Dzwonek karpacki (Campanula carpatica Jacq.) – gatunek rośliny z rodziny dzwonkowatych (Campanulaceae). Na świecie ma swoje naturalne stanowiska wyłącznie w Karpatach, ale poza granicami Polski. Jest endemitem karpackim[3]. Jako gatunek zawleczony rozprzestrzenił się w niektórych miejscach w USA oraz w niektórych państwach Europy (w Norwegii, Włoszech). Jest często uprawiany, jako roślina ozdobna[4]
Bylina, hemikryptofit. W Polsce kwitnie od czerwca do lipca[5]. W naturalnym swoim środowisku rośnie na skałach, szczególnie wapiennych.
Roślina ozdobna. Jest w pełni mrozoodporna (strefy mrozoodporności 3 – 9)[6]. Nadaje się szczególnie na rabaty i do ogrodów skalnych. Rozrasta się wolno, nie jest ekspansywna. Wymaga próchniczno-gliniastej gleby i słonecznego lub półcienistego stanowiska. Lubi podłoże średnio wilgotne, z dużą ilością wapnia. Można go uprawiać z nasion, lub przez podział bryły korzeniowej. Zwykle sam się rozsiewa. Jeżeli nie chcemy, aby się rozsiewał w ogrodzie, po przekwitnieniu należy ściąć kwiatostany[7][5].
Oprócz typowych form o lazurowym kolorze istnieją także odmiany białe 'Alba'[5].
Dzwonek karpacki (Campanula carpatica Jacq.) – gatunek rośliny z rodziny dzwonkowatych (Campanulaceae). Na świecie ma swoje naturalne stanowiska wyłącznie w Karpatach, ale poza granicami Polski. Jest endemitem karpackim. Jako gatunek zawleczony rozprzestrzenił się w niektórych miejscach w USA oraz w niektórych państwach Europy (w Norwegii, Włoszech). Jest często uprawiany, jako roślina ozdobna
