Die Dipsadinae sind eine in Nord-, Mittel- und Südamerika vorkommende Unterfamilie kleiner Schlangen aus der Familie der Nattern (Colubridae).
Die zu den Dipsadinae gehörenden Arten sind klein bis mittelgroß und werden 40 bis 120 cm lang. Der Körper ist seitlich meist etwas abgeflacht, so dass die Tiere höher als breit sind. Der große, abgeflachte Kopf sitzt bei vielen Arten keulenartig auf einem sehr schlanken Hals. Die Augen sind groß, stehen hervor und haben elliptische Pupillen. Die beiden Flügelbeine sind extrem kurz und stehen parallel. Die Mentalgrube, eine Grube unterhalb des Kopfes, die zentral zwischen den Kinnschilden und den Gularia liegt, fehlt. Die direkt über der Wirbelsäule liegenden Rückenschuppen sind oft vergrößert, was mit einer geringeren Zahl von Schuppenreihen korreliert. Im Unterschied zu anderen Schlangen ist bei den Dipsadinae nicht die linke, sondern die rechte Lunge reduziert. Dazu kommt bei einigen Gattungen eine Tracheallunge.
Viele Arten der Dipsadinae (Tribus Dipsadini) ernähren sich, ähnlich wie die Schlangen der asiatischen Familie Pareatidae, die früher zu den Dipsadinae gezählt wurden, von Schnecken und werden im deutschen als Schneckennattern bezeichnet. Der Kiefer der Schneckennattern ist darauf spezialisiert die Weichtiere aus ihrem Gehäuse herauszuholen. Dazu führen sie ihren Unterkiefer in das Gehäuse ein und ergreifen mit ihren vorne verlängerten Zähnen mit einer Drehung die Weichteile der Beute und ziehen sie anschließend aus dem Gehäuse. Die Kieferzähne stehen auf den vier zahntragenden, paarigen Kieferknochen in parallelen Reihen und werden von vorne nach hinten immer kleiner. Im Vergleich zu anderen Schlangen hat der Kiefer der Schneckennattern eine geringere Beweglichkeit.
Die Dipsadinae gehören als Unterfamilie zur großen Familie der Nattern (Colubridae). Ihre Schwestergruppe und nächste Verwandte sind die Pseudoxenodontinae. Beide zusammen bilden die Schwestergruppe der Wassernattern (Natricinae).[1] Die ursprünglich der Unterfamilie zugeordneten asiatischen Gattungen bilden heute die Familie Pareidae und stehen dadurch außerhalb der Nattern.[2] Nach Pyron et al. ergibt sich folgende äußere Systematik:[1]
Nattern (Colubridae)Dipsadinae
Eigentliche Nattern (Colubrinae)
Tribus Pseudoboini:[3]
Tribus Dipsadini (Südamerikanische Schneckennattern):[3]
Insgesamt gehören über 700 Arten zu den Dipsadinae.[4]
Die Dipsadinae sind eine in Nord-, Mittel- und Südamerika vorkommende Unterfamilie kleiner Schlangen aus der Familie der Nattern (Colubridae).
Dipsadinae is a large subfamily of colubroid snakes, sometimes referred to as a family (Dipsadidae).[3][4][5][6][7] They are found in most of the Americas, including the West Indies, and are most diverse in South America.[8][9] There are more than 700 species.[7]
Dipsadinae are an ecologically and morphologically diverse group of mostly small to moderate-sized snakes (typically less than 80 cm (31 in) in total length). Some are arboreal, but others are aquatic or terrestrial and may even burrow. Most are oviparous.[9] Many eat frogs or lizards, and some consume mammals and birds. Several genera (e.g. Adelphicos, Atractus, Geophis, Dipsas, Ninia, Sibon, Sibynomorphus, Tropidodipsas) are specialized feeders on gooey and slimy prey, such as frog eggs, earthworms, snails, and slugs.[10][11][12][13][14] Almost all species are completely harmless to humans, although a few genera (e.g. Borikenophis, Cubophis, Heterodon, Hydrodynastes, Philodryas) have inflicted painful bites with local, non-life-threatening symptoms.[15]
Some authors refer to part or all of this group as Xenodontinae, but if the two names are used synonymously, Dipsadinae is the correct name because it is older.[4] When Xenodontinae is used non-synonymously, it normally refers to the larger and more derived South American-Caribbean subclade containing the genus Xenodon and its relatives, whereas Dipsadinae sensu stricto is restricted to the smaller and more basal Central American subclade containing the genus Dipsas and its relatives.[8][16] Also, a third North American group (sometimes called "Carphophiinae") contains nine species in five genera at the base of the Dipsadinae (the "North American relicts" thought to have descended from the ancestors of dipsadines as they crossed from Asia to South America by way of North America; genera Heterodon, Farancia, Diadophis, Carphophis, and Contia).[17]
Within the Dipsadinae, the three major groups/clades or subfamilies are the Central American group ("Dipsadinae" sensu stricto), the South American + Caribbean group ("Xenodontinae"), and a small North American group (sometimes called the "Carphophiinae" or, incorrectly, "Heterodontinae").[a][17] In addition, a number of snake genera are likely to be dipsadines based on their morphology and geographic range, but because of the absence of genetic data and information about their closest relatives, they are considered genera incertae sedis and are not currently placed in a subgroup of the Dipsadinae.
