Dağlıq dazısı (lat. Hypericum montanum) - dazıkimilər fəsiləsinin dazı cinsinə aid bitki növü.
İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Dağlıq dazısı (lat. Hypericum montanum) - dazıkimilər fəsiləsinin dazı cinsinə aid bitki növü.
Planhigyn blodeuol lluosflwydd ydy Eurinllys gwelw sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Hypericaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Hypericum montanum a'r enw Saesneg yw Pale st john's-wort.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Eurinllys Gwelw, Eirynllys y Mynydd, Erinllis, Erinllys, Eurinllys Mynyddig, Eurinllys Mynyddol, Eurinllys y Mynydd.
Mae'n tyfu yn Ewrasia a Morocco.
Planhigyn blodeuol lluosflwydd ydy Eurinllys gwelw sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Hypericaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Hypericum montanum a'r enw Saesneg yw Pale st john's-wort. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Eurinllys Gwelw, Eirynllys y Mynydd, Erinllis, Erinllys, Eurinllys Mynyddig, Eurinllys Mynyddol, Eurinllys y Mynydd.
Bjergperikon (Hypericum montanum), ofte skrevet bjerg-perikon, er en flerårig, 50-90 cm høj plante i perikon-familien. Blomsterne er 2,5-3 cm i diameter med lancetformede bægerblade med langstilkede mørke kirtler i randen. I Danmark findes bjergperikon hist og her på skrænter, i lysåbne løvskove og krat.[1]
Bjergperikon (Hypericum montanum), ofte skrevet bjerg-perikon, er en flerårig, 50-90 cm høj plante i perikon-familien. Blomsterne er 2,5-3 cm i diameter med lancetformede bægerblade med langstilkede mørke kirtler i randen. I Danmark findes bjergperikon hist og her på skrænter, i lysåbne løvskove og krat.
Das Berg-Johanniskraut (Hypericum montanum), auch Berg-Hartheu genannt, ist eine Pflanzenart aus der Familie der Johanniskrautgewächse. Das Berg-Johanniskraut ist trotz seines Namens keine reine Gebirgspflanze. Es ist in Mitteleuropa weit verbreitet, tritt aber nirgends besonders häufig auf. In den Alpen findet man es bis in eine Höhe von 1500 Metern.[1]
Das Berg-Johanniskraut ist eine ausdauernde krautige Pflanze, die Wuchshöhen von 30 bis 80 Zentimeter erreicht und einen aufrechten kahlen Stängel hat. Sie überwintert bedeckt von Laub bzw. Erde, weshalb sie als Hemikryptophyt bezeichnet wird. Die eiförmigen bis elliptischen Laubblätter sitzen gegenständig am Stängel und umfassen diesen etwas am Grund. Am Rand tragen die 2 bis 6 cm langen Blätter eine Reihe schwarzer Drüsenpunkte. Außerdem sind die Blattunterseiten entlang der Nerven kurz behaart. Die Abstände der Blattpaare sind im oberen Stängelteil deutlich größer als die Blätter selbst.
Der Blütenstand ist nur am oberen Ende der Stängel dicht (fast kopfig). Nach unten hin wird er durch auf kurzen Seitenästen sitzende Teilblütenstände aufgelockert (armblütig). Dort sprießen sie aus den oberen Blattachseln. Die radiärsymmetrischen Blüten sind zwittrig. Die fünf bis sechs Millimeter langen Kelchblätter sind lanzettlich spitz und tragen am Rand deutlich gestielte schwarze Drüsen. Die fünf gelben Kronblätter sind zirka 10 mm lang. Die Blüte hat zahlreiche Staubblätter. Die Blütezeit reicht von Juni bis August.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 16.[2]
Diese Art tritt in kleineren bis größeren Gruppen auf. Ihre Befruchtung erfolgt durch Selbst- oder Insektenbestäubung. Die Ausbreitung der Art erfolgt im Wesentlichen durch Selbstausbreitung.
Diese Art ist in ganz Europa bis in eine Höhenlage von 1500 m verbreitet. Außerhalb Europas sind nur wenige kleinere Vorkommen in Marokko, der Türkei und in Georgien bekannt. In den Allgäuer Alpen steigt es im Tiroler Teil am Heuberg bei Häselgehr bis zu einer Höhenlage von 1500 Metern auf.[3]
Man findet das Berg-Johanniskraut vorwiegend auf Trocken- und Halbtrockenrasen sowie in Laub- und Tannenwäldern und Gebüschen an trockenwarmen Standorten. Als ökologische Zeigerwerte nach Ellenberg wird die Art als Halbschattenpflanze für mäßigwarme bis warme Standorte bei gemäßigtem Seeklima angegeben. Die angezeigte Bodenbeschaffenheit ist danach gleichmäßig trocken bis mäßig feucht, niemals stark sauer, sondern stickstoffarm. Es ist eine schwache Charakterart der Ordnung Quercetalia pubescenti-petraeae, kommt aber auch in Gesellschaften der Verbände Fagion, Carpinion, Berberidion oder Geranion sanguinei vor.[2]
Der Artikel beruht hauptsächlich auf folgenden Unterlagen:
Das Berg-Johanniskraut (Hypericum montanum), auch Berg-Hartheu genannt, ist eine Pflanzenart aus der Familie der Johanniskrautgewächse. Das Berg-Johanniskraut ist trotz seines Namens keine reine Gebirgspflanze. Es ist in Mitteleuropa weit verbreitet, tritt aber nirgends besonders häufig auf. In den Alpen findet man es bis in eine Höhe von 1500 Metern.
Hypericum montanum is a plant species in the genus Hypericum commonly known as pale St. John's-wort or mountain St. John's wort.[1] It is native to Eurasia and Morocco in North Africa.[2]
Hypericum montanum are normally from 20 to 80 centimeters (8–32 inches). Its flower has five petals and it flowers from July to August.[3]
Hypericum montanum is a plant species in the genus Hypericum commonly known as pale St. John's-wort or mountain St. John's wort. It is native to Eurasia and Morocco in North Africa.
Hypericum montanum es una especie de fanerógama perteneciente a la familia Hypericaceae. Es originaria de Europa hacia el Norte de África, el noreste de Turquía y el Cáucaso.[1]
Es una planta herbácea perennifolia que puede crecer hasta los 80 cm de altura. Los tallos son gruesos, no ramificados. Las hojas son opuestas, ovadas, sésiles, y 5 cm de largo. Los pétalos son de color amarillo pálido y el doble de largos que los sépalos. El fruto es una cápsula.
Hypericum montanum fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Fl. Suec., ed. 2 (Linnaeus) 266. 1755[2]
Hipérico: nombre genérico que deriva del griego hyperikon ("sobre las imágenes" o "por encima de una aparición"). Para algunos, el nombre hace referencia a la propiedad que se le atribuía de hacer huir a los malos espíritus y las apariciones; solían colgarse flores de esta planta sobre las imágenes religiosas el día de San Juan. Para otros, las glándulas de sus pétalos parecen formar imágenes (a este hecho se le dio mucha importancia en la Edad Media, ya que era utilizado en los exorcismos por sus virtudes cabalísticas).
montanum: epíteto latino que significa "de las montañas".[3]
Hypericum montanum es una especie de fanerógama perteneciente a la familia Hypericaceae. Es originaria de Europa hacia el Norte de África, el noreste de Turquía y el Cáucaso.
Mägi-naistepuna (Hypericum montanum) on naistepunaliste sugukonda kuuluv taimeliik.
Ta on Eestis arvatud II kaitsekategooriasse (seisuga 2012).
Mägi-naistepuna andmebaasis eElurikkus 
Mägi-naistepuna (Hypericum montanum) on naistepunaliste sugukonda kuuluv taimeliik.
Ta on Eestis arvatud II kaitsekategooriasse (seisuga 2012).
Vuorikuisma (Hypericum montanum) on Euroopassa ja Pohjois-Afrikassa tavattava kuismakasvi. Suomessa laji on äärimmäisen harvinainen ja rauhoitettu kasvi.[1]
Vuorikuisma on yksittäisvartinen ja kasvaa 30–80 cm korkeaksi. Varsi on lähes tai täysin haaraton, liereä ja kalju. Varsilehdet ovat ruodittomia, 3–6 cm pitkiä, puikeita ja herttatyvisiä. Lehdet ovat laidoilta ja alta harvaan karheakarvaisia. Lehtien laidat ovat pikitäpläisiä, ylemmät lehdet kuultotäpläisiä. Kukinto on hyvin lyhythaarainen ja harvakukkainen. Täysin keltaisten kukkien verholehdet ovat suikeita ja niiden laidat selvästi ripsihampaisia, terälehdet juovattomia, nystyttömiä ja täplättömiä. Vuorikuisma kukkii heinä-elokuussa. [2]
Mäkikuismasta (Hypericum perforatum) ja särmäkuismasta (Hypericum maculatum) vuorikuisman erottaa varren avulla: vuorikuisman varsi on särmätön. Karvakuismasta (Hypericum hirsutum) vuorikuisman erottaa kaljun varren, herttatyvisten lehtien ja ripsihampaisten verholehtien avulla.
Lauhkeilla alueilla viihtyvää vuorikuismaa tavataan suurimmassa osassa Eurooppaa sekä Pohjois-Afrikassa. Levinneisyysalue ulottuu Espanjasta Länsi-Venäjälle ja Kaukasukselle, pohjoisessa Länsi-Norjaan ja Keski-Ruotsiin.[3] Suomessa vuorikuisma kasvaa ainoastaan pienellä alueella Lohjalla, josta laji löydettiin ensi kerran vuonna 1888. Lohjalla vuorikuisman kasvupaikkoja on seitsemän, joilla kasvaa yhteensä noin kolmesataa yksilöä.[4]
Vuorikuisma on selkeä kalkinsuosija. Suomessa kasvupaikat ovat lievästi happamilla, kalkkipitoisilla ja korkeilla etelärinteillä. Suomessa lajin suurin uhka on kesämökkirakentaminen, sillä huomattava osa esiintymistä sijaitsee mökkitonteilla ja tienvarsissa. Uhkatekijä on myös kasvupaikkojen liika metsittyminen.[4]
Vuorikuisma (Hypericum montanum) on Euroopassa ja Pohjois-Afrikassa tavattava kuismakasvi. Suomessa laji on äärimmäisen harvinainen ja rauhoitettu kasvi.
Hypericum montanum
Le Millepertuis des montagnes (Hypericum montanum) est une plante herbacée vivace de la famille des Clusiacées selon la classification classique (ou des Hypéricacées selon la classification phylogénétique).
Plante de 30 à 80 cm environ, dont les parties de renouvellement sont situées au niveau du sol.
La tige est de forme ronde et dressée, ne découvrant aucune ligne en saillie.
Les feuilles sont larges, de forme ovale lancéolée, dont la moitié est embrassante. Les supérieures sont bordées de glandes de couleur noire.
Les fleurs sont de couleur jaune pâle et leur disposition est en corymbe dense. Elles sont pratiquement toutes au même niveau.
Les sépales sont de forme lancéolé aigu. Ceux-ci possèdent des glandes noires à pédoncule.
Le fruit et une capsule de forme ovale, presque deux fois plus longue que le calice.
Presque partout en France, plus fréquente en montagne.
Hypericum montanum
Le Millepertuis des montagnes (Hypericum montanum) est une plante herbacée vivace de la famille des Clusiacées selon la classification classique (ou des Hypéricacées selon la classification phylogénétique).
Hórski křižomnik (Hypericum montanum) je rostlina ze swójby křižomnikowych rostlinow (Hypericaceae).
Hórski křižomnik je trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 30 hač 60 (80) cm. Rostlina je zrunana.
Stołpik je kulojty.
Łopjena su jejkojće-dołhojte, přećiwostejne, sedźace a docpěwaja dołhosć wot 2 hač 6 (8) cm, mjeztym zo łopjenowe pory maja wulki wotstatk. Wone su na kromje žałzojće dypkowane.
Kćěje wot junija hač awgusta. Błedožołte kćenja docpěwaja wulkosć wot 1 hač 2,3 cm a steja w krótkich, hustich pakićach. Keluškowe łopješka su wótre a čornožałzowje mikawčkate.
Čorne žałzy wobsahuja hypericiny, tak zo so při wotrybowanju porsty čewjene barbja. Tuta maćizna powyšuje čućiwosć za UV-swětło.
Rosće w dubowych měšanych lěsach, swětłych bukowych lěsach a na lěsnych kromach. Preferuje ćopłe, zwjetša wapnite pódy w połsćinje.
Rostlina je w nimale cyłej Europje rozšěrjena.
Hórski křižomnik (Hypericum montanum) je rostlina ze swójby křižomnikowych rostlinow (Hypericaceae).
Kalninė jonažolė (Hypericum montanum) – jonažolinių (Hypericaceae) šeimos jonažolių (Hypericum) genties augalas.
Rūšis įrašyta į Lietuvos raudonąją knygą.
Berghertshooi (Hypericum montanum) is een overblijvende plant die behoort tot de hertshooifamilie (Hypericaceae). Het is een plant van vrij droge, kalkrijke grond in loofbossen en struikgewas. De soort komt van nature voor in Europa en de Kaukasus. In Nederland komt de plant voor in Zuid-Limburg, Overijssel en Gelderland. De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als zeer zeldzaam en zeer sterk afgenomen.
De plant wordt 30-80 cm hoog. De eironde tot lancetvormige bladeren zijn aan de onderzijde behaard met zeer korte afstaande of aanliggende haartjes. Langs de randen zitten zwarte klierpuntjes en alleen de bovenste bladeren hebben met etherische olie gevulde doorschijnende puntjes.
Berghertshooi bloeit van juni tot september met bleekgele, 1-1,5 cm grote, niet beklierde bloemen. De spitse kelkbladen zijn lancetvormig. De bloemstengel is cilindrisch en meestal niet vertakt.
De vrucht is een driehokkige doosvrucht.
Berghertshooi (Hypericum montanum) is een overblijvende plant die behoort tot de hertshooifamilie (Hypericaceae). Het is een plant van vrij droge, kalkrijke grond in loofbossen en struikgewas. De soort komt van nature voor in Europa en de Kaukasus. In Nederland komt de plant voor in Zuid-Limburg, Overijssel en Gelderland. De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als zeer zeldzaam en zeer sterk afgenomen.
De plant wordt 30-80 cm hoog. De eironde tot lancetvormige bladeren zijn aan de onderzijde behaard met zeer korte afstaande of aanliggende haartjes. Langs de randen zitten zwarte klierpuntjes en alleen de bovenste bladeren hebben met etherische olie gevulde doorschijnende puntjes.
Berghertshooi bloeit van juni tot september met bleekgele, 1-1,5 cm grote, niet beklierde bloemen. De spitse kelkbladen zijn lancetvormig. De bloemstengel is cilindrisch en meestal niet vertakt.
De vrucht is een driehokkige doosvrucht.
Multimedia w Wikimedia Commons Dziurawiec skąpolistny (Hypericum montanum L.) – gatunek byliny z rodziny dziurawcowatych. Występuje w północnej Afryce, Europie i zachodniej Azji[2]. W Polsce jest gatunkiem górskim, na niżu rzadko spotykanym[3]; nie występuje na Pomorzu Zachodnim, a w południowej i północno-wschodniej części Polski jest rzadki[4].
Bylina, kwitnie od czerwca do września. Siedlisko: ciepłolubne dąbrowy, subborealny bór mieszany, ciepłolubne buczyny. Gleby suche, świeże, mezotroficzne, o odczynie obojętnym. Półcień i umiarkowane światło[4].
Dziurawiec skąpolistny (Hypericum montanum L.) – gatunek byliny z rodziny dziurawcowatych. Występuje w północnej Afryce, Europie i zachodniej Azji. W Polsce jest gatunkiem górskim, na niżu rzadko spotykanym; nie występuje na Pomorzu Zachodnim, a w południowej i północno-wschodniej części Polski jest rzadki.
Hypericum montanum é uma espécie de planta com flor pertencente à família Hypericaceae.
A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Fl. Suec., ed. 2 (Linnaeus) 266. 1755.
Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental.
Em termos de naturalidade é nativa da região atrás indicada.
Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europei.
Hypericum montanum é uma espécie de planta com flor pertencente à família Hypericaceae.
A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Fl. Suec., ed. 2 (Linnaeus) 266. 1755.
Bergjohannesört (Hypericum montanum) är en art i familjen johannesörtsväxter och förekommer naturligt från Europa till nordvästra Afrika, nordöstra Turkiet och Kaukasus. I Sverige förekommer den sällsynt i de södra delarna och växer vanligen i skog på solvarma klippor och bergbranter. Arten odlas ibland som trädgårdsväxt i Sverige.
Bergjohannesört är en kal, flerårig ört som kan bli upp till 80 cm hög. Stjälkarna är upprätta och trinda, ogrenade med glest sittande övre bladpar. Bladen är motsatta, smalt äggrunda, oskaftade och upp till 5 cm långa, bladundersidorna har en rad med svarta oskaftade glandelkörtlar i kanten. Blommorna sitter i en relativt tät blomställning. Foderbladen är avlånga och spetsiga, samt har långskaftade glandelkörtlar i kanten. Kronbladen är blekgula och minst dubbelt så långa som foderbladen. Frukten är en kapsel. Bergjohannesört blommar i juli till augusti i Sverige.
Artepitetet montanum (lat.) "växer på berg".
Wikimedia Commons har media som rör Bergjohannesört.
Bergjohannesört (Hypericum montanum) är en art i familjen johannesörtsväxter och förekommer naturligt från Europa till nordvästra Afrika, nordöstra Turkiet och Kaukasus. I Sverige förekommer den sällsynt i de södra delarna och växer vanligen i skog på solvarma klippor och bergbranter. Arten odlas ibland som trädgårdsväxt i Sverige.
Bergjohannesört är en kal, flerårig ört som kan bli upp till 80 cm hög. Stjälkarna är upprätta och trinda, ogrenade med glest sittande övre bladpar. Bladen är motsatta, smalt äggrunda, oskaftade och upp till 5 cm långa, bladundersidorna har en rad med svarta oskaftade glandelkörtlar i kanten. Blommorna sitter i en relativt tät blomställning. Foderbladen är avlånga och spetsiga, samt har långskaftade glandelkörtlar i kanten. Kronbladen är blekgula och minst dubbelt så långa som foderbladen. Frukten är en kapsel. Bergjohannesört blommar i juli till augusti i Sverige.
Artepitetet montanum (lat.) "växer på berg".
Багаторічна трав'яниста рослина висотою 20-60 см. Стебла прості, рідко слаборозгалужені, часто звивисті, голі. Листя досить великі, довжиною 2-6 см і шириною 0,5-2,3 см, яйцеподібні або довгасто-яйцевидні, на верхівці загострені, сидячі, більш-менш стеблеобгортаючі, по краю більш-менш відігнуті вниз, сизуваті, знизу з рідкісними точковими залозками по краю. Квітки по 1-7 в напівпарасольках, зібраних в складну яйцевидну мітлу. Чашечка в 2-2,5 рази коротше віночка, чашолистки гострі, зубчасто-залізисті, з сплощеними залозками. Пелюстки довгасто-овальні, золотисто-жовті, без світлих точкових поверхневих залозок. Коробочка широкояйцеподібна, поздовжньо-бороздчата. Насіння дрібне.
Основна частина ареалу охоплює більшу частину Європи (за винятком північних, східних і південно-східних районів):
В Україні поширена на Поліссі, у північній частині Лісостепу, в Карпатах. В Криму відмічений тільки для гори Кастель.[1]
Світлі розріджені дубові, березові і сосново-широколистяні ліси (в основному орлякового типу), лісові галявини, узлісся, заростаючі вирубки, просіки, облісенні корінні береги річок. Віддає перевагу злегка затіненим, добре прогріваючимся ділянкам. Тяжіє до долин великих річок, де зустрічається на моренних схилах, а також на моренно-горбистих ландшафтах. Кальцефільний вид.
Цвіте у червні — серпні. Ентомофіл. Розмноження насіннєве. Насіння дозріває в липні — серпні. Баліст.
Охороняється в наступних регіонах:[2]
Визначальний — антропогенний: господарське освоєння територій, вирубка лісів, надмірна пасіння худоби, застосування на прилеглих територіях отрутохімікатів. Додатковий — природний: природна зміна рослинності, що супроводжується зміною режиму освітленості (вид може різко скорочувати чисельність при високій зімкнутості крон деревно-чагарникового ярусу).
З лікувальною метою використовуються квітки. Рослина містить кверцетин, кемпферол, кверцитрин, ефірну олію, гіперицин. Настій квіток на Кавказі використовується як антигельмінтний засіб.
Hypericum montanum L.
Зверобо́й го́рный (лат. Hypéricum montanum) — многолетнее травянистое растение рода зверобой семейства Зверобойные (Hypericaceae).
Голые, прямые стебли достигают 20-60 см в высоту. Листья относительно крупные до 6 см в длину, овальной формы с заострением на верхушке. Жёлтые цветки скучены в головчатое соцветие. Чашечка пятилистная, чашелистики зубчато-железистые, коробочка многосеменная, семена мелкие.
Размножение семенное. Опыление происходит через насекомых. Пора цветения — июнь-август.
Растение широко представлено в широколиственных лесах, облесенных территориях, долинах крупных рек большей части Европы, за исключением северных и юго-восточных районов (см. карту).
В России распространён на Кавказе и в Причерноморье. В Белоруссии занесён в Красную книгу республики. В Литве охраняется.[2]
Растение содержит кверцетин, кемпферол, гиперицин, эфирное масло. Цветки используются в лечебных целях.
Зверобо́й го́рный (лат. Hypéricum montanum) — многолетнее травянистое растение рода зверобой семейства Зверобойные (Hypericaceae).
