, 1968, S. 78–79.
  • Howard Scott Gentry: Agave parrasana. In: Agaves of Continental North America. The University of Arizona Press, 1982, S. 537–538.
  • J.Thiede: Agavaceae. In: Urs Eggli (Hrsg.): Sukkulenten-Lexikon. Einkeimblättrige Pflanzen (Monocotyledonen). Eugen Ulmer, Stuttgart 2001, ISBN 3-8001-3662-7, S. 52.
  • Bernd Ullrich: Agave parrasana. In: Kakteen und andere Sukkulenten. Band 43, Nummer 5, 1992, Karteikarte 15.

Einzelnachweise

  1. In: Notizblatt des Königlichen botanischen Gartens und Museums zu Berlin. Band 4, Nummer 38, 1906, S. 250 (online).
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Agave parrasana: Brief Summary ( German )

provided by wikipedia DE

Agave parrasana ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Agaven (Agave). Ein englischer Trivialname ist „Parrasana Agave“.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Agave parrasana

provided by wikipedia EN

Agave parrasana, the cabbage head agave or cabbage head century plant,[3] is a flowering plant in the family Asparagaceae.[4] A slow-growing evergreen succulent from North East Mexico, it produces a compact rosette of fleshy thorn-tipped grey-green leaves, 60 cm tall and wide. The leaves are blue green and the thorns are red. The whole plant may reach 100 centimeters tall and wide.[5] Occasionally mature plants produce a spectacular flower head up to 6m tall, opening red and turning yellow.[6] This signals the death of the flowering rosette, however offsets may form and continue growing.

As it can tolerate temperatures of −12 °C (10 °F) or less, it is a popular plant to grow outdoors in a sheltered cactus garden or similar environment, and has gained the Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit.[7] In the US, it may be grown outdoors in USDA hardiness zones 7–10. It is susceptible to scale and chlorosis resulting from magnesium deficiency.[8]

References

  1. ^ González-Elizondo, M.; Hernández Sandoval, L.; Zamudio, S.; Hernández-Martínez, M.; Sánchez, E.; Matías-Palafox, M. (2019). "Agave parrasana". IUCN Red List of Threatened Species. 2019: e.T115689579A116354278. doi:10.2305/IUCN.UK.2019-3.RLTS.T115689579A116354278.en. Retrieved 19 November 2021.
  2. ^ "Agave parrasana". The Plant List. Retrieved 5 January 2018.
  3. ^ "Agave parrasana (cabbage head agave)". gardenia.net. Retrieved 5 January 2018.
  4. ^ "Agave parrasana A.Berger". Plants of the World Online. The Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew. n.d. Retrieved August 21, 2020.
  5. ^ "Agave parrasana". BBC Gardeners' World Magazine. Retrieved 2021-04-28.
  6. ^ www.public.asu.edu http://www.public.asu.edu/~camartin/plants/Plant%20html%20files/agaveparrasana.html. Retrieved 2021-04-28. {{cite web}}: Missing or empty |title= (help)
  7. ^ "Agave parrasana". Royal Horticultural Society. 2012. Retrieved 5 January 2018.
  8. ^ Shoot. "Agave parrasana Cabbage head Cabbage head century plant wislizenii Care Plant Varieties & Pruning Advice". www.shootgardening.co.uk. Retrieved 2021-04-28.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Agave parrasana: Brief Summary

provided by wikipedia EN

Agave parrasana, the cabbage head agave or cabbage head century plant, is a flowering plant in the family Asparagaceae. A slow-growing evergreen succulent from North East Mexico, it produces a compact rosette of fleshy thorn-tipped grey-green leaves, 60 cm tall and wide. The leaves are blue green and the thorns are red. The whole plant may reach 100 centimeters tall and wide. Occasionally mature plants produce a spectacular flower head up to 6m tall, opening red and turning yellow. This signals the death of the flowering rosette, however offsets may form and continue growing.

As it can tolerate temperatures of −12 °C (10 °F) or less, it is a popular plant to grow outdoors in a sheltered cactus garden or similar environment, and has gained the Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit. In the US, it may be grown outdoors in USDA hardiness zones 7–10. It is susceptible to scale and chlorosis resulting from magnesium deficiency.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Agave parrasana ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

Agave parrasana, de nombre común agave parrasano, y también maguey de parras, es una especie originaria del centro-norte de México que crece en las zonas montañosas a una altura entre 1500 y 2500 m.

 src=
Vista de la planta

Distribución

Esta especie está sujeta a una protección especial en la Reserva Ecológica Municipal Sierra y Cañón de Jimulco en el municipio de Torreón en el estado mexicano de Coahuila.

