Aspergillus nidulans (Aspergillus nidulans (Eidam) G. Winter) – gatunek grzybów z rodziny Trichocomaceae[1]. Gatunek kosmopolityczny, występujący na całym świecie, głównie w ciepłych rejonach[2].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Aspergillus, Trichocomaceae, Eurotiales, Eurotiomycetidae, Eurotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Takson ten po raz pierwszy opisany został w 1883 r. jako Sterigmatocystis nidulans przez Eidama, w 1884 r. został zakwalifikowany przez G. Wintera do rodzaju Aspergillus i według Index Fungorum nazwa podana przez tego autora jest prawidłowa[1][3]. Później przez różnych autorów opisywany był pod różnymi nazwami i zaliczany do różnych rodzajów, Wyróżniono też w jego obrębie różne podgatunki, odmiany i formy. Według Index Fungorum obecnie wszystkie one są synonimami Aspergillus nidulans[1]
-
Sterigmatocystis nidulans Eidam 1883
-
Aspergillus nidulans mut. nidulans (Eidam) G. Winter 1884
-
Diplostephanus nidulans (Eidam) Langeron 1922
-
Emericella nidulans (Eidam) Vuill. 1927
-
Aspergillus nidulans var. albus J.L. Yuill
-
Aspergillus nidulans var. nidulans (Eidam) G. Winter 1884
-
Sterigmatocystis nidulans var. nicollei Pinoy 1906
-
Aspergillus nidulans var. nicollei (Pinoy) Pinoy 1907
-
Diplostephanus nidulans var. nicollei (Pinoy) Neveu-Lem. 1921
-
Aspergillus nidulans var. cesarii Pinoy 1915
-
Diplostephanus nidulans var. nidulans (Eidam) Langeron 1922
-
Emericella nidulans var. nidulans (Eidam) Vuill. 1927
-
Aspergillus nidulans mut. fertilion Henrard 1933
-
Aspergillus nidulans var. fertilior Henrard 1933
-
Aspergillus nidulans var. imminutus Henrard 1933
-
Aspergillus nidulans var. latus Thom & Raper 1939
-
Emericella nidulans var. lata (Thom & Raper) Subram. 1972
-
Aspergillus nidulans var. acristatus Fennell & Raper 1955
-
Emericella acristata (Fennell & Raper) Y. Horie 1980
-
Aspergillus nidulans var. echinulatus Fennell & Raper 1955
-
Emericella echinulata (Fennell & Raper) Y. Horie 1980
-
Aspergillus nidulans var. dentatus D.K. Sandhu & R.S. Sandhu 1963
-
Emericella dentata (D.K. Sandhu & R.S. Sandhu) Y. Horie 1980
-
Aspergillus heterothallicus Kwon-Chung, Fennell & Raper 1965
-
Emericella heterothallica (Kwon-Chung, Fennell & Raper) Malloch & Cain 1972
-
Emericella nidulans var. acristata Subram. 1972
-
Emericella nidulans var. echinulata Godeas 1972
-
Emericella nidulans var. dentata Subram. 1972
-
Aspergillus nidulellus Samson & W. Gams 1986
Morfologia
Na podłożu Czapeka (CzA) wolno, na MEA szybciej, wzrastają płaskie, koloru ciemnozielonego albo miodowożółtego; spód koloni jest ciemnopurpurowy. Główki konidioforów mają kolumnowy układ zarodników. Metule mają 5-6 × 2-3 μm długości, fialidy 5-9 × 2-3 μm. Zarodniki są okrągłe, pomarszczone, półprzeźroczyste, w skupiskach zielone, o średnicy 3.0 × 4.0 μm[4][5].
Występowanie
Występuje na całym świecie, szczególnie na rozkładających się szczątkach roślinnych[2].
Znaczenie
- Jest częstą przyczyną oportunistycznych zakażeń u ludzi, zarówno jako jedyny patogen jak w infekcjach mieszanych[4][2][5]
- Jest przyczyną grzybicy skóry, paznokci, zapalenia zatok przynosowych, zapalenia kości i szpiku, zapalenia płuc, ropnia mózgu, oka u ludzi[2][6].
- Jest szczególnie częsty w chorych z przewlekłą chorobą ziarniniakową[5]
- Jest przyczyną infekcji u bydła, koni, nosorożców, kaczek i gołębi[2][5]
Przypisy
-
↑ a b c d Index Fungorum (ang.). [dostęp 2014-06-02].
-
↑ a b c d e Atlas grzybów chorobotwórczych człowieka. Paweł Krzyściak, Magdalena Skóra, Anna B. Macura. Wrocław: MedPharm Polska, 2011, s. 240-242. ISBN 978-83-60466-80-3.
-
↑ MycoBank (ang.). [dostęp 2014-06-02].
-
↑ a b Eugeniusz Baran, Jerzy Zabawski: Charakterystyka częściej występujących grzybów chorobotwórczych i grzybów oportunistycznych z podgromad:Zygomycotina, Ascomycotina i Deuteromycotina. W: Zarys Mikologii Lekarskiej. Eugeniusz Baran (red.). Wrocław: Volumed, 1998, s. 92. ISBN 83-85564-17-9.
-
↑ a b c d The Aspergillus Website (ang.). [dostęp 2014-06-02].
-
↑ Doctor Fungus (ang.). [dostęp 2014-06-02].
Bibliografia
- Atlas grzybów chorobotwórczych człowieka. Paweł Krzyściak, Magdalena Skóra, Anna B. Macura. Wrocław: MedPharm Polska, 2011. ISBN 978-83-60466-80-3.
- Zarys Mikologii Lekarskiej. Eugeniusz Baran (red.). Wrocław: Volumed, 1998. ISBN 83-85564-17-9.
