Els suïns (Suina) formen un subordre de mamífers artiodàctils. Aparegueren durant l'Eocè superior i són un dels grups més antics d'artiodàctils que encara existeixen avui en dia.
Els suïns (Suina) formen un subordre de mamífers artiodàctils. Aparegueren durant l'Eocè superior i són un dels grups més antics d'artiodàctils que encara existeixen avui en dia.
Pro podřád nepřežvýkaví (Nonruminantia syn. Suimorpha) je charakteristický jeden dělený žaludek a úplný chrup se zvětšenými špičáky a bunodontními stoličkami. Jde pravděpodobně o nejstarší skupinou sudokopytníků. Většina druhů prasat a pekariů jsou všežravci, hrochovití jsou býložravci. Dnes žijí pouze tři recentní čeledi, ostatní jsou již vyhynulé.
čeleď: prasatovití (Suidae)
čeleď: pekariovití (Tayassuidae)
čeleď: hrochovití (Hippopotamidae)
Zástupci čeledi Suidae žijí v Evropě, Asii a Africe. Také byli introdukováni do Austrálie a na Nový Zéland. Pekariovití jsou rozšíření pouze v Jižní a Střední Americe. Hrochovití úspěšně obsadili africký kontinent. V ČR ve volné přírodě žije pouze jeden druh nepřežvýkavých, prase divoké.
Pro podřád nepřežvýkaví (Nonruminantia syn. Suimorpha) je charakteristický jeden dělený žaludek a úplný chrup se zvětšenými špičáky a bunodontními stoličkami. Jde pravděpodobně o nejstarší skupinou sudokopytníků. Většina druhů prasat a pekariů jsou všežravci, hrochovití jsou býložravci. Dnes žijí pouze tři recentní čeledi, ostatní jsou již vyhynulé.
Den biologiske underorden svin (Suina) omfatter altædende, ikke-drøvtyggende parrettåede hovdyr, som udgøres af svine- og navlesvinfamilierne samt lignende uddøde familier. Historisk set har flodheste været regnet til svineordenen, men de klassificeres nu som søstergruppe til hvaler (Cetacea).
Svineunderordenen har to familier: Svin (Suidae) og navlesvin (Tayassuidae).
Den uddøde Merycoidodontoidea, også kaldet "drøvtyggende svin", der nu regnes for at høre til underordenen Tylopoda, har tidligere været regnet med under svineunderordenen, men de har tættere forbindelse til kameler. Tilsvarende har den uddøde Entelodontidae været regnet til denne underorden, men de er tættere beslægtet med hvaler end med svin, så de regnes nu til Cetancodontamorpha.[1]
Nogle morfologiske undersøgelser har antydet, at flodhestefamilien (Hippopotamidae) hørte under svineundergruppen, men med flere morfologiske og genetiske sammenligninger har videnskaben fundet ud af, at flodhestene har aner til fælles, ikke med svin, men med hvaler (Cetacea).
ArtiodactylaSuina
De nyeste undersøgelser af oprindelsen af hippopotamidae viser, at flodheste og hvaler havde en fælles delvist vandlevende forfar, som afveg fra de øvrige parrettåede hovdyr for omkring 60 millioner år siden.[2] Efterkommere efter denne hypotetiske forfar opdeltes i to grene for omkring 54 millioner år siden.[3] En af grenene skulle vise sig at udvikle sig til hvaler, muligvis begyndende med protohvalen Pakicetus for 52 millioner år siden samt andre forgængere for hvaler som Archaeoceti, som skulle undergå en proces med at tilpasse sig til at leve i havet.[4]
Anatomien af svin adskiller sig fra andre parrettåede hovdyr. For eksempel har de fortænder foroven i munden, hvilket giver mulighed for en ordentlig gennemtygning af føden. I modsætning hertil har andre hovdyr, fx geder eller hjorte, kun fortænder forneden, hvorved føden ikke tygges særlig grundigt, men bliver nærmere slugt, hvorpå føden bearbejdes ved drøvtygning. Tilsvarende har de fleste parrettåede hovdyr firdelte maver, mens svin har en enkelt mave, hvilket tillader, at de æder mange forskellige slags føde.
De fleste svin har tæer i stedet for hove. De fleste parrettåede hovdyr har lange, slanke ben, mens svinene oftest har korte, tykke ben.
|doi= (hjælp). Hentet 2015-11-05. 
Den biologiske underorden svin (Suina) omfatter altædende, ikke-drøvtyggende parrettåede hovdyr, som udgøres af svine- og navlesvinfamilierne samt lignende uddøde familier. Historisk set har flodheste været regnet til svineordenen, men de klassificeres nu som søstergruppe til hvaler (Cetacea).
Die Schweineartigen (Suina), auch als „Nichtwiederkäuer“ (Nonruminantia) bezeichnet, sind eine Unterordnung der Paarhufer. Sie zeichnen sich im Vergleich zu den Schwielensohlern und den Wiederkäuern durch eine relativ geringe Spezialisierung aus. Ihr Magen ist zwei- oder dreikammerig und nicht zum Wiederkäuen befähigt. Zu den Nichtwiederkäuern gehören zwei rezente Familien, die Altweltlichen oder Echten Schweine (Suidae) und die Neuweltlichen oder Nabelschweine (Tayassuidae), diese werden als Überfamilie Suoidea vereinigt. Eine weitere ausgestorbene Überfamilie großer schweineartiger Tiere stellen die Entelodontidea mit der einzigen Familie Entelodontidae dar.
Früher wurden auch die Flusspferde zu dieser Gruppe gezählt, nach jüngeren molekulargenetischen Untersuchungen sind sie jedoch nicht sehr nahe mit den Schweineartigen verwandt, dafür sind sie die nächsten Verwandten der Wale.
Die Schweineartigen (Suina), auch als „Nichtwiederkäuer“ (Nonruminantia) bezeichnet, sind eine Unterordnung der Paarhufer. Sie zeichnen sich im Vergleich zu den Schwielensohlern und den Wiederkäuern durch eine relativ geringe Spezialisierung aus. Ihr Magen ist zwei- oder dreikammerig und nicht zum Wiederkäuen befähigt. Zu den Nichtwiederkäuern gehören zwei rezente Familien, die Altweltlichen oder Echten Schweine (Suidae) und die Neuweltlichen oder Nabelschweine (Tayassuidae), diese werden als Überfamilie Suoidea vereinigt. Eine weitere ausgestorbene Überfamilie großer schweineartiger Tiere stellen die Entelodontidea mit der einzigen Familie Entelodontidae dar.
