Die Mitraschnecken (Mitridae) sind mit 375 Arten eine der größeren Schneckenfamilien. Die Systematik dieser Familie ist sehr unübersichtlich. Insgesamt wurden über 2500 Arten beschrieben, der größte Teil sind aber Synonyme.
Die Gehäuse variieren von eiförmig bis zu hochkonisch. Der Siphonalkanal ist immer relativ kurz. Die Spindel besitzt typische Falten. Die Adultgröße beträgt etwa 1 bis 7 cm. Es ist kein Operculum vorhanden. Der Kopf ist verhältnismäßig klein und ohne Schnauze. Die Fühler sind kurz, die Augen sitzen an der Basis der Fühler. Die Raspelzunge (Radula) ist triserial, d. h. mit drei Elementen pro Querreihe oder nur mit einem Element pro Querreihe. Die Eikapseln werden an Hartsubstrat angeheftet und enthalten etwa 100 bis 1000 Eier. Insgesamt werden bis zu 170 Eikapseln abgelegt. Daraus schlüpfen Veliger-Larven, d. h. die Larven sind planktonfressend. Ähnlich wie bei den Muricidae dienen die Hypobranchialdrüsen hier zur Erzeugung eines farblosen Sekretes, das bei Licht purpurfarben wird.
Mitraschnecken leben in tropischen und subtropischen Meeren bis etwa jeweils zum 40. Breitengrad nördlicher und südlicher Breite. Die meisten Arten sind dort im Küstenbereich oder weiterem Küstenbereich im flachen Wasser zu finden. Nur wenige Arten gehen auch in das tiefere Wasser (bis etwa 1600 m). Die meisten Arten leben auf Hartböden in oder in der Nähe von Korallenriffen sowie auf den Sandböden zwischen den Korallenstrukturen. Nur wenige Arten bevorzugen Weichböden. Sie ernähren sich räuberisch, meist von Spritzwürmern (Sipuncula), aber auch von anderen Weichtieren und Krebstieren. Die Beute wird zuerst mit Hilfe eines Sekretes der Speicheldrüsen gelähmt. Auch Aas wird gefressen. Andererseits werden Mitraschnecken sehr häufig das Opfer von anderen bohrenden Schnecken, wie z. B. Muricidae und Naticidae.
Bouchet & Rocroi (2005) unterteilen die Familie in drei Unterfamilien:
Die Mitraschnecken (Mitridae) sind mit 375 Arten eine der größeren Schneckenfamilien. Die Systematik dieser Familie ist sehr unübersichtlich. Insgesamt wurden über 2500 Arten beschrieben, der größte Teil sind aber Synonyme.
Митрилер (лат. Mitridae) — деңиз үлүлдөрүнүн бир тукуму.
Mitridae, known as mitre shells, are a taxonomic family of sea snails, widely distributed marine gastropod molluscs in the clade Mitroidea.[1]
Both the Latin name and the common name are taken from the item of ecclesiastical headgear, the mitre or miter, used in reference to the shape of the shells.
The dentition of radula in the Mitroidea is rachiglossate, with well-developed central and lateral teeth, both comb-like. Members of this family are predators.[2]
These sea snails are found in most warm and temperate seas.
Subfamilies and genera in the family Mitridae include:[1][3]
Mitridae, known as mitre shells, are a taxonomic family of sea snails, widely distributed marine gastropod molluscs in the clade Mitroidea.
Both the Latin name and the common name are taken from the item of ecclesiastical headgear, the mitre or miter, used in reference to the shape of the shells.
The dentition of radula in the Mitroidea is rachiglossate, with well-developed central and lateral teeth, both comb-like. Members of this family are predators.
Mitridae est une famille de mollusques gastéropodes de l'ordre des Neogastropoda.
La famille des Mitridae compte 13 genres regroupant plus de 400 espèces[2]. Leur coquille caractéristique est le plus souvent fusiforme, spiralée et allongée, avec une ouverture étroite et longue. On les trouve dans les eaux tropicales et tempérées. La plupart vivent en milieu corallien mais il existe des espèces vivant à de grandes profondeurs [3]. Les mitres, dont la diète est très spécialisée, se nourrissent presque exclusivement de vers sipunculiens[4].
La famille des Mitridae a été créée par William Swainson (1789-1855) en 1831.
Toutes les espèces de cette famille ont historiquement été classées dans le genre-type Mitra, mais une vaste révision de 2018 en a redistribué la plupart des espèces dans d'autres genres[2].
Selon World Register of Marine Species (23 septembre 2018)[5] :
Mitridae est une famille de mollusques gastéropodes de l'ordre des Neogastropoda.
Mitridae (Swainson, 1831) è una famiglia di molluschi gasteropodi della sottoclasse Caenogastropoda[2].
