Die Gattung Anguloa gehört zur Pflanzenfamilie der Orchideen (Orchidaceae). Die etwa neun Arten sind im nordwestlichen Südamerika verbreitet. Aufgrund der Gestalt der Blüten werden sie im deutschen Sprachraum auch Tulpenorchideen genannt.[1]
Anguloa-Arten wachsen als ausdauernde krautige Pflanzen. Alle Anguloa-Arten bilden an einem kriechenden Rhizom in kurzem Abstand Pseudobulben. Die Pseudobulben sind bei einer Länge von bis zu 20 Zentimetern oval und seitlich etwas abgeflacht mit mehreren undeutlichen seitlichen Graten; sie bestehen aus einem einzigen Internodium. Rhizom und Pseudobulben sind von Niederblättern umgeben, am oberen Ende der Pseudobulben sitzen je drei Laubblätter. Die bis zu 1 Meter langen Laubblätter sind plikat (gefaltet), mit deutlich auf der Unterseite sichtbarer Nervatur. Sie laufen an der Basis stielartig aus.
Der Blütenstand erscheint seitlich aus der Basis der Pseudobulben und trägt nur eine Blüte.
Die resupinierten Blüten sind fleischig oder wachsartig und relativ groß. Die zwittrigen Blüten sind zygomorph und dreizählig. Die Blütenhüllblätter sind weiß, rosafarben oder gelb. Die drei Sepalen sind glockenförmig zusammengeneigt und umschließen die Petalen. Die beiden seitlichen Sepalen sind mit der Säule zu einer kleinen sackartigen Vertiefung verwachsen. Die Lippe ist dreilappig, am Grund gelenkig mit der Säule verwachsen, die zwei Seitenlappen umschließen die Säule röhrenförmig, der mittlere Lappen läuft in einer gebogenen Spitze aus. Auf der Lippe befindet sich ein Kallus. Die Säule ist gerade, an der Basis mit einer Verlängerung, an der die Lippe angewachsen ist („Säulen-Fuß“). Das Staubblatt sitzt terminal und ist gegenüber der Säulenachse hinabgebogen. Seitlich des Staubblatts befinden sich an der Säule zwei kleine Anhängsel. Die vier harten, gelben Pollinien sind über ein längliches Stielchen mit einem herzförmigen Haftorgan (Viscidium) verbunden.
Die Pflanzenexemplare sind für Orchideen recht groß und wachsen meist terrestrisch oder lithophytisch, nur gelegentlich epiphytisch.
Die Anguloa-Arten werden von männlichen Prachtbienen (Euglossini) bestäubt. Durch das Gewicht der Insekten wird die gelenkig angebrachte Lippe aus dem Gleichgewicht gebracht und schwenkt gegen die Säule. Dort wird den Prachtbienen mittels des klebrigen Viscidiums die Pollinien an den Thorax geheftet bzw. schon an der Prachtbiene klebende Pollinien werden auf der Narbe platziert.
Die Arten der Gattung Anguloa kommen im nordwestlichen Südamerika von Venezuela über Kolumbien, Ecuador und Peru bis nach Bolivien vor. Sie wachsen dort an Felsen, Uferabbrüchen oder in feuchten Wäldern in Höhenlagen von 1500 bis 2500 Metern.
Die Gattung Anguloa wurde 1794 durch Hipólito Ruiz López und José Antonio Pavón in Florae Peruvianae, et Chilensis Prodromus, sive Novorum generum plantarum Peruvianarum, et Chilensium descriptiones, et icones. XXII+154 S., 37 tt. Sancha, Madrid aufgestellt.[2] Der Gattungsname Anguloa ehrt den spanischen Bergbauingenieur und Politiker Francisco de Angulo (1756–1815).[3]
Die Gattung Anguloa gehört zur Subtribus Lycastinae aus der Tribus Maxillarieae in der Unterfamilie Epidendroideae innerhalb der Familie Orchidaceae. Mit der Gattung Anguloa nahe verwandt ist die Gattung Lycaste.
