dcsimg

Morphology

provided by Fishbase
Dorsal spines (total): 0; Dorsal soft rays (total): 69 - 87; Analspines: 0; Analsoft rays: 53 - 73; Vertebrae: 40 - 48
license
cc-by-nc
copyright
FishBase
Recorder
Cristina V. Garilao
original
visit source
partner site
Fishbase

Diagnostic Description

provided by Fishbase
Last ray of dorsal and anal fins joined by a low membrane to the base of the caudal fin. Supratemporal branch of lateral line forming an arch. Anterior nostril on the blind side prominent forming a large round rosette, its diameter equal to that of the eye. Lower lip on ocular side undulated with about 6 lobes. Length of both nasal tubes and scales above it on the ocular side about equal. Pectoral fin on the ocular side with a black botch with a white margin except at its base; this blotch often interrupted by light space or accompanied by dots or streaks on one side or the other (present in fresh specimens from coast of Israel (Ref. 32649). Brownish yellow or reddish brown in color with obscure pale blotches and specks (Ref. 3200).
license
cc-by-nc
copyright
FishBase
Recorder
Cristina V. Garilao
original
visit source
partner site
Fishbase

Biology

provided by Fishbase
Found on gravel, sand or mud. Feeds on a wide range of small marine bivalves; mainly on crustaceans such as amphipods, mysids, shrimps, decapods, bivalves and polychaetes (Ref. 4710).
license
cc-by-nc
copyright
FishBase
Recorder
Susan M. Luna
original
visit source
partner site
Fishbase

Importance

provided by Fishbase
fisheries: minor commercial; price category: very high; price reliability: reliable: based on ex-vessel price for this species
license
cc-by-nc
copyright
FishBase
Recorder
Susan M. Luna
original
visit source
partner site
Fishbase

Llenguado nassut ( Catalan; Valencian )

provided by wikipedia CA

El llenguado nassut (Pegusa lascaris) és un peix teleosti de la família dels soleids i de l'ordre dels pleuronectiformes.[1]

Alimentació

Menja poliquets, gambes, crustacis i bivalves.[2]

Distribució geogràfica

Es troba a les costes de l'Atlàntic oriental, Mar Mediterrània i Mar Negra.[2]

Referències

  1. The Taxonomicon (anglès)
  2. 2,0 2,1 FishBase (anglès)

Enllaços externs

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Llenguado nassut Modifica l'enllaç a Wikidata


license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autors i editors de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CA

Llenguado nassut: Brief Summary ( Catalan; Valencian )

provided by wikipedia CA

El llenguado nassut (Pegusa lascaris) és un peix teleosti de la família dels soleids i de l'ordre dels pleuronectiformes.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autors i editors de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CA

Lleden Wadn y Tywod ( Welsh )

provided by wikipedia CY

Pysgodyn sy'n byw yn y môr ac sy'n perthyn i deulu'r Soleidae ydy'r Lleden Wadn y Tywod sy'n enw benywaidd; lluosog: lledod gwadn y tywod (Lladin: Pegusa lascaris; Saesneg: Sand sole).

Mae ei diriogaeth yn cynnwys Ewrop, Affrica, y Môr Canoldir a Chefnfor yr Iwerydd ac mae i'w ganfod ym Môr y Gogledd ac arfordir Cymru.

Ar restr yr Undeb Rhyngwladol dros Gadwraeth Natur (UICN), caiff y rhywogaeth hon ei rhoi yn y dosbarth 'Heb ei gwerthuso' o ran niferoedd, bygythiad a chadwraeth gan nad oes data digonol.[1]

Gweler hefyd

Cyfeiriadau

  1. Gwefan www.marinespecies.org; adalwyd 4 Mai 2014
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CY

Lleden Wadn y Tywod: Brief Summary ( Welsh )

provided by wikipedia CY

Pysgodyn sy'n byw yn y môr ac sy'n perthyn i deulu'r Soleidae ydy'r Lleden Wadn y Tywod sy'n enw benywaidd; lluosog: lledod gwadn y tywod (Lladin: Pegusa lascaris; Saesneg: Sand sole).

Mae ei diriogaeth yn cynnwys Ewrop, Affrica, y Môr Canoldir a Chefnfor yr Iwerydd ac mae i'w ganfod ym Môr y Gogledd ac arfordir Cymru.

Ar restr yr Undeb Rhyngwladol dros Gadwraeth Natur (UICN), caiff y rhywogaeth hon ei rhoi yn y dosbarth 'Heb ei gwerthuso' o ran niferoedd, bygythiad a chadwraeth gan nad oes data digonol.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CY

Sandzunge ( German )

provided by wikipedia DE

Die Sandzunge (Pegusa lascaris) ist ein kleiner Plattfisch aus dem östlichen Atlantik. Sein Verbreitungsgebiet reicht von den Britischen Inseln (nicht an der Nordseeküste) und dem Ärmelkanal über die Biscaya, die Küste der Iberischen Halbinsel bis nach Angola. Außerdem kommt sie im Mittelmeer, im Schwarzen und Asowschen Meer vor.

Merkmale

Sandzungen werden 40 Zentimeter lang. Ihre Oberseite ist braungelb oder rötlich braun mit undeutlichen Flecken. Die letzten Flossenstrahlen ihrer Rücken- und Afterflosse sind durch eine Membran mit der Schwanzflosse verbunden. Die Brustflosse der Augenseite hat einen dunklen, hell umrandeten Fleck. Die Nasenöffnungen sind groß und liegen dicht beisammen.

Flossenformel: Dorsale 69–87, Anale 53–73

Lebensweise

Sie lebt auf Geröll, Sand oder Schlamm, in Tiefen von 5 bis 50, maximal bis 350 Metern und geht auch in Brackwasser. Sandzungen ernähren sich von kleinen bodenbewohnenden Wirbellosen, wie Flohkrebsen, Schwebegarnelen, Garnelen, kleinen Zehnfußkrebsen, Muscheln und Borstenwürmer. Im Ärmelkanal laichen die Fische von Mai bis Juli, im Süden weit früher.

Literatur

  • Bent J. Muus, Jørgen G. Nielsen: Die Meeresfische Europas in Nordsee, Ostsee und Atlantik. Kosmos, Stuttgart 1999, ISBN 3-440-07804-3.

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Sandzunge: Brief Summary ( German )

provided by wikipedia DE

Die Sandzunge (Pegusa lascaris) ist ein kleiner Plattfisch aus dem östlichen Atlantik. Sein Verbreitungsgebiet reicht von den Britischen Inseln (nicht an der Nordseeküste) und dem Ärmelkanal über die Biscaya, die Küste der Iberischen Halbinsel bis nach Angola. Außerdem kommt sie im Mittelmeer, im Schwarzen und Asowschen Meer vor.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Sand sole

provided by wikipedia EN

The sand sole (Pegusa lascaris) is a fish species in the family Soleidae. It is a marine, subtropical, demersal fish up to 40 centimetres (16 in) long.

Widespread in the northeastern and southeastern Atlantic, to the Gulf of Guinea in the south, also in the Mediterranean Sea.[3] Recorded in the Suez Canal.[4] During a long time the soles from the Black Sea and Sea of Azov were erroneously identified as the Blackhand sole, which was considered as subspecies P. l. nasuta (now as a different species).[5] The modern studies confirms the presence of the sand sole in this water basin.[6]

References

  1. ^ Tous, P.; Sidibe, A.; Mbye, E.; de Morais, L.; Camara, Y.H.; Adeofe, T.A.; Monroe, T.; Camara, K.; Cissoko, K.; Djiman, R.; Sagna, A.; Sylla, M. (2015). "Pegusa lascaris". IUCN Red List of Threatened Species. 2015: e.T198553A15594886. doi:10.2305/IUCN.UK.2015-4.RLTS.T198553A15594886.en. Retrieved 18 November 2021.
  2. ^ Froese, Rainer; Pauly, Daniel (eds.) (2018). "Pegusa lascaris" in FishBase. February 2018 version.
  3. ^ Quéro, J.-C., M. Desoutter and F. Lagardère, 1986. Soleidae. p. 1308–1324. In P.J.P. Whitehead, M.-L. Bauchot, J.-C. Hureau, J. Nielsen and E. Tortonese (eds.) Fishes of the North-eastern Atlantic and the Mediterranean. UNESCO, Paris. Vol. 3.
  4. ^ Ben-Tuvia, A., 1990. A taxonomic reappraisal of the Atlanto-Mediterranean soles Solea solea, S. senegalensis and S. lascaris. J. Fish Biol. 36(6): 947–960.
  5. ^ Vasilyeva E.D. (2007) Fishes of the Black Sea, VNIRO, Moscow, 238 pp. (in Russian)
  6. ^ Movchan V.V. (2011) Fish of Ukraine, Zoloti Vorota, Kyiv, 444 pp. ISBN 978-966-2246-26-1.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Sand sole: Brief Summary

provided by wikipedia EN

The sand sole (Pegusa lascaris) is a fish species in the family Soleidae. It is a marine, subtropical, demersal fish up to 40 centimetres (16 in) long.

