Impatiens glandulifera es una especie de planta anual perteneciente a la familia Balsaminaceae. Es nativa del Himalaya. A través de la vía humana ha sido introducida y se ha extendido por el hemisferio norte.
Crece con un tamaño de 1 a 2 m de alto, con un tallo verde suave o teñido de rojo, y hojas lanceoladas de 5 a 23 cm de largo. El follaje triturado tiene un fuerte olor a humedad. Las flores son de color rosa, con forma de capucha, de 3 a 4 cm de altura y 2 cm de ancho; la forma de la flor ha sido comparado con un casco de policía.
Después de la floración entre junio y octubre, la planta forma las vainas de semillas 2 a 3 cm de largo y 8 mm de ancho que explotan cuando se les molesta, esparciendo las semillas hasta 7 metros de distancia.
Impatiens glandulifera fue descrita por John Forbes Royle y publicado en Illustrations of the Botany ... of the Himalayan Mountains ... 151, pl. 28, f. 2. 1835.[1]
Impatiens: el nombre científico de estas plantas se deriva de impatiens (impaciente), debido a que al tocar las vainas de semillas maduras estas explotan, esparciéndolas a varios metros. Este mecanismo es conocido como balocoria, o también como "liberación explosiva".[2]
glandulifera: epíteto latino que viene de glandis que significa "glándula", y fer que significa "que lleva", que alude a que la planta tiene glándulas que producen un néctar pegajoso y comestible con dulce olor.
Impatiens glandulifera es una especie de planta anual perteneciente a la familia Balsaminaceae. Es nativa del Himalaya. A través de la vía humana ha sido introducida y se ha extendido por el hemisferio norte.
Impatiens glandulifera lanzando sus semillasŽlezava nedotika (znanstveno ime Impatiens glandulifera) je enoletnica iz družine nedotikovk, ki zraste do dva metra visoko in izvorno uspeva v Himalaji. Od tam jo je človek zaradi cvetov zanesel po večjem delu severne poloble. Ima veliko sposobnost razširjanja semen in lahko v okoljih, kjer je vnešena, izriva avtohtono rastje, zato jo ponekod obravnavajo kot invaziven plevel.
Steblo te rastline je votlo, kolenčasto odebeljeno in izredno krhko. Listi so nasprotno nameščeni vzdolž stebla, v zgornjem delu je listni rob nazobčan. So jajčasto suličaste oblike s pecljatimi žlezami, po katerih je vrsta dobila ime. Vijolični cvetovi tvorijo socvetje in izločajo medičino ter imajo močan vonj, ki privablja čebele in druge opraševalce. Plod je glavica, zrel ob dotiku eksplozivno izvrže semena do sedem metrov daleč, po čemer se imenuje rod.
Žlezava nedotika (znanstveno ime Impatiens glandulifera) je enoletnica iz družine nedotikovk, ki zraste do dva metra visoko in izvorno uspeva v Himalaji. Od tam jo je človek zaradi cvetov zanesel po večjem delu severne poloble. Ima veliko sposobnost razširjanja semen in lahko v okoljih, kjer je vnešena, izriva avtohtono rastje, zato jo ponekod obravnavajo kot invaziven plevel.
Steblo te rastline je votlo, kolenčasto odebeljeno in izredno krhko. Listi so nasprotno nameščeni vzdolž stebla, v zgornjem delu je listni rob nazobčan. So jajčasto suličaste oblike s pecljatimi žlezami, po katerih je vrsta dobila ime. Vijolični cvetovi tvorijo socvetje in izločajo medičino ter imajo močan vonj, ki privablja čebele in druge opraševalce. Plod je glavica, zrel ob dotiku eksplozivno izvrže semena do sedem metrov daleč, po čemer se imenuje rod.
