Norosz ziemny[1] (Coelotes terrestris) – gatunek pająka z rodziny lejkowcowatych.
Gatunek ten opisany został w 1834 roku przez Widera jako Aranea terrestris. W 1839 C.L. Koch umieścił go w rodzaju Amaurobius, a w 1897 został po raz pierwszy umieszczony w rodzaju Coelotes przez Corneliusa Chyzera i Władysława Kulczyńskiego[2]. Według Wanga należy do grupy gatunków C. atropos[3].
Samice osiągają od 9 do 13 mm, a samce od 7 do 10 mm długości ciała[4] (inne źródło podaje zakres 10–14 mm[1]). Pokrojem ciała przypomina sidliszowate, od których różni się długimi, dwuczłonowymi kądziołkami przędnymi i brakiem sitka przędnego. Barwę ciała ma ciemnobrązową ze słabo widocznym jaśniejszym rysunkiem[1]. Prosomę ma czerwonobrunatną, a szczękoczułki i sternum czarne. Na ciemnogniadych odnóżach ma znaki lub obrączkowania[5].
Gatunek ten jest bardzo podobny do C. atropos[3][4], ale często ma ciemniejszą opistosomę z jaśniejszym paskiem środkowym z przodu[4]. Samce norosza ziemnego wyróżniają się jednak stosunkowo dużą, toporną grzbietową apofizą konduktora[3], a także kształtem apofizy na rzepce. Samice C. terrestris charakteryzują prawie równoległe boczne przyciemnione krawędzie epigyne, wyraźnie zaznaczona jej krawędź przednia, a także pozycja[4] i kształt spermatek[3].
Pająk ten buduje lejkowate sieci łowne o długości około 5 cm, zlokalizowane pod korzeniami, w mchu czy na brzegach kamieni[1]. Gatunek określany jest jako subsocjalny[6], a samice wykazują się intensywną troską rodzicielską w trakcie lata i jesieni. Początkowo karmią młode zwróconym pokarmem[1], później upolowaną zdobyczą. W przypadku niedostatków pożywienia młode są karmione wytwarzanymi przez samicę jajami troficznymi. Dobrze udokumentowane jest także zjadanie jej ciała przez młode[6].
Gatunek palearktyczny[2]. W Europie znany z Austrii, Belgii, Bułgarii, Czech, Danii, Francji, Hiszpanii, Holandii, Liechtensteinu, Luksemburga, Macedonii, Niemiec, Polski, Rumunii, Słowacji, Szwecji, Szwajcarii, Ukrainy i Wielkiej Brytanii[7].