I principali caratteri diagnostici della famiglia sono[3]:
I Mitridi mostrano notevoli variazioni nella morfologia della radula. La radula tipica è triseriale con un rachide piuttosto piccolo e denti laterali larghi e multicuspidati.
Questo tipo di radula caratterizza la maggior parte dei membri della sottofamiglia Mitrinae e anche altri come la Strigatella paupercula, le specie di Charitodoron e la Mitra peculiaris (sin. di Carinomitra peculiaris). Per questo motivo, tale morfologia della radula è considerata ancestrale per la famiglia Mitridae. Tuttavia, mentre questa morfologia sembra essere stata conservata nella maggior parte dei Mitrinae, in altri gruppi la radula ha subito delle trasformazioni: riduzione del numero di cuspidi dei denti laterali con il notevole allargamento di una cuspide (specie di Imbricariinae); completa perdita dei denti laterali concomitante con una notevole riduzione delle dimensioni della radula (radula uniseriale) in Mitra tuberosa, Mitra bernhardina e specie di Pterygia[4].
Per lo più popolano le acque litorali e poco profonde dei mari tropicali e subtropicali, ma si trovano anche più in profondità sulla piattaforma e sulle scarpate continentali. A volte vivono su fondali duri nelle barriere coralline, ma più spesso scavando nella sabbia e lasciando dietro di loro una scia evidente. Carnivori o mangiatori di carogne, si nutrono principalmente di vermi sipunculidi e altri gasteropodi che vengono ingeriti interi o in pezzi. Alcune specie possono secernere un fluido viola pungente da una ghiandola del mantello, come meccanismo di difesa[3].
I sessi sono separati con fecondazione interna. Uova deposte in capsule alte e oblunghe con gambo corto e stretto, attaccate a pietre o gusci da un disco piatto. Numerose uova racchiuse in ciascuna capsula, che generalmente si schiudono come larve planctoniche che nuotano liberamente. I mitridi vengono raccolti principalmente per le loro belle conchiglie che sono apprezzate dai collezionisti e attualmente utilizzate nelle industrie artigianali di conchiglie[3].
Mitridae sono un gruppo monofiletico[5]. La famiglia è composta da sei sottofamiglie per un totale di circa 40 generi e 450 specie accettate[2]:
Alla famiglia appartengono anche una serie di generi non assegnati ad alcuna sottofamiglia:[2]
Mitridae (Swainson, 1831) è una famiglia di molluschi gasteropodi della sottoclasse Caenogastropoda.
Mitridae is een familie van weekdieren uit de klasse van de Gastropoda (slakken).
Mitridae is een familie van weekdieren uit de klasse van de Gastropoda (slakken).
Mitrasnegler er bløtdyr, og en familie snegler som lever i saltvann (marine). Navnet Mitra kommer av skallets form som hos flere av artene er lik hodeplagget mitra som blir båret av paver, biskoper og andre geistlige. Flere av artene har lignende navn, som papal, episkopal, kardinal og pontifikal.
Skallet har ofte fine klare farger og er opptil 100 millimeter langt. Skallet er udelt (ett skall) og høyrevridd og består hovedsakelig av kalsiumkarbonat (CaCO3). Å lese et skall vil si å holde det på en spesiell måte slik at antall vridinger kan telles og høyden kan måles. Åpningen skal vende mot deg og toppen opp. Mål er skallhøyde og nummer er vridninger.
Bare det lille hodet og foten stikker ut av skallet, og danner den delen av kroppen som synes. Hodet har to tentakler, øyne og munn. Munnen er stor og vid i forhold til hodet. Øynene sitter på to mindre utvekster like ved basis av tentaklene. Den har en tunge med små tagger, også kalt raspetunge. Med den rasper den i seg maten den lever av.
Inne i skallet ligger kroppens indre organer oppkveilet. Det er kjønnsorganer, fordøyelsesorganet, kalt innvollsekken. Innvollssekken er usymetrisk.
Mitrasnegler er i tradisjonell systematikk plassert i gruppen forgjellesnegler (Prosobranchia), Forgjellesnegler er en parafyletisk gruppe og er i nyere systematikk gjerne splittet opp i andre grupperinger. Forgjellesnegler har gjellene plassert foran hjertet. Åndedrett skjer via et hull i framkanten av skallet.
Mitrasnegler lever i saltvann, i hav der det er varmt vann. De finnes på klippevegger, korallrev, men noen få arter lever på dypt vann.
Mitrasnegler lever som rovdyr på muslinger og mark. Mitrasnegler er enkjønnet, det vil si at det er både hanner og hunner. Hunnen legger eggene i gelékapsler som klebrer seg til underlaget. Etter en tid klekker eggene. Larvene lever pelagisk, det vil si frittsvømmende i havet.
Denne inndelingen følger Bouchet, P. & Rocroi, J.-P. 2005. og omfatter stort sett bare de europeiske artene. Fauna Europaea Web Service
Mitrasnegler er bløtdyr, og en familie snegler som lever i saltvann (marine). Navnet Mitra kommer av skallets form som hos flere av artene er lik hodeplagget mitra som blir båret av paver, biskoper og andre geistlige. Flere av artene har lignende navn, som papal, episkopal, kardinal og pontifikal.
Mitry (Mitridae) – rodzina ślimaków morskich. Rodzina mitr liczy około 500 gatunków.
Muszle pod względem wielkości wahają się od małych do dużych rozmiarów, są grubościenne, wydłużone, kształtu owalnego do wrzecionowatego, z wysoką, ostro zakończoną skrętką. Powierzchnia zewnętrzna może być gładka lub pokryta spiralnymi bruzdami i osiowymi żeberkami. Skorupki wielu gatunków pokrywają ciekawe, kolorowe wzory, złożone z elementów pasiastych i plam. Ujście jest małe, wąskie i wydłużone. Warga zewnętrzna zwykle gładka, w niektórych przypadkach pofalowana. Na skrętach skrętki można wyróżnić trzy lub więcej spiralnych fałdów – te, które znajdują się bliżej wierzchołkowej części skrętów, s ą zazwyczaj szersze. Wcięcie syfonu jest krótkie. Niektóre muszle pokrywa bardzo cienkie periostrakum, zasłaniające piękne ubarwienie. U większości występuje małe, rogowe wieczko. Na małej, wąskiej głowie ślimaków wyrasta para czułków z osadzonymi na nich oczami (w 1/3 długości). Noga z reguły długa i wąska. Długi syfon.
Mitry mają gruczoł jadowy. Niektóre ślimaki podczas podrażnienia wydzielają cuchnący, purpurowy płyn. Są w przeważającej części mięsożercami, które żywią się polipami koralowymi, robakami, małymi ślimakami, małżami, drobnymi organizmami morskimi; nieliczne żywią się padliną. W celu pobrania pokarmu wysuwają długi ryjek o bańkowatym zakończeniu. Większość gatunków spędza życie w jamach na piaszczystych dnach, inne żyją na łąkach morskich, pod skałami koralowymi lub w rozpadlinach skał koralowych. Głównie występują w strefie litoralnej, ale bywają gatunki zamieszkujące strefę głębin. Ślimaki przebywające na stałe w strefie litoralnej ukrywają się za dnia pod skałami i koralowcami, by żerować nocą. Składają jaja w małych rogowych kapsułkach i przymocowują je do kamieni. Mitry można spotkać w wodach morskich całego świata od klimatu umiarkowanego do tropikalnego, ale największe i najbardziej atrakcyjne muszle pozyskuje się z prowincji Indopacyfiku.
Muszlia ślimaka Mitra mitra od strony ujścia
Muszlia ślimaka Mitra mitra od strony zewnętrznej
Muszle ślimaków z rodziny Mitridae
Mitry (Mitridae) – rodzina ślimaków morskich. Rodzina mitr liczy około 500 gatunków.
Mitridae Swainson, 1931
Митриды[1], или митры[2] (лат. Mitridae), — семейство морских брюхоногих моллюсков из группы ценогастропод (Caenogastropoda). Насчитывает 375 видов.
Форма раковин варьируется от яйцевидной до конической. Сифональный канал относительно узкий. На колумелле имеются крупные складки. Длина раковин составляет от 1 до 7 см. Оперкулум отсутствует. Голова относительно маленькая, без мордочки.
Моллюски живут в тропических и субтропических морях на каменистом дне или вблизи коралловых рифов вдоль побережья. Некоторые виды встречаются на глубине до 1600 м.
Хищники, чаще питаются червями-сипункулидами, иногда другими беспозвоночными и ракообразными. При этом сами часто становятся добычей других моллюсков, таких как Muricidae и Naticidae.
Семейство включает в себя следующие роды[3][4]:
Митриды, или митры (лат. Mitridae), — семейство морских брюхоногих моллюсков из группы ценогастропод (Caenogastropoda). Насчитывает 375 видов.
Форма раковин варьируется от яйцевидной до конической. Сифональный канал относительно узкий. На колумелле имеются крупные складки. Длина раковин составляет от 1 до 7 см. Оперкулум отсутствует. Голова относительно маленькая, без мордочки.
Моллюски живут в тропических и субтропических морях на каменистом дне или вблизи коралловых рифов вдоль побережья. Некоторые виды встречаются на глубине до 1600 м.
Хищники, чаще питаются червями-сипункулидами, иногда другими беспозвоночными и ракообразными. При этом сами часто становятся добычей других моллюсков, таких как Muricidae и Naticidae.
_-_Mitridae_-_Mollusc_shell.jpeg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