Widespread in the northeastern and southeastern Atlantic, to the Gulf of Guinea in the south, also in the Mediterranean Sea. Recorded in the Suez Canal. During a long time the soles from the Black Sea and Sea of Azov were erroneously identified as the Blackhand sole, which was considered as subspecies P. l. nasuta (now as a different species). The modern studies confirms the presence of the sand sole in this water basin.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Pegusa lascaris ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

El lenguado de arena (Pegusa lascaris) es un pez plano de la familia Soleidae en el orden Pleuronectiformes. Se alimenta de poliquetos, gambas, crustáceos y bivalvos.

Se encuentra en las costas del Atlántico oriental, mar Mediterráneo y mar Negro.[1]

Referencias

  1. FishBase (en inglés)

Bibliografía

  • Fenner, Robert M.: The Conscientious Marine Aquarist. Neptune City, Nueva Jersey, Estados Unidos : T.F.H. Publications, 2001.
  • Helfman, G., B. Collette y D. Facey: The diversity of fishes. Blackwell Science, Malden, Massachusetts, Estados Unidos , 1997.
  • Hoese, D.F. 1986: . A M.M. Smith y P.C. Heemstra (eds.) Smiths' sea fishes. Springer-Verlag, Berlín, Alemania.
  • Maugé, L.A. 1986. A J. Daget, J.-P. Gosse y D.F.E. Thys van den Audenaerde (eds.) Check-list of the freshwater fishes of Africa (CLOFFA). ISNB Bruselas; MRAC, Tervuren, Flandes; y ORSTOM, París, Francia. Vol. 2.
  • Moyle, P. y J. Cech.: Fishes: An Introduction to Ichthyology, 4a. edición, Upper Saddle River, Nueva Jersey, Estados Unidos: Prentice-Hall. Año 2000.
  • Nelson, J.: Fishes of the World, 3a. edición. Nueva York, Estados Unidos: John Wiley and Sons. Año 1994.
  • Wheeler, A.: The World Encyclopedia of Fishes, 2a. edición, Londres: Macdonald. Año 1985.

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Pegusa lascaris: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

El lenguado de arena (Pegusa lascaris) es un pez plano de la familia Soleidae en el orden Pleuronectiformes. Se alimenta de poliquetos, gambas, crustáceos y bivalvos.

Se encuentra en las costas del Atlántico oriental, mar Mediterráneo y mar Negro.​

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Hareako mihi-arrain ( Basque )

provided by wikipedia EU

Hareako mihi-arraina (Pegusa lascaris) Soleidae familiako ur gaziko arraina da, ipar-ekialdeko Ozeano Atlantikoan, Itsaso Beltzan eta Mediterraneo itsasoan bizi dena[1].

Banaketa

Erreferentziak

  1. Helfman, G., B. Collette & D. Facey: The diversity of fishes. Blackwell Science, Malden, Massachusetts , 1997.



Biologia Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.
(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Hareako mihi-arrain: Brief Summary ( Basque )

provided by wikipedia EU

Hareako mihi-arraina (Pegusa lascaris) Soleidae familiako ur gaziko arraina da, ipar-ekialdeko Ozeano Atlantikoan, Itsaso Beltzan eta Mediterraneo itsasoan bizi dena.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Pegusa lascaris ( French )

provided by wikipedia FR

La sole pole (Pegusa lascaris) est une espèce de poissons plats marins de la famille des Soleidae.

Description

Le corps est ovale et plat. L'origine de la nageoire dorsale se situe en avant de l'œil, tandis que celle de la nageoire anale se situe derrière l'opercule. Le corps est de couleur sable.

  • Taille maximale : environ 40 cm
  • Taille moyenne : entre 15 et 30 cm

Confusions possibles

Pegusa lascaris peut être confondu avec plusieurs autres espèces de soles. Son principal signe distinctif est sa narine antérieure dilatée en rosette d'un diamètre à peu près équivalent à celui de l'œil[1].

Notons qu'à Douarnenez et Lorient la sole-pole est aussi appelée "sole-perdrix", nom vernaculaire officiel de Microchirus variegatus. La face dorsale de cette dernière est rayée de larges bandes sombres caractéristiques, limitant le risque de confusion entre les deux espèces.[2]

Galerie

Noms régionaux français[2]

Répartition

On la trouve dans l'océan Atlantique est, de l'Irlande au golfe de Guinée. Elle est également présente dans la mer Méditerranée ainsi que dans le sud de la mer du Nord[1].

Habitat

La sole-pole est un poisson sédentaire affectionnant les fonds sableux d'eaux peu profondes, généralement entre 20 et 50 mètres de profondeur, parfois jusqu'à 350 mètres.[1],[2]

Alimentation

Elle se nourrit essentiellement de crustacés, principalement des amphipodes, des mysidacés, des cumacés, de petites crevettes ou crabes, mais également de mollusques bivalves de petite taille (généralement moins 10 mm) ainsi que de polychètes, petits oursins ou gastéropodes[1],[2].

Reproduction

La sole-pole acquiert généralement sa maturité sexuelle à 4 ans. Elle se reproduit entre mai et septembre, avec un pic en juin-juillet. Les femelles les plus âgées se reproduisent les premières, les plus jeunes attendent juillet-septembre[2].

Les œufs, pélagiques, ont un diamètre d'environ 1,2 mm. Les larves mesurent 4 mm à l'éclosion et passent leurs deux premières années près du rivage[2].

L'espérance de vie de Pegusa lascaris est de 13 ans pour les femelles et 9 ans pour les mâles.

Intérêt commercial

Elle présente un intérêt commercial mineur.[1] Sa chair n'en demeure pas moins très appréciée[2].

En 2011, les statistiques de pêche européennes font état d'une capture d'environ 402 tonnes, dont 169 le long des côtes françaises.[3]

Références

  1. a b c d et e (en) « Fiche descriptive », sur fishbase.se
  2. a b c d e f et g Les poissons de mer des pêches françaises, Delachaux et Niestlé, mars 2005, 304 p. (ISBN 2-603-01456-0), pages 270-271
  3. (en) « Historique des captures européennes », sur fishbase.se

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Pegusa lascaris: Brief Summary ( French )

provided by wikipedia FR

La sole pole (Pegusa lascaris) est une espèce de poissons plats marins de la famille des Soleidae.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Pegusa lascaris ( Galician )

provided by wikipedia gl Galician

 src=
P. lascaris mimetizada co fondo.

Pegusa lascaris (Risso, 1810) é unha especie de peixe teleósteo da orde dos pleuronectiformes, suborde dos pleuronectoideos e familia dos soleidos,[1] coñecida en galego como areeiro,[2][3] linguado areeiro,[3] e acedía.[4][5]

É unha especie moi semellante a P. nasuta, o linguado do mar Exeo, coa que adoito se confunde, e tamén ao linguado común (Solea solea), tanto en aparencia como en costumes,[4] que habita nas costas do Atlántico nororiental e sudoriental, até o golfo da Guinea polo sur, e tamén nas do mar Mediterráneo.

Taxonomía

A especie foi descrita en 1810 polo naturalista nizardo Giuseppe Antonio Risso, coñecido como Antoine Risso, co nome de Pleuronectes lascaris,[1] na súa obra Ichthyologie de Nice ou histoire naturelle des poissons du département des Alpes-Maritimes, publicada en París.[6]

Sinónimos

Ademais de polo nome orixinario que lle impuxo Risso, a especie coñécese tamén polos sinónimos:[1]

  • Solea aurantiaca Günther, 1862
  • Solea auriantiaca Günther, 1862 (incorrecto gramaticalmente)
  • Solea brasiliensis Kaup, 1858
  • Solea lascaris (Risso, 1810)
  • Solea scriba Valenciennes, 1837
  • Solea vermeuleni Metzelaar, 1919

Descrición

 src=
P. lascaris foto tomada en Lemnos, Grecia.
 src=
P. lascaris fotografada en Trieste, Italia.

