Stenus picipennis adolah kumbang dari famili Staphylinidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Kumbang iko biasonyo punyo elitra nan pendek.
Stenus picipennis adolah kumbang dari famili Staphylinidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Kumbang iko biasonyo punyo elitra nan pendek.
Stenus picipennis – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny myśliczków (Steninae).
Gatunek ten został opisany w 1840 roku przez Wilhelma Ferdinanda Erichsona[1].
Chrząszcz o biało owłosionym, smukłym ciele długości od 3 do 3,5 mm. Czułki ma w całości czerwonożółte. Przedplecze jest co najwyżej trochę dłuższe niż szersze, pozbawione jest podłużnej bruzdy środkowej. Odnóża są ubarwione jasnobrunatnie z zaczernionymi nasadami goleni i wierzchołkami ud. Krótkie i szerokie tylne stopy są co najwyżej trochę dłuższe od połowy goleni. Czwarty człon stóp jest wycięty sercowato, a trzeci słabo i zatokowato[2].
Owad palearktyczny, rozprzestrzeniony od zachodniej Afryki Północnej (Maroko, Algieria i Tunezja[1]) przez zachodnią po środkową Europę. W Polsce notowany na nielicznych stanowiskach w zachodniej części kraju. Zasiedla pobrzeża płytkich wód stojących o podłożu szlamowatym, porośnięte roślinnością błotną[3][2].
Stenus picipennis – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny myśliczków (Steninae).
Gatunek ten został opisany w 1840 roku przez Wilhelma Ferdinanda Erichsona.
Chrząszcz o biało owłosionym, smukłym ciele długości od 3 do 3,5 mm. Czułki ma w całości czerwonożółte. Przedplecze jest co najwyżej trochę dłuższe niż szersze, pozbawione jest podłużnej bruzdy środkowej. Odnóża są ubarwione jasnobrunatnie z zaczernionymi nasadami goleni i wierzchołkami ud. Krótkie i szerokie tylne stopy są co najwyżej trochę dłuższe od połowy goleni. Czwarty człon stóp jest wycięty sercowato, a trzeci słabo i zatokowato.
Owad palearktyczny, rozprzestrzeniony od zachodniej Afryki Północnej (Maroko, Algieria i Tunezja) przez zachodnią po środkową Europę. W Polsce notowany na nielicznych stanowiskach w zachodniej części kraju. Zasiedla pobrzeża płytkich wód stojących o podłożu szlamowatym, porośnięte roślinnością błotną.
