Gwas y neidr mwy na'r cyffredin ac sy'n perthyn i deulu'r Aeshnidae yw Gwas neidr brown (ll. Gweision neidr brown; Lladin: Aeshna grandis; Saesneg: Brown hawker) sy'n bryfyn sy'n perthyn i Urdd yr Odonata (sef Urdd y Gweision neidr a'r Mursennod). Mae i'w ganfod yng Nghymru.
Mae'n 73 mm (2.9 mod) o hyd ac yn rhywgogaeth unigryw a hawdd ei hadnabod, hyd yn oed pan fo'n hedfan. Mae'n frown ei liw a'i enw, ac mae ganddo adenydd efydd. Mae gan y gwryw smotiau glas ar gylchrannau 2 a 3 o'i abdomen.
Rhwng Gorffennaf a Medi mae'n hedfan. Mae gan yr oedolyn ifanc resi ar ochr ei thoracs a rhesi hefyd ar ei goesau, sy'n ei wneud yntau'n hawdd ei adnabod.
Mae'r Aeshna grandis yn gyffredin yng nghanol a dwyrain Ewrop. Gellir ei ganfod rhwng Iwerddon a Mynyddoedd yr Wral ac ar adegau yn yr Alban a gogledd Sgandinafia a'r Balcanau. Mae hefyd i'w weld yng Nghymru ac mae'n gyffredin drwy Loegr yn enwedig yn y De Ddwyrain.
Pyllau, llynnoedd a chamlesi yw ei gynefin ac mae'n gwarchod ei diriogaeth i'r carn.
Gwas y neidr mwy na'r cyffredin ac sy'n perthyn i deulu'r Aeshnidae yw Gwas neidr brown (ll. Gweision neidr brown; Lladin: Aeshna grandis; Saesneg: Brown hawker) sy'n bryfyn sy'n perthyn i Urdd yr Odonata (sef Urdd y Gweision neidr a'r Mursennod). Mae i'w ganfod yng Nghymru.
Mae'n 73 mm (2.9 mod) o hyd ac yn rhywgogaeth unigryw a hawdd ei hadnabod, hyd yn oed pan fo'n hedfan. Mae'n frown ei liw a'i enw, ac mae ganddo adenydd efydd. Mae gan y gwryw smotiau glas ar gylchrannau 2 a 3 o'i abdomen.
Rhwng Gorffennaf a Medi mae'n hedfan. Mae gan yr oedolyn ifanc resi ar ochr ei thoracs a rhesi hefyd ar ei goesau, sy'n ei wneud yntau'n hawdd ei adnabod.
Die Braune Mosaikjungfer (Aeshna grandis) ist eine Libellenart aus der Familie der Edellibellen (Aeshnidae). Es handelt sich um eine sehr große Libelle mit einer Flügelspannweite von maximal 10,5 Zentimetern, die auffallend braun gefärbt ist – einschließlich der Flügel.
Die Braune Mosaikjungfer erreicht Flügelspannweiten von 9,5 bis 10,5 Zentimetern und bleibt damit nur etwas kleiner als die Blaugrüne Mosaikjungfer (Aeshna cyanea) und die Große Königslibelle (Anax imperator). Der gesamte Körper der Braunen Mosaikjungfer besitzt einen braunen Grundton und, beim Männchen, eine blaue Zeichnung. Männchen haben außerdem blau schimmernde Augen und sind im vergleich mit den Weibchen am oberen Abdomen tailliert. Im Gegensatz zu der farblich ähnlichen Keilfleck-Mosaikjungfer (Aeshna isoceles) mit glasklaren Flügeln sind bei ihr auch die Flügel braun gefärbt. Letztere trägt zudem auf der Rückenseite des zweiten Abdomenabschnittes eine keilförmige Zeichnung.
Die Braune Mosaikjungfer ist in den Monaten Juli bis September an Teichen und Seen anzutreffen. Die Männchen fliegen oft sehr weite Strecken ohne Flügelschlag im Gleitflug über die Wasseroberfläche sowie entlang des Ufers und setzen sich gelegentlich kurz in Bodennähe auf Zweige ab.
Die Paarung der Tiere beginnt am Wasser und wird auf Zweigen in Bodennähe am Ufer beendet. Die Weibchen stechen ihre Eier in schwimmende und abgestorbene Pflanzenteile auf dem Wasser oder kurz unter der Wasseroberfläche ein.
Die Eier werden relativ spät gelegt und überwintern als solche, die Larven schlüpfen erst im darauf folgenden Jahr. Die Larvalentwicklung dauert zwei bis drei Jahre. Die Larven sind relativ träge und verbringen die meiste Zeit verborgen in Wasserpflanzen.
Die Braune Mosaikjungfer (Aeshna grandis) ist eine Libellenart aus der Familie der Edellibellen (Aeshnidae). Es handelt sich um eine sehr große Libelle mit einer Flügelspannweite von maximal 10,5 Zentimetern, die auffallend braun gefärbt ist – einschließlich der Flügel.
The brown hawker (Aeshna grandis) is a large dragonfly about 73 millimetres (2.9 in) long. It is a distinctive species and is easily recognised, even in flight, by its brown body and bronze wings. At rest, blue spots on the second and third segments of the male's abdomen can be noticed; these are absent in female.
The flight time is mainly July to September. The nymph has stripes on the side of the thorax and distinct banding on the legs.
Aeshna grandis is common in central and eastern Europe. In Europe, it can be found everywhere from Ireland to the Urals, with some exceptions like Scotland, northernmost Scandinavia and the Iberian and Apennine peninsulas. There is a population in the Balkans.
It is widespread in England but commonest in the south-east; local in Ireland and rare in Scotland. It is found on well-vegetated ponds, lakes and canals. It patrols a regular hunting territory around margins which is vigorously defended against intruders.
_female_ovipositing.jpg)
Female ovipositing The brown hawker (Aeshna grandis) is a large dragonfly about 73 millimetres (2.9 in) long. It is a distinctive species and is easily recognised, even in flight, by its brown body and bronze wings. At rest, blue spots on the second and third segments of the male's abdomen can be noticed; these are absent in female.
The flight time is mainly July to September. The nymph has stripes on the side of the thorax and distinct banding on the legs.
Aeshna grandis es una gran libélula de unos 73 milímetros (2,9 pulgadas) de largo.[1] Es una especie distintiva y se reconoce fácilmente, incluso en vuelo, por su cuerpo marrón y alas de color bronce. En los machos se pueden apreciar las manchas azules en el segundo y tercer segmento del abdomen.[1]
Aeshna grandis es muy común en Europa central y oriental. En Europa, se puede encontrar en todas partes, desde Irlanda hasta los Urales, con algunas excepciones como Escocia, el extremo norte de Escandinavia y las penínsulas Ibérica y Apenena. Hay una población en los Balcanes.
Se encuentra en estanques, lagos y canales con mucha vegetación.[1]
Aeshna grandis es una gran libélula de unos 73 milímetros (2,9 pulgadas) de largo. Es una especie distintiva y se reconoce fácilmente, incluso en vuelo, por su cuerpo marrón y alas de color bronce. En los machos se pueden apreciar las manchas azules en el segundo y tercer segmento del abdomen.
Pruun-tondihobu ehk pruun tondihobu ehk suur tondihobu (Aeshna grandis) on tondihobulaste sugukonda tondihobu perekonda kuuluv kiililine.
Pruun-tondihobu elab Põhja- ja Kesk-Euroopas ning Aasias. Ta on tavaline Eestis ja Inglismaal, aga puudub Šotimaalt.
Ta elab rohke taimekasvuga tiikides, järvedes ja vooluveekogudes. Tal on kindel jahiterritoorium, mille piire ta tarmukalt sissetungijate vastu kaitseb.
Pruun-tondihobu eristub teistest kiilidest hästi. Ta on hästi äratuntav isegi lennul oma pruuni keha (ainus pruun eristiivaline kiil Eestis) ja pronksjate tiibade järgi. Kui ta istub, on isasel märgatavad sinised laigud tagakeha teisel ja kolmandal segmendil; emasel need puuduvad. Tiibade siruulatus on 95–105 mm ja sellega on ta kõigest pisut väiksem kui metsa-tondihobu või kuningkiil. Kehapikkus on tiibade siruulatusest märksa väiksem: 70–78 mm. Silmad on pruunid, isastel siniste laikudega[viide?]. Pruun-tondihobu lendab hästi ja teda võib kohata ka veest kaugel.
Emane muneb munad vahetult veepinna alla taimevartele. Röövikud kooruvad järgmisel aastal. Nad on peamiselt mustvalged ja elavad põhiliselt veetaimedel. Vastsestaadium kestab paar-kolm aastat. Valmikud ei talvitu.
Pruun-tondihobu lendab juulist septembrini.
Ta kuulub soodsas seisundis liikide hulka.
Teaduslikult kirjeldas pruun-tondihobu esimesena Linnaeus aastal 1758.
Pruun-tondihobu ehk pruun tondihobu ehk suur tondihobu (Aeshna grandis) on tondihobulaste sugukonda tondihobu perekonda kuuluv kiililine.
Pruun-tondihobu elab Põhja- ja Kesk-Euroopas ning Aasias. Ta on tavaline Eestis ja Inglismaal, aga puudub Šotimaalt.
Ta elab rohke taimekasvuga tiikides, järvedes ja vooluveekogudes. Tal on kindel jahiterritoorium, mille piire ta tarmukalt sissetungijate vastu kaitseb.
Pruun-tondihobu eristub teistest kiilidest hästi. Ta on hästi äratuntav isegi lennul oma pruuni keha (ainus pruun eristiivaline kiil Eestis) ja pronksjate tiibade järgi. Kui ta istub, on isasel märgatavad sinised laigud tagakeha teisel ja kolmandal segmendil; emasel need puuduvad. Tiibade siruulatus on 95–105 mm ja sellega on ta kõigest pisut väiksem kui metsa-tondihobu või kuningkiil. Kehapikkus on tiibade siruulatusest märksa väiksem: 70–78 mm. Silmad on pruunid, isastel siniste laikudega[viide?]. Pruun-tondihobu lendab hästi ja teda võib kohata ka veest kaugel.
Emane muneb munad vahetult veepinna alla taimevartele. Röövikud kooruvad järgmisel aastal. Nad on peamiselt mustvalged ja elavad põhiliselt veetaimedel. Vastsestaadium kestab paar-kolm aastat. Valmikud ei talvitu.
Pruun-tondihobu lendab juulist septembrini.
Ta kuulub soodsas seisundis liikide hulka.
Teaduslikult kirjeldas pruun-tondihobu esimesena Linnaeus aastal 1758.
Ruskoukonkorento (Aeshna grandis) on yksi Suomen yleisimmistä ukonkorennoista.
Ruskoukonkorento on suurikokoinen (70–78 mm) ukonkorentolaji. Sen ruumis on tummanruskea, ja silmät ja siivet ovat voimakkaan keltaruskeat. Keskiruumiin sivuilla on kaksi keltaista pystyjuovaa, ja koiraalla on takaruumiissa ja siipien tyvellä pienet siniset pisteet. Sukukypsällä koiraalla ja toisinaan myös naaraalla on silmien yläpuolella siniset laikut.[2]
Laji on levinnyt suurimpaan osaan Pohjois- ja Keski-Eurooppaa sekä Aasiaan 50° ja 60° leveyspiirien välillä Baikaljärvelle asti. Suomessa lajia esiintyy hyvin yleisenä etelästä Etelä-Lappiin asti. Siitä pohjoiseen se harvinaistuu.[2]
Ruskoukonkorennon elinympäristöä ovat lähes kaikenlaiset seisovat tai hitaasti virtaavat vedet. Lajia tavataan varsinkin merenlahdilla, lammilla ja jokisuvanteilla, joissa on runsaasti kasvillisuutta. Suoalueilla laji ei ole yhtä yleinen.[2]
Lajin lentoaika on kesä-lokakuu, päälentokausi puolestaan on heinä-elokuu. Ruskoukonkorento on yksi yleisimpiä ja helpommin havaittavia syksyisiä lajejamme. Lajin yksilöt lentävät usein kaukana vedestä pihoilla, pelloilla, metsäautoteillä ja kaupunkiympäristöissä.[2]
Ruskoukonkorento (Aeshna grandis) on yksi Suomen yleisimmistä ukonkorennoista.
La grande æschne (Aeshna grandis) est une espèce eurasiatique de libellules, de la famille des Aeshnidae.
Taille totale de 70 à 77 mm. Son envergure est comprise entre 90 et 100 mm. Sa période de vol est de juin à octobre[1].
Corps majoritairement brun avec taches jaunes latérales sur le thorax et quelques taches bleues pour le mâle sur le second et le troisième segment abdominal[2]. Elle se caractérise par la coloration fumée de ses ailes.
Elle est présente partout en France dont le Nord-Pas-de-Calais mais pas en Corse [1]. Certaines populations localisées sont regroupées dans les reliefs du sud de leur aire de répartition, en particulier dans les massifs français.
On les trouve aux abords des eaux stagnantes de grandes dimensions comme les lacs, les étangs de pisciculture, les gravières.
La grande æschne (Aeshna grandis) est une espèce eurasiatique de libellules, de la famille des Aeshnidae.
De bruine glazenmaker (Aeshna grandis) is een libel uit de familie van de glazenmakers. Zowel het wijfje als het mannetje zijn overwegend bruingekleurd, zelfs de vleugels zijn bruin getint; het mannetje heeft daarnaast ook blauwe tekening. De spanwijdte ligt tussen de 95 en 105 millimeter, de lichaamslengte ligt tussen 70 en 77 millimeter.
De wetenschappelijke naam van de soort werd als Libellula grandis in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus.[2]
De soort is in Nederland en België vrij algemeen. De habitat van de bruine glazenmaker is stilstaand zoet water, meestal in een beboste omgeving. De kern van de vliegperiode ligt in juli en augustus. Het is een mobiele soort die grote afstanden kan afleggen.
Aeshna grandis is een forse glazenmaker, die door de gekleurde vleugels extra groot overkomt. Het lichaam is grotendeels bruin, maar de zijkant van het borststuk heeft twee gele banden. De vleugels zijn oranjebruin, duidelijk donkerder dan de berookte vleugels van sommige andere glazenmakers. De pterostigma’s zijn bruin. Het mannetje heeft blauwe vlekjes op de zijkant van het achterlijf, op de bovenzijde van segment 2 en op de bovenkant van de ogen. De overige achterlijfsegmenten hebben zeer kleine gele vlekjes aan de bovenzijde. Het vrouwtje heeft gele vlekjes op de zijkant van het achterlijf en zeer kleine gele vlekjes op de bovenzijde van het achterlijf.
De lichaamslengte van volwassen dieren ligt tussen 70 en 77 mm. De larve is vrij groot en breed (lengte 41-46 mm.) met een kort vangmasker (prementum), een korte cercus en een zijdoorn op segment 6. Onder vergroting is te zien dat de soort een gebogen achterrand heeft van de ogen en karakteristieke lichte vlekken op het 'achterhoofd' (occiput). De larvenhuidjes hebben vaak een bonte rugtekening en een lichte band over de epiproct (aanhangsel). De larvenhuidjes zijn te vinden in de oevervegetatie tot circa een halve meter hoogte.
De bruine glazenmaker vliegt van begin juni tot in oktober, met een vliegpiek in augustus. Ze zijn een groot deel van de dag actief, soms ook ’s ochtends vroeg en ‘s avonds laat.
De levenscyclus duurt een of twee jaar. De eerste winter wordt als ei doorgebracht. De larve is relatief traag en leeft tussen waterplanten of op de bodem tussen dood organisch materiaal. Het uitsluipen gebeurt van begin juni tot in september, met een piek in juli en augustus. Volwassen exemplaren vliegen in een rustig tempo hoog door de lucht, meestal op beschutte plaatsen (bv. halfopen bos). Hier jagen ze op allerlei insecten, waaronder relatief vaak grote insecten. Vlinders en andere libellen worden bijvoorbeeld regelmatig door bruine glazenmakers gevangen. De mannetjes maken patrouillevluchten boven het open water, waarbij ze de komst van vrouwtjes afwachten en andere mannetjes verjagen. Na de paring zet het vrouwtje solitair haar eitjes af in dode of levende planten. Ook vermolmd hout en ander zacht materiaal langs de waterkant wordt gebruikt.
De bruine glazenmaker komt voor bij allerlei stilstaande wateren, meestal in een bosrijke omgeving. Sporadisch ook bij langzaam stromend water. De voorkeur lijkt uit te gaan naar rijk begroeide wateren, zoals laagveensloten en plassen, dode rivierarmen, vennen, venen en vijvers. De voortplantingsbiotoop varieert sterk in grootte, diepte, voedselrijkdom, begroeiing en zuurgraad. Ook de directe omgeving van het water lijkt belangrijk bij de biotoopkeuze: niet te dichte bebossing en een gevarieerd landschap blijken aantrekkelijk.[3][4]
Het verspreidingsgebied van de bruine glazenmaker loopt oostelijk tot aan het Baikalmeer; in Afrika komt de soort niet voor. In Europa is het verspreidingsgebied beperkt tot Centraal- en Noord-Europa. De soort ontbreekt in Zuidwest-Frankrijk en het Iberisch Schiereiland (uitgezonderd de Pyreneeën), in grote delen van Italië en in Zuidoost-Europa. De bruine glazenmaker komt wel voor in Groot-Brittannië en Ierland. In een groot deel van Nederland en België is de soort algemeen, maar hij wordt weinig waargenomen in Zeeland, de noordelijke helft van Noord-Holland, de kleigebieden van Friesland en Groningen en in Zuid-Limburg.
Een grote bruine libel met bruingekleurde vleugels is altijd een bruine glazenmaker. Andere soorten hebben hooguit een veel lichtere en minder opvallende bruine tint in de vleugels. Verwarring is hooguit mogelijk met de vroege glazenmaker. Deze heeft een oranjebruin achterlijf, dat donkerder kan worden bij ouderdom. Het achterlijf gaat dan wat op dat van bruine glazenmaker lijken, maar de vleugels blijven helder. Verder hebben vroege glazenmakers opvallend groene ogen.
Verwarring in het larvestadium kan optreden met andere glazenmakers die de combinatie vertonen van een kort prementum en korte cerci. Dit zijn de venglazenmaker en de groene glazenmaker. Ook de in Nederland niet voorkomende getande glazenmaker valt hieronder. De larve van de bruine glazenmaker is onderscheidend door de bonte rugtekening en de lichte band over de epiproct (aanhangsel aan het laatste segment).
De soort staat op de Rode Lijst van de IUCN als niet bedreigd, beoordelingsjaar 2007.[1] Op de Nederlandse Rode lijst (libellen) van 2004 en 2015 komt de bruine glazenmaker niet voor. Op de Belgische Rode Lijst (1998) geldt hij als niet bedreigd.
De bruine glazenmaker (Aeshna grandis) is een libel uit de familie van de glazenmakers. Zowel het wijfje als het mannetje zijn overwegend bruingekleurd, zelfs de vleugels zijn bruin getint; het mannetje heeft daarnaast ook blauwe tekening. De spanwijdte ligt tussen de 95 en 105 millimeter, de lichaamslengte ligt tussen 70 en 77 millimeter.
De wetenschappelijke naam van de soort werd als Libellula grandis in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus.
De soort is in Nederland en België vrij algemeen. De habitat van de bruine glazenmaker is stilstaand zoet water, meestal in een beboste omgeving. De kern van de vliegperiode ligt in juli en augustus. Het is een mobiele soort die grote afstanden kan afleggen.
Brun øyenstikker er en øyenstikker som tilhører familiegruppen mosaikkøyestikkere, (Aeshnidae).
Brun øyenstikker er utbredt i Europa, men mangler i middelhavsområdet. Den finnes øst gjennom Asia til Japan. I Norden finnes den i Danmark, og i det meste av Sverige og Finland. I sørlige Norge, nord til Troms. Den mangler over tregrensen i fjellet, men er ellers en av de vanligste øyenstikkerne her i landet.
Mosaikkøyenstikkere er en gruppe der det ofte kan være vanskelig å skille artene fra hverandre. Ofte er det bare små forskjeller i det ytre utseende. Men den brune øyenstikkeren skiller seg fra de andre norske artene av mosaikkøyenstikkerne på kroppens brune farge og de brunlige vingene.
Vingene holdes i en rett vinkel ut fra kroppen i hvile, og er brunlig gule. Også noen andre øyenstikkere kan ha ganske gule eller brunlige vinger. Vingespennet er mellom 80 og 100 millimeter.
Nymfene lever i næringsrike vann eller større myrtjern i lavlandet. Den stiller ikke store krav til levestedet men vannet bør være stillestående og ikke for forurenset. De voksne (imago) øyenstikkerne kan fly langt i sin leting etter mat og kan påtreffes flere kilometer fra nærmeste ferskvann. Ofte patruljerer de langs bredden av vannet på jakt etter mat. De er territorielle og forsvarer store territorier, slik at tettheten av flygende øyenstikkere vanligvis er liten [1]
Eggene legges på vannplanter, vanligvis under vannlinjen. Utviklingen tar 2-3 år. Eggene overvintrer i plantedeler. Nymfen overvintrer på vegetasjonen eller ved røttene.
Flygetiden er fra slutten av juni til månedskifte av september/oktober.
Brun øyenstikker har ufullstendig forvandling, overgang fra nymfe til det voksne kjønnsmodne insektet går gradvis gjennom flere hudskift (nymfestadier). Nymfene lever i vann og ligner derfor lite på de voksne (imago), bortsett fra størrelsen. Når nymfen kommer til det siste hudskiftet finner den et strå eller noe, der den kan klatre opp over vannflaten. Her blir den hengende, mens huden revner på ryggsiden. Den nyklekte øyenstikkeren blir hengende på den gamle huden, eller like ved siden av, helt til den nye huden er noe herdet, og vingene har fått sin endelige form.
Brun øyenstikker er en øyenstikker som tilhører familiegruppen mosaikkøyestikkere, (Aeshnidae).
Multimedia w Wikimedia Commons Żagnica wielka (Aeshna grandis) – gatunek owada z rzędu ważek należący do podrzędu ważek różnoskrzydłych. Występuje w Europie północno-wschodniej i środkowej, na wschód do jeziora Bajkał. Szeroko rozprzestrzeniona i pospolita w całym zasięgu swojego występowania.
Całkowita długość ciała 70–77 mm, długość tylnego skrzydła 41–49 mm, rozpiętość skrzydeł sięga 100 mm[2]. Ubarwienie brązowe z żółtymi paskami na tułowiu, niektóre elementy ciała zabarwione są na niebiesko. Skrzydła o lekkim złotobrązowym zabarwieniu.
Jest jedną z najpospolitszych żagnic (Aeshna) w środkowej i centralnej Europie, szczególnie na terenach zalesionych. Zasiedla różne typy wód stojących lub wolno płynących (np. sztucznie utworzone kanały lub starorzecza; samice składają też jaja do zatok wolno płynących rzek). Imagines często spotykane są w rejonach zadrzewionych. Lata od końca maja do października.
Żagnica wielka (Aeshna grandis) – gatunek owada z rzędu ważek należący do podrzędu ważek różnoskrzydłych. Występuje w Europie północno-wschodniej i środkowej, na wschód do jeziora Bajkał. Szeroko rozprzestrzeniona i pospolita w całym zasięgu swojego występowania.
Całkowita długość ciała 70–77 mm, długość tylnego skrzydła 41–49 mm, rozpiętość skrzydeł sięga 100 mm. Ubarwienie brązowe z żółtymi paskami na tułowiu, niektóre elementy ciała zabarwione są na niebiesko. Skrzydła o lekkim złotobrązowym zabarwieniu.
Jest jedną z najpospolitszych żagnic (Aeshna) w środkowej i centralnej Europie, szczególnie na terenach zalesionych. Zasiedla różne typy wód stojących lub wolno płynących (np. sztucznie utworzone kanały lub starorzecza; samice składają też jaja do zatok wolno płynących rzek). Imagines często spotykane są w rejonach zadrzewionych. Lata od końca maja do października.
Rjava deva (znanstveno ime Aeshna grandis) je vrsta raznokrilih kačjih pastirjev iz družine dev, razširjena po Severni in Srednji Evropi ter jugozahodu Sibirije.[1]
Je nezamenljiv, z velikim in čokatim telesom, ki doseže 70 do 77 mm v dolžino. Po vsem telesu je rjave barve, razen para rumenkastih lis ob vsaki strani oprsja, odrasle samce pa prepoznamo po vrsti svetlomodrih peg na vrhu telesa in ob strani zadka, ki so pri samicah in mladih samcih prav tako rumene. Odrasli samci imajo poleg tega modro liso na očeh. Tudi krila so rjava. V letu delujejo elegantno, pogosto jadrajo, višek aktivnosti odraslih je konec julija in avgusta.[2]
Razmnožuje se v mlakah in močvirjih v gozdovih, najraje takih z bogato zarastjo ali dobro poraščenimi bregovi. Večinoma je razširjenost nižinska, čeprav ga lahko v Alpah najdemo tudi na nadmorskih višinah okoli 2.000 m. Lokalno je pogost v gozdnatih predelih Srednje Evrope, pri čemer pa je številčnost populacije nizka v primerjavi z drugimi devami. Prav tako je pogost v Uralskem gorovju in lokalno na jugu Sibirije do Bajkalskega jezera s posamičnimi najdbami v Kazahstanu in severozahodni Mongoliji. Vrsta ne velja za ogroženo.[1]
Slovenija se nahaja na jugozahodnem robu območja razširjenosti, zato je tudi v primernih habitatih tu redek in uvrščen med ranljive vrste.[3]
Rjava deva (znanstveno ime Aeshna grandis) je vrsta raznokrilih kačjih pastirjev iz družine dev, razširjena po Severni in Srednji Evropi ter jugozahodu Sibirije.
