Το πέπερι είναι γένος αγγειόσπερμων, δικότυλων φυτών. Ανήκει στην τάξη Πεπερωδών και στην οικογένεια των Πιπεριδών με πάνω από 1.500 είδη μικρών δέντρων και θάμνων.
Βρίσκεται στις τροπικές περιοχές της γης. Το πιο σημαντικό είδος είναι το μαύρο πιπέρι (Piper nigrum) με καταγωγή από την Ινδία από τους καρπούς του παράγεται το λευκό και το μαύρο πιπέρι.
Αναρριχητικό φυτό που ξεπερνά τα 8 μέτρα σε ύψος. Τα φύλλα του είναι στιλπνά, πλατιά και τα άνθη του είναι αφανή σχηματίζοντας λεπτές ταξιανθίες. Ο καρπός ή κόκκος πιπεριού είναι μικρός, στρογγυλός, εμπύρηνος με σαρκώδες περικάρπιο και διάμετρο 5-8 χιλιοστά. Το χρώμα των καρπών είναι πράσινο και όταν ωριμάσουν γίνεται κιτρινοκόκκινο, όταν δε ξεραθούν γίνονται μαύροι. Το άρωμα τους είναι οξύ διαπεραστικό και ερεθιστικό στη μύτη και η γεύση πολύ καυτερή. Για την καλλίτερη ανάπτυξη του φυτού χρειάζονται υψηλές θερμοκρασίες και αρκετές βροχές. Τα φυτά πολλαπλασιάζονται με μοσχεύματα και καρποφορούν σε 2 χρόνια μετά τη φύτευση τους και για 30-40 χρόνια μπορούν να δίνουν καρπούς. Η συγκομιδή γίνεται συνήθως χειρωνακτικά. Καλλιεργείται ευρέως στην Ινδονησία , Ινδία, Καμπότζη, Μαλαισία και Βραζιλία.
Από άλλα Ασιατικά είδη όπως τα Piper retrofractum και πέπερι το μακρόν (Piper longum) παρασκευάζονται επίσης διάφορες ποικιλίες πιπεριού. Οι καρποί των ειδών αυτών χρησιμοποιούνται και στη λαϊκή ιατρική κατά διαφόρων παθήσεων.
Σημαντικής οικονομικής σημασίας είδος είναι και το πέπερι το βετέλειον (Piper betle) που καλλιεργείται στην Ινδία. Χρησιμοποιείται σε διάφορες τελετές όπου το μασούν με ένα φύλλο ομώνυμου φοίνικα. Είναι ήπιο διεγερτικό , τριμμένα φύλλα του χρησιμοποιούνται σαν μπαχαρικό, ενώ αρωματίζει και την αναπνοή. Στην Ινδία παρασκευάζουν και φάρμακο κατά του συναχιού.
Στην Πολυνησία καλλιεργείται το είδος πέπερι το μεθυστικόν από το οποίο παρασκευάζεται το ποτό κάβα που είναι και το εθνικό ποτό της χώρας. Σε μικρή ποσότητα είναι καλό αγχολυτικό και ηρεμιστικό , ενώ μεγάλη ποσότητα προκαλεί βαριάς μορφής μέθη. Ορισμένα από τα είδη του πεπέρεως χρησιμοποιούνται από τους ιθαγενείς για την παρασκευή δηλητηρίου που το τοποθετούν στα βέλη. Έτσι ζαλίζουν τα διάφορα ζώα και τα ψάρια καταφέρνοντας στη συνέχεια να τα συλλάβουν εύκολα.
