Les Baselacees son una familia de plantes dicotiledónees qu'entiende 25 especies distribuyíes en 5 xéneros. Son herbales, perennes y tuberosas o rizomatusas, orixinaries de les rexones tropicales d'América, Africa y Asia.
Son yerbes, enredaderes, escandentes o rastreres, perennes dende cáudices o tubérculos, subsuculentas, mucilaginosas, xeneralmente glabres; plantes hermafrodites o dacuando funcionalmente dioiques. Fueyes alternes o subopuestas, simples, enteres o raramente apiculado-dentaes, ensundioses; exestipulaes. Inflorescencia una espiga, recímanu, panícula o visu, terminal o axilar, bráctees pequeñes abrazando'l pedicelo o darréu so les bractéolas cuando les flores son sésiles, bractéoles 4 en 2 pares opuestos na base de la mota, les del par cimeru sepaloides, flores actinomorfas; mota gamosépalo, (4–) 5 (–13)-lobáu, los llobos inxeríos, ablancazaos o dacuando coloriaos, persistentes nel frutu; pétalos ausentes; discu nectarífero anular, intra- o extrastaminal; estames (4–) 5 (–9), opuestos a los llobos de la mota, filamentos connaos na base, anteres basifijas o dorsifijas, ditecas, dehiscencia variada; ovariu súperu, 1-locular, placentación basal, óvulu 1, anátropo a campilótropo, estilu 1, indiviso a 3-fido o estilos 3. Frutu un utrículo más o menos arrodiáu pola mota persistente y de cutiu carnosu y poles bractéoles cimeres; grana 1, subesférica, l'embrión anular y arrodiao de perisperma o torcíu n'espiral y el perisperma escasu o ausente.[1]
Les especies más importantes nos mercaos de alimetos son el ulluco y la espinaca de Malabar.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les Baselacees son una familia de plantes dicotiledónees qu'entiende 25 especies distribuyíes en 5 xéneros. Son herbales, perennes y tuberosas o rizomatusas, orixinaries de les rexones tropicales d'América, Africa y Asia.
Basel·làcia, Basel·làcia o Basellaceae és una família de plantes amb flors de l'ordre de les cariofil·lals.
La família comprèn uns quatre gèneres amb 24 espècies.
Són plantes herbàcies i algunes enfiladisses. Membres amb importància econòmica inclouen l'"ulluco" (Ullucus tuberosus) i l'espinac de Malabar (Basella alba).
Basel·làcia, Basel·làcia o Basellaceae és una família de plantes amb flors de l'ordre de les cariofil·lals.
Bazelovité (Basellaceae) je čeleď vyšších dvouděložných rostlin z řádu hvozdíkotvaré (Caryophyllales). Jsou to dužnaté, bylinné liány se střídavými jednoduchými listy a drobnými květy, vyskytující se v tropické Americe, v Africe a na Madagaskaru. Některé druhy slouží jako potravina. Melok hlíznatý je stará kulturní plodina pocházející z jihoamerických And.
Bazelovité jsou vytrvalé ovíjivé nebo šplhavé bylinné liány, pouze některé pěstované formy mají vzpřímený vzrůst. Rostliny jsou dužnaté až sukulentní. Stonky jsou bylinné nebo na bázi dřevnatějící, krátkověké, u některých druhů každoročně znovu vyrážející z podzemních či nadzemních hlíz nebo ze ztlustlé báze stonku. Listy jsou jednoduché, střídavé, obvykle rozlišené na řapík a čepel, bez palistů. Čepel listů je oválná, vejčitá nebo srdčitá, až na výjimky (Tournonia hookeriana) celokrajná. Květy jsou drobné, obvykle pětičetné, s výjimkou kalichu pravidelné, uspořádané v klasech, latách, hroznech nebo vidlanech. Kalich je petaloidní, ze 2 protistojných lístků, srostlý s korunou. koruna je složena z 5 lístků, srostlých na bázi. Tyčinek je 5, jsou přirostlé ke koruně a srostlé na bázi nebo tvořící trubičku. Semeník je svrchní, srostlý ze 3 plodolistů, s jedinou komůrkou s 1 vajíčkem. Čnělka je 1 nebo 3. Plodem je oříšek, částečně nebo zcela obklopený vytrvalým okvětím. U druhu Basella alba je toto okvětí zdužnatělé.[1]
Květy Anredera cordifolia
Listy Anredera cordifolia
Plody bazely bílé (Basella alba)
Čeleď Basellaceae zahrnuje 19 druhů ve 4 rodech. Je rozšířena v subsaharské Africe, na Madagaskaru a v tropické Americe.[2] Nejvíce druhů se vyskytuje v tropické Americe. Zde rostou ponejvíce na suchých a otevřených stanovištích v nadmořské výšce 0 až 4000 metrů.[1] Některé druhy byly introdukovány do Asie (např. bazela bílá a Anredera cordifolia).[3] V Evropě se žádný zástupce nevyskytuje.
Basellaceae byly v tradičních systémech stejně jako v současné taxonomii součástí řádu hvozdíkotvaré (Caryophyllales). Podle kladogramů APG jsou nejblíže příbuznými skupinami čeledi Didiereaceae a Halophytaceae.[2] Z rodu Anredera bývá někdy oddělován rod Boussingaultia.[1]
O způsobech opylování není mnoho známo. Drobné vonné květy anredery (Anredera) lákají hmyz. Některé druhy rodu bazela jsou kleistogamické. Plody s dužnatým obalem jsou šířeny obvykle ptáky. Druh Anredera vesicaria má plody křídlaté, šířené větrem.[1]
Některé druhy této čeledi jsou pěstovány v tropech celého světa. Melok hlíznatý (Ullucus tuberosus) je důležitá plodina v jihoamerických Andách a je pěstován již tisíce let pro jedlé škrobnaté hlízy. Jedlé jsou i listy. Bazela bílá (Basella alba) má jedlé listy, z nichž se dělá např. špenát, a plody jsou používány k barvení potravin.[1][4]
Anredera, Basella, Tournonia, Ullucus[6]
Obrázky, zvuky či videa k tématu baselkovité ve Wikimedia Commons
Bazelovité (Basellaceae) je čeleď vyšších dvouděložných rostlin z řádu hvozdíkotvaré (Caryophyllales). Jsou to dužnaté, bylinné liány se střídavými jednoduchými listy a drobnými květy, vyskytující se v tropické Americe, v Africe a na Madagaskaru. Některé druhy slouží jako potravina. Melok hlíznatý je stará kulturní plodina pocházející z jihoamerických And.
Die Basellgewächse (Basellaceae) sind eine Familie in der Ordnung der Nelkenartigen (Caryophyllales) innerhalb der Bedecktsamigen Pflanzen. Einige Arten besitzen Pflanzenteile die vom Menschen gegessen werden. Einige Anredera- und Basella-Arten werden als Zierpflanzen verwendet.
Basellgewächse sind meist ausdauernde krautige Pflanzen oder selten Halbsträucher. Sie wachsen selbstständig aufrecht oder häufig als Kletterpflanzen. Die Wurzeln sind faserig bis verdickt. Einige Arten bilden Rhizome oder Knollen, die sowohl unterirdisch als auch oberirdisch sein können, als Überdauerungsorgane. Die basalen Bereiche der Sprossachsen sind häufig verdickt, einige Arten sind hierdurch etwas sukkulent. Die Sprossachsen mancher Arten können mehrere Meter lang werden. Alle Pflanzenteile sind meist unbehaart.
Die gestielten oder ungestielten Laubblätter sind meist wechselständig, selten fast gegenständig angeordnet. Die einfache Blattspreite ist häufig etwas fleischig. Der Blattrand ist meist glatt, selten durch Drüsen gezähnt. Die Stomata sind paracytisch. Nebenblätter sind nicht vorhanden.
In achsel- oder endständigen, mit oder ohne Blütenstandsschäften, ährigen, rispigen oder traubigen Blütenständen mit etwa drei haltbaren oder früh abfallenden Tragblättern stehen viele Blüten zusammen. Unter jeder gestielten oder ungestielten Blüte befinden sich zwei gegenständige, haltbare oder früh abfallende Deckblätter.
Die relativ kleinen, zwittrigen (selten funktional eingeschlechtigen) Blüten sind radiärsymmetrisch, manchmal kleistogam und meist fünfzählig. Es ist ein Blütenbecher (Hypanthium) vorhanden. Die nur zwei gegenständigen, kronblattähnlichen, häutigen bis sehr dicken oder selten fleischigen Kelchblätter sind frei oder manchmal an ihrer Basis verwachsen stehen zu den Deckblättern um 180° versetzt und sind mindestens mit der Basis der Kronblätter verwachsen. Während der Blütezeit sind die Kelchblätter grünlich, weißlich bis rötlich und während der Fruchtreife sind sie bräunlich bis mehr oder weniger schwarz. Die meist fünf (selten vier bis 13) Kronblätter sind nur an ihrer Basis bis höchstens zwei Drittel ihrer Länge verwachsen und sind in Form und Farbe den Kelchblättern ähnlich. Möglicherweise sind, ähnlich wie zumindest in Teilen der Portulakgewächsen, Kelch- und Kronblätter nicht echt und die Kelchblätter sind vielleicht verschobene, modifizierte Hochblätter (Brakteen), während die Kronblätter verschobene Kelchblätter darstellen und echte Kronblätter fehlen (H. P. Sharma 1961 oder C. R. Sperling 1987).
Es ist ein Kreis aus meist fünf (selten vier bis neun) Staubblättern vorhanden. Die Staubfäden sind nur an ihrer Basis bis höchstens zwei Drittel ihrer Länge mit den Kronblättern verwachsen. Die colpaten oder poraten Pollenkörner besitzen eine perforate oder selten reticulate oder spinulose Oberfläche. Drei Fruchtblätter sind zu einem einkammerigen, oberständigen Fruchtknoten verwachsen und besitzen in basaler Plazentation nur eine amphitrope bis campylotrope, bitegmische Samenanlage. Es sind ein bis drei Griffel und immer drei Narben vorhanden. Das Nektarium ist ringförmig.
Die Blütenhüllblätter sind bei Fruchtreife dünnwandig und trocken oder fleischig und umhüllen teilweise oder völlig die Nussfrüchte – sie bilden zusammen die Diaspore, die auch „Utrikel“ genannt wird und geflügelt sein kann. Die kugeligen, meist rostfarbenen Samen besitzen eine häutige Samenschale, viel Endosperm und einen grünen, spiralig gedrehten, halbkreis- oder hufeisenförmigen Embryo.
