Argiope bruennichi es una espècia d'aranha de la familha deis Araneidae. Originària dau bacin mediterranèu, es d'ara endavant presenta dau nòrd d'Africa au Japon. Aranha de talha mejana (còrs de 4,5 mm per lei mascles e de 15 mm per lei femèlas), a un anar fòrça caracteristic similar an aqueu dei vèspas e de cabridans. Caça gràcias a una teranhina installada dins un endrech dubèrt e solelhat.
Argiope bruennichi es una espècia d'aranha de la familha deis Araneidae. Originària dau bacin mediterranèu, es d'ara endavant presenta dau nòrd d'Africa au Japon. Aranha de talha mejana (còrs de 4,5 mm per lei mascles e de 15 mm per lei femèlas), a un anar fòrça caracteristic similar an aqueu dei vèspas e de cabridans. Caça gràcias a una teranhina installada dins un endrech dubèrt e solelhat.
U ragnucalabronu hè una spezia di ragnu araneuomorfu di a famiglia di l'Araneidae.[1][2]
'Ssa spezia si scontra in zona palearctica, da l'Africa Suprana à a Scandinavia è insinamenti à u Giapponu. 'Ssa spezia urighjinaria di l'ariali mediterraniu s'usserva dapoi a fini di u XXu seculu par u più in Auropa. U ragnucalabronu hè prisenti in Corsica.
Hè una spezia di ragnu chì apprizzieghja i loca aparti è assuliati. Era in tempi di una volta particularamenti prisenti in u sudu di l'Auropa è cunsidaratu com'è rara à u nordu di 'ssa linia.
Bench'è u so camuffamentu giaddu è neru possi lascià creda ch'eddu ghjova da prutizzioni rispettu à i pridatori chì a pigliariani par un calabronu, un studiu hà dimustrata chì l'altirnanza di i strisci giaddi è neri annantu à u corpu di 'ssa spezia duppiava in rialità u numaru di i so catturi d'insetti, agiscendu com'è un'esca visuali chì rendi u ragnu menu visibuli par i so predi, bench'è à mezu à a so tela. U ragnucalabronu prisenta un dimorfisimu sissuali, u masciu essendu più chjucu è più palidu cà a femina.
Com'è numarosi ragna assà attivi, u ragnucalabronu pussedi à listessu tempu pulmona è trachei.
U ragnucalabronu faci parti di i spezii di ragna chì praticheghjani u cannibalisimu sissuali sistematicu incù più o menu successu è dinò a puliandria. U masciu, à a fini di l'accupiamentu, abbanduneghja in modu vuluntariu in 80 % di i casi u so apparechju copulatori ciò chì diminuisci i scianzi di un rivali di fecundà listessa femina è aumenta i so scianzi di fughja la è di sopravviva dopu à l'accupiamentu. Pari chì l'apparechju genitali di i masci di 'ssa spezia fussi particularamenti cumplessu, in particulari da u puntu di vista di a struttura, chì ùn hè micca esclusivamenti distinata à u trasfirimentu spermaticu, ma pari dinò ghjucà un rollu impurtanti à tempu in a selizzioni da a femina di u so partinariu è in a capacità di fughjita di u masciu dopu a copulazioni grazia à i punti di ruttura priditarminati. Dopu à l'accupiamentu, a femina faci prestu 200 à 300 ova in un cucchettu biancu camuffatu in brunu, cumpostu di seti di strutturi biuchimichi diffarenti, suspesu in i graminacei pocu sopra à terra. L'ova invernani à l'ascosu di a cutrura.
I ghjovani ragna, dopu a so prima muta, coddani in cima à un stichettu è filani un filu di seta, u filu di a Verghjina, chì li servi di vela è i carrieghja in aria.
Un insettu parasitu, u Tromatobia ornata faci l'ovi in i cucchetti di u ragnucalabronu affinch'è i so larvi si nutrischini da l'ova di u ragnu.
U ragnucalabronu hè un ragnu urbitelu. Par caccighjà, architetta una tela giumetrica (urbiculari, forma prossima da u chjerchju) in a vegetazioni, generalamenti à menu di un metru d'altezza di a terra. Faci a so tela in arbi alti è i tarreni à u riposu o in i vaddi caldi è umiti. Si scontra dinò à a limita di i boschi. 'Ssa tela cumporta da u 19 à u 41 raghji (generalamenti 30) chì a so elaburazioni piglia circa un'ora à l'alba o à l'abbrucata.
Numarosi tiurii sò stati avanzati par spiigà a prisenza di u stabilimentum, mutivu biancu di seta in zighizagu chì si trova annantu à a tela. Una di quissi pruponi ch'eddu cuntribuisci à attirà i predi par via di a so grandi lucichera in u spettru di l'ultraviuletti chì l'insetti parcipiscini. Un'antra zona di seta più densa si trova dinò in u centru di a tela. Un'antra tiuria spiigaria a prisenza di u stabilimentum cù u fini di rinfurzà a tela, mentri chì certi autori spiegani chì quandu u ragnu hè disturbatu, faci balancià a so tela di nanzi in daretu affinch'è i so strisci neri è giaddi si cunfondini incù u stabilimentum.
U ragnu immubilizeghja a so preda grazia à un vilenu paralizanti. Hè trasmissu par mezu di l'uncini purtati da i cheliceri in cima à i quali s'apri un tafonu minusculu. Com'è ind'è l'altri ragna, u ragnucalabronu dighjirisci i carri di a so preda, grazia à u so vilenu è masimu à i suchji dighjistivi. Si ciba par u più di griddi, di moschi è d'abbi, è pò divurà sin'à quattru griddi à u ghjornu.
U ragnucalabronu hè una spezia di ragnu araneuomorfu di a famiglia di l'Araneidae.
Η Αργιόπη (Argiope bruennichi) είναι μια αράχνη της οικογένειας Araneidae και της υπόταξης Araneomorphae, η οποία απαντάται σε όλον τον κόσμο.
H Αργιόπη είναι μια από τις μεγαλύτερες αράχνες της Ευρώπης. Το μέγεθος των θηλυκών είναι 2 εκατοστά, αλλά όταν έχουν τεντωμένα τα πόδια τους φτάνουν τα 4 εκατοστά. Επίσης, οι αράχνες του γένους Αργιόπη κατασκευάζουν πολύ ανθεκτικούς και εντυπωσιακούς ιστούς. Τα κύρια ενδιαιτήματα της Αργιόπης είναι οι κήποι και τα μεσογειακά δάση.
Пајакот-оса (лат. Argiope bruennichi) е вид на кругоплет пајак распространет ширум средна Европа, северна Европа, северна Африка и во делови од Азија. Како и многу други членови на родот Црно-жолти градинарски пајаци (Аргиопи), овој пајак има впечатливи црно-жолти шари на стомакот.
Овој пајак плете спирална мрежа на зајдисонце или изгрев, најчесто во високи треви. Мрежата ја поставува само малку повисоко од тлото, и за ова му треба околу еден час. Во средиштето на пајажината јасно се забележува шара во цик-цак линија, наречена стабилимент. Нејзината фукнција не е позната, но можно е таа да служи за привлекување на инсекти.
Кога пленот ќе се заплетка во мрежата, пајакот-оса набргу го прави неподвижен и го обвиткува во свила. Потоа пајакот го каснува пленот и му вбризгува парализирачки отров и ензим кој ги разложува протеините во телото.
Мажјакот е многу помал од женката. Честопати мажјакот се забележува во или крај мрежата на женката, каде чека таа конечно да се измитари, што значи дека достигнала полова зрелост. За време на парењето на женката ѝ омекнува вилицата за краток период, за мажјакот да може да се пари со женката без да стравува дека ќе биде изеден.
Моментално постои само еден признаен подвид:
Пајакот-оса (лат. Argiope bruennichi) е вид на кругоплет пајак распространет ширум средна Европа, северна Европа, северна Африка и во делови од Азија. Како и многу други членови на родот Црно-жолти градинарски пајаци (Аргиопи), овој пајак има впечатливи црно-жолти шари на стомакот.
Овој пајак плете спирална мрежа на зајдисонце или изгрев, најчесто во високи треви. Мрежата ја поставува само малку повисоко од тлото, и за ова му треба околу еден час. Во средиштето на пајажината јасно се забележува шара во цик-цак линија, наречена стабилимент. Нејзината фукнција не е позната, но можно е таа да служи за привлекување на инсекти.
Кога пленот ќе се заплетка во мрежата, пајакот-оса набргу го прави неподвижен и го обвиткува во свила. Потоа пајакот го каснува пленот и му вбризгува парализирачки отров и ензим кој ги разложува протеините во телото.
Мажјакот е многу помал од женката. Честопати мажјакот се забележува во или крај мрежата на женката, каде чека таа конечно да се измитари, што значи дека достигнала полова зрелост. За време на парењето на женката ѝ омекнува вилицата за краток период, за мажјакот да може да се пари со женката без да стравува дека ќе биде изеден.
Моментално постои само еден признаен подвид:
Argiope bruennichi nigrofasciata Франганиљо, 1910 (Португалија)
.png)