.jpg)
{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link) Dipsadinae is a large subfamily of colubroid snakes, sometimes referred to as a family (Dipsadidae). They are found in most of the Americas, including the West Indies, and are most diverse in South America. There are more than 700 species.
Dipsadinae are an ecologically and morphologically diverse group of mostly small to moderate-sized snakes (typically less than 80 cm (31 in) in total length). Some are arboreal, but others are aquatic or terrestrial and may even burrow. Most are oviparous. Many eat frogs or lizards, and some consume mammals and birds. Several genera (e.g. Adelphicos, Atractus, Geophis, Dipsas, Ninia, Sibon, Sibynomorphus, Tropidodipsas) are specialized feeders on gooey and slimy prey, such as frog eggs, earthworms, snails, and slugs. Almost all species are completely harmless to humans, although a few genera (e.g. Borikenophis, Cubophis, Heterodon, Hydrodynastes, Philodryas) have inflicted painful bites with local, non-life-threatening symptoms.
Los dipsadinos (Dipsadinae) son una subfamilia de la familia de serpientes Colubridae. Comprende 95 géneros y 738 especies.[1] Algunos autores le reconocen rango de familia (Dipsadidae),[2][1] mientras que otros la siguen considerando una subfamilia de Colubridae.[3]
Incluye los siguientes géneros:[1]
Los dipsadinos (Dipsadinae) son una subfamilia de la familia de serpientes Colubridae. Comprende 95 géneros y 738 especies. Algunos autores le reconocen rango de familia (Dipsadidae), mientras que otros la siguen considerando una subfamilia de Colubridae.
Jämepeamadulased on maoliste alamsugukond (Dipsadinae) sugukonnas Colubridae või sugukond (Dipsadidae)ülemsugukonnas Colubroidea.
Jämepeamadulaste süstemaatika pole päris selge. Jämepeamadulasi[2] on klassifitseeritud mitmeti, neid on klassifitseeritud kui nastiklasi, Xenodontidae alamsugukonnana ja osad autorid paigutavad nad, seisuga 2009, ka sugukonda Dispadidae.[3]
Jämepeamadulaste alamsugukond liigitatakse roomajate andmebaasis järgmisteks perekondadeks[4][5]:
Need väikesed (mitte üle 1 m pikad) maod elavad Lõuna-Ameerikas ja Kesk-Ameerikas, Aasias ja Indias.[2]
Erinevalt teistest madudest on jämepeamadulastel mitte vasak vaid parem kops taandarenenud.
Jämepeamadulased toituvad peamiselt väikestest selgrootutest. Nende madude alalõua parem ning vasak pool on kaotanud omavahelise liikuvuse ja on teineteisega jäigalt seostunud. Nendel väikestel madudel on soonilised hambad mis on suunatud kõri poole ja neid kasutavad nad toitumisel aga teadlaste arvates ka sisestamaks saakloomadesse mürgina toimivat süljenäärmete nõret. Nad toituvad peamiselt limustest ja kojaga tigudest.
Teatmeteoses Loomade elu, V köite, 295. lk kirjeldatakse seda järgnevalt[2]
Teadlased on need maod inimestele üldiselt ohutuks tunnistanud[3]. Osadel Dipsadidae sugukonda kuuluvatel madudel on laboratooriumides Duvernoy näärme eritiste manustamisel biotestidesse kaasatud katseloomadele teatav oht loomade elule kinnitust leidnud. [6]
Jämepeamadulased on maoliste alamsugukond (Dipsadinae) sugukonnas Colubridae või sugukond (Dipsadidae)ülemsugukonnas Colubroidea.