Früher wurden auch die Flusspferde zu dieser Gruppe gezählt, nach jüngeren molekulargenetischen Untersuchungen sind sie jedoch nicht sehr nahe mit den Schweineartigen verwandt, dafür sind sie die nächsten Verwandten der Wale.
De baarcheftigen (wittenskiplike namme: Suina) foarmje in ûnderskift fan 'e klasse fan 'e sûchdieren (Mammalia), it skift fan 'e evenhoevigen (Artiodactyla) en de rangleaze groep fan 'e baarch- en walfiskeftigen (Artiofabula). Dizze taksonomyske groep omfettet trije famyljes: de bargen (Suidae), de pekarys (Tayassuidae) en de útstoarne Sanitheriidae. Histoarysk wiene de nylhoarsen (Hippopotamidae) ek by de baarcheftigen klassifisearre, oant DNA-ûndersyk útwiisde dat dy eins nauwer besibbe binne oan 'e walfiskeftigen (Cetacea).
De baarcheftigen (wittenskiplike namme: Suina) foarmje in ûnderskift fan 'e klasse fan 'e sûchdieren (Mammalia), it skift fan 'e evenhoevigen (Artiodactyla) en de rangleaze groep fan 'e baarch- en walfiskeftigen (Artiofabula). Dizze taksonomyske groep omfettet trije famyljes: de bargen (Suidae), de pekarys (Tayassuidae) en de útstoarne Sanitheriidae. Histoarysk wiene de nylhoarsen (Hippopotamidae) ek by de baarcheftigen klassifisearre, oant DNA-ûndersyk útwiisde dat dy eins nauwer besibbe binne oan 'e walfiskeftigen (Cetacea).
D Seiartige (Suina), au „Nitdaier“ (Nonruminantia) gnännt, sin e Unterornig vu dr Baarhuefer. Si zaichne sich im Verglych zue dr Schwiilesohler un dr Daier dur e relativ gringi Spezialisierig uus. Ihre Mage isch zwoo- oder dreichammerig un nit zum Daie gaignet. Zue dr Seiartige ghere zwoo rezänti Familie, di Altwält- oder Ächte Sei (Suidae) un d Neiwält- oder Nabelsei (Tayassuidae). Derzue wird en uusgestorbeni Gruppe vu große seiartige Dierer in d Suina gstellt, d Entelodontidae.
Friejer sin au d Flusspfärd zue däre Gruppe zellt wore, no neiere molekulargenetischen Untersuechige sin si aber nit seli nooch verwandt mit dr Seiartige, derfir sin si di negschte Verwandt vu dr Waal.
D Seiartige (Suina), au „Nitdaier“ (Nonruminantia) gnännt, sin e Unterornig vu dr Baarhuefer. Si zaichne sich im Verglych zue dr Schwiilesohler un dr Daier dur e relativ gringi Spezialisierig uus. Ihre Mage isch zwoo- oder dreichammerig un nit zum Daie gaignet. Zue dr Seiartige ghere zwoo rezänti Familie, di Altwält- oder Ächte Sei (Suidae) un d Neiwält- oder Nabelsei (Tayassuidae). Derzue wird en uusgestorbeni Gruppe vu große seiartige Dierer in d Suina gstellt, d Entelodontidae.
Friejer sin au d Flusspfärd zue däre Gruppe zellt wore, no neiere molekulargenetischen Untersuechige sin si aber nit seli nooch verwandt mit dr Seiartige, derfir sin si di negschte Verwandt vu dr Waal.
Tekst üüb Öömrang Suina san en onerkategorii faan a Artiodactyla (paartuanet klooksdiarten).
Suina san en onerkategorii faan a Artiodactyla (paartuanet klooksdiarten).
Няжва́чныя (лац. Nonruminantia або Suina) — падатрад парнакапытных, які вылучаецца адным падзеленым страўнікам і поўнай зубной формулай з павялічанымі ікламі.
У падатрад уваходзяць тры сучасныя сямействы:
— сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
Няжва́чныя (лац. Nonruminantia або Suina) — падатрад парнакапытных, які вылучаецца адным падзеленым страўнікам і поўнай зубной формулай з павялічанымі ікламі.
Suina (also known as Suiformes) is a suborder of omnivorous, non-ruminant artiodactyl mammals that includes the domestic pig and peccaries. A member of this clade is known as a suine. Suina includes the family Suidae, termed suids, known in English as pigs or swine, as well as the family Tayassuidae, termed tayassuids or peccaries. Suines are largely native to Africa, South America, and Southeast Asia, with the exception of the wild boar, which is additionally native to Europe and Asia and introduced to North America and Australasia, including widespread use in farming of the domestic pig subspecies. Suines range in size from the 55 cm (22 in) long pygmy hog to the 210 cm (83 in) long giant forest hog, and are primarily found in forest, shrubland, and grassland biomes, though some can be found in deserts, wetlands, or coastal regions. Most species do not have population estimates, though approximately two billion domestic pigs are used in farming, while several species are considered endangered or critically endangered with populations as low as 100. One species, Heude's pig, is considered by the International Union for Conservation of Nature to have gone extinct in the 20th century.
Suina's placement within Artiodactyla can be represented in the following cladogram:[1][2][3][4][5]
ArtiodactylaTylopoda (camels).png){kind=small}
Suina (pigs)_(white_background).jpg){kind=small}
Ruminantia (ruminants) 
Hippopotamidae (hippopotamuses).jpg){kind=small}
Cetacea (whales).jpg){kind=small}
The suborder Suina consists of 21 extant species in nine genera. These are split between the Suidae family, containing 18 species belonging to 6 genera, and the Tayassuidae family, containing 3 species in 3 genera. This does not include hybrid species such as boar–pig hybrids or extinct prehistoric species. Additionally, one species, Heude's pig, went extinct in the 20th century.