Taxonomía

Agave parrasana fue descrito por Alwin Berger y publicado en Notizblatt des Botanischen Gartens und Museums zu Berlin-Dahlem 4(38): 250. 1906.[1]

Etimología

Agave: nombre genérico que fue dado a conocer científicamente en 1753 por el naturalista sueco Carlos Linneo, quien lo tomó del griego Agavos. En la mitología griega, Ágave era una ménade hija de Cadmo, rey de Tebas que, al frente de una muchedumbre de bacantes, asesinó a su hijo Penteo, sucesor de Cadmo en el trono. La palabra agave alude, pues, a algo admirable o noble.[2]

parrasana: epíteto geográfico que alude a la localización de la especie tipo en la Sierra de Parras (Coahuila).

Sinonimia
  • Agave wislizeni subsp. parrasana (A.Berger) Gentry[3][4]

Referencias

  1. «Agave parrasana». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado el 26 de agosto de 2013.
  2. García-Mendoza, A. J. (2012). México, país de magueyes. Suplemento "La Jornada del campo". La Jornada, sábado 18 de febrero de 2012, no. 53, p. 4. Versión electrónica: Artículo sobre los distintos tipos de magueyes o mezcales o agaves
  3. «Agave parrasana». World Checklist of Selected Plant Families. Consultado el 26 de agosto de 2013.
  4. Agave parrasana en PlantList

Bibliografía

  1. CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. In Capital Nat. México. CONABIO, Mexico City.
  2. Gentry, H. S. 1982. Agaves Cont. N. Amer. i–xiv, 1–670. The University of Arizona Press, Tucson.

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Agave parrasana: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

Agave parrasana, de nombre común agave parrasano, y también maguey de parras, es una especie originaria del centro-norte de México que crece en las zonas montañosas a una altura entre 1500 y 2500 m.

 src= Vista de la planta
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Agave parrasana ( French )

provided by wikipedia FR

Agave parrasana est une espèce de plante de la famille des Asparagaceae (sous-famille des Agavaceae) et du genre des Agaves.

Description

 src=
Spécimen d'Agave parrasana des Kew Gardens développant sa spectaculaire hampe florale.

Plante succulente à croissance lente, Agave parrasana se présente sous la forme d'une rosette compacte de feuilles vert-gris ou bleu-vert, charnues, finissant par des épines rouges. Elle mesure en moyenne environ 60 cm de largeur et de hauteur mais peut atteindre le mètre de diamètre. De manière occasionnelle, la plante produit une remarquable hampe florale pouvant mesurer jusqu'à 6 mètres de hauteur, portant une fleur rouge à l'ouverture virant au jaune avec le temps, signalant la fin de la floraison[2].

L'espèce a été initialement décrite en 1906 par le botaniste allemand Alwin Berger[3] puis a été identifiée formellement comme espèce à part entière en 1975 par Howard Scott Gentry[4].

Distribution et habitat

Découverte dans l'État de Chihuahua au Mexique pour l'holotype, l'espèce est présente dans l'ensemble du nord-est du Mexique (à l'est de la Sierra Madre occidentale) et une partie de la Mésoamérique.

Synonyme et cultivar

L'espèce présente un synonyme[5] :

  • Agave wislizeni subsp. parrasana (A. Berger, 1906 ; Gentry, 1975)

