El tilopo cuellirrosa[2] (Ptilinopus porphyreus) ye una especie d'ave columbiforme de la familia Columbidae.[3][4] Nun se conocen subespecies.[5]
Ye endémica de les selves montiegues de Sumatra, Xava y Bali.
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. El tilopo cuellirrosa (Ptilinopus porphyreus) ye una especie d'ave columbiforme de la familia Columbidae. Nun se conocen subespecies.
El ptilinop de cap rosat (Ptilinopus porphyreus) és un ocell de la família dels colúmbids (Columbidae) que habita els boscos de les muntanyes de Sumatra, Java i Bali.
El ptilinop de cap rosat (Ptilinopus porphyreus) és un ocell de la família dels colúmbids (Columbidae) que habita els boscos de les muntanyes de Sumatra, Java i Bali.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Turtur ffrwythau yddfbinc (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: turturod ffrwythau gyddfbinc) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Ptilinopus porphyrea; yr enw Saesneg arno yw Pink-necked fruit dove. Mae'n perthyn i deulu'r Colomennod (Lladin: Columbidae) sydd yn urdd y Columbiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. porphyrea, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r turtur ffrwythau yddfbinc yn perthyn i deulu'r Colomennod (Lladin: Columbidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Colomen goronog y De Goura scheepmakeri Colomen las Madagasgar Alectroenas madagascariensis
8.jpg)
_(6976180713).jpg)
.jpg)
.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Turtur ffrwythau yddfbinc (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: turturod ffrwythau gyddfbinc) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Ptilinopus porphyrea; yr enw Saesneg arno yw Pink-necked fruit dove. Mae'n perthyn i deulu'r Colomennod (Lladin: Columbidae) sydd yn urdd y Columbiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. porphyrea, sef enw'r rhywogaeth.
Holub vínokrký (Ptilinopus porphyreus)[2] je druh holubovitého ptáka, obývajícího vysokohorské lesy indonéských ostrovů Sumatra, Jáva a Bali. Žije převážně skrytě, i jeho volání je tišší než u jiných holubů.
Živí se ovocem, většinu života stráví na stromech, kde také hnízdí. Samice snáší jedno až dvě vejce. Mláďata se líhnou po dvaceti dnech a po patnácti dnech jsou schopna letu.
Je dlouhý okolo 28 cm, samci bývají mírně větší než samice. Hlava a hruď mají vínově červené zbarvení, které je odděleno širokým bílým tmavě lemovaným pruhem od šedivého břicha. Hřbet a horní strana křídel jsou smaragdově zelené s kovovým leskem. Zobák má světle zelený a nohy načervenalé. Toto pestré zbarvení mu umožňuje opticky splynout s vegetací v džungli.
Bývá občas chován v zajetí jako okrasný pták.[3]
V tomto článku byl použit překlad textu z článku Pink-headed fruit dove na anglické Wikipedii.
Obrázky, zvuky či videa k tématu holub vínokrký ve Wikimedia Commons
Holub vínokrký (Ptilinopus porphyreus) je druh holubovitého ptáka, obývajícího vysokohorské lesy indonéských ostrovů Sumatra, Jáva a Bali. Žije převážně skrytě, i jeho volání je tišší než u jiných holubů.
Živí se ovocem, většinu života stráví na stromech, kde také hnízdí. Samice snáší jedno až dvě vejce. Mláďata se líhnou po dvaceti dnech a po patnácti dnech jsou schopna letu.
Je dlouhý okolo 28 cm, samci bývají mírně větší než samice. Hlava a hruď mají vínově červené zbarvení, které je odděleno širokým bílým tmavě lemovaným pruhem od šedivého břicha. Hřbet a horní strana křídel jsou smaragdově zelené s kovovým leskem. Zobák má světle zelený a nohy načervenalé. Toto pestré zbarvení mu umožňuje opticky splynout s vegetací v džungli.
Bývá občas chován v zajetí jako okrasný pták.
Die Rothals-Flaumfußtaube (Ptilinopus porphyreus) ist eine Art der Taubenvögel. Sie zählt zu den besonders farbenprächtig gefärbten Fruchttauben und kommt ausschließlich in Südostasien vor.