Moi semellante a Pegusa nasuta, é un linguado de até 40 cm de lonxitude,[5][7][8] aínda que os espécimes capturados non adoitan superar os 30 cm.[9]

As súas principais características morfolóxicas son:[5][10]

  • O seu corpo é ovalado, co fociño saínte, prolongándose cara a abaixo en forma de gancho.
  • O corpo está cuberto de escamas moi pequenas provistas de cuertas espínulas que fan que a pel do animal sexa algo áspera.
  • Os ollos son pequenos e arredondados, o superior en posición máis avanzada que o inferior.
  • A columna vertebral está conformada por de 40 a 48 vértebras.
  • A aleta dorsal está sustentada por de 69 a 87 raios, e a anal por de 53 a 73.
  • A aleta dorsal orixínase en pleno rostro, case á altura do bordo anterior do ollo superior.
  • As aletas dorsal e anal, na súa parte posterior, chegan até a base da aleta caudal.
  • Ambas as aletas pectorais son do mesmo tamaño, exhibindo a do lado pigmentado unha mancha negra, ovalada, na súa porción distal.
  • A rama supratemporal da liña lateral forma un arco.
  • A coloración do seu lado pigmentado é amarelada salferida de pequenos puntos negros. A do lado cego é branca.

Bioloxía

Hábitat e distribución

É un peixe que habita en augas subtropicais, mariñas e salobres, demersal e oceanódromo, a profundidades de entre os 5 e os 350 m,[7][8] preferentemente entre os 20 e os 50 m, sobre fondos areosos e lamacentos.[5] nas costas do Atlántico nororiental, desde Dinamarca polo norte, até o norte de Marrocos, polo sur, incluíndo as do mar Mediterráneo,[8] e o mar Negro. A súa presenza está documentada no mar de Azov e no canal de Suez, e a súa área de dispersión no Altántico quizais alcance o golfo da Guinea.[10]

Reprodución

Na parte occidental do canal da Mancha a desova prodúcese entre os meses de maio e xullo, e algo máis cedo cara ao sur.[8]

Lonxevidade

A idade máxima rexistrada para esta especie foi de 15 anos.[11]

Nutrición

A dieta de Pegusa lascaris inclúe unha ampla gama de pequenos invertebrados bentóncios: bivalvos, crustáceos (anfípodos, misidáceos, camaróns, decápodos), e vermes poliquetos.[7][8]

Pesca

Pegusa nasuta é unha especie de certa importancia comercial, especialmente nas pescarías da parte sur da súa área de distribución.[8]

Captúrase nas áreas de pesca 27, 34, 37 e 41 (Atlántico nordeste, Atlántico centro-leste, Mediterráneo e mar Negro e Atlántico suroeste, respectivamente).[3]

Notas

  1. 1,0 1,1 1,2 Pegusa lascaris (Risso, 1810) no WoRMS,
  2. areeiro, 5ª acep. no dicionario da RAG,
  3. 3,0 3,1 3,2 Lahuerta e Vázquez (2000), p. 85.
  4. 4,0 4,1 Rodrígues Solórzano et al. (1983), pp. 189-190.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 Rodríguez Villanueva, X. L. e Xavier Vázquez (1992): Peixes do mar de Galicia. (III) Peixes óseos (continuación). Vigo: Edicións Xerais de Galicia. ISBN 84-7507-654-8, pp. 314-315.
  6. Ichthyologie de Nice, ou, Histoire naturelle des poissons du département des Alpes Maritimes.
  7. 7,0 7,1 7,2 Quéro, J.-C., M. Desoutter & F. Lagardère (1986): "Soleidae", pp. 1308-1324 en P. J. P. Whitehead, M.-L. Bauchot, J.-C. Hureau, J. Nielsen & E. Tortonese, eds. Fishes of the North-eastern Atlantic and the Mediterranean. UNESCO, Paris. Vol. 3.
  8. 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 Muus, Bent J. et al (1998), p. 275.
  9. Quéro, J.-C. (1981): "Soleidae" en W. Fischer, G. Bianchi & W. B. Scott, eds. FAO species identification sheets for fishery purposes. Eastern Central Atlantic; fishing areas 34, 47 (in part). Department of Fisheries and Oceans Canada and FAO. Vol. 4.
  10. 10,0 10,1 Pegusa lascaris (Risso, 1810) en FishBase.
  11. Deniel, C. (1990): "Comparative study of growth of flatfishes on the west coast of Brittany". J. Fish Biol. 37 (1): 149-166.

Véxase tamén

Bibliografía

  • Ben-Tuvia, A. (1990): "A taxonomic reappraisal of the Atlanto-Mediterranean soles Solea solea, S. senegalensis and S. lascaris". J. Fish Biol. 36 (6): 947-960.
  • Lahuerta Mouriño, F. e Vázquez Álvarez, F. X. (2000): Vocabulario multilingüe de organismos acuáticos. Santiago de Compostela: Xunta de Galicia / Termigal. ISBN 84-453-2913-8.
  • Muus, Bent J.; Jørgen G. Nielsen; Preben Dahlstrøm e Bente O. Nyström (1998): Peces de mar del Atlántico y del Mediterráneo. Barcelona: Ediciones Omega. ISBN 84-282-1161-2.
  • Rodríguez Solórzano, Manuel; Sergio Devesa Regueiro e Lidia Soutullo Garrido (1983): Guía dos peixes de Galicia. Vigo: Editorial Galaxia. ISBN 84-7154-433-4.
  • Rodríguez Villanueva, X. L. e Xavier Vázquez (1992): Peixes do mar de Galicia. (III) Peixes óseos (continuación). Vigo: Edicións Xerais de Galicia. ISBN 84-7507-654-8.
  • van der Land, J.; Costello, M. J.; Zavodnik, D.; Santos, R. S.; Porteiro, F. M.; Bailly, N.; Eschmeyer, W. N. & Froese, R. (2001): "Pisces", en: Costello, M. J. et al., eds.: European register of marine species: a check-list of the marine species in Europe and a bibliography of guides to their identification. Collection Patrimoines Naturels, 50: 357-374. Paris: Muséum national d'Histoire naturelle. ISBN 2-85653-538-0.

Outros artigos

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia gl Galician

Pegusa lascaris: Brief Summary ( Galician )

provided by wikipedia gl Galician
 src= P. lascaris mimetizada co fondo.

Pegusa lascaris (Risso, 1810) é unha especie de peixe teleósteo da orde dos pleuronectiformes, suborde dos pleuronectoideos e familia dos soleidos, coñecida en galego como areeiro, linguado areeiro, e acedía.

É unha especie moi semellante a P. nasuta, o linguado do mar Exeo, coa que adoito se confunde, e tamén ao linguado común (Solea solea), tanto en aparencia como en costumes, que habita nas costas do Atlántico nororiental e sudoriental, até o golfo da Guinea polo sur, e tamén nas do mar Mediterráneo.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia gl Galician

Pegusa lascaris ( Italian )

provided by wikipedia IT

La sogliola dal porro o sogliola[1] (Pegusa lascarisRisso, 1827), è un pesce osseo marino della famiglia Soleidae.

Distribuzione e habitat

L'areale di questa specie comprende l'Oceano Atlantico orientale a nord fino all'Irlanda, il mar Mediterraneo e il mar Nero. Segnalata anche nel Canale di Suez e nel mar d'Azov[2]. Nel Mediterraneo è comune solo lungo le coste del nord Africa[3]. Nei mari italiani è una specie complessivamente rara[4]

È una specie bentonica di fondi mobili sabbiosi o fangosi che di solito staziona a qualche decina di metri di profondità[2], i giovanili possono penetrare nelle lagune e nelle foci fluviali[3].

Descrizione

Come tutti i pesci piatti ha un aspetto caratteristico, asimmetrico e con entrambi gli occhi su un lato del corpo che viene denominato "lato oculare" (in questa specie il destro) mentre il lato privo di occhi viene chiamato "lato cieco". Il corpo è ovale come nella sogliola comune ma un po' più rotondeggiante. Questa specie è molto simile alla congenere sogliola adriatica da cui si distingue soprattutto per avere la pinna pettorale del lato oculare con una macchia scura al centro bordata da un alone giallastro e per avere alcuni raggi delle pinne dorsale e anale scuri disposti a distanze regolari. Come tutti i membri del genere Pegusa ha la narice del lato cieco espansa a rosetta (da cui il nome comune)[3].

Il colore del lato oculare è brunastro o rossastro pallido con piccoli punti neri e bianchi sparsi[3].

La misura media è sui 30 cm, la taglia massima è di circa 40 cm[2].

Biologia

Vive fino a 15 anni[2].

Alimentazione

È un animale predatore, si nutre di crostacei come misidacei, anfipodi, gamberetti ed altri decapodi di molluschi bivalvi e policheti[2].

Pesca

La pesca avviene con le reti a strascico e, occasionalmente, con le reti da posta. Le carni sono commestibili ma, anche per le piccole dimensioni, non ha importanza per la pesca commerciale[2][4].

Note

  1. ^ Decreto Ministeriale n°19105 del 22 settembre 2017 - Denominazioni in lingua italiana delle specie ittiche di interesse commerciale, su politicheagricole.it.
  2. ^ a b c d e f (EN) (EN) Pegusa lascaris, su FishBase. URL consultato il 20.03.2014.
  3. ^ a b c d Patrick Louisy, Guida all'identificazione dei pesci marini d'Europa e del Mediterraneo, a cura di Trainito, Egidio, Milano, Il Castello, 2006, ISBN 888039472X.
  4. ^ a b Francesco Costa, Atlante dei pesci dei mari italiani, Milano, Mursia, ISBN 8842510033.

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Pegusa lascaris: Brief Summary ( Italian )

provided by wikipedia IT

La sogliola dal porro o sogliola (Pegusa lascarisRisso, 1827), è un pesce osseo marino della famiglia Soleidae.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Franse tong ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

Vissen

De Franse tong (Pegusa lascaris) is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de eigenlijke tongen (Soleidae).[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1810 door Risso.

Bronnen, noten en/of referenties
  1. (en) Pegusa lascaris. FishBase. Ed. Ranier Froese and Daniel Pauly. 10 2011 version. N.p.: FishBase, 2011.
Geplaatst op:
22-10-2011
Dit artikel is een beginnetje over biologie. U wordt uitgenodigd om op bewerken te klikken om uw kennis aan dit artikel toe te voegen. Beginnetje
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Limbă de mare ( Romanian; Moldavian; Moldovan )

provided by wikipedia RO
 src=
Solea lascaris, fotografiată în Marea Nordului

Limba-de-mare (Solea lascaris sau Pegusa lascaris[1]) este un pește marin din familia soleidelor, ordinul Pleuronectiformes.

Caracteristici

Corpul are formă de limbă, este asimetric, acoperit cu solzi mărunți și are până la 60 cm lungime. Ochii sunt mici, situați pe partea dreaptă a corpului, iar colorația este, de obicei, cenușie-cafenie, cu pete negre sau cu un desen marmorat. Partea stângă este albă. Limba-de-mare se hrănește cu nevertebrate de fund și peștișori.

Răspândire

Limba-de-mare este răspândită în estul Oceanului Atlantic din sudul Norvegiei pana în Senegal și în Marea Mediterană. În Marea Neagră și în Marea Azov se întâlnește specia Solea lascaris nasuta, care atinge 30 cm lungime[2]

Note

  1. ^ Pegusa lascaris, Sand sole : fisheries
  2. ^ Enciclopedia sovietică moldovenească, Chișinău, 1972.
Azureus.png Acest articol referitor la subiecte din zoologie este un ciot. Puteți ajuta Wikipedia prin completarea sa.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autori și editori
original
visit source
partner site
wikipedia RO

Limbă de mare: Brief Summary ( Romanian; Moldavian; Moldovan )

provided by wikipedia RO
 src= Solea lascaris, fotografiată în Marea Nordului

Limba-de-mare (Solea lascaris sau Pegusa lascaris) este un pește marin din familia soleidelor, ordinul Pleuronectiformes.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autori și editori
original
visit source
partner site
wikipedia RO

Sandtunga ( Swedish )

provided by wikipedia SV

Sandtunga (Pegusa lascaris) är en fisk i familjen tungefiskar som finns i östra Atlanten.

Utseende

Sandtungan har en oval, avlång kropp. Högersidan, som är ögonsida, är gulbrun med bruna fläckar. Bröstfenan har en stor svart fläck med ljusgul kant.[2] Den liknar sjötungan, och skiljs bäst från denna genom blindsidans stora, rosettliknande näsöppningar.[3] Maximala längden är 40 cm, även om den oftast är omkring 30 cm.[4]

Vanor

Arten är en bottenfisk som lever på mjuka till halvmjuka bottnar som sand, gyttja eller grus. Vanligtvis håller den sig på 20 till 50 meters djup,[2] men kan förekomma på mellan 5 och 350 m[5]. Den kan bli upp till 13 år gammal. Födan består av ryggradslösa djur som märlkräftor, pungräkor, räkor, musslor och havsborstmaskar.[4]

Utbredning

Utbredningsområdet omfattar östra Atlanten från Brittiska öarna till Västafrika.[5] Den går in i Medelhavet och Svarta havet. Fynd har rapporterats från Suezkanalen och Azovska sjön.[4]

Kommersiell användning

Sandtungan är föremål för ett visst fiske i den sydligare delen av sitt utbredningsområde.[5]

