dcsimg

Puchýřníkovité ( Czech )

provided by wikipedia CZ

Puchýřníkovité (Cystopteridaceae) je čeleď kapradin z řádu osladičotvaré (Polypodiales). Je to nově ustavená čeleď nevelkých kapradin rozšířených především v mírném pásu, zahrnující i naše rody bukovník a puchýřník.

Charakteristika

Zástupci čeledi puchýřníkovité jsou pozemní kapradiny s nevelkými měkkými bylinnými listy. Oddenky jsou nadzemní nebo častěji podzemní, krátce až dlouze plazivé, obvykle větvené, u rodu puchýřník (Cystopteris) někdy i téměř vzpřímené, pokryté šupinami a někdy i zlatavými chlupy. Kořeny jsou černavé, drátovité. Listy jsou zelené a nejsou nikdy pokryty slizem, v pupeni jsou spirálovitě stočené. Sterilní i fertilní listy se tvarově neliší. U některých druhů puchýřníku se na listech tvoří rozmnožovací pacibulky. V bázi řapíku jsou dva cévní svazky, spojující se ve vzdálenější části řapíku do tvaru písmene V. Čepel listů je nejčastěji 2x až 3x zpeřená, kopinatého tvaru nebo nejširší na bázi. Žilky jsou volné, končící na okraji listu.

Výtrusné kupky se tvoří podél žilek a mají okrouhlý nebo protáhlý tvar. Ostěra u bukovníku (Gymnocarpium) chybí, u ostatních rodů má unikátní kápovitý tvar a obklopuje výtrusnice usazené na pevném vystouplém lůžku. Spory jsou béžové nebo hnědé, monoletní.[1]

Rozšíření

Čeleď puchýřníkovité zahrnuje asi 30 druhů ve 4 rodech. Největší rod je puchýřník (Cystopteris), obsahující asi 20 druhů. Rod Cystoathyrium je monotypický. Puchýřníkovité jsou rozšířeny především v mírném pásu. Jediný rod s převažujícím rozšířením v tropech je Acystopteris.[1]

V současné květeně České republiky zastupují puchýřníkovité celkem 4 druhy: bukovník kapraďovitý (Gymnocarpium dryopteris), bukovník vápencový (Gymnocarpium robertianum), puchýřník křehký (Cystopteris fragilis) a puchýřník hladký (Cystopteris dickieana). Mimo to je v Česku nezvěstný puchýřník sudetský (Cystopteris sudetica).[2] V evropské květeně je zastoupeno několik dalších druhů puchýřníku a v severovýchodní Evropě bukovník Gymnocarpium jessoense.[3]

Taxonomie

Čeleď Cystopteridaceae byla publikována v roce 2001.[4] Na základě molekulárních studií se zde sešly rody, řazené dříve do různých jiných čeledí. Rod bukovník (Gymnocarpium) byl řazen do čeledi kapraďovité (Dryopteridaceae), zbylé 3 rody do čeledi papratkovité (Athyriaceae, syn. Woodsiaceae).[2]

Puchýřníkovité jsou jako celek dosti obtížně jednoznačně morfologicky definovatelné. Od dalších skupin leptosporangiátních kapradin se 2 cévními svazky v řapíku se odlišují zejména chybějící nebo kápovitou ostěrou, obvykle dlouze plazivým a podzemním oddenkem a žilkami končícími na okraji listů.[1]

Zástupci

Přehled rodů

Acystopteris, Cystoathyrium, Cystopteris (včetně Rhizomatopteris), Gymnocarpium [1]

Reference

  1. a b c d ROTHFELS, Carl J. et al. A revised family-level classification for eupolypod II ferns (Polypodiidae: Polypodiales). Taxon. June 2012.
  2. a b KUBÁT, K. et al. Klíč ke květeně České republiky. Praha: Academia, 2002. ISBN 80-200-0836-5.
  3. Flora Europaea [online]. Royal Botanic Garden Edinburgh. Dostupné online.
  4. The International Plant Names Index [online]. Dostupné online.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autoři a editory
original
visit source
partner site
wikipedia CZ

Puchýřníkovité: Brief Summary ( Czech )

provided by wikipedia CZ

Puchýřníkovité (Cystopteridaceae) je čeleď kapradin z řádu osladičotvaré (Polypodiales). Je to nově ustavená čeleď nevelkých kapradin rozšířených především v mírném pásu, zahrnující i naše rody bukovník a puchýřník.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autoři a editory
original
visit source
partner site
wikipedia CZ

Cystopteridaceae

provided by wikipedia EN

Cystopteridaceae is a family of ferns in the order Polypodiales. In the Pteridophyte Phylogeny Group classification of 2016 (PPG I), the family is placed in the suborder Aspleniineae of the order Polypodiales, and includes three genera.[2] Alternatively, it may be treated as the subfamily Cystopteridoideae of a very broadly defined family Aspleniaceae.[3]

Cystopteridaceae are small or medium-sized ferns in forests and crevices.[4] They generally have thin laminae, and small, round, naked sori.

Genera

Three genera are accepted in the PPG I classification, and by the Checklist of Ferns and Lycophytes of the World as of August 2022. One hybrid genus also exists:[2][1]

Cystopteris chinensis has been placed in a separate genus, Cystoathyrium, but the genus is not accepted by recent sources.[5][6]

Phylogenetic relationships

Gymnocarpium and Cystopteris have been found to be sister to the remaining Aspleniineae.[4]

References

  1. ^ a b c Hassler, Michael (21 August 2022), "Cystopteridaceae", World Ferns. Synonymic Checklist and Distribution of Ferns and Lycophytes of the World, 14.1, retrieved 2022-08-27
  2. ^ a b c PPG I (2016). "A community-derived classification for extant lycophytes and ferns". Journal of Systematics and Evolution. 54 (6): 563–603. doi:10.1111/jse.12229. S2CID 39980610.
  3. ^ a b Christenhusz, Maarten J.M. & Chase, Mark W. (2014). "Trends and concepts in fern classification". Annals of Botany. 113 (9): 571–594. doi:10.1093/aob/mct299. PMC 3936591. PMID 24532607.
  4. ^ a b Maarten J. M. Christenhusz; Xian-Chun Zhang; Harald Schneider (2011). "A linear sequence of extant families and genera of lycophytes and ferns" (PDF). Phytotaxa. 19: 7–54. doi:10.11646/phytotaxa.19.1.2.
  5. ^ Hassler, Michael (21 August 2022), "Cystopteris chinensis", World Ferns. Synonymic Checklist and Distribution of Ferns and Lycophytes of the World, 14.1, retrieved 2022-08-27
  6. ^ "Cystopteris chinensis Ching". Plants of the World Online. Royal Botanic Gardens, Kew. Retrieved 2019-11-27.
  7. ^ Samuli Lehtonen (2011). "Towards Resolving the Complete Fern Tree of Life" (PDF). PLOS ONE. 6 (10): e24851. Bibcode:2011PLoSO...624851L. doi:10.1371/journal.pone.0024851. PMC 3192703. PMID 22022365.
  8. ^ Carl J. Rothfels; Anders Larsson; Li-Yaung Kuo; Petra Korall; Wen- Liang Chiou; Kathleen M. Pryer (2012). "Overcoming Deep Roots, Fast Rates, and Short Internodes to Resolve the Ancient Rapid Radiation of Eupolypod II Ferns". Systematic Biology. 61 (1): 490–509. doi:10.1093/sysbio/sys001. PMID 22223449.
  9. ^ Nitta, Joel H.; Schuettpelz, Eric; Ramírez-Barahona, Santiago; Iwasaki, Wataru; et al. (2022). "An Open and Continuously Updated Fern Tree of Life". Frontiers in Plant Science. 13: 909768. doi:10.3389/fpls.2022.909768. PMC 9449725. PMID 36092417.
  10. ^ "Tree viewer: interactive visualization of FTOL". FTOL v1.3.0. 2022. Retrieved 12 December 2022.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Cystopteridaceae: Brief Summary

provided by wikipedia EN

Cystopteridaceae is a family of ferns in the order Polypodiales. In the Pteridophyte Phylogeny Group classification of 2016 (PPG I), the family is placed in the suborder Aspleniineae of the order Polypodiales, and includes three genera. Alternatively, it may be treated as the subfamily Cystopteridoideae of a very broadly defined family Aspleniaceae.

Cystopteridaceae are small or medium-sized ferns in forests and crevices. They generally have thin laminae, and small, round, naked sori.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Cystopteridaceae ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

Las cystopteridáceas (nombre científico Cystopteridaceae) son una familia de helechos del orden Polypodiales, clado de Eupolipoides II, que en la moderna clasificación de Rothfels et al. 2012[1]​ se circunscribe con los mismos géneros que en la anterior de Christenhusz et al. 2011.[2][3][4]​ La familia no fue reconocida por su predecesor sistema de Smith et al. (2006),[5]​ que incluía sus géneros en un muy amplio y débil Woodsiaceae. Los géneros que la componen son distintivos pero la familia es difícil de caracterizar morfológicamente.