Je nach Autor gibt etwa neun Arten sowie einige Varietäten in der Gattung Anguloa:[2]
Zudem gibt es einige natürlich vorkommende Hybriden:[2]
Aufgrund der großen, farbigen Blüten sind einige Anguloa-Arten in Kultur zu finden. Sie stellen keine besonderen Ansprüche, sollten aber mehr als andere Orchideen gedüngt werden. Es gibt einige Sorten sowie Hybriden mit Lycaste-Arten.
Die Gattung Anguloa gehört zur Pflanzenfamilie der Orchideen (Orchidaceae). Die etwa neun Arten sind im nordwestlichen Südamerika verbreitet. Aufgrund der Gestalt der Blüten werden sie im deutschen Sprachraum auch Tulpenorchideen genannt.
Tekst üüb Öömrang Anguloa (lat. Anguloa) san bloosenplaanten an hiar tu a orchideen (Orchidaceae). At jaft sowat 13[1] slacher uun Süüd-Ameerikoo.
Wikimedia Commons hää bilen of filmer tu: 
Wikispecies hää en artiikel tu: Anguloa (lat. Anguloa) san bloosenplaanten an hiar tu a orchideen (Orchidaceae). At jaft sowat 13 slacher uun Süüd-Ameerikoo.
Ангулоа (лат. Anguloa ) – Орхидея котырись (Orchidaceae) быдмас увтыр. Ангулоа увтырӧ пырӧны 13 вид. Ангулоа пантасьӧ Лунвыв Америкаын.
Ангулоа (лат. Anguloa ) – Орхидей-влак кушкыл-влакын тукымыш пура, Америкын шуко верлаште кушшо пеледыш. Чылаже 13 еш куэ уло.
Ангулоа (латинокс Anguloa) — Орхидея тъналста панчф касыкссь. 13 калопне (вид). Васьфневихть Лямбеширень Америкса.
Ангулоа (латин Anguloa ) – Орхидея котырса быдмӧг увтыр. Сійӧ быдмӧ Лунвыв Америкаын.
Ангулоа (лат. Anguloa ) – Orchidaceae семьяысь Лымшор Америкалэн сяськаё будос. Дуннеын тодмо ог 13 пӧртэм.
Ангулоа (лат. Anguloa ) – Орхидея котырись (Orchidaceae) быдмас увтыр. Ангулоа увтырӧ пырӧны 13 вид. Ангулоа пантасьӧ Лунвыв Америкаын.
Ангулоа (лат. Anguloa ) – Orchidaceae семьяысь Лымшор Америкалэн сяськаё будос. Дуннеын тодмо ог 13 пӧртэм.
Ангулоа (латин Anguloa ) – Орхидея котырса быдмӧг увтыр. Сійӧ быдмӧ Лунвыв Америкаын.
Ангулоа (лат. Anguloa ) – Орхидей-влак кушкыл-влакын тукымыш пура, Америкын шуко верлаште кушшо пеледыш. Чылаже 13 еш куэ уло.
Anguloa, commonly known as tulip orchids, is a small orchid genus closely related to Lycaste. Its abbreviation in horticulture is Ang. This genus was described by José Antonio Pavón and Hipólito Ruiz López in 1798. They named it in honor of Francisco de Angulo, Director-General of Mines of Spain.[1]
This genus is found on the forest floor at high elevations from Venezuela, Colombia, Ecuador, Bolivia and Peru.[2][3][4]
Tulip orchids are rather large terrestrial and sometimes epiphytic plants with fleshy pseudobulbs longer than 20 cm. The long, lanceolate and plicate leaves of a full-grown Anguloa can be more than 1 m long. Two to four leaves grow from the base of each pseudobulb. The leaves are deciduous, and are shed at the start of each new growth.
The flowers of these orchids have a strong scent of cinnamon. They are of waxy appearance and are (in wild species) either of two colors, depending on the species – greenish white, or yellow to red. A single flower per inflorescence arises from the base of each new pseudobulb. The white tulip orchids have six inflorescences per pseudobulb, the other can produce up to twelve inflorescences. The sepals have a bulbous shape, resembling a tulip; hence the common name. The lip is three-lobed. The column has four pollinia.
