Ostariophysi is die tweede grootste superode van straalvinnige visse. Hierdie diverse groep bevat amper 8 000 spesies, omtrent 28% van die bekende visspesies en 68% van varswatervisse ter wêreld. Hulle kom op al die kontinente voor, met die uitsondering van Antarktika. Hulle het verskeie gemeenskaplike kenmerke, onder andere beskik almal oor 'n orgaan van Weber.[1] Van die spesies in die groep is belangrik vir mense vir kos, sport, die akwarium-industrie en navorsing.
Die superorde word as volg geklassifiseer:
Ostariophysi is die tweede grootste superode van straalvinnige visse. Hierdie diverse groep bevat amper 8 000 spesies, omtrent 28% van die bekende visspesies en 68% van varswatervisse ter wêreld. Hulle kom op al die kontinente voor, met die uitsondering van Antarktika. Hulle het verskeie gemeenskaplike kenmerke, onder andere beskik almal oor 'n orgaan van Weber. Van die spesies in die groep is belangrik vir mense vir kos, sport, die akwarium-industrie en navorsing.
Els ostariofisis (Ostariophysi) constitueixen un superordre de peixos actinopterigis.[1]
Aquest superordre es subdivideix en les següents famílies:[2]
Els ostariofisis (Ostariophysi) constitueixen un superordre de peixos actinopterigis.
Die Ostariophysi sind eine Gruppe der Echten Knochenfische (Teleostei). Sie haben als gemeinsames Kennzeichen den Weberschen Apparat, eine aus einer Reihe von Knöchelchen (gr. ostaria) beidseitig der Wirbelsäule bestehende Verbindung zwischen Innenohr (Labyrinth) und Schwimmblase (gr. physē). Dieser dient der Verbesserung des Hörvermögens, die Schwimmblase fungiert dabei als Resonanzboden. Die Knöchelchen sind entwicklungsgeschichtlich aus den vier ersten Wirbeln hervorgegangen.
Ein weiteres gemeinsames Kennzeichen ist ein Alarmpheromon, das im Fall von Verletzungen aus speziellen Zellen der Epidermis ausgeschieden wird und Artgenossen vor Gefahr warnt (Schreckstoff).
Zu den Ostariophysi gehören mit weit über 6000 Arten zwei Drittel aller Süßwasserfische. Nur wenige Ostariophysi leben im Meer (bei normaler Salinität: einige Welsartige).
Folgende Ordnungen gehören zu den Ostariophysi:
Ihre phylogenetischen Beziehungen sind in folgendem Kladogramm dargestellt:[1]
Otomorpha ClupeiHeringsartige (Clupeiformes)
Sandfischartige (Gonorynchiformes)
Karpfenartige (Cypriniformes)
Salmlerartige (Characiformes)
Neuwelt-Messerfische (Gymnotiformes)
Welsartige (Siluriformes)
Ostariophysi е вториот најголем надред на зракоперки. Оваа нашироко распространета група содржи речиси околу 8000 видови, околу 28% од сите познати риби и 68% од сите слатководни видови. Тие споделуваат неколку заеднички карактеристики, како производство на алармна супстанца кога се во опасност и Веберов апарат.[1] Некои видови се користат во исхраната, додека други за рекреација (спорт, аквариуми и сл.).
Видовите од овој надред се присутни на сите континенти и поголеми копнени маси, освен на Антарктик, Гренланд и Нов Зеланд.[1] Тука припаѓа најголемата слатководна риба, меконгскиот џиновски сом (Pangasianodon gigas), кој може да тежи и до 300 kg.[2] Исто така, тука се наоѓаат и некои од најмалите риби, како Danionella translucida со само 12 mm во должина.[1] Некои од овие риби се способни да дишат атмосферски воздух (од фамилијата Clariidae) или да живеат надвор од водата (Phreatobius cisternarum).[3] Еден дел од претставниците можат да произведат електричество (Malapteruridae, Gymnotiformes).
Овој надред е поделен на две серии - Anotophysi и Otophysi. Но, во постарата литература, Ostariophysi бил ограничен само на рибите кои сега се класифицираат како Otophysi.[1] Името Otophysi е создадено во 1970, кога Роузен и Гринвуд се обиделе да ги одделат традиционалните Ostariophysi од додадените Gonorynchiformes.[4]
Систематиката на овој надред е следна:
Монофилијата на Ostariophysi е под сомневање со презентираните молекуларни докази. Gonorynchiformes се поблиски со Clupeiformes отколку со Otophysi. Возможно е дека Gonorynchiformes и Clupeiformes образуваат монофилетска група.[5] Постојат докази и за тоа дека Clupeomorpha би можела да е сестринска група на Ostariophysi (во тој случај би постоел таксонот Ostarioclupeomorpha, познат и како Otocephala).[1][5]
Повеќето видови имаат рибен меур (освен Gonorynchus). Тој обично е поделен на две комори. Помалата антериорна комора е делумно или целосно прекриена со сребренеста перитонеална туника. Поголемата постериорна комора може да е редуцирана или да отсуствува кај некои групи. Присутни се ситни, едноклеточни и боцкасти испапчувања на различните телесни делови, наречени ункули. Тие досега се сретнати само кај овој надред.[1]
Многу видови испуштаат во средината алармна супстанца кога се исплашени или повредени. По својата природа таа претставува феромон кој се создава во епидермалните клетки и е слична кај сите видови. Таа ги предупредува останатите единки за опасноста.[1]
Една од поважните карактеристики на овие риби е Веберовиот апарат. На него се припишува заслужноста за успехот на овие риби.[6] Се состои од групација на коски наречени Веберови осикули поредени во ланец. Тие го поврзуваат слушниот систем со рибниот меур[1] преку Y-виден лимфен синус, кој се граничи со лимфните канали од левото и десното уво. Ова овозможува пренос на вибрации до внатрешното уво.
Кај Anotophysi, првите три прешлени се специјализирани и поврзани со едно или повеќе цефалични ребра (примитивен Веберов апарат). Кај Otophysi, постои измена на предните четири или пет прешлени.[1]
Целосниот Веберов апарат се состои од рибниот меур, Веберовите осикули, дел од предните прешлени, како и од неколку мускули и лигаменти. Именуван е по германскиот анатом и физиолог Ернст Хајнрих Вебер кој прв ги опишал Веберовите осикули.[1]
Ostariophysi е вториот најголем надред на зракоперки. Оваа нашироко распространета група содржи речиси околу 8000 видови, околу 28% од сите познати риби и 68% од сите слатководни видови. Тие споделуваат неколку заеднички карактеристики, како производство на алармна супстанца кога се во опасност и Веберов апарат. Некои видови се користат во исхраната, додека други за рекреација (спорт, аквариуми и сл.).
Видовите од овој надред се присутни на сите континенти и поголеми копнени маси, освен на Антарктик, Гренланд и Нов Зеланд. Тука припаѓа најголемата слатководна риба, меконгскиот џиновски сом (Pangasianodon gigas), кој може да тежи и до 300 kg. Исто така, тука се наоѓаат и некои од најмалите риби, како Danionella translucida со само 12 mm во должина. Некои од овие риби се способни да дишат атмосферски воздух (од фамилијата Clariidae) или да живеат надвор од водата (Phreatobius cisternarum). Еден дел од претставниците можат да произведат електричество (Malapteruridae, Gymnotiformes).
Los Ostariophysi son un superòrdre de peisses.
Ostariophysi is the second-largest superorder of fish. Members of this superorder are called ostariophysians. This diverse group contains 10,758 species, about 28% of known fish species in the world and 68% of freshwater species, and are present on all continents except Antarctica. They have a number of common characteristics such as an alarm substance and a Weberian apparatus.[1] Members of this group include fish important to people for food, sport, the aquarium industry, and research.
The superorder is divided into two series, Anotophysi and Otophysi. However, in older literature, Ostariophysi was restricted only to the fish that are currently classified under Otophysi.[1] Otophysi was coined in 1970 by Rosen and Greenwood to separate the traditional Ostariophysians from the added Gonorynchiformes.[2]
The superorder is classified below:
The monophyly of Ostariophysi has come into question with molecular evidence. Gonorynchiformes is more closely related to Clupeiformes than Otophysi. It is possible that the Gonorynchiformes and Clupeiformes form a monophyletic group.[3] There is evidence for a sister group relationship between Ostariophysi and Clupeomorpha (the taxon Ostarioclupeomorpha, also known as Otocephala, was coined to describe this possibly monophyletic group).[1][3]
Ostariophysian fossils, both anotophysan and otophysian, are known from the early Cretaceous. Ostariophysian fossils are known from every continent except Australia.[1]
Ostariophysians are currently distributed worldwide on all continents except Antarctica. The common ancestor of this group entered fresh water about 251 million years ago coincident with the global decrease in oxygen levels in marine waters.[4] The Otophysi originated in freshwaters during the Jurassic (c. 200-145 Ma) before the breakup of the super continent Pangea. The division of the Otophysi into the four extant clades closely follows the breakup of Pangea. The separation of Laurasia in the north from Gondwana in the south isolated the lineages which gave rise to the modern Cyprinoformes and Characiphysi. The Characiphysi then was itself divided into the diurnal (day-active) Characiformes and the nocturnal (night-active) Siluriphysi, including Siluriformes and Gymnotiformes. Modern Characiformes are present in both South America and Africa, and have relatively recently extended their range to North America. The Siluriphysi are characterized by many derived traits, including notably, electroreception. The Siluriphysi originated before the breakup of Gondwana into South America and Africa in the Aptian (c. 110 Ma) but the presence of several basal Siluriphysan taxa in modern South America (Gymnotiformes, Diplomystidae, Loricaridea) suggest that the Siluriphysi may have originated on the western portion of Gondwana. Alternatively, these basal taxa have subsequently become extinct in Africa. The modern distribution of Siluriformes is cosmopolitan due to subsequent dispersal.[3][5]
Ostariophysi is the second largest teleost superorder.[3] It includes five major lineages and is a very diverse group. As of 2006 (Nelson), the five orders contain 1,075 genera in 64 families and about 7,931 species, which is about 28% of all known fish species. The four largest families in this group (Cyprinidae, Characidae, Loricariidae, and Balitoridae) include 4,656 species, over half (59%) of ostariophysian species. Cyprinidae itself is the largest fresh water fish family and the largest family of vertebrates after Gobiidae. Ostariophysians account for about 68% of all freshwater species; in fact, there are only about 123 marine species (Chanidae, Gonorynchidae, most Ariidae, about half of Plotosidae). They are present on all continents and major land masses except Antarctica, Greenland, and New Zealand.[1]
This group includes a wide variety of different fishes. It contains one of the largest freshwater fish ever caught, the Mekong giant catfish, which can weigh up to about 300 kg.[6] It also contains the smallest species of freshwater fish, Danionella translucida at only 12 mm in length.[1] Some of these fish are able to breathe atmospheric oxygen (Clariidae) or even live out of water (Phreatobius cisternarum).[7] Some Ostariphysans have the ability to produce electricity (Malapteruridae, Gymnotiformes).
Most species possess a swim bladder (except in Gonorynchus). The swim bladder is usually divided into two chambers. A smaller anterior chamber is partially or completely covered by a silvery peritoneal tunic. A larger posterior chamber may be reduced or absent in some groups. Minute, unicellular, horny projections known as "unculi" are commonly present on various body parts and are only known from ostariophysians.[1]
Many ostariophysians have the characteristic of an alarm substance that is part of a fright reaction. This is a pheromone produced in epidermal club cells, and is similar or identical in all ostariophysians. When the fish is injured, this pheromone is released; other fish of the same species or similar species can smell this pheromone, causing a fright reaction. However, some fish possess the alarm substance without the fright reaction or lack both the alarm substance and the fright reaction to the alarm substance.[1]
In otophysians, one of the main characteristics is the Weberian apparatus. Apart from this structure, there is no other trait that could explain the success of otophysians.[5] It is made up of a set of bones known as Weberian ossicles, a chain of small bones that connect the auditory system to the gas bladder of fishes.[1] The ossicles connect the gas bladder wall with Y-shaped lymph sinus that abuts the lymph-filled transverse canal joining the sacculi of the right and left ears. This allows the transmission of vibrations to the inner ear.
In anotophysians, the three first vertebrae are specialized and associated with one or more cephalic ribs (a primitive Weberian apparatus). In the otophysians, a distinct modification of the anterior four or five first vertebrae is found, as well as the Weberian ossicles.[1]
The fully functioning Weberian apparatus consists of the swim bladder, the Weberian ossicles, a portion of the anterior vertebral column, and some muscles and ligaments. It is named after the German anatomist and physiologist Ernst Heinrich Weber who first described the Weberian ossicles.[1]
{{cite web}}: |author= has generic name (help) Ostariophysi is the second-largest superorder of fish. Members of this superorder are called ostariophysians. This diverse group contains 10,758 species, about 28% of known fish species in the world and 68% of freshwater species, and are present on all continents except Antarctica. They have a number of common characteristics such as an alarm substance and a Weberian apparatus. Members of this group include fish important to people for food, sport, the aquarium industry, and research.
Los ostariofisiarios (Ostariophysi) es un superorden de peces teleósteos siendo el segundo superorden de peces más grande que existe abarcando al menos 8000 especies, lo que representa alrededor del 28% de todas las especies de peces conocidos en el mundo y 68% de las especies de agua dulce, presentes en la mayoría de los continentes excepto Antártida. Poseen en común cierto número de características como una sustancia de alarma y el aparato de Weber.[1] Miembros de este grupo incluyen peces usados en actividades humanas, como la industria alimentaria, pesca deportiva, investigación y en acuarios.
Actualmente, este superorden se divide en dos series, Anotoformes y los Otoformes. Sin embargo, en la literatura antigua, los Ostariophysi estaban restringidos solo en el orden de los peces que en la actualidad clasificamos como los Otophysi.[1] Otophysi fue acuñado en 1970 por Rosen y Greenwood, para separar los ostariofisiarios tradicionales de los agregados de la familia de los Gonorynchiformes.[2]
El superorden está clasificado como:
La monofilia de los Ostarioformes ha sido cuestionada con evidencia molecular. Los Gonorynchiformes están más relacionados con los Clupeiformes que los Otoformes. Es posible que los Gonorynchiformes y los Clupeiformes formen un grupo monofilético.[3] Existe evidencia de un grupo emparentado entre los Ostarioformes y el Clupeomorpha (el taxón Ostarioclupeomorpha, también conocido como Otocephala, fue acuñado para describir este posible grupo monofilético).[1][3]
Los fósiles Ostariofisiarios, ambos anotofisiarios y otofisiarios, son conocidos desde principios del Cretáceo. Estos fósiles fueron encontrados en todos los continentes, excepto Australia.[1]
Actualmente, los ostariofisiarios están distribuidos en todos los continentes, excepto Antártica. El ancestro común de este grupo entró al agua dulce hace aproximadamente 251 millones de años, coincidiendo con el decremento global de niveles de oxígeno en aguas marinas.[4] Los Otophysi se originaron en el agua dulce durante el periodo Jurásico (200-145 Ma) antes del rompimiento del super continente de Pangea. La división de los Otophysi en las cuatro ramas existentes sigue de cerca el rompimiento de Pangea. La separación de Laurasia en el norte de Gondwana, aisló en el sur a los linajes que dieron lugar a la especie de los Cypriniformes modernos y los Characiformes. La orden Characiformes fue dividida en Characiformes diurnos (activos en el día) y los Siluriformes nocturnos (activos en la noche), incluyendo Siluriformes y Gymnotiformes. Los Characiformes están presentes en Sudamérica y África, y se han ampliado recientemente a Norteamérica. Los Siluriformes se caracterizan por muchos rasgos derivados, incluyendo en particular, la electro recepción. Estos fueron originados antes del rompimiento de Gondwanna en Sudamérica y África en el Aptiense (110 Ma), pero la presencia de varios taxones de Silurifisiarios basales en la América del Sur moderna (Gymnotiformes, Diplomystidae, Loricaridea) sugiere que los Siluriformes pueden tener su origen en la porción occidental de Gondwanna. Alternativamente, estos taxones basales se han extinguido en África. La distribución moderna de los Siluriformes es universal debido a su dispersión posterior.[3][5]
Los ostariofisiarios son el segundo orden más grande de los teleósteos.[3] Los ostariofisiarios incluyen 5 linajes mayores y es un grupo muy diverso. A partir de 2006 (Nelson), las cinco órdenes contienen 1.075 géneros en 64 familias y cerca de 7.931 especies, que es aproximadamente el 28% de todas las especies de peces conocidas. Las cuatro familias más grandes de este grupo (Cyprinidae, Characidae, Loricariidae y Balitoridae) incluyen 4.656 especies, más de la mitad (59%) de las especies ostariofisiarias. Cyprinidae es la familia más grande de peces de agua dulce y la mayor familia de vertebrados, después Gobiidae. Los ostariofisiarios representan alrededor del 68% de todas las especies de agua dulce; de hecho, existen alrededor de 123 especies marinas (Chanidae, Gonorynchidae, la mayoría son Ariidae, y aproximadamente la mitad de Plotosidae). Están presentes en todos los continentes y grandes masas de tierra, excepto la Antártida, Groenlandia y Nueva Zelanda.[1]
Este grupo incluye una amplia variedad de peces distintos. Incluso contiene all pez de mayor tamaño de agua dulce capturado, el siluro gigante de Mekong, que puede llegar a pesar hasta 300 kg.[6] También contiene la especie más pequeña de peces de agua dulce, Danionella translucida, de tan sólo 12 mm de longitud.[1] Algunos de estos peces son capaces de respirar oxígeno de la atmósfera (Clariidae) o incluso vivir fuera del agua (Phreatobius cisternarum).[7] Algunos ostariofisiarios tienen la capacidad de producir electricidad (Malapteruridae, Gymnotiformes).
La mayoría de las especies poseen una vejiga natatoria (excepto en los Gonorynchus). La vejiga natatoria esta usualmente dividida en dos cámaras. Una cámara anterior pequeña que se encuentra parcialmente o completamente cubierta por una túnica peritoneal plateada. Y una cámara posterior de mayor tamaño que puede estar ausente o ser reducida en algunos grupos de peces. Diminutas proyecciones unicelulares conocidas como unculi están presentes comúnmente en varias partes del cuerpo y solamente son encontradas en los especímenes ostariofisiarios.[1]
Muchos ostariofisiarios tienen la característica de tener una sustancia de alarma que es parte de una reacción al miedo. Esta es una feromona producida en células epidérmicas, y es similar o idéntica en todos los ostariofisiarios. Cuando el pez está lesionado o herido, esta feromona se libera; otros peces de la misma especie o especies similares pueden oler esta feromona, causando una reacción de miedo. Sin embargo, algunos peces poseen la sustancia de alarma sin la reacción de susto o carecen de ambas, reacción de alarma y de la feromona.[1]
Una de las características principales de los osteofisiarios que sirve como criterio para diferenciarlos, es el aparato de Weber. Aparte de esta estructura, no hay otro rasgo que podría explicar el éxito de la especie.[5] Se compone de un conjunto de huesos conocidos como huecesillos weberianos, una cadena de huesos pequeños que conectan el sistema auditivo a la vejiga natatoria de los peces.[1] Los huecesillos conectan la pared de la vejiga natatoria con los senos linfáticos en forma de "Y" que conecta con el canal transversal, que se unen a los sáculos del oído derecho e izquierdo. Esto permite la transmisión de vibraciones al oído interno.
En los Anatophysi, las tres primeras vértebras están especializadas y asociadas con uno o más nervios cefálicos (un aparato weberiano primitivo). En los Otophysi, una modificación distintiva de las cuatro o cinco primeras vértebras anteriores se encuentran a su vez, los huecesillos de Weber.[1]
El aparato weberiano en pleno funcionamiento consiste en la vejiga natatoria, los huecesillos de Weber, una parte de la columna vertebral anterior, algunos músculos y ligamentos. Lleva el nombre del anatomista y fisiólogo alemán Ernst Heinrich Weber , quien describió por primera vez la cadena de huesos llamados osículos de Weber.[1]
Datos: Q149081
Multimedia:
Especies: Ostariophysi
Los ostariofisiarios (Ostariophysi) es un superorden de peces teleósteos siendo el segundo superorden de peces más grande que existe abarcando al menos 8000 especies, lo que representa alrededor del 28% de todas las especies de peces conocidos en el mundo y 68% de las especies de agua dulce, presentes en la mayoría de los continentes excepto Antártida. Poseen en común cierto número de características como una sustancia de alarma y el aparato de Weber. Miembros de este grupo incluyen peces usados en actividades humanas, como la industria alimentaria, pesca deportiva, investigación y en acuarios.
Ostariophysi arrain teleosteoen goiordena da. Oso talde zabala da, barnean 8.000 arrain espezie inguru dituena, hau da arrain espezie guztien %28a eta ur gezaren %68a. Kontinente guztietan bizi dira, Antartika izan ezik.
Nahiko sailkapen zalantzazkoa du, baina hona hemen gehien onarturiko sailkapena:
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Ostariophysi arrain teleosteoen goiordena da. Oso talde zabala da, barnean 8.000 arrain espezie inguru dituena, hau da arrain espezie guztien %28a eta ur gezaren %68a. Kontinente guztietan bizi dira, Antartika izan ezik.
Les Ostariophysi sont le deuxième plus grand super-ordre de poissons osseux actinoptérygiens.
Les membres de ce super-ordre sont appelés ostariophysiens[2] ou ostariophysaires. Ce groupe contient près de 8 000 espèces, soit environ 28 % des espèces connues de poissons dans le monde et 68 % des espèces d'eau douce, et qui sont présents sur presque tous les grands continents, sauf l'Antarctique. Ils ont un certain nombre de caractéristiques communes telles qu'une substance alarme et un appareil de Weber.
Ce groupe comprend des poissons utilisés pour l'alimentation, le sport, l'aquariophilie et la recherche.
Selon ITIS :
Les Ostariophysi sont le deuxième plus grand super-ordre de poissons osseux actinoptérygiens.
Les membres de ce super-ordre sont appelés ostariophysiens ou ostariophysaires. Ce groupe contient près de 8 000 espèces, soit environ 28 % des espèces connues de poissons dans le monde et 68 % des espèces d'eau douce, et qui sont présents sur presque tous les grands continents, sauf l'Antarctique. Ils ont un certain nombre de caractéristiques communes telles qu'une substance alarme et un appareil de Weber.
Ce groupe comprend des poissons utilisés pour l'alimentation, le sport, l'aquariophilie et la recherche.
Ostariophysi is ea an dara forord éisc is mó. Tugtar ostariophysians ar bhaill den fhorord seo. Sa ghrúpa ilghnéitheach seo tá 10,758 speiceas, thart ar 28% de na speicis éisc aitheanta ar fud an domhain agus 68% de speicis fhionnuisce, agus tá siad i láthair ar gach ilchríoch seachas an tAntartach. Tá roinnt tréithe coitianta acu mar shubstaint aláraim agus gaireas Weberian. [1]I measc bhaill an ghrúpa seo tá éisc atá tábhachtach do dhaoine le haghaidh bia, spóirt, thionscal an uisceadáin, agus taighde
Tá an forord roinnte ina dhá shraith, Anotophysi agus Otophysi . Mar sin féin, i litríocht níos sine, níor cuireadh Ostariophysi ach leis na héisc atá aicmithe faoi láthair faoi Otophysi. [1] Chum Rosen agus Greenwood an téarma Otophysi sa bhliain 1970 chun na Ostariophysians traidisiúnta a dheighilt ó na Gonorynchiformes breise. [2]
Rangaítear an forord rangaithe laistíos:
Chuir fianaise mhóilíneach i gceist monaifíléiteach na nOstariophysi. Tá gaol níos dlúithe ag Gonorynchiformes le Clupeiformes ná le Otophysi. Is féidir gur grúpa monaifíléiteach iad na Gonorynchiformes agus Clupeiformes. [3] Tá fianaise ann go raibh caidreamh deirfiúr idir Ostariophysi agus Clupeomorpha (cumadh an tacsón Ostarioclupeomorpha, ar a dtugtar Otocephala freisin, chun cur síos a dhéanamh ar an ngrúpa monaifíléiteach seo b'fhéidir). [1][3]
Tá iontaisí na nOstariophysian, idir anotophysan agus otophysian, ar eolas ón tús an [[Cailceach|Chailcigh]]. Tá iontaisí na nOstariophysian ar eolas ó gach mór-roinn ach amháin an Astráil . [1]
Is iad na Ostariophysi an dara forord is mó sna Teleostei . [3] Tá cúig mórghinealach ag na hOstariophysians agus is grúpa an-éagsúil é. Ón mbliain 2006 (Nelson), tá 1,075 genera sna cúig ord i 64 teaghlach agus thart ar 7,931 speiceas, arb é sin thart ar 28% de na speicis éisc aitheanta go léir. Áirítear ar na ceithre fhine is mó sa ghrúpa seo ( Cyprinidae, Characidae, Loricariidae, agus Balitoridae ) 4,656 speiceas, níos mó ná leath (59%) de na speicis ostariophysian. Is é Cyprinidae féin an fine éisc fhionnuisce is mó agus an fine veirteabrach is mó i ndiaidh Gobiidae . Is ionann ostariophysians agus thart ar 68% de na speicis fhionnuisce go léir; i ndáiríre, níl ach thart ar 123 speiceas muirí ann ( Chanidae, Gonorynchidae, an chuid is mó de Ariidae, thart ar leath dóibh Plotosidae ). Tá siad i láthair i ngach mór-roinn agus mórthír talún ach amháin an tAntartach, an Ghraonlainn, agus an Nua-Shéalainn . [1]
Cuimsíonn an grúpa seo réimse leathan d'éisc éagsúla. Tá ceann amháin de na héisc fhionnuisce is mó a gabhadh riamh ina measc, ''Pangasianodon gigas'', gur féidir leis bheith suas le 300 KG meachain. [4] Tá an speiceas is lú iasc fionnuisce ann freisin, Danionella translucida ag 12 mm ar fhad. [1] Tá cuid de na héisc seo in ann ocsaigin atmaisféarach ( Clariidae ) a chothú nó fiú maireachtáil as uisce ( Phreatobius cisternarum ). [5] Tá an cumas ag roinnt Ostariphys leictreachas a tháirgeadh ( Malapteruridae, Gymnotiformes).
Ostariophysi is ea an dara forord éisc is mó. Tugtar ostariophysians ar bhaill den fhorord seo. Sa ghrúpa ilghnéitheach seo tá 10,758 speiceas, thart ar 28% de na speicis éisc aitheanta ar fud an domhain agus 68% de speicis fhionnuisce, agus tá siad i láthair ar gach ilchríoch seachas an tAntartach. Tá roinnt tréithe coitianta acu mar shubstaint aláraim agus gaireas Weberian. I measc bhaill an ghrúpa seo tá éisc atá tábhachtach do dhaoine le haghaidh bia, spóirt, thionscal an uisceadáin, agus taighde
Ostariophysi er yfirættbálkur innan flokksins geisluggar. Hann er næst stærsti yfirættbálkur flokksins með í kringum 8.000 tegundir.
Gli ostariofisi sono un superordine di pesci appartenenti alla classe degli Actinopterygii.
Il superordine è diviso in due gruppi, Anotophysi e Otophysi. Tuttavia, nella letteratura scientifica classica, con il termine ostariofisi si intendono solo i pesci attualmente classificati come Otophysi. Il termine Otophysi venne coniato nel 1970 da Rosen e Greenwood per separare gli ostariofisi "tradizionali" dai gonorinchiformi, aggiunti al gruppo.
Il superordine è così classificato:
Serie Anotophysi Gonorynchiformes, circa 37 specie Serie Otophysi (Euostariophysi) Cypriniformes (carpe, tinche e affini), circa 4,501 specie (include i Cyprinidae, la più grande famiglia di pesci d'acqua dolce) Characiformes (tetra, piranha e affini), circa 2,168 specie Siluriformes (pesci gatto), circa 3,813 specie Gymnotiformes (anguille elettriche, pesci coltello americani), circa 239 species (a volte raggruppati con i Siluriformes)
La monofilia degli ostariofisi è stata messa in discussione a causa di evidenze molecolari. I gonorinchiformi sembrerebbero essere più vicini ai clupeiformi che agli otofisi. È possibile che i gonorinchiformi e i clupeiformi formino un gruppo monofiletico, e vi sono prove per una relazione di sister group tra gli ostariofisi e i clupeomorfi (il taxon Ostarioclupeomorpha, noto anche come Otocephala, è stato istituito per descrivere questo gruppo forse monofiletico).
Kaulpūsles (Ostariophysi) ir viena no starspuru klases (Actinopteri) apakškohortām.[1] To zinātniskais nosaukums Ostariophysi atvasināts no grieķu valodas un latviski nozīmē "kauls" un "pūslis".[2]
Kaulpūšļu zivju apakškohortai pieder 30% no visām zivīm,[2] bet 68% no visām saldūdens zivīm. Tās ir apmēram 7900 zivju sugas.[2] Tā ir otra lielākā starspuru apakškohorta. Tās dzīvo visos kontinentos, izņemot Antarktīdu. Pie kaulpūšļu apakškohortas pieder, piemēram, piranjas, tetras, karpas, grunduļi, elektrozuši un sami.[2]
Kaulpūsles var būt ļoti dažādas; gan ļoti lielas, gan ļoti mazas. Vislielākā saldūdens zivs ir milzu sams (Pangasianodon gigas), kas var svērt apmēram 300 kg,[3] un vismazākā saldūdens zivs ir caurspīdīgā zebrzivtiņa (Danionella translucida), kas var būt tikai 12 mm gara.[4] Dažas no kaulzivīm, piemēram, gaisa sami (Clariidae) var elpot gaisu, dažas var dzīvot pat ārpus ūdens, piemēram, Brazīlijas gruntsūdens samiņš (Phreatobius cisternarum), bet dažas spēj ražot elektrību, piemēram, elektrozušveidīgās zivis (Gymnotiformes).
Ārēji tās ir ļoti atšķirīgas, bet daudzām ir izbīdīti apakšžokļi, un tām mēdz būt rīkles zobi, kas kalpo kā otrs žoklis.[2] Šai grupai ir divas unikālas iezīmes: brīdinošas vielas to ādā un Vēbera aparāts.[2] Ja zivīm tiek savainota āda, ūdenī tiek izdalīts feromons, kas izraisa bailes citām zivīm, liekot tām bēgt un slēpties vai spiesties barā.[2] Pateicoties Vēbera aparātam, kaulpūsles ir ieguvušas savu nosaukumu: daudzi sīki kauliņi peldpūšļa kameru savieno ar iekšējo ausi. Līdz ar to dzirde ir īpaši laba, kaulpūsles dzird labāk kā citas zivis, tās ir ļoti jutīgas pret skaņām, un to dzirdes diapazons ir ļoti liels.[2]
Lielākajai daļai kaulpūšļu sugu, izņemot knābjlašveidīgās zivis, ir peldpūslis. Tas parasti ir sadalīts divās kamerās. Priekšējais ir mazāks un daļēji vai gandrīz pilnībā klāts ar sudrabainu vēderplēvi. Aizmugurējais kambaris parasti ir lielākais, bet var būt arī samazināts vai pat dažām sugām neeksistēt.
Kaulpūšļu zivju fosilijas ir atrastas gandrīz visos kontinentos, izņemot Austrāliju un Antarktiku,[4] bet mūsdienās kaulpūsles dzīvo arī Austrālijā, un dažās lielajās salās: Grenlandē un Jaunzēlandē.[4] Senākās fosilijas ir 200—145 miljonus gadus vecas, kaulpūsles ir dzīvojušas jau superkontinenta Pangejas laikā. Mūsdienu dalījums kārtās izveidojies, sadaloties Pangejai vairākos kontinentos.
Nodaloties Laurāzijai ziemeļos no Gondvanas dienvidos, kaulpūsles sadalījās karpveidīgajās zivīs un aizvēsturiskajās haracīnveidīgajās zivīs, kas vēlāk sadalījās mūsdienu haracīnveidīgajās zivīs, samveidīgajās zivīs un elektrozušveidīgajās zivīs. Mūsdienu haracīnveidīgās zivis ir sastopamas Dienvidamerikā un Āfrikā, un relatīvi nesen sākušas izplatīties Ziemeļamerikā. Arī samveidīgās zivis ir izveidojušās pirms Gondvana sadalījās Dienvidamerikā un Āfrikā.
Kaulpūšļu apakškohorta (Ostariophysi)
Kaulpūsles (Ostariophysi) ir viena no starspuru klases (Actinopteri) apakškohortām. To zinātniskais nosaukums Ostariophysi atvasināts no grieķu valodas un latviski nozīmē "kauls" un "pūslis".
Kaulpūšļu zivju apakškohortai pieder 30% no visām zivīm, bet 68% no visām saldūdens zivīm. Tās ir apmēram 7900 zivju sugas. Tā ir otra lielākā starspuru apakškohorta. Tās dzīvo visos kontinentos, izņemot Antarktīdu. Pie kaulpūšļu apakškohortas pieder, piemēram, piranjas, tetras, karpas, grunduļi, elektrozuši un sami.
Meervalachtigen en karperachtigen (Ostariophysi) vormen een superorde van straalvinnige vissen. Het is de op één na grootste superorde van vissen, die bijna 8000 soorten omvat, ongeveer 28% van de bekende vissoorten en 68 % van de zoetwatervissen. Ze worden over de gehele wereld aangetroffen, met uitzondering van Antarctica. Karakteristiek voor deze vissen is het bezit van het orgaan van Weber, een reeks kleine beweegbare beentjes aan de voorzijde van de wervelkolom, die een verbinding maken met de zwemblaas en daardoor geluidstrillingen doorgaven. Structuur en functionaliteit ervan zijn vergelijkbaar met het hamer-aambeeld-stijgbeugelcomplex in het middenoor van zoogdieren.[1]
Deze superorde is onderverdeeld in twee series, Anotophysi en Otophysi, hoewel deze onderorde in oudere literatuur alleen vissen bevatte die nu onder de Otophysi vallen.[1] De orde Gonorynchiformes valt nu binnen de serie Anotophysi in deze superorde; de overige ordes vallen onder de Otophysi. De onderverdeling is als volgt:
Meervalachtigen en karperachtigen (Ostariophysi) vormen een superorde van straalvinnige vissen. Het is de op één na grootste superorde van vissen, die bijna 8000 soorten omvat, ongeveer 28% van de bekende vissoorten en 68 % van de zoetwatervissen. Ze worden over de gehele wereld aangetroffen, met uitzondering van Antarctica. Karakteristiek voor deze vissen is het bezit van het orgaan van Weber, een reeks kleine beweegbare beentjes aan de voorzijde van de wervelkolom, die een verbinding maken met de zwemblaas en daardoor geluidstrillingen doorgaven. Structuur en functionaliteit ervan zijn vergelijkbaar met het hamer-aambeeld-stijgbeugelcomplex in het middenoor van zoogdieren.
Ostariophysi er en gruppe egentlige beinfisker som omfatter omtrent 28 % av alle fiskearter og 68 % av alle ferskvannsarter. Artene er utbredt på alle kontinenter utenom Antarktis.
Denne iktyologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Ostariophysi er en gruppe egentlige beinfisker som omfatter omtrent 28 % av alle fiskearter og 68 % av alle ferskvannsarter. Artene er utbredt på alle kontinenter utenom Antarktis.
Multimedia w Wikimedia Commons Otwartopęcherzowe[2][3], łącznicokręgie[4] (Ostariophysi) – nadrząd ryb promieniopłetwych z infragromady Teleostei, wyróżniających się obecnością aparatu Webera oraz zdolnością wykrywania substancji alarmowych. Pod względem liczby gatunków Ostariophysi jest drugim, po kolcopłetwych, nadrzędem ryb. Obejmuje ponad 8 tysięcy gatunków, dominujących w wodach słodkich całego świata, z czego większość stanowią rodziny karpiowatych, kąsaczowatych, zbrojnikowatych i przylgowatych.
Wśród ryb otwartopęcherzowych wyróżniono następujące rzędy[5][6]:
Do otwartopęcherzowych należą gatunki wykazujące duże zróżnicowanie. Większość z nich łączy jednak obecność aparatu Webera – kostnej struktury, powstałej z pierwszych kilku kręgów. Służy ona do przenoszenia dźwięków odbieranych i wzmacnianych przez pęcherz pławny do ucha środkowego za pomocą przekształconych żeber. Dzięki aparatowi Webera ryby otwartopęcherzowe lepiej słyszą wysokie dźwięki i mogą porozumiewać się za pomocą sygnałów dźwiękowych. Płetwy brzuszne znajdują się w położeniu brzusznym lub nie występują.
Ryby otwartopęcherzowe wyróżniają się zdolnością do reakcji alarmowych – posiadły zdolność wykrywania (a wiele z nich również wytwarzania) substancji alarmowych (tlenek hipoksantyny) wytwarzanych przez komórki naskórka[7] ryb zaatakowanych przez drapieżnika lub przez same drapieżniki. Substancje te wywołują reakcje alarmowe (zwykle ucieczkę) u ryby atakowanej lub wykrywającej substancję alarmową. Jedynie gatunki żywiące się innymi Ostariophysi, m.in. piraniowate, nie reagują na substancje alarmowe – utrudniałoby to im zdobywanie pokarmu[3] – ale mogą je wytwarzać[7].
W budowie czaszki nie występuje kość klinowa podstawowa oraz dermopalatinum. U wszystkich, poza Gonorynchiformes, występuje kość oczodołowo-klinowa. Większość (wyjątkiem jest rodzaj Gonorynchus) ma pęcherz pławny, zazwyczaj dwukomorowy. Pierwsza komora jest mniejsza, położona z przodu. Druga jest zwykle duża, a u niektórych otwartopęcherzowych zredukowana lub nie występuje[7][4].
Większość otwartopęcherzowych jest pozbawiona uzębienia w szczękach: pokarm rozdrabniają za pomocą zębów gardłowych umieszczonych w gardzieli. Silne zęby szczękowe wytworzyły piraniowate. W większości pysk jest typu dolnego w postaci wysuwalnego ryjka, przystosowanego do zbierania organizmów bentosowych. U karpiokształtnych pysk jest otoczony przez jedną lub dwie pary wąsików czuciowych, które służą do wykrywania pokarmu w podłożu. Natomiast sumokształtne mają spłaszczoną głowę z szerokim pyskiem okolonymi kilkoma parami wąsików czuciowych. Część przedstawicieli tego rzędu ma ciało nagie (bez łusek), inni mają skórę pokrytą twardym pancerzem, a ich otwór gębowy stanowi rodzaj przyssawki. U niektórych sumokształtnych w płetwach piersiowych i grzbietowych tkwią ostre kolce, czasem połączone z gruczołami jadowymi. Piaskolcokształtne mają wydłużone, spłaszczone bocznie, opływowe ciało, kąsaczokształtne mają natomiast zazwyczaj małe rozmiary i jaskrawe ubarwienie, a także ostre, osadzone w szczękach zęby. Gymnotiformes (nazywane często „strętwokształtnymi”) znacznie różnią się wyglądem od innych otwartopęcherzowych – ich ciało jest wydłużone, pozbawione płetw brzusznych, u niektórych gatunków także płetw grzbietowych i ogonowych. Mocno umięśniona jest natomiast długa, ciągła płetwa odbytowa, która stanowi główną siłę napędową organizmu. Część strętwokształtnych wykształciła narządy elektryczne.
Otwartopęcherzowe, łącznicokręgie (Ostariophysi) – nadrząd ryb promieniopłetwych z infragromady Teleostei, wyróżniających się obecnością aparatu Webera oraz zdolnością wykrywania substancji alarmowych. Pod względem liczby gatunków Ostariophysi jest drugim, po kolcopłetwych, nadrzędem ryb. Obejmuje ponad 8 tysięcy gatunków, dominujących w wodach słodkich całego świata, z czego większość stanowią rodziny karpiowatych, kąsaczowatych, zbrojnikowatych i przylgowatych.
O grupo Ostariophysi é a segunda maior superordem de peixes. Seus membros são chamados ostariofisianos. Este grupo contém nada menos que 8.000 espécies, sendo responsável por cerca de 28% das espécies de peixes conhecidas no mundo e 68% das espécies de água doce. Espécimes de Ostariophysi estão presentes em todo mundo, exceto na Antártica. As suas características comuns são uma substância de alarme e o Aparato weberiano. Entre membros do grupo estão peixes importantes para a indústria alimentícia, pesca esportiva, aquariofilia e outros.[1]
A superordem é classificada assim:
O monofiletismo dos ostariofisianos possui evidências moleculares. Os Gonorynchiformes são mais aparentados com Clupeiformes do que com Otophysi. É possível que Gonorynchiformes e Clupeiformes formem um grupo monofilético. Existem evidências que relacionam Ostariophysi e Clupeomorpha (o taxon Ostarioclupeomorpha, também conhecido como Otocephala, foi criado para descrever o possível monofiletismo do grupo).
Fósseis ostariofisianos, seja anotofisianos e otofisianos, datam do período Cretáceo.Fósseis ostariofisianos foram encontrados em todos os continentes, menos na Austrália. Os Ostariofisianos encontram-se distribuídos pelo mundo todo, menos na Antártica. Os Otofisios originaram-se em água doce, durante o Jurássico (c. 200-145 Ma), após a quebra do supercontinente Pangéia. A divisão dos Otophysi em quatro clados relaciona-se intimamente com a divisão da Pangéia. A separação da Laurasia, ao norte, de Gondwanna, ao sul, isolou as linhagens que deram origem aos modernos Cypriniformes e Characiphysi. Characiphysi foi subdividido em Characiformes (peixes ativos no período diurno) e Siluriphysi (peixes noturnos), que inclui os Siluriformes e Gymnotiformes. Os Characiformes atuais ocorrem tanto na América do Sul como na África, sendo recentemente observados na América do Norte. Siluriphysi é caracterizado por muitos caracteres derivados, incluindo a eletrorecepção. Siluriphysi originou-se antes da divisão da Gondwanna em América do Sul e África, no Aptiano (c. 110 Ma). A presença de vários táxons basais de Siluriphysi na América do Sul (Gymnotiformes, Diplomystidae, Loricariidea) sugere que o grupo possa ter se originado na porção oeste de Gondwanna. Alternativamente, os táxons basais podem ter se extinguido na África e os Siluriformes atuais podem ter se dispersado posteriormente, tornando-se cosmopolitas.
Ostariophysi é a segunda maior superordem de teleósteos. O grupo é formado por 5 ordens e inclui uma diversidade muito grande de gêneros (1.075) e espécies (7.931), totalizando 68% das espécies de água doce e 28% das todas as espécies de peixes conhecidas. As quatro maiores famílias do grupo (Cyprinidae, Characidae, Loricariidae, e Balitoridae) incluem 4.656 espécies, responsáveis por mais de metade (59%) das espécies de ostariofíseos. Cyprinidae é a maior família de peixes de água doce e a segunda maior família de vertebrados (somente Gobiidae possui um maior número de espécies entre os vertebrados). Dentro do grupo são conhecidas apenas cerca de 123 espécies marinhas, pertencentes a quatro famílias (Chanidae, Gonorynchidae, muitos Ariidae e cerca de metade Plotosidae). As espécies são encontradas em todos os continentes, exceto na Antártica, Groelândia e Nova Zelândia. Dentro do grupo observamos extremos que vão desde o maior peixe de água doce capturado no mundo (Pangasiodon gigas; 2,7 metros de comprimento e 293 kg) até algumas espécies que medem apenas 12 mm (Danionella translucida). Alguns desses peixes podem respirar oxigênio atmosférico (Clariidae)ou viver fora d'água (Phreatobius cisternarum). Outros Ostariofisianos são capazes de produzir eletricidade (Malapteruridae, Gymnotiformes).
O grupo Ostariophysi é a segunda maior superordem de peixes. Seus membros são chamados ostariofisianos. Este grupo contém nada menos que 8.000 espécies, sendo responsável por cerca de 28% das espécies de peixes conhecidas no mundo e 68% das espécies de água doce. Espécimes de Ostariophysi estão presentes em todo mundo, exceto na Antártica. As suas características comuns são uma substância de alarme e o Aparato weberiano. Entre membros do grupo estão peixes importantes para a indústria alimentícia, pesca esportiva, aquariofilia e outros.
Ostariofizii (Ostariophysi) (din greacă ostarion = oscior, os mic, diminutiv de la osteon = os + -physi = vezică, burduf ) este un supraordin mare de pești de apă dulce, care cuprinde aproximativ 7931 de specii, caracterizați prin prezența aparatului lui Weber, un șir de oscioare, care leagă vezica înotătoare cu labirintul urechii interne și a substanță de alarmă.
Peștii din acest grup au o reacție de spaimă provocată de o substanță de alarmă. Aceasta a fost prima dată documentată de Karl von Frisch în 1938 și descrisă în detaliu de către Wolfgang Pfeiffer în 1963 și 1977. Substanța de alarmă (Schreckstoff în germană) este un feromon care este chimic similar sau identic la toți ostariofizii și este produsă din celulele claviforme epidermice. Leziunile de la nivelul pielii eliberează substanța de alarmă, care este detectată de simțul mirosului și provoacă o reacție de spaimă la indivizii din apropiere ai aceleiași specii (sau, uneori, la specii înrudite). Unele specii ale acestui supraordin sunt lipsite de reacție de frică, dar posedă o substanță de alarmă (de exemplu, la Serrasalminae) sau nu au nici substanță de alarmă, nici reacție de frică la substanțele de alarmă ale altor specii (de exemplu, loricariidele și gimnotiformele).
Ostariofizii sunt prezenți pe toate continentele, cu excepția Antarcticei, Groenlandei și Noii Zeelande (Australia are câteva specii de siluriforme derivate secundar din grupuri marine) .
Majoritatea speciilor sunt de apă dulce. Aproximativ 123 de specii sunt marine (Chanidae, Gonorynchidae, jumătate din Plotosidae și cele mai multe Ariidae). Sunt cunoscute și specii subterane (hipogee).
Supraordinul Ostariophysi este împărțit în două serii, Anotophysi și Otophysi. În literatura de specialitate mai veche termenul Ostariophysi corespunde cu seria Otophysi. Supraordinul Ostariophysi cuprinde 5 ordine, 68 familii , 1075 genuri și aproximativ 7931 de specii. Cele patru mari familii ale supraordinului - Cyprinidae, Characidae, Loricariidae și Balitoridae - reprezintă 4656 (sau 59%) de specii. Ostariofizii conțin aproximativ 28% dintre speciile de pești cunoscute în lume și acum reprezintă aproximativ 68% din speciile de apă dulce.[1]
Ostariofizii (Ostariophysi) (din greacă ostarion = oscior, os mic, diminutiv de la osteon = os + -physi = vezică, burduf ) este un supraordin mare de pești de apă dulce, care cuprinde aproximativ 7931 de specii, caracterizați prin prezența aparatului lui Weber, un șir de oscioare, care leagă vezica înotătoare cu labirintul urechii interne și a substanță de alarmă.
骨鳔类（學名：Ostariophysi）依不同的分类法也作骨鳔总目、骨鳔亚群，是辐鳍鱼纲的一个演化支，本类鱼都具有韦伯器官（英语：Weberian apparatus）（在第1至3椎骨两侧的4块小骨），鳔通常接鳔管与肠连接，一般各鳍无棘，如有腹鳍，在胸鳍后方为腹位。骨鳔类有6000多种鱼，世界上大部分淡水鱼都属于骨鳔类，最大的达4.5米，重达300千克，最小的只有几毫米，过寄生生活。骨鳔类中只有两科是生活在海水中。均为卵生。
该总目之内包括下述目：
演化关系如下[1]：
新真骨鱼亚群 Neoteleostei 
巨口鱼亚群 Stomiati 
原棘鳍亚群 Protacanthopterygii 
鳞南乳鱼亚群 Lepidogalaxii
骨鲱群 Otomorpha骨鳔亚群 Ostariophysi 
黑头鱼亚群 Alepocephali 
鲱形亚群 Clupei 
骨舌鱼总群 Osteoglossomorpha 
海鲢高群 Elopocephalai 
骨鳔类（學名：Ostariophysi）依不同的分类法也作骨鳔总目、骨鳔亚群，是辐鳍鱼纲的一个演化支，本类鱼都具有韦伯器官（英语：Weberian apparatus）（在第1至3椎骨两侧的4块小骨），鳔通常接鳔管与肠连接，一般各鳍无棘，如有腹鳍，在胸鳍后方为腹位。骨鳔类有6000多种鱼，世界上大部分淡水鱼都属于骨鳔类，最大的达4.5米，重达300千克，最小的只有几毫米，过寄生生活。骨鳔类中只有两科是生活在海水中。均为卵生。
骨鰾上目（こっぴょうじょうもく、Ostariophysi）は、魚類の2番目に大きな上目で、構成魚種は骨鰾類と呼ばれる。この多様なグループは、現生魚類の約28%にあたる8,000近い魚種を包含し、淡水魚では68%を占め、南極を除く主要大陸のほぼ全域に分布する。表皮の傷口から他魚に危険を伝える警報物質が放散されることや、ウェーバー器官をもち聴覚に優れることなど、多くの共通した特徴がある[1]。食用や釣りの対象・観賞魚・研究対象等として人々にかかわりの深い魚種を含む。
骨鰾上目とは警報物質とウェーバー器官を有する魚種のグループで、前骨鰾系 (Anotophysi) と骨鰾系 (Otophysi) の2系統に分けられている。警報物質をもつがウェーバー器官は原始的なグループが前骨鰾系で、ウェーバー器官が発達したグループが骨鰾系である。
従来の骨鰾類は、現在骨鰾系に属する魚種のみで構成された[1]。新たにネズミギス目が骨鰾類に加えられ、従来の骨鰾類をネズミギス目と分割するため、1970年に Rosen と Greenwood によって骨鰾系が定義された[2]。下位分類は下記の通り。
上記のような骨鰾上目の定義では、分子系統学的な知見から単系統性に疑問が生じる。ネズミギス目はコイ目以下骨鰾系のグループよりニシン目と系統的に近縁で、ネズミギス目とニシン目で単系統群とみなすことが可能である[3]。骨鰾上目とニシン上目は姉妹群の関係にあることが判明しており、両上目をあわせて単系統群とする「骨鰾亜区」（Ostarioclupeomorpha、ニシン・骨鰾類とも）のタクソンがあらたに定義されている[1][3]。
┏┳━━━ニシン目 ─ニシン上目 骨鰾亜区━┫┗━━━ネズミギス目 ─前骨鰾系 ┐ ┗┳━━━コイ目 ┐ │ ┗┳━━カラシン目 ├骨鰾系 ├骨鰾上目 ┗┳━ナマズ目 │ │ ┗━デンキウナギ目 ┘ ┘
骨鰾類の化石は、前骨鰾系・骨鰾系ともに白亜紀初期から知られ、オーストラリア以外の全大陸から産出している[1]。
骨鰾類は現在、南極を除く全大陸に分布する。骨鰾系の祖先はジュラ紀（約1億9500-1億3500万年前）、パンゲア大陸分裂前の淡水環境を起源とし、分裂にともない現生4目への系統の分岐が起こった。北のローラシア大陸と南のゴンドワナ大陸の分裂はそれぞれに現生のコイ目とカラシン目に繋がる系統を分岐させ、カラシン目の祖先は昼行性のカラシン目と夜行性の Siluriphysi（ナマズ目とデンキウナギ目）に分岐した。現生のカラシン目は南アメリカとアフリカの両大陸に分布するが、近年では北アメリカへも進出している。
電気受容器をはじめ多くの特徴をもつ Siluriphysi の起源は、アプト期（白亜紀中期、約1億1000万年前）にゴンドワナ大陸が南アメリカとアフリカに分裂する以前である。ただし、デンキウナギ目・ディプロミュステース科・オトシンクルスなどの基底的タクソンが南アメリカにのみ存在することは、Siluriphysi がゴンドワナ大陸西部（南アメリカになった部分）を起源とするか、あるいは分裂後アフリカでは絶滅したかのいずれかであることを示唆する。現代では、ナマズ目は拡散して世界中に分布する[3][4]。
骨鰾上目は棘鰭上目に次いで条鰭綱の2番目に大きな上目で[3]、5つの主要な系統を含み、非常に多様なグループとなっている。Nelson (2006) では、5つの目に現生魚種のおよそ28%にあたる1,075属7,931種が記載されている。コイ科・カラシン科・ロリカリア科・タニノボリ科の4つの科が合計4,656種を含み過半数 (59%) を占める。コイ科は淡水魚類最大の科で、脊椎動物としてもハゼ科に代わり最大の科となっている。
骨鰾類は淡水魚の約68%を占め、南極以外の全大陸と、グリーンランド・ニュージーランドを除く大きな島々に生息する[1]。なお、およそ123の海産種（サバヒー科・ネズミギス科・ハマギギ科の大部分・ゴンズイ科の半分）もいる。
骨鰾類は、たとえば重さ300 kgに達する大型淡水魚メコンオオナマズ[5]や、全長12 mmにしかならない超小型の淡水魚 Danionella translucida など、実に多様な魚種で構成される[1]。ヒレナマズ科のように直接空気中の酸素を呼吸するものや、水の外でもある程度生きられる Phreatobius cisternarum などの種もいる[6]。デンキナマズ科やデンキウナギ目は発電器官をもっている。
ネズミギス属以外のほとんどの種には浮き袋がある。通常、浮き袋は2つの気室に分かれており、小さい前室は部分的に、または全体が銀白色の被膜で覆われる。後室は前室より大きいが、いくつかの分類群では縮小しているか、あるいは欠落している。
魚体各部の表面細胞には "unculi" という微細な棘状の突起が存在する。この構造は骨鰾類だけに認められる[1]。
骨鰾類の多くが、恐怖反応の一種である特有の警報物質 (alarm substance) をもつ。警報物質は表皮細胞で生成されるフェロモンで、すべての骨鰾類で類似するか同一のものである。魚体が傷つくと傷口からこのフェロモンが放散され、においを感知できる同種および近縁種に恐怖反応を引き起こす。ただし、恐怖反応を示すことはないが警報物質はもつ種や、あるいは恐怖反応・警報物質ともにもたない種が一部存在する[1]。
骨鰾系の主要な特徴のひとつに、ウェーバー器官 (Weberian apparatus) をもつことが挙げられる。この構造以外に、今日の骨鰾系の繁栄を合理的に説明可能ないかなる特徴も存在しない[4]。
ウェーバー器官とは、聴覚器と浮き袋をつなぐ「ウェーバー小骨」と呼ばれる一連の小骨片からなる骨格で[1]、「骨鰾」の呼称の由来となっている（鰾＝浮き袋）。ウェーバー小骨は、浮き袋の内壁と、左右の耳の球形嚢に繋がるリンパ管に隣接するＹ字形のリンパ腔を連結する。この構造により浮き袋の振動（音）が内耳に伝達されることで優れた聴覚を得ている。
前骨鰾系では、前から3番目までの椎骨が特殊化し、1個またはそれ以上の肋骨と連結される（原始的ウェーバー器官）。骨鰾系では、前から4番目ないし5番目までの椎骨に、ウェーバー小骨と同等の明らかな変形がみられる[1]。
完全に作用するウェーバー器官は、浮き袋・ウェーバー小骨・前部脊柱・いくつかの筋肉と靭帯によって構成される。「ウェーバー器官」の名称は、ウェーバー小骨の作用を解明したドイツの解剖学者・生理学者エルンスト・ヴェーバーにちなむ[1]。
骨鰾上目（こっぴょうじょうもく、Ostariophysi）は、魚類の2番目に大きな上目で、構成魚種は骨鰾類と呼ばれる。この多様なグループは、現生魚類の約28%にあたる8,000近い魚種を包含し、淡水魚では68%を占め、南極を除く主要大陸のほぼ全域に分布する。表皮の傷口から他魚に危険を伝える警報物質が放散されることや、をもち聴覚に優れることなど、多くの共通した特徴がある。食用や釣りの対象・観賞魚・研究対象等として人々にかかわりの深い魚種を含む。
골표류(骨鰾類)는 골표상목(Ostariophysi)에 속하는 조기어류의 총칭이다. 골표상목은 어류 중에서 두 번째로 큰 상목이다. 약 8,000여 종을 포함하고 있으며, 이는 전 세계의 잘 알려진 어류 종의 약 28%, 담수어 종의 약 68%를 차지하고 있다. 현재 남극 대륙을 제외한 모든 주요 대륙에 분포한다. 일종의 경보 물질, 그리고 베버 기관과 같은 다수의 공통된 특징을 지니고 있다.[1] 골표류에 속하는 종들은 음식, 스포츠, 수족관 산업 그리고 연구 등에서 인간에게 중요한 어류이다.
현재, 이 상목은 아노토피시류(Anotophysi)와 오토피시류(Otophysi)의 2개 그룹으로 나뉜다. 그러나 옛 문헌에서 골표류는 현재 오토피시류로 분류하고 있는 어류만을 의미했다.[1] 1970년 로젠(Rosen)과 그린우드(Greenwood)는 전통적으로 분류해 왔던 오토피시류에 압치목을 추가하여 골표류를 분류했다.[2]
골표류는 아래와 같이 분류한다.
2016년 현재, 계통 분류는 다음과 같다.[3]
조기어류 신기어류 전골어류 진골어류 당멸치상목 Osteoglossocephalai 골설어상목 Clupeocephala Otomorpha 골표류
.jpg)