Taxonomía

Introducción teórica en Taxonomía

La clasificación más actualizada es la de Rothfels et al. 2012:[1]

  • Cystopteridaceae (Payer) Shmakov, Turczaninowia 4:60 (2001). Llamados "cystopteridoides", también "Bladderferns, Brittleferns, Oakferns, and allies".
    • =  Cystopteridaceae sensu Christenhusz & al. (2011).
    • incluido en  Woodsiaceae sensu Smith & al. (2006);
    • incluido en Athyriaceae: Cystopterioideae sensu Wang & al. (2004);
    • incluido en  Cystopteridaceae sensu Shmakov (2001);
    • incluido en  Dryopteridaceae: Athyrioideae: Physematieae sensu Kramer & al. (1990b);
    • incluido en  Dryopteridaceae: Physematieae sensu Tryon & Tryon (1982);
    • incluido en  Dryopteridaceae: Athyrioideae sensu Lovis (1978);
    • incluido en Athyriaceae sensu Ching (1978a);
    • incluido en Athyriaceae sensu Pichi Sermolli (1977);
    • incluido en  Dryopteridaceae: Dryopteridoideae + Athyrioideae sensu Nayar (1970);
    • incluido en  Dennstaedtiaceae: Dryopteridoideae + Athyrioideae sensu Holttum (1947);
    • incluido en  Polypodiaceae: Asplenioideae + Polypodiaceae: Dryopteridoideae sensu Christensen (1938);
Aproximadamente 30 especies en los géneros (Tagawa 1935, Blasdell 1963, Vida 1974, Sarvela 1978, Haufler y Windham 1991, Pryer y Haufler 1993):

Su clasificación predecesora es la de Christenhusz et al. 2011,[2][3][4]​ que también proveía una secuencia lineal de las licofitas y monilofitas, que informaba:

  • Familia 32. Cystopteridaceae Schmakov, Turczaninowia 4: 60 (2001).
4 géneros. (Acystopteris, Cystoathyrium, Cystopteris, Gymnocarpium).

En la antepredecesora de Smith et al. (2006),[5]​ 2008[6]​), sus géneros estaban incluidos en un tentativamente muy amplio y débil Woodsiaceae.

Filogenia

Introducción teórica en Filogenia

Rothfels et al. 2012:[1]​ Las relaciones entre géneros de Cystopteridaceae han sido sujeto de fuertes desacuerdos; sus afinidades han sido extremadamente dificultosas de inferir a partir de morfología, más de lo que es típico en eupolipoides II. Individualmente, tanto Cystopteris sensu lato (es decir incluyendo Acystopteris; Tagawa 1935, Blasdell 1963) y Gymnocarpium han sido pensados como aliados con Dryopteridaceae (en Eupolipoides I) o Athyriaceae; en las dos posiciones fueron inevitablemente remarcados como anómalos (ver Sledge 1973). Ching (1940) fue una excepción temprana, sin embargo, en el sentido en que ubicó tanto a Cystopteris como a Gymnocarpium juntos, pero entre los athyrioides.

Sigue: Los datos moleculares tempranos apoyaban la idea de que Cystopteris y Gymnocarpium son géneros hermanos (un accesion de cada uno; Acystopteris no fue muestreado), y demostraron la falta de afinidad cercana hacia tanto Dryopteridaceae como Athyrium, pero fueron incapaces de resolver su posición dentro de un amplio asemblaje de eupolipoides II (Wolf et al. 1994, Hasebe et al. 1995). En su estudio landmark, Sano et al. (2000a) incluyeron 4 representativos de su clado: un Acystopteris, un Cystopteris, y dos especies de Gymnocarpium. Sus relaciones dentro del clado fueron consistentes con estudios más tempranos (Acystopteris-Cystopteris hermano de Gymnocarpium), pero no encontraron apoyo para la ubicación del clado dentro de Eupolipoides II. Por el contrario, Schuettpelz y Pryer (2007) en su amplio estudio a lo largo de los helechos, incluyeron pocos taxones de este clado (un único Gymnocarpium y un único Cystopteris) pero más datos de caracteres de cada uno; ellos fueron los primeros en encontrar soporte para una relación de grupo de hermanos entre este clado y el resto de Eupolipoides II. Similarmente, Kuo et al. (2011), usando 3 loci plastídicos y un accesion de Acystopteris y uno de Gymnocarpium, también recuperaron la relación de hermanos con el resto de Eupolipoides II. Los resultados de Rothfels et al. (2012) corroboran y refuerzan ese descubrimiento.

Sigue: Cystopteris y Acystopteris son fuertemente soportadas como hermanos, y a su vez son hermanos de Gymnocarpium. La especie tipo de los 3 géneros ha sido incluida en estudios filogenéticos moleculares, como se han incluido los segregados Rhizomatopteris y Currania: Rhizomatopteris es hermano del resto de las especies de Cystopteris sensu stricto; Currania se incluye dentro de Gymnocarpium (Sano et al. 2000a, Rothfels et al. 2012). Cystopteridaceae fue circunscripto por primera vez por Shmakov (2001), quien incluyó a Pseudocystopteris (quien pertenece a Athyriaceae) y omitió a Acystopteris y Cystoathyrium (los cuales no estaban en el rango geográfico del estudio).

Sigue: La posición del género monotípico Cystoathyrium es incierta. Al describir el género, Ching (1966) enfatizó que era un intermediario morfológico entre Cystopteris y Athyrium, y poco se ha progresado en resolver sus afinidades. Wang et al. (2004, 2008) lo trataron como afín a Cystopteris, mientras Kramer et al. (1990b) lo ubican en Athyrium, una posición también sostenida por Pichi Sermolli (1977). Cystoathyrium aún tiene que ser incluido en algún estudio filogenético, y lo conocemos sólo a partir de fotografías e ilustraciones provistas en el protologo; quizás esté extinto (X-C Zhang, comunicación personal). Otros géneros que históricamente se pensó que eran afines a Cystopteris (más notablemente Pseudocytopteris, Ching 1964a) se encontró que estaban anidados en Athyriaceae (Sano et al. 2000a, Liu 2008, Rothfels et al. 2012), sin embargo, tentativamente incluimos Cystoathyrium aquí en Cystopteridaceae basados en 4 caracteres: soros redondos, indusio como gancho, esporas fuertemente equinadas (echinate), y venas que terminan en el margen de la hoja. Si bien homoplásticos dentro de eupolipoides II, estos estados de caracteres son más frecuentes en Cystopteridaceae. Es necesaria más investigación, Cystoathyrium puede ser un linaje aislado dentro de Eupolypoides II.

Decía en Christenhusz et al. 2011:[2][3][4]​ Schuettpelz & Pryer (2007) encontraron que Gymnocarpium y Cystopteris son hermanos del resto de eupolipoides II. Por lo tanto esos géneros y sus afines Acystopteris y Cystoathyrium son ubicados aquí en una familia que los reúne, en sentido filogenético.

Ecología

Rothfels et al. 2012:[1]​ Cystopteridaceae es inusual en su distribución primariamente templada y en su tendencia a ocupar hábitats montanos. Tanto Cystopteris como Gymnocarpium son helechos comunes en la zona templada del norte, Cystopteris también llega hasta el sur a los hábitats montanos de los Andes e Himalayas, y hasta Australia, Nueva Zelandia, Hawái, y el sur de África. Dentro de la familia, Acystopteris es el único género encontrado comúnmente en áreas tropicales, más ricamente representado en el este de Asia (Blasdell 1963, Sarvela 1978, Pryer 1993).

Christenhusz et al. 2011.:[2][3][4]​ En bosques o en grietas.

Caracteres

Con las características de Pteridophyta.

Descripción según Rothfels et al. 2012:[1]​ Plantas terrestres; raíces negruzcas, wiry, insertas radialmente, no proliferativas; rizomas epígeos o más comúnmente subterráneos, corta- a más comúnmente largamente rastreros, ocasionalmente suberectos (Cystopteris), comúnmente ramificados, portando escamas y a veces pelos dorados similares a los pelos de las raíces (por ejemplo en Cystopteris protrusa (Weath.) Blasdell); las escamas de los rizomas lanceoladas, clatradas o no clatradas, los márgenes glandulares o no, sin que se distinga una pubescencia, márgenes enteros o ciliados, los dientes cuando presentes no formados por dos células adyacentes; las hojas verdes y no cubiertas en mucílago en ningún estadio del desarrollo, arregladas en espiral, monomórficas, bulbíferas en unos pocos Cystopteris, cercanamente espaciadas a distantes, portando escamas y a veces pelos punteados de glándulas (gland-tipped), las escamas a veces reducidas a proscamas filiformes (Cystopteris) o pelos catenados (Acystopteris); pecíolos estramíneos(stramineous) todo a lo largo del pecíolo u oscurecidos en la parte proximal, la base adelgazada, o conspicuamente engrosada y luego concentrada en almidón y persistente ("trofópodos"), sin aeróforos conspicuos, sin una articulación proximal, a veces con pelos dorados similares a los pelos de las raíces (por ejemplo en C. moupinensis Franch.); dos haces vasculares en el pecíolo, los haces con xylema de forma hipocampiforme, que se unen distalmente para formar un único haz de forma de V: las láminas delgadas y herbáceas, 2-3-pinada-pinatifida (1-pinada-pinatifida en Cystoathyrium), más ancha en la base o lanceolada, el ápice no conforme (non-conform), las células del margen de la hoja diferenciadas en células hialinas nodulosas (Acystopteris, Cystopteris) o no (Gymnocarpium); los ejes de las pinas articulados claramente en Gymnocarpium, de otra forma no articulados, sulcados adaxialmente, sin una costilla libre central; los canales (grooves) del raquis continuos o no, la pared del sulcus del raquis se continúa como una costilla (ridge) prominente hasta dentro de la pared del sulcus de la costa o no; venas libres, que llegan hasta el margen de la hoja terminando en él, los finales de las venas no diferenciados; soros dorsales a lo largo de las venas, no terminales, redondos o ligeramente alargados (Gymnocarpium), indusiados (Acystopteris, Cystoathyrium, Cystopteris) o exindusiados (Gymnocarpium); los receptáculos de los soros claramente elevados y endurecidos (Acystopteris, Cystopteris) o planos (Gymnocarpium); indusio basal (Aystopteris, Cystoathyrium, Cystopteris); esporangios con pies de dos o tres células de espesor hacia la mitad del pie; esporas monolete, no clorofílicas, color bronceado (tan) o marrón (brown), la perispora equinada (echinate), tuberculada, o con dobleces (folds) amplios, los dobleces a veces perforados; cromosomas número base x=40 (Gymnocarpium; Kato et al 1992, Pryer y Haufler 1993) o 42 (Acystopteris, Cystopteris; Blasdell 1963, Vida 1974, Mitui 1975). Hay informes de x=41 (por ejemplo en Christenhusz et al. 2011) que no son sustanciados.

Diagnóstico según Rothfels et al. 2012:[1]​ Si bien los géneros son distintivos, Cystopteridaceae como conjunto no es fácil de caracterizar. Entre las familias con pecíolos que contienen dos haces vasculares, pueden ser distinguidos porque no tienen indusio o este es como gancho (hood), usualmente el rizoma es subterráneo y largamente rastrero, y las venas terminan en el margen de las hojas.

Sigue: Los indusios de Acystopteris, Cystoathyrium, y Cystopteris son únicos en que están unidos a la base del esporangio y curvados, como un gancho, alrededor de ellos. El soro está situado en un receptáculo elevado y endurecido; no conocemos otro taxón dentro de Eupolypoides II con un receptáculo similar. Woodsia también tiene un indusio unido en la base, sin embargo, puede distinguirse en su receptáculo aplanado, en el indusio haciendo un círculo alrededor del soro, usualmente disectado en múltiples lóbulos, y en las venas que no llegan al margen de la hoja.

Sigue: Gymnocarpium puede ser diagnosticado por sus pinas articuladas (que no se desarticulan) con una protuberancia hinchada en la base de cada pina. Entre Eupolipoides II, las pinas articuladas también aparecen en Stenochlaena y Woodwardia virginica (L.) Sm. Estas articulaciones difieren, sin embargo, en que les falta la protuberancia basal presente en Gymnocarpium. Gymnocarpium puede también distinguirse de otros Eupolipoides II en que tiene soros ligeramente elongados que no tienen indusio. Estos soros son aproximadamente el doble de largos que anchos, y aparecen redondos hasta que los esporangios son removidos para revelar un parche elongado de pies de esporangios a lo largo de la vena.

Descripción según Christenhusz et al. 2011.:[2][3][4]​ Plantas de tamaño pequeño o mediano. Rizoma esbelto largamente rastrero, o cortamente rastrero, o cortos erectos o ascendentes. Lámina 1-3 pinada; venas libres. Soros pequeños, redondeados a forma de copa, dorsales en las venillas; indusios pequeños, delgados aovados o ovales, adjuntados en las bases, como escamas e inmersos en los esporangios maduros, o sin indusio. Número cromosómico x=42, 41, 40.

Referencias

  • Pryer, Kathleen M., Harald Schneider, Alan R. Smith, Raymond Cranfill, Paul G. Wolf, Jeffrey S. Hunt y Sedonia D. Sipes. 2001. "Horsetails and ferns are a monophyletic group and the closest living relatives to seed plants". Nature 409: 618-622 (resumen en inglés aquí).
  • Pryer, Kathleen M., Eric Schuettpelz, Paul G. Wolf, Harald Schneider, Alan R. Smith y Raymond Cranfill. 2004. "Phylogeny and evolution of ferns (monilophytes) with a focus on the early leptosporangiate divergences". American Journal of Botany 91:1582-1598 (resumen en inglés aquí Archivado el 26 de agosto de 2010 en Wayback Machine.).
  • A. R. Smith, K. M. Pryer, E. Schuettpelz, P. Korall, H. Schneider, P. G. Wolf. 2006. "A classification for extant ferns". Taxon 55(3), 705-731 (pdf aquí)
  1. a b c d e f g Rothfels CJ, MA Sundue, L-Y Kuo, A Larsson, M Kato, E Schuettpelz y KM Pryer. 2012. A revised family-level classification for eupolypod II ferns (Polypodiidae: Polypodiales). Taxon 61(3): 515-533. https://pryerlab.biology.duke.edu/uploads/media_items/rothfels-2012-taxon.original.pdf
  2. a b c d e f Christenhusz et al. 2011. A linear sequence of extant families and genera of lycophytes and ferns. Phytotaxa 19: 7-54. (pdf)
  3. a b c d e f Preface to “Linear sequence, classification, synonymy, and bibliography of vascular plants: Lycophytes, ferns, gymnosperms and angiosperms” pdf
  4. a b c d e f Corrections to Phytotaxa 19: Linear sequence of lycophytes and ferns pdf
  5. a b c A. R. Smith, K. M. Pryer, E. Schuettpelz, P. Korall, H. Schneider, P. G. Wolf. 2006. "A classification for extant ferns". Taxon 55(3), 705-731 ( pdf)
  6. a b Smith, A.R., Pryer, K.M., Schuettpelz, E., Korall, P., Schneider, H., & Wolf, P.G. (2008) Fern classification, pp. 417–467 en: Ranker, T.A., & Haufler, C.H. (eds.), Biology and Evolution of Ferns and Lycophytes. Cambridge, Cambridge University Press.