Lielgalvas zalkšu apakšdzimta (Dipsadinae) ir viena no zalkšu dzimtas (Colubridae) apakšdzimtām, kas reizēm tiek izdalīta kā atsevišķa dzimta — Dipsadidae. Ir sistemātiķi, kas apakšdzimtu sistematizē ar zinātnisko nosaukumu — Xenodontinae, tomēr priekšroka būtu Dipsadinae vārda lietošanai.[1] Šajā apakšdzimtā ir apvienotas gandrīz 700 sugas, kas tiek iedalītas apmēram 100 ģintīs.[1][2] Gandrīz visas lielgalvas zalkšu apakšdzimtas sugas izplatītas Amerikas kontinentos, izņemot karstavotu ķīļmugurzalkšus (Thermophis), kas mājo Ķīnā.[1][3][4] Lielgalvas zalkšu sugas mājo tropu un mērenās joslas biotopos.[1]
Kā jau lielai dzīvnieku grupai raksturīgs, sugām ir liela dažādība ķermeņa formās, krāsās, barošanās ieradumos. Kā kopīgo īpašību visām sugām varētu minēt to, ka šiem zalkšiem salīdzinoši mutes ir lielākas un zobi aug īpaši dziļi.[1] Lielākā daļa sugu nav indīgas, bet dažas sugas ir ļoti indīgas un cilvēkam bīstamas, piemēram, Centrālamerikas ceļu zalktis (Conophis lineatus).[1] Šīs apakšdzimtas sugas galvenokārt vairojas, dējot olas, bet dažas sugas ir oldzīvdzemdētājas un dzemdē dzīvus mazuļus.[1]
Lielgalvas zalkšu apakšdzimta (Dipsadinae)[2][5]
Lielgalvas zalkšu apakšdzimta (Dipsadinae) ir viena no zalkšu dzimtas (Colubridae) apakšdzimtām, kas reizēm tiek izdalīta kā atsevišķa dzimta — Dipsadidae. Ir sistemātiķi, kas apakšdzimtu sistematizē ar zinātnisko nosaukumu — Xenodontinae, tomēr priekšroka būtu Dipsadinae vārda lietošanai. Šajā apakšdzimtā ir apvienotas gandrīz 700 sugas, kas tiek iedalītas apmēram 100 ģintīs. Gandrīz visas lielgalvas zalkšu apakšdzimtas sugas izplatītas Amerikas kontinentos, izņemot karstavotu ķīļmugurzalkšus (Thermophis), kas mājo Ķīnā. Lielgalvas zalkšu sugas mājo tropu un mērenās joslas biotopos.
Multimedia w Wikimedia Commons Dipsadinae (połozy właściwe) – grupa węży (podrodzina) z rodziny Colubridae (połozowate).
Do podrodziny zaliczanych jest 797 gatunków zgrupowanych w 97 rodzajach [1]:
Dipsadinae (połozy właściwe) – grupa węży (podrodzina) z rodziny Colubridae (połozowate).
Do podrodziny zaliczanych jest 797 gatunków zgrupowanych w 97 rodzajach :
rodzaj: Adelphicos rodzaj: Alsophis rodzaj: Amastridium rodzaj: Amnesteophis rodzaj: Apostolepis rodzaj: Arrhyton rodzaj: Atractus rodzaj: Boiruna rodzaj: Borikenophis rodzaj: Caaeteboia rodzaj: Calamodontophis rodzaj: Caraiba rodzaj: Carphophis rodzaj: Cenaspis rodzaj: Cercophis rodzaj: Chersodromus rodzaj: Clelia rodzaj: Coniophanes rodzaj: Conophis rodzaj: Contia rodzaj: Coronelaps rodzaj: Crisantophis rodzaj: Cryophis rodzaj: Cubophis rodzaj: Diadophis rodzaj: Diaphorolepis rodzaj: Dipsas rodzaj: Ditaxodon rodzaj: Drepanoides rodzaj: Echinanthera rodzaj: Elapomorphus rodzaj: Emmochliophis rodzaj: Enuliophis rodzaj: Enulius rodzaj: Erythrolamprus rodzaj: Eutrachelophis rodzaj: Farancia rodzaj: Geophis rodzaj: Gomesophis rodzaj: Haitiophis rodzaj: Helicops rodzaj: Heterodon rodzaj: Hydrodynastes rodzaj: Hydromorphus rodzaj: Hydrops rodzaj: Hypsiglena rodzaj: Hypsirhynchus rodzaj: Ialtris rodzaj: Imantodes rodzaj: Leptodeira rodzaj: Lioheterophis rodzaj: Lygophis rodzaj: Magliophis rodzaj: Manolepis rodzaj: Mussurana rodzaj: Ninia rodzaj: Nothopsis rodzaj: Omoadiphas rodzaj: Oxyrhopus rodzaj: Paraphimophis rodzaj: Phalotris rodzaj: Philodryas rodzaj: Phimophis rodzaj: Plesiodipsas rodzaj: Pliocercus rodzaj: Pseudalsophis rodzaj: Pseudoboa rodzaj: Pseudoeryx rodzaj: Pseudoleptodeira rodzaj: Pseudotomodon rodzaj: Psomophis rodzaj: Ptychophis rodzaj: Rhachidelus rodzaj: Rhadinaea rodzaj: Rhadinella rodzaj: Rhadinophanes rodzaj: Rodriguesophis rodzaj: Saphenophis rodzaj: Sibon rodzaj: Sibynomorphus rodzaj: Siphlophis rodzaj: Sordellina rodzaj: Synophis rodzaj: Tachymenis rodzaj: Taeniophallus rodzaj: Tantalophis rodzaj: Thamnodynastes rodzaj: Thermophis rodzaj: Tomodon rodzaj: Tretanorhinus rodzaj: Trimetopon rodzaj: Tropidodipsas rodzaj: Tropidodryas rodzaj: Uromacer rodzaj: Uromacerina rodzaj: Urotheca rodzaj: Xenodon rodzaj: Xenopholis.jpg)
.jpg)