Suina (also known as Suiformes) is a suborder of omnivorous, non-ruminant artiodactyl mammals that includes the domestic pig and peccaries. A member of this clade is known as a suine. Suina includes the family Suidae, termed suids, known in English as pigs or swine, as well as the family Tayassuidae, termed tayassuids or peccaries. Suines are largely native to Africa, South America, and Southeast Asia, with the exception of the wild boar, which is additionally native to Europe and Asia and introduced to North America and Australasia, including widespread use in farming of the domestic pig subspecies. Suines range in size from the 55 cm (22 in) long pygmy hog to the 210 cm (83 in) long giant forest hog, and are primarily found in forest, shrubland, and grassland biomes, though some can be found in deserts, wetlands, or coastal regions. Most species do not have population estimates, though approximately two billion domestic pigs are used in farming, while several species are considered endangered or critically endangered with populations as low as 100. One species, Heude's pig, is considered by the International Union for Conservation of Nature to have gone extinct in the 20th century.
ordo : PARHUFULOJ - Artiodactyla
Los suinos (Suina) o suiformes son un suborden de mamíferos artiodáctilos que incluye a los cerdos y los pecaríes.
El suborden Suina incluye a Suidae (los cerdos) y los Tayassuidae (los pecaríes). Algunos estudios morfológicos también identificaron a los hipopótamos (Hippopotamidae) entre los Suina.
Los oreodontes (Merycoidodontidae), una rama de los tilópodos, fueron frecuentemente considerados como suinos debido a su descripción popular, aunque incorrecta, de "cerdos rumiantes". Los oreodontes no son suinos, de hecho eran parientes cercanos de los camellos. De manera similar los entelodontos fueron clasificados durante mucho tiempo como miembros de Suina. Spaulding et al. sin embargo determinaron que estaban más emparentados con las ballenas, que con los cerdos en su clado Cetancodontamorpha.[2]
Los hipopótamos, como ya se había mencionado, también fueron considerados como parte de Suina, pero un creciente cuerpo de evidencia morfológica y genética ha sugerido que comparten un ancestro común no con Suina, sino con el infraorden Cetacea — el cual incluye a las ballenas y los delfines. Los cetáceos y los hipopótamos forman un suborden Whippomorpha.[3]
Cetartiodactyla ArtiofabulaSuina
Cetruminantia WhippomorphaLas más recientes investigaciones sobre los orígenes de los hipopótamos sugieren que estos y las ballenas compartieron un ancestro semiacuático que se separó de otros artiodáctilos hace cerca de 60 millones de años.[4] Los descendientes de este ancestro hipotético probablemente divergió en ambas ramas hace cerca de 54 millones de años.[5] Una rama habría evolucionado en los cetáceos, posiblemente iniciando con la protoballena Pakicetus hace unos 52 millones de años así como otras ballenas primitivas, conocidas como Archaeoceti, las cuales derivarían finalmente en los cetáceos acuáticos de la actualidad.[3]
La anatomía de los Suina es diferente de la de otros artiodáctilos. Por ejemplo, poseen dientes en su maxilar superior, lo cual les permite masticar adecuadamente su comida. Por el contrario, otros artiodáctilos como las cabras y ciervos, poseen dientes frontales solo en su mandíbula. Esto no les permite masticar adecuadamente, por lo tanto tragan y regurgitan su comida para permitir la rumia.
Muchos artiodáctilos poseen un estómago de cuatro cámaras. Por su parte, los Suina tienen un estómago simple que les permite una dieta omnívora.
Como otros artiodáctilos, los Suina poseen pezuñas en sus dedos. Aunque muchos artiodáctilos poseen patas delgadas, los miembros de este grupo poseen patas cortas y robustas.
.jpg){kind=small}
|coautores= (ayuda) |coauthor= (ayuda) Los suinos (Suina) o suiformes son un suborden de mamíferos artiodáctilos que incluye a los cerdos y los pecaríes.
Suina artiodaktilo ordeneko hiru azpiordenetako bat da, hiru familia dituenak gaur egun bere barnean:
Sikaeläimet on suomenkielisessä kirjallisuudessa eri aikoina kahdessa eri merkityksessä käytetty käsite.
Sikaeläimet (Suiformes tai Suina) on vanhentuneessa luokittelussa käytössä ollut sorkkaeläinten alalahko, johon luettiin kuuluvaksi kolme heimoa: siat (Suidae), pekarit (Tayassuidae) ja virtahevot (Hippopotamidae).[1][2]
Sikaeläimet (Suina) on sikojen ja pekarien muodostamaa, nykyisen käsityksen mukaan monofyleettistä kehityslinjaa tarkoittava nimitys.
Nykyisen käsityksen mukaan virtahevot, siat ja pekarit (so. "Suiformes") eivät muodosta yhteistä kehityslinjaa, vaan sorkkaeläinten ja valaitten yhdessä muodostaman Cetartiodactyla-kehityslinjan sisällä virtahevot ja valaat yhdessä muodostavat yhden sen neljästä nykyään elossa olevasta pääkehityslinjasta, ja siat ja pekarit yhdessä toisen, josta nykyään käytetään nimitystä sikaeläimet (Suina). Kaksi muuta Cetartiodactyla-ryhmän sisäistä, nykyisin elossa olevaa pääkehityslinjaa ovat kamelieläimet ja märehtijät.[3] Myös näistä molemmat on perinteisesti luokiteltu sorkkaeläinten alalahkoiksi. Wikipedian seuraama nykyluokitus[4] ei heijasta nykyistä käsitystä linjojen kehityshistoriasta vaan esittää sorkkaeläimet ja valaat rinnakkaisina lahkoina; toisaalta tämä luokitus ei käsittele sorkkaeläinten alalahkojakoa. Tällöin sekä sikaeläimet (Suina) että märehtijät (Ruminantia) ovat jääneet lahko- ja heimotason väliin luokittelemattomiksi yksiköiksi.
Sikaeläimet on suomenkielisessä kirjallisuudessa eri aikoina kahdessa eri merkityksessä käytetty käsite.
Suines
Les suines (Suina) forment un sous-ordre de mammifères cétartiodactyles possédant quatre doigts aux pattes. Leur corps est en forme de tonneau et ils possèdent un groin mobile à l'extrémité de leur museau. Ils regroupent les familles actuelles des porcins (Suidae) et des pécaris (Tayassuidae).
Selon certaines classifications, le taxon Suina regroupe d'autres espèces et familles éteintes, mais les paléontologues préfèrent aujourd'hui les inclure dans le clade supérieur des suoïdes (Suoidea) et définissent Suina comme le taxon le moins inclusif contenant Sus scrofa et Tayassu tajacu.
Ce taxon n'est pas reconnu par MSW et ITIS qui placent leurs familles directement sous Artiodactyla.
Selon le NCBI :
Phylogénie des familles des Cétartiodactyles actuels (Cétacés non développés), d'après Price et al., 2005[1] et Spaulding et al., 2009[2]:
Cetartiodactyla TylopodaCamelidae (Chameaux, lamas…)
Suidae (Porcins)
Tayassuidae (Pécaris)
Cetacea (Baleines, dauphins ...)
Hippopotamidae (Hippopotames)
Tragulidae (Chevrotains)
Antilocapridae (Antilocapres)
Giraffidae (Girafes, okapi...)
Bovidae (Bovins, Caprins et antilopes)
Cervidae (Cerfs, rennes...)
Moschidae (Cerfs porte-musc)
Suines
Les suines (Suina) forment un sous-ordre de mammifères cétartiodactyles possédant quatre doigts aux pattes. Leur corps est en forme de tonneau et ils possèdent un groin mobile à l'extrémité de leur museau. Ils regroupent les familles actuelles des porcins (Suidae) et des pécaris (Tayassuidae).
A dos suínos (Suina), ou dos suiformes,[2] é unha suborde de mamíferos artiodáctilos que inclúe os porcos (en sentido amplo) e os pecarís.
A anatomía dos suinos é diferente da doutros artiodáctilos. Por exemplo, teñen dentes no seu maxilar superior, o cal lles permite mastigar adecuadamente a comida.
Polo contrario, outros artiodáctilos como as vacas, as cabras e os cervos, posúen dentes frontais só no maxilar inferior, o que non lles permite mastigar adecuadamente, polo que tragan e, dcespois, regurxitan a comida para permitir a rumia.
Moitos artiodáctilos posúen un estómago de catro cámaras (os ruminantes), e outros en tres (os tilópodos). En cambio os suinos teñen un estómago simple que lles permite dixsdriri unha dieta omnívora.
Como outros artiodáctilos, os Suina posúen pezuños nos seus dedos.
Aínda que moitos artiodáctilos teñen as patas longas e delgadas, as dos membros deste grupo son curtas e robustas.
A suborde dos Suina comprende as familias dos súidos (Suidae), os porcos, e dos taiasúidos (Tayassuidae), os pecarís.
Algúns estudos morfolóxicos antigos tamén situaron aos hipopótamos (familia Hippopotamidae) entre os Suina.[2]
Así mesmo, os oreodontes (Merycoidodontidae), unha rama dos tilópodos, foron frecuentemente considerados como suínos debido á súa descrición popular, aínda que incorrecta, de "porcos ruminantes". Os oreodontes non son suínos; de feito, eran parentes achegados dos camelos. De maneira similar, os entelodontes foron clasificados durante moito tempo como membros dos Suina. Spaulding et al., porén, determinaron que estaban máis emparentados coas balenas que cos porcos, no seu clado cetancodontamorfos (Cetancodontamorpha).[3]
Os hipopótamos, como xa se mencionou, tamén foron considerados como parte de Suina, pero un crecente corpo de evidencias morfolóxicas e xenéticas suxeriron que comparten un antepasado común non cos suínos, senón coa orde dos cetáceos. Hoxe, os cetáceos e os artiodáctilos forman un clado chamado cetartiodácilos (Cetartiodactyla).[4]
Suina
Cetruminantia WhippomorphaAs máis recentes investigacións sobre as orixes dos hipopótamos suxiren que estes e as baleas compartiron un hipotético antepasado semiacuático común, que se separou doutros artiodáctilos hai cerca de 60 millóns de anos.[5] Os descendentes deste antepasado hipotético probabelmente diverxerion en dúas ramas hai cerca de 54 millóns de anos.[6] Unha rama tería evolucionado dando lugas aos cetáceos, posibelmente iniciando esta evolución coa protobalea Pakicetus, hai uns 52 millóns de anos, así como outras baleas primitivas coñecidas como arqueocetos (Archaeoceti), as cales derivarían finalmete nos cetáceos acuáticos da actualidade.[4]
Segundo o NCBI:
Segundo outras fontes:
Os taxa intermedios arriba citados non son recoñecidos por Mammal Species of the World,[7] nin polo SIIT,[8] que sitúan as familias directamente baixo os artiodáctilos:
A dos suínos (Suina), ou dos suiformes, é unha suborde de mamíferos artiodáctilos que inclúe os porcos (en sentido amplo) e os pecarís.
I suiformi (Suiformes) sono un sottordine di mammiferi appartenenti all'ordine degli artiodattili.
Caratteristica distintiva del gruppo è la presenza di uno stomaco non propriamente concamerato e, pertanto, ai Suiformi non è permessa la funzione della ruminazione, differendo così dagli altri sottordini degli Artiodattili (tilopodi e ruminanti). La pelle dei Suiformi è abbastanza spessa, con pelo rado ed ha la facoltà di sviluppare uno strato abbondante di lardo. La dentatura è completa e mostra canini a crescita continua che, in alcune specie, fuoriescono dalla bocca a formare zanne per la difesa.
Tra le specie di Suiformi più comuni si hanno: l'ippopotamo, il pecari, il babirussa, il facochero, il potamochero, l'ilocero e il cinghiale nelle sue sottospecie (tra cui il maiale).
Secondo studi, i suiformi sono un gruppo polifiletico poiché gli ippopotamidi hanno una più stretta parentela con i cetacei e i ruminanti che con i suidi.
Infraordine Paleodonti (Palaeodonta) †
Infraordine Iodonti (Hyodonta)
Infraordine Ancodonti (Ancodonta)
I suiformi (Suiformes) sono un sottordine di mammiferi appartenenti all'ordine degli artiodattili.
Caratteristica distintiva del gruppo è la presenza di uno stomaco non propriamente concamerato e, pertanto, ai Suiformi non è permessa la funzione della ruminazione, differendo così dagli altri sottordini degli Artiodattili (tilopodi e ruminanti). La pelle dei Suiformi è abbastanza spessa, con pelo rado ed ha la facoltà di sviluppare uno strato abbondante di lardo. La dentatura è completa e mostra canini a crescita continua che, in alcune specie, fuoriescono dalla bocca a formare zanne per la difesa.
Tra le specie di Suiformi più comuni si hanno: l'ippopotamo, il pecari, il babirussa, il facochero, il potamochero, l'ilocero e il cinghiale nelle sue sottospecie (tra cui il maiale).
Secondo studi, i suiformi sono un gruppo polifiletico poiché gli ippopotamidi hanno una più stretta parentela con i cetacei e i ruminanti che con i suidi.
Neatgremotāju apakškārta jeb cūku apakškārta (Nonruminantia) ir viena no pārnadžu kārtas (Artiodactyla) apakškārtām. Rietumos zinātniskais nosaukums Nonruminantia netiek lietots, šo apakškārtu biežāk sauc par Suina.
Neatgremotāju apakškārtas dzīvnieku anatomija ir atšķirīga no pārējiem pārnadžiem. Priekšzobi ir gan augšžoklī, gan apakšžoklī, piemēram, kazām un briežiem priekšzobi ir tikai apakšžoklī. Lielākajai daļai pārnadžu ir 4 kambaru kuņģis, toties neatgremotāju apakškārtas dzīvniekiem kuņģis ir vienkāršs, un tie ir visēdāji.
Lai gan šīs apakškārtas dzīvnieki balstās uz 2 vidējiem pirkstiem, pēdām ir 4 gandrīz vienādi attīstīti pirksti. Kopumā šie dzīvnieki ir kompakti būvēti, lielām galvām un proporcionāli īsām kājām.
Neatgremotāju apakškārtā ir 2 dzimtas: cūku dzimta un pekaru dzimta. Vēl nesenā pagātnē šajā apakškārtā tika sistematizēta arī nīlzirgu dzimta (Hippopotamidae). Kopš 2009. gada, balstoties uz ģenētiskajiem pētījumiem, nīlzirgu dzimta tiek sistematizēta vaļu un nīlzirgu apakškārtā (Whippomorpha).[1][2]
Neatgremotāju apakškārta jeb cūku apakškārta (Nonruminantia) ir viena no pārnadžu kārtas (Artiodactyla) apakškārtām. Rietumos zinātniskais nosaukums Nonruminantia netiek lietots, šo apakškārtu biežāk sauc par Suina.
De varkenachtigen (Suina of Suiformes) zijn een onderorde uit de orde der evenhoevigen (Artiodactyla). Deze onderorde omvat de varkens, pekari's en hun uitgestorven verwanten.
De varkenachtigen (Suina of Suiformes) zijn een onderorde uit de orde der evenhoevigen (Artiodactyla). Deze onderorde omvat de varkens, pekari's en hun uitgestorven verwanten.
Svinedyr (Suoidea) er en liten gruppe klovdyr som ved siden av dyra i svinefamilien (Suidae) også omfatter amerikanske navlesvin (Tayassuidae), også kjent som pekarier og javeliner m.m. Svin og navlesvin skiller seg fra hverandre å flere måter, blant annet gjennom at navlesvin har en mye kortere hale (som maksimalt har sju halevirvler) og en luktkjertel bakerst på ryggen.
Suina
En eksteriørmessig fellesnevner hos svinedyrene er en flat, disklignende snute kalt tryne. Trynet har to sentrerte neseåpninger som kan lukkes. Det er bestyrket med kraftig brusk og spesielle muskler, som har feste rett foran øynene på dyret. Svinedyrene bruker trynet til å rote i bakken med for å finne mat. Selve trynet er svært hardført og setter dyrene i stand til å rote opp ganske hard grunn. Muskulaturen i snuten brukes sammen med muskulaturen i nakken når dyrene roter i jorden. For å finne maten er dyrene også utstyrt med usedvanlig god luktesans.
.jpg){kind=small}
Denne zoologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Svinedyr (Suoidea) er en liten gruppe klovdyr som ved siden av dyra i svinefamilien (Suidae) også omfatter amerikanske navlesvin (Tayassuidae), også kjent som pekarier og javeliner m.m. Svin og navlesvin skiller seg fra hverandre å flere måter, blant annet gjennom at navlesvin har en mye kortere hale (som maksimalt har sju halevirvler) og en luktkjertel bakerst på ryggen.
Świniokształtne[2] (Suina) – podrząd ssaków z rzędu parzystokopytnych.
Tradycyjnie do świniokształtnych zaliczano wszystkożerne parzystokopytne nieprzeżuwające (nazwa nieprzeżuwające była również uznawana za synonim tej grupy), co wiąże się z takimi cechami anatomicznymi, jak jednokomorowy żołądek czy guzkowate zęby trzonowe. Charakterystyczną cechą jest też masywna budowa ciała i czteropalczaste, krótkie kończyny[3]. W pewnym momencie odkryto, że hipopotamy, zaliczane wówczas do świniokształtnych, mają złożony żołądek i przeżuwają pokarm (w sposób odmienny niż typowe przeżuwacze)[4].
Wedle tradycyjnego ujęcia systematyki ssaków świniokształtne to podrząd w rzędzie parzystokopytne. Dzieli się je na podrzędy. Pierwszy z nich to właśnie świniokształtne, do których zaliczają się świniowate[2], pekariowate[5] i hipopotamowate. Następny podrząd wielbłądokształtnych tworzy rodzina wielbłądowatych. Trzeci podrząd to właśnie przeżuwacze. Zaliczają się do nich kanczylowate[6], piżmowcowate, jeleniowate[7], widłorogowate, żyrafowate[8], wołowate[9], ponadto zaś rodziny wymarłe.
Odrębny podrząd ssaków stanowią wedle tego ujęcia walenie, również podzielone na podrzędy: fiszbinowców[10], zębowców[11] i prawaleni[12].
Odkrycie różnic w sposobie trawienia pokarmu przez hipopotamy i pozostałe świniokształtne nie miało wpływu na powyższą systematykę[4]. Zaczęła ona ulegać zmianom dopiero dzięki poszukiwaniom przodków waleni. Nie ulegało wątpliwości, iż należy ich szukać pośród ssaków żyjących na lądzie[13], które dopiero wtórnie wykształciły przystosowania do środowiska wodnego, upodabniając się do innych zwierząt wodnych na drodze konwergencji[14]. Wśród możliwych przodków waleni wymieniano parzystokopytne bądź ich bliskich krewnych[13]. Pomysły te potwierdzone zostały badaniami genetycznymi. W 1994 opublikowano pracę pokazującą bliskie pokrewieństwo waleni (reprezentowanych w badaniu przez kilka gatunków) i przeżuwaczy (bydło domowe) – grupy te były sobie wzajemnie bliższe, niż świniokształtnym (w badaniu brała udział świnia domowa). Wynik ten nie zgadzał się z systematyką łączącą przeżuwacze i świniokształtne w jednym rzędzie, z waleniami w drugim[15]. W tym samym roku pojawiła się też inna praca, autorstwa Irwina i Árnasona, opierająca się na sekwencjonowaniu genu kodującego cytochrom b. W badaniu tym uwzględniono także hipopotama. Wynik pozostawał w sprzeczności z dotychczas stosowaną klasyfikacją: hipopotamy i walenie są sobie bliższe, niż jakimkolwiek innym uwzględnionym w pracy ssakom[16].
W rezultacie tych badań w 1999 hipopotamy włączono razem z waleniami do kladu Whippomorpha, razem z przeżuwaczami tworzącym klad Cetruminantia. Rzeczone Cetruminantia miały być grupą siostrzaną kladu zawierającego świnie (w pracy Waddela et al. tworzącej nowe nazwy pisano o świniowatych), razem z którymi tworzyły klad Artiofabula[18]. Odmienne stanowisko prezentuje zespół Spaulding. Hipopotamy zalicza wraz w z waleniami do Cetancodonta (synonim Whippomorpha), a Cetancodonta do Cetancodontamorpha. Świniokształtne definiuje jako najwęższy klad zawierający dzika euroazjatyckiego i pekariowca obrożnego. Klad ten, zdefiniowany sposobem node, zalicza się do większego, odpowiadającego mu kladu typu stem, Suinamorpha, do którego zaliczają się wszystkie taksony bliższe współczesnym świniokształtnym niż jakimkolwiek innym gatunkom. Cetancodontamorpha i Suinamorpha wraz z Ruminantiamorpha i Camelidamorpha tworzą 4 wielkie pozostające w politomii klady w obrębie Artiodactylamoprha[17].
Gao Hong-Yan, Ni Xi-Jun. Diverse stem cetaceans and their phylogenetic relationships with mesonychids and artiodactyls. „Vertebrata PalAsiatica”. 53 (2), s. 153-176, 2015 (ang.). Świniokształtne (Suina) – podrząd ssaków z rzędu parzystokopytnych.
Tradycyjnie do świniokształtnych zaliczano wszystkożerne parzystokopytne nieprzeżuwające (nazwa nieprzeżuwające była również uznawana za synonim tej grupy), co wiąże się z takimi cechami anatomicznymi, jak jednokomorowy żołądek czy guzkowate zęby trzonowe. Charakterystyczną cechą jest też masywna budowa ciała i czteropalczaste, krótkie kończyny. W pewnym momencie odkryto, że hipopotamy, zaliczane wówczas do świniokształtnych, mają złożony żołądek i przeżuwają pokarm (w sposób odmienny niż typowe przeżuwacze).
Suina, ou suiformes, é uma das três subordens de artiodáctilos; é composta por duas famílias: os suidae e os tayassuidae.[1][2]
Suina, ou suiformes, é uma das três subordens de artiodáctilos; é composta por duas famílias: os suidae e os tayassuidae.
Suiformele (Suiformes sau Suina) este un subordin de mamifere ungulate paricopitate (artiodactile) omnivore sau erbivore nerumegătoare cuprinzând mistrețul, porcul etc. cu pielea groasă și acoperită cu peri de contur aspri și rari, sau este golașă. De regulă în hipodermă se dezvoltă un panicul adipos gros. Stomacul este simplu sau diferențiat în compartimente. Au un corp masiv și greoi, purtat pe picioare scurte, care sunt prevăzute cu patru sau două, rareori trei degete (la cele posterioare), dintre care, însă, numai degetele III și IV sunt bine dezvoltate. Oasele frontale nu poartă coarne. Oasele metacarpiene și metatarsiene sunt în număr de patru la fiecare picior și nu sunt sudate între ele. Au o dentiție completă; numărul incisivilor superiori poate să scadă de la trei până la unu în fiecare jumătate de falcă; incisivii inferiori sunt îndreptați înainte aproape orizontal. Caninii au, în general, o creștere continuă, sub formă de colți ascuțiți și încovoiați și adesea ies din gură. Măselele sunt brahiodonte și bunodonte. Placenta este difuză. Subordinul suiformelor în clasificările mai vechi cuprindea două familii: hipopotamide și suide. În clasificările recente hipopotamidele (Hippopotamidae) sunt plasate în infraordinul Whippomorpha.[1][2]
Suiformele (Suiformes sau Suina) este un subordin de mamifere ungulate paricopitate (artiodactile) omnivore sau erbivore nerumegătoare cuprinzând mistrețul, porcul etc. cu pielea groasă și acoperită cu peri de contur aspri și rari, sau este golașă. De regulă în hipodermă se dezvoltă un panicul adipos gros. Stomacul este simplu sau diferențiat în compartimente. Au un corp masiv și greoi, purtat pe picioare scurte, care sunt prevăzute cu patru sau două, rareori trei degete (la cele posterioare), dintre care, însă, numai degetele III și IV sunt bine dezvoltate. Oasele frontale nu poartă coarne. Oasele metacarpiene și metatarsiene sunt în număr de patru la fiecare picior și nu sunt sudate între ele. Au o dentiție completă; numărul incisivilor superiori poate să scadă de la trei până la unu în fiecare jumătate de falcă; incisivii inferiori sunt îndreptați înainte aproape orizontal. Caninii au, în general, o creștere continuă, sub formă de colți ascuțiți și încovoiați și adesea ies din gură. Măselele sunt brahiodonte și bunodonte. Placenta este difuză. Subordinul suiformelor în clasificările mai vechi cuprindea două familii: hipopotamide și suide. În clasificările recente hipopotamidele (Hippopotamidae) sunt plasate în infraordinul Whippomorpha.
Suina är en underordning i ordningen partåiga hovdjur (Artiodactyla). Dessa djur är i motsats till kameldjur och idisslare inte särskilt specialiserade på en viss slags föda. Deras mage är delad i två eller tre kamrar och de saknar förmåga att idissla. Av de flesta zoologer räknas idag två familjer till underordningen, svindjur (Suidae) och navelsvin (Tayassuidae).
I tidigare systematiska indelningar fanns även flodhästar med i underordningen men enligt molekylärgenetiska undersökningar är de inte närmare släkt med de nämnda familjerna.
Suina är en underordning i ordningen partåiga hovdjur (Artiodactyla). Dessa djur är i motsats till kameldjur och idisslare inte särskilt specialiserade på en viss slags föda. Deras mage är delad i två eller tre kamrar och de saknar förmåga att idissla. Av de flesta zoologer räknas idag två familjer till underordningen, svindjur (Suidae) och navelsvin (Tayassuidae).
I tidigare systematiska indelningar fanns även flodhästar med i underordningen men enligt molekylärgenetiska undersökningar är de inte närmare släkt med de nämnda familjerna.
Domuzumsular ya da Geviş getirmeyenler (Suina ya da Suiformes), çift toynaklılar takımının içinden bir alt takım.
Ortak özellikleri, topuktabanlılardan ve gevişgetirenlerden daha az gelişmiş olan daha ilkel bir sindirim sistemine sahip olmalarıdır. Midelerinin sırf iki ya da üç kesesi vardır ve gevişgetirme yetenekleri yoktur.
Bu alt takıma domuzgiller (ya da 'eski dünya domuzları') pekarigiller (ya da 'yeni dünya domuzları') ve su aygırıgiller familyaları aitdir.
Domuzumsular ya da Geviş getirmeyenler (Suina ya da Suiformes), çift toynaklılar takımının içinden bir alt takım.
Ortak özellikleri, topuktabanlılardan ve gevişgetirenlerden daha az gelişmiş olan daha ilkel bir sindirim sistemine sahip olmalarıdır. Midelerinin sırf iki ya da üç kesesi vardır ve gevişgetirme yetenekleri yoktur.
Bu alt takıma domuzgiller (ya da 'eski dünya domuzları') pekarigiller (ya da 'yeni dünya domuzları') ve su aygırıgiller familyaları aitdir.
Свиновиді — один з 4-х підрядів ряду оленеподібних. Нерідко свиновидих протиставляють усім іншим (т.зв. «жуйним») групам ряду оленеподібних, і в такому разі їх називають назвою-протилежністю — «нежуйними».
Підряд Свиновиді (Suimorpha) включає 5 родин, у тому числі дві сучасні й три родини вимерлих ссавців. Бегемотові були включені в цю групу, але згідно з молекулярно-генетичними дослідженнями вони не дуже тісно пов'язані зі свиновидими, але ближче пов'язанні з китоподібними[1].
Природний діапазон свиневих включає Євразію (у т.ч. Японію, Індонезію й Філіппіни) й Північну Африку. Сучасне поширення пекарієвих включає більшу частину Південної Америки й південь Північної Америки. Однак, вид Sus scrofa введений і трапляється у дикому вигляді в Австралії, в Північній і Південній Америці й на багатьох островах.
Phân bộ Lợn (danh pháp khoa học: Suina hay Suiformes) có lẽ chứa các nhóm động vật guốc chẵn sớm nhất và cổ nhất của bộ Guốc chẵn (Artiodactyla).
Phân bộ Suina bao gồm các họ còn sinh tồn như Suidae (lợn) và họ Tayassuidae (lợn cỏ pêcari). Một số nghiên cứu hình thái còn coi họ Hippopotamidae (hà mã) cũng thuộc về phân bộ này.
Nhóm Oreodonta, một nhánh của Tylopoda, trước đây thường cũng được coi là dạng lợn do tên gọi mang tính miêu tả và phổ biến, mặc dù không chính xác, về chúng là "lợn nhai lại". Oreodonta không phải là lợn, mà có quan hệ họ hàng gần gũi hơn với lạc đà. Tuy nhiên, các động vật săn mồi chuyên săn bắt các loài của nhóm Oreodonta, gọi chung là Entelodont (lợn lớn) của họ đã tuyệt chủng Entelodontidae, thì có thể nhất lại chính là động vật dạng lợn. Lợn cỏ pêcari và Entelodont dường như có quan hệ họ hàng gần gũi với nhau hơn là mối quan hệ của một trong hai nhóm này với lợn hiện đại thuộc họ Suidae. Ngoài ra, như đề cập dưới đây, hà mã và các loài "thú than" trong họ Anthracotheriidae (tuyệt chủng) cùng các loài trong họ Raoellidae (tuyệt chủng) cũng có thể không phải là động vật dạng lợn thật sự.
Hà mã từng có thời được coi là một phần của bộ Suina, nhưng các chứng cứ hình thái học và di truyền học đang gia tăng đã gợi ý rằng chúng chia sẻ cùng một tổ tiên chung không phải với phân bộ Suina, mà là với bộ Cetacea — một bộ bao gồm các loài cá voi, cá nhà táng và cá heo. Bộ Cá voi và bộ Guốc chẵn hiện nay được coi là tạo thành một nhánh, gọi là Cetartiodactyla[1].
Nghiên cứu gần đây nhất về nguồn gốc của họ Hippopotamidae gợi ý rằng hà mã và cá voi chia sẻ cùng một tổ tiên chung sống bán thủy sinh, đã tách ra khỏi các loài guốc chẵn khác khoảng 60 triệu năm trước[2]. Tổ tiên giả thuyết này rất có thể đã tách ra thành hai nhánh khoảng 54 triệu năm trước[3]. Một nhánh đã tiến hóa thành cá voi, có thể là đã bắt đầu từ tiền-cá voi Pakicetus khoảng 52 triệu năm trước và các tổ tiên sớm khác của cá voi, được gộp chung trong nhóm gọi là Archaeoceti, cuối cùng đã trải qua sự thích nghi thủy sinh thành các dạng cá voi sống hoàn toàn dưới nước[1].
Giải phẫu của phân bộ Suina là khác biệt khi so sánh với các dạng động vật guốc chẵn khác. Ví dụ, chúng có răng ở hàm trên, cho phép chúng có thể nhai thức ăn. Ngược lại, các dạng động vật guốc chẵn khác như dê và hươu, chỉ có răng ở hàm dưới. Điều này không cho phép chúng nhai tốt, vì thế chúng phải nuốt và sau đó ợ thức ăn trở lại để cho phép quá trình nhai lại.
Phần lớn các dạng động vật guốc chẵn có dạ dày 4 ngăn (túi). Ngược lại, phân bộ Suina chỉ có dạ dày đơn giản gồm 1 ngăn, cho phép chúng ăn tạp.
Phần lớn các thành viên của phân bộ Suina có các ngón chân thay vì móng guốc. Trong khi phần lớn các dạng động vật guốc chẵn khác có chân thanh mảnh thì các loài của phân bộ Suina nói chung lại có chân ngắn và mập.
|coauthors= bị phản đối (trợ giúp); Kiểm tra giá trị ngày tháng trong: |date= (trợ giúp) |coauthor= bị phản đối (trợ giúp) Phân bộ Lợn (danh pháp khoa học: Suina hay Suiformes) có lẽ chứa các nhóm động vật guốc chẵn sớm nhất và cổ nhất của bộ Guốc chẵn (Artiodactyla).
