Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
Acanthiza chrysorrhoa, ye una especie d'ave Passeriformes, de la familia Pardalotidae, perteneciente al xéneru Acanthiza. Ye un ave qu'habita n'Australia.[2]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. Acanthiza chrysorrhoa, ye una especie d'ave Passeriformes, de la familia Pardalotidae, perteneciente al xéneru Acanthiza. Ye un ave qu'habita n'Australia.
Acanthiza chrysorrhoa és el nom científic d'un ocell de la família dels acantízids (Acanthizidae) endèmic d'Austràlia.
Habita boscos clars, ciutats i planures d'herba en gran part d'Austràlia i Tasmània. Absent dels boscos humits del nord i de les zones àrides de l'interior.
S'han descrit quatre subespècies:
Acanthiza chrysorrhoa és el nom científic d'un ocell de la família dels acantízids (Acanthizidae) endèmic d'Austràlia.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Dreinbig tinfelyn (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: dreinbigau tinfelyn) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Acanthiza chrysorrhoa; yr enw Saesneg arno yw Yellow-tailed thornbill. Mae'n perthyn i deulu'r Dreinbig (Lladin: Acanthizidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. chrysorrhoa, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r dreinbig tinfelyn yn perthyn i deulu'r Dreinbig (Lladin: Acanthizidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Aderyn pigfyr Smicrornis brevirostris Dreinbig De Vis Acanthiza murina_-_Acanthizidae_-_bird_skin_specimen.jpeg)
.jpg)
_-_edit.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Dreinbig tinfelyn (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: dreinbigau tinfelyn) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Acanthiza chrysorrhoa; yr enw Saesneg arno yw Yellow-tailed thornbill. Mae'n perthyn i deulu'r Dreinbig (Lladin: Acanthizidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. chrysorrhoa, sef enw'r rhywogaeth.
The yellow-rumped thornbill (Acanthiza chrysorrhoa) is a species of passerine bird from the genus Acanthiza. The genus was once placed in the family Pardalotidae but that family was split and it is now in the family Acanthizidae. There are four subspecies of yellow-rumped thornbill. It is a small, brownish bird with a distinctive yellow rump and thin dark bill. It inhabits savannah, scrub and forests across most of Australia and eats insects. The species engages in cooperative breeding.
The yellow-rumped thornbill was described as Saxicola chrysorrhoa by the French naturalists Jean René Constant Quoy and Joseph Paul Gaimard in 1830, from a specimen collected in King George Sound.[3] The specific epithet derives from Ancient Greek khrysos 'gold' and orrhos 'rump'.[4] Four subspecies are recognised: the nominate chrysorrhoa of Western Australia, leachi of Tasmania, leighi of eastern Australia, and normantoni of central and northern Australia. Butterbum is a colloquial name used by Australian birdwatchers.
A 2017 genetic study using both mitochondrial and nuclear DNA found the yellow-rumped thornbill was an early offshoot within the thornbill genus, its ancestor diverging from that of all other thornbills just over 10 million years ago.[5]
The yellow-rumped thornbill is the largest species of thornbill, 9.5–12 cm (3.7–4.7 in) long and weighing 9 g (0.32 oz).[6] It has a short tail and a long slender bill. The species has a distinctive yellow rump, a black forehead with white spots, grey head and neck, a white line above the eye and white throat. The belly is white with light buff below the wings. The wings are grey and the tail is black. The plumage varies somewhat, depending on subspecies.
The yellow-rumped thornbill has a distinctive song described as "twittering, musical, sweet, high-pitched".[6] The species is also reported to be an accomplished mimic of other birds, in particular mimicking the alarm calls of the noisy miner.
The species has a wide distribution across western, southern and eastern Australia as well as Tasmania; it is absent from the north coast of Western Australia, parts of central Australia, northern Queensland and central and northern Northern Territory. The species inhabits a wide range of habitats, including open forest and woodland, grasslands, savannah and scrubland.
The yellow-rumped thornbill is insectivorous; major prey items include ants, beetles, bugs and lerps.[6] Other items eaten include spiders, flies and seeds. The species usually forages in small groups of between 3-12 individuals, and may join mixed species-flocks with other small insectivorous passerines such as the speckled warbler (Pyrrholaemus sagittatus), weebill (Smicrornis brevirostris), and other species of thornbill.
