Cyclobalanopsis és un subgènere d'arbres que pertanyen a la família de les fagàcies. Són roures de l'est i sud-est d'Àsia. Aquests arbres poden créixer fins als 10-40 m d'alçada. Es diferencien del Subgènere Quercus en què tenen glans amb distintives tasses tenint creixents anells d'escates, tenen en comú les densament agrupades glans, encara que això no s'aplica a totes les espècies. La Flora de la Xina tracta Cyclobalanopsis com un gènere, però la majoria dels taxonomistes ho consideren un subgènere de Quercus. Conté al voltant de 150 espècies, principalment en zones tropicals i subtropicals d'Àsia, 69 espècies (43 endèmiques) a la Xina.[cal citació] Les espècies de Cyclobalanopsis són alguns dels principals components dels boscos frondosos de fulla perenne a les províncies del sud de la Xina nord de les muntanyes de Qinling i la conca de Huai He. En general, els roures del subgènere Cyclobalanopsis tenen una distribució més meridional i mentre que els roures dels subgènere Quercus tenen una distribució més septentrional.
Cyclobalanopsis és un subgènere d'arbres que pertanyen a la família de les fagàcies. Són roures de l'est i sud-est d'Àsia. Aquests arbres poden créixer fins als 10-40 m d'alçada. Es diferencien del Subgènere Quercus en què tenen glans amb distintives tasses tenint creixents anells d'escates, tenen en comú les densament agrupades glans, encara que això no s'aplica a totes les espècies. La Flora de la Xina tracta Cyclobalanopsis com un gènere, però la majoria dels taxonomistes ho consideren un subgènere de Quercus. Conté al voltant de 150 espècies, principalment en zones tropicals i subtropicals d'Àsia, 69 espècies (43 endèmiques) a la Xina.[cal citació] Les espècies de Cyclobalanopsis són alguns dels principals components dels boscos frondosos de fulla perenne a les províncies del sud de la Xina nord de les muntanyes de Qinling i la conca de Huai He. En general, els roures del subgènere Cyclobalanopsis tenen una distribució més meridional i mentre que els roures dels subgènere Quercus tenen una distribució més septentrional.
Cyclobalanopsis es un subgénero de árboles pertenecientes a la familia de las fagáceas.
Son robles del este y sureste de Asia. Árboles que crecen hasta 10-40 m de altura. Se diferencian del Subgénero Quercus en que sus bellotas tienen tazas con característicos anillos de escamas. También los diferencia tener las bellotas densamente agrupadas. Flora de China trata Cyclobalanopsis como un género, pero la mayoría de los taxonomistas lo consideran un subgénero de Quercus. Contiene alrededor de 150 especies.[1]
Cyclobalanopsis es un subgénero de árboles pertenecientes a la familia de las fagáceas.
Son robles del este y sureste de Asia. Árboles que crecen hasta 10-40 m de altura. Se diferencian del Subgénero Quercus en que sus bellotas tienen tazas con característicos anillos de escamas. También los diferencia tener las bellotas densamente agrupadas. Flora de China trata Cyclobalanopsis como un género, pero la mayoría de los taxonomistas lo consideran un subgénero de Quercus. Contiene alrededor de 150 especies.
青剛櫟屬(學名:Cyclobalanopsis)為殼斗科的一個屬,又稱椆屬或青岡屬,共有150種。
在植物分類學上常與麻櫟屬(Quercus)混用或與麻櫟亞屬一同置於麻櫟屬之下,不過在特徵上兩者最大區別是青剛櫟屬大都為常綠喬木,麻櫟屬則大多數為落葉喬木,若以族群分布狀況來分別,青剛櫟屬主要分佈於亞洲熱帶及亞熱帶地區,而麻櫟屬分布主要於北半球之歐洲、北美洲溫帶地區,因此在中國及台灣植物分類學界大部分都將青剛櫟屬獨立出來為一個屬別 [1] [2]。
常綠喬木,稀灌木,樹高在10~40公尺之間,樹皮通常較為光滑,葉為螺旋狀互生,葉緣通常有鋸齒,有羽狀葉脈,雌雄同株,雄花花絮為類似楊柳下垂枝條的葇荑花序;雌花常為散生或簇生花絮,果時發育成熟後,外為總苞稱為殼斗,通常內含一個堅果,為當年成熟或翌年成熟型,形狀為圓形近橢圓形,頂端有突狀物,具肉質子葉,內富含澱粉,發芽時子葉不出土。
該屬木材為輻射孔材,常見木材顏色為紅褐色、黃褐色或灰白色,木材密度大、質地堅硬,可作為建築梁柱、工具握柄、鐵路枕木等用材,樹皮富含單寧,可提煉作為鞣皮或染料,另堅果富含澱粉,可作飼料、釀酒等用途[2]。
青剛櫟屬的現代分佈中心位於印度半島和中南半島北部,以及中國雲南、廣西、廣東西南等地。並由此向四周擴散,向南到達印尼蘇門答臘、爪哇島、加里曼丹及峇里島,且不越過華萊士線;向東到達台灣、朝鮮半島、日本本州北緯36度地區;向北到達遼寧、撫順一帶;向西則沿著當時的古地中海沿岸在漸新世時擴散到歐洲。
上新世後期,因為全球性氣溫下降,整體氣候帶南移,也使得熱帶植物跟著南移,亞熱帶常綠闊葉林的北界退至今日秦嶺、淮河一線;加上印度板塊與歐亞板塊的碰撞,古地中海的消失,使沿岸氣候變得乾燥,也是青剛櫟屬分佈西界退回亞洲的原因[3]。
中國境內有77種及3變種,分佈於秦嶺、淮河流域及華南、雲南地區,在台灣則有17種,分佈地遍及全島。
以下列出較為常見的30餘種。
|accessdate=
需要含有|url=
(帮助)
青剛櫟屬(學名:Cyclobalanopsis)為殼斗科的一個屬,又稱椆屬或青岡屬,共有150種。
在植物分類學上常與麻櫟屬(Quercus)混用或與麻櫟亞屬一同置於麻櫟屬之下,不過在特徵上兩者最大區別是青剛櫟屬大都為常綠喬木,麻櫟屬則大多數為落葉喬木,若以族群分布狀況來分別,青剛櫟屬主要分佈於亞洲熱帶及亞熱帶地區,而麻櫟屬分布主要於北半球之歐洲、北美洲溫帶地區,因此在中國及台灣植物分類學界大部分都將青剛櫟屬獨立出來為一個屬別 。
カシ(樫、橿、櫧)とは、ブナ科の常緑高木の一群の総称である。狭義にはコナラ属Quercus中の常緑性の種をカシと呼ぶが、同じブナ科でマテバシイ属のシリブカガシもカシと呼ばれ、シイ属Castanopsisも別名でクリガシ属と呼ばれる。なお、アカガシ亜属 (subgen. Cyclobalanopsis) をコナラ属から独立させアカガシ属Cyclobalanopsisとして扱う場合もある。またクスノキ科の一部にも葉の様子等が似ていることからカシと呼ばれるものがある。
常緑性であり、葉には表面につやがあり、鋸歯(葉の縁のギザギザ)を持つものが多い。アカガシ亜属は日本から台湾・中国南部・ヒマラヤにかけての温帯南部の湿潤地域に約150種が分布する。日本では関東地方以南に多いが、一部の種は、分布の北限が太平洋側で宮城県、日本海側で新潟県に達する。一方、コナラ亜属の常緑性のカシは、温暖だがやや乾燥した地域に多く、東から東南アジア以外にも南ヨーロッパやアメリカ大陸にも分布する。
一般には晩春から初夏に花を咲かせる。例外的に、シリブカガシは秋に花をつけるが、厳密にはこの植物は同じブナ科でもマテバシイ属に属し、小花を密生した穂をつける、本種は狭義のカシ類とは言いがたいが、英名ではJapanese oakと呼ばれる。他にもマテバシイ属は堅果(ドングリ)の果皮が非常に硬いことから英語でストーンオーク (Stone oak) と呼ばれ、また海外産のマテバシイ属もカシの和名が付けられているものが多い。
カシ類の花は同じコナラ属の落葉高木群であるナラ類と共に風媒花であり、雌花と雄花があるが、いずれも花びらもない、地味なものである。花粉を雄しべの葯から速やかに落として風に乗せるのに適応し、雄花穂は垂下して風に揺れる。同じブナ科で常緑高木になるシイ類やマテバシイ類の花は虫媒花であり、全体が明るい黄色で強い香りを発して甲虫や花蜂類のような昆虫を誘引し、雄花穂も昆虫が止まりやすいようにしっかりと上を向いているといった点で大きな相違がある。カシ類の果実は、落葉性のナラ類と共にドングリ(団栗)と呼ばれる。どんぐりは開花した年に熟するものと、2年目に熟するものとがある。
コナラ亜属のウバメガシは低木ないし小高木だが、アカガシ亜属はいずれも大きな木になる。アカガシ亜属は殻斗(いわゆるドングリの皿)に環状紋が現れるのが大きな特徴である。アカガシ・シラカシなどの材質は非常に堅く、器具の材料などとして重要である。
カシ類は照葉樹林の重要な構成種である。様々な常緑広葉樹林において、どれかのカシが多く姿を見せる。西日本の平野部ではアラカシが優占する森林となることが多い。海岸線ではウバメガシが、ブナ林帯近くではアカガシが、その間の地域ではウラジロガシなどがよく見られる。
照葉樹林地帯のシイ・カシ林を繰り返して伐採すると、ナラ類のコナラやクヌギを中心とする落葉樹林や、これとアカマツの混交林になりやすい。いわゆる里山というのがこれに当たる。
英語で常緑性のカシのみを指す場合はライヴオーク (live oak) と呼ぶ。ヨーロッパにおける常緑性のカシ類の分布は南ヨーロッパに限られており、イギリスをはじめとする中欧・北欧に分布するoakは、日本語では植物学上ナラ(楢)と呼ばれているものばかりであるが、文学作品などではカシとして翻訳されている例が多く誤訳を元にした表記である[1]。
日本に自生しているブナ科植物のうちカシと呼ばれているものでは主に以下の種がある。
漢字で木偏に堅と書くことからも判るように材質は非常に堅い。また粘りがあり強度も高く耐久性に優れている。その特性から道具類、建築用材などに使われる。ただし、加工がしにくい、乾燥しにくいといった難点がある。民家の垣根に植樹される主要な樹木の一つでもある。常緑樹であるために防風林としての機能も果たした。また樫の生葉・生木は他の樹木と比較した場合に燃え難いこともあり、隣家火災の際には延焼を防止する目的も持ち合わせていた。
多くの市町村がカシをシンボルとして採用している。ここではシンボルを「カシ(樫)」としている市町村を列挙し、「イチイガシ」などのように各種をシンボルとしている市町村および消滅した市町村は除いた。