Es sind Betalaine vorhanden. Wenn Flavonole vorhanden sind dann Quercetin. Es werden Calciumoxalat-Kristalle akkumuliert.
Die Chromosomenzahlen betragen n = 11, 12, 22.
Die Basellgewächse sind heute weltweit in den Tropen und Subtropen verbreitet. Der Verbreitungsschwerpunkt liegt in der Neotropis. Weitere ursprüngliche Heimatgebiete liegen in Afrika einschließlich Madagaskar. In Eurasien und Australien sind einzelne Arten Neophyten. Die meisten Arten gedeihen in trockenen Habitaten.
Von George Bentham und Joseph Dalton Hooker wurden 1862–1883 diese Gattungen in die Chenopodiaceae oder von Augustin Pyramus de Candolle und Alphonse Louis Pierre Pyramus de Candolle 1823–1873 oder von G. Nageshwar und M. Radhakrishnaiah 1993 in die Portulacaceae eingeordnet. Die nach den Prioritätsregeln gültige Veröffentlichung des Familiennamens Basellaceae erfolgte 1837 von Constantine Samuel Rafinesque-Schmaltz in Flora Telluriana, 3, S. 44; die Veröffentlichung von Christian Horace Bénédict Alfred Moquin-Tandon erfolgte erst 1840. Die Typusgattung ist Basella L. Synonyme für Basellaceae Raf. sind: Anrederaceae J.Agardh und Ullucaceae Nakai.[1][2]
Innerhalb der Ordnung der Caryophyllales stehen die Basellaceae, Halophytaceae, Didiereaceae, und Montiaceae in einer Klade. Diese Klade ist auch nahe mit den Kakteengewächsen (Cactaceae), Portulakgewächsen (Portulacaceae), Anacampserotaceae und Talinaceae verwandt. Die Familie der Basellaceae ist im heutigen Umfang mit nur vier Gattungen und etwa 19 bis 25 Arten monophyletisch (Roger Eriksson 2007).
Die Pflanzenfamilie der Basellgewächse (Basellaceae) ist mit nur vier Gattungen und etwa 19 bis 25 Arten im heutigen Umfang recht klein (Stand 2011):[1][3]
Die Basellgewächse (Basellaceae) sind eine Familie in der Ordnung der Nelkenartigen (Caryophyllales) innerhalb der Bedecktsamigen Pflanzen. Einige Arten besitzen Pflanzenteile die vom Menschen gegessen werden. Einige Anredera- und Basella-Arten werden als Zierpflanzen verwendet.
Basellaceae is a family of flowering plants in the order Caryophyllales, in the clade core eudicots, according to the Angiosperm Phylogeny Group. The family comprises 19 known species of herbaceous plants in four genera:[2]
All the species are climbing or trailing vines. Two species cultivated as food – Basella alba (Malabar spinach) and Ullucus tuberosus (ulluco) – have been bred to a more erect, compact form. Three species grow tubers – Anredera cordifolia and A. vesicaria produce them in the leaf axils or at the base of the stem and U. tuberosus at the end of stolons. Leaf blades vary in shape between species, within species, and even on an individual plant.[3]
The two cultivated species are of economic importance.
Basellaceae is a family of flowering plants in the order Caryophyllales, in the clade core eudicots, according to the Angiosperm Phylogeny Group. The family comprises 19 known species of herbaceous plants in four genera:
Anredera – 12 species Basella – 5 species Tournonia – 1 species Ullucus – 1 speciesAll the species are climbing or trailing vines. Two species cultivated as food – Basella alba (Malabar spinach) and Ullucus tuberosus (ulluco) – have been bred to a more erect, compact form. Three species grow tubers – Anredera cordifolia and A. vesicaria produce them in the leaf axils or at the base of the stem and U. tuberosus at the end of stolons. Leaf blades vary in shape between species, within species, and even on an individual plant.
The two cultivated species are of economic importance.
Baselacoj (Basellaceae) estas plantfamilio el la ordo de la Kariofilaloj (Caryophyllales) ene de la angiospermaj plantoj. Kelkaj specioj havas pantpartoj, kiuj estas manĝeblaj de la homo. Kelkaj Anredera- kaj Basella-specioj estas kultivataj kiel ornamplanto.
Baselacoj estas plej ofte multjaraj herbaj plantoj aŭ malofte duonarbustoj. Ili kreskas aŭ vertikale aŭ estas ofte grimpplantoj. La radikoj estas fibraj ĝis dikiĝintaj. Kelkaj specioj havas rizomojn aŭ tuberojn kiel rezervorganoj, kiuj povas esti subteraj aŭ superteraj. La baza parto de la [tigo]] ofte estas dikiĝinta, kelkaj estas iom sukulentaj. La tigo de kelkaj specioj pvas kreski ĝis kelkaj metroj. Ĉiuj plantpartoj estas kalvaj.
La folioj havas aŭ ne havas tigojn kaj plej ofte estas alternestarantaj, malofte preskaŭ kontraŭstarantaj. La simpla foliplato estas ofte karneca. La folirando ofte estas glata, malofte per glandoj dentaj. La stomatoj estas paracitaj. Stipuloj ne ekzsistas.
La floraroj elkreskas la akselojn aŭ estas terminale. Ekzistas plantoj en la familio de la Baselacoj, kiuj havas spikaj, paniklaj aŭ grapolaj floraroj kun ĉ. tri frue defalantaj [stipulo]]j. Sub ĉiu pinakla aŭ nepinakla floroj estas du kontraŭe starantaj daŭrantaj aŭ frue defalantaj brakteoj.
La malgrandaj, radiosimetriaj, duseksaj (malofte funkcie unuseksaj) floroj estas kelkfoje kleistogamiaj kaj plej ofte kvinnombraj. Ekzistas hipantio (hypanthium). La nuraj kontraŭstarantaj, petalsimilaj, haŭtecaj ĝis karnecaj sepaloj estas liberaj aŭ malofte je la bazo kunkreskintaj. Dum la florado la sepaloj estas verdecaj, blankaj ĝis ruĝecaj kaj fariĝas dum la fruktmaturiĝo brunecaj ĝis nigraj. La plej ofte kvin (malofte kvar ĝis 13) petaloj estas nur je ilia bazo kunkreskintaj kaj similas en formo kaj koloro la sepalojn.
Ekzistas cirklo de plej ofte kvin (malofte kvar ĝis naŭ) stamenoj. La stamenoj nur estas kunkreskintaj je la bazo kun la petaloj. Tri karpeloj estas kunkreskintaj al unukameraj, hipogeaj ovarioj. Ekzistas un ĝis tri pistiloj kaj ĉiam tri stigmo. La nektarioj estas ringformaj.
La periantaj folioj estas ĉe fruktmaturiĝo maldikvandaj, sekaj aŭ karnecaj kaj envolvas parte aŭ komplete la nukson – ili formas kune la diasporo, kiu nomiĝas ankaŭ „utriklo“. Ĝi povas havi flugilojn. La globforma, rozekolora semohavas haŭtan tegumenton, multe da endospermo kaj verdaj, spirale turniĝanta, duoncirkla aŭ hufumforma embrio.
La planto havas betalainojn. Se ĝi havas flavonoloj, tiam temas pri kverketino. Akumuliĝas kalcioksalataj-kristaloj.
La kromozomo-nombro estas n = 11, 12, 22.
La baselacoj disvastiĝas tutmonde en la tropikoj kaj subtropikoj. La disvastigocentro estas la neotropiso. Krome specioj hejmiĝas en Afriko inkluzive de Madagaskaro. En Eŭrazio kaj Aŭstralio troviĝas neofitoj. La plej multaj specioj kreskas en sekaj habitatoj.
George Bentham kaj Joseph Dalton Hooker metis en 1862–1883 la genroj en la familio „Chenopodiaceae“ kaj Augustin Pyramus de Candolle kaj Alphonse Louis Pierre Pyramus de Candolle metis la genrojn 1823–1873 kaj 1993 G. Nageshwar kaj M. Radhakrishnaiah metis ilin al la Portulacaceae. Laŭ la prioritata regulo la valora plantnomo de la familia nomo Basellaceae okazis en 1837 de Constantine Samuel Rafinesque-Schmaltz en Flora Telluriana, 3, p. 44; la publikigo nur okazis en 1840 fare de Christian Horace Bénédict Alfred Moquin-Tandon. La tipogenro estas Basella L. sinonimo por la Baselacoj RAF. estas: Anrederaceae J.AGARDH kaj Ullucaceae NAKAI.[1][2]
En la ordo de la Kariofilaloj la Baselacoj formas kune kun Halophytaceae, Didiereaceae, kaj Montiaceae kladon. Tiu ĉi klado ankaŭ parencas kun la Kaktacoj (Cactaceae), Portulakacoj (Portulacaceae), Anacampserotaceae kaj Talinaceae. La familio de la Baselacoj konsistas hodiaŭ el nur kvar genroj kaj ĉ. 19 ĝis 25 specioj monofile (Roger Eriksson 2007).
La plantfamilio de la Baselacoj (Basellaceae) estas kun nur kvar genroj kaj ĉ. 19 ĝis 25 specioj relative malgranda (stato 2011):[1][3]
Baselacoj (Basellaceae) estas plantfamilio el la ordo de la Kariofilaloj (Caryophyllales) ene de la angiospermaj plantoj. Kelkaj specioj havas pantpartoj, kiuj estas manĝeblaj de la homo. Kelkaj Anredera- kaj Basella-specioj estas kultivataj kiel ornamplanto.
Basellaceae es una familia de plantas dicotiledóneas que comprende 25 especies distribuidas en 5 géneros. Son herbáceas, perennes y tuberosas o rizomatosas, originarias de las regiones tropicales de América, África y Asia.
Son hierbas, enredaderas, escandentes o rastreras, perennes desde cáudices o tubérculos, subsuculentas, mucilaginosas, generalmente glabras; plantas hermafroditas o a veces funcionalmente dioicas. Hojas alternas o subopuestas, simples, enteras o raramente apiculado-dentadas, suculentas; exestipuladas. Inflorescencia una espiga, racimo, panícula o cima, terminal o axilar, brácteas pequeñas abrazando el pedicelo o inmediatamente bajo las bractéolas cuando las flores son sésiles, bractéolas 4 en 2 pares opuestos en la base del cáliz, las del par superior sepaloides, flores actinomorfas; cáliz gamosépalo, (4–) 5 (–13)-lobado, los lobos imbricados, blanquecinos o a veces coloreados, persistentes en el fruto; pétalos ausentes; disco nectarífero anular, intra- o extrastaminal; estambres (4–) 5 (–9), opuestos a los lobos del cáliz, filamentos connados en la base, anteras basifijas o dorsifijas, ditecas, dehiscencia variada; ovario súpero, 1-locular, placentación basal, óvulo 1, anátropo a campilótropo, estilo 1, indiviso a 3-fido o estilos 3. Fruto un utrículo más o menos rodeado por el cáliz persistente y a menudo carnoso y por las bractéolas superiores; semilla 1, subesférica, el embrión anular y rodeado de perisperma o torcido en espiral y el perisperma escaso o ausente.[1]
Las especies más importantes en los mercados de alimentos son el ulluco y la espinaca de Malabar.
Basellaceae es una familia de plantas dicotiledóneas que comprende 25 especies distribuidas en 5 géneros. Son herbáceas, perennes y tuberosas o rizomatosas, originarias de las regiones tropicales de América, África y Asia.
Basellakasvit (Basellaceae) on koppisiemenisten kasvien heimo, jossa on vain 19 lajia. Ne kasvavat pääasiassa trooppisessa Amerikassa ja ovat maansisäisiltä osiltaan enemmän tai vähemmän meheviä (sukkulenttisia) ja varreltaan köynneliäitä. Niillä on pienet kukat ja yksisiemeninen hedelmä, jota pysyvät kehälehdet ympäröivät.
Amerikan lisäksi basellakasveja on myös trooppisessa Afrikassa, Madagaskarissa, Uudessa-Guineassa ja muutamilla Tyynenmeren saarilla.
Kasvien köynnöstävässä varressa on yksinkertaisia, leveänpuikeita, möyheitä lehtiä kierteisesti. Kukat sijaitsevat kahden suojuslehden sisällä tähkissä tai tertuissa, jotka kehittyvät lehtihankoihin. Kehä on 6-osainen; heteitä viisi; sikiäin kehänpäällinen, 1-lokeroinen, kolmesta yhteen kasvaneesta emilehdestä muodostunut; vartaloita tavallisesti yksi, luotteja kolme. Hedelmä on luumarja.
Basellakasvit kuuluvat Caryophyllales-lahkoon ja ne jaetaan neljäksi suvuksi:
Basellakasveilla on sekä ravinto- että koristekasvikäyttöä. Malabarinpinaatin (Basella alba) lehtiä käytetään pinaatin tavoin, ullukon (Ullucus) pieniä mukuloita perunan tavoin. Ravinto- ja huonekasvina käytetään mukulapinaattia (Anredera cordifolia), jolla on valkoiset ja hyväntuoksuiset kukat sekä koristeellinen kasvutapa.
Basellakasvit (Basellaceae) on koppisiemenisten kasvien heimo, jossa on vain 19 lajia. Ne kasvavat pääasiassa trooppisessa Amerikassa ja ovat maansisäisiltä osiltaan enemmän tai vähemmän meheviä (sukkulenttisia) ja varreltaan köynneliäitä. Niillä on pienet kukat ja yksisiemeninen hedelmä, jota pysyvät kehälehdet ympäröivät.
Amerikan lisäksi basellakasveja on myös trooppisessa Afrikassa, Madagaskarissa, Uudessa-Guineassa ja muutamilla Tyynenmeren saarilla.
Kasvien köynnöstävässä varressa on yksinkertaisia, leveänpuikeita, möyheitä lehtiä kierteisesti. Kukat sijaitsevat kahden suojuslehden sisällä tähkissä tai tertuissa, jotka kehittyvät lehtihankoihin. Kehä on 6-osainen; heteitä viisi; sikiäin kehänpäällinen, 1-lokeroinen, kolmesta yhteen kasvaneesta emilehdestä muodostunut; vartaloita tavallisesti yksi, luotteja kolme. Hedelmä on luumarja.
La petite famille des Basellaceae (Basellacées) regroupe des plantes dicotylédones ; elle comprend une grosse vingtaine d'espèces réparties en 3 à 4 genres.
Ce sont des plantes herbacées, pérennes, tubéreuses ou rhizomateuses, des régions tropicales d'Afrique, d'Amérique et d'Asie.
Le nom vient du genre type Basella dérivé du mot vasala ou basella-kira, nom Malabar de cette plante[1].
Selon Angiosperm Phylogeny Website (2 fév. 2017)[2], World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) (2 fév. 2017)[3] et DELTA Angio (2 fév. 2017)[4] :
Selon ITIS (2 fév. 2017)[5] et NCBI (2 fév. 2017)[6] :
Selon World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) (30 avr. 2010)[7] :
Selon NCBI (30 avr. 2010)[8] :
La petite famille des Basellaceae (Basellacées) regroupe des plantes dicotylédones ; elle comprend une grosse vingtaine d'espèces réparties en 3 à 4 genres.
Ce sont des plantes herbacées, pérennes, tubéreuses ou rhizomateuses, des régions tropicales d'Afrique, d'Amérique et d'Asie.
Bazelovke (lat. Basellaceae), manja biljna porodica u redu klinčićolike, uglavnom penjačice i puzavice. Ime je dobila po rodu jednogodišnjeg bilja bazela (Basella). Oko 19 vrsta unutar 4 roda[1]
Bazelovke (lat. Basellaceae), manja biljna porodica u redu klinčićolike, uglavnom penjačice i puzavice. Ime je dobila po rodu jednogodišnjeg bilja bazela (Basella). Oko 19 vrsta unutar 4 roda
Basellaceae adalah salah satu suku anggota tumbuhan berbunga. Menurut Sistem klasifikasi APG II suku ini dimasukkan ke dalam bangsa Caryophyllales, klad dikotil inti (core Eudikotil) namun tidak termasuk ke dalam dua kelompok besar, Rosidae dan asteridae.
Basellaceae adalah salah satu suku anggota tumbuhan berbunga. Menurut Sistem klasifikasi APG II suku ini dimasukkan ke dalam bangsa Caryophyllales, klad dikotil inti (core Eudikotil) namun tidak termasuk ke dalam dua kelompok besar, Rosidae dan asteridae.
Bazeliniai (lot. Basellaceae) – magnolijūnų (Magnoliophyta) augalų šeima.
Šeimoje 4 gentys.
Bazeliniai (lot. Basellaceae) – magnolijūnų (Magnoliophyta) augalų šeima.
Šeimoje 4 gentys.
Pokok Remayong Hijau adalah dari tumbuhan keluarga Basellacea. Nama saintifiknya adalah Basella alba. Nama inggerisnya adalah Green Ceylon Spinach.
Melalui keratan batang atau benih.
Pokok Remayong Hijau adalah dari tumbuhan keluarga Basellacea. Nama saintifiknya adalah Basella alba. Nama inggerisnya adalah Green Ceylon Spinach.
Basellaceae is een botanische naam, voor een familie van tweezaadlobbige planten. Een familie onder deze naam wordt algemeen erkend door systemen voor plantentaxonomie, en zo ook door het APG-systeem (1998) en het APG II-systeem (2003).
Het gaat om een kleine familie van kruidachtige planten die voorkomen in de tropen.
Basellaceae is een botanische naam, voor een familie van tweezaadlobbige planten. Een familie onder deze naam wordt algemeen erkend door systemen voor plantentaxonomie, en zo ook door het APG-systeem (1998) en het APG II-systeem (2003).
Het gaat om een kleine familie van kruidachtige planten die voorkomen in de tropen.
Barbeuiaceae er en plantefamilie i nellikordenen, (Caryophyllales), som er en gruppe av basale, egentlige tofrøbladete planter. Den omfatter 25 arter av urter, noen av dem klatrende, fordelt på 4 planteslekter. Plantene vokser i tropene i Madagaskar, østlige Afrika, sørlige Asia og i Sør-Amerika.
Denne botanikkrelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Barbeuiaceae er en plantefamilie i nellikordenen, (Caryophyllales), som er en gruppe av basale, egentlige tofrøbladete planter. Den omfatter 25 arter av urter, noen av dem klatrende, fordelt på 4 planteslekter. Plantene vokser i tropene i Madagaskar, østlige Afrika, sørlige Asia og i Sør-Amerika.
Wyćwiklinkowate (Basellaceae Raf.) – rodzina roślin z rzędu goździkowców. Obejmuje 4 rodzaje z 19 gatunkami występującymi głównie w tropikalnej części obu Ameryk, mniej licznie w Afryce, pojedyncze gatunki znane są z południowej Azji[3], gdzie najwyraźniej zostały zawleczone[1]. Kilka gatunków ma znaczenie jako rośliny jadalne. Bulwy Ullucus tuberosus są podstawowym źródłem skrobi w Andach. Mięsiste liście Basella alba i B. rubra są rozpowszechnionym warzywem w tropikach. Rośliny z rodzaju Anredera uprawiane są jako ozdobne, w południowej Azji i w Oceanii są też inwazyjne[3].
Należą tu rośliny o pokroju sukulentowatym, pnące o zgrubiałych kłączach lub bulwach, z liśćmi pojedynczymi i niepozornymi kwiatami. Jednonasienny owoc znajduje się w mięśniejącym i trwałym okwiecie[1].
Rodzina wskazywana jest jako siostrzana dla Didiereaceae i blisko spokrewniona z Halophytaceae. Wszystkie te rodziny łączy to, że mają owoce jednonasienne i niepękające. Wraz z wszystkimi wymienionymi i szeregiem innych rodzin wyćwiklinkowate wchodzą w skład rzędu goździkowców w obrębie dwuliściennych właściwych[1]:
caryophylloidsSimmondsiaceae – simondsjowate
Caryophyllaceae – goździkowate
Amaranthaceae – szarłatowate
Limeaceae – libawowate
Aizoaceae – pryszczyrnicowate
Phytolaccaceae – szkarłatkowate
Nyctaginaceae – nocnicowate
Molluginaceae – ugłastowate
Montiaceae – zdrojkowate
Basellaceae – wyćwiklinkowate
Talinaceae – porwinkowate
Portulacaceae – portulakowate
Cactaceae – kaktusowate
Wyćwiklinkowate (Basellaceae Raf.) – rodzina roślin z rzędu goździkowców. Obejmuje 4 rodzaje z 19 gatunkami występującymi głównie w tropikalnej części obu Ameryk, mniej licznie w Afryce, pojedyncze gatunki znane są z południowej Azji, gdzie najwyraźniej zostały zawleczone. Kilka gatunków ma znaczenie jako rośliny jadalne. Bulwy Ullucus tuberosus są podstawowym źródłem skrobi w Andach. Mięsiste liście Basella alba i B. rubra są rozpowszechnionym warzywem w tropikach. Rośliny z rodzaju Anredera uprawiane są jako ozdobne, w południowej Azji i w Oceanii są też inwazyjne.
Basellaceae é uma família de plantas com flor dicotiledóneas da ordem Caryophyllales que agrupa 25 espécies, distribuídas por 5 géneros. São herbáceas, perenes e tuberosas ou rizomatosas, originárias das regiões tropicais e subtropicais da América e África.[3] A família inclui algumas espécies com interesse económico como planta ornamental (Anredera cordifolia) e para produção alimentar (oluco e bertalha).
As espécie integradas na família Basellaceae são ervas, trepadeiras, escandentes ou rastejantes, perenes a partir de caudices ou tubérculos, sub-suculentas, mucilaginosas, geralmente glabras. São plantas hermafroditas ou por vezes funcionalmente dioicas.
As folhas são alternas ou sub-opostas, simples, inteiras ou raramente apiculado-dentadas, suculentas, sem estípulas.[4]
As flores agrupam-se em inflorescências do tipo espiga, rácimo, panícula ou cime, terminal ou axilar. As brácteas são pequenas, envolvendo o pedicelo ou localizadas imediatamente abaixo das bractéolas quando as flores são sésseis. As bractéolas são 4, em 2 pares opostos localizados na base do cálice, as do par superior sepaloides.[4]
As flores são actinomorfas, com cálice gamosépalo, (4–) 5 (–13)-lobado, com os lobos imbricados, esbranquiçados ou por vezes coloridos, persistentes no fruto. As pétalas estão ausentes. Apresentam um disco nectarífero anular, intra- o extra-estaminal. Os estames são (4–) 5 (–9), opostos aos lobos do cálice, filamentos fundidos na base, anteras basifixas o dorsifixas, ditecas, com forma de deiscência variada.[4]
O ovário é súpero, unilocular, com placentação basal, com um único óvulo, anátropo a campilótropo, com um único estilete, indiviso a trífido ou com 3 estiletes.
O fruto é um utrículo mais ou menos rodeado pelo cálice persistente, frequentemente carnudo, e pelas bractéolas superiores. A semente é sub-esférica, o embrião anular e rodeado de perisperma ou torcido em espiral com o perisperma escasso ou ausente.[4]
A família Basellaceae está presentemente distribuída por todas as regiões tropicais e subtropicais, com centro de diversidade principal no Neotropis. Outra região de distribuição natural antiga são as regiões tropicais do leste da África, incluindo Madagáscar. Na Eurásia e Austrália as espécies existentes são neobiota, introduzidas por acção antrópica. A maioria das espécies ocorre em habitats secos, apresentando um grau variável, embora em geral ligeiro, de xerofilia.
Os géneros que presentemente integram a família foi inicialmente considerados por George Bentham e Joseph Dalton Hooker como pertencentes às Chenopodiaceae (1862–1883). Já Augustin Pyramus de Candolle e Alphonse Louis Pierre Pyramus de Candolle (1823–1873) e G. Nageshwar e M. Radhakrishnaiah (1993) integraram este géneros na família Portulacaceae. A publicação original da família Basellaceae, que de acordo com a regra da prioridade deve ser considerada como válida, ocorreu em 1837 na obra de Constantine Samuel Rafinesque-Schmaltz intitulada Flora Telluriana, 3, p. 44. Proposta similar foi publicada por Christian Horace Bénédict Alfred Moquin-Tandon em 1840. O género tipo da família é Basella L.
Os sinónimos taxonómicos para Basellaceae Raf. são Anrederaceae J.Agardh e Ullucaceae Nakai.[5][6]
Dentro da ordem das Caryophyllales, a família Basellaceae, na sua presente circunscrição taxonómica, forma um clade com as famílias Halophytaceae, Didiereaceae e Montiaceae. O clade assim formado apresenta uma relação filogenética próxima com as Cactaceae, Portulacaceae, Anacampserotaceae e Talinaceae.
A actual circunscrição taxonómica da família Basellaceae, que permite que seja considerada monofilética, limita a família a 4 géneros, agrupando 19 a 25 espécies:[5][7][8]
|FamilyNr= ignorado (ajuda) |FamilyNr= ignorado (ajuda); Parâmetro desconhecido |ProjektID= ignorado (ajuda) Basellaceae é uma família de plantas com flor dicotiledóneas da ordem Caryophyllales que agrupa 25 espécies, distribuídas por 5 géneros. São herbáceas, perenes e tuberosas ou rizomatosas, originárias das regiões tropicais e subtropicais da América e África. A família inclui algumas espécies com interesse económico como planta ornamental (Anredera cordifolia) e para produção alimentar (oluco e bertalha).
Malabarspenatväxter (Basellaceae) är en liten växtfamilj som består av omkring 25 arter indelade i fyra släkten. Malabarspenatväxterna är örtartade och fleråriga. Några av dem är slingerväxter. De är hemmahörande i tropiska områden i Afrika, Amerika och Asien.
Några arter är ekonomiskt betydelsefulla, bland annat grönsakerna malabarspenat (Basella alba) och ulluko (Ullucus tuberosus).
Wikimedia Commons har media som rör Malabarspenatväxter.
