Multimedia w Wikimedia Commons Sęp himalajski[3] (Gyps himalayensis) – gatunek dużego ptaka padlinożernego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Ptak występujący w Himalajach, według IUCN bliski zagrożenia wyginięciem.
Sęp himalajski występuje w Himalajach od północnego Pakistanu i północnych Indii przez południowy Tybet i Nepal do Bhutanu i środkowych Chin[4][5]. W kierunku północno-wschodnim spotykany w Pamirze do Tienszanu, a być może również w Tarbagataj i Ałtaju. Osobniki młodociane mogą zalatywać na równiny północnych Indii (Radżastan i Asam)[4][5].
Gatunek po raz pierwszy opisany naukowo przez brytyjskiego ornitologa Allana Hume w 1869 roku[6]. Jako miejsce typowe autor wskazał Himalaje[6].
Długość ciała około 125 cm, rozpiętości skrzydeł u samców wynosi około 260 cm, u samic około 300 cm[7]. Przypomina sępa płowego, ale ma jaśniejsze lotki i nie tak wyraźnie białą kryzę. Dolna połowa grzbietu biaława.
Sęp himalajski (Gyps himalayensis) – gatunek dużego ptaka padlinożernego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Ptak występujący w Himalajach, według IUCN bliski zagrożenia wyginięciem.
