Euphorbia barnhartii ist eine Pflanzenart aus der Gattung Wolfsmilch (Euphorbia) in der Familie der Wolfsmilchgewächse (Euphorbiaceae).
Die sukkulente Euphorbia barnhartii bildet Sträucher mit einer lockeren Verzweigung bis in 2 Meter Höhe aus. Die dreikantigen Triebe sind an den Kanten geflügelt. An den Kanten stehen Zähne mit tiefen Einbuchtungen bis 6 Zentimeter voneinander entfernt. Die Dornschildchen sind klein und es werden nur kurze Dornen ausgebildet. Die sehr kleinen Nebenblattdornen sind weich. Die sitzenden Blätter sind verkehrt eiförmig und werden bis 5 Zentimeter lang und 4,5 Zentimeter breit.
Der Blütenstand besteht aus einzelnen und einfachen Cymen, die nahezu sitzend sind. Der Fruchtknoten ist ebenfalls fast sitzend. Über die Früchte und Samen ist nichts bekannt.
Euphorbia barnhartii ist in Indien auf dem Dekkan-Plateau und auf den Andamanen verbreitet. Sie ist aber auch in Thailand in Wäldern zu finden.
Die Erstbeschreibung der Art erfolgte 1934 durch Léon Camille Marius Croizat.[1] Ein Synonym zu Euphorbia barnhartii ist Euphorbia trigona Roxb. (1832).
Euphorbia barnhartii ist eine Pflanzenart aus der Gattung Wolfsmilch (Euphorbia) in der Familie der Wolfsmilchgewächse (Euphorbiaceae).
Euphorbia lacei, es una especie fanerógama perteneciente a la familia Euphorbiaceae. Es endémica de la India.
Es un arbusto perenne con tallo carnoso.
Euphorbia lacei fue descrita por William Grant Craib y publicado en Bulletin of Miscellaneous Information Kew 1911: 456. 1911.[1]
Euphorbia: nombre genérico que deriva del médico griego del rey Juba II de Mauritania (52 a 50 a. C. - 23), Euphorbus, en su honor – o en alusión a su gran vientre – ya que usaba médicamente Euphorbia resinifera. En 1753 Carlos Linneo asignó el nombre a todo el género.[2]
lacei: epíteto otorgado en honor del botánico inglés John Henry Lace (1857 - 1918), quien trabajó en el Servicio Forestal de la India y recogió plantas de Afganistán, India y Birmania.[3]
Euphorbia lacei, es una especie fanerógama perteneciente a la familia Euphorbiaceae. Es endémica de la India.
Euphorbia lacei est une espèce de plantes à graines de la famille des Euphorbiaceae. Elle est endémique de Bornéo, du Laos, des Petites îles de la Sonde , de Birmanie, des Philippines et de Thaïlande.
C'est un arbuste vivace avec une tige charnue.
Euphorbia lacei, a été décrite par William Grant Craib et sa description publiées dans Bulletin of Miscellaneous Information Kew 1911: 456. en 1911[2].
Euphorbia: Nom générique qui dérive de Euphorbus qui était le médecin du roi grec Juba II de Mauritanie (52 à 50 av. JC. - 23 ap. JC) . En son honneur – ou en allusion à son gros ventre – puisqu'il usait d'un médicament à base d' Euphorbia resinifera. En 1753 Carlos Linneo a assigné ce nom à tout le genre[3].
lacei: Épithète attribué en honneur du botaniste anglais John Henry Lace (1857 - 1918), qui a travaillé dans le Service Forestier en Inde . Il a collecté des plantes en Afghanistan, en Inde et en Birmanie[4].
Euphorbia lacei est une espèce de plantes à graines de la famille des Euphorbiaceae. Elle est endémique de Bornéo, du Laos, des Petites îles de la Sonde , de Birmanie, des Philippines et de Thaïlande.
Euphorbia lacei là một loài thực vật có hoa trong họ Đại kích. Loài này được Craib mô tả khoa học đầu tiên năm 1911.[1]
Phương tiện liên quan tới Euphorbia lacei tại Wikimedia Commons
Euphorbia lacei là một loài thực vật có hoa trong họ Đại kích. Loài này được Craib mô tả khoa học đầu tiên năm 1911.