Malabarspenatväxter (Basellaceae) är en liten växtfamilj som består av omkring 25 arter indelade i fyra släkten. Malabarspenatväxterna är örtartade och fleråriga. Några av dem är slingerväxter. De är hemmahörande i tropiska områden i Afrika, Amerika och Asien.
Några arter är ekonomiskt betydelsefulla, bland annat grönsakerna malabarspenat (Basella alba) och ulluko (Ullucus tuberosus).
Wikimedia Commons har media som rör Malabarspenatväxter.Bilder & media
Họ Mồng tơi (danh pháp khoa học: Basellaceae, đồng nghĩa: Anrederaceae J. Agardh, Ullucaceae Nakai) là một họ thực vật có hoa. Họ này được một số nhà phân loại thực vật công nhận.
Hệ thống APG II năm 2003 (không thay đổi từ hệ thống APG năm 1998), cũng công nhận họ này và đặt nó trong bộ Cẩm chướng (Caryophyllales) của nhánh thực vật hai lá mầm thật sự phần lõi (core eudicots). Họ này bao gồm khoảng 20 loài thực vật thân thảo (một số là dây leo) trong 4-6 chi:
Các thành viên có tầm quan trọng kinh tế có mồng tơi Nam Mỹ (ulluco) và mồng tơi trắng.
Bài viết liên quan đến bộ Cẩm chướng này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Họ Mồng tơi (danh pháp khoa học: Basellaceae, đồng nghĩa: Anrederaceae J. Agardh, Ullucaceae Nakai) là một họ thực vật có hoa. Họ này được một số nhà phân loại thực vật công nhận.
Hệ thống APG II năm 2003 (không thay đổi từ hệ thống APG năm 1998), cũng công nhận họ này và đặt nó trong bộ Cẩm chướng (Caryophyllales) của nhánh thực vật hai lá mầm thật sự phần lõi (core eudicots). Họ này bao gồm khoảng 20 loài thực vật thân thảo (một số là dây leo) trong 4-6 chi:
Anredera Basella Boussingaultia Tandonia? Tournonia UllucusCác thành viên có tầm quan trọng kinh tế có mồng tơi Nam Mỹ (ulluco) và mồng tơi trắng.
Basellaceae Raf.
Роды
Базелловые (лат. Basellaceae) — семейство двудольных растений, входящее в порядок Гвоздичноцветные, включающее в себя четыре рода и около 80-90 видов.
Наиболее важными с экономической точки зрения видами являются Уллюко клубненосный и Базелла белая (Малабарский шпинат). Первый культивируется в странах Центральной и Южной Америке ради съедобных клубней. Второй культивируется в странах Южной и Юго-Восточной Азии, а также в Суринаме ради съедобных листьев.
Это заготовка статьи по ботанике. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Базелловые (лат. Basellaceae) — семейство двудольных растений, входящее в порядок Гвоздичноцветные, включающее в себя четыре рода и около 80-90 видов.
Наиболее важными с экономической точки зрения видами являются Уллюко клубненосный и Базелла белая (Малабарский шпинат). Первый культивируется в странах Центральной и Южной Америке ради съедобных клубней. Второй культивируется в странах Южной и Юго-Восточной Азии, а также в Суринаме ради съедобных листьев.
参见正文
落葵科 共有4属,约25种,分布于美洲、亚洲和非洲，中国有2属3种,主要分布在南方，4属全部有引入种。
本科植物为多年生草本，单叶互生，叶可做蔬菜或药用，落葵的叶也叫“木耳菜”；花小，5裂，辐射对称；果实为浆果；有的品种根含淀粉，可食用。
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
分類（APG III） 階級なし : 被子植物 Angiosperms 階級なし : 真正双子葉類 Eudicots 階級なし : コア真正双子葉類 Core eudicots 目 : ナデシコ目 Caryophyllales 科 : ツルムラサキ科 Basellaceae 学名 Basellaceae本文参照
ツルムラサキ科 (Basellaceae) は双子葉植物の科の一つで、ツルムラサキなどを含む。草本で、多肉質のものが多い。アジア、アフリカ、アメリカの汎熱帯に分布する。
4属20-25種がある。
分子系統学の成果を基にするAPG植物分類体系ではディディエレア科と姉妹群であるとして、ナデシコ目に入れている。
クロンキスト体系でもナデシコ科との関係を認め、ナデシコ目に入れている。
エングラーと共同研究者らもナデシコ科などとの近縁性を認めて同じ目に入れているが、名称はアカザ目である。
바셀라과(basella科, Basellaceae)는 계통학적으로 속씨식물 핵심진정쌍떡잎식물군 내의 석죽목에 있는 과이다. 낙규과(落葵科)로도 부른다. 약 20여 종의 초본식물을 포함하고 있으며, 덩굴이 뻗어 오르는 습성이 있고, 다음 4개의 속으로 분류된다.
경제적으로 중요하게 쓰이는 것으로 울류쿠와 말라바시금치 등이 있다.
바셀라과(basella科, Basellaceae)는 계통학적으로 속씨식물 핵심진정쌍떡잎식물군 내의 석죽목에 있는 과이다. 낙규과(落葵科)로도 부른다. 약 20여 종의 초본식물을 포함하고 있으며, 덩굴이 뻗어 오르는 습성이 있고, 다음 4개의 속으로 분류된다.
안레데라속 (Anredera) 바셀라속 (Basella) Boussingaultia 울류쿠속 (Ullucus)