Nornik wąskogłowy[2] (Microtus gregalis) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, występujący w Azji Środkowej i na azjatyckich wybrzeżach Oceanu Arktycznego. Gatunek został opisany naukowo w 1799 roku przez P.S. Pallasa[3][4].
Występuje w tundrze, na równinach, oraz górskich stepach i łąkach. Na obszarach leśnych i półpustynnych zamieszkuje otwarte tereny trawiaste. Żyje w grupach, w okresach dużej liczebności tworząc kolonie. Na Syberii i w Kazachstanie jest szkodnikiem upraw. Gryzonie te przenoszą kilka chorób zakaźnych, takich jak zapalenie mózgu, dżuma i tularemia[3].
Okres rozrodczy tego gryzonia przypada na ciepłe miesiące roku, ale w tundrze często zaczyna się przed stopieniem śniegu (luty-marzec). Typowo w ciągu roku samica wydaje na świat 4 do 5 miotów, liczących do 12 młodych[3].
Gryzonie te mają długość ciała od 10 do 13 cm i ogon długości 2–4 cm. Ubarwienie ciała od żółtawego (ochra) do brązowego, z jasnymi końcami włosów na bokach i grzbiecie. Często na grzbiecie występuje ciemniejszy pas. Wąska czaszka ułatwia im przeciskanie przez szczeliny o szerokości 1,5–2 cm[5].
Nornik wąskogłowy tworzy cztery oddzielne populacje, żyjące na dużych obszarach Azji. Zwierzęta te zamieszkują obszary od poziomu morza do 4000 m n.p.m. Występują na stepach Azji Środkowej na wschód od Wołgi po Amur, w dorzeczu Leny, w pobliżu ujścia Obu i wzdłuż wybrzeży wschodniej Syberii, na wschód od półwyspu Tajmyr[4]. Populacje te mogą być w rzeczywistości osobnymi, choć spokrewnionymi gatunkami. Nornik wąskogłowy jest uznawany za gatunek najmniejszej troski, mimo wahań jego liczebność jest stabilna[3].
Nornik wąskogłowy (Microtus gregalis) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, występujący w Azji Środkowej i na azjatyckich wybrzeżach Oceanu Arktycznego. Gatunek został opisany naukowo w 1799 roku przez P.S. Pallasa.
