Saplaq pemfiqi (lat. Pemphigus bursarius L., 1758)- Əsas yem bitkisi olan qovaq üzərində yaşayırlar.
Qanadlı binəçə. Bədəni girdə, şişkin, şəffaf olub tüksüzdür. Vəzli qrup 6 cərgəlidir. Ayaq, alın, bığcıq və gözləri tutqundur. Alın yastı olub 4 ədəd qısa tükcüyə malikdir. Bığcıqları 4 buğumlu olmaqla, III və IV bir-birinə bərabərdir. Gözləri sadədir. Xortumcuq orta şanağın arxasına keçir. Uzunluğuna görə onun hər iki buğumu bərabərdir. III-6 (2+4), IV-6 (2+4) miqdarında tükcük olur. Ayaqlar qısa, pəncə iki buğumlu olmaqla onun birinci buğumu 2:2:2 nisbətində tikancıqla təchiz edilmişdir. Bədənin ümumi ölçüsü: uzunluğu: 3, 10 eni 2,8, bığcığı 0,4 mm-dir. III 0,16, IV-0,16 (0,12+0,04) mm-dir. Qanadlı bikri. Bədəni bozumtul-yaşıldır. Baş və göz qaradır. Bığcıq və ayaqlar bozumtuldur. Bığcıq 6 buğumlu olmaqla III buğum 12, IV-6 və VI isə 7 ədəd rinariya malikdir. Bədənin uzunluğu 2,5, eni isə 1,1 mm-dir. Bığcığının ölşüsü 1,08 mm, III-25, IV-10, V-0,12, VI isə 0,16 mm-dir.
Zaqafqaziya, Qazaxıstan, Orta Asiya, Qərbi Sibir, Yeni Zelandiya, Qərbi Avropa, Şimali Afrika, Kiçik və Orta Asiya. Azərbaycanda Böyük və Kiçik Qafqaz, Kür-Araz ovalığı və habelə Lənkəran zonasında qeydə alınmışdır.
Mənənələr əsas yem bitkisi olan qovaq üzərində yaşayırlar. Növ miqrasiyada edəndir. Binəçələr armud formalı fırı yarpaqların saplağı üzərində əmələ gətirir, bəzi vaxtlarda yarpağın əsası və yaxud saplağın əsasına yaxın fırlar əmələ gəlir. Həmin fırlar qalın divarları olub zirvəsində ensiz deşiklə açılır. Azərbaycanda binəçə qoyan sürfələr martın sonu və aprelin başlanğıcında əmələ gəlir. Müxtəlif illərdə yaz fəslinin birinci aylarının əlverişli olmayan iqlim şəraitindən asılı olaraq onların inkişafı bir qədər ləngiyə bilər. Əmələ gələn sürfələr gövdədən yarpağın saplağına doğru hərəkət edərək orada dayanır və sormağa başlayır. 2-3 gündən sonra bitkinin sorulduğu yerdə sürfə tərəfindən kiçik çuxur əmələ gəlir ki, onun içərisinə sürfəsinin özü də daxil olur. Ölçücə böyümə nəticəsində ilk dövrlərdə sorulan yerdə əvvəlcə əmələ gələn dərinlik bağlı kisəyə çevrilir, sonradan bu tədricən armud şəklini alaraq badam dənəsi böyüklüyünə çatır.
N.C.Vəzirov. Azərbaycanın mənənələri. Bakı-Elm-1995. s.53.
Saplaq pemfiqi (lat. Pemphigus bursarius L., 1758)- Əsas yem bitkisi olan qovaq üzərində yaşayırlar.
Pemphigus bursarius est une espèce d'insectes hémiptères, le Puceron gallicole des pétioles de peuplier, responsable de la formation de galles sur les pétioles des feuilles des Peupliers ou Puceron lanigère des racines de laitue quand il se comporte en ravageur de cultures maraîchères, en particulier sur les racines de légumes comme la laitue ou la chicorée[1].
Pemphigus bursarius est une espèce d'insectes hémiptères, le Puceron gallicole des pétioles de peuplier, responsable de la formation de galles sur les pétioles des feuilles des Peupliers ou Puceron lanigère des racines de laitue quand il se comporte en ravageur de cultures maraîchères, en particulier sur les racines de légumes comme la laitue ou la chicorée.
Wollige slawortelluis (Pemphigus bursarius) is een polyfage bladluis die in de grond leeft op onder andere sla-, andijvie- en witlofwortels. Op de wortels wordt door de luizen een witte, wollige massa gevormd. In het voorjaar komt de luis voor op de Italiaanse en zwarte populier in buidelgallen aan de bladstelen.
De luizen zuigen aan de wortels waardoor groeistagnatie kan optreden.
De parthenogenetische, levendbarende bladluizen (de stammoeders), die in het voorjaar uit de overwinterde eieren komen zijn 2,4-3,0 mm lang en het met een beetje was bedekte lichaam heeft een grijsgroene kleur. De kop en poten zijn bruin. De antennen hebben vier geledingen.
De parthenogenetische, levendbarende, gevleugelde vrouwtjes zijn 1,6-2,5 mm lang en hebben antennen met zes geledingen, terwijl de ongevleugelde, geelwitte vrouwtjes 1,5-2,7 mm lang zijn en op de achterzijde van het achterlijf met was bedekte plekjes hebben.
De gevleugelde vrouwtjes baren een generatie seksuele bladluizen, die na paring (seksuele cyclus) de eieren voor de overwintering leggen. Ze zijn oranjebruin en 1,6-2,7 mm lang. Ze hebben wasproducerende klieren op het borststuk en achterlijf en zesdelige antennen. De voorhoofdknobbels (rostrum) ontbreken bij deze luizen. De met was bedekte eieren zijn grijsachtig wit en 0,35 mm x 0,2 mm groot.
De luizen overwinteren in het ei, die door de bevruchte vrouwtjes tussen de bastspleten van de Italiaanse en zwarte populier worden gelegd. De parthenogenetische, levendbarende bladluizen komen in het voorjaar uit de overwinterde eieren en lopen naar de bladstelen, die zij aansteken en zo aanzetten tot de vorming van een gal. Ze baren na twaalf dagen in de gal een of meer generaties, 100-250, gevleugelde bladluizen. Deze gevleugelde bladluizen vliegen naar planten die tot de composietenfamilie behoren. Het eerst wordt het blad aangetast, waarna de parthenogenetische, levendbarende, gevleugelde luizen met antennen met zes segmenten gebaard worden. Deze luizen gaan gedurende de zomer naar de plantenwortels. In de nazomer worden ook mannetjes geproduceerd en vliegen de gevleugelde, bevruchte, vrouwelijke luizen terug naar de populier, waar zij in de bastspleten de eieren leggen. De luis overwintert in de eischaal.
Wollige slawortelluis (Pemphigus bursarius) is een polyfage bladluis die in de grond leeft op onder andere sla-, andijvie- en witlofwortels. Op de wortels wordt door de luizen een witte, wollige massa gevormd. In het voorjaar komt de luis voor op de Italiaanse en zwarte populier in buidelgallen aan de bladstelen.
De luizen zuigen aan de wortels waardoor groeistagnatie kan optreden.
.JPG)
