Sunius bicolor adolah kumbang dari famili Staphylinidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Kumbang iko biasonyo punyo elitra nan pendek.
Sunius bicolor adolah kumbang dari famili Staphylinidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Kumbang iko biasonyo punyo elitra nan pendek.
Sunius bicolor – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.
Gatunek ten został opisany w 1795 roku przez Charlesa Nicolasa François Oliviera jako Paederus bicolor[1].
Chrząszcz o ciele długości od 4 do 4,5 mm. Ubarwienie głowy jest czarnobrunatne z wiśniowym odcieniem, przedplecza koralowoczerwone, pokryw rdzawobrunatne z brunatną częścią środkową, czułków, aparatu gębowego i odnóży rdzawożółte, zaś odwłoka brunatnoczarne z jasnobrunatnymi tylnymi brzegami tergitów. Głowa jest pozbawiona mikrorzeźby, o odległości między oczami znacznie większej od długości skroni. Punktowanie głowy jest trochę gęściejsze niż u S. melanocephalus. Długość pokryw wyraźnie przekracza długość przedplecza. Odwłok samca ma piąty sternit na całej długości podłużnie wgnieciony i na tylnej krawędzi szeroko, kątowato wycięty[2].
Owad znany z Portugalii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Danii, Szwecji, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Rumunii, Albanii, Macedonii, Grecji, Rosji, Bliskiego Wschodu[1] i Kaukazu. Zasiedla wilgotne łąki, pola, pobrzeża wód słodkich i słonych oraz kserotermiczne zbocza. Bytuje pod gnijącymi szczątkami roślin, kamieniami, napływkami, morszczynami i w sąsiedztwie korzeni[2][3].
Sunius bicolor – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.
Gatunek ten został opisany w 1795 roku przez Charlesa Nicolasa François Oliviera jako Paederus bicolor.
Chrząszcz o ciele długości od 4 do 4,5 mm. Ubarwienie głowy jest czarnobrunatne z wiśniowym odcieniem, przedplecza koralowoczerwone, pokryw rdzawobrunatne z brunatną częścią środkową, czułków, aparatu gębowego i odnóży rdzawożółte, zaś odwłoka brunatnoczarne z jasnobrunatnymi tylnymi brzegami tergitów. Głowa jest pozbawiona mikrorzeźby, o odległości między oczami znacznie większej od długości skroni. Punktowanie głowy jest trochę gęściejsze niż u S. melanocephalus. Długość pokryw wyraźnie przekracza długość przedplecza. Odwłok samca ma piąty sternit na całej długości podłużnie wgnieciony i na tylnej krawędzi szeroko, kątowato wycięty.
Owad znany z Portugalii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Danii, Szwecji, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Rumunii, Albanii, Macedonii, Grecji, Rosji, Bliskiego Wschodu i Kaukazu. Zasiedla wilgotne łąki, pola, pobrzeża wód słodkich i słonych oraz kserotermiczne zbocza. Bytuje pod gnijącymi szczątkami roślin, kamieniami, napływkami, morszczynami i w sąsiedztwie korzeni.