Die Rothals-Flaumfußtaube erreicht eine Körperlänge von 28 Zentimetern.[1] Sie ist damit etwas größer als eine Lachtaube. Ihr Gefieder ist so auffällig, dass sie mit keiner anderen Taubenart verwechselt werden kann. Ein Geschlechtsdimorphismus besteht nicht. Die Weibchen sind lediglich etwas kleiner.
Der Hals, der Nacken und die Brust sind leuchtend purpurrosa. Am unteren Ende der Brust verläuft ein weißes Band, das an den Körperseiten etwas schmaler wird. Die Körperoberseite ist dunkelgrün mit einem metallischen Schimmer auf den Flügeln und dem Schwanz. Daran schließt sich ein schwarzgrünes Farbband an. Der Bauch ist aschgrau. Die Flanken sind olivfarben. Der Schnabel ist grüngelblich und hellt zur Spitze hin auf. Die Iris ist rot. Die Füße sind rötlich.
Die Rothals-Flaumfußtaube ist eine endemische Art der Inseln Sumatra, Bali und Java. Der Lebensraum sind primäre Bergwälder. Sie besiedelt Höhen zwischen 1.400 und 2.200 Meter NN.[2] Es ist eine sehr stille Taube, von der gelegentlich nur weiche ho-Rufe zu hören sind. Sie frisst Früchte und Beeren und kommt nur selten auf den Boden. Das Nest wird gewöhnlich in fünf bis sechs Metern über dem Erdboden errichtet.
Die Rothals-Flaumfußtaube wurde 1930 das erste Mal nach England eingeführt. Der Berliner Zoo hielt ab 1931 ein Paar. Diesem Zoo gelang die Erstzucht bereits 1932. Die Brutdauer bei diesen Tauben betrug 20 Tage und der Jungvogel verließ nach 16 Tagen das Nest, war aber zu diesem Zeitpunkt noch nicht flugfähig.[3]
Die Rothals-Flaumfußtaube (Ptilinopus porphyreus) ist eine Art der Taubenvögel. Sie zählt zu den besonders farbenprächtig gefärbten Fruchttauben und kommt ausschließlich in Südostasien vor.
The pink-headed fruit dove (Ptilinopus porphyreus) also known as pink-necked fruit dove or Temminck's fruit pigeon, is a small colourful dove.
The pink-headed fruit dove is a resident breeding endemic bird in Indonesia where it occurs in the mountain forests of Sumatra, Java and Bali at altitudes of 1000–2200 m. It builds a flimsy nest in a tree and lays one or sometimes two white eggs which are incubated for 20 days to hatching, with a further 15–16 days to fledging. It is a shy and inconspicuous species, generally seen singly or in pairs, but flocks of up to 17 birds may form at favoured fruit trees.[2]
The male has a purple-pink head, neck and throat, bordered below with a white band outlined in greenish black. The upperparts are green and the underparts grey, with yellow undertail coverts. The iris is orange, the bill is greenish, and feet are pink. The female is duller than the male, with a weaker breast band, and the juvenile is an even drabber version of the female. The call is a soft hoo.
This dove feeds on figs, small fruit and berries in the upper canopy of the forest, where it is well-camouflaged amongst the green foliage.
The pink-headed fruit dove is restricted to less than 12,000 km² of forest in three sites on Sumatra, sixteen on Java and one on Bali, always on forested mountains at least 2000m high. Most sites are smaller than 200 km² and shrinking. However the species is very inconspicuous and it is not yet thought to be threatened.
The pink-headed fruit dove is evaluated as Least Concern on the IUCN Red List of Threatened Species. While in the past the species was rarely found on offer in traditional bird markets in Indonesia, in 2022 it was found that dozens of pink-headed fruit doves were openly offered for sale on Indonesian Facebook pages and other social media platforms [3]
The pink-headed fruit dove (Ptilinopus porphyreus) also known as pink-necked fruit dove or Temminck's fruit pigeon, is a small colourful dove.
The pink-headed fruit dove is a resident breeding endemic bird in Indonesia where it occurs in the mountain forests of Sumatra, Java and Bali at altitudes of 1000–2200 m. It builds a flimsy nest in a tree and lays one or sometimes two white eggs which are incubated for 20 days to hatching, with a further 15–16 days to fledging. It is a shy and inconspicuous species, generally seen singly or in pairs, but flocks of up to 17 birds may form at favoured fruit trees.
maleThe male has a purple-pink head, neck and throat, bordered below with a white band outlined in greenish black. The upperparts are green and the underparts grey, with yellow undertail coverts. The iris is orange, the bill is greenish, and feet are pink. The female is duller than the male, with a weaker breast band, and the juvenile is an even drabber version of the female. The call is a soft hoo.
This dove feeds on figs, small fruit and berries in the upper canopy of the forest, where it is well-camouflaged amongst the green foliage.
The pink-headed fruit dove is restricted to less than 12,000 km² of forest in three sites on Sumatra, sixteen on Java and one on Bali, always on forested mountains at least 2000m high. Most sites are smaller than 200 km² and shrinking. However the species is very inconspicuous and it is not yet thought to be threatened.
The pink-headed fruit dove is evaluated as Least Concern on the IUCN Red List of Threatened Species. While in the past the species was rarely found on offer in traditional bird markets in Indonesia, in 2022 it was found that dozens of pink-headed fruit doves were openly offered for sale on Indonesian Facebook pages and other social media platforms
La Rozkapa fruktokolombo, (Ptilinopus porphyreus) konata ankaŭ kiel Purpurkapa fruktokolombo aŭ Teminka fruktokolombo, estas eta kolorplena kolombo de la genro Ptilinopus kaj familio de kolombedoj.
La rozkapa fruktokolombo estas loĝanta reproduktanta endemisma birdo de Indonezio kie ĝi loĝas en la montarbaroj de Sumatro, Javo kaj Balio ĉe altitudoj de 1000–2200 m. Ĝi konstruas feblan neston en arbo, kie la ino demetas unu aŭ foje du blankajn ovojn kiuj estas kovataj dum 20 tagoj antaŭ eloviĝo, kun pliaj 15-16 tagoj por elnestiĝo. Temas pri timida kaj malfacile videbla specio, ĝenerale vidata sola aŭ en paroj, sed aroj de pli da 17 birdoj povas formiĝi ĉe fruktodonaj arboj.
La masklo havas purpurrozajn kapon, kolon kaj gorĝon, tre limigita de blanka strio, kiu separas tiun koloregan parton de la verdeca dorso. La supraj partoj estas verdaj kaj la subaj partoj grizaj, kun flava subvosto. La irizo estas oranĝa, la beko estas verdeca kaj la piedoj rozkoloraj. La ino estas pli senkolora ol la masklo, kun ne tiom rimarkinda bustostrio, kaj la junulo estas eĉ pli senkolora versio de ino. La voĉo estas milda huu.
Tiu ĉi kolombo manĝas ĉefe figojn, etajn frukton kaj berojn en la supra branĉaro de la arbaro, kie ĝi bone kamuflas inter la verda foliaro.
La rozkapa fruktokolombo estas limigita al teritorio de malpli ol 12,000 km² de arbaro en tri lokoj de Sumatro, dekses de Javo kaj unu de Balio, ĉiam en arbaraj montoj almenaŭ 2000 m altaj. Plej parto de la lokoj estas malpli etaj de 200 km² kaj malpliiĝintaj. La specio estas malfacile videbla kaj oni supozas, ke ankoraŭ ne estas minacata.
La rozkapa fruktokolombo estas konsiderata kiel Malpli Zorgo ĉe IUCN Ruĝa Listo de Minacataj Specioj.
La Rozkapa fruktokolombo, (Ptilinopus porphyreus) konata ankaŭ kiel Purpurkapa fruktokolombo aŭ Teminka fruktokolombo, estas eta kolorplena kolombo de la genro Ptilinopus kaj familio de kolombedoj.
La rozkapa fruktokolombo estas loĝanta reproduktanta endemisma birdo de Indonezio kie ĝi loĝas en la montarbaroj de Sumatro, Javo kaj Balio ĉe altitudoj de 1000–2200 m. Ĝi konstruas feblan neston en arbo, kie la ino demetas unu aŭ foje du blankajn ovojn kiuj estas kovataj dum 20 tagoj antaŭ eloviĝo, kun pliaj 15-16 tagoj por elnestiĝo. Temas pri timida kaj malfacile videbla specio, ĝenerale vidata sola aŭ en paroj, sed aroj de pli da 17 birdoj povas formiĝi ĉe fruktodonaj arboj.
La masklo havas purpurrozajn kapon, kolon kaj gorĝon, tre limigita de blanka strio, kiu separas tiun koloregan parton de la verdeca dorso. La supraj partoj estas verdaj kaj la subaj partoj grizaj, kun flava subvosto. La irizo estas oranĝa, la beko estas verdeca kaj la piedoj rozkoloraj. La ino estas pli senkolora ol la masklo, kun ne tiom rimarkinda bustostrio, kaj la junulo estas eĉ pli senkolora versio de ino. La voĉo estas milda huu.
Tiu ĉi kolombo manĝas ĉefe figojn, etajn frukton kaj berojn en la supra branĉaro de la arbaro, kie ĝi bone kamuflas inter la verda foliaro.
La rozkapa fruktokolombo estas limigita al teritorio de malpli ol 12,000 km² de arbaro en tri lokoj de Sumatro, dekses de Javo kaj unu de Balio, ĉiam en arbaraj montoj almenaŭ 2000 m altaj. Plej parto de la lokoj estas malpli etaj de 200 km² kaj malpliiĝintaj. La specio estas malfacile videbla kaj oni supozas, ke ankoraŭ ne estas minacata.
La rozkapa fruktokolombo estas konsiderata kiel Malpli Zorgo ĉe IUCN Ruĝa Listo de Minacataj Specioj.
El tilopo cuellirrosa[2] (Ptilinopus porphyreus) es una especie de ave columbiforme de la familia Columbidae.[3][4] No se conocen subespecies.[5]
Es endémico de las selvas montanas de Sumatra, Java y Bali.
El tilopo cuellirrosa (Ptilinopus porphyreus) es una especie de ave columbiforme de la familia Columbidae. No se conocen subespecies.
Ptilinopus porphyreus Ptilinopus generoko animalia da. Hegaztien barruko Columbidae familian sailkatua dago.
Ptilinopus porphyreus Ptilinopus generoko animalia da. Hegaztien barruko Columbidae familian sailkatua dago.
Ptilinopus porphyreus
Le Ptilope porphyre ou Ptilope à tête rose (Ptilinopus porphyreus) est une espèce d'oiseau indonésien de la famille des Columbidae.
Mâle et femelle se ressemblent toutefois la femelle est rose plus sombre au niveau de la tête et de la poitrine, les deux bandes de celle-ci sont moins nettes et ses plumes vertes présentent des marges olive. Dos, ailes et queue sont verts. Le ventre est gris, la poitrine bandée de blanc et de noir. La tête, le cou et la gorge sont rose vif.
Le Ptilope porphyre vit dans les forêts humides d'altitude entre 1 400 et 2 200 m.
Cet oiseau vit à Sumatra, Java et Bali.
Il se nourrit de fruits.
L'incubation dure 20 jours. Le jeune s'envole vers l'âge de 16 jours.
Ptilinopus porphyreus
Le Ptilope porphyre ou Ptilope à tête rose (Ptilinopus porphyreus) est une espèce d'oiseau indonésien de la famille des Columbidae.
Walik kepala-ungu (Ptilinopus porphyreus) yang juga dikenal sebagai Walik Leher-ungu atau Walik Temnick, adalah merpati berukuran besar yang penuh warna.
Berukuran agak besar (29 cm), berkepala merah jambu.[1][2]Seluruh bagian kepala, leher dan kerongkongan merah jambu keunguan, dibatasi oleh pita putih bertepi hitam kehijauan pada dada. Tubuh bagian atas hijau, tubuh bagian bawah abu-abu dengan penutup ekor bagian bawah kuning.[1] Yang betina, ciri-ciri nya adalah muka berwarna merah jambu buram, garis dada kurang jelas.[2] Bunyi suara nya adalah hu berdentang dalam interval satu detik, kadang-kadang berakhir dengan seri hu cepat dan menurun.[2]
Burung ini termasuk endemik di pegunungan Pulau Sumatra, Jawa, dan Bali.Dan mereka tinggal di ketinggian 1000 meter (3300 ft) hingga 2200 meter (7200 ft).[3][4]
Mereka makan buah ara, [4]buah kecil dalam hutan, dan juga mereka biasanya mencari makan sambil berkamuflase dengan kanopi hutan.[5]
Walik membangun sarang yang tipis di pohonnya untuk telur mereka. Jumlah telur mereka 1-2 butir. Dan telur mereka dierami selama 20 hari. Biasanya, dalam satu pohon buah ada 17 kawanan.[4]
Burung ini adalah burung yang pemalu, kadang terlihat sendirian atau berpasangan di dalam tajuk pohon.[3]
Walik kepala-ungu (Ptilinopus porphyreus) yang juga dikenal sebagai Walik Leher-ungu atau Walik Temnick, adalah merpati berukuran besar yang penuh warna.
La colomba frugivora collorosa, nota anche come colomba frugivora testarosa (Ptilinopus porphyreus Temminck, 1823) è un uccello della famiglia dei columbidi, endemico dell'Indonesia.[2]
Si tratta di una specie endemica delle isole indonesiane di Sumatra, Giava e Bali, nelle quali la sua fenologia è stabile e costante. Il suo habitat naturale sono le basse foreste montane con preferenza per le foreste laurisilva, dalle caratteristiche tendenzialmente pluviali, e le alte foreste montane di Ericaceae. Il suo limite minimo di altitudine va dai 500 ai 1000 metri, ma la sua fascia preferita va dai 1400 ai 2200 metri.[3][4]
È un uccello di medie dimensioni, con lunghezza variabile fra i 28-29,5 centimetri dell'esemplare maschio adulto e fra i 25-27 centimetri dell'esemplare femmina adulto, mentre l'apertura alare è equiparabile a quella degli altri columbidi, quindi sui 60-65 cm.[3]
Il maschio ha la testa, il collo, la gola e il petto di una tonalità che va dal viola al rosa porpora brillante. Sotto il petto sono presenti due bande, una bianca e una nera, che delimitano il ventre di colore grigio cenere. La parte superiore del corpo è di colore verde scuro con riflessi metallici sulle ali e sulla coda. I fianchi hanno sfumature verde oliva. Il becco è verde-giallastro e va schiarendosi verso la punta. Il piumaggio è, in generale, molto caratteristico e non confondibile con quello di altre specie affini. L'iride è di un colore arancione brillante tendente al rosso e le zampe sono rossastre. Il dimorfismo è poco accentuato e la femmina ha, in linea con le tendenze evolutive e le esigenze di corteggiamento e riproduzione, solo un piumaggio più opaco del maschio, oltre alle suddette dimensioni leggermente ridotte.[3] Nelle zone più vicine al Pacifico si può notare che l'aspetto varia leggermente, con una differente consistenza della livrea, colorazioni più uniformi verso il verde e il rosso cremisi e un richiamo simile a un ventriloquo tubare o a un fischio.[5]
Dal momento che è una specie monotipica, non presenta sottospecie e ha un solo rappresentante gerarchicamente inferiore: i membri delle diverse comunità vivono in stretta prossimità tra loro e condividono alti gradi di somiglianza biologica.[3]
La colomba frugivora collorosa è vista spesso da sola o in coppia, occasionalmente in piccoli gruppi dai 4 ai 9 uccelli, ma è stata anche osservata in stormi fino a 17 individui intorno a degli alberi da frutta, probabilmente attratti dalla disponibilità di cibo.[3][4] Ad ogni modo è una specie schiva e appartata, non facile da osservare, che predilige ambienti difficilmente accessibili e lontani dall'uomo (altre specie affini, invece, sono state avvistate anche in parchi e giardini).
Si nutre solamente di frutta (è un frugivoro obbligato), prediligendo fichi e bacche di Ardisia javanica (appartenente alle Myrsinaceae) e di Embelia ribes (sempre delle Myrsinaceae).[3][4]
Sono stati documentati, data la difficile rintracciabilità durante il corteggiamento, tre casi di riproduzione allo stato selvatico: uno all'inizio di ottobre ad un'altezza di 1925 metri sul Monte Lawu, nella parte orientale di Java; uno alla fine di agosto a 1775 metri sul Monte Prahu nel complesso vulcanico di Dieng, nella parte centrale di Java; e uno nel maggio del 1997 a 1600 metri sul Monte Gede-Pangrango, nella parte occidentale di Java. Il nido è costituito da rami secchi, messi alla rinfusa e posti nella bassa canopia di un albero a circa 5-6 metri d'altezza. La costruzione del nido è affidata al maschio. La deposizione delle uova avviene principalmente nel periodo da marzo a maggio, cioè all'interno della stagione secca (comunque prima della stagione monsonica, che va da maggio a novembre). La femmina depone un solo uovo, ma è stato segnalato un caso in cui la femmina ha deposto 3 uova (cosa inusuale per una colomba frugivora). L'incubazione sembra essere effettuata dal maschio durante il dì e dalla femmina durante la notte (per la precisione, dal tramonto all'alba). Il tempo di incubazione mediamente è di 20 giorni e i pulli rimangono nel nido per 10-15 giorni. Entrambi i genitori si prendono cura della prole.[3][4]
È un wooow di tono piuttosto grave, ripetuto a intervalli di 5-6 secondi moderatamente lungoserie. Le vocalizzazioni sono comunque diverse da quelle tipiche dei columbidi europei, poiché somigliano a fischi e schiocchi accentuati.[4]
La colomba frugivora collorosa occupa un areale di 12000 km². La dimensione globale della popolazione non è stata stimata, ma la specie è descritta come piuttosto rara, anche se localmente abbondante in habitat idonei a Sumatra e non comune nelle zone delle isole di Java e di Bali. La popolazione è in declino a causa della distruzione dell'habitat, tuttavia non ancora minacciata: è classificata dalla IUCN Red List come specie a rischio minimo di estinzione (Least Concern).[1][3]
Rimane ancora molto da scoprire su questa colomba e sulle specie affini di Ptilinopus.[6]
La colomba frugivora collorosa, nota anche come colomba frugivora testarosa (Ptilinopus porphyreus Temminck, 1823) è un uccello della famiglia dei columbidi, endemico dell'Indonesia.
De roodhalsjufferduif (Ptilinopus porphyreus) is een kleine kleurrijke duif.
Het mannetje heeft een paars-roze hoofd, nek en keel, met aan de ondergrens een witte rand. De snavel en het verendek zijn groen. Het vrouwtje is minder bont en heeft een minder sterke borstband. De jongen zijn nog weer wat grauwer dan het vrouwtje. De groene kleur van de duif zorgt voor een goede camouflage in de groene bosgebieden.
Het is een schuwe, niet de aandacht trekkende soort. Ze komen in het algemeen afzonderlijk voor, maar kunnen in de buurt van bijvoorbeeld fruitbomen ook groepen vormen van rond de 17 exemplaren. De duif eet vijgen, klein fruit en bessen.
De roodhalsjufferduif bouwt een kaal nest in een boom en legt een à twee witte eieren die ze in 20 dagen tijd uitbroedt. De jongen kunnen na 15 tot 16 dagen vliegen.
Deze soort komt voor in Indonesië, in het bijzonder in de bossen van Sumatra, Java en Bali op hoogtes van 1000 tot 2200 meter.
De roodhalsjufferduif (Ptilinopus porphyreus) is een kleine kleurrijke duif.
Denne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Denne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Ptilinopus porphyreus é uma espécie de ave pertencente à família dos columbídeos, endêmica da Indonésia.
Seu nome popular em língua inglesa é Pink-headed fruit dove.[2]
Ptilinopus porphyreus é uma espécie de ave pertencente à família dos columbídeos, endêmica da Indonésia.
Seu nome popular em língua inglesa é Pink-headed fruit dove.
Sundafruktduva[2] (Ptilinopus porphyreus) är en fågel i familjen duvor inom ordningen duvfåglar.[3] Den förekommer i bergsskogar på södra Sumatra, Java och Bali.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Wikimedia Commons har media som rör sundafruktduva.
Wikispecies har information om Ptilinopus porphyreus.
Sundafruktduva (Ptilinopus porphyreus) är en fågel i familjen duvor inom ordningen duvfåglar. Den förekommer i bergsskogar på södra Sumatra, Java och Bali. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Ptilinopus porphyreus là một loài chim trong họ Columbidae.[1]
Ptilinopus porphyreus là một loài chim trong họ Columbidae.
Ptilinopus porphyreus Temminck, 1823
Охранный статус
Красношейный пёстрый голубь[1] (лат. Ptilinopus porphyreus) — птица семейства голубиных, обитающая исключительно в Юго-Восточной Азии.
Красношейный пёстрый голубь достигает длины 28 см[2]. Половой диморфизм не выражен. Самки лишь немного меньше размером.
Шея, затылок и грудь пурпурно-розового цвета. В нижней части груди проходит белая полоса, становящаяся немного тоньше по бокам тела. Верхняя часть тела тёмно-зеленая с металлическим отливом на крыльях и хвосте. Брюхо пепельно-серого цвета. Боковые стороны оливкового цвета. Клюв зелёно-желтоватый, светлее на вершине. Радужины красные. Ноги красноватые.
Красношейный пёстрый голубь — это эндемичный вид островов Суматра, Бали и Ява. Местообитание — это первичные горные леса на высоте от 1 400 до 2 200 м над уровнем моря[3].
Это очень тихий голубь, чей мягкий призыв «хо» можно услышать лишь изредка. Он питается плодами и ягодами и очень редко спускается на землю. Гнездо сооружается обычно на высоте от 5 до 6 м над землёй.
Красношейный пёстрый голубь (лат. Ptilinopus porphyreus) — птица семейства голубиных, обитающая исключительно в Юго-Восточной Азии.
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : ハト目 Columbiformes 科 : ハト科 Columbidae 属 : ヒメアオバト属 Ptilinopus 種 : ベニガシラヒメアオバトベニガシラヒメアオバト（学名：Ptilinopus porphyreus ）は、小型でカラフルな鳩。
インドネシアの固有種であり、スマトラ島、ジャワ島、バリ島の標高1000～2200メートル程度の山中の森に生息している。樹上に薄い巣を作り、白色の卵を1個か稀に2個産む。抱卵期間は20日で、ヒナは生後15～16日で羽が生え揃う。ベニガシラヒメアオバトは警戒心が強く、あまり人目に触れることはない。通常は単独か番（つがい）で行動するが、よく好まれるような果樹では十数羽ほどの群れが見られることもある。
オスは、頭からのどにかけては鮮やかなピンク色がかった紫色であり、首の辺りには暗緑色で縁取られた白い首輪のような帯がある。羽や背など体の上部は緑色で、腹は灰色、尾羽の下の辺りは黄色である。虹彩の色はオレンジ色、嘴は緑灰色で、足はピンク色である。メスはオスより鈍い（地味な）色合いで、首の帯もあまりはっきりしない。幼鳥も同様で、メスよりさらに地味で単調な色である。
鳴き声は柔らかく「ホー」と鳴く。木々の高い所でイチジクやベリーなどの小さな果実を食べる。下から見ると緑色の葉にうまくカモフラージュされて見つかりにくい。
ベニガシラヒメアオバトが生息できる森林はわずか12,000km2以下に限られており、スマトラ島で3区域、ジャワ島の16区域、バリ島の1区域のみである。それらの区域のほとんどは200km2以下で、今もさらに縮小し続けている。
ベニガシラヒメアオバト（学名：Ptilinopus porphyreus ）は、小型でカラフルな鳩。
インドネシアの固有種であり、スマトラ島、ジャワ島、バリ島の標高1000～2200メートル程度の山中の森に生息している。樹上に薄い巣を作り、白色の卵を1個か稀に2個産む。抱卵期間は20日で、ヒナは生後15～16日で羽が生え揃う。ベニガシラヒメアオバトは警戒心が強く、あまり人目に触れることはない。通常は単独か番（つがい）で行動するが、よく好まれるような果樹では十数羽ほどの群れが見られることもある。
オスは、頭からのどにかけては鮮やかなピンク色がかった紫色であり、首の辺りには暗緑色で縁取られた白い首輪のような帯がある。羽や背など体の上部は緑色で、腹は灰色、尾羽の下の辺りは黄色である。虹彩の色はオレンジ色、嘴は緑灰色で、足はピンク色である。メスはオスより鈍い（地味な）色合いで、首の帯もあまりはっきりしない。幼鳥も同様で、メスよりさらに地味で単調な色である。
鳴き声は柔らかく「ホー」と鳴く。木々の高い所でイチジクやベリーなどの小さな果実を食べる。下から見ると緑色の葉にうまくカモフラージュされて見つかりにくい。
ベニガシラヒメアオバトが生息できる森林はわずか12,000km2以下に限られており、スマトラ島で3区域、ジャワ島の16区域、バリ島の1区域のみである。それらの区域のほとんどは200km2以下で、今もさらに縮小し続けている。
