Μίρζα (Mirza) είναι το όνομα γένους μικρών λεμούριων, γνωστών και ως γιγάντιοι λεμούριοι ποντικοί. Βρίσκονται στα δυτικά φυλλοβόλα δάση της Μαδαγασκάρης συνήθως κοντά στις ακτές ή σε άλλες πηγές νερού. Το τρίχωμά τους είναι καφέ-λαδί στη ράχη και κιτρινωπό-γκρι στην περιοχή της κοιλιάς.
Αρχικά στο γένος περιλαμβάνονταν μόνο ένα είδος, ο γιγάντιος λεμούριος ποντικός του Κοκερέλ (Mirza coquereli - Μίρζα του Κοκερέλ, ονομασμένος προς τιμήν του γάλλου εντομολόγου Σαρλ Κοκερέλ), όταν αυτό διαχωρίστηκε από το γένος Μικροκήβος το 1985. Το 2005 περιγράφηκε ένα δεύτερο είδος, ο γιγάντιος λεμούριος ποντικός του βορρά (Μίρζα το ζάζα - M. zaza).[1] Το 2010 ανακοινώθηκε[2] ότι ανακαλύφθηκε ακόμη ένα διακριτό τάξο με τμήματα κοκκινωπού τριχώματος στο πίσω μέρος της ουράς, στην περιοχή Berevo-Ranobe.
Οι γιγάντιοι λεμούριοι ποντικοί ζυγίζουν περίπου 300 g. Είναι νυκτόβιοι, και είναι ενεργοί καθ' όλο το διάστημα του έτους, εν' αντιθέσει με άλλους λεμούριους ποντικούς που πέφτουν σε νάρκη, τρώγοντας νύμφες ομόπτερων ώστε να επιβιώσουν. Είναι δενδρόβια είδη και τρέφονται με φρούτα, άνθη και μικρά ζώα όπως έντομα και αράχνες. Είναι γνωστό επίσης ότι θηρεύουν τον πυγμαίο λεμούριο ποντικό (Μικροκήβος ο μυόξινος - Microcebus myoxinus) όταν βρίσκονται σε αιχμαλωσία. Φτιάχνουν πολλές φωλιές όταν βρίσκονται σε άγρια κατάσταση καθώς και στην αιχμαλωσία. Τα αρσενικά κοιμούνται μόνα τους ενώ τα θηλυκά συνήθως σε ζεύγη. Κινούνται στα τέσσερα πόδια έχοντας περιορισμένες ικανότητες στο να πηδούν.
Οι μίρζα αποτελούν συχνά θηράματα κουκουβάγιων, καθώς του αρπακτικού Buteo brachypterus. Αναζητούν τροφή την νύχτα ώστε να αποφύγουν τους θηρευτές τους και επικοινωνούν μεταξύ τους με την χρήση και ακουστικών αλλά και οσμικών σημάτων, καθώς και υπερήχων.
Μίρζα (Mirza) είναι το όνομα γένους μικρών λεμούριων, γνωστών και ως γιγάντιοι λεμούριοι ποντικοί. Βρίσκονται στα δυτικά φυλλοβόλα δάση της Μαδαγασκάρης συνήθως κοντά στις ακτές ή σε άλλες πηγές νερού. Το τρίχωμά τους είναι καφέ-λαδί στη ράχη και κιτρινωπό-γκρι στην περιοχή της κοιλιάς.
Αρχικά στο γένος περιλαμβάνονταν μόνο ένα είδος, ο γιγάντιος λεμούριος ποντικός του Κοκερέλ (Mirza coquereli - Μίρζα του Κοκερέλ, ονομασμένος προς τιμήν του γάλλου εντομολόγου Σαρλ Κοκερέλ), όταν αυτό διαχωρίστηκε από το γένος Μικροκήβος το 1985. Το 2005 περιγράφηκε ένα δεύτερο είδος, ο γιγάντιος λεμούριος ποντικός του βορρά (Μίρζα το ζάζα - M. zaza). Το 2010 ανακοινώθηκε ότι ανακαλύφθηκε ακόμη ένα διακριτό τάξο με τμήματα κοκκινωπού τριχώματος στο πίσω μέρος της ουράς, στην περιοχή Berevo-Ranobe.
Οι γιγάντιοι λεμούριοι ποντικοί ζυγίζουν περίπου 300 g. Είναι νυκτόβιοι, και είναι ενεργοί καθ' όλο το διάστημα του έτους, εν' αντιθέσει με άλλους λεμούριους ποντικούς που πέφτουν σε νάρκη, τρώγοντας νύμφες ομόπτερων ώστε να επιβιώσουν. Είναι δενδρόβια είδη και τρέφονται με φρούτα, άνθη και μικρά ζώα όπως έντομα και αράχνες. Είναι γνωστό επίσης ότι θηρεύουν τον πυγμαίο λεμούριο ποντικό (Μικροκήβος ο μυόξινος - Microcebus myoxinus) όταν βρίσκονται σε αιχμαλωσία. Φτιάχνουν πολλές φωλιές όταν βρίσκονται σε άγρια κατάσταση καθώς και στην αιχμαλωσία. Τα αρσενικά κοιμούνται μόνα τους ενώ τα θηλυκά συνήθως σε ζεύγη. Κινούνται στα τέσσερα πόδια έχοντας περιορισμένες ικανότητες στο να πηδούν.
Οι μίρζα αποτελούν συχνά θηράματα κουκουβάγιων, καθώς του αρπακτικού Buteo brachypterus. Αναζητούν τροφή την νύχτα ώστε να αποφύγουν τους θηρευτές τους και επικοινωνούν μεταξύ τους με την χρήση και ακουστικών αλλά και οσμικών σημάτων, καθώς και υπερήχων.
