Wilga maskowa[3], wilga chińska[4] (Oriolus chinensis) – ptak wędrowny z rodziny wilgowatych (Oriolidae), występujący w południowej Azji.
Wyróżniono kilkanaście podgatunków O. chinensis[5][6][7][3]:
Wilga chińska występuje w całej Azji Południowo-Wschodniej oraz w Indiach i Chinach. Szczególnie często widywana jest w Ghatach Zachodnich. Zimą, niektóre osobniki odbywające lęgi na Półwyspie Indochińskim, migrują do Singapuru, gdzie są nierozróżnialne od lokalnych podgatunków.
Środowiskiem naturalnym tego gatunku są nadmorskie lasy i namorzyny, ale równie często występuje w przestrzeniach zurbanizowanych, takich jak parki czy ogrody. Wilgi chińskie rzadko przebywają na ziemi. Żerują głównie w koronach drzew, jednak unikają zwartych kompleksów leśnych.
Długość ciała około 27 centymetrów. Upierzenie samca jasnożółte, ponadto czarny pas dookoła głowy przebiegający w okolicach oczu, skrzydła czarno-żółte, różowy dziób, szare nogi i czerwone oczy. Upierzenie samicy podobne, ale ciemniejsze. Osobniki juwenilne mają białawy spód ciała z ciemnymi prążkami, szary dziób i jaśniejszy pas okalający głowę.
Gniazdo w kształcie filiżanki zawieszone jest na rozwidleniu na końcu cienkiej gałęzi, wysoko na drzewie. Wilgi chińskie budują je z kory, małych gałęzi, traw i korzeni. Do tak przygotowanego gniazda samica składa 2-3 błękitnobiałe jaja z brązowymi kropkami. Okres inkubacji trwa około 2 tygodni.
Wilgi chińskie żywią się jagodami, a w szczególności figami, ponadto dużymi owadami i małymi zwierzętami (również pisklętami).
Wilga maskowa, wilga chińska (Oriolus chinensