dcsimg

Llostfain Reiser ( Welsh )

provided by wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Llostfain Reiser (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: llostfeinion Reiser) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Synallaxis hellmayri; yr enw Saesneg arno yw Reiser’s spinetail. Mae'n perthyn i deulu'r Adar Pobty (Lladin: Furnariidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn S. hellmayri, sef enw'r rhywogaeth.[2]

Teulu

Mae'r llostfain Reiser yn perthyn i deulu'r Adar Pobty (Lladin: Furnariidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Cropiwr adeinwinau Dendrocincla anabatina Cropiwr mwstasiog Xiphocolaptes falcirostris Cropiwr pigfawr Xiphocolaptes promeropirhynchus
Strong-billed woodcreeper 2.jpg
Lloffwr dail hirbig Anabazenops dorsalis Lloffwr dail torchog Anabazenops fuscus
Anabazenops fuscus - White-collared Foliage-gleaner.jpg
Mwynwr cyffredin Geositta cunicularia
Geositta cunicularia Common Miner.JPG
Mwynwr pigbraff Geositta crassirostris
GeosittaCrassirostrisSmit.jpg
Mwynwr pigfain Geositta tenuirostris
Geositta tenuirostris 1.jpg
Mwynwr y glannau Geositta peruviana
Coastal Miner.jpg
Plethwr Iquico Asthenes heterura Pobydd coch Furnarius rufus
Flickr - Dario Sanches - JOÃO-DE-BARRO (Furnarius rufus) (3).jpg
Raiadito Masafuera Aphrastura masafuerae
Masafuera Rayadito.jpg
Diwedd y rhestr a gynhyrchwyd yn otomatig o Wicidata.

Gweler hefyd

Cyfeiriadau

  1. Gwefan Cymdeithas Edward Llwyd; adalwyd 30 Medi 2016.
  2. Gwefan Avibase; adalwyd 3 Hydref 2016.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CY

Llostfain Reiser: Brief Summary ( Welsh )

provided by wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Llostfain Reiser (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: llostfeinion Reiser) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Synallaxis hellmayri; yr enw Saesneg arno yw Reiser’s spinetail. Mae'n perthyn i deulu'r Adar Pobty (Lladin: Furnariidae) sydd yn urdd y Passeriformes.

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn S. hellmayri, sef enw'r rhywogaeth.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CY

Red-shouldered spinetail

provided by wikipedia EN

The red-shouldered spinetail (Synallaxis hellmayri) is a species of bird in the ovenbird family Furnariidae. It is endemic to the Caatinga region of north-eastern Brazil. It is threatened by habitat loss.

This species was formerly considered monotypic within the genus Gyalophylax but molecular phylogenetic studies show that it is embedded within Synallaxis.[2][3]

References

  1. ^ BirdLife International (2017). "Synallaxis hellmayri". IUCN Red List of Threatened Species. 2017: e.T22702344A118477495. doi:10.2305/IUCN.UK.2017-3.RLTS.T22702344A118477495.en. Retrieved 17 November 2021.
  2. ^ Derryberry, E.P.; Claramunt, S.; Derryberry, G.; Chesser, R.T.; Cracraft, J.; Aleixo, A.; Pérez-Emán, J.; Remsen Jr, J.V.; Brumfield, R.T. (2011). "Lineage diversification and morphological evolution in a large-scale continental radiation: the Neotropical ovenbirds and woodcreepers (Aves: Furnariidae)". Evolution. 65 (10): 2973–2986. doi:10.1111/j.1558-5646.2011.01374.x. PMID 21967436.
  3. ^ Gill, Frank; Donsker, David, eds. (2019). "Ovenbirds, woodcreepers". World Bird List Version 9.1. International Ornithologists' Union. Retrieved 22 January 2019.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Red-shouldered spinetail: Brief Summary

provided by wikipedia EN

The red-shouldered spinetail (Synallaxis hellmayri) is a species of bird in the ovenbird family Furnariidae. It is endemic to the Caatinga region of north-eastern Brazil. It is threatened by habitat loss.

This species was formerly considered monotypic within the genus Gyalophylax but molecular phylogenetic studies show that it is embedded within Synallaxis.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Synallaxis hellmayri ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

El pijuí de Hellmayr[5]​ (Synallaxis hellmayri), también denominado pijuí de Reiser,[3]​ es una especie de ave paseriforme de la familia Furnariidae perteneciente al numeroso género Synallaxis. Es endémico del noreste árido de Brasil.

Distribución y hábitat

Se distribuye en el noreste árido de Brasil desde el noreste de Piauí, oeste de Pernambuco, norte de Bahía al extremo norte de Minas Gerais.[4]​ Registros también en los estados de Ceará, Rio Grande do Norte y Paraiba.[6]

 src=
Vegetación de caatinga, el hábitat típico de la especie.

Habita en una variedad de ambientes secos de caatinga, incluyendo áreas de pastoreo[1]​ hasta los 500 m de altitud.[7]​ Se creía que era restricta a vegetación con abundancia de la bromelia terrestre Bromelia laciniosa, pero esto aparentemente no es verdad.[1]

Descripción

Mide 18 a 19 cm de longitud y pesa entre 25 y 26 g.[4]​ El iris es amarillo anaranjado. Mayormente gris parduzco uniforme con un gran parche negro en la garganta; cobertoras alares de rufo-castaño contrastante; la cola, bastante larga, es negruzca.[7]

Estado de conservación

El pijuí de Hellmayr había sido calificado anteriormente como «casi amenazado» por la Unión Internacional para la Conservación de la Naturaleza (IUCN) debido a que se pensaba que ocurría en una zona limitada y se sospechaba que su población estaba decayendo por causa de la degradación de sus hábitats de caatinga seca. Sin embargo, se ha verificado que su zona de distribución es bastante mayor y aún no está severamente fragmentada o restringida a unas pocas localidades. Por lo tanto, se lo ha calificado como poco preocupante en la última evaluación.[1]

Amenazas

A pesar de estar más dispersa y su hábitat ser menos restricto de lo que se pensaba previamente, todavía está amenazada por la conversión para agricultura, pastoreo intensivo, quemadas y utilización de las maderas de la caatinga para carbón vegetal.[1]

Comportamiento

Forrajean principalmente a los pares, de forma evasiva en la densa maleza y emergiendo de la cobertura para cantar.[7]

Alimentación

Acostumbra a buscar alimento en el suelo donde predominan bromelias y cactáceas, siendo así un ambiente de difícil acceso. Forrajea con los pies y con su pico revuelve debajo de las hojas secas. Se observó que capturan apenas artrópodos y arañas. El forrajeo en el suelo se debe a las condiciones del hábitat, principalmente en la época seca, donde hay poca vegetación viva.[8]

Reproducción

El nido es un singular conglomerado de palitos y espinas de cactus que tiene la forma de túnel en la entrada, con una cámara arredondeada al final donde son puestos los huevos. Mide en promedio 700 mm, incluyendo el tubo de entrada. La parte exterior del tubo y la boca son revestidos de espinas de cactus, con el objetivo de impedir el acceso de predadores terrestres como víboras y lagartos. Todo el restante del nido es construido de palitos y en su interior no existen espinas. Los nidos son, en su gran mayoría, construidos en el suelo, o a alturas que varían de 0,5 a 1 m del suelo, en Cactus chique-chique (Pilocereus gounellei) (el origen de su nombre popular en Brasil). El nido es forrado interiormente de lana del propio chique-chique, donde los huevos son puestos. El período reproductivo se inicia en el mes de febrero y los huevos, de dos a tres, eclosionan a mediados de marzo. Durante la corte el macho ofrece alimento a la hembra y luego se produce el emparejamiento. Los huevos son de color verdoso suave y lustroso. Tanto el macho cuanto la hembra se alternan en la incubación de los huevos y en el calentamiento de las crías durante los primeros días de vida.[9]

Vocalización

Su llamado más frecuente, común al amanecer o luego enseguida, es un «ka-cheu, ka-cheu, ka-cheu...», a veces continuando por largos períodos. Su canto parece ser un chirrido alto y abrupto que se vuelve un balbuceo y gradualmente se apaga.[7]

Sistemática

Descripción original

La especie S. hellmayri fue descrita por primera vez por el ornitólogo austríaco Othmar Reiser en 1905 bajo el mismo nombre científico; su localidad tipo es: «Fazenda Serra, Rio Grande, Bahía, Brasil».[4]

Etimología

El nombre genérico femenino «Synallaxis» puede derivar del griego «συναλλαξις sunallaxis, συναλλαξεως sunallaxeōs»: intercambio; tal vez porque el creador del género, Vieillot, pensó que dos ejemplares de características semejantes del género podrían ser macho y hembra de la misma especie, o entonces, en alusión a las características diferentes que garantizan la separación genérica;[10]​ una acepción diferente sería que deriva del nombre griego «Synalasis», una de las ninfas griegas Ionides.[6]​ El nombre de la especie «hellmayri», conmemora al ornitólogo austríaco - estadounidense Carl Edward Hellmayr (1878-1944).[11]

Taxonomía

La especie S. hellmayri fue movida del género monotípico Gyalophylax a Synallaxis de acuerdo con la Propuesta N° 529 al Comité de Clasificación de Sudamérica (SACC), siguiendo a Derryberry et al. (2011),[12]​ y el nombre científico cambiado de Gyalophylax hellmayri al presente.[13][14]

Fue previamente llamada Synallaxis griseiventris, pero el nombre estaba pre-ocupado. Algunos autores piensan que es más próxima a Synallaxis hypospodia que a cualquier otra del género; las dos tienen similitudes en la voz y perfil de las rectrices; difiere morfológicamente del presente género al tener 12 rectrices; patas y tarso más gruesos y perfil del pico diferente. Alguna vez fue colocada en Asthenes y descrita por algunos autores como pareciéndose a miembros de este género.[4]

Referencias

  1. a b c d e BirdLife International (2016). «Synallaxis hellmayri». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2017.3 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 4 de mayo de 2018.
  2. Reiser, O. (1905). «Vorläufigen Bericht über die ornithologische Ausbeute während der von kaiserl. Akademie in Jahre 1903 nach Brasilien entsendeten Expedition». Anzeiger der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, Mathematisch-Naturwissenschaftliche Classe (en alemán). 42 (18): 320–324. Synallaxis griseiventris, descripción original p.323. Disponible en Biodiversitas Heritage Library. ISSN 1023-4748.
  3. a b Pijuí de Hellmayr Synallaxis hellmayri Reiser, 1905 en Avibase. Consultado el 4 de marzo de 2015.
  4. a b c d e Red-shouldered Spinetail (Synallaxis hellmayri) en Handbook of the Birds of the World - Alive (en inglés). Consultada el 25 de mayo de 2018.
  5. Bernis, F; De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J (2003). «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Octava parte: Orden Passeriformes, Familias Eurylaimidae a Rhinocryptidae)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 50 (1): 103-110. ISSN 0570-7358. Consultado el 4 de marzo de 2015; p.104.
  6. a b João-chique-chique en Wikiaves. Consultada el 4 de marzo de 2015.
  7. a b c d Ridgely, Robert & Tudor, Guy. (2009). Gyalophylax hellmayri, p. 279, lámina 5(9), en Field guide to the songbirds of South America: the passerines – 1.a edición – (Mildred Wyatt-World series in ornithology). University of Texas Press, Austin. ISBN 978-0-292-71748-0
  8. Whitney, B.M. & Pacheco, J.F. 1994. «Behavior and vocalizations of Gyalophylax and Megaxenops (Furnariidae), two little-known genera endemic to northeastern Brazil.» Condor 96: 559-565
  9. Cerqueira Lima, P., Novaes de C. L. Neto, T. e Silva, L.E.S.. 2008. «Primeiro registro documentado da reprodução do João-chique-chique (Gyalophylax hellmayri Reiser, 1905) na pátria da Anodorhynchus leari Atualidades Ornitologicas 144: 33-35.
  10. Jobling, J.A. (2017). Synallaxis Key to Scientific Names in Ornithology (en inglés). En: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.) Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. Consultado el 25 de mayo de 2018.
  11. Jobling, J.A. (2017) hellmayri Key to Scientific Names in Ornithology (en inglés). En: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.) Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. Consultado el 25 de mayo de 2018.
  12. Derryberry, E.; Claramunt, S.; Derryberry, G.; Chesser, R.T.; Cracraft, J.; Aleixo, A.; Pérez-Éman, J.; Remsen, Jr, J.v.; & Brumfield, R.T. (2011). «Lineage diversification and morphological evolution in a large-scale continental radiation: the Neotropical ovenbirds and woodcreepers (Aves: Furnariidae)». Evolution (en inglés) (65): 2973-2986. ISSN 0014-3820. doi:10.1111/j.1558-5646.2011.01374.x.
  13. Brumfield, R., junio de 2012. «Mover Gyalophylax y Siptornopsis para Synallaxis» Propuesta (529) al South American Classification Committee. En inglés.
  14. Gill, F. & Donsker, D. (Eds.). «Ovenbirds & woodcreepers». IOC – World Bird List (en inglés). Consultado el 25 de mayo de 2018. Versión 8.1. Versión/Año:

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Synallaxis hellmayri: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

El pijuí de Hellmayr​ (Synallaxis hellmayri), también denominado pijuí de Reiser,​ es una especie de ave paseriforme de la familia Furnariidae perteneciente al numeroso género Synallaxis. Es endémico del noreste árido de Brasil.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Gyalophylax hellmayri ( Basque )

provided by wikipedia EU

Gyalophylax hellmayri Gyalophylax generoko animalia da. Hegaztien barruko Furnariidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

  1. (Ingelesez)BirdLife International (2012) Species factsheet. www.birdlife.org webgunetitik jaitsia 2012/05/07an
  2. (Ingelesez) IOC Master List

Kanpo estekak

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Gyalophylax hellmayri: Brief Summary ( Basque )

provided by wikipedia EU

Gyalophylax hellmayri Gyalophylax generoko animalia da. Hegaztien barruko Furnariidae familian sailkatua dago.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Synallaxe de Hellmayr ( French )

provided by wikipedia FR

Gyalophylax hellmayri

Le Synallaxe de Hellmayr (Gyalophylax hellmayri) est une espèce de passereaux appartenant à la famille des Furnariidae. C'est la seule espèce du genre monotypique Gyalophylax.

Il est endémique aux zones de Caatinga au nord-est de Brésil.

Il est de plus en plus rare en raison de la perte de son habitat.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

João-chique-chique ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

O joão-chique-chique (Synallaxis hellmayri)[nota 1][5][6] é uma espécie de ave passeriforme da família Furnariidae endêmica do Nordeste do Brasil.[3] Conhecido também como joão-xique-xique, maria-macambira, sis-tré, tatac e patró.[7] Vive no bioma da caatinga, em meio á arbustos densos e espinhosos.

Anteriormente esta espécie foi considerada monotípica dentro do género Gyalophylax, mas estudos filogenéticos moleculares feitos entre 2009 e 2011 mostram que ela esta incorporada no género Synallaxis.[8][9]

Distribuição e habitat

É distribuído no árido Nordeste do Brasil, exclusiva da caatinga, desde o nordeste do Piauí ate o norte de Minas Gerais; ocorre também no interior dos estados do Ceará, Rio Grande do Norte, Bahia, Paraíba, Sergipe e Alagoas.[4][7]

 src=
Vegetação de caatinga, o hábitat típico do joão-chique-chique (São João do Sabugi, RN).

Habita uma variedade de ambientes secos da caatinga, incluindo pastagens ate altitude de 500m.[10] Acreditava-se inicialmente que estava restrito a vegetação abundante da bromélia terrestre macambira (Bromelia laciniosa), mas isso aparentemente não é verdade.[1] Seu habitat real inclui arbustos densos e espinhosos, raramente fica exposto em lugares abertos.

Descrição

Mede aproximadamente 18 a 19cm de comprimento e pesa entre 25 e 26g.[4] A íris é amarelo-alaranjada. Plumagem geralmente cinza acastanhado uniforme com uma grande mancha negra na garganta; face levemente negra, porém esfumada e discreta; bico e pernas são escuros; ombros das asas contrastantes com um castanho-ruivo; a cauda é longa espigada e com duas pontas, é enegrecida em comparação ao resto do corpo.[10]

Estado de conservação

O joão-chique-chique tinha sido previamente classificado como quase ameaçada pela União Internacional para a Conservação da Natureza (IUCN), porque foi anteriormente pensado que sua distribuição geográfica ocorria em uma área limitada e era suspeito sua população estar em declínio devido a degradação da caatinga seca. Porem, verificou-se que sua área de distribuição é muito maior e ainda não esta gravemente fragmentada ou restrita a poucas localidades. Portanto, foi classificado como pouco preocupante na sua última avaliação. [1]

Ameaças

Apesar de ser mais disperso e seu habitat menos restrito do que se pensava, ainda esta ameaçado pela conversão para a agricultura, pastagem intensiva, queimadas e o uso da flora local como carvão.[1]

Comportamento

Alimentam-se principalmente aos pares, porém preferem viver sós, evasivamente em vegetação rasteira densa e emergindo raramente no sub-bosque.[10]

Alimentação

Costuma procurar alimentos no solo onde predominam macambiras e cactos rasteiros, sendo um ambiente de difícil acesso. Ele forrageia com os pés e com o bico arremessa as folhas mortas. Observou-se que eles capturam apenas artrópodes e aranhas. O forrageamento do solo deve-se as condições da caatinga, principalmente na estação de seca, quando há pouca vegetação viva.[11]

Reprodução

O ninho é um conglomerado único de galhos e espinhos de cactos que possuem a forma de um túnel na entrada, com uma câmara arredondada na extremidade onde são depositados os ovos, medindo aproximadamente 700mm, incluindo o tubo de entrada. A parte externa do tubo e a boca são revestidas com espinhos de cactos endêmicos, para impedir a entrada de predadores terrestres como cobras, lagartos, gambás e outros. Todo o resto do ninho é feito de gravetos e não há espinhos por dentro, sendo forrados com de cactos. Os ninhos são, em sua maioria, construídos no solo, ou em alturas que variam entre 0,5 a 1m acima do chão ao redor de algum chique-chique (Pilocereus gounellei) - daí a origem do seu nome popular.[12]

Vocalização

Seu chamado mais frequente, comum ao amanhecer ou no fim da manhã, é um "ka-cheu, ka-cheu, ka-cheu.." às vezes continuando por longos períodos. Seu canto parece ser um grito alto e abrupto que se transforma em um murmúrio e lentamente para.[10]

Sistemática

Descrição original

A espécie S. hellmayri foi descrita pela primeira vez pelo ornitólogo austríaco Othmar Reiser em 1905 sob o mesmo nome científico atual; sua área de ocorrência havia sido descrita como localidade-tipo "Fazenda Serra, Rio Grande, Bahia, Brasil".[4]

Etimologia

O nome genérico feminino «Synallaxis» pode derivar do grego «συναλλαξις ''sunallaxis'', συναλλαξεως ''sunallaxeōs''»: que significa "troca"; talvez porque o criador do gênero, Vieillot, tenha pensado que dois espécimes com características semelhantes ao género poderiam ser machos e fêmeas da mesma espécie, ou então, aludindo as características diferentes que garantem a separação genérica;[13] um significado diferente seria que deriva do grego «Synalasis», que na mitologia grega é uma das ninfas da água gregas Ionides.[7] O nome da espécie «hellmayri» faz homenagem ao ornitólogo austro-americano Carl Edward Hellmayr (1878-1944).[13]

Taxonomia

S. hellmayri foi transferida do género monotípico Gyalophylax para Synallaxis de acordo com a Proposta N529 para o Comitê de Classificação da América do Sul (SAAC) seguindo Derryberry et al. (2011),[8] e o nome cientifico mudou de Gyalophylax hellmayri para o presente.[6][9]

Anteriormente era chamado de Synallaxis griseiventris, mas o nome estava pré-ocupado. Alguns autores pensam que é mais próximo do joão-grilo (Synallaxis hypospodia) do que qualquer outro do mesmo género; pois os dois tem semelhança no perfil dos rectrizes; difere morfologicamente do género atual por ter 12 rectrizes; pernas mais grossas e tarso e perfil de bico diferente. Ele já foi colocado em Asthenes e descrito por alguns autores como se assemelhando a membros desse género.[4]

Referências

  1. a b c d «João-chique-chique». Lista Vermelha da IUCN de espécies ameaçadas da UICN 2022 (em inglês). 2016. ISSN 2307-8235
  2. Reiser, Othmar (1905). Vorläufigen Bericht über die ornithologische Ausbeute während der von kaiserl. Akademie in Jahre 1903 nach Brasilien entsendeten Expedition. Anzeiger der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, Mathematisch-Naturwissenschaftliche Classe (em alemão). 42 (18): 320–324. [S.l.: s.n.] Synallaxis griseiventris, descrição original p.323. Disponível em Biodiversitas Heritage Library. ISSN 1023-4748 A referência emprega parâmetros obsoletos |en= (ajuda)
  3. a b João-chique-chique Synallaxis hellmayri Reiser, 1905 em Avibase. Consultado em 4 de março de 2015.
  4. a b c d e Red-shouldered Spinetail (Synallaxis hellmayri) em Handbook of Birds of the World - Alive (em inglês). Consultado em 09 de agosto de 2021.
  5. Derryberry et al., 2011
  6. a b Brumfield, R., junho de 2012. «Mover Gyalophylax e Siptornopsis para Synallaxis» Proposta (529) South American Classification Committee (Em inglês).
  7. a b c João-chique-chique em Wikiaves. Consultado em 08 de agosto de 2021.
  8. a b Derryberry, E.P.; Claramunt, S.; Derryberry, G.; Chesser, R.T; Cracraft, J.; Aleixo, A.; Pérez-Emán, J.; Remsen Jr, J.V; Brumfield, R.T. (2011). «Diversificação de linhagens e evolução morfológica em uma radiação continental em larga escala: Os furnarídeos e arapaçus Neotropicais (Aves: Furnariidae)». Evolution (em inglês). 65 (10). pp. 2973–2986. PMID 21967436. doi:10.1111/j.1558-5646.2011.01374.x
  9. a b Gill, Frank; Donsker, David (2009). «Joãos, arapaçus». World Bird List Version 9.1. International Ornithologists' Union. Consultado em 22 de janeiro de 2019
  10. a b c d Ridgely, Robert & Tudor, Guy. (2009). Gyalophylax hellmayri, p. 279, lâmina 5(9), em Field guide to the songbirds of South America: the passerines - 1.edição - (Mildred Wyatt-World series in ornithology). University of Texas Press, Austin. ISBN 978-0-292-71748-0
  11. Whitney, B.M. & Pacheco, J.F 1994. (Behavior and vocalizations of Gyalophylax and Megaxenops (Furnariidae), two little-know genera endemic to northeastern Brazil.) Condor 96: 559-565
  12. Cerqueira Lima, P., Novaes de C.L. Neto, T. e Silva, L.E.S. 2008. Primeiro registro documentado da reprodução do João-chique-chique (Gyalophylax hellmayri Reiser, 1905) na pátria da Anodorhynchus leari. Atualidades Ornitológicas 144: 33-35
  13. a b Jobling, J.A (2017) Synallaxis Key to Scientific Names in Ornithology (em inglês). Em: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.) Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. Consultado em 25 de maio de 2018.

Notas

  1. A espécie S. hellmayri foi movida do género monotípico Gyalophylax a Synallaxis de acordo com a SACC mediante a aprovação da Proposta N° 529, seguindo a Derryberry et al. (2011), e o nome científico de Gyalophylax hellmayri foi considerado invalido.
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

João-chique-chique: Brief Summary ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

O joão-chique-chique (Synallaxis hellmayri) é uma espécie de ave passeriforme da família Furnariidae endêmica do Nordeste do Brasil. Conhecido também como joão-xique-xique, maria-macambira, sis-tré, tatac e patró. Vive no bioma da caatinga, em meio á arbustos densos e espinhosos.

Anteriormente esta espécie foi considerada monotípica dentro do género Gyalophylax, mas estudos filogenéticos moleculares feitos entre 2009 e 2011 mostram que ela esta incorporada no género Synallaxis.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT