Puccinia phragmitis ist eine Ständerpilzart aus der Ordnung der Rostpilze (Pucciniales). Der Pilz ist ein Endoparasit von Knöterichgewächsen sowie der Süßgras-Gattung Phragmites. Symptome des Befalls durch die Art sind Rostflecken und Pusteln auf den Blattoberflächen der Wirtspflanzen. Sie kommt weltweit vor.
Puccinia phragmitis ist mit bloßem Auge nur anhand der auf der Oberfläche des Wirtes hervortretenden Sporenlager zu erkennen. Sie wachsen in Nestern, die als gelbliche bis braune Flecken und Pusteln auf den Blattoberflächen erscheinen.
Das Myzel von Puccinia phragmitis wächst wie bei allen Puccinia-Arten interzellulär und bildet Saugfäden, die in das Speichergewebe des Wirtes wachsen. Die Aecien der Art besitzen 18–23 × 15–19 µm große, annähernd ellipsoide bis breitellipsoide und hyaline Aeciosporen mit runzliger Oberfläche. Die zimtbraunen Uredien der Art wachsen beidseitig auf den Blättern der Wirtspflanze. Ihre gelben bis goldbraunen Uredosporen sind eiförmig bis ellipsoid, 26–33 × 20–24 µm groß und fein stachelwarzig. Die beidseitig wachsenden Telien der Art sind schokoladenbraun und früh unbedeckt. Die tief gold- bis hell haselnussbraunen Teliosporen des Pilzes sind zweizellig, in der Regel ellipsoid und 40–60 × 19–24 µm groß. Ihr Stiel ist farblos bis bräunlich und bis zu 200 µm lang.
Das bekannte Verbreitungsgebiet von Puccinia phragmitis umfasst die ganze Welt.
Die Wirtspflanzen von Puccinia phragmitis sind für den Haplonten diverse Knöterichgewächse (Polygonaceae spp.) sowie Phragmites-Arten für den Dikaryonten. Der Pilz ernährt sich von den im Speichergewebe der Pflanzen vorhandenen Nährstoffen, seine Sporenlager brechen später durch die Blattoberfläche und setzen Sporen frei. Die Art verfügt über einen Entwicklungszyklus mit Telien, Uredien, Spermogonien und Aecien und macht einen Wirtswechsel durch.
Puccinia phragmitis ist eine Ständerpilzart aus der Ordnung der Rostpilze (Pucciniales). Der Pilz ist ein Endoparasit von Knöterichgewächsen sowie der Süßgras-Gattung Phragmites. Symptome des Befalls durch die Art sind Rostflecken und Pusteln auf den Blattoberflächen der Wirtspflanzen. Sie kommt weltweit vor.
Hierakanjärviruokoruoste (Puccinia phragmitis) on kantasieni, jolla on kaksi vuorottaista väli-isäntää ja kolme vuorottaista itiötyyppiä. Sen hyvin näkyviä helmi-itiöitä saattaa tavata hierakoiden (Rumex) ja raparperin (Rheum) lehdiltä. Toisena isäntänään se käyttää järviruokoa (Phragmites), jonka tummanruskeat pitkulaiset talvi-itiöiden ja kellertävät kesäitiöiden pesäkkeet voivat olla vaikeita erottaa maastossa.[1] Lajin on ensimmäisenä tieteelle kuvannut tanskalainen kirurgi Hans Christian Schumacher.
Hierakanjärviruokoruoste (Puccinia phragmitis) on kantasieni, jolla on kaksi vuorottaista väli-isäntää ja kolme vuorottaista itiötyyppiä. Sen hyvin näkyviä helmi-itiöitä saattaa tavata hierakoiden (Rumex) ja raparperin (Rheum) lehdiltä. Toisena isäntänään se käyttää järviruokoa (Phragmites), jonka tummanruskeat pitkulaiset talvi-itiöiden ja kellertävät kesäitiöiden pesäkkeet voivat olla vaikeita erottaa maastossa. Lajin on ensimmäisenä tieteelle kuvannut tanskalainen kirurgi Hans Christian Schumacher.
Puccinia phragmitis (Schumach.) Tul. – gatunek grzybów z rodziny rdzowatych (Pucciniaceae)[1]. Grzyb mikroskopijny pasożytujący na wielu rodzajach roślin w rodzinie rdestowatych (Polygonaceae) oraz na trzcinach (Phragmites)[2]. Wywołuje u nich chorobę zwaną rdzą[3].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Puccinia, Pucciniaceae, Pucciniales, Incertae sedis, Pucciniomycetes, Pucciniomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1803 r. Ch.F. Schumacher nadając mu nazwę Uredo phragmitis. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu L.R. Tulasne w 1854 r.[1]
Jest pasożytem dwudomowym, tzn, że jego cykl życiowy odbywa się na dwóch żywicielach. Spermogonia i ecja tworzą się na różnych gatunkach rdestowatych, uredinia i teliospory na trzcinach[2].
Grzybnia rozwija się między komórkami porażonej rośliny, do ich wnętrza zapuszczając tylko ssawki pobierające substancje pokarmowe. Wiosną na porażonych liściach roślin z rodziny rdestowatych tworzą się czerwone plamy. Pod nimi, na dolnej stronie liści powstają kubkowate ecja o rozmiarach 18-23 × 15-19 μm. Powstają w nich ecjospory o pomarszczonej powierzchni. Cynamonowobrązowe, grudkowate uredinia powstają na obydwu stronach liści trzciny. Urediniospory o barwie od żółtej do złotobrązowej i kształcie od jajowatego do elipsoidalnego mają rozmiar 26-33 × 20-24 μm i pokryte są delikatnymi, czarnymi kolcami. Później powstają czekoladowobrązowe telia. Są również grudkowate i tworzą się na obydwu stronach liści. Teliospory dwukomórkowe, zazwyczaj elipsoidalne o barwie od złotej do jasnobrązowej z hialinowym trzonkiem o długości do 200 μm[5].
Żywicielami ecjalnymi są różne gatunki szczawiu (Rumex) oraz Fallopia convolvulus, Fallopia japonica, Persicaria bistorta, Persicaria maculosa. Żywicielem telialnym jest trzcina pospolita (Phragmites australis)[2][6].
Puccinia phragmitis (Schumach.) Tul. – gatunek grzybów z rodziny rdzowatych (Pucciniaceae). Grzyb mikroskopijny pasożytujący na wielu rodzajach roślin w rodzinie rdestowatych (Polygonaceae) oraz na trzcinach (Phragmites). Wywołuje u nich chorobę zwaną rdzą.
Vassrost[8] är en svampart[9] som först beskrevs av Heinrich Christian Friedrich Schumacher, och fick sitt nu gällande namn av Friedrich August Körnicke 1876. Puccinia phragmitis ingår i släktet Puccinia, och familjen Pucciniaceae.[10][11] Inga underarter finns listade.[10]
Wikimedia Commons har media som rör Vassrost.
Wikispecies har information om Puccinia phragmitis.
Vassrost är en svampart som först beskrevs av Heinrich Christian Friedrich Schumacher, och fick sitt nu gällande namn av Friedrich August Körnicke 1876. Puccinia phragmitis ingår i släktet Puccinia, och familjen Pucciniaceae. Inga underarter finns listade.