Breeding takes place from July to December, with one, two or even more broods a year. Nesting usually occurs as a pair, but sometimes one to three helpers will assist the breeding pair. The nest is a messy dome-shaped structure made of dried grass and other vegetation hidden low down among dense foliage or shrubs, or sometimes in vines or mistletoe. Atop the dome is a cup-shaped depression which serves as a false nest, while the real nest is inside with a concealed entrance.[7] A clutch of three or four dull-white oval eggs, lightly spotted with red-brown mostly at the large end and each measuring 18 mm × 13 mm (0.71 in × 0.51 in), is laid.[8] The female incubates the clutch, and the clutch takes around 16–18 days to hatch. On hatching both parents help feed the brood. The nestling period is around 19 days. The species is parasitised by the shining bronze-cuckoo and the fan-tailed cuckoo.[7] Many species of bird take eggs and chicks from the nest, including red wattlebirds, currawongs, Australian magpies and ravens, and many honeyeaters will destroy their nests in order to steal nesting material. Ringing studies have found that the species can live for up to nine years.[6]
The yellow-rumped thornbill (Acanthiza chrysorrhoa) is a species of passerine bird from the genus Acanthiza. The genus was once placed in the family Pardalotidae but that family was split and it is now in the family Acanthizidae. There are four subspecies of yellow-rumped thornbill. It is a small, brownish bird with a distinctive yellow rump and thin dark bill. It inhabits savannah, scrub and forests across most of Australia and eats insects. The species engages in cooperative breeding.
La acantiza culigualda (Acanthiza chrysorrhoa), es una especie de ave Passeriformes, de la familia Pardalotidae, perteneciente al género Acanthiza. Es un ave que habita en Australia.[2]
La acantiza culigualda (Acanthiza chrysorrhoa), es una especie de ave Passeriformes, de la familia Pardalotidae, perteneciente al género Acanthiza. Es un ave que habita en Australia.
Acanthiza chrysorrhoa Acanthiza generoko animalia da. Hegaztien barruko Acanthizidae familian sailkatua dago.
Acanthiza chrysorrhoa Acanthiza generoko animalia da. Hegaztien barruko Acanthizidae familian sailkatua dago.
Keltaperämaluri (Acanthiza chrysorrhoa) on Australiassa tavattava tiaismalureiden sukuun kuuluva varpuslintu.
Kooltaan keltaperämaluri on 10–13 cm ja on sukunsa kookkain laji. Lintu on selästään väritykseltään harmahtavan ruskea. Päälaki on pohjaväriltään musta ja siinä on valkoisia pilkkuja tai viiruja. Lyhyehkö silmäkulmajuova on musta. Keltaperämalurin vatsa on väriltään kermanvaalea ja alaperä on kirkkaan keltainen. Se näkyy erityisesti linnun lentäessä. Pyrstö on musta ja pyrstönkärjet ovat valkoiset. Koiraat ja naaraat eivät eroa ulkonäöltään toisistaan. Keltaperämaluri muistuttaa ruso-otsamaluria (Acanthiza reguloides), mutta on kookkaampi ja vatsastaan vaaleampi. Ruso-otsamalurilla ei ole myöskään keltaista alaperää.[2][3]
Keltaperämalurin levinneisyysalue Australiassa ulottuu Tasmaniasta ja etelärannikolta maan keskiosiin, mistä laji puuttuu paikoin. Lajin elinympäristöä ovat ruohikkoiset metsien reunamaat, avoimet metsät, pensaikot, maatalousmaat vesialueiden läheisyydessä sekä puistot ja puutarhat. Kaupunkialueiden laajeneminen on heikentänyt keltaperämalurin kantaa. Laji sopeutuu kuitenkin myös kaupunkialueille, kunhan siellä on riittävästi sopivia elinympäristöjä.[2][3]
Keltaperämalurin ravinto koostuu suurimmaksi osaksi hyönteisistä, mutta se voi syödä myös siemeniä. Ravintonsa lintu etsii maasta tai joskus myös puista tai pensaikosta. Keltaperämaluri voi muodostaa myös sekaparvia esimerkiksi kultamalurien kanssa.[2]
Keltaperämalurin pesimäkausi kestää heinäkuusta joulukuulle. Pesivän parin apuna voi olla muutama muu keltaperämaluri, jotka auttavat pesän rakentamisessa ja poikasten ruokkimisessa. Pesä sijaitsee puiden latvustoon kätkettynä. Se rakennetaan heinistä ja puiden kuoresta ja on muodoltaan kupolimainen. Rakennelman päällä on kuppimainen valepesä, jonka tarkoitus on hämätä saalistajia ja mahdollisesti myös pesäloisia. Naaras munii kahdesta viiteen valkoista munaa, joita vain se hautoo.[2][3][4]
Keltaperämaluri (Acanthiza chrysorrhoa) on Australiassa tavattava tiaismalureiden sukuun kuuluva varpuslintu.
L'Acanthize à croupion jaune (Acanthiza chrysorrhoa) est une espèce de passereaux endémique d'Australie. C'est un petit oiseau brun avec un croupion jaune distinctif et un mince bec noir. Il habite les savanes, maquis et des forêts de la plus grande partie de l'Australie et se nourrit d'insectes. L'espèce se livre à une reproduction coopérative.
C'est la plus grande espèce d'acanthizes, mesurant de 9,5 à 12 cm de longueur et pesant autour de 9 g. Il a une queue courte et un bec long et mince. L'espèce a un croupion jaune distinctif, un front noir avec des taches blanches, la tête et le cou gris, une sourcil et la gorge blancs. Le ventre est blanc avec du chamois clair sous les ailes. Les ailes sont grises et la queue est noire. Le plumage varie quelque peu selon la sous-espèce.
Il a une chant distinctif défini comme « un gazouillis, une musique, douce, aiguë ». L'espèce est également connue comme un imitateur accompli d'autres oiseaux, en particulier les cris d'alarme du Méliphage bruyant.
Il est insectivore ; ses proies principales sont les fourmis, les coléoptères, les punaises et les psylles. Ils mangent aussi des araignées, des mouches et des graines. Les espèces fourragent généralement en petits groupes de 3 à 12 individus et peuvent se joindre à d'autres espèces de petits passereaux insectivores comme le Séricorne fléché (Pyrrholaemus sagittatus), le Gérygone à bec court (Smicrornis brevirostris) et d'autres espèces d'acanthizes.
L'espèce a une large distribution en Australie occidentale, méridionale et orientale ainsi qu'en Tasmanie mais est absente de la côte nord de l'Australie occidentale, des régions centrales de l'Australie, du nord du Queensland et du centre et du nord du Territoire du Nord.
L'espèce vit dans un large éventail d'habitats, comme les bois, les prairies, les savanes et les garrigues.
Il a été décrit sous le nom de Saxicola chrysorrhoa par les naturalistes français Jean René Constant Quoy et Joseph Paul Gaimard en 1830, à partir d'un échantillon prélevé à King George Sound. Son nom d'espèce est dérivé du grec ancien chryso- : doré, jaune et orrhos : « croupion » ou « région sacrée ».
D'après Alan P. Peterson, il en existe 4 sous-espèces :
Deux autres sous-espèces ne sont aujourd'hui plus reconnues par la plupart des autorités taxinomiques :
L'Acanthize à croupion jaune (Acanthiza chrysorrhoa) est une espèce de passereaux endémique d'Australie. C'est un petit oiseau brun avec un croupion jaune distinctif et un mince bec noir. Il habite les savanes, maquis et des forêts de la plus grande partie de l'Australie et se nourrit d'insectes. L'espèce se livre à une reproduction coopérative.
De geelstuitdoornsnavel (Acanthiza chrysorrhoa) is een vogel in de familie van de Acanthizidae (Australische zangers). De soort was oorspronkelijk geplaatst in de familie van de diamantvogels (Pardalotidae), maar deze familie werd opgesplitst en zodoende kwam deze soort in de familie van de Australische zangers terecht.
De geelstuitdoornsnavel is een kleine, bruingetinte vogel met een opvallende, gele romp en een zwarte vlek rondom de ogen.
