Eremocoris podagricus ist eine Wanze aus der Familie der Rhyparochromidae.
Die Wanzen werden 5,7 bis 7,0 Millimeter lang.[1] Sie haben wie alle Arten der Gattung Eremocoris rötlich braune Vorderflügel, die auf der Membrane, angrenzend an den Cuneus ein Paar halbkreisförmiger weißer Flecken tragen. Die vorderen Schenkel (Femora) von Eremocoris podagricus sind deutlich verdickt. Diese tragen zwei große und mehrere kleine Dornen. Die Behaarung an den hinteren Schienen (Tibien) ist ungefähr gleich lang, wie die Schienen breit sind.[2]
Die mediterrane Art kommt in Südeuropa und Nordafrika vor und erreicht über Südosteuropa Kleinasien und den Kaukasus. Im Norden findet man sie bis in den Süden Großbritanniens und in Deutschland bis an den Rand der Mittelgebirge. Hier ist sie nicht häufig. In Österreich ist sie aus allen Bundesländern nachgewiesen und häufig. Die Art besiedelt die Bodenstreu offener oder halbschattiger, temperaturbegünstigter feuchter, wie trockener Lebensräume mit kalkigem Boden. Man findet sie im Streu, unter Steinen oder in Moosen an Waldrändern, in Hecken oder unter Wacholderbüschen.[1]
Die Tiere klettern nur selten an Pflanzen hoch. Die Wanzen erscheinen ab Anfang April. Die Entwicklung erfolgt gleich wie bei Eremocoris plebejus.[1]
Eremocoris podagricus ist eine Wanze aus der Familie der Rhyparochromidae.
Eremocoris podagricus is een wants uit de onderfamilie Rhyparochrominae en uit de familie bodemwantsen (Lygaeidae). 'Buiktandheremietwants' is de Nederlandse naam voor deze wants op Waarneming.nl, waar voor alle in de Benelux voorkomende wantsen eenduidige Nederlandse namen zijn ingevoerd.[1] De onderfamilie Rhyparochrominae wordt ook weleens als een zelfstandige familie Rhyparochromidae gezien in een superfamilie Lygaeoidea.[2] Lygaeidae is conform de indeling van bijvoorbeeld het Nederlands Soortenregister.
De wants is 5,7 tot 7 millimeter lang. De kop en het schildje (scutellum) zijn zwart. De antennes zijn zwartbruin. De voorkant van het halsschild (pronotum) is zwart, terwijl het achterste deel zwart met roodbruin is. Aan de zijrand van het halsschild is een witte vlek. De voorvleugels zijn bruin met een donkere en lichte tekening, terwijl het membraan (doorzichtige deel van de voorvleugels) zwart is met halfcirkelvormige witte vlekken naast de cuneus. De poten zijn bruin. De dijen van de voorpoten hebben twee grote en een aantal kleinere stekels. Op het mesosternum, voor de coxa van de middenpoten, staat een duidelijke tand aan weerszijden van het rostrum. Deze tand is niet aanwezig bij de andere bodemwantsem uit het genus Eremocoris.
Het is een zuidelijke soort, die verspreid is in het Middellandse Zeegebied, Noord-Afrika, Zuidoost-Europa, Klein-Azië en de Kaukasus. Hij komt ook voor in het zuiden van Duitsland en Groot-Brittannië. In Nederland en België is hij zeldzaam. Hij heeft een voorkeur voor open of halfschaduwrijke, warme gebieden met een kalkhoudende bodem. Ze komen zowel in droge als in vochtige plekken voor.
Deze bodemwantsen leven op de bodem in de strooisellaag, onder stenen of in mos bij bijvoorbeeld heggen, bosranden of onder jeneverbesstruiken. Ze klimmen zelden in de planten. De imago's overwinteren en in augustus verschijnt de nieuwe volwassen generatie. Onder gunstige omstandigheden kan er een tweede generatie worden gevormd, waarvan de nimfen overwinteren.
Eremocoris podagricus is een wants uit de onderfamilie Rhyparochrominae en uit de familie bodemwantsen (Lygaeidae). 'Buiktandheremietwants' is de Nederlandse naam voor deze wants op Waarneming.nl, waar voor alle in de Benelux voorkomende wantsen eenduidige Nederlandse namen zijn ingevoerd. De onderfamilie Rhyparochrominae wordt ook weleens als een zelfstandige familie Rhyparochromidae gezien in een superfamilie Lygaeoidea. Lygaeidae is conform de indeling van bijvoorbeeld het Nederlands Soortenregister.
_-_(imago),_Arnhem,_the_Netherlands_-_2.jpg)
