dcsimg

Halolaelaps (Saprogamasellus) ( Polish )

provided by wikipedia POL

Halolaelaps (Saprogamasellus)podrodzaj roztoczy z kohorty żukowców i rodziny Halolaelapidae.

Takson ten został wprowadzony w 1952 roku przez Götza. Jego diagnozę podali w 1995 roku Czesław Błaszak i Rainer Ehrnsberger[1].

Żukowce te mają tektum zwieńczone trzema wierzchołkami. Środkowy wierzchołek tektum jest rozwidlony i nieco dłuższy od bocznych. Boczne wierzchołki są natomiast piłkowane. Uda pierwszej pary odnóży opatrzone są 12 szczecinami, biodra drugiej pary pozbawione ostróg, a kolana trzeciej pary dorosłych i deutonimf mają po 9 szczecin. U samców występuje tarczka sternogenitalna[1].

Roztocze te żyją w strefie morskiego litoralu[1].

Należą tu gatunki[2]:

Przypisy

  1. a b c Czesław Błaszak, Rainer Ehrnsberger. A new species of the genus Halolaelaps Berelese & Trouessart, 1889 (Acari, Gamasida, Halolaelapidae) from the Spanish Mediaterranean Coast. „Graellsia”. 55, s. 3-7, 1999.
  2. Joel Hallan: Halolaelapidae Karg, 1965. W: Synopsis of the described Arachnida of the World [on-line]. [dostęp 2015-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-13)].
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Halolaelaps (Saprogamasellus): Brief Summary ( Polish )

provided by wikipedia POL

Halolaelaps (Saprogamasellus) – podrodzaj roztoczy z kohorty żukowców i rodziny Halolaelapidae.

Takson ten został wprowadzony w 1952 roku przez Götza. Jego diagnozę podali w 1995 roku Czesław Błaszak i Rainer Ehrnsberger.

Żukowce te mają tektum zwieńczone trzema wierzchołkami. Środkowy wierzchołek tektum jest rozwidlony i nieco dłuższy od bocznych. Boczne wierzchołki są natomiast piłkowane. Uda pierwszej pary odnóży opatrzone są 12 szczecinami, biodra drugiej pary pozbawione ostróg, a kolana trzeciej pary dorosłych i deutonimf mają po 9 szczecin. U samców występuje tarczka sternogenitalna.

Roztocze te żyją w strefie morskiego litoralu.

Należą tu gatunki:

Halolaelaps albertii Blaszak et Ehrnsberger, 1993 Halolaelaps balticus Sellnick, 1957 Halolaelaps caesariensis Athias Henriot, 1961 Halolaelaps claudiae (Blaszak et Ehrnsberger, 2000) Halolaelaps coxalis Sellnick, 1957 Halolaelaps giganteus Blaszak et Ehrnsberger, 1998 Halolaelaps goetzi (Blaszak et Ehrnsberger, 2002) Halolaelaps hirschmanni (Blaszak et Ehrnsberger, 2002) Halolaelaps hispanicus Blaszak et Ehrnsberger, 1999 Halolaelaps hyatti (Blaszak et Ehrnsberger, 2002) Halolaelaps lunatus Karg, 1979 Halolaelaps nodosoides Blaszak et Ehrnsberger, 1993 Halolaelaps nodosus Willmann, 1952 Halolaelaps obtusus Blaszak et Ehrnsberger, 1993 Halolaelaps propinquus Blaszak et Ehrnsberger, 1993 Halolaelaps rafalskii Blaszak et Ehrnsberger, 1993 Halolaelaps reinharti Blaszak et Ehrnsberger, 1993 Halolaelaps reticulatus (Blaszak et Ehrnsberger, 2000) Halolaelaps silveae Blaszak et Ehrnsberger, 1993 Halolaelaps similis Blaszak et Ehrnsberger, 1993 Halolaelaps simplex Sellnick, 1957 Halolaelaps sinuosus Blaszak et Ehrnsberger, 1993 Halolaelaps strenzkei Gotz, 1952
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL