Guidance for identification
Der Beutel- oder Groß-Stäubling (Lycoperdon excipuliforme[1], syn. Calvatia excipuliformis, Calvatia saccata, Handkea excipuliformis) ist eine Pilzart aus der Familie der Champignonverwandten. Trivialnamen mit dem Wortbestandteil „-bovist“ sind falsch, denn Boviste besitzen keine Fruchtkörper mit sterilem Stielbereich.
Der jung essbare Pilz reichert in seinen Fruchtkörpern Metalle an und kann in der Ernährung einen bedeutenden Beitrag zur Versorgung mit Eisen, Zink und Magnesium leisten.[2][3] Dafür dringen die recht kleinen, durch Luftbewegungen leicht umherfliegenden Sporen beim Einatmen zu den Lungenbläschen vor und haben allergenes Potenzial.[4]
Die Fruchtkörper haben eine variable Erscheinung. Sie haben meist einen stößel-, seltener birnenförmigen Habitus und variieren in der Breite zwischen 4 und 10 Zentimetern und in der Höhe zwischen 7 und 12 (bis 15) Zentimetern. Sie bestehen aus einem langen, kräftigen und sterilen Stiel und einem rundlichen, fertilen Kopfteil. Dabei macht der schwammig gefüllte Stiel die Hälfte bis zu drei Viertel der Höhe aus. Das Kopfteil beinhaltet die Fruchtmasse. Sie ist bei unreifen Fruchtkörpern weiß und pappig, dann gelb- bis olivgrün und breiig, schließlich zerfällt sie zu oliv- bis purpurbraunem Sporenpulver. Die Außenhaut (Exoperidie) ist anfangs grau-weißlich, dann creme- bis ockerfarben und dicht mit feinen, leicht ablösbaren Wärzchen besetzt. Sie bleibt lange hell, trocknet schließlich ein, wird hellbraun, pergamentartig und reißt bei Reife des Fruchtkörpers auf. Junge, weißfleischige Exemplare schmecken mild. Während das reife Kopfteil in unregelmäßige Stücke zerfällt, überdauert das pergamentartige, braune und an einen Zigarrenstumpen erinnernde Stielteil den Winter.
Die kugeligen, (oliv-)braunen Sporen messen 4–6 Mikrometer besitzen eine warzige Oberfläche und eine gerade bis leicht gebogene, bis 2,5 Mikrometer lange Pedizelle.[5] Die Sporen wachsen zu viert an den Basidienzellen. Zystiden sind keine vorhanden.
Die Art gilt als leicht bestimmbar. Für Verwechslungen kommen eventuell der Hasen-Stäubling (Lycoperdon utriformis) und der Flaschen-Stäubling (L. perlatum) in Betracht. Der Hasen-Stäubling ist kaum gestielt und verfärbt sich früher.[6][7][8]
Der Beutel-Stäubling ist ein bodenbewohnender Saprobiont. Er wächst in Wäldern (bevorzugt Laubwald) sowie auf Rasen- und Wiesenflächen.
Die Art fruktifiziert von Juli bis November.
Er ist in ganz Europa weit verbreitet und recht häufig zu finden.
Junge Pilze sind essbar, solange das Fleisch noch weiß ist. Er wird oft in Scheiben geschnitten und paniert, ansonsten wie Bratkartoffeln zubereitet.
Er wird aufgrund neuer publizierter phylogenetischer Untersuchungen in die Gattung der Stäublinge (Lycoperdon) eingeordnet. Durch die variable Erscheinung der Fruchtkörper hat sich eine lange Liste synonymer (wissenschaftlicher) Namen ergeben. Die offizielle Erstbeschreibung geht auf Giovanni Antonio Scopoli zurück, der die Art im zweiten Band der 1772 erschienenen zweiten Auflage seines Werkes „Flora Carniolica“ beschrieben hat.[9]
Der Beutel- oder Groß-Stäubling (Lycoperdon excipuliforme, syn. Calvatia excipuliformis, Calvatia saccata, Handkea excipuliformis) ist eine Pilzart aus der Familie der Champignonverwandten. Trivialnamen mit dem Wortbestandteil „-bovist“ sind falsch, denn Boviste besitzen keine Fruchtkörper mit sterilem Stielbereich.
