Stenus maculiger – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny myśliczków (Steninae).
Gatunek ten został opisany w 1875 roku przez Juliusa Weise[1].
Chrząszcz o wyraźnie połyskującym ciele długości od 4 do 5,5 mm. Przedplecze ma prawie tak długie jak pokrywy i zaopatrzone w krótką, głęboką bruzdę środkową. Na każdej z pokryw występuje czerwona plama. Początkowe tergity odwłoka pozbawione są listewek pośrodku części nasadowych. Co najmniej cztery pierwsze tergity mają boczne brzegi odgraniczone szerokimi bruzdami. Odnóża nie są w całości czarne. Smukłe tylne stopy prawie dorównują długością goleniom[2].
Owad palearktyczny, rozprzestrzeniony od Europy Środkowej przez południowo-wschodnią po Azję Mniejszą (Turcję[1]). W Polsce odnotowany jednokrotnie w 1924 roku w Krościenku nad Dunajcem. Zasiedla pobrzeża potoków i wilgotne mchy na obszarach górskich, po piętro subalpejskie[3][2].
Stenus maculiger – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny myśliczków (Steninae).
Gatunek ten został opisany w 1875 roku przez Juliusa Weise.
Chrząszcz o wyraźnie połyskującym ciele długości od 4 do 5,5 mm. Przedplecze ma prawie tak długie jak pokrywy i zaopatrzone w krótką, głęboką bruzdę środkową. Na każdej z pokryw występuje czerwona plama. Początkowe tergity odwłoka pozbawione są listewek pośrodku części nasadowych. Co najmniej cztery pierwsze tergity mają boczne brzegi odgraniczone szerokimi bruzdami. Odnóża nie są w całości czarne. Smukłe tylne stopy prawie dorównują długością goleniom.
Owad palearktyczny, rozprzestrzeniony od Europy Środkowej przez południowo-wschodnią po Azję Mniejszą (Turcję). W Polsce odnotowany jednokrotnie w 1924 roku w Krościenku nad Dunajcem. Zasiedla pobrzeża potoków i wilgotne mchy na obszarach górskich, po piętro subalpejskie.