Zijn voedsel bestaat voornamelijk uit insecten.
Het broeden vindt plaats van juli tot december, met een, twee of soms meerdere broedsels per jaar. Het nestelen wordt meestal gedaan door een paar, maar soms helpen enkele andere vogels het broedpaar. Het nest is koepelvormig en gemaakt van gedroogd gras en andere vegetatie. Boven op de koepel maken de vogels een ander, bekervormig nest die dienstdoet als een vals nest. Het echte nest ligt hieronder met een verborgen ingang. De vogels broeden meestal drie of vier witte, ovale eieren, met een omvang van ongeveer 18 bij 13 millimeter.[2] Het vrouwtje broedt de eieren uit, die ongeveer na 16 tot 18 dagen uit komen. Na het uitkomen voeden zowel het mannetje als het vrouwtje het broed. Door middel van het ringen zijn wetenschappers erachter gekomen dat de geelstuitdoornsnavel maximaal negen jaar leeft.
Het dier is te vinden in Australië. Zijn natuurlijke habitat is voornamelijk subtropisch of tropisch bos, maar de vogel wordt ook aangetroffen in savannegebieden en scrubland.
De soort telt vier ondersoorten.
De geelstuitdoornsnavel (Acanthiza chrysorrhoa) is een vogel in de familie van de Acanthizidae (Australische zangers). De soort was oorspronkelijk geplaatst in de familie van de diamantvogels (Pardalotidae), maar deze familie werd opgesplitst en zodoende kwam deze soort in de familie van de Australische zangers terecht.
Multimedia w Wikimedia Commons Buszówka żółtorzytna (Acanthiza chrysorrhoa) – gatunek małego ptaka z rodziny buszówkowatych, podrodziny buszówek. Występuje w Australii i na Tasmanii. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Po raz pierwszy gatunek opisali Joseph Paul Gaimard i Jean René Constant Quoy w 1832. Holotyp pochodził z King George Sound w Australii Zachodniej. Buszówka żółtorzytna otrzymała nazwę Saxicola chrysorrhoa[3]. Obecnie (2015) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) uznaje nazwę Acanthiza chrysorrhoa i wyróżnia 4 podgatunki[4], autorzy Handbook of the Birds of the World również. Proponowany podgatunek ferdinandi zdaje się obejmować ptaki będące wynikiem krzyżowania się innych podgatunków; sandlandi (centr.-płd. i poł.-wsch. wybrzeże Australii) i addenda (płn.-zach. stan Wiktoria) zsynonimizowano z leighi, natomiast pallida (pustynne części zach. Australii) i multi (wilgotne części płd.-zach. Australii Zachodniej) z podgatunkiem nominatywnym[3].
IOC wyróżnia następujące podgatunki[4]:
Długość ciała wynosi około 9,5–12 cm, masa ciała 9 g[3]. Charakterystyczną cechą buszówki żółtorzytnej jest jej jaskrawy, żółty kuper. Z wierzchu upierzenie przybiera barwy od szarooliwkowych po szarobrązowe. Spód ciała kremowy. Na czarnym wierzchu głowy można dostrzec białe plamki, zaś nad okiem przebiega ciemna brew. Sterówki czarne z białymi plamami na końcu każdej[5]. Tęczówka brązowa, nogi i stopy czarne[5].
Wymiary szczegółowe w milimetrach[6]Często buszówka żółtorzytna przebywa na ziemi na otwartych terenach – w zadrzewieniach, zaroślach i obszarach trawiastych z porozrzucanymi drzewami. Pospolicie spotykana również na obszarach rolniczych, wzdłuż cieków, dróg, w parkach i ogrodach oraz przybrzeżnych zaroślach. Głównie owadożerna, zjada również nasiona. Żeruje głównie na ziemi, okazjonalnie w krzewach i na drzewach. Może przebywać w stadach mieszanych z innymi buszówkami oraz na przykład pustkowikami plamkowanymi (Pyrrholaemus sagittatus) i krótkodziobkiem (Smicrornis brevirostris)[5].
Gniazduje przez cały rok, jednak głównie od lipca od grudnia. Gniazdo to duża, niestarannie zbudowana struktura z trawy i kory. Składa się z dwóch części; górna jest imitacją pustego gniazda w kształcie kubeczka, zaś w dolnej znajduje się zabudowane prawdziwe gniazdo z zasłoniętym wejściem. W zniesieniu od dwóch do pięciu jaj (zwykle 3–4). Inkubacja trwa około 17 dni, wysiaduje samica. Młode pozostają w gnieździe przez około 19 dni. Niekiedy występuje gniazdowanie kooperatywne i w opiece nad młodymi, prócz samca, pomagają ptaki spoza pary[5]. Na Tasmanii pasożytem lęgowym buszówki żółtorzytnej jest kukułeczka brązowa (Chalcites basalis)[7].
IUCN uznaje buszówkę żółtorzytną za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2015). Ma ona duży zasięg występowania, obejmujący 4,61 mln km². BirdLife International ze względu na niszczenie środowiska uznaje trend populacji gatunku za spadkowy[8].
Buszówka żółtorzytna (Acanthiza chrysorrhoa) – gatunek małego ptaka z rodziny buszówkowatych, podrodziny buszówek. Występuje w Australii i na Tasmanii. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Gulgumpad taggnäbb[2] (Acanthiza chrysorrhoa) är en fågel i familjen taggnäbbar inom ordningen tättingar.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Gulgumpad taggnäbb delas in i fyra underarter:[3]
.jpg)
Wikimedia Commons har media som rör gulgumpad taggnäbb.
Wikispecies har information om Acanthiza chrysorrhoa.
Gulgumpad taggnäbb (Acanthiza chrysorrhoa) är en fågel i familjen taggnäbbar inom ordningen tättingar. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Gulgumpad taggnäbb delas in i fyra underarter:
A. c. normantoni – förekommer i inre öst-centrala Australien A. c. leighi – förekommer i sydöstra Australien (sydöstra Queensland till Victoria och östra South Australia) A. c. leachi – förekommer på Tasmanien (utom områden i väster) A. c. chrysorrhoa – förekommer i södra Western Australia (östra Pilbara till gränsen till South Australia)
Acanthiza chrysorrhoa là một loài chim trong họ Acanthizidae.[2] Chi này đã từng được đặt trong họ Pardalotidae nhưng họ này đã được tách ra và bây giờ chi thuộc họ Acanthizidae. Có bốn phân loài thuộc loài này. Đây là loài chim màu nâu nhỏ với một mông màu vàng đặc biệt và mỏ mỏng và tối màu. Chúng sinh sống ở thảo nguyên, cây bụi và rừng trên toàn nhất của Australia và ăn côn trùng. Chúng sinh sản thành nhóm.
.jpg)
.jpg)
Acanthiza chrysorrhoa là một loài chim trong họ Acanthizidae. Chi này đã từng được đặt trong họ Pardalotidae nhưng họ này đã được tách ra và bây giờ chi thuộc họ Acanthizidae. Có bốn phân loài thuộc loài này. Đây là loài chim màu nâu nhỏ với một mông màu vàng đặc biệt và mỏ mỏng và tối màu. Chúng sinh sống ở thảo nguyên, cây bụi và rừng trên toàn nhất của Australia và ăn côn trùng. Chúng sinh sản thành nhóm.
Acanthiza chrysorrhoa (Quoy & Gaimard, 1830)
Подвиды
Желтопоясничная шипоклювка[1] (лат. Acanthiza chrysorrhoa) — вид воробьинообразных птиц из семейства шипоклювковых (Acanthizidae). Широко распространена в Австралии[2] и Тасмании[2]. Обитает в открытых лесах и лесистых местностях, лугах, саваннах и кустарниковых местностях. В длину достигает 9,5—12 см; весит 9 грамм[3].
Это заготовка статьи по орнитологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Желтопоясничная шипоклювка (лат. Acanthiza chrysorrhoa) — вид воробьинообразных птиц из семейства шипоклювковых (Acanthizidae). Широко распространена в Австралии и Тасмании. Обитает в открытых лесах и лесистых местностях, лугах, саваннах и кустарниковых местностях. В длину достигает 9,5—12 см; весит 9 грамм.