Der jung essbare Pilz reichert in seinen Fruchtkörpern Metalle an und kann in der Ernährung einen bedeutenden Beitrag zur Versorgung mit Eisen, Zink und Magnesium leisten. Dafür dringen die recht kleinen, durch Luftbewegungen leicht umherfliegenden Sporen beim Einatmen zu den Lungenbläschen vor und haben allergenes Potenzial.
Handkea excipuliformis, commonly known as the pestle puffball or long-stemmed puffball, is a species of the family Agaricaceae. A rather large puffball, it may reach dimensions of up to 15 cm (5.9 in) broad by 25 cm (9.8 in) tall. Widespread in northern temperate zones, it is found frequently on pastures and sandy heaths.
This puffball has been variously placed in the genera Bovista, Lycoperdon, Calvatia, and Utraria. In 1989, German mycologist Hanns Kreisel described the genus Handkea to include species of Calvatia that had distinct microscopic features: Handkea species have a unique type of capillitium (coarse thick-walled hyphae in the gleba), with curvy slits instead of the usual pores.[1] Although accepted by some authors,[2] the genus concept has been rejected by others.
Phylogenetic analyses published in 2008 shows that Handkea may be grouped in a clade along with species from several other genera, including Lycoperdon, Vascellum, Morganella, Bovistella, and Calvatia.[3] Published in the same year, another DNA analysis of the structure of ITS2 rDNA transcript confirmed that H. utriformis is closely related to Lycoperdon echinatum.[4]
Like all puffballs, Handkea excipuliformis has a gasteroid basidiocarp, meaning the spores are produced internally, and are only released as the mature fruiting body ages and dries, or is broken. Young puffballs are typically 6 to 12 centimetres (2.4 to 4.7 in) across, white, or pale grey-brown;[5] in maturity it may attain dimensions of 15 centimetres (5.9 in) broad by 25 centimetres (9.8 in) tall.[6] The underside of the puffball is attached to the ground by a root-like assemblage of hyphae called a rhizomorph.[7] This fungus comprises two parts. The upper, globe-like section, which is white at first and turns ochre as it ages, is initially covered in soft, pointed warts; these fall off to leave a smooth, matt surface. Inside this rounded head the spores develop. The brown spores are released into the air; this process is often hastened by rain, or by being trodden on by cattle. Eventually, all that remains is the sterile pestle-shaped base.
The stipe expands once the head has ruptured and released the spores and then remain intact throughout the winter and into the following summer. It is parallel or slightly tapering in at the base; spongy; surface soon becoming wrinkled; initially white with pointed warts, but later turning ochre and becoming smooth and leathery.[8]
Initially the spore mass (gleba) is white, later becoming olive and then purple-brown at maturity. Spores are 3.5 to 5.5 micrometres, warted and ball shaped.[8]
Common and widespread from late summer until autumn. The pestle puffball Grows singly or in small groups in humus soil in both coniferous and broadleaf woodland and on short grassland. Frequent beneath hedges, on wasteland and in all kinds of woods; particularly common on the edges of woodland clearings.[8]
This fairly large puffball is edible only when the spore bearing flesh is young, and white.[5] The taste and odour are not distinctive. Edible only when young and white throughout.[5] It tastes very similar to the giant puffball, but the flesh is not quite as firm and the outer skin should be removed.[9]
Handkea perlatum is much smaller, has a shorter stipe, and retains a mesh-like pattern when the warts are rubbed off the cap.[8]
Handkea excipuliformis, commonly known as the pestle puffball or long-stemmed puffball, is a species of the family Agaricaceae. A rather large puffball, it may reach dimensions of up to 15 cm (5.9 in) broad by 25 cm (9.8 in) tall. Widespread in northern temperate zones, it is found frequently on pastures and sandy heaths.
Lycoperdon excipuliforme es una especie de hongo de la familia Agaricaceae, antes llamado Handkea excipuliformis.[1][2] Se distingue del género Calvatia mediante características microscópicas, además de desarrollar un pseudoestípite grande, lo que le confiere las características únicas como especie. Del griego: lýkos, lobo, y pérdo, ventosear, por la forma en que salen las esporas de la fructificación madura.[3]
Se describe como un basidioma elíptico a turbinado, blanco-amarillento de 30-50 mm de diámetro x 50 mm de alto aproximadamente, con un ostiolo irregular en el ápice; base estéril formando un pseudoestípite unido al sustrato por rizomorfos desarrollados, ramificados, gruesos, blancos. peridio menor o igual a 1 mm. Exoperidio marrón opaco, frágil, en forma de gránulos que mudan. Endoperidio marrón dorado, delgado. Gleba marrón a morena, pulverulenta. Microscópicamente tiene basidiosporas globosas a subglobosas, morenas de 5.3-6.7 µm diámetro.[1][2]
Esta especie se localiza en Pakistán.[1]
Se puede encontrar en el suelo cerca de plantas de bambú, en zonas templadas.[1]
Se conoce muy poco de la biología y hábitos de esta especie, por lo que no se encuentra bajo ningún estatus de riesgo.
Lycoperdon excipuliforme es una especie de hongo de la familia Agaricaceae, antes llamado Handkea excipuliformis. Se distingue del género Calvatia mediante características microscópicas, además de desarrollar un pseudoestípite grande, lo que le confiere las características únicas como especie. Del griego: lýkos, lobo, y pérdo, ventosear, por la forma en que salen las esporas de la fructificación madura.
Sihvakas murukarikas (Calvatia excipuliformis, sünonüüm Lycoperdon excipuliformis) on kandseente hulka kuuluv seeneliik.
Seent on leitud ka Eestist.[1]
Seen on söödav.[1]
Sihvakas murukarikas (Calvatia excipuliformis, sünonüüm Lycoperdon excipuliformis) on kandseente hulka kuuluv seeneliik.
Seent on leitud ka Eestist.
Seen on söödav.
Nuijakuukunen (Lycoperdon excipuliforme, vanh. Calvatia excipuliformis) on valkoinen lehtimetsissä, avoimissa havumetsissä ja laitumilla kasvava valkoinen, piikikäs sienilaji. Nuoret yksilöt ovat valkoisia, ja vanhemmat mustia. Sienen itiöemä hajoaa vanhentuessaan. Sieni kasvaa yleisenä koko maassa kesästä myöhäissyksyyn. Nuijakuukunen muistuttaa känsätuhkeloa.[2]
Nuijakuukunen (Lycoperdon excipuliforme, vanh. Calvatia excipuliformis) on valkoinen lehtimetsissä, avoimissa havumetsissä ja laitumilla kasvava valkoinen, piikikäs sienilaji. Nuoret yksilöt ovat valkoisia, ja vanhemmat mustia. Sienen itiöemä hajoaa vanhentuessaan. Sieni kasvaa yleisenä koko maassa kesästä myöhäissyksyyn. Nuijakuukunen muistuttaa känsätuhkeloa.
Calvatie en coupe
Calvatia excipuliformis est une espèce de champignons basidiomycètes de la famille des Lycoperdaceae ou des Agaricaceae selon la classification retenue.
Carpophore de 3 à 8 cm de haut, en forme de massue, blanchâtre, devenant progressivement de couleur crème, puis brunâtre en vieillissant. Les spores sont libérées par la déchirure de la partie supérieure du carpophore.
Ce champignon a été placé dans les genres Bovista, Lycoperdon, Calvatia et Utraria. En 1989, le mycologue allemand Hanns Kreisel a décrit le genre Handkea, qui rassemble les espèces du genre Calvatia possédant des caractères microscopiques spécifiques : elles ont un type unique de capillitium (en) (une hyphe très épaisse de la glèbe), avec des fentes courbes au lieu des spores habituels[1]. Bien qu'accepté par certains auteurs[2], ce genre a été rejeté par d'autres.
Des analyses phylogénétiques publiées en 2008 montrent que le genre Handkea peut être regroupé dans un clade avec certaines espèces d'autres genres, notamment de Lycoperdon, Vascellum (en), Morganella (en), Bovistella (en) et Calvatia[3]. Publiée la même année, une autre analyse portant sur la structure d'une partie de l'ADN non codant de l'ADN ribosomal a confirmé que l'espèce H. utriformis est étroitement apparentée à Lycoperdon echinatum[4].
Il se développe aussi bien sous résineux que sous feuillus.
Calvatie en coupe
Calvatia excipuliformis est une espèce de champignons basidiomycètes de la famille des Lycoperdaceae ou des Agaricaceae selon la classification retenue.
Fótgíma (fræðiheiti: Calvatia excipuliformis) er físisveppur sem er auðvelt að greina frá öðrum skyldum sveppum vegna þess hve hún er með langan staf. Kólfurinn er hringlaga og samvaxinn fætinum. Yfirborð sveppsins er þakið litlum nöbbum. Með aldrinum verður fótgíman brúnni og opnast að ofan þar sem myndast skál full af brúnum gróum.
Fótgíma er góður ætisveppur en gæta þarf að því að tína aðeins mjög unga (alhvíta) sveppi.
Fótgíma er algeng um allt Ísland.
Lycoperdon excipuliforme (Scop.) Pers., 1801 è una specie di fungo della famiglia Agaricaceae.[1]
Questo fungo si riconosce facilmente da altre specie della famiglia delle agaricacee per la strana forma, con il gambo molto allungato.
Dal latino excipulus = vaso e forme = forma, a forma di vaso.
8–30 cm di altezza, a forma di pestello da mortaio; costituito da una testa rotondeggiante e un gambo grosso e lungo, leggermente rugoso; color bianco o giallo ocra, poi brunastro; la superficie superiore è coperta da granulazioni o piccoli aculei concolori, che presto cadono lasciando libero un fondo giallo da cui, per lacerazione della parte interna, fuoriescono le spore.
Prima bianca poi verdastra e bruno-porporina a maturità; base sterile, spugnosa, brunastra.
Oliva-brune o brunastre in massa; sferiche e nettamente verrucose.
Fruttifica dalla tarda estate fino a tutto l'autunno, nei terreni incolti, brughiere, pascoli e boschi, isolati o a gruppi.
Ottima purché consumato quando la carne è bianca. Offre la massima resa tagliato a fette e impanato.
Lycoperdon excipuliforme (Scop.) Pers., 1801 è una specie di fungo della famiglia Agaricaceae.
Questo fungo si riconosce facilmente da altre specie della famiglia delle agaricacee per la strana forma, con il gambo molto allungato.
Ilgasis kukurdvelkis (lot. Calvatia excipuliformis) – pumpotaukšlinių šeimos valgomas grybas, turintis geras maistines savybes.
Sinonimai: Calvatia saccata, Lycoperdon saccatum.
Vaisiakūnis: 3-8 cm skersmens ir 5-25 cm aukščio, kartais turi aiškiai atskirtą viršutinę ir apatinę koto dalį, yra buožės arba butelio formos, kartais kotas labai ilgas. Išorinė luobelė smulkiai grūdėta, dygliuota ar karpota, koto dalies paviršius žymiai lygesnis. Pačioje vaisiakūnio viršūnėje dažnai būna nedidelis gūbrelis.
Spalvos kaita: išorinės luobelės spalva įvairuoja nuo gelsvai baltos iki šviesiai rudos. Trama iš pradžių balta ir kompaktiška, vėliau ištyžta, paruduoja ir galiausiai virsta rudais milteliais.
Šis grybas dažniausiai auga lapuočių, rečiau spygliuočių miškuose.
Panašios rūšys: Jį galima supainioti su karpotuoju pumpotaukšliu (Lycoperdon perlatum) arba ropliaodžiu kukurdvelkiu (Calvatia utriformis).
Ilgasis kukurdvelkis (lot. Calvatia excipuliformis) – pumpotaukšlinių šeimos valgomas grybas, turintis geras maistines savybes.
Sinonimai: Calvatia saccata, Lycoperdon saccatum.
De plooivoetstuifzwam (Lycoperdon excipuliforme, synoniemen: Handkea excipuliformis, Calvatia excipuliformis) is een plaatjeszwam uit de familie Agaricaceae.
De soort komt voor op heide en in naaldbossen op zandgrond. Het is een vrij algemene verschijning.
Het vruchtlichaam kan tot 12 cm hoog worden en is knotsvormig met een duidelijke steel en kop. De oppervlakte is licht geelbruinachtig en bovenaan korrelig gestekeld.
Na het doorsnijden kan men in de kop de sporenmassa vinden, die olijfbruin is en later poederachtig wordt. De steriele basis is sponsachtig en wit. De steel is in de lengte gegroefd of geplooid. De sporen komen door een kratervormige opening naar buiten.
De plooivoetstuifzwam (Lycoperdon excipuliforme, synoniemen: Handkea excipuliformis, Calvatia excipuliformis) is een plaatjeszwam uit de familie Agaricaceae.
Fin a 15(20) cm. d'autëssa, con na sòrt ëd gamba. Pel da fòra da biancastr a brunastr, a uje (fin a 2 mm.) ch'a dròco. An madurand la pel a spariss. Gleba brun oliva, motobin separà da la sòrt ëd gamba.
A chërs ant ij bòsch.
A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Comestìbil.
Fin a 15(20) cm. d'autëssa, con na sòrt ëd gamba. Pel da fòra da biancastr a brunastr, a uje (fin a 2 mm.) ch'a dròco. An madurand la pel a spariss. Gleba brun oliva, motobin separà da la sòrt ëd gamba.
AmbientA chërs ant ij bòsch.
Comestibilità A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Comestìbil.
Purchawka fiolowata, czasznica workowata (Lycoperdon excipuliforme (Scop.) Pers.) – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lycoperdon,Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1772 r. Joannes Antonius Scopoli nadając mu nazwę Lycoperdon polymorphum var. excipuliforme. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1801 r. Christiaan Hendrik Persoon[1].
Ma ponad 50 synonimów łacińskich. Niektóre z nich[2]:
Nazwę polską podał Józef Jundził w 1830 r. Później gatunek ten w polskim piśmiennictwie mykologicznym opisywany był też jako czasza workowata i czasznica workowata[3]. Według aktualnych ustaleń taksonomicznych (Index Fungorum) należy do rodzaju Lycoperdon (purchawka), tak więc nazwa nadana przez J. Jundziłła jest zgodna z nazwą naukową.
Wysokość przeważnie 8-12 cm, czasami do 15 cm, ale zdarzały się wyjątkowe okazy o wysokości do 26 cm. Szerokość do 5,5, czasami do 9,5 cm. Kształt maczugowaty lub buławowaty, czasami odwrotnie gruszkowaty. Podstawa czasami bywa pofałdowana lub dołkowana. Zewnętrzna osłona (egzoperydium) u młodych okazów biała, matowa i gładka, potem szorstka, drobnoziarnista i strupowata. U dojrzałych owocników staje się jasnobrązowa lub orzechowa. Szczytowa część owocnika pokryta delikatnymi kolcami skupionymi stożkowato. Kolce łatwo odpadają, pozostawiając po sobie tylko słabo widoczny wzorek. Osłona wewnętrzna (endoperydium) jest cienka, gładka o barwie od ochrowej przez szarobrązową do rdzawobrązowej. Obydwie osłony podczas dojrzewania owocnika wraz ze znajdującą się w środku kłaczkowatą glebą rozpadają się na fragmenty, które dość długo utrzymują się obok na podłożu. Po ich odpadnięciu pozostaje dość trwałe, słupowate lub kielichowate podglebie o brązowej barwie[4].
Zarodniki brązowe, kuliste, o średnicy 4-5,5 µm, brodawkowanej powierzchni i jednej kropli wewnątrz. Czasami zachowują się na nich krótkie (do 3 µm) sterygmy. Włośnia jest łamliwa, jej strzępki mają grubość do 10 µm, są dichotomicznie rozgałęzione, hialinowe lub w różnych odcieniach brązu i posiadają wydłużone jamki[4]. Jeden owocnik purchawki może wyprodukować aż 7 bilionów zarodników[5].
Opisano występowanie purchawki fiolowatej w Ameryce Północnej, Środkowej, Południowej i w Europie[6]. W Polsce jest pospolita[3].
Pojawia się od lipca do listopada w lasach liściastych i iglastych, na polanach, łąkach, rzadziej w parkach miejskich, na torach kolejowych. Pozostałości starych owocników utrzymują się czasami do lata następnego roku[3].
Saprotrof[3]. grzyb jadalny za młodu, dopóki w środku jest biało zabarwiony[5].
Charakterystyczną cechą odróżniającą purchawkę fiolowatą od podobnych gatunków jest fakt, że jej dojrzały owocnik nie otwiera się otworem na szczycie, lecz niemal cały rozpada na fragmenty[5]. W budowie mikroskopowej odróżnia ją brodawkowatość zarodników i nieseptowana włośnia[4].
Purchawka fiolowata, czasznica workowata (Lycoperdon excipuliforme (Scop.) Pers.) – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae).
