Die Familie der Wegschnecken (Arionidae) gehört zur Ordnung der Lungenschnecken. Sie sind durch Gemeinsamkeiten im Genitalapparat definiert. Auch lassen sich manche Arten nur durch genitalmorphologische Untersuchungen unterscheiden.
Die Wegschnecken haben im Laufe der Evolution ihr ursprüngliches Gehäuse weitgehend reduziert und sind zu Nacktschnecken oder "Halbnacktschnecken" geworden. Nacktschnecken sind keine taxonomische Gruppe (s. u.). Vom Gehäuse ihrer Vorfahren, in das sich die Schnecken ursprünglich komplett zurückziehen konnten, sind nur noch Kalkkörnchen oder Kalkplättchen übrig geblieben, die zudem vom Mantel überdeckt sind. Bei der Entwicklung zu adulten Tieren wird das Gehäuse rudimentiert. Bei den Wegschnecken bedeckt der ovale Mantel nur den vorderen Teil des Körpers. Das Atemloch (Pneumostom) sitzt etwas vor der Mitte des Mantels auf der rechten Seite. Der "Kiefer" ist quergerippt (odontognath). Die Fußsohle ist einheitlich oder auch undeutlich längs in drei Zonen geteilt. Eine Schleimdrüse am Vorderende des Fußes kann vorhanden sein oder fehlen. Je nach Art kann der Schleim auch gefärbt sein. Bei Bedrohung können die Tiere die Längsmuskulatur zusammenziehen (kontrahieren). Durch den Gegendruck des Blutes wird dann der stark geschrumpfte Körper zäh und hart. Wegschnecken können sich einrollen. Alle Arten sind Hermaphroditen (Zwitter), die sich normalerweise gegenseitig begatten. Dabei werden Spermatophoren übertragen. In Extremsituationen können sie sich auch selbst begatten. Im männlichen Teil des Genitalapparates ist der Penis meist stark reduziert oder fehlt ganz. Dagegen ist ein Epiphallus gewöhnlich vorhanden. Die Vagina ist einfach, das Atrium mehr oder weniger stark angeschwollen. Das Atrium weist gewöhnlich dicke, drüsige Wände auf. Die Spermatophore ist gewöhnlich, wenn vorhanden, relativ dünn, mit einem gezähnelten, länglichen Rücken.
Nacktschnecken sind keine taxonomische Gruppe. In verschiedensten Gruppen der Landlungenschnecken wurde das Gehäuse mehr oder weniger stark reduziert und die Tiere wurden konvergent zu Nacktschnecken oder Halbnacktschnecken. Diese Gruppen sehen sich oft sehr ähnlich. Im Unterschied zu der Familie der Schnegel (Limacidae) befindet sich das Atemloch vom Kopf aus betrachtet vor der Mitte des Mantelschildes. Bei den sonst sehr ähnlichen Schnegeln befindet es sich hinter der Mitte des Mantelschildes. Die Schnegel haben im Gegensatz zu den Wegschnecken ein kielförmiges Hinterteil, das bis etwa zur Rückenmitte reicht. Sie können sich nicht wie die Wegschnecken einrollen.
Die Wegschnecken sind bzw. waren ursprünglich holarktisch verbreitet, d. h. in Europa, Nordasien und Nordamerika. Inzwischen sind viele Arten in andere Regionen anthropogen verschleppt worden und heute nahezu weltweit verbreitet. Es sind überwiegend Pflanzenfresser, die sich von lebendem und auch welkem Pflanzenmaterial ernähren. Einige Arten können in entsprechenden Populationsgrößen eine spürbare Schadwirkung auf Kulturpflanzen haben, z. B. die Spanische Wegschnecke (Arion vulgaris).
Die Familie der Wegschnecken (Arionidae) ist in ihrem Umfang stark eingeschränkt worden und enthält daher im Vergleich zum früheren Umfang nur noch wenige Gattungen:
Die Familie der Wegschnecken (Arionidae) gehört zur Ordnung der Lungenschnecken. Sie sind durch Gemeinsamkeiten im Genitalapparat definiert. Auch lassen sich manche Arten nur durch genitalmorphologische Untersuchungen unterscheiden.