Notes et références

  1. a et b The Plant List (2013). Version 1.1. Published on the Internet; http://www.theplantlist.org/, consulté le 30 avril 2018
  2. (en) Agave parrasana, A. Berger, Jardins botaniques royaux de Kew, consulté le 21 août 2021.
  3. (de) Alwin Berger, Notizbl. Bot. Gart. Berlin-Dahlem, 4(38):250, 1906.
  4. Howard Scott Gentry, Cactus and Succulent Journal (Los Angeles), 47(3):104, 1975.
  5. (en) Agave parrasana A. Berger, The Plant List, consulté le 21 août 2021.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Agave parrasana: Brief Summary ( French )

provided by wikipedia FR

Agave parrasana est une espèce de plante de la famille des Asparagaceae (sous-famille des Agavaceae) et du genre des Agaves.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Agave parrasana ( Ukrainian )

provided by wikipedia UK

Морфологічні ознаки

 src=
Листя Agave paarasana

Потужна рослина з сильно укороченим стеблом, що рідко гілкується, і компактними розетками діаметром до 6 см. Черепичасто розташовані листки, завдовжки 20 — 30 см і шириною 10 — 12 см, можуть бути сірувато-зеленими або голубувато-сірими. У подовжених листків є гострі зубчики по краях і коричневий шип довжиною 2 — 3 см на кінці. У дорослих рослин з розетки виростає волотисте суцвіття заввишки до 3 — 4 м з численними воронковидними квітками завдовжки 5 см, жовтими з червоним відтінком.

Місце зростання

Мексика (штат Коауїла), схили Сьєрри-де-Паррас, на висоті 1400 — 2400 м над рівнем моря.

Догляд

Проста в культурі рослина, якій необхідні яскраво освітлене місце й піщаний, злегка вапнований ґрунт з гарним дренажем. У період вегетації — рясний полив, а в зимовий час — сухе утримання. Там, де це дозволяє клімат, краще вирощувати на відкритому повітрі. Як досить витривала рослина, протягом нетривалого часу може переносити зниження температури на кілька градусів нижче нуля.

Розмноження

Розмножується насінням або прикореневими пагонами у весняно-літній період.

Див. також

Примітки

  1. Українська назва є транскрибуванням та/або перекладом латинської назви авторами статті і в авторитетних україномовних джерелах не знайдена.

Література

  • Encke, F. et al. 1984. Zander: Handwörterbuch der Pflanzennamen, 13. Auflage. (Zander ed13)
  • Gentry, H. S. 1982. Agaves of continental North America. (Agave NAmer)
  • Liberty Hyde Bailey Hortorium. 1976. Hortus third. (Hortus 3)

Джерела

  • Марія Тереза Делла Беффа. Кактуси та інші сукуленти: Довідник — М. ТОВ «Видавництво АСТ», 2003.-335 с. ISBN 5-17-016773-3 (рос.)

Посилання

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Автори та редактори Вікіпедії
original
visit source
partner site
wikipedia UK

Agave parrasana ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Agave parrasana là một loài thực vật có hoa trong họ Măng tây. Loài này được A.Berger mô tả khoa học đầu tiên năm 1906.[1]

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ The Plant List (2010). Agave parrasana. Truy cập ngày 16 tháng 7 năm 2013.

Liên kết ngoài


Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan phân họ Thùa này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Agave parrasana: Brief Summary ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Agave parrasana là một loài thực vật có hoa trong họ Măng tây. Loài này được A.Berger mô tả khoa học đầu tiên năm 1906.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Агава паррасская ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию
Царство: Растения
Подцарство: Зелёные растения
Отдел: Цветковые
Надпорядок: Lilianae
Порядок: Спаржецветные
Семейство: Спаржевые
Подсемейство: Агавовые
Род: Агава
Вид: Агава паррасская
Международное научное название

Agave parrasana A.Berger

Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
EOL 1083969GRIN t:1710IPNI 6625-2TPL kew-294070

Агава паррасская (лат. Agave parrasana) — суккулент, вид рода Агава (Agave) семейства Агавовые (Agavaceae).

Ботаническое описание

Морфология

Листья примерно 30 см в длину и 10—16 в ширину, матово-зелёной окраски с голубовато-серым налётом. Верхняя сторона у листьев сильно вогнутая, края и конец с красно-коричневыми колючками.

Размножение

Семенами и боковыми побегами.

Природный ареал

Мексика (штат Коауила), склоны Сьерры-де-Паррас, на высоте 1400-2400 м.

Примечания

  1. Об условности указания класса однодольных в качестве вышестоящего таксона для описываемой в данной статье группы растений см. раздел «Системы APG» статьи «Однодольные».
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии

Агава паррасская: Brief Summary ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию

Агава паррасская (лат. Agave parrasana) — суккулент, вид рода Агава (Agave) семейства Агавовые (Agavaceae).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии