Anisopetala, es un género con 16 especies de orquídeas epífitas de las tierras bajas del Sudeste de Asia. Anisopetala se ha separado del género Dendrobium.
Las especies son plantas pequeñas a grandes de hábitos epífitas con muchos tallos largos y delgados, con el centro agrandado, ramificado, con las costillas, erectos a colgantes, cubiertos a lo largo de toda su longitud de hojas perennes, lanceoladas de color morado. Florece en una inflorescencia corta de unos 10 cm de longitud, ramificada y erecta en su mayoría con racimos con una a diez grandes flores, bien visibles, de color variable y de larga vida.
Las flores tienen una claro mentón formado por la fusión de la base de los sépalos laterales. El labio es trilobulado, con lóbulos laterales pequeños y oscuros a veces dos y una punta aguda, y lleva a menudo un pequeño callo en la base.
Las especies se encuentran en los árboles en lugares húmedos en tierras bajas de las selvas tropicales y los bosques montanos de India, Tailandia, Malasia, Sumatra, Java, Islas Ryukyu y Filipinas.
Anisopetala: nombre genérico que deriva del griego aniso (incorrecto) y petalon (pétalo).
El género fue descrito por (Kraenzl.) M.A.Clem. y publicado en Telopea 10: 283. 2003.[1] La especie tipo es: Anisopetala mutabilis (Blume) M.A.Clem.
Anisopetala, es un género con 16 especies de orquídeas epífitas de las tierras bajas del Sudeste de Asia. Anisopetala se ha separado del género Dendrobium.
Anisopetala is een geslacht met zestien soorten orchideeën uit de onderfamilie Epidendroideae. Het geslacht is afgesplitst van Dendrobium.
Het zijn epifytische orchideeën van het laagland van Zuidoost-Azië, met vertakte trossen variabel gekleurde bloemen.
De botanische naam Anisopetala is een samenstelling van Oudgriekse ἄνισος, anisos (ongelijk) en πέταλον, petalon (kroonblad).
Anisopetala-soorten zijn kleine tot grote epifytische planten met vele lange, dunne, in het midden wat opgeblazen, vertakte, geribbelde, rechtopstaande tot afhangende stengels, over de hele lengte bezet met groenblijvende, paars aanlopende lancetvormige bladeren en zijstandige, korte, vertakte, meestal rechtopstaande trossen met één tot een tiental grote, opvallende, variabel gekleurde en langlevende bloemen.
De bloemen bezitten een duidelijk mentum gevormd door een fusie van de basis van de laterale kelkbladen. De toppen van de kelk- en kroonbladen zijn gespreid. De bloemlip is drielobbig, met kleine en soms onduidelijke zijlobben en een tweepuntige top, en draagt dikwijls een kleine callus aan de basis.
Anisopetala-soorten komen voor op bomen op vochtige plaatsen in laaglandregenwouden en montane bossen van India, Thailand, Maleisië, Sumatra, Java, de Ryukyu-eilanden en de Filipijnen.
Anisopetala is in 2003 van Dendrobium afgesplitst door Clements[1].
Het geslacht telt in de meest recent geaccepteerde taxonomie zestien soorten. De typesoort is Anisopetala mutabilis.
Anisopetala is een geslacht met zestien soorten orchideeën uit de onderfamilie Epidendroideae. Het geslacht is afgesplitst van Dendrobium.
Het zijn epifytische orchideeën van het laagland van Zuidoost-Azië, met vertakte trossen variabel gekleurde bloemen.