Arionidae, common name the "roundback slugs" or "round back slugs" are a taxonomic family of air-breathing land slugs, terrestrial pulmonate gastropod mollusks in the superfamily Arionoidea.
The distribution of this family of slugs includes Nearctic, Palearctic and Oriental regions.[1]
Unlike some slugs, European Arionidae have no keel on the back.[1] The caudal mucous pit is above the tip of the tail.[1] The respiratory pore (pneumostome) is in front of the midpoint of the mantle.[1] The body length is up to 250 mm.[1] The mantle covers only a part of the body and lies in the anterior part.[1]
The jaw is odontognathic,[1] which means it is transversally ribbed. Radular teeth include: central tricuspid, lateral bi- or tricuspid, marginal bicuspid, all having broad bases.[1] Teeth are often accreted.[1] The digestive system forms 2 loops.[1] The heart, in relation to body axis, is titled to the left.[1] The kidney is circular (surrounding aorta).[1] Cephalic retractors tend to divide into separate branches attached independently to the posterior part of pallial complex.[1] The shell is strongly reduced in places, most often completely buried in the mantle, usually of loose crystals or plate-like.[1] Genitalia: the penis is present only in some species, epiphallus is present in nearly all of them.[1] Male copulatory organs are generally reduced, their role being taken over by a well-developed atrium and the epiphallus that produces spermatophores.[1]
In this family, the number of haploid chromosomes lies between 21 and 30 (according to the values in this table).[3]
Family Arionidae has no subfamilies according to the taxonomy of the Gastropoda by Bouchet & Rocroi, 2005.
The type genus of the family is Arion Férussac, 1819
Genera within the family Arionidae include:
The parasites of the Arionidae slugs include the Sciomyzidae.
This article incorporates public domain text from the reference.[1]
Arionidae, common name the "roundback slugs" or "round back slugs" are a taxonomic family of air-breathing land slugs, terrestrial pulmonate gastropod mollusks in the superfamily Arionoidea.
Los arionidos (Arionidae) son una familia de moluscos gasterópodos pulmonados terrestres en el orden de los Stylommatophora. Sus especies se distribuyen por el Paleártico, aunque se presentan como invasoras en el resto del mundo.
Se reconocen los siguientes:
Los arionidos (Arionidae) son una familia de moluscos gasterópodos pulmonados terrestres en el orden de los Stylommatophora. Sus especies se distribuyen por el Paleártico, aunque se presentan como invasoras en el resto del mundo.
Les Arionidae sont une famille de limaces décrite par John Edward Gray (1800-1875) en 1840.
Selon ITIS: N.B. : cette liste est peut-être incomplète.
Les Arionidae sont une famille de limaces décrite par John Edward Gray (1800-1875) en 1840.
Gli Arionidi (Arionidae Gray, 1840) sono una famiglia di molluschi gasteropodi terrestri dell'ordine Stylommatophora.[1] Sono molluschi privi di conchiglia, chiamati comunemente "limacce" o "lumaconi".
La famiglia comprende i seguenti generi:[1]
La sottofamiglia Ariolimacinae, un tempo inclusa in questa famiglia, è ora considerata una famiglia a sé stante (Ariolimacidae).
Tra gli arionidi più comuni in Italia vi sono Arion ater, Arion hortensis, Arion rufus e Arion vulgaris.
Gli Arionidi (Arionidae Gray, 1840) sono una famiglia di molluschi gasteropodi terrestri dell'ordine Stylommatophora. Sono molluschi privi di conchiglia, chiamati comunemente "limacce" o "lumaconi".
Šiam straipsniui ar jo daliai trūksta šaltinių ar nuorodų į juos.Arioniniai (lot. Arionidae, vok. Wegschnecken) – pilvakojų moliuskų (Gastropoda) klasės šeima, kuriai priklauso šliužai, kurių kriauklė redukuota iki kalcitinių grūdelių. Jų kūnas suplotas. Kvėpavimo anga yra mantijos skydo priekyje. Skydo paviršius gruoblėtas. Užpakalinė jo dalis be kylio. Jauni individai turi mažo kylio žymes. Kiauto yra tik liekanos, sudarytos iš daugybės apvaliai pailgų kalcitinių grūdelių.
Lietuvoje aptinkama viena arionų (Arion) gentis ir šios rūšys:
Arioniniai (lot. Arionidae, vok. Wegschnecken) – pilvakojų moliuskų (Gastropoda) klasės šeima, kuriai priklauso šliužai, kurių kriauklė redukuota iki kalcitinių grūdelių. Jų kūnas suplotas. Kvėpavimo anga yra mantijos skydo priekyje. Skydo paviršius gruoblėtas. Užpakalinė jo dalis be kylio. Jauni individai turi mažo kylio žymes. Kiauto yra tik liekanos, sudarytos iš daugybės apvaliai pailgų kalcitinių grūdelių.
Lietuvoje aptinkama viena arionų (Arion) gentis ir šios rūšys:
didysis arionas (Arion ater). Rūšis įrašytas į Lietuvos raudonąją knygą. Rudasis arionas (Arion rufus) Luzitaninis arionas (Arion lusitanicus) – pripažintas Lietuvoje invazine rūšimi. Juosvataškis arionas (Arion circumscriptus) Tamsusis arionas (Arion distinctus) Juosvadryžis arionas (Arion fasciatus) Kislusis arionas (Arion fuscus) Miškinis arionas (Arion silvaticus)Wegslakken (Arionidae) zijn een familie van slakken.
Deze terrestrische naaktslakken ademen lucht in via hun mantelholte, die als long fungeert. Deze slakken hebben, in tegenstelling tot de Limacidae, geen inwendige schelp, er zijn alleen nog enkele harde korreltjes in een speciaal beursje.[1]
Skogsnegler (Arionidae) er en familie landlevende snegler hvor de fleste artene lever i eller nær skogsområder. Skogsnegler hører til blant lungesneglene og gruppen av «nakensnegler» uten synlig skall.
Skogsnegler har to par tentakler. På det øverste paret finnes øyne ute på spissen. Det underste paret brukes til å registrere lukter eller kjemikalier. De har en kappehule som er en del av åndedrettet til sneglen, og den tjenestegjør som en lunge. Man kan lett se åpningen til kappehulen som et hull, normalt på høyre siden av kappen. Skogsnegler har åndehullet foran midten av kappa.
De kan ligne på artene i familien kjølsnegler (Limacidae), men disse har en kjøl på den bakre delen av kroppen, samt at åndehullet er bak midten av kappa.
Skogsneger lever for det meste av ulike plantedeler, som de spiser. De har ikke tenner, men en raspetunge, som de kan raspe i seg maten med. Men noen arter spiser døde dyr (åtsler) eller mindre snegler som de kommer over, særlig brunskogsnegl spiser åtsler. Skogsnegler finnes på fuktige steder med skygge. De er aktive om natten når luftfuktigheten er høyere. Om dagen hviler de ofte undere steiner eller i tett vegetasjon. Om været blir for tørt og varmt, lukker de åpningen til kapphulen, mest mulig for å spare på fuktigheten.
Skogsnegler er hermafroditter (tvekjønnet). For å kunne legge egg kreves allikevel to snegler, som under parringen, befrukter hverandre gjensidig. De legger opptil 700 egg i grupper på 20-30 egg, på skyggefulle fuktige steder. Eggene er klebrige og kan enkelte ganger bli hengende fast på fugler eller dyr og på den måten bli transportert til andre steder. Etter noen uker klekker eggene. De nyklekkete sneglene ser ut som miniatyrer av de voksne individene. Utviklingstiden til et voksent individ kan variere etter arten, men mellom seks og sju måneder er vanlig.
Denne systematiske inndelingen omfatter alle de europeiske artene, samt noen til.
Skogsnegler (Arionidae) er en familie landlevende snegler hvor de fleste artene lever i eller nær skogsområder. Skogsnegler hører til blant lungesneglene og gruppen av «nakensnegler» uten synlig skall.