There are 13 species of tulip orchids, including 4 apparently of hybrid origin though established in the wild. Other hybrid tulip orchids are bred by horticulturalists, but do not occur in the wild. The following are currently accepted as of May 2014:[2]
Anguloa, commonly known as tulip orchids, is a small orchid genus closely related to Lycaste. Its abbreviation in horticulture is Ang. This genus was described by José Antonio Pavón and Hipólito Ruiz López in 1798. They named it in honor of Francisco de Angulo, Director-General of Mines of Spain.
This genus is found on the forest floor at high elevations from Venezuela, Colombia, Ecuador, Bolivia and Peru.
Anguloa es un género con unas 11 especies de orquídeas epífitas simpodiales. Se distribuyen en las selvas húmedas de las montañas de Suramérica. Se la conoce como la "Orquídea Tulipán " y está muy próxima al género Lycaste.
Son orquídeas grandes de tamaño, de hábitos terrestres, y a veces epífitas con pseudobulbos carnosos mayores de 20 cm. Las hojas son grandes, lanceoladas y picudas y en una planta de desarrollo pleno pueden alcanzar más de 1 m de longitud. De la base de cada pseudobulbo se desarrollan de 2 a 4 hojas. Las hojas son caducas, y se mudan al inicio de cada nuevo desarrollo.
Las flores de estas orquídeas tienen una apariencia cérea y presentan dos gradientes de color : blanco verdoso y de amarillo a rojo. Una sola flor en la inflorescencia surge desde la base de cada nuevo pseudobulbo. Las Anguloas blancas tienen 6 inflorescencias por pseudobulbo, las otras pueden producir 12 inflorescencias. Los sépalos tienen forma bulbosa, semejando un tulipán. El labelo es trilobulado. La columna tiene 4 polinias.
Las flores tienen una fuerte fragancia a canela.
Se desarrollan en las selvas húmedas de las montañas de Colombia, Venezuela, Ecuador y Perú. Pueden ser Terrestres o epífitas.
El género fue descrito por Ruiz y Pav. y publicado en Florae Peruvianae, et Chilensis Prodromus 118. 1794.[1]
El nombre Anguloa (abreviado Ang.), le fue dado en honor de "Francisco de Angulo", director de las minas de Perú y un aficionado a las orquídeas del tiempo en que llegaron Ruiz y Pav. a ese país.[2]
Especie tipo: Anguloa uniflora Ruiz & Pavon 1798
Anguloa es un género con unas 11 especies de orquídeas epífitas simpodiales. Se distribuyen en las selvas húmedas de las montañas de Suramérica. Se la conoce como la "Orquídea Tulipán " y está muy próxima al género Lycaste.
Anguloa est un genre de la famille des Orchidaceae. Ces orchidées sont originaires d'Amérique tropicale, produisant de grandes fleurs de formes globulaires, d'où leur nom courant d'« orchidées-tulipes ».
Les orchidées de ce genre sont de taille moyenne, produisant de gros pseudobulbes faiblement sillonnés. Les nouvelles pousses portent de grandes et larges feuilles, au nombre de 4-5, fortement nervurées dans la longueur. C'est à la base de ses nouvelles pousses que naissent les inflorescences. Les tiges, épaisses, possèdent des "manchons" feuillus assez marqués. Les fleurs possèdent plus ou moins la forme d'une coupe, toutefois certaines sont plus ouvertes et allongées. Les couleurs de base sont le blanc et le rose, agrémenté de rose, grenat, vert.
On trouve ces fleurs dans les jungles en haute altitude, au Venezuela, en Colombie, en Équateur et au Pérou.
Anguloa est un genre de la famille des Orchidaceae. Ces orchidées sont originaires d'Amérique tropicale, produisant de grandes fleurs de formes globulaires, d'où leur nom courant d'« orchidées-tulipes ».