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Cystopteridaceae: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

Las cystopteridáceas (nombre científico Cystopteridaceae) son una familia de helechos del orden Polypodiales, clado de Eupolipoides II, que en la moderna clasificación de Rothfels et al. 2012​ se circunscribe con los mismos géneros que en la anterior de Christenhusz et al. 2011.​​​ La familia no fue reconocida por su predecesor sistema de Smith et al. (2006),​ que incluía sus géneros en un muy amplio y débil Woodsiaceae. Los géneros que la componen son distintivos pero la familia es difícil de caracterizar morfológicamente.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Loikkokasvit ( Finnish )

provided by wikipedia FI

Loikkokasvit (Cystopteridaceae) on Polypodiales-lahkoon kuuluva pieni saniaisheimo. Heimoon kuuluu neljä sukua, joista loikot (Cystopteris) on lajimäärältään selvästi suurin.[1]

Sukuja

Lähteet

  1. The Plant List (Cystopteridaceae) The Plant List. 2013. Viitattu 19.12.2017. (englanniksi)

Aiheesta muualla

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visit source
partner site
wikipedia FI

Loikkokasvit: Brief Summary ( Finnish )

provided by wikipedia FI

Loikkokasvit (Cystopteridaceae) on Polypodiales-lahkoon kuuluva pieni saniaisheimo. Heimoon kuuluu neljä sukua, joista loikot (Cystopteris) on lajimäärältään selvästi suurin.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visit source
partner site
wikipedia FI

Cystopteridaceae ( Croatian )

provided by wikipedia hr Croatian

Cystopteridaceae, porodica papratnica iz reda Polypodiales raširena po svim kontinentima. Postoji nekoliko rodova. [1]

Rodovi

  1. Genus Acystopteris Nakai
  2. Genus × Cystocarpium Fraser-Jenk.
  3. Genus Cystopteris Bernh.
  4. Genus Gymnocarpium Newman

Izvori

  1. IRMNG pristupljeno 1. siječnja 2019
Logotip Zajedničkog poslužitelja
Na Zajedničkom poslužitelju postoje datoteke vezane uz: Cystopteridaceae
Logotip Wikivrsta
Wikivrste imaju podatke o: Cystopteridaceae
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori i urednici Wikipedije
original
visit source
partner site
wikipedia hr Croatian

Cystopteridaceae: Brief Summary ( Croatian )

provided by wikipedia hr Croatian

Cystopteridaceae, porodica papratnica iz reda Polypodiales raširena po svim kontinentima. Postoji nekoliko rodova.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori i urednici Wikipedije
original
visit source
partner site
wikipedia hr Croatian

Cystopteridaceae ( Italian )

provided by wikipedia IT

Le Cistopteridacee (Cystopteridaceae Schmakov, 2001) sono una famiglia di felci appartenente all'ordine Polypodiales.[1]

Tassonomia

Comprende i seguenti generi:[1]

Note

  1. ^ a b (EN) Cystopteridaceae, in The Plant List. URL consultato il 20 gennaio 2015.

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Cystopteridaceae: Brief Summary ( Italian )

provided by wikipedia IT

Le Cistopteridacee (Cystopteridaceae Schmakov, 2001) sono una famiglia di felci appartenente all'ordine Polypodiales.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Cystopteridaceae ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

Cystopteridaceae is een familie van kleine tot middelgrote, terrestrische varens, die in 2007 is afgescheiden van de veel grotere familie Woodsiaceae.

Eén soort, de blaasvaren (Cystopteris fragilis) is in België en Nederland inheems, en er zijn nog enkele Europese soorten in de familie.

Naamgeving en etymologie

De familie Cystopteridaceae is vernoemd naar het geslacht Cystopteris.

Kenmerken

Cystopteridaceae zijn kleine tot middelgrote varens. De plant heeft korte tot lange, kruipende of rechtopstaande rizomen. De bladen zijn in de regel één- tot drievoudig geveerd. De bladnerven zijn vrijliggend.

De sporenhoopjes zitten aan de onderzijde van de bladen op de nerven, zijn klein, rond tot bekervormig, beschermd door een dun, ovaal of eirond dekvliesje, vastgehecht aan een kleine basis.

Habitat en verspreiding

De familie omvat terrestrische varens van schaduwrijke bossen, rotswanden en ravijnen.

Ze komen wereldwijd voor in gematigde streken. De blaasvaren (Cystopteris fragilis) komt, zij het zeldzaam, in België en Nederland voor. Daarbuiten zijn nog enkele soorten bekend van Groot-Brittannië, Zuidwest-Europa en de Alpen.

Taxonomie

In de taxonomische beschrijving van Smith et al. (2006)[1] werden de Cystopteridaceae nog opgenomen in de grotere familie Woodsiaceae (wijfjesvarenfamilie).

Later onderzoek door Schuettpelz & Pryer (2007), Lehtonen et al. (2011) en Christenhusz et al. (2011) leidde ertoe dat vier geslachten van Woodsiaceae werden afgesplitst om een aparte familie te vormen. [2] [3]

De familie omvat vier geslachten met in totaal ongeveer 35 soorten:

Beschreven soorten

Van de familie worden de volgende soorten in detail beschreven:

Bronnen, noten en/of referenties
Geslachten van de familie CystopteridaceaeFern2 (PSF).png

Acystopteris · Cystoathyrium · Cystopteris · Gymnocarpium (Driehoeksvaren)

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Cystopteridaceae: Brief Summary ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

Cystopteridaceae is een familie van kleine tot middelgrote, terrestrische varens, die in 2007 is afgescheiden van de veel grotere familie Woodsiaceae.

Eén soort, de blaasvaren (Cystopteris fragilis) is in België en Nederland inheems, en er zijn nog enkele Europese soorten in de familie.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Paprotnicowate ( Polish )

provided by wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Paprotnicowate (Cystopteridaceae) – rodzina paproci z rzędu paprotkowców (Polypodiales). Obejmuje 3 rodzaje z ok. 37 gatunkami[1]. Są to paprocie naziemne, szeroko rozpowszechnione na świecie[2]. Do polskiej flory należą 4 gatunki z rodzaju paprotnica Cystopteris i dwa z rodzaju cienistka Gymnocarpium[3].

Morfologia

Kłącze płożące lub podnoszące się, pokryte łuskami na wierzchołku. Liście o jednakowym kształcie (monomorficzne). Wiązki przewodzące pierzaste lub rozwidlające się, otwarte. Kupki zarodni i zawijki o różnych kształtach[2].

Systematyka

W systemie Smitha i in. (2006) grupa zaliczanych tu roślin stanowiła podrodzinę Cystopteroideae w obrębie rodziny rozrzutkowatych Woodsiaceae w rzędzie paprotkowców (Polypodiales). Podkreślono przy tym niejasne relacje filogenetyczne[2]. W systemie PPG I (2016) rodzina ma pozycję bazalną w stosunku do pozostałych rodzin podrzędu Aspleniineae H.Schneid. & C.J.Rothf. 2016 odpowiadającemu kladowi „eupolypods II” w systemie Smitha i in. (2006)[1].

Pozycja filogenetyczna rodziny w rzędzie paprotkowców[4][5][1]
paprotkowce

Saccolomataceae




Cystodiaceae




Lonchitidaceae



Lindsaeaceae







Pteridaceaeorliczkowate




Dennstaedtiaceae





Cystopteridaceaepaprotnicowate





Rhachidosoraceae




Diplaziopsidaceae




Aspleniaceaezanokcicowate



Hemidictyaceae







Thelypteridaceaezachylnikowate




Woodsiaceaerozrzutkowate





Onocleaceaeonokleowate



Blechnaceaepodrzeniowate




Athyriaceaewietlicowate









Didymochlaenaceae




Hypodematiaceae




Dryopteridaceaenerecznicowate





Nephrolepidaceaenefrolepisowate



Lomariopsidaceae





Tectariaceae




Oleandraceae




Davalliaceaedawaliowate



Polypodiaceaepaprotkowate













Wykaz rodzajów[1]
  • Acystopteris Nakai, Bot. Mag. (Tokyo) 47: 180. 1933
  • Cystopteris Bernh., Neues J. Bot. 1(2): 26. 1805paprotnica
  • Gymnocarpium Newman, Phytologist 4: 371. 1851cienistka

Przypisy

  1. a b c d e f The Pteridophyte Phylogeny Group. A community-derived classification for extant lycophytes and ferns. „Journal of Systematics and Evolution”. 54 (6), s. 563–603, 2016. DOI: 10.1111/jse.12229.
  2. a b c Smith, A. R., K. M. Pryer, E. Schuettpelz, P. Korall, H. Schneider & P. G. Wolf. A classification for extant ferns. „Taxon”. 55 (3), s. 705–731, 2006 (ang.).
  3. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Vascular plants of Poland – a checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. IB PAN, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  4. Samuli Lehtonen. Towards Resolving the Complete Fern Tree of Life. „PLoS ONE”. 6, 10, s. e24851, 2011. DOI: 10.1371/journal.pone.0024851.
  5. Carl J. Rothfels, Anders Larsson, Li-Yaung Kuo, Petra Korall, Wen- Liang Chiou, Kathleen M. Pryer. Overcoming Deep Roots, Fast Rates, and Short Internodes to Resolve the Ancient Rapid Radiation of Eupolypod II Ferns. „Systematic Biology”. 61, 1, s. 70, 2012.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Paprotnicowate: Brief Summary ( Polish )

provided by wikipedia POL

Paprotnicowate (Cystopteridaceae) – rodzina paproci z rzędu paprotkowców (Polypodiales). Obejmuje 3 rodzaje z ok. 37 gatunkami. Są to paprocie naziemne, szeroko rozpowszechnione na świecie. Do polskiej flory należą 4 gatunki z rodzaju paprotnica Cystopteris i dwa z rodzaju cienistka Gymnocarpium.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Міхурницеві ( Ukrainian )

provided by wikipedia UK

Історія

Серед нових результатів останніх молекулярних філогенетичних аналізів є несподівано близькі еволюційні відносини родів Acystopteris, Cystopteris, Gymnocarpium і філогенетична принципова відмінність цих родів від Woodsia. Як наслідок, ці три роди були видалені з Woodsiaceae і поміщені в свою власну родину, Cystopteridaceae.

Опис

Це малі або середні папороті в лісах і тріщинах скель. Кореневища стрункі й довгі. Листя 1–3-перисте. Як правило, вони мають тонкі пластинки, і маленькі, круглі, голі соруси.

Поширення

Родина має космополітичне поширення (живе на всіх континентах, крім Антарктиди).

Галерея

Примітки

Джерела

Fern Specimens by Boston Public Library.jpg Це незавершена стаття про Папороті.
Ви можете допомогти проекту, виправивши або дописавши її.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Автори та редактори Вікіпедії
original
visit source
partner site
wikipedia UK

Пузырниковые ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию
Царство: Растения
Подцарство: Зелёные растения
Порядок: Многоножковые
Семейство: Пузырниковые
Международное научное название

Cystopteridaceae Shmakov

Роды Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
NCBI 1203500IPNI 20001946-1

Пузырниковые (лат. Cystopteridaceae) — семейство папоротников порядка Многоножковые (Polypodiales).

Роды

Семейство включает в себя 4 рода[1][2][3]:

Примечания

  1. Smith A. R., Pryer K. M., Schuettpelz E., Korall P., Schneider H., Wolf P. G. A classification for extant ferns (англ.) // Taxon. — 2006. — Vol. 55(3). — P. 705—731. — ISSN 0040-0262. — DOI:10.2307/25065646. (недоступная ссылка)
  2. Rothfels C. J., Sundue M. A., Kuo L.-Y., Larsson A., Kato M., Schuettpelz E., Pryer K. M. A revised family-level classification for eupolypod II ferns (Polypodiidae: Polypodiales) (англ.) // Taxon. — 2012. — Vol. 61(3). — P. 515—533. — ISSN 0040-0262.
  3. Cystopteridaceae. The Plant List.


Дубовый лист Это заготовка статьи по ботанике. Вы можете помочь проекту, дополнив её.  title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии

Пузырниковые: Brief Summary ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию

Пузырниковые (лат. Cystopteridaceae) — семейство папоротников порядка Многоножковые (Polypodiales).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии

한들고사리과 ( Korean )

provided by wikipedia 한국어 위키백과

한들고사리과(Cystopteridaceae)는 양치식물강 고사리목에 속하는 양치류 과의 하나이다.[1] 4개속을 포함하고 있으며, 진정고사리군 II 분류군으로 분류한다.[2]

하위 속

  • Acystopteris
  • Cystoathyrium
  • Cystopteris]
  • Gymnocarpium

계통발생학적 관계

2016년 꼬리고사리아목의 계통 분류는 다음과 같다.[3]

꼬리고사리아목

한들고사리과

       

라키도소루스과

     

디플라지옵시스과

     

데스모플레비움과

     

꼬리고사리과

   

헤미딕티움과

             

처녀고사리과

     

우드풀과

       

야산고비과

   

새깃아재비과

     

개고사리과

           

각주

  1. Alan R. Smith, Kathleen M. Pryer, Eric Schuettpelz, Petra Korall, Harald Schneider & Paul G. Wolf (2006). “A classification for extant ferns” (PDF). 《Taxon》 55 (3): 705–731. doi:10.2307/25065646.
  2. Maarten J. M. Christenhusz, Xian-Chun Zhang & Harald Schneider (2011). “A linear sequence of extant families and genera of lycophytes and ferns” (PDF). 《Phytotaxa》 19: 7–54.
  3. PPG I (2016). “A community-derived classification for extant lycophytes and ferns”. 《Journal of Systematics and Evolution》 54 (6): 563–603. doi:10.1111/jse.12229.
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia 작가 및 편집자