Multimedia w Wikimedia Commons Ślinikowate, śliniki (Arionidae) – rodzina nagich ślimaków trzonkoocznych (Stylommatophora), podobnych do pomrowiowatych, od których zewnętrznie różnią się położeniem otworu oddechowego oraz obecnością, położonej nad tylną krawędzią stopy, trójkątnej jamki gromadzącej śluz. Ślinikowate mają wydłużone ciało o długości do 250 mm, bez kila. Muszli brak bądź jest zredukowana do kilku wapiennych płytek lub kryształków całkowicie ukrytych pod płaszczem. Otwór oddechowy leży w przedniej połowie krawędzi płaszcza[3][4][5]. Występują w krainie palearktycznej, przy czym większość gatunków na Półwyspie Iberyjskim. W zapisie kopalnym znane są z miocenu[5]. Są wszystkożerne, często spotykane na grzybach kapeluszowych[3].
Rodzina obejmuje około 35 gatunków. W Polsce występuje 8[4].
W obrębie rodziny Arionidae wyróżniono następujące rodzaje:
Rodzajem typowym rodziny jest Arion.
Ślinikowate, śliniki (Arionidae) – rodzina nagich ślimaków trzonkoocznych (Stylommatophora), podobnych do pomrowiowatych, od których zewnętrznie różnią się położeniem otworu oddechowego oraz obecnością, położonej nad tylną krawędzią stopy, trójkątnej jamki gromadzącej śluz. Ślinikowate mają wydłużone ciało o długości do 250 mm, bez kila. Muszli brak bądź jest zredukowana do kilku wapiennych płytek lub kryształków całkowicie ukrytych pod płaszczem. Otwór oddechowy leży w przedniej połowie krawędzi płaszcza. Występują w krainie palearktycznej, przy czym większość gatunków na Półwyspie Iberyjskim. W zapisie kopalnym znane są z miocenu. Są wszystkożerne, często spotykane na grzybach kapeluszowych.
Arionidae é uma família de lesmas terrestres pertencente à ordem Pulmonata.[1]
Slizovcovité (Arionidae) sú čeľaď slimákov, radu pľúcnatých ulitníkov. Ich telo je vždy bez ulity, dosť zavalité, noha je vzadu zaoblená, bez chrbtového kýlu, dýchací otvor je v prednej časti „štítu“.
Pri potokoch, na lúkach a v záhradách je hojný farebne variabilný slizovec hrdzavý (Arion rufus). V lesoch, najmä na hubách, žije slizovec hnedý (Arion subfuscus). Na presné určenie niektorých druhov je potrebná pitva.
Commons ponúka multimediálne súbory na tému Slizovcovité
Wikidruhy ponúkajú informácie na tému Slizovcovité
Slizovcovité (Arionidae) sú čeľaď slimákov, radu pľúcnatých ulitníkov. Ich telo je vždy bez ulity, dosť zavalité, noha je vzadu zaoblená, bez chrbtového kýlu, dýchací otvor je v prednej časti „štítu“.
Pri potokoch, na lúkach a v záhradách je hojný farebne variabilný slizovec hrdzavý (Arion rufus). V lesoch, najmä na hubách, žije slizovec hnedý (Arion subfuscus). Na presné určenie niektorých druhov je potrebná pitva.
Skogssniglar Arionidae är en familj med sniglar.
Denna blötdjurs-relaterade artikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Skogssniglar Arionidae är en familj med sniglar.
Tetraspididae Hagenmüller, 1885
Лесные слизни[1] (лат. Arionidae) — семейство наземных брюхоногих моллюсков из отряда лёгочных улиток (Pulmonata). Лесные слизни широко распространены в лесах Палеарктики, Северной и Центральной Америки. Некоторые виды (Arion rufus, Arion ater) всеядны и питаются самой разнообразной пищей — от клубней растений до падали и фекалий животных. Существуют данные о нападении этих слизней на птенцов и детёнышей грызунов. Другие представители этого семейства питаются растущими в широколиственных лесах грибами[2].
Это заготовка статьи по малакологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Лесные слизни (лат. Arionidae) — семейство наземных брюхоногих моллюсков из отряда лёгочных улиток (Pulmonata). Лесные слизни широко распространены в лесах Палеарктики, Северной и Центральной Америки. Некоторые виды (Arion rufus, Arion ater) всеядны и питаются самой разнообразной пищей — от клубней растений до падали и фекалий животных. Существуют данные о нападении этих слизней на птенцов и детёнышей грызунов. Другие представители этого семейства питаются растущими в широколиственных лесах грибами.