Brun mosaikslända (Aeshna grandis) är en art i insektsordningen trollsländor som tillhör familjen mosaiktrollsländor.[5][6][7][8]
Både hanens och honans kropp har brun grundfärg och även vingarna är något bruntonade, med orangebrunt vingmärke. Det för mosaiktrollsländorna typiska mosaikmönstret på bakkroppen har inslag av ljust blått och gult. Vingbredden är 95 till 105 millimeter och bakkroppens längd är 49 till 60 millimeter. Skillnader i detaljer över utbredningsområdet gör att arten anses ha flera underarter.
Den bruna mosaiksländan finns i stora delar av Europa, utom längst ned i söder och högst upp i norr. Den finns också i norra Asien, från Ryssland till Japan. I Sverige förekommer den över hela landet, utom i de allra nordligaste fjälltrakterna. Två underarter finns i landet, Aeshna grandis grandis som är den vanligaste och som också anses bilda holotyp för arten, samt Aeshna grandis linnaei som förekommer i Norrland och som skiljer sig från A. grandis grandis främst genom sin mindre storlek.
Den bruna mosaiksländans habitat är främst öppna vattensamlingar, som sjöar och större dammar, men den ses också ofta flyga över ängar och vid skogsbryn i jakt på byten. Det är vanligt att parningen sker i luften och efter parningen lägger honan äggen ensam, oftast i flytande döda växtdelar. Utvecklingstiden från ägg till imago är två till tre år och flygtiden från mitten av juni till mitten av oktober.
Wikimedia Commons har media som rör brun mosaikslända.
Wikispecies har information om Aeshna grandis.
Brun mosaikslända (Aeshna grandis) är en art i insektsordningen trollsländor som tillhör familjen mosaiktrollsländor.
Aeshna grandis là loài chuồn chuồn trong họ Aeshnidae. Loài này được Linnaeus mô tả khoa học đầu tiên năm 1758.[2]
Bài viết về họ chuồn chuồn ngô Aeshnidae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Aeshna grandis là loài chuồn chuồn trong họ Aeshnidae. Loài này được Linnaeus mô tả khoa học đầu tiên năm 1758.
Aeshna grandis
(Linnaeus, 1758)
Коромысло большое[1][2][3] (лат. Aeshna grandis) — это крупная стрекоза, в длину дорастает до 73 мм. Её легко узнать даже в полёте по коричневому телу и бронзового цвета крыльям. Когда же эта стрекоза отдыхает, можно заметить голубые пятна на втором и третьем сегментах её брюшка; впрочем, эти пятна есть только у самцов.
Обитает в Европейской части России, Закавказье, северной части Средней Азии, а также в Сибири к западу от оз. Байкал. Отмечена в большинстве стран Западной, Северо-Восточной и Центральной Европы. В Англии широко распространена, но чаще встречается на юго-востоке страны. В Ирландии живёт только в отдельных районах, в Шотландии не встречается. Селится на заросших прудах, озёрах и каналах. Патрулирует свой охотничий участок, летая по его периметру. Активно защищает свой участок от чужаков[4]. Летает в основном с июля по сентябрь. Окраска личинок — чёрно-белая.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_(10312370433).jpg)
Коромысло большое (лат. Aeshna grandis) — это крупная стрекоза, в длину дорастает до 73 мм. Её легко узнать даже в полёте по коричневому телу и бронзового цвета крыльям. Когда же эта стрекоза отдыхает, можно заметить голубые пятна на втором и третьем сегментах её брюшка; впрочем, эти пятна есть только у самцов.
Обитает в Европейской части России, Закавказье, северной части Средней Азии, а также в Сибири к западу от оз. Байкал. Отмечена в большинстве стран Западной, Северо-Восточной и Центральной Европы. В Англии широко распространена, но чаще встречается на юго-востоке страны. В Ирландии живёт только в отдельных районах, в Шотландии не встречается. Селится на заросших прудах, озёрах и каналах. Патрулирует свой охотничий участок, летая по его периметру. Активно защищает свой участок от чужаков. Летает в основном с июля по сентябрь. Окраска личинок — чёрно-белая.
.jpg)