Нежва́чные (лат. Nonruminantia) или свинообра́зные (лат. Suina) — традиционно выделяемый подотряд парнокопытных. Отличаются от подотрядов жвачных и мозоленогих относительно неглубокой специализацией. Желудок нежвачных отличается более простой системой пищеварения.
Из ныне живущих семейств в классической систематике к подотряду нежвачных относятся:
Заметим, что в последнее время взгляды зоологов на положение трёх перечисленных семейств в системе класса Mammalia (Млекопитающие) претерпели серьёзные изменения. В соответствии с результатами недавних исследований[1][2], традиционные Artiodactyla (Парнокопытные) оказались парафилетической группой. С точки зрения кладистики законным таксоном может быть только монофилетическая группа. Для получения такой группы к парнокопытным следует добавить китообразных (предки которых были наземными животными, родственными современным бегемотам); результат такого добавления получил название Cetartiodactyla (Китопарнокопытные).
Следующая кладограмма отображает отношения родственных свиньям и пекари таксонов между собой:
CetartiodactylaTylopoda (подотряд Мозоленогие)
Suoidea (семейства Suidae (Свиньи) и Tayassuidae (Пекариевые))
Ruminantia (подотряд Жвачные)
Hippopotamidae (семейство Бегемотовые)
Cetacea (отряд Китообразные)
Из данной кладограммы видно, что нежвачные представляют собой полифилетическую группу. Ни кладистика, ни эволюционная таксономия не допускают наличия таких групп в системе.
Из данной кладограммы видно, что нежвачные представляют собой полифилетическую группу. Ни кладистика, ни эволюционная таксономия не допускают наличия таких групп в системе.
猪形亚目（学名：Suina）是偶蹄目的一个演化支，包含了所有亲缘上与猪科相近、离反刍动物较远的物种。
本亚目是全撰类的演化支，鲸反刍类则成为本亚目的姐妹群，本亚目与其它偶蹄目的关系如下[1]：
偶蹄目 Artiodactyla 全撰类 Artiofabula 鲸反刍类 Cetruminantia 河马形亚目 Whippomorpha 鲸下目 Cetacea须鲸小目 Mysticeti 
齿鲸小目 Odontoceti 
凹齿下目 Ancodonta 
有角下目 Pecora 
鼷鹿下目 Tragulina 
猪形亚目 Suina 
胼足亚目 Tylopoda 
本亚目现存仅包含二个科：
河马科曾被归类于此，但现已和鲸类一起归类为河马形亚目（Whippomorpha），河马形类与反刍亚目的亲缘关系更近。
地質時代 約4,800万年前Suiformes
和名 イノシシ亜目 英名 Suina 上科・科イノシシ亜目（イノシシ-あもく、猪豚亜目〈ちょとん-あもく〉、学名：Suina）は、鯨偶蹄目（旧・ウシ目〈偶蹄目〉を含む）に属する哺乳類の一群（亜目）。
現存するイノシシ科・ペッカリー科の2科に、絶滅したエンテロドン科を併せた全3科、あるいはこれにカバ類を加えた全4科で構成されるとするのが従来説であったが、カバ類は別系統として除外される一方、近年新たにラオエラ科を加えて以前とは違う構成での全4科とする説も出ている。
イノシシ亜目は、絶滅した原始的なエンテロドン科、および、進化したグループであり現存するイノシシ科・ペッカリー科で構成されるが、近年は原クジラ類（原クジラ亜目）とも関係が深く一時期はそちらで最古の部類と位置づけされてもいたラオエラ科をこれに含むとする説がある。 ラオエラ科が真に下位分類であるとすれば、化石により確認可能なイノシシ亜目の出現は約4,800万年前（新生代古第三紀始新世前後期〈ルテシアン〉）まで遡れることになる。 ただし、その場合でも一群の祖形を内包しているのはエンテロドン科の系統と考えられており、分子系統学的知見に基づく見解では、理論上、未発見の共通祖先が暁新世に存在しているはずである。
かつては、外見的に似ており反芻をしないカバ類（現生と化石のカバ類。近年は「カバ下目」の分類名あり）がイノシシ亜目の下位に置かれていた。しかし、上述と同じ分子系統学によるDNA解析の結果、カバ類はイノシシ亜目とは比較的縁遠く、その姉妹群はクジラ類であり、さらに、カバ類およびクジラ類の姉妹群は真反芻類（ウシ亜目）であることが明らかとなった（これらは「鯨反芻類」として総括される）。
鯨偶蹄目の中でイノシシ亜目の出現時期は、ラクダ亜目（核脚亜目）より遅く、鯨反芻類（カバ類・クジラ類・ウシ亜目）より早い。
この項目は、動物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（Portal:生き物と自然／プロジェクト:生物）。 イノシシ亜目（イノシシ-あもく、猪豚亜目〈ちょとん-あもく〉、学名：Suina）は、鯨偶蹄目（旧・ウシ目〈偶蹄目〉を含む）に属する哺乳類の一群（亜目）。
現存するイノシシ科・ペッカリー科の2科に、絶滅したエンテロドン科を併せた全3科、あるいはこれにカバ類を加えた全4科で構成されるとするのが従来説であったが、カバ類は別系統として除外される一方、近年新たにラオエラ科を加えて以前とは違う構成での全4科とする説も出ている。
돼지아목(Suina)은 멧돼지과와 아메리카멧돼지과를 포함하고 있는 분류군이다.[1] 우제류 중에서 반추류가 아닌 잡식성 포유류이다. 일부 학자들은 하마과도 돼지아목으로 분류하기도 한다. 형태학적인 특징 때문에 역사적으로 하마과를 돼지아목으로 분류했지만 좀더 최근의 분자생물학적 연구를 통해 현재는 고래류의 자매군으로 분류하고 있다.
돼지아목은 다른 우제류와 해부학적으로 차이가 있다. 예를 들어, 돼지아목은 윗앞니를 갖고 있으나 염소와 사슴와 같은 다른 우제류는 아래 앞니밖에 없다.
다음은 2009년 스폴딩(Spaulding) 등의 연구에 기초한 계통 분류이다.[1]
우제목/경우제목 전찬류 돼지아목 경반추류 반추류 진반추류 경하마형류/경요치류.png){kind=small}
_(white_background).jpg){kind=small}
_Hangul_white_background.png)
_(14562088237)_white_background.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