Multimedia w Wikimedia Commons Anguloa – rodzaj roślin z rodziny storczykowatych (Orchidaceae) obejmujący 13 gatunków południowoamerykańskich. Rodzaj ten jest często potocznie nazywany orchideą tulipanową. Rośliny z tego rodzaju są dużymi orchideami naziemnymi, bardzo rzadko epifitycznymi[4].
Rośliny z tego rodzaju występują w runie leśnym, w zacienionych miejscach. Najczęściej na skraju lasów, przy drogach i osuwiskach. Dość rzadko spotykane są rosnące jako epifity na gałęziach drzew w Andach. Spotykane są także rosnące w pełnym słońcu na wapiennych glebach oraz wśród traw na wysokościach od 1300 m do 2300 m n.p.m. Rośliny rosnące w dużym zacienieniu rzadko kwitną. Górna granica występowania tych roślin zależy głównie od występowania owadów naturalnie ich zapylających. Rośliny rozwijają kilka kwiatostanów na początku okresu wilgotnego. Sezon suchy zapoczątkowuje okres spoczynku. Liście trwają tylko jeden sezon[4].
Gatunki z tego rodzaju występują w Wenezueli, Boliwii, Kolumbii, Ekwadorze oraz Peru[4].
Pseudobulwy u gatunków tego rodzaju mają ponad 20 cm długości. Długie lancetowate liście u dojrzałych roślin mogą mieć nawet ponad metr długości. Od dwóch do czterech liści wyrasta u podstawy każdej pseudobulwy[4].
Kwiaty mają charakterystyczny mocny cynamonowy zapach i woskowy wygląd. U naturalnych gatunków kwiaty występują w dwóch kolorach, zielonobiałym lub od żółtego do czerwonego. Pędy kwiatowe wyrastają z podstawy pseudobulwy i zakończone są pojedynczym kwiatem. Gatunek Anguloa o białych kwiatach wytwarza sześć pędów kwiatowych z jednej pseudobulwy. Inne mogą wytwarzać ich nawet do 12 z jednej pseudobulwy. Na prętosłupie znajdują się cztery pyłkowiny[4].
Rodzaj należy do podrodziny epidendronowych (Epidendroideae), rodziny storczykowatych (Orchidaceae), z rzędu szparagowców (Asparagales) w obrębie roślin jednoliściennych[5][3][6].
Anguloa – rodzaj roślin z rodziny storczykowatych (Orchidaceae) obejmujący 13 gatunków południowoamerykańskich. Rodzaj ten jest często potocznie nazywany orchideą tulipanową. Rośliny z tego rodzaju są dużymi orchideami naziemnymi, bardzo rzadko epifitycznymi.
Rośliny z tego rodzaju występują w runie leśnym, w zacienionych miejscach. Najczęściej na skraju lasów, przy drogach i osuwiskach. Dość rzadko spotykane są rosnące jako epifity na gałęziach drzew w Andach. Spotykane są także rosnące w pełnym słońcu na wapiennych glebach oraz wśród traw na wysokościach od 1300 m do 2300 m n.p.m. Rośliny rosnące w dużym zacienieniu rzadko kwitną. Górna granica występowania tych roślin zależy głównie od występowania owadów naturalnie ich zapylających. Rośliny rozwijają kilka kwiatostanów na początku okresu wilgotnego. Sezon suchy zapoczątkowuje okres spoczynku. Liście trwają tylko jeden sezon.
Gatunki z tego rodzaju występują w Wenezueli, Boliwii, Kolumbii, Ekwadorze oraz Peru.
Anguloa é um género botânico pertencente à família das orquídeas (Orchidaceæ).[1]
O nome deste gênero (Ang.), foi dado em homenagem a "Francisco de Angulo", um aficionado por orquídeas, que viveu no Peru, no final do século XVIII, quando lá chegaram os botânicos espanhóis: José Antonio Pavon Jimenez e Hipólito Ruiz López, membros da “Expedição Botânica ao Vice-Reino do Peru”. O gênero foi descrito pelos dois botânicos espanhóis, em 1798, e nomeado em reconhecimento à ajuda que Ângulo lhes deu.
