Chobotnice sydneyská (Octopus tetricus) je hlavonožec z čeledi chobotnicovití (Octopodidae).
Dospělci chobotnice sydneyské mají ramena dlouhá až 2 metry.
V roce 2009 bylo u východního pobřeží Austrálie objeveno místo, kde žije po hromadě 16 jedinců chobotnice sydneyské. Skládá se z několika doupat, které se nacházejí okolo člověkem vyrobeného předmětu. V roce 2017 bylo objeveno druhé podobné místo tvořené 13 obydlenými a několika prázdnými doupaty. Chobotnice zde projevují společenské chování jinak běžné u obratlovců.[1]
Obrázky, zvuky či videa k tématu chobotnice sydneyská ve Wikimedia Commons
Chobotnice sydneyská (Octopus tetricus) je hlavonožec z čeledi chobotnicovití (Octopodidae).
Octopus tetricus, the gloomy octopus or the common Sydney octopus,[3] is a species of octopus from the subtropical waters of eastern Australia and New Zealand.[2] O. tetricus belongs to the Octopus vulgaris species group and is a commercially prized species. All species within the O. vulgaris group are similar in morphology.[4] The English translation of O. tetricus (Latin) is 'the gloomy octopus'.[5]
Octopus tetricus was originally discovered in New South Wales and was also found along the eastern Australian coastline. It occurs from Lakes Entrance in Victoria [5] to Moreton Bay in southern Queensland.[6] Octopus tetricus is distributed in the subtropical seas of eastern Australia and northern New Zealand, including Lord Howe Island. A close relative, Octopus djinda, occurs at similar latitudes in Western Australia, from Shark Bay to Cape Le Grand,[5] and was considered to be conspecific with O. tetricus until 2021. It is one of the most common species of octopus found in New Zealand, alongside Pinnoctopus cordiformis and Macroctopus maorum.[7]
Octopus tetricus is normally coloured grey to mottled brown with rufous arm faces that taper towards the tip. Their eyes are typically white in colour. The skin has many small irregularly shaped patches and large warty structures used to make it appear spiky when the octopus camouflages itself as seaweed.[3] The adults typically have a tentacle span of 2 metres (6.6 ft).[8]
The reproductive cycle of females is tied to seasonal changes, similar to many other species. Females reach maturity around Australia's spring and summer seasons in order to mate and lay eggs.[9] During the mating process the male O. tetricus passes spermatophores to the female in two different ways. The male either wraps his arms and web around the female's mantle or reaches his mating arm from a distance and inserts it into the female's mantle. Spermatophores are released from the male's "terminal organ", moved by the male's oral suckers, and then the spermatophores are inserted into the female's oviduct.[10]
Octopus tetricus start out as eggs that are laid in large numbers in the octopus's nest. The eggs are normally glued to the rock or substrate at the top of the den created by the female octopus. The female usually lays her eggs over several nights in a string formation. The size and number of strings of eggs usually depends on how large the female is and can have between 60 and 200 egg strings. The female then guards the eggs until they hatch.[11] Female O. tetricus have also been known to store viable spermatozoa for up to 114 days. The amount of time embryonic development takes varies with water temperature, and newly hatched O. tetricus larvae are about 2.5 mm long and 1.1mm wide.[12] These larvae go through a stage called the paralarval stage where they are considered planktonic, or free floating, organisms before they settle to the bottom and grow large enough to hunt for their food. This stage may last around 35–60 days.[13] The females of O. tetricus have been known to cannibalise the males following mating.[3]
Temperature plays a key role in growth of this octopus species. With a good food supply, octopuses that reside in areas with a cooler water temperature tend to grow slower during the key growth phase and when they reach maturity they are generally larger than octopuses that are found in warmer water temperatures.[13]
Adult O. tetricus is observed to have a relatively small body size and a lifespan of approximately 11 months.[9] Female O. tetricus rarely eat or sleep during the protection of the nest and die shortly after the eggs hatch.[11] Females are found to mature at a slower rate and become larger than male O. tetricus.[9]
Octopus tetricus occurs in the intertidal zone along rocky shores and in the ocean and it has been suggested that this species is associated more commonly with rocky reefs during the breeding season, although they frequent areas of the sea bed with soft-sediments for much of their life.[3] O. tetricus alter their habitats by digging out dens and using remains from prey, including but not limited to shells. It is very common for scallop beds to be found in close proximity to the excavated dens. The scallops serve as a food source and their shells are part of the shell beds built. This species of octopus is considered to be an ecosystem engineer. This means that the way they create their habitats influences and builds an ecosystem around their dwellings. The shell beds that are created around the excavated dens attract hermit crabs and fish due to the various hiding places created. Small fish and other small prey species attract larger species and the cycle builds, creating an ecosystem.[14] A solid object can serve as a good den that can also be the start of a new settlement for O. tetricus.[15] Studies show that O. tetricus has higher populations in patch reef habitats than broken reef habitats, and were scarcely found on flat reefs. Adult O. tetricus were also found to occupy coastal reefs in the summer and then disappear around the second week of April, which is the second week of autumn in Australia.[16] Shelters serve a vital role in octopus ecology. The species is generally known to be solitary, but complex social behaviours have been observed by scientists.[17]
Scientists have observed many different behaviours exhibited by O. tetricus including, signalling, mating, mate defence, and aggression. Some have even observed an octopus evicting another from its den. Occasionally this aggressive behaviour led to physical altercations between octopuses.[17] It is a territorial species which sits out the day in a lair among rocks and rubble, the rubble being collected to create a defensible lair. The lairs of this species can be identified by the shells of the octopus's prey which it scatters around its home. They move about the rocks by crawling using their arms but they can use their siphon to propel themselves through the water by generating a jet of water or to move (throw) shells, silt, and algae.[3][18]
Observation of mating behaviours has revealed that O. tetricus females have a stronger precopulatory preference for males that have longer mating appendages, or ligulae. Both female and male octopuses mate multiple times throughout a mating season. Female octopuses are able to accept multiple spermatophores from males but they only produce one brood of eggs at the end of a mating season.[19]
Octopus tetricus is primarily a nocturnal feeder which uses its sharp beak to feed on crustaceans and molluscs, for example sea snails and bivalves. It has also been recorded as being cannibalistic.[3]
Two areas in Jervis Bay where they congregate have been dubbed Octopolis and Octlantis,[15][17] containing a large area of discarded shells where ten or more octopuses den and mate.[20][21]
Octopus tetricus may be caught as bycatch in trawl and lobster-pot fisheries and is then sold for both human consumption and for use as bait.[3]
Octopus tetricus, the gloomy octopus or the common Sydney octopus, is a species of octopus from the subtropical waters of eastern Australia and New Zealand. O. tetricus belongs to the Octopus vulgaris species group and is a commercially prized species. All species within the O. vulgaris group are similar in morphology. The English translation of O. tetricus (Latin) is 'the gloomy octopus'.
Octopus tetricus est une espèce d'octopodes de la famille des Octopodidae.
Comme d'autres espèces de pieuvre cette espèce chasse la nuit (homards, crabes...) et elle fuit la lumière le jour et se retire dans des anfractuosité. Dans les récifs rocheux australiens on a montré qu'elle peut aménager sa tanière en la recouvrant avec des roches.
Cette espèce est présente dans les eaux de l'est de l'océan Indien, à l'ouest de l'océan Pacifique et au large de la Nouvelle-Zélande[3].
En 2012, à partir d'une population étudiée dans la baie de Jervis en Australie, des biologistes marins ont découvert que cette espèce est très sociale, et qu'elle pourrait être dans une certaine mesure une espèce-ingénieur en aménageant son environnement[4]. Ils ont trouvé jusqu'à 16 pieuvres sombres dans les trous de roches entourés d'un amas coquiller (qu'ils ont baptisées Octopolis). Ces animaux étaient actifs durant la journée, s'accouplant et se battant.
En 2017, une seconde étude décrit une autre groupe social trouvé à quelques centaines de mètres du premier dans une sorte de petit village subaquatique que les chercheurs ont baptisé Octlantis ; là 23 "habitations" sont regroupés dans trois petites zones rocheuses, toutes également entourées de monticules de coquilles qui semblent avoir été accumulées là par les pieuvres. Une caméra sous-marine les a filmées durant 8 jours, montrant jusqu'à 15 pieuvres souvent en interaction avec d'autres ; s'accouplant ou semblant se disputer, se signalant, défendant des compagnons, cherchant à évincer des pieuvres de certaines tanières et tendant de susciter l'exclusion de certains individus du site[5]… en oubliant même de se cacher de prédateurs comme un requin de passage. Les auteurs se demandent si cette promiscuité présente des avantages ou des inconvénients, et si oui lesquels[6].
Octopus tetricus est une espèce d'octopodes de la famille des Octopodidae.
Comme d'autres espèces de pieuvre cette espèce chasse la nuit (homards, crabes...) et elle fuit la lumière le jour et se retire dans des anfractuosité. Dans les récifs rocheux australiens on a montré qu'elle peut aménager sa tanière en la recouvrant avec des roches.
Il polpo tetro (Octopus tetricus, Gould, 1852), noto anche con il nome di polpo di Sydney, è un mollusco cefalopode della famiglia Octopodidae, diffuso nelle coste dell'Australia orientale e della Nuova Zelanda.
O. tetricus è distribuito nei mari subtropicali dell'Australia orientale e della Nuova Zelanda settentrionale, inclusa l'isola di Lord Howe. L'areale australiano va dal Nuovo Galles del Sud, dove è stato originariamente scoperto, a Moreton Bay nel sud del Queensland; viene anche chiamato "polpo di Sydney", dove è molto comune. A latitudini simili nell'Australia occidentale si trova una specie (o sottospecie) strettamente correlata, il "polpo di Perth", indicata come "Octopus (cfr) tetricus".
Il polpo tetro vive nei porti (come nel porto di Sydney, dove è abbondante), in coste rocciose, su fondali sabbiosi e nei letti di alghe, dalla superficie a pochi metri di profondità.
I cromatofori, nel caso dei cefalopodi, sono organi neuromuscolari che contengono pigmenti e funzionano in modo diverso rispetto alla maggior parte degli altri animali. I cromatofori reagiscono agli stimoli e facilitano l'interazione con l'ambiente. Ogni organo contiene un sacco elastico contenente un pigmento che è attaccato al muscolo radiale del polpo. Quando il polpo si eccita, i muscoli radiali si contraggono e dilatano i cromatofori. Al contrario, quando il polpo è in uno stato rilassato, i cromatofori si ritrarranno nel sacco elastico.
Poiché questi cromatofori interagiscono con l'ambiente, consentono al polpo di selezionare, in qualsiasi momento, un particolare modello corporeo: possono per esempio decidere di modificare la loro pelle, da liscia a rugosa. Ciò gli consente, ad esempio, di mimetizzarsi e nascondersi dai loro predatori. Un'altra funzione dei cromatofori è la comunicazione intraspecifica che facilita la comunicazione tra individui.
Anche i polpi appena nati hanno dei cromatofori, detti "cromatofori fondatori", organi simili a sacche che contengono pigmenti nella loro pelle. I cromatofori fondatori sono ben visibili nei giovani e diventano più piccoli e poco visibili quando il polpo si avvicina all'età adulta.
Il polpo tetro (Octopus tetricus, Gould, 1852), noto anche con il nome di polpo di Sydney, è un mollusco cefalopode della famiglia Octopodidae, diffuso nelle coste dell'Australia orientale e della Nuova Zelanda.
Octopus tetricus is een soort in de taxonomische indeling van de inktvissen, een klasse dieren die tot de stam der weekdieren (Mollusca) behoort. De inktvis komt enkel in zout water voor en is in staat om van kleur te veranderen. Hij beweegt zich voort door water in zijn mantel te pompen en het er via de sifon weer krachtig uit te persen. De inktvis is een carnivoor en zijn voedsel bestaat voornamelijk uit vis, krabben, kreeften en weekdieren die ze met de zuignappen op hun grijparmen vangen.
De inktvis komt uit het geslacht Octopus en behoort tot de familie Octopodidae. Octopus tetricus werd in 1852 beschreven door Gould.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
Multimedia w Wikimedia Commons Octopus tetricus – gatunek głowonoga z rzędu ośmiornic.
W polskich tekstach popularyzatorskich bywa nazywana ponurą ośmiornicą, co jest tłumaczeniem angielskiej nazwy zwyczajowej gloomy octopus[3]. Notowana w Oceanie Indyjskim i południowo-zachodnim Oceanie Spokojnym[2].
Żyją około 11 miesięcy. Rozwój zarodkowy trwa kilkadziesiąt dni – dłużej lub krócej, w zależności od temperatury wody, prawdopodobnie również kilkadziesiąt dni trwa stadium paralarwy, czyli meroplanktonicznego osobnika młodocianego nieco tylko odmiennego od dorosłego (przeobrażenie niezupełne). Dorosłe osobniki żyją jako element bentosu i są stosunkowo nieduże, mając rozpiętość ramion bliską 2 metrom. Unoszenie prądem postaci młodocianych jest sposobem dyspersji[4].
Zachowania godowe obserwowane są przez większą część roku bez wyraźnej sezonowości[5].
W interakcjach międzyosobniczych posługują się znakami wizualnymi. Wyrazem dominacji jest unoszenie płaszcza i ustawianie się wyżej (podnoszenie głowy na ramionach, ustawianie się na wyniesieniu podłoża), jak również ciemniejszy kolor ciała. Im kolor ciemniejszy, tym większa skłonność do agresji. W starciach rzadko dochodzi do bezpośredniej walki, czyli zapasów lub w ogóle dotykania. Najczęściej zdarza się to między osobnikami o podobnym odcieniu, podczas gdy w spotkaniach osobnika wyraźnie ciemniejszego i bladszego, ten drugi zwykle ustępuje bez walki. Częstym kontaktem jest wysuwanie macki w kierunku drugiego osobnika, bez bezpośredniego dotyku. Najczęściej w takiej sytuacji ramię wysuwa osobnik zajmujący jamę[5].
Podobnie jak inne ośmiornice, uważane są za zwierzęta samotnicze. W warunkach niedoboru siedlisk tworzą jednak skupiska. W XXI wieku odkryto kilka takich skupisk, jedno utworzone na zatopionym wytworze ludzkim, drugie na siedlisku naturalnym. Siedliska te ośmiornice przekształciły, gromadząc muszle małży. Zostały one nazwane odpowiednio Octopolis i Octlantis[3].
Octopus tetricus – gatunek głowonoga z rzędu ośmiornic.
W polskich tekstach popularyzatorskich bywa nazywana ponurą ośmiornicą, co jest tłumaczeniem angielskiej nazwy zwyczajowej gloomy octopus. Notowana w Oceanie Indyjskim i południowo-zachodnim Oceanie Spokojnym.
Żyją około 11 miesięcy. Rozwój zarodkowy trwa kilkadziesiąt dni – dłużej lub krócej, w zależności od temperatury wody, prawdopodobnie również kilkadziesiąt dni trwa stadium paralarwy, czyli meroplanktonicznego osobnika młodocianego nieco tylko odmiennego od dorosłego (przeobrażenie niezupełne). Dorosłe osobniki żyją jako element bentosu i są stosunkowo nieduże, mając rozpiętość ramion bliską 2 metrom. Unoszenie prądem postaci młodocianych jest sposobem dyspersji.
Zachowania godowe obserwowane są przez większą część roku bez wyraźnej sezonowości.
W interakcjach międzyosobniczych posługują się znakami wizualnymi. Wyrazem dominacji jest unoszenie płaszcza i ustawianie się wyżej (podnoszenie głowy na ramionach, ustawianie się na wyniesieniu podłoża), jak również ciemniejszy kolor ciała. Im kolor ciemniejszy, tym większa skłonność do agresji. W starciach rzadko dochodzi do bezpośredniej walki, czyli zapasów lub w ogóle dotykania. Najczęściej zdarza się to między osobnikami o podobnym odcieniu, podczas gdy w spotkaniach osobnika wyraźnie ciemniejszego i bladszego, ten drugi zwykle ustępuje bez walki. Częstym kontaktem jest wysuwanie macki w kierunku drugiego osobnika, bez bezpośredniego dotyku. Najczęściej w takiej sytuacji ramię wysuwa osobnik zajmujący jamę.
Podobnie jak inne ośmiornice, uważane są za zwierzęta samotnicze. W warunkach niedoboru siedlisk tworzą jednak skupiska. W XXI wieku odkryto kilka takich skupisk, jedno utworzone na zatopionym wytworze ludzkim, drugie na siedlisku naturalnym. Siedliska te ośmiornice przekształciły, gromadząc muszle małży. Zostały one nazwane odpowiednio Octopolis i Octlantis.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
