Guidance for identification
Capel fin a 7 cm, da fibrilos a chërpà radialment, brun giaunastr, ross mon, brun grisastr. Gamba àuta fin a 7 cm e larga fin a 0,8 o 1,5 cm, ciairament marginà, òcra brunastr, da ross a brun groson, un pòch strià sota la póer. Carn da ciàira a un pòch dël midem color.
A chërs dzortut sota le latifeuje.
A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Velenos.
Inocybe asterospora Quélet
Capel fin a 7 cm, da fibrilos a chërpà radialment, brun giaunastr, ross mon, brun grisastr. Gamba àuta fin a 7 cm e larga fin a 0,8 o 1,5 cm, ciairament marginà, òcra brunastr, da ross a brun groson, un pòch strià sota la póer. Carn da ciàira a un pòch dël midem color.
AmbientA chërs dzortut sota le latifeuje.
Comestibilità A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Velenos.
Strzępiak gwiaździstozarodnikowy (Inocybe asterospora Quél.) – gatunek grzybów z rodziny strzępiakowatych[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Inocybe, Inocybaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Nazwę polską podali Barbara Gumińska i Władysław Wojewoda w 1968 r., Andrzej Nespiak używał nazwy strzępiak gwiazdkowaty[3].
Średnica do 7 cm, kształt początkowo stożkowaty, później rozpostarty z wypukłym środkiem i nieco odgiętym brzegiem. Powierzchnia sucha i cała z wyjątkiem wierzchołka włókienkowata. W trakcie dojrzewania owocnika włókienka stają się coraz lepiej widoczne, szczególnie przy brzegu, a kapelusz od brzegów pęka[4].
Przy trzonie słabo zatokowato wycięte. Oprócz blaszek kompletnych występują międzyblaszki. Początkowo są brudnobiałe, potem szaroochrowe, w końcu brązowe. Mają równe, wełniste i biało orzęsione ostrza[4].
Wysokość 5 – 9 cm, grubość 0,6 – 0,8 (1,2) cm, kształt walcowaty, równogruby z obrzeżoną bulwką w podstawie. Powierzchnia w górnej części jasna, brązowawa, czasami z czerwonym odcieniem, w dolnej ciemniejsza, rdzawobrunatna. Bulwka biaława. Cały trzon jest oszroniony[4].
W kapeluszu i w bulwce biały, w trzonie jasnobrązowy. Pod wpływem KOH żółknie. Ma słaby zapach, według niektórych podobny do zapachu spermy, według innych kwaskowaty, podobny do zapachu ziemi. Jest bez smaku[4].
Wysyp zarodników jasnobrązowy. Zarodniki o gwiazdkowatym kształcie z 9-13 guzkami. Mają rozmiar 10–13,3 × 7–10 μm. Podstawki o rozmiarze 32 × 11 μm. Występują butelkowate cheilocystydy i pleurocystydy o rozmiarze (30) 50–70 × 10–20 μm. Są cienkościenne, jedynie szyjkę mają zgrubiałą. Na szczycie posiadają kryształki. Licznie występują, zwłaszcza w dolnej części trzonu podobne budowa i wielkością kaulocystydy[4].
Odnotowano stanowiska tego gatunku w Ameryce Północnej, Europie, Korei, Japonii i Nowej Zelandii[5]. W Polsce jest pospolity[3].
Występuje w lasach liściastych i mieszanych, rzadziej w iglastych. Rośnie na ziemi, w ściółce leśnej. Pojawia się od lipca do października[3]. Najczęściej rośnie pod bukami, dębami, leszczynami i grabami, zwłaszcza na glebach piaszczystych i gliniastych[6].
Grzyb mikoryzowy[3]. Dla ludzi grzyb silnie trujący[6].
.JPG)
Strzępiak gwiaździstozarodnikowy (Inocybe asterospora Quél.) – gatunek grzybów z rodziny strzępiakowatych.
Inocybe asterospora Quél., 1879
Волоко́нница звёздчатоспо́ровая (лат. Inócybe asteróspora) — вид грибов, входящий в род Волоконница (Inocybe) семейства Волоконницевые (Inocybaceae).
Один из ядовитых видов рода, содержащих мускарин.
Плодовые тела шляпконожечные. Шляпка у взрослых грибов 3—5(7) см в диаметре, у молодых грибов ширококонической формы, затем раскрывается до ширококолокольчатой и уплощённой, с бугорком в центре, часто с приподнятым к старости краем. Поверхность радиально-волокнистая, у взрослых грибов радиально растрескавшаяся, обнажая мякоть, окрашенная в тёмно-бурые тона, реже желтовато-бурая.
Мякоть шляпки беловатая, в ножке — коричневатая, с неприятным землистым или затхлым запахом.
Пластинки гименофора узко-приросшие к ножке до слабо нисходящих, с пластиночками, у молодых грибов беловато-сероватые, с возрастом становятся буроватыми и грязно-, иногда оливково-бурыми.
Ножка 6—9(13) см длиной и 4—8 мм толщиной, буроватая, по всей поверхности опушённая каулоцистидами (наиболее заметно у молодых грибов в верхней части), цилиндрическая, в основании с резко ограниченным белым клубеньком.
Споровый отпечаток табачно-коричневого цвета. Споры 9—12(14)×(6)8—10(12) мкм, угловато-звёздчатые. Базидии четырёхспоровые, булавовидные, 28—32×9—11 мкм. Хейлоцистиды и плевроцистиды бутылковидной или булавовидной формы, с кристаллами на верхушке. Каулоцистиды сходные, на всём протяжении ножки.
Волоконница звёздчатоспоровая — один из немногих видов рода, определение которого сравнительно просто. Наиболее характерными признаками вида являются чётко ограниченный приплюснутый клубенёк в основании тонкой длинной ножки и угловато-звёздчатые споры. Inocybe pseudoasterospora Kühner & Boursier, 1932 — очень близкий вид, отличимый только по отсутствию каулоцистид. Inocybe margaritispora (Berk.) Sacc., 1887 — Волоконница жемчужноспоровая — отличается более светлой желтоватой шляпкой. Inocybe napipes J.E.Lange, 1917 — Волоконница реповидноногая — отличается наличием быстро исчезающих остатков кортины по краям шляпки, небольшим не сплюснутым луковковидным утолщением в основании ножки, а также бородавчатыми спорами и отсутствием каулоцистид.
Широко распространённый в Евразии и Северной Америке вид, встречающийся довольно часто. Образует микоризу с лиственными деревьями (дуб, бук, каштан, берёза, граб), реже — с хвойными (ель, сосна).
Волоко́нница звёздчатоспо́ровая (лат. Inócybe asteróspora) — вид грибов, входящий в род Волоконница (Inocybe) семейства Волоконницевые (Inocybaceae).
Один из ядовитых видов рода, содержащих мускарин.
