Duckweed

Al lemna zo plant-dour, ha meur a seurt zo anezho.

Gouennoù lemna

• Lemna aequinoctialis Welw.
• Lemna gibba L. - Lentille d'eau bossue
• Lemna minor, boued-houidi e brezhoneg.
• Lemna minuta Kunth
• Lemna obscura (Austin) Daubs
• Lemna perpusilla Torr.
• Lemna trisulca L. - Lentille à trois lobes
• Lemna turionifera Landolt
• Lemna valdiviana Phil.

Lemna és un gènere de petites plantes flotants que té set espècies,^[2] tres de les quals es troben als Països Catalans.^[1] D'aquestes, la més comuna és la llentia d'aigua (Lemna minor). Molts autors classifiquen aquest gènere i d'altres d'afins a la família de les lemnàcies,^[1][3][4][2] si bé d'altres autors les col·loquen dins de les aràcies (dins la subfamília Lemnoideae) com fa el sistema APG II.

La planta consta d'uns discs verds flotants (frondes) amb una rel penjant. Aquesta rel única permet distingir aquest gènere d'altres de la mateixa família, com el gènere Spirodela en què cada planta té un feix de 2 a 18 arrels, que és l'únic altre gènere autòcton de lemnàcies als Països Catalans^[1] i que alguns autors havien inclòs dins de Lemna.^[5]

Espècies autòctones dels Països Catalans

• Lemna minor L. (llentia d'aigua): Té les frondes rodones i opaques, més o menys planes. Es troba a tot el territori de les Illes, el País Valencià i Catalunya, excepte a l'alta muntanya, i hi és comuna.^[1]
• Lemna gibba L.: També té les frondes rodones, però les té engruixides per la cara inferior. És menys comuna que L. minor però es troba a tot el territori de les Illes, el País Valencià i Catalunya, excepte a l'alta muntanya, l'extrem sud del País Valencià i Menorca. Prefereix les aigües riques en nutrients.^[1]
• Lemna trisulca L. : Es distingeix per ser l'única espècie autòctona amb les frondes lanceolades i translúcides. Té frondes estèrils, que es mantenen submergides, i frondes fèrtils, on neix la flor, que són més petites i es mantenen flotant. Es troba en estanys i aigües encalmades d'algunes comarques costaneres del Principat i el País Valencià, però hi és força rara.^[1]

• Lemna minor en un safareig d'Olost (Osona).

• Lemna gibba. Es pot veure les frondes engruixides per la cara inferior i l'arrel única.

• Lemna trisulca. Fixeu-vos en la transparència de les fulles i la seva forma lanceol·lada característica.

Referències

Okřehek (Lemna) je rod jednoděložných rostlin z čeledi árónovité (Araceae). Starší systémy ho řadí do samostatné čeledi okřehkovité (Lemnaceae).

Popis

Jedná se o extrémně redukované vodní rostliny, které jsou volně plovoucí na hladině či ponořené, jsou jednoleté, jednodomé s jednopohlavnými květy. Celá lodyha má „stélkovitý tvar“, „stélka“ je drobná, široce vejčitá, podlouhlá, či obvejčitá, někdy vypouklá. Listy zcela chybí, kořeny jsou přítomny, na každou „stélku“ připadá jen 1 kořen. Někteří autoři však považují „stélku“ za list. Často převažuje vegetativní rozmnožování nad pohlavním a rostliny vytvářejí rozsáhlé kolonie, některé druhy kvetou jen velmi vzácně. Květy jsou v redukovaných květenstvích obsahujících většinou 3 květy, květenství je uzavřeno v drobném toulcovitém membránovitém listenu. Okvětí chybí. Samčích květy jsou v květenství většinou 2 a jsou redukované na 1 tyčinku. Samičí květ redukován na gyneceum, které je zdánlivě složené z 1 plodolistu, zdánlivě monomerické (snad by mohlo být interpretováno jako pseudomonomerické), semeník je svrchní. Plod je suchý, nepukavý měchýřek, obsahující 1–5 semen.

Rozšíření ve světě

Je známo asi 13 druhů, které jsou rozšířeny skoro po celém světě, snad kromě Arktidy a Antarktidy.

Rozšíření v ČR

V ČR jsou v současnosti známy 4 druhy. Velmi hojnou vodní rostlinou je okřehek menší (Lemna minor). V eutrofních vodách nižších poloh roste okřehek hrbatý (Lemna gibba). Okřehek trojbrázdý (Lemna trisulca) má „lístky“ (kromě doby květu) zcela ponořené a je to také druh nižších poloh. Poměrně nedávno byl v ČR potvrzen výskyt druhu okřehek červený (Lemna turionifera). Očekává se i nález okřehku nejmenšího (Lemna minuta).

Celkový seznam druhů

• Lemna aequinoctialis Welwitsch – většina světa
• Lemna disperma Hegelm. – Austrálie
• Lemna gibba L. – většina světa v Austrálii adventivně
• Lemna minor L. – celý svět, v Austrálii a na Novém Zélandu jen adventivně
• Lemna minuta Kunth – Severní Amerika, Střední Amerika, Jižní Amerika, adventivně i Evropa a Asie
• Lemna obscura (Austin) Daubs – Severní Amerika, Střední Amerika, Jižní Amerika
• Lemna parodiana Giardelli – Jižní Amerika
• Lemna perpusilla Torrey – Severní Amerika
• Lemna trisulca L. – skoro celý svět, chybí v Jižní Americe a v ledových krajinách.
• Lemna turionifera Landolt – Severní Amerika, Střední Amerika, Evropa a Asie
• Lemna valdiviana Philippi – Severní Amerika, Střední Amerika, Jižní Amerika
• Lemna yungensis Landolt – Jižní Amerika
• a další

Literatura

• Štěpánková J. (2010): Květena ČR 8, Academia, Praha
• Kaplan Z. (2002): Lemna L., in: Klíč ke Květeně České republiky, Kubát K. et al. (eds.), Academia, Praha
• Nová Květena ČSSR, vol. 2, Dostál J. (1989), Academia, Praha

Externí odkazy

• Obrázky, zvuky či videa k tématu okřehek ve Wikimedia Commons
• http://delta-intkey.com/angio/www/index.htm
• http://www.efloras.org/
• http://linnaeus.nrm.se/flora/
• http://rbg-web2.rbge.org.uk/FE/fe.html

Andemad (Lemna) er en slægt med 13-15 arter, der er udbredt i hele verden med undtagelse af de arktiske og subarktiske egne. Det er en- eller flerårige, urteagtige og fritsvømmende vandplanter med flydeblade, der er lancetformede til ovale med hel eller tandet rand. Vævet i bladene indeholder luftrum, som holder planten flydende. Den bladagtige del af planten har to sidespalter, der er åbne nedad, og herfra vokser nye skud frem. Hvert "blad" har sin egen rod. Der er 1-2 blomster pr. "blad", men de er omgivet af et hindeagtigt skæl. Frugterne er små knuder med 1-5 frø.

• Tyk andemad (Lemna gibba)
• Liden andemad (Lemna minor)
• Korsandemad (Lemna trisulca)

• Lemna aequinoctialis
• Lemna disperma
• Lemna japonica
• Lemna minuta
• Lemna obscura
• Lemna perpusilla
• Lemna tenera
• Lemna turionifera
• Lemna valdiviana
• Lemna yungensis

Stor Andemad henregnes til slægten Andemad (Spirodela). Derfor skal den søges dér.

Die Wasserlinsen (Lemna) sind eine Pflanzengattung aus der Familie der Aronstabgewächse (Araceae).

Merkmale

An den Laubgliedern befinden sich zwei seitliche, nach hinten gerichtete Spalten, aus welchen die seitlichen Sprosse hervorgehen. Die Glieder besitzen je eine Wurzel. Mittelnerven sind vorhanden, Seitennerven sind vorhanden oder fehlen. Die Wurzeln haben keinen Leitstrang. Die Wurzelhaube ist abgerundet oder spitz. Der Fruchtknoten weist einen oder mehrere feste Samen auf. Die Samen sind gerippt.^[1]

Vorkommen

Die Gattung ist weltweit verbreitet, ausgenommen arktische und subarktische Regionen.^[2]

Systematik

Bucklige Wasserlinse (Lemna gibba)

Die Wasserlinse zählt zu der Gruppe der Einkeimblättrigen Pflanzen (Monokotyledonen). Sie wird hier zu der Familie der Aronstabgewächse (Araceae) und der zugehörigen Unterfamilie Lemnoideae gestellt (zuvor als eigene Familie, die Lemnaceae, geführt). Die Ordnung sind die Froschlöffelartigen (Alismatales).

Wasserlinsengesellschaft mit Spirodela polyrhiza, Lemna minor und Wolffia arrhiza

Laut der Flora of Pakistan umfasst die Gattung ungefähr 15 Arten,^[3] die Flora of North America gibt eine Artenzahl von 13 an.^[2]

In Mitteleuropa sind ursprünglich 3 Arten heimisch:^[1]

• Bucklige Wasserlinse (Lemna gibba L.; Syn.: Lemna parodiana Giardelli)
• Kleine Wasserlinse (Lemna minor L.)
• Dreifurchige Wasserlinse (Lemna trisulca L.)

Weitere Arten:^[3][2][4]

• Schiefe Wasserlinse (Lemna aequinoctialis Welwitsch), Heimat: Tropen und Subtropen^[5]
• Lemna disperma Hegelm., Heimat: Australien und Neuseeland^[5]
• Lemna japonica Landolt, Heimat: Russisches Ostasien bis Japan und Korea^[5]
• Zierliche Wasserlinse (Lemna minuta Kunth), Heimat: Amerika^[5]
• Lemna obscura (Austin) Daubs: Die Heimat sind die USA bis Mexiko und die Bahamas sowie Kolumbien bis Ecuador.^[5]
• Lemna perpusilla Torrey: Die Heimat sind Kanada und die USA.^[5]
• Lemna tenera Kurz, Heimat: Indochina bis Nordaustralien^[5]
• Rote Wasserlinse (Lemna turionifera Landolt), Heimat: Europa bis Korea und Nordamerika^[5]
• Lemna valdiviana Philippi, Heimat: Amerika^[5]
• Lemna yungensis Landolt, Heimat: Bolivien.^[5]

Von diesen Arten treten die Schiefe Wasserlinse (Lemna aequinoctialis Welwitsch), die Zierliche Wasserlinse (Lemna minuta Kunth) und die Rote Wasserlinse (Lemna turionifera Landolt) als Neophyten auch in Mitteleuropa auf.^[6]

Nutzung

Lemna-Arten finden auch in der Aquaristik Verwendung.^[7]

Belege

1. ↑ ^{a b} Gustav Hegi: Wasserlinse. In: Illustrierte Flora von Mitteleuropa. 2. Teil. J. F. Lehmanns Verlag, München 1926, S. 140.
2. ↑ ^{a b c} Elias Landolt: Lemnaceae: Lemna, S. 146-149 - textgleich online wie gedrucktes Werk, In: Flora of North America Editorial Committee (Herausgeber): Flora of North America North of Mexico, Volume 22 - Magnoliophyta: Alismatidae, Arecidae, Commelinidae (in part), and Zingiberidae, Oxford University Press, New York und Oxford 2000. ISBN 0-19-513729-9
3. ↑ ^{a b} Rizwan Y. Hashmi & Saood Omer: In: Flora of Pakistan, (Lemna - online)
4. ↑ Lemna in der Bolivia checklist - online.
5. ↑ ^{a b c d e f g h i j} Rafaël Govaerts (Hrsg.): Lemna. In: World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) – The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew, abgerufen am 18. August 2014.
6. ↑ Henning Haeupler, Thomas Muer: Bildatlas der Farn- und Blütenpflanzen Deutschlands (= Die Farn- und Blütenpflanzen Deutschlands. Band 2). Herausgegeben vom Bundesamt für Naturschutz. Ulmer, Stuttgart 2000, ISBN 3-8001-3364-4.
7. ↑ Christel Kasselmann: Aquarienpflanzen. Ulmer Verlag, Stuttgart 1995; 2., überarbeitete und erweiterte Auflage 1999, ISBN 3-8001-7454-5, S. 327–329.

Weblinks

– Album mit Bildern, Videos und Audiodateien

Entekruus

Entekruus (Latien: Lemna) is een geslacht van waoterplanten die vrie op 't waoter drieven. Entekruus beheurt tot de entekruusfemilie (Lemnaceae), mar sommige onderzeukers delen entekruus in de aronskelkfemilie (Araceae). Disse planten kommen veural veur in stilstaond waoter of langzaamstreumend waoter in gemaotigde en tropische gebieden.

't Plantelichaam bestaot uut een eenvoudige vriedrievende thallus. Vaak bin ze niet langer as vuuf millimeter (behalve bie puntkruus, Lemna trisulca). Ze hen mar één wortel, wat ze onderscheit van veulwortelig kruus (Spirodela-soorten).

In Nederland he-j de volgende soorten:

• Bultkruus (Lemna gibba)
• Dwaargkruus (Lemna minuta)
• Klein kruus (Lemna minor)
• Puntkruus (Lemna trisulca)
• Knopkruus (Lemna turionifera)

Nedersaksisch

• Drèents:
  • entekroet (ZOZ)
  • entevlot (ZWZ)
  • (e)entekruus
  • eentenkroos
  • eendenkroos
• Stellingwarfs: entekroes
• Veluws:
  • kroos
  • entekroos
  • antekroos (Heerde, Une, Emst, Hoevelaken)
  • entekreus (Elburg, Bunsjoten)
  • entekruus (Elburg, Putten, Niekark, Barreveld)

Maurā kūdruo

Maurā (luotīnėškā: Lemna) īr tuokis ondens augals, prėgolons prī vėinskiltiu augalū.

Gausē aug ont stuovintė ondens: prūdūs, kūdrūs, senvagiūs, ežerieliūs, ravūs, liūnūs. Ožkluo ciela ondens pavėršiu. Anūm lapā nuognē mizernė, kvietkotē baltė.

Maurā īr gers jiedis ondens paukštiam (žōsėm, pīlėm), žovėm.

Rzãs

Rzãs (Lemna) - to je szlach roscënów z rodzëznë arónowatëch (Araceae). Na niejednëch wòdach Kaszëb rosce dosc wiele rzãsu.

Шапа пăтти (лат. Lémna) — чечеклĕ ӳсентăрансен ăрачĕ Ароидные (Araceae) (согласно классификации APG II и APG III). Маларах^[1] ку ăрат Шапа пăтти йышне кĕнĕ (Шаблон:Bt), халь вара ку таксона Рясковые (Lemnoideae) Ароид сен йышне кĕртнĕ.

Биологи

Шапа пăтти ярса илнĕ шыв( Санкт-Петербургри Таври сачĕ

Усă курни

Чăхпа сыснана, хурпа кăвакала, тимĕр шапасене çитереççĕ.

Классификаци

Тĕсĕсем

Ăратра 13 тĕс ^[2]:

• Lemna aequinoctialis Welw. — Ряска тропическая, е Ряска равноденственная
• Lemna disperma Hegelm. — Ряска двусемянная
• Lemna gibba L. — Ряска горбатая
• Lemna japonica Landolt — Ряска японская
• Lemna minor L. — Ряска малая
• Lemna minuta Kunth — Ряска мелковатая
• Lemna obscura (Austin) Daubs
• Lemna perpusilla Torr. — Ряска крошечная
• Lemna tenera Kurz
• Lemna trisulca L. — Ряска трёхдольная, е Ряска тройчатая
• Lemna turionifera Landolt
• Lemna valdiviana Phil.
• Lemna yungensis Landolt

Асăрхавсем

Вуламаллиа

• Шаблон:ФлораСССР
• Тахтаджян А. Л. Система магнолиофитов. — Л.: Наука, 1987. — 439 с.

Каçăсем

• Шапа пăтти — ПСЭ (2010 çулхи Нарăс уйăхĕн 20-мĕшĕнче тĕрĕсленĕ.)
• Ряска // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). — СПб.: 1890—1907.
• Lemna в базе данных Королевских ботанических садов Кью, Великобритания (2010 çулхи Раштав уйăхĕн 11-мĕшĕнче тĕрĕсленĕ.)

లెమ్నా (Lemna) అరేసి కుటుంబంలో స్వేచ్ఛగా తేలే నీటి మొక్కల ప్రజాతి.

జాతులు

దీనిలో సుమారు 13 జాతుల మొక్కలు ఉన్నాయి:

• Lemna gibba : Gibbous Duckweed
• Lemna minor : Common Duckweed
• Lemna minuta : Least Duckweed
• Lemna trisulca : Ivy Duckweed
• Lemna valdiviana : Valdivia Duckweed

ఇవి చదవండి

• Cross, J.W. (2006). The Charms of Duckweed.
• Landolt, E. (1986) Biosystematic investigations in the family of duckweeds (Lemnaceae). Vol. 2. The family of Lemnaceae - A monographic study. Part 1 of the monograph: Morphology; karyology; ecology; geographic distribution; systematic position; nomenclature; descriptions. Veröff. Geobot. Inst., Stiftung Rübel, ETH, Zurich.

• Ivy Duckweed (Lemna trisulca)

• Gibbous Duckweed (Lemna gibba)

• Common Duckweed (Lemna minor)

Lemna is a genus of free-floating aquatic plants referred to by the common name "duckweed". They are morphologically divergent members of the arum family Araceae. These rapidly growing plants have found uses as a model system for studies in community ecology, basic plant biology, ecotoxicology, and production of biopharmaceuticals, and as a source of animal feeds for agriculture and aquaculture. Currently, 14 species of Lemna are recognised.^[3]

Taxonomy

These duckweeds were previously placed in a separate flowering plant family, the Lemnaceae, but they are now considered to be members of the Araceae.^[4]

Description

Lemna species grow as simple free-floating thalli on or just beneath the water surface. Most are small, not exceeding 5 mm in length, except Lemna trisulca, which is elongated and has a branched structure. Lemna thalli have a single root, which distinguishes this genus from the related genera Wolffia (lacks roots), Spirodela and Landoltia (have multiple roots).

The plants grow mainly by vegetative reproduction: two daughter plants bud off from the adult plant. This form of growth allows very rapid colonisation of new water. Duckweeds are flowering plants, and nearly all of them are known to reproduce sexually, flowering and producing seed under appropriate conditions. Certain duckweeds (such as L. gibba) are long-day plants, while others (such as L. minor) are short-day plants.

When Lemna invades a waterway, it can be removed mechanically, by the addition of herbivorous fish (e.g. grass carp), or, inadvisedly, treated with a herbicide.

The rapid growth of duckweeds finds application in bioremediation of polluted waters, in municipal wastewater treatment ^[5] and as test organisms for environmental studies.^[6] It is also being used as an expression system for economical production of complex biopharmaceuticals.

Duckweed meal (dried duckweed) is a good cattle feed. It contains 25–45% protein (depending on the growth conditions), 4.4% fat, and 8–10% fibre, measured by dry weight.

As a bioassay

Organisation for Economic Co-operation and Development^[7] and U.S. Environmental Protection Agency (US EPA)^[8] guidelines describe toxicity testing using L. gibba or L. minor as test organisms. Both of these species have been studied extensively for use in phytotoxicity tests. Genetic variability in responses to toxicants can occur in Lemna, and data are insufficient to recommend a specific clone for testing. The US EPA test uses aseptic technique. The OECD test is not conducted axenically, but steps are taken at stages during the test procedure to keep contamination by other organisms to a minimum. Depending on the objectives of the test and the regulatory requirements, testing may be performed with renewal (semistatic and flow-through) or without renewal (static) of the test solution. Renewal is useful for substances that are rapidly lost from solution as a result of volatilisation, photodegradation, precipitation, or biodegradation.

Production of biopharmaceuticals

Lemna has been transformed by molecular biologists to express proteins of pharmaceutical interest. Expression constructs were engineered to cause Lemna to secrete the transformed proteins into the growth medium at high yield. Since the Lemna is grown on a simple medium, this substantially reduces the burden of protein purification in preparing such proteins for medical use, promising substantial reductions in manufacturing costs.^[9][10] In addition, the host Lemna can be engineered to cause secretion of proteins with human patterns of glycosylation, an improvement over conventional plant gene-expression systems.^[11] Several such products are being developed, including monoclonal antibodies.

Duckweed farming

High yields of duckweed with a high protein content for use in human nutrition, animal and fish feed can be achieved by careful control of growth conditions. Although duckweed can tolerate temperatures ranging from 6 °C (43 °F) to 33 °C (91 °F), the optimal growth range is 20 °C (68 °F) to 28 °C (82 °F). The acceptable pH range is 5 to 9, but better growth is obtained in the pH range of 6.5 to 7.5. A minimum water depth of 1 foot (30 cm) is desirable to prevent excessive temperature swings. High nitrogen levels, for example 20 mM urea, have provided a protein content in the range of 45% by dry weight. The water may typically contain 60 mg/L of soluble nitrogen and 1 mg/L of phosphorus. Fertiliser is required on a daily basis for optimal growth.

Lemna in small stream, Usti nad Labem, Czech Republic

Duckweed can be farmed organically, with nutrients being supplied from a variety of sources, for example human urine,^[12] cattle manure, pig waste, biogas plant slurry, or other organic matter in slurry form. Because of the rapid growth of duckweed, daily harvesting is necessary to achieve optimal yields. Harvesting is done such that less than 1 kg/m² of duckweed remains. Under optimal conditions, a duckweed farm can produce 10 to 30 tons of dried duckweed per hectare per year.^[13]

Species

Infrageneric classification following Les et al. 2002.^[14]

Section Alatae

• Lemna aequinoctialis Welw. – lesser duckweed – tropical and subtropical
• Lemna perpusilla Torr. – minute duckweed – eastern United States, Quebec

Section Biformes

• Lemna tenera Kurz – Indochina, Sumatra, Northern Territory of Australia

Section Lemna

• Lemna disperma Hegelm.
• Lemna ecuadoriensis Landolt
• Lemna gibba L. – gibbous duckweed – widespread
• Lemna japonica Landolt – Japan, China, Korea, Russian Far East
• Lemna minor L. – common duckweed – cosmopolitan
• Lemna obscura (Austin) Daubs – United States, Mexico, Bahamas, Colombia, Ecuador
• Lemna trisulca L. – ivy duckweed – cosmopolitan
• Lemna turionifera Landolt – temperate Europe, Asia, North America

Section Uninerves

• Lemna minuta Kunth – least duckweed – North + South America
• Lemna valdiviana Phil. – Valdivia duckweed – North and South America
• Lemna yungensis Landolt – Bolivia

Formerly placed here

• Landoltia punctata (G.Mey.) Les & D.J.Crawford (as L. oligorrhiza Kurz and L. punctata G.Mey.)
• Spirodela polyrhiza (L.) Schleid. (as L. polyrhiza L.)
• Wolffia arrhiza (L.) Horkel ex Wimm. (as L. arrhiza L.)
• Wolffia globosa (Roxb.) Hartog & Plas (as L. globosa Roxb.)^[15]

References

Lemno^[1] (latine Lemna) estas genro el familio lemnacoj kun tre malgrandaj flosantaj plantoj, ĉe kiuj la folioj kaj kaj tigoj estas anstataŭataj de foliosimila organo, kiu sube portas radikojn. La planto reproduktiĝas per proliferado kaj iuj specioj povas kovri lagetojn kiel densa verda kovraĵo. La etaj floroj estas unuseksaj, konsistas el unu stameno kaj unu pistilo, kiujn brakumas spato.

El liaj specioj plej malgranda estas la tn. akvogrio (Wolffia arrhiza). Tiu florplanto estas senradika kaj grandas 1 mm.

Lemno kreskas en akvarioj^[2].

Referencoj

Vidu ankaŭ

Lemna es un género de plantas acuáticas de libre flotación de la familia Araceae la cual incluye a las lentejas de agua. Estas últimas se han clasificado como una familia separada, las Lemnaceae, pero otros investigadores del Grupo para la Filogenia de las Angiospermas APG II las consideran parte de las Araceae.

(Lemna trisulca)

(Lemna gibba)

Descripción

Flotando libremente en la superficie del agua, con hasta 4 frondes cohesionadas. Frondes membranáceas, planas, elípticas a lineares, simétricas o asimétricas, 1–5 mm de largo y 0.5–3 mm de ancho, redondeadas en el ápice, con 1–3 nervios y con 1–3 pápulas, sin puntos prominentes; raíz 1, con vaina lisa o alada; profilo ausente. Marsupios 2, laterales.

Tiene de 8 a 10% de fibra. Con manejo del fertilizante, el contenido proteico puede incrementarse al 45%. El alimento de la lenteja es un buen suplemento de la carne.

Taxonomía

El género fue descrito por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 2: 970. 1753.^[2]​ La especie tipo es: Lemna minor

Especies

• Lemna gibba
• Lemna minuta
• Lemna minor
• Lemna trisulca

Usos y aplicaciones

Alimentación de peces

La Lemna sp en estado fresco ha sido utilizada con éxito para sustituir hasta en un 50% la cantidad de proteína procedentes de los alimentos convencionales (como la harina de pescado y la harina de soya) que son empleados en la formulación de alimentos para peces. En África, se ha empleado mezclas de alimento balanceado para peces y Lemna gibba que ha permitido disminuir los costos de producción de Tilapias en sistemas intensivos sin afectar el rendimiento. Y en Taiwán, la aplicación de Lemna sp fresca junto con alimento balanceado para peces ha demostrado ser adecuada en la producción de Tilapia del Nilo (Oreochromis nilóticus).^[3]​

Crecimiento excesivo y la eutrofización

Caso del Lago de Maracaibo (Venezuela)

En el año 2004, se observó un crecimiento excesivo de Lemna en el Lago de Maracaibo que llegó a cubrir un 15% de su superficie total. El crecimiento de esta planta era tan excesivo que podía visualizarse a través de las imágenes del satélite MODIS proporcionadas por la Universidad del Sur de Florida. La presencia de Lemna en el lago ha sido reportada desde la década de los setenta, sin embargo, los estudios de identificación mostraron que la especie encontrada correspondía a Lemna Obscura, una especie originaria de Florida y considerada exótica en esta región que se sospecha fue introducida por las aves durante sus viajes de migración.

La explosión demográfica de Lemna obscura en el Lago de Maracaibo

Véase también

• Azolla
• Ricciocarpos
• Limnobium

Referencias

Bibliografía

• Cross, J.W. (2006). The Charms of Duckweed.
• Landolt, E. (1986) Biosystematic investigations in the family of duckweeds (Lemnaceae). Vol. 2. The family of Lemnaceae - A monographic study. Part 1 of the monograph: Morphology; karyology; ecology; geographic distribution; systematic position; nomenclature; descriptions. Veröff. Geobot. Inst., Stiftung Rübel, ETH, Zúrich.
• Lemna Ecotox testing Duckweed growth inhibition tests and standardisation

Lemmel (Lemna) on veetaimede perekond lemleliste sugukonnast.

Eestis on neli selle perekonna liiki:

• küürlemmel
• ristlemmel
• väike lemmel
• punatäpp-lemmel

Limaskat (Lemna) on vesikasvisuku vehkakasvien heimossa. Aiemmin limaskat sijoitettiin omaan heimoonsa (Lemnaceae), mutta sittemmin heimot on yhdistetty. ^[1]

Kaikki limaskat ovat monivuotisia, hyvin pieniä irtokellujia eli lemnidejä. Niiden kukat kehittyvät verson laitojen taskuihin, mutta kukkiminen on harvinaista.^[2]

Lajeja

Suomessa esiintyy neljä limaskalajia.^[2] Myöhään omaksi lajikseen erotettu itulimaska on löydetty viimeisimpänä.

• Lemna gibba – kupulimaska
• Lemna minor – pikkulimaska
• Lemna trisulca – ristilimaska
• Lemna turionifera – itulimaska

Viides Suomessa tavattava limaskakasvi isolimaska (Spirodela polyrhiza) sijoitetaan isolimaskojen Spirodela sukuun.

Lähteet

Aiheesta muualla

• The Plant List: Lemna (luettelo lajeista) (englanniksi)
• Funet: Limaskat (Lemna)

Lemna gibba

Lemna minor

Lemna minor

Lemna trisulca

Lemna est un genre de plantes aquatiques flottantes qui appartient à la famille des Lemnaceae selon la classification classique ou à celle des Araceae selon la classification phylogénétique.

C'est un des genres des lentilles d'eau ou lenticules.

Caractéristiques générales

Ces plantes ont un appareil végétatif très simplifié constituée d'une lamelle verte (fronde) de dimensions réduites (de 5 à 10 mm), généralement ovale, flottant à la surface de l'eau et portant des racines filiformes au-dessous et des fleurs sur le côté.

Elles sont souvent réunies par 3 et forment des populations denses à la surface des eaux douces stagnantes.

Ce sont des plantes vivaces se reproduisant généralement végétativement par bourgeonnement de la lame.

Les fleurs, très simplifiées, sont au nombre de deux ou trois, généralement une fleur pistillée (femelle) et deux fleurs staminées (mâles).

Les fruits indéhiscents contiennent plusieurs graines.

Usages

Certaines espèces sont utilisées en aquariophilie pour épurer l'eau et/ou créer des zones moins éclairées.

Certaines espèces ont été consommées par le bétail (porcs, poisson d'élevage^[1]) ou par l'Homme, comme des légumes, par exemple cuits à la poêle, prenant alors une saveur agréable^[2].

En Pologne, jusqu’au début des années 1900, des lentilles (L. gibba et L. minor) étaient cuites avec du beurre et servie avec de la crème ou des œufs^[2]. Elles doivent être récoltées sur des eaux très propres, car comme la plupart des plantes flottantes et aquatiques (comme la petite fougère flottante Azolla notamment), elles peuvent bioaccumuler de nombreux polluants, faisant qu'on peut même les utiliser pour dépolluer certains milieux^{[3],[4],[5],[6],[7]}.

Liste d'espèces

• Lemna aequinoctialis Welw.
• Lemna gibba L. - Lentille d'eau bossue
• Lemna minor L. - Petite lentille d'eau
• Lemna minuta Kunth
• Lemna obscura (Austin) Daubs
• Lemna oligorrhiza Kurz
• Lemna perpusilla Torr.
• Lemna trisulca L. - Lentille à trois lobes
• Lemna turionifera Landolt
• Lemna valdiviana Phil.

Distribution

Le genre Lemna est présent dans tous les continents. Leur présence en grande quantité peut être un signe d'eutrophisation.

Étymologie

Le nom générique Lemna vient du nom grec qui désignait ce type de plantes.

Notes et références

Lemna é un xénero de plantas acuáticas de libre flotación da familia das lentellas de auga Araceae. As lentellas de auga clasificáronse coma unha familia separada, as Lemnaceae, mais outros investigadores do Grupo para a Filoxenia das Anxiospermas APG II considéranas nas Araceae.

Lemna spp. medran libremente, flotando os seus talos en ou xusto por baixo da tona da auga. Moitos son pequenos, non máis de 5 mm de lonxitude.

Poden provocar problemas coma especies invasoras.

En Galicia é común en auga quedas, especialmente a especie: Lemna minor.

Especies

• Lemna gibba
• Lemna minuta
• Lemna minor, lentella de auga común.
• Lemna trisulca

Notas

• Cross, J.W. (2006). The Charms of Duckweed.
• Landolt, E. (1986) Biosystematic investigations in the family of duckweeds (Lemnaceae). Vol. 2. The family of Lemnaceae - A monographic study. Part 1 of the monograph: Morphology; karyology; ecology; geographic distribution; systematic position; nomenclature; descriptions. Veröff. Geobot. Inst., Stiftung Rübel, ETH, Zurich.
• Lemna Ecotox testing Duckweed growth inhibition tests and standardisation

• Lentella de auga común (lemna minor) en Galiza

• Lemna trisulca

• Lemna gibba

Véxase tamén

• Lentella de auga

Kačizna^{[serbsce 1][serbsce 2]} (Lemna) je ród z podswójby kačiznowych rostlinow (Lemnoideae) znutřka swójby aronowych rostlinow (Araceae).

Systematika

Po stronje "Flora of Pakistan" wobsahuje ród něhdźe 15 družinow^[1], mjeztym zo strona "Flora of North America" podaja ličbu wot 13^[2].

W srjedźnej Europje su 3 družiny domjace^[3]:

• horbikata kačizna (Lemna gibba) rjasa
• mała kačizna (Lemna minor)
• podnurjena kačizna (Lemna trisulca)

dalše družiny (wuběrk)^[1][2][4]:

• Lemna aequinoctialis Welwitsch
• malička kačizna (Lemna minuta) Kunth
• Lemna obscura (Austin) Daubs
• Lemna parodiana Giardelli
• Lemna perpusilla Torrey
• čerwjena kačizna (Lemna turionifera) Landolt
• Lemna valdiviana Philippi
• Lemna yungensis Landolt

Nóžki

1. ↑ ^{1,0 1,1} Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 182.
2. ↑ ^{2,0 2,1} W internetowym słowniku: Wasserlinse

Žórła

1. ↑ ^{1,0 1,1} Rizwan Y. Hashmi & Saood Omer: Lemna. W: Flora of Pakistan, (online)
2. ↑ ^{2,0 2,1} Elias Landolt: Lemna. W: Flora of North America (online)
3. ↑ Gustav Hegi: Wasserlinse. W: Illustrierte Flora von Mitteleuropa. 2. Teil, J. F. Lehmanns Verlag, München 1926, str. 140.
4. ↑ Lemna w Bolivia checklist (online)

Lemna L. è un genere di piante acquatiche della famiglia delle Aracee^[1], comunemente note come lenticchie d'acqua.

Distribuzione e habitat

Il genere ha una distribuzione cosmopolita.^[1]

Tassonomia

Comprende le seguenti specie:^[1]

• Lemna aequinoctialis Welw.
• Lemna disperma Hegelm.
• Lemna gibba L.
• Lemna japonica Landolt
• Lemna landoltii Halder & Venu
• Lemna minor L.
• Lemna minuta Kunth
• Lemna obscura (Austin) Daubs
• Lemna perpusilla Torr.
• Lemna tenera Kurz
• Lemna trisulca L.
• Lemna turionifera Landolt
• Lemna valdiviana Phil.

Note

Plūdena (Lemna) – aroninių (Araceae) šeimos Lemnoideae pošeimio augalų gentis.

Rūšys

• Kuprotoji plūdena (Lemna gibba)
• Mažoji plūdena (Lemna minor)
• Lemna minuta
• Trilypė plūdena (Lemna trisulca)

Lietuvos plūdenos

Lietuvoje auga 3 rūšys:

• Kuprotoji plūdena (Lemna gibba)
• Mažoji plūdena (Lemna minor)
• Trilypė plūdena (Lemna trisulca)

• Kuprotoji plūdena
  (Lemna gibba)

• Mažoji plūdena
  (Lemna minor)

• Trilypė plūdena
  (Lemna trisulca)

• Trilypė plūdena
  (Lemna trisulca)

Vikiteka

Eendenkroos (Lemna) is een geslacht van vrij op het water drijvende waterplanten uit de familie Lemnaceae of, tegenwoordig, Araceae. Deze planten komen vooral voor in stilstaande of traagstromende waters in gematigde en tropische gebieden.

Het plantenlichaam bestaat uit een eenvoudige vrij drijvend thallus. Vaak zijn ze niet langer dan 5 mm (behalve bij puntkroos, Lemna trisulca). Ze hebben maar één wortel, wat hen onderscheidt van Spirodela-soorten.

In Nederland komen de volgende soorten voor:

• Bultkroos (Lemna gibba)
• Dwergkroos (Lemna minuta)
• Klein kroos (Lemna minor)
• Puntkroos (Lemna trisulca)
• Knopkroos (Lemna turionifera)

Veevoer

Eendenkroos is eiwitrijk, en gedroogd geschikt als veevoer. Het heeft het volgende voederwaardeprofiel:

• Droge stof oogst 10-30 ton per hectare per jaar
• Droge stof gehalte 5-10%
• Ruw eiwit 15-45%
• in-vitroverteerbaarheid organische stof 65-70%
• Verteerbaarheid eiwit 80%
• Kroos bevat veel verschillende aminozuren

Bij Wageningen UR werd in 2008 het prototype voor een automatische eendenkroosoogstmachine in gebruik gesteld.

Externe link

• Eendenkroos als veevoer

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Lemna minor op Wikimedia Commons.

Rzęsa (Lemna L.) – rodzaj drobnych roślin wodnych z rodziny obrazkowatych, liczący 13 gatunków występujących niemal na całym świecie, z czego 5 w Polsce. Rzęsy są jednymi z najmniejszych roślin zielnych. Osiągnęły niezwykłą skuteczność rozmnażania wegetatywnego, w sprzyjających warunkach potrafią podwoić swoją liczebność nawet w 48 godzin. Z uwagi na wysoką zawartość białka stanowią istotne źródło pożywienia dla wielu gatunków zwierząt. Rośliny te znalazły wiele zastosowań, przede wszystkim jako rośliny pastewne. Z uwagi na swoje zdolności fitoremediacyjne wykorzystywane są też na całym świecie, w tym w Polsce, do biologicznego oczyszczania ścieków.

Zasięg geograficzny

Rzęsa jest rodzajem kosmopolitycznym, którego przedstawiciele występują naturalnie lub zostali naturalizowani niemal na całym świecie. Jedynymi regionami, w których rzęsa nie występuje, są wyspy środkowego Atlantyku, wyspy południowo-środkowego Pacyfiku i Antarktyka. Do czasu odkrycia w 2002 roku^[3] introdukowania do Jemenu roślin z gatunku Lemna perpusilla rzęsa nie występowała też na Półwyspie Arabskim^[4].

Ekstremalny zasięg występowania rodzaju nie oznacza, że wszystkie zaliczane do niego gatunki są równie dobrze przystosowane do każdych warunków klimatycznych. Każdy gatunek rzęsy ma charakterystyczny obszar występowania, na przykład rzęsa garbata występuje przede wszystkim w klimacie śródziemnomorskim, a rzęsa drobna jest gatunkiem rodzimym dla chłodniejszych obszarów Ameryki Północnej, Europy i zachodniej Azji, rzadko występującym w innych regionach, głównie za sprawą introdukcji i naturalizacji^[5].

Zasięg występowania większości gatunków rzęsy obejmuje różne kontynenty, jedynie trzy gatunki występują regionalnie: Lemna disperma w Australii i Nowej Zelandii, Lemna japonica na Dalekim Wschodzie i Lemna yungensis w Boliwii^[4].

Gatunki flory Polski

Zgodnie z Krytyczną Listą Roślin Naczyniowych Polski w Polsce występują^[6]:

• rzęsa garbata – Lemna gibba L.
• rzęsa drobna (rzęsa mniejsza) – Lemna minor L.
• rzęsa trójrowkowa – Lemna trisulca L.

W ostatnich latach do Polski introdukowane zostały dwa inne gatunki rzęsy:

• rzęsa turionowa (rzęsa purpurowa) – Lemna turionifera Landolt, po raz pierwszy zaobserwowana w 1987 roku w okolicach Krakowa^[7], obecnie szerzej rozprzestrzeniona w Polsce północno-wschodniej i wschodniej (okolice Elbląga, Olsztyna, Suwałk, Łomży i Siedlec) i w Polsce południowej (okolice Przemyśla i Brzeska). Znane są również pojedyncze stanowiska tego gatunku nad Odrą^[8],
• Lemna minuta Kunth, zaobserwowana w 2007 r. na dwóch stanowiskach: w rezerwacie przyrody Łężczak oraz w Ogrodzie Botanicznym we Wrocławiu^[9].

Morfologia

Morfologia rzęsy drobnej^[10]:
a) cztery kolonie naturalnej wielkości
b) człon pędowy z rozwijającym się pręcikiem
c) kwiat (pośrodku słupek tkwiący w pochwie /niewidoczny/, po prawej rozwinięty pręcik, po lewej rozwijający się pręcik)

Pokrój

Rzęsy to jedne z najmniejszych roślin zielnych o długości od 1 do 5 mm (jedynie rzęsa trójrowkowa osiąga rozmiar od 6 do 10 mm)^[11].

Pęd

Rośliny o ciele uproszczonym do poziomu organizacji roślin plechowatych, których jedynymi wyróżnialnymi organami są zredukowane kwiaty oraz korzeń^[12]. Ich organizmy stanowią luźnokomórkowe człony pędowe, będące hybrydami rozwojowymi pochodzącymi zarówno z zawiązków liści, jak i łodygi, według niektórych badaczy prawdopodobnie zatrzymanych częściowo na etapie rozwoju zarodkowego^[13] (w niektórych publikacjach człony określane są jako plechy^[14]). Są one spłaszczone, rzadziej rozdęte po stronie brzusznej przez miękisz powietrzny^[5] (np. u rzęsy garbatej), w przekroju owalno-podłużne (w przypadku rzęsy trójrowkowej bardzo wydłużone, z wyodrębnionym długim trzonkiem), z 1–3 (rzadziej 5) wiązkami przewodzącymi, jasnozielone (niemal przezroczyste) lub ciemnozielone, niekiedy nasycone czerwonawymi antocyjanami. U niektórych gatunków po stronie grzbietowej występują w rzędzie drobne brodawki^[11]. Rzęsy rosną na powierzchni wody, pojedynczo lub w koloniach składających się z kilku, przeważnie 2–8 roślin złączonych niewyraźnym trzonkiem. Jedynie w przypadku rzęsy trójrowkowej rośliny są zanurzone i tworzą łańcuch złożony z od 10 do 30 roślin, często potomnych, połączonych ze sobą wyraźnymi, długimi i stożkowatymi trzonkami^[11]. Często są tak liczne, że tworzą zwarte pokrycie powierzchni zbiornika (tzw. "kożuch")^[14]. Rzęsy są organizmami proliferatycznymi. Organizmy potomne (a w przypadku rzęsy turionowej również pędy przetrwalne) powstają w 2 merystematycznych^[15] woreczkach umieszczonych brzusznie po każdej stronie członu pędowego (powstają w nich również kwiaty)^[14].

Korzenie

Rzęsy tworzą pojedynczy korzeń wyrastający po brzusznej stronie członu pędowego. U roślin o grubszych członach pędowych często widoczna jest głęboka bruzda korzeniowa^[11]. Korzenie pozbawione są tkanki przewodzącej^[15], są bardzo smukłe, nie grubsze niż 0,5 mm, nie przyrastają na grubość, nie rozgałęziają się, nie rozwijają włośników^[5], ich koniec okryty jest pochewką^[16]. Długość korzenia rzęsy jest uzależniona od warunków środowiskowych. Niski poziom azotu, fosforanów lub pierwiastków śladowych powoduje rozwój długiego korzenia. W przypadku wysokiej żyzności wody rośliny tworzą bardzo krótkie korzenie lub nie tworzą ich w ogóle^[5].

Kwiaty

Z uwagi na skuteczność rozmnażania wegetatywnego rośliny z tego rodzaju rzadko kwitną. Kwiaty obupłciowe^[11] (według innych autorów kwiatostany składające się z 1 kwiatu żeńskiego i 2 kwiatów męskich^[14]) powstają pojedynczo w każdym z woreczków umieszczonych po bokach członu pędowego i otoczone są błoniastą pochwą. Kwiat zbudowany jest z jednokomorowej zalążni, zawierającej jeden amfitropowy lub ortotropowy zalążek (rzadko od 2 do 4 anatropowych zalążków)^[11], zakończonej kubeczkowatym znamieniem^[5], oraz dwóch dwukomorowych pręcików^[11].

Owoce

Owocem jest kulista i lekko spłaszczona, podobna do mieszka łagiewka, zawierająca jedno (rzadziej kilka), podłużnie żeberkowane (rzadko gładkie) nasiono z wyraźnym wieczkiem (operculum)^[11].

Gatunki podobne

Rzęsy odróżniają się od przedstawicieli innych rodzajów z podrodziny rzęsowych posiadaniem jednego korzenia (rośliny z rodzajów wolfia i Wolffiella są pozbawione korzeni, a te z rodzajów spirodela i Landoltia posiadają ich więcej niż jeden)^[11].

Biologia

Rozwój

Rzęsy są roślinami wodnymi, jednorocznymi^[4][5]. Są to unoszące się na powierzchni wody lemnidy, jedynie rzęsa trójrowkowa zaliczana jest przez niektórych autorów do unoszących się wolno w toni wodnej ceratofilidów^[17].

Z uwagi na skuteczność rozmnażania wegetatywnego rośliny te rzadko kwitną. Rośliny podwajają swoją masę w ciągu 1–6 dni, a swoją liczbę w ciągu 2–3 dni^[18]. W wodach żyznych obszar pokryty przez te rośliny może ulec podwojeniu w bardzo krótkim czasie. Każda roślina tworzy w ciągu życia określoną, zależną od gatunku, liczbę organizmów potomnych, po czym umiera. Po śmierci organizm rzęsy traci chlorofil i żółknie, jednak z uwagi na obecność miękiszu powietrznego długo utrzymuje się na powierzchni wody, przed całkowitym rozkładem. Jedynym gatunkiem rzęsy tworzącym turiony jest rzęsa turionowa. Turiony tego gatunku są bezkorzeniowe, mniejsze i ciemniejsze od organizmów potomnych^[5].

Są to rośliny bądź długiego (np. rzęsa garbata), bądź krótkiego dnia (np. Lemna aequinoctialis). Ich fotoperiodyzm regulowany jest przez system fitochromatyczny, indukowany kwasem salicylowym^[5]. Rzęsy kwitną latem, zwykle w okresie od czerwca do sierpnia, rzadziej już pod koniec maja lub we wrześniu. Na początku okresu kwitnienia kolonie rzęsy rozdzielają się na mniejsze grupy, na przykład w przypadku rzęsy garbatej składające się np. z 4–5 osobników, a w przypadku rzęsy trójrowkowej 2–4. Przed zakwitnięciem w roślinach zachodzą przemiany morfologiczne, na przykład człon pędowy rzęsy drobnej nabiera ciemniejszej pigmentacji oraz powiększa się w związku z rozrostem międzykomórkowych przestworów powietrznych, w przypadku rzęsy trójrowkowej człon pędowy staje się cieńszy i jaśniejszy, a jego wierzchołek zgina się ku dołowi, a rzęsa garbata nabiera oliwkowo-purpurowego koloru. Kwiaty powstają pojedynczo w każdym z woreczków umieszczonych po bokach członu pędowego. Znamię słupka emituje dużą kroplę nektaru, przywabiającego małe owady. Jej poruszenie powoduje wchłonięcie nektaru przez słupek. Jeżeli nie był on pokryty ziarnami pyłku, kropla pojawia się ponownie po kilku godzinach. Kwiat żeński jest płodny przez jedną dobę. Pręciki obu kwiatów męskich pojawiają się w odstępie 24 godzin, różny jest też czas ich płodności. Pierwszy pręcik pozostaje aktywny przez 60 godzin, a drugi 90 godzin. Pyłek roznoszony jest przez drobne owady poruszające się po tworzonym przez rośliny kożuchu, przede wszystkim wodne roztocze i mszyce, jednak po 12–24 godzinach staje się on lekki i kruchy, co pozwala strumieniom powietrza przenosić go na duże odległości. Rzęsy są więc przede wszystkim roślinami owadopylnymi, ale również wiatropylnymi. Od momentu zainicjowania zmian morfologicznych do przekwitnięcia roślin mija około 20 dni^[18].

Owoce rzęsy są przenoszone na duże odległości przede wszystkim na odnóżach ptaków i przez wodę. Ponieważ jednak rzadko one owocują, za ich rozprzestrzenianie odpowiedzialne jest przede wszystkim przenoszenie roślin przez ptaki, płazy, ryby, inne zwierzęta żyjące w środowisku wodnym oraz prądy wodne^[18]. Rozprzestrzenianiu przez zwierzęta sprzyja lepkość korzeni, które łatwo przylegają do ich ciał. Ponieważ rzęsy wchłaniają wodę i substancje mineralne za pośrednictwem dolnej części członów pędowych, korzenie poza ułatwianiem rozprzestrzeniania służą do stabilizacji roślin (działają analogicznie do dryfkotwy)^[5].

Cechy fitochemiczne

Organizmy rzęsy zawierają od 2% do 4% kwasu szczawiowego, który w wodach o wysokim poziomie wapnia powoduje formowanie się w miękiszu tych roślin kryształów szczawianu wapnia w postaci rafidów i druzów. Rzęsy są również bogate w leucynę, treoninę, walinę, izoleucynę i fenyloalaninę^[5].

Genetyka

Komórki rzęs posiadają 20, 30, 36, 40, 42, 50, 60, 70 lub 80 chromosomów, tworzących odpowiednio 10, 15, 18, 20, 21, 25, 30, 35 lub 40 par homologicznych^[19].

Systematyka

Pozycja rodzaju w systemie Cronquista (1981)

Rodzina rzęsowatych (Lemnaceae), rząd obrazkowców (Arales), podklasa Arecidae, klasa jednoliściennych (Liliopsida) w gromadzie Magnoliophyta^[20].

Pozycja rodzaju według Angiosperm Phylogeny Website (aktualizowany system APG IV z 2016)

Podrodzina rzęsowych (Lemnoideae), rodzina obrazkowatych (Araceae), rząd żabieńcowców (Alismatales) w kladzie jednoliściennych (ang. monocots)^[1].

Gatunki zgodnie z podziałem według Lesa (2002)^[21]

Gatunki rzęsy

rzęsa drobna

rzęsa garbata

Lemna minuta

Lemna perpusilla

rzęsa trójrowkowa

rzęsa turionowa

Lemna valdiviana

• sekcja Lemna
  • Lemna disperma Hegelmaier
  • Lemna ecuadoriensis Landolt (obecnie uznany za synonim Lemna obscura^[4])
  • Lemna gibba L. – rzęsa garbata
  • Lemna japonica Landolt
  • Lemna minor L. – rzęsa drobna, rzęsa mniejsza
  • Lemna obscura (Austin) Daubs
  • Lemna trisulca L. – rzęsa trójrowkowa
  • Lemna turionifera Landolt – rzęsa turionowa, rzęsa purpurowa
• sekcja Alatae
  • Lemna aequinoctialis Welwitsch
  • Lemna perpusilla Torrey
• sekcja Biformes
  • Lemna tenera Kurz
• sekcja Uninerves
  • Lemna minuta C.S. Kunth
  • Lemna valdiviana Philippi
  • Lemna yungensis Landolt

Nazewnictwo

Toponimia nazwy naukowej

Nazwa lemna została użyta do określenia tych roślin już w czasach antycznych, w pracach botanicznych Teofrasta z Eresos. Nazwa ta pochodzi prawdopodobnie od greckiego słowa λίμνη (limni), oznaczającego jezioro^[11].

Nazwy zwyczajowe

W roku 1852 Ignacy Rafał Czerwiakowski, w pracy Opisanie róślin jednolistniowych lekarskich i przemysłowych, użył dla określenia rodzaju Lemna nazwy "rząsa"^[22]. Gatunek Lemna minor opisał pod polską nazwą "rząsa mniejsza" lub "rząsa wodna", a gatunek Lemna gibba, zaliczony do rodzaju Thelmatophace, pod nazwą "piegawka garbata" lub "rząsa garbata". W łacińsko-polskim Słowniku nazwisk zoologicznych i botanicznych polskich (...) Erazma Majewskiego z roku 1894 wymienionych zostało kilka polskich nazw zwyczajowych i regionalnych rodzaju Lemna: "rząsa", "rzęsa", "porząsa", "włóknica", "żaboryń", a także polskie nazwy rzęsy drobnej: "rzęsa wodna", "dzierzęga", "mech wodny", "żabia"^[23]. W roku 1900 Józef Rostafiński w Słowniku polskich imion ródzajow oraz wyższych skupień roślin (...) wskazał podstawową polską nazwę rodzaju "rząsa", podając nazwy oboczne "włóknica", "dzierzęga" i "rzęsa"^[24]. Obecnie w języku polskim rodzaj Lemna występuje wyłącznie pod nazwą "rzęsa"^[25], w niemieckim pod nazwą Wasserlinsen (soczewica wodna), a w angielskim duckweed (kaczy chwast, kacze zielsko).

Homonimy taksonomiczne

Lemna Rafinesque – rodzaj wątrobowców z rodziny Ricciaceae^[2]

Ekologia

Stanowisko rzęsy drobnej w pobliżu Łukowa

Siedlisko

Wody stojące i wolno płynące, głównie jeziora, stawy, rowy, kanały i strumienie, a także niewielkie zbiorniki wodne na bagnach, trzęsawiskach i marszach^[15]. Rzęsy preferują wody eutroficzne, słodkie. Tolerują zasolenie do poziomu 60 mM NaCl. Rzęsy mogą zasiedlać również krótkotrwale wysychające zbiorniki wodne, w których przeżywają na powierzchni mokrego błota^[5].

Konkurencja między rzęsą drobną a azolą karolińską

Interakcje międzygatunkowe

Rzęsy są naturalnym konkurentem glonów i innych roślin wodnych. Pokrycie przez rzęsę powierzchni zbiornika wodnego powoduje silne zacienienie dna, co znacząco redukuje populację fitobentosu (dodatkowe znaczenie dla organizmów przydennych mają duże ilości opadającej na dno materii organicznej obumierających rzęs, które zmieniają jego strukturę i chemizm). Szczególnie wrażliwe na tego typu zacienienie są rośliny z grupy izoetydów, które nie mogą kompensować zmniejszenia natężenia światła wzrostem ku powierzchni wody^[26]. Z drugiej strony niektóre gatunki glonów, prawdopodobnie w wyniku antagonistycznych oddziaływań allelopatycznych, hamują rozwój rzęsy^[5]. Poszczególne gatunki rzęsy rywalizują również ze sobą, a także innymi lemnidami^[8]. W modelach alternatywnych stanów stabilnych zbiorników wodnych jednym z możliwych trwałych stanów ekologicznych jest sytuacja, gdy dominującą pozycję uzyskują pleustofity^[27]. W takim przypadku ich kożuch powoduje zacienienie głębszych warstw, redukując stan nie tylko fitobentosu, ale również fitoplanktonu. W przypadku rzęs jednak stan taki występuje rzadko i jest spotykany jedynie w niewielkich zbiornikach (stawach, rowach)^[28].

W naturze rzęsa stanowi istotne źródło pożywienia dla wielu gatunków zwierząt i mikroorganizmów. Rośliny te stanowią składnik diety ptaków wodnych (przede wszystkim kaczek), roślinożernych ryb i owadów. Niektóre gatunki insektów są tak utożsamiane z rzęsami, że znalazło to odzwierciedlenie w ich nazwie, na przykład Lemnaphila scotlandae Cresson (krótkorogie muchówki z rodziny Ephydridae) i Tanysphyrus lemnae Paykull (chrząszcze wielożerne z rodziny ryjkowcowatych). Rzęsy są również kolonizowane przez grzyby pasożytnicze z gatunku Pythium myriotylum, będące istotnym patogenem tych roślin^[5].

Charakterystyka fitosocjologiczna

W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych rzęsa drobna jest gatunkiem charakterystycznym Cl. Lemnetea minoris oraz Ass. Lemno minoris-Salvinion natantis, rzęsa garbata Ass. Lemnion gibbae, a rzęsa trójrowkowa Ass. Riccio fluitantis-Lemnion trisulcae^[29].

Zagrożenie i ochrona

W 2004 roku w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych ujęty został, z kategorią "zagrożony" (EN A4c), gatunek rzęsy Lemna ecuadoriensis, endemiczny dla Ekwadoru. Według IUCN znane są jedynie dwie populacje tego gatunku, w prowincjach El Oro i Guayas, zagrożone przez niszczenie siedlisk^[30]. Obecnie gatunek ten jest uznawany za synonim Lemna obscura^[4].

Występujące w Polsce gatunki rzęsy nie podlegają ochronie gatunkowej na podstawie przepisów krajowych^[31]. Nie zostały one również uznane za gatunki ważne dla Unii Europejskiej w dyrektywie siedliskowej. Niektóre gatunki rzęs występują w siedliskach przyrodniczych, będących przedmiotem systemu ochrony zagrożonych składników różnorodności biologicznej kontynentu europejskiego "Natura 2000"^[32].

Zastosowanie

Rośliny spożywcze

Rzęsa garbata spożywana jest w Izraelu na surowo lub po ugotowaniu, w surówkach, sałatkach lub jako jarzyna^[33].

Rośliny pastewne

Rzęsy odgrywają ważną rolę jako wartościowe źródło pożywienia dla zwierząt hodowlanych^[34]. Rośliny te zawierają od 86% do 97% wody, a w suchej masie przeciętnie od 6,8% do 45% białka, 1,8% – 9,2% lipidów, 14,1% – 43,6% węglowodanów, 5,7% – 16,2% włókna oraz 12% – 27,6% popiołów. Zawartość makroelementów w suchej masie rzęsy wynosi: 0,03% – 2,8% fosforu, 0,18% – 4,5% wapnia, 0,08% – 4,29% chloru, 0,03% – 7,0% potasu, 0,03% – 1,3% sodu, 0,33% – 7,0% siarki, 0,8% – 7,8% azotu, 5,4% wodoru i 30,5% – 43,7% węgla. Rośliny te zawierają również do 11,4% glinu, do 3,25% boru, do 3,2% żelaza, do 2,8% magnezu, do 6,4% manganu, do 5,35% krzemu^[5] oraz do 75 mg/kg cynku, 20 mg/kg miedzi i 1025 mg/kg karotenów^[35]. Zawartość składników odżywczych i pierwiastków w tych roślinach jest zdeterminowana przez warunki środowiskowe, w wodach eutroficznych jest ona wyższa niż w oligotroficznych^[35]. Ponieważ z rzęsy pozyskuje się więcej białka z metra kwadratowego niż z soi, wiele jej gatunków jest uprawianych na skalę masową, przede wszystkim na paszę dla ryb hodowlanych, bydła, owiec, świń, drobiu i królików^[5]. W uprawie przemysłowej uzyskuje się rocznie przeciętnie około 10–20 ton suchej masy rzęsy z hektara, jednak w odpowiednich warunkach klimatycznych, przy dużym nawożeniu plony sięgają 44 ton^[5].

Rośliny lecznicze

Rzęsy znajdują zastosowanie w ziołolecznictwie. Ziele rzęsy (Herba Lemnae) zawiera śluz roślinny, pektyny, skwalen, fitosterole, diterpeny, fitol, cukry (apiozę, ksylozę i amylozę), ligniny, kwas syringowy, kwas kawowy, kwas ferulowy, kwasy tłuszczowe i mangan, wykazując działanie czyszczące krew, mobilizujące układ odpornościowy, przeciwreumatyczne, przeciwartretyczne, przeciwzapalne, odżywcze, obniżające poziom cholesterolu we krwi, osłaniające i powlekające błony śluzowe oraz przeciwkaszlowe. Jego stosowanie wskazane jest w przewlekłych dermatozach na tle zaburzeń metabolicznych, miażdżycy, spadku odporności, chorobach reumatycznych, stanach zapalnych układu oddechowego, a także w kuracjach odtruwających, wzmacniających i odżywczych. Ziele rzęsy można pozyskiwać tylko z wód czystych. Można ją suszyć, zamrozić lub spożywać na surowo, po 1 łyżeczce 3 razy dziennie przez co najmniej 21 dni^[36]. Według innych źródeł rośliny z gatunku rzęsa drobna stosowana są również w leczeniu trudności w oddawaniu moczu, a także zewnętrznie w leczeniu chorób skóry i w obrzękach^[37]. Irokezi stosują na obrzęki macerat z rzęsy trójrowkowej^[38]. Udowodniono możliwość pozyskiwania z rzęsy drobnej terapeutycznych przeciwciał monoklonalnych^[39].

Oparta na rzęsie oczyszczalnia ścieków w Luksemburgu

Rośliny fitoremediacyjne

Właściwości fitoremediacyjne oraz szybki przyrost roślin z rodzaju rzęsa są wykorzystywane w biologicznym oczyszczaniu ścieków. Badania przeprowadzone na gatunkach rzęsa garbata^[40] i rzęsa drobna^[41] udowodniły wysoką skuteczność tych roślin w eliminacji fitoplanktonu i bakterii kałowych oraz zanieczyszczeń chemicznych, przede wszystkich azotanów, amoniaku, ortofosforanów oraz związków miedzi, ołowiu, cynku i kadmu. Oparte na rzęsie oczyszczalnie ścieków zostały opatentowane w Stanach Zjednoczonych w 1985 roku, znajdując zastosowanie na całym świecie. Mimo że w obszarze klimatu umiarkowanego wykorzystanie rzęsy jest ograniczone z uwagi na krótki okres wegetacyjny^[42], w Polsce od 1992 zbudowano wiele wodno-roślinnych oczyszczalni ścieków typu „Lemna”^[43]. Na początku 2. dekady XXI w. udział tego typu oczyszczalni wśród wszystkich oczyszczalni makrofitowych w Polsce wynosił ok. 40%^[44]. Odpady rzęsy pozyskiwane z oczyszczalni ścieków, po poddaniu wermikompostowaniu przekształcają się w wartościowy kompost^[45]. Stosowanie tego typu oczyszczalni w warunkach środkowoeuropejskich budzi jednak kontrowersje ze względu na uwarunkowania klimatyczne^[42][44]. Zdarza się, że stawy przeznaczone do uprawy rzęsy są jej niemal całkowicie pozbawione. Co więcej, według niektórych badań nawet oczyszczalnie z właściwie wytworzonym kożuchem rzęsy w tych warunkach nie spełniają swojej funkcji^[44].

Oczko wodne pokryte rzęsą

Rośliny ozdobne

Rzęsy stosowane są jako rośliny ozdobne w stawach i oczkach wodnych, a także akwariach. Oprócz walorów dekoracyjnych rośliny te stanowią również pokarm dla ryb oraz oczyszczają wodę ze szkodliwych substancji chemicznych^[46]. Z uwagi na swoją niezwykłą ekspansywność często są one jednak uważane za chwast. Kontrola nad rzęsą jest bardzo trudna, szczególnie w otwartych zbiornikach wodnych. Do eksterminacji tej rośliny stosuje się herbicydy (są wrażliwe na kwas 2,4-dichlorofenoksyoctowy), metody kontroli biologicznej (wprowadzanie do zbiorników preferujących rzęsę tilapii i amura białego), a także kontroli mechanicznej^[5].

Inne zastosowania

Rzęsa drobna i rzęsa garbata służą do testowania wpływu pestycydów i innych substancji toksycznych na wyższe rośliny wodne^[47]. Testy bioindykacyjne z wykorzystaniem rzęsy prowadzone są również w Polsce^[48].

W Indiach przeprowadzono, z pozytywnym wynikiem, badania nad wykorzystaniem rzęsy garbatej do produkcji bioetanolu^[49], a rzęsy drobnej do produkcji biogazu^[50]. Również w Polsce prowadzone są badania nad wykorzystaniem biomasy rzęsy jako źródła energii odnawialnej^[51].

Przypisy

Lemna minor.

Lemna trisulca.

Lemna gibba.

Lemna é um género de plantas com flor aquáticas de livre flutuação pertencente à subfamília Lemnoideae (ex-família Lemnaceae) da família das Araceae.^[2] Presentemente existem 14 espécies de Lemna validamente descritas,^[3] todas taloides. Algumas das espécies deste género são utilizadas, por serem de crescimento rápido (em condições favoráveis o número de espécimes pode duplicar em 48 horas) e fáceis de cultivar em ambiente controlado e sem solo, são utilizadas como organismo modelo para estudos de ecologia das comunidades, estudos de biologia básica das plantas, ecotoxicologia e produção de biofármacos. Também são utilizadas como fonte de alimento para animais em pecuária e aquacultura e como constituinte de instalações para tratamento de esgotos.

Descrição

As espécies do género Lemna são minúsculas plantas aquáticas de livre flutuação à superfície da água, constituídas por um aparelho vegetativo muito simplificado, formado por uma simples lamela verde, talosa, de dimensões reduzidas.

As estruturas taloides (por vezes designadas por frondes) são membranáceas, planas, elípticas a lineares, simétricas ou assimétricas, com 1–5 mm de comprimento e 0,5–3 mm de largura, arredondadas no ápice, com 1–3 nervuras e 1–3 pápulas, sem pontos proeminentes, mas com dois marsúpios laterais. As frondes flutuam livremente à superfície da água, apresentando na face inferior uma raiz filiforme única, com bainha lisa ou alada. As plantas ocorrem geralmente em grupos de 3-4, com as frondes parcialmente fundidas, formando populações densas na superfície de massas de água doce estagnada.

São plantas vivazes, em geral multiplicando-se por reprodução vegetativa através do fraccionamento das frondes. As flores ocorrem na região lateral da lâmina, muito simplificadas e sem prófilo, em número de duas ou três por planta, geralmente com uma flor pistilada (feminina) rodeada por duas flores estaminadas (masculinas).

Os minúsculos frutos são indeiscentes, flutuantes, contendo diversas sementes.

Na sua composição estas plantas apresentam de 8 a 10% de fibra. Com a gestão de fertilizantes, o conteúdo proteico pode aumentar até 45% do peso seco, o que torna estas plantas num bom suplemento proteico alternativo à carne.

Taxonomia

O género foi descrito por Carolus Linnaeus e publicado em Species Plantarum 2: 970. 1753.^[4] A espécie tipo é Lemna minor.^[5]

O género Lemna foi incluído, em conjunto com as restantes Lemnoideae, numa família separada, as Lemnaceae, mas os resultados obtidos com recurso às técnicas da biologia molecular levaram a que fossem consideradas um grupo altamente especializada de Araceae. Com base nesses resultados, a partir do sistema APG II foram integradas entre as Araceae, evitando que o grupo ficasse parafilético.

O género Lemna inclui as seguintes espécies:^[6][7][8]

Secção Lemna

• Lemna gibba L. – quase cosmopolita
• Lemna minor L. – cosmopolita
• Lemna trisulca L. – cosmopolita
• Lemna disperma Hegelmaier
• Lemna ecuadoriensis Landolt (considerada sinónimo taxonómico de Lemna obscura)^[9]
• Lemna japonica Landolt - Japão, China, Coreia, Extremo Oriente da Rússia
• Lemna obscura (Austin) Daubs - USA, México, Bahamas, Colômbia, Equador (alguns autores incluem Lemna ecuadoriensis Landolt neste taxon)
• Lemna turionifera Landolt - regiões temperadas da Europa, Ásia, América do Norte

Secção Alatae

• Lemna aequinoctialis Welw. – cosmopolita nas regiões tropicais e subtropicais
• Lemna perpusilla Torr. – leste dos USA, Quebeque

Secção Biformes

• Lemna tenera Kurz – Indochina, Samatra, Northern Territory da Austrália

Secção Uninerves

• Lemna minuta Kunth – América do Norte e América do Sul
• Lemna valdiviana Phil.
• Lemna yungensis Landolt - Bolívia

Anteriormente incluídas neste género

Estiveram incluídas neste género diversa espécies, entretanto movidas para outros agrupamentos taxonómicos:^[7]

• Landoltia punctata (G.Mey.) Les & D.J.Crawford (como Lemna oligorrhiza Kurz e L. punctata G.Mey.)
• Spirodela polyrhiza (L.) Schleid. (como Lemna polyrhiza L.)
• Wolffia arrhiza (L.) Horkel ex Wimm. (como Lemna arrhiza L.)

Classificação lineana do género

Notas

Bibliografia

• Cross, J.W. (2006). The Charms of Duckweed.
• Landolt, E. (1986) Biosystematic investigations in the family of duckweeds (Lemnaceae). Vol. 2. The family of Lemnaceae - A monographic study. Part 1 of the monograph: Morphology; karyology; ecology; geographic distribution; systematic position; nomenclature; descriptions. Veröff. Geobot. Inst., Stiftung Rübel, ETH, Zurich.
• Lemna Ecotox testing Duckweed growth inhibition tests and standardisation

Lemna este un gen de plante acvatice plutitoare din familia lintiței. Aceste plante care cresc rapid au o întrebuințare ca sistem model în studii în sinecologie, botanică bazică, ecotoxicologie și producția de produse biofarmaceutice, precum și ca o sursă de hrană pentru animale în agricultură și acvacultură. În prezent sunt cunoscute 14 specii de Lemna.^[3]

Taxonomie și obiceiuri de creștere

Acest gen de lintiță a fost plasat anterior într-o altă familie de plante floricole, Lemnaceae, dar ea este considerată acum ca făcând parte din familia Araceae.^[4]

Speciile de Lemna cresc la fel ca talurile plutitoare simple deasupra sau imediat sub suprafața apei. Cele mai multe sunt mici, de maximum 5 mm în lungime, cu excepția speciei Lemna trisulca, care este alungită și are o structură ramificată. Talurile Lemna au o singură rădăcină, care distinge acest gen de genurile înrudite Spirodela și Landoltia.

Plantele cresc în principal prin reproducere vegetativă: două plante fiice se desprind din planta adultă. Această formă de creștere permite colonizarea foarte rapidă a apelor. Lintița este o plantă cu flori și aproape toate speciile sale sunt cunoscute ca reproducându-se sexual, înflorind și producând semințe în condiții corespunzătoare. Anumite specii de lintiță (cum ar fi L. gibba) sunt plante de zi lungă, în timp ce altele (cum ar fi L. minor) sunt plante de zi scurtă.

Când Lemna invadează o cale navigabilă, ea poate fi îndepărtată mecanic prin adaos de pești ierbivori (de exemplu, peștele cosaș) sau tratată cu erbicid.

Creșterea rapidă a lintiței găsește aplicații în bioremedierea apelor poluate și ca organisme de testare pentru studiile de mediu. Ea este, de asemenea, utilizată ca un sistem de exprimare genetică pentru producția industrială de produse biofarmaceutice.

Lintița uscată este o bună hrană pentru vite. Ea conține 25-45% proteine (în funcție de condițiile de creștere), 4,4% grăsime și 8-10% fibre, calculate când planta este uscată.

Specii

Secțiunea Alatae

• Lemna aequinoctialis Welw. – zonele tropicale și subtropicale
• Lemna perpusilla Torr. – estul Statelor Unite ale Americii, Quebec

Secțiunea Lemna

• Lemna gibba L. – lintiță gheboasă - pe scară largă
• Lemna minor L. – lintiță mică - în diferite țări
  
• Lemna trisulca L. – lintiță trisulcată - în diferite țări
  

Secțiunea Uninerves

• Lemna minuta Kunth – lintiță pitică - America de Nord și de Sud
  
• Lemna valdiviana Phil. – lintiță valdiviană^[5][6] - America de Nord și de Sud

Secțiune necunoscută

• Lemna japonica Landolt - Japonia, China, Coreea, Orientul Îndepărtat al Rusiei
• Lemna obscura (Austin) Daubs - Statele Unite ale Americii, Mexic, Chile, Columbia, Ecuador
• Lemna tenera Kurz - Indochina, Sumatra, Teritoriul de Nord din Australia
• Lemna turionifera Landolt - zonele temperate din Europa, Asia, America de Nord
• Lemna yungensis Landolt - Bolivia

Specii plasate anterior în această familie

• Landoltia punctata (G. Mey.) Les & D. J. Crawford (ca L. oligorrhiza Kurz și L. punctata G. Mey.)
• Spirodela polyrhiza (L.) Schleid. (ca L. polyrhiza L.)
• Wolffia arrhiza (L.) Horkel ex Wimm. (ca L. arrhiza L.)

Specii din România

În România cresc 4 specii de lintițe: ^{[7][8][9][10]}

• Lemna gibba = Lintiță gheboasă - întâlnită prin ape stagnante;
• Lemna minor = Lintiță mică - comună de la câmpie până în regiunea montană, prin ape stagnante sau încet curgătoare, adesea în colonii;
• Lemna minuta = Lintiță pitică - specie recent introduse în România, întâlnită în Delta Dunării, în bălțile de pe lângă Lacul Nebunu;
• Lemna trisulca = Lintiță trisulcată - comună în regiunea de câmpie și dealuri, prin ape stagnante,bogate în materii organice.

Specii din Republica Moldova

În Republica Moldova cresc 3 specii de lintițe:^{[11][12][13][14]}

• Lemna gibba = Lintiță gheboasă
• Lemna minor = Lintiță mică
• Lemna trisulca = Lintiță trisulcată

Referințe

Lecturi generale

• Cross, J.W. (2006). The Charms of Duckweed.
• Landolt, E. (1986) Biosystematic investigations in the family of duckweeds (Lemnaceae). Vol. 2. The family of Lemnaceae - A monographic study. Part 1 of the monograph: Morphology; karyology; ecology; geographic distribution; systematic position; nomenclature; descriptions. Veröff. Geobot. Inst., Stiftung Rübel, ETH, Zurich.

Legături externe

• Lemna Ecotox testing Duckweed growth inhibition tests and standardisation
• OECD Guideline for Lemna Test
• USDA Plants Profile: North American Species
• Jepson Manual Treatment: Lemna

Andmat är en grupp växter bestående av vanlig andmat (Lemna minor), kupandmat (Lemna gibba), korsandmat (Lemna trisulca, dialektalt i Skåne kallas denna art Anna-mad = danskans andemad^[1]) och storandmat (Spirodela polyrhiza). De har tidigare räknats till en egen familj Lemnaceae, men räknas enligt APG II som en underfamilj Lemnoideae i familjen kallaväxter (Araceae).

Beskrivning

Hos en Lemna kan inte stam och blad i vanlig mening urskiljas, utan individen är en liten rund eller avlång, platt eller kullrig skiva, som hos korsandmat lever nedsänkt i sötvatten och hos de övriga flyter på vattenytan. Dessutom finns en trådrot (eller hos storandmat en knippa sådana) som hänger fritt i vattnet utan att nå bottnen och som har en stor, rymlig rotmössa i spetsen. En så enkel byggnad hos vegetationsorganen påminner om de primitiva kryptogamernas bål, som hos exempelvis levermossorna och vissa alger, emellertid visar förekomsten av en rot att Lemna hör till kärlväxterna. Till detta kommer att detta släkte i sina fruktifikativa organ liknar Calla.

Lemna-arterna blommar så sällan att de flesta botanister aldrig sett ens den vanligaste, vanlig andmat, i blomning. I kanten av den lilla skivlika växten visar sig blommorna som en för blotta ögat knappt synlig blomställning som består av en honblomma, som endast utgörs av en pistill, och två hanblommor, som vardera endast utgörs av en ståndare, samt ett litet hinnaktigt hölsterblad. Då den i vattnet nedsänkta korsandmaten ska blomma (vilket ytterst sällan förekommer och uppges försiggå i varmt vatten utan beskuggning), frambringar den särskilda flytindivider, som dock är så krökta att spetsen är nedböjd under vattenytan.

Frukten är hos vanlig andmat och korsandmat 1-fröig (nötlik), hos kupandmat och storandmat 2-flerfröig. Fröet, har dubbelt förskal, ett yttre, tjockt och mjukt och ett inre tunnare; därinom ses den gråaktiga frövitan, och i denna ligger växtanlaget inneslutet. Detta är äggformigt och ytterst litet; nederst ses hjärtbladet, som i sin övre del som en bägare omsluter det lilla stamanlaget, och på detta senare ses på höger sida anlaget till trådroten (en "birot"). Vid groningen lösgör sig toppen av förskalen som ett lock, och genom öppningen skjuter då växtanlagets eller groddens övre del ut.

Stamanlaget hos en Lemna utvecklar sig inte till stam och blad av vanlig form. Man anser ändå, att den lilla platta skivan, som utgör en individ, till sin ena ända, nämligen där trådroten utgår, är ett stamorgan, men till sin övriga del ett bladorgan, och således ett ofullkomligt skott. På gränsen mellan stam- och bladdelen finns i vardera kanten en liten fickformig fördjupning, och i en sådan uppkommer den lilla knoppen till ett nytt skott, en ny dotterskiva. Hos denna sistnämnda submersa art förblir skotten länge sammanhängande, medan det omslutande vattnet i viss mån hindrar deras lösgörande. Lemna-arternas förgrening blir naturligtvis ett förökningsmedel, då skotten lösgör sig från varandra; och emedan blomning och fruktsättning är så sällsynt, sker även övervintringen genom dylika frigjorda skott. Hos vanlig andmat övervintrar sålunda de på hösten nybildade, helt små och ungdomliga skotten med ännu mycket kort trådrot. Dessa små vinterskott förblir vid liv, då moderplantan dör och bleknar, och flyter fortfarande på vattnet, så länge detta är öppet. På våren förökas skotten mycket snabbt. Hos Spirodela sjunker vinterskotten (hibernaklerna) till bottnen, eftersom de inte består av en så svampig (kavernös) vävnad som den som sommarplantorna har.

Utbredning

Andmatsarterna lever i stillastående vatten i diken, dammar och skyddade sjövikar. Den vanligaste är vanlig andmat, som även är en kosmopolit. Den minsta utbredningen i Sverige har kupandmat (ungefär till ekgränsen). Släktets gräns mot norr är i Norden ungefär polcirkeln.

Källor

1. ^ Anna-mad i Johan Ernst Rietz, Svenskt dialektlexikon (1862–1867)

Externa länkar

• Den virtuella floran
• Andmat i Carl Lindman, Bilder ur Nordens flora (andra upplagan, Wahlström och Widstrand, Stockholm 1917–1926)

• Storandmat (Spirodela polyrhiza)

• Korsandmat (Lemna trisulca)

• Kupandmat (Lemna gibba)

• Wolffia arrhiza (very small) + Lemna minor (medium) + Spirodela polyrhiza (large)

Ря́ска (Lemna L.) — рід дрібних багаторічних плаваючих або занурених у воду рослин з родини Ароїдних.

Гідатофіт. В Україні — 3 види. Найпоширеніші: Ряска мала (Lemna minor L.) і Ряска триборозенчаста (Lemna trisulca L.), поширені у стоячих водах. Третій вид — Ряска горбата (Lemna gibba L.), що має здуті лусочки, зустрічається в нас рідше, ніж два попередні.

Ряска має значну кількість протеїну і є їжею для водоплавних птахів, а також (змішана з висівками і борошном) — для свиней, гусей і курей.

Література

• Енциклопедія українознавства : Словникова частина : [в 11 т.] / Наукове товариство імені Шевченка ; гол. ред. проф., д-р Володимир Кубійович. — Париж ; Нью-Йорк : Молоде життя ; Львів ; Київ : Глобус, 1955—2003.

Chi Bèo cám (danh pháp khoa học: Lemna) là một chi thực vật có hoa trong họ Ráy^[3]

Loài

Chi này gồm các loài sau:

Hình ảnh

Chú thích

Liên kết ngoài

• Phương tiện liên quan tới Lemna tại Wikimedia Commons
• Dữ liệu liên quan tới Lemna tại Wikispecies

Bài viết liên quan đến Họ Ráy này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.

• x
• t
• s

Водоём, затянутый ряской (канал в Таврическом саду в Санкт-Петербурге)

Слой ряски на реке Северский Донец

Представители рода встречаются во всех странах света, как в умеренных, так и с тропическим климатом, но только в пресной воде.

Практическое использование

Ряска идёт в пищу свиньям, курам, гусям и уткам («утиная трава»), черепахам.

Таксономия

Lemna L., 1753, Sp. Pl. 2: 970.

Синонимы

• Lenticularia Ség., Pl. Veron. 3: 129 (1754).
• Lenticula P.Micheli ex Adans., Fam. Pl. 2: 471 (1763).
• Hydrophace Hallier, Hist. Stirp. Helv. 3: 68 (1768).
• Telmatophace Schleid., Linnaea 13: 391 (1839).
• Staurogeton Rchb., Deut. Bot. Herb.-Buch: 33 (1841).
• Thelmatophace Godr., Fl. Lorraine 3: 18 (1844).
• Lenticularia P.Micheli ex Montandon, Guide Bot. Sundgau: 308 (1868).

Виды

В роду 14 видов^[4]:

• Lemna aequinoctialis Welw. — Ряска тропическая, или Ряска равноденственная
• Lemna disperma Hegelm. — Ряска двусемянная
• Lemna gibba L. — Ряска горбатая
• Lemna japonica Landolt — Ряска японская
• Lemna minor L. — Ряска малая
• Lemna minuta Kunth — Ряска мелковатая
• Lemna obscura (Austin) Daubs
• Lemna perpusilla Torr. — Ряска крошечная
• Lemna tenera Kurz
• Lemna trisulca L. — Ряска трёхдольная, или Ряска тройчатая
• Lemna turionifera Landolt
• Lemna valdesiana S.Watson
• Lemna valdiviana Phil.
• Lemna yungensis Landolt

Примечания

浮萍属（学名：Lemna）又名青萍属，是泽泻目天南星科浮萍亚科下的一个属，为浮水小植物。该属约有13种，分布于全球。^[1]

種

浮萍、品藻、稀脈浮萍

参考文献

外部链接

• 維基物種中有關浮萍属的數據