Lycoperdon excipuliforme (Giovanni Antonio Scopoli ex Christian Hendrik Persoon, 1801), sin. Lycoperdon saccatum (Vahl, 1794), din încrengătura Basidiomycota în familia Agaricaceae și de genul Lycoperdon[1] este o specie de ciuperci saprofită și, atât timp cât este tânără, comestibilă, denumită în popor ghioaga iepurilor.[2] Buretele se dezvoltă în România, Basarabia și Bucovina de Nord preferat în păduri de foioase, dar, de asemenea, pe peluze și prin câmpii. Timpul apariției este din iulie până în noiembrie.[3][4]
Ghioaga iepurilor poate fi confundată cu alte soiuri ale genului sau celor strâns înrudite, cu toate comestibile, cum sunt Bovista aestivalis sin. Lycoperdon ericetorum,[6] Bovista plumbea,[7] Lycoperdon candidum sin. pedicellatum,[8] Lycoperdon echinatum,[9] Lycoperdon ericaeum,[10] Lycoperdon marginatum (se spune că ar conține substanțe psiho-active),[11] Lycoperdon molle,[12] Lycoperdon nigrescens sin. foetidum,[13] Lycoperdon pedicellatum,[14] Lycoperdon perlatum,[15] Lycoperdon pyriforme,[16] Lycoperdon umbrinum,[17] Lycoperdon utriforme[18] sau Calvatia cretacaea,[19] dar, de asemenea, cu forme deschise ale otrăvitorului Scleroderma citrinum sin. vulgare.[20]
Pe vremuri, praful buretelui sau carnea, uscată în stadiu tânăr și apoi frământată, a fost aplicată (dar și cel ale altor soiuri comestibile din acest gen) ca antihemoragic[21][22] și, de asemenea, ca antiseptic (până astăzi la țară).[23][24]
Ghioaga iepurilor este comestibilă și delicată cât culoarea glebei este complet albă, dar nu se potrivește cu fierberea ei, devenind vâscoasă. Înainte de preparare, la fel ca la cașul ciorii, cuticula trebuie să fie îndepărtată (merge cu ușurință) deoarece are o textură tare, ca de piele. Mai departe, ciuperca nu se spală niciodată, deoarece interiorul ei se comportă ca un burete, va absorbii apa, astfel compromițând prelucrarea ulterioară a ciupercii.[25]
Lycoperdon excipuliforme (Giovanni Antonio Scopoli ex Christian Hendrik Persoon, 1801), sin. Lycoperdon saccatum (Vahl, 1794), din încrengătura Basidiomycota în familia Agaricaceae și de genul Lycoperdon este o specie de ciuperci saprofită și, atât timp cât este tânără, comestibilă, denumită în popor ghioaga iepurilor. Buretele se dezvoltă în România, Basarabia și Bucovina de Nord preferat în păduri de foioase, dar, de asemenea, pe peluze și prin câmpii. Timpul apariției este din iulie până în noiembrie.
Гриб має довгасте біле плодове тіло, яке з часом стає ніби ясно–коричневим. Форма його обернено грушоподібна або булавоподібна. Заввишки до 17 см, у діаметрі до 11 см у верхній споровій частині. Якщо уважно придивитись до плодових тіл, то у верхній частині під час визрівання можна помітити в одних грибів бородавчасті утворення, в інших — ніби голчасті, а ще в інших — лускаті або зернисті.
Головач довгастий утворює плодові тіла у травні–жовтні.
Головач довгастий — гриб, який вживають тільки у молодому віці, зрілі та старі плодові тіла небезпечні для життя.
Handkea excipuliformis, là một loài nấm trong họ Lycoperdaceae.
Loài này là một cây nấm to, nó có thể đạt kích thước rộng 12 cm (4,7 in) và cao 20 cm (7,9 in). Nó phân bố rộng rãi ở các khu vực ôn đới phía bắc, thường xuyên mọc ở vùng đất cây thạch nam cát. Loài này đã tưng được đặt vào nhiều chi khác nhau như Bovista, Lycoperdon, Calvatia, và Utraria. Năm 1989, nhà nghiên cứu nấm Đức Hanns Kreisel đã mô tả chi Handkea bao gồm các loài Calvatia.
Handkea excipuliformis, là một loài nấm trong họ Lycoperdaceae.
Loài này là một cây nấm to, nó có thể đạt kích thước rộng 12 cm (4,7 in) và cao 20 cm (7,9 in). Nó phân bố rộng rãi ở các khu vực ôn đới phía bắc, thường xuyên mọc ở vùng đất cây thạch nam cát. Loài này đã tưng được đặt vào nhiều chi khác nhau như Bovista, Lycoperdon, Calvatia, và Utraria. Năm 1989, nhà nghiên cứu nấm Đức Hanns Kreisel đã mô tả chi Handkea bao gồm các loài Calvatia.