Referenser

  1. ^ [a b] Pegusa lascaris (Risso, 1810)” (på engelska). ITIS. http://www.itis.gov/servlet/SingleRpt/SingleRpt?search_topic=TSN&search_value=173051. Läst 26 augusti 2010.
  2. ^ [a b] Morvan Barnes (2008). ”Sand sole – Pegusa lascaris (på engelska). Marine Life Information Network (MarLIN). Arkiverad från originalet den 24 september 2015. https://web.archive.org/web/20150924163825/http://www.marlin.ac.uk/speciesinformation.php?speciesID=4060. Läst 28 augusti 2010.
  3. ^ Curry-Lindahl, Kai (1985). Våra fiskar : havs- och sötvattensfiskar i Norden och övriga Europa. Stockholm: Norstedts. sid. 223, 489, 503. ISBN 91-1-844202-1
  4. ^ [a b c] Luna, Susan M. (20 april 2010). Pegusa lascaris (Risso, 1810) Sand sole” (på engelska). Fishbase. http://www.fishbase.org/summary/speciessummary.php?id=1336. Läst 28 augusti 2010.
  5. ^ [a b c] Muus, Bent J; Nielsen, Jørgen G; Svedberg, Ulf (1999). Havsfisk och fiske i Nordvästeuropa. Stockholm: Prisma. sid. 275. ISBN 91-518-3505-3
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Sandtunga: Brief Summary ( Swedish )

provided by wikipedia SV

Sandtunga (Pegusa lascaris) är en fisk i familjen tungefiskar som finns i östra Atlanten.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Морський язик піщаний ( Ukrainian )

provided by wikipedia UK
  1. Quéro, J.-C., M. Desoutter and F. Lagardère, 1986. Soleidae. p. 1308–1324. In P.J.P. Whitehead, M.-L. Bauchot, J.-C. Hureau, J. Nielsen and E. Tortonese (eds.) Fishes of the North-eastern Atlantic and the Mediterranean. UNESCO, Paris. Vol. 3.
  2. Ben-Tuvia, A., 1990. A taxonomic reappraisal of the Atlanto-Mediterranean soles Solea solea, S. senegalensis and S. lascaris. J. Fish Biol. 36(6): 947–960.
  3. Froese R., Pauly D. (eds.) (2012). "Pegusa lascaris" на FishBase. Версія за December 2012 року.
  4. Васильева Е. Д. Рыбы Черного моря. — Москва: Изд-во ВНИРО, 2007. — 238 с.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Автори та редактори Вікіпедії
original
visit source
partner site
wikipedia UK

Морський язик піщаний: Brief Summary ( Ukrainian )

provided by wikipedia UK
Quéro, J.-C., M. Desoutter and F. Lagardère, 1986. Soleidae. p. 1308–1324. In P.J.P. Whitehead, M.-L. Bauchot, J.-C. Hureau, J. Nielsen and E. Tortonese (eds.) Fishes of the North-eastern Atlantic and the Mediterranean. UNESCO, Paris. Vol. 3. Ben-Tuvia, A., 1990. A taxonomic reappraisal of the Atlanto-Mediterranean soles Solea solea, S. senegalensis and S. lascaris. J. Fish Biol. 36(6): 947–960. Froese R., Pauly D. (eds.) (2012). "Pegusa lascaris" на FishBase. Версія за December 2012 року. Васильева Е. Д. Рыбы Черного моря. — Москва: Изд-во ВНИРО, 2007. — 238 с.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Автори та редактори Вікіпедії
original
visit source
partner site
wikipedia UK

幾內亞大鼻鰨 ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科
二名法 Pegusa lascaris
Risso, 1810

幾內亞大鼻鰨輻鰭魚綱鰈形目鰨亞目鰨科的其中一,為亞熱帶海水魚,分布於東大西洋地中海黑海亞速海海域,棲息深度5-350公尺,體長可達40公分,棲息在沙石底質底層水域,以甲殼類貝類片腳類等為食,生活習性不明,可作為食用魚。

参考文献

扩展阅读

 src= 維基物種中有關幾內亞大鼻鰨的數據

小作品圖示这是一篇關於魚類小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑

幾內亞大鼻鰨: Brief Summary ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科

幾內亞大鼻鰨為輻鰭魚綱鰈形目鰨亞目鰨科的其中一,為亞熱帶海水魚,分布於東大西洋地中海黑海亞速海海域,棲息深度5-350公尺,體長可達40公分,棲息在沙石底質底層水域,以甲殼類貝類片腳類等為食,生活習性不明,可作為食用魚。

license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