Anguloa là một chi thực vật có hoa trong họ Lan.[1]
Anguloa là một chi thực vật có hoa trong họ Lan.
Ангуло́я (лат. Anguloa) — род многолетних травянистых растений, включённый в трибу Максилляриевые (Maxillarieae) семейства Орхидные (Orchidaceae).
Научное название рода было дано ему в 1794 году испанскими ботаниками И. Руисом Лопесом и Х. Павоном. Оно образовано от фамилии Франсиско де Ангуло.
Представители рода — многолетние эпифитные или наземные травянистые растения с коротким стеблем и немногочисленными листьями.
Цветок одиночный, на конце стебля, заметный, обычно поникающий, на прямостоячей стрелке. Чашечка состоит из широких, почти равных чашелистиков. Венчик из сходных по размерам с чашелистиками лепестков, с трёхдольчатой губой. Колонка прямая, расширенная к основанию. Клинандриум притупленный, с двумя треугольно-ланцетовидными отростками. Поллинии в количестве 4.
Ангулоя — исключительно южноамериканский род, все виды которого произрастают в Венесуэле, Колумбии, Эквадоре и Перу.
По информации базы данных The Plant List (2013), род включает 13 видов [2].
Ангуло́я (лат. Anguloa) — род многолетних травянистых растений, включённый в трибу Максилляриевые (Maxillarieae) семейства Орхидные (Orchidaceae).
本文参照
アングロア属 Anguloa はラン科植物の1属。花が壺状で上向きに咲くため、チューリップオーキッドなどと呼ばれる。リカステ属に近縁で交雑種も作られている。
アングロア属はリカステ属に近縁な大型のランである。花は上向きに咲いて壺状ないしカップ状であり、チューリップに似ている。このことから時にチューリップオーキッドとも呼ばれる。また唇弁が蝶番に接続して揺れることから『揺り籠ラン』の名もある[1]。なお、これは唇弁の形が乳児を思わせ、それがカップ状の花冠の中に収まるさまに依るとも言う[2]。
学名はペルーの植物学者である Don Francisco de Angulo (?-1790頃)に献名されたものである[3]。大柄で美しく観賞用に栽培されることもある。特に本属とリカステ属との人工交配であるアングロカステも作られている。
地上性または着生の大型になるラン[4]。偽球系はやや扁平な卵形で、縦に皺が入る。葉はその先端に3-4枚をまとめて生じ、長楕円形で革質、縦皺がある。偽鱗茎が完成すると葉を落として休眠する[5]。
花茎は偽鱗茎の基部から数本出てそれぞれ先端に1花をつける。花は大きくて多肉質、学と花弁が大きくて重なり合って壺状、ないしコップ型になり、多くは上を向いて開く。唇弁は三裂、側花弁と萼片の中に収まる。その基部は蕊柱と可動の関節で接続する。唇弁は揺れ動くことが出来る[6]。
南アメリカのコロンビア、ベネズエラ、エクアドル、ペルーなどのアンデス山脈に分布[7]。標高1500-2500mに生育し、崖や急斜面の地上にあるか、コケが生えた樹上に着生する[8]。
洋ランとして園芸用に栽培される。略称は Ang. である。
人工交配も行われている。だが、より重要なのは本属とリカステの人工交配品で、これをアングロカステ Angulocaste (Amgcst.)という。最初に作られたのは1903年登録のものであるが、その後あまり作られなかった。しかしその後次第に増加して1994年には60程が登録された。それらはリカステ属の花形と、より大きく豊かな花容、それに夏の暑さへの耐性を求めての交配である[9]。多くは性質がリカステより強健[10]。
アングロア属 Anguloa はラン科植物の1属。花が壺状で上向きに咲くため、チューリップオーキッドなどと呼ばれる。リカステ属に近縁で交雑種も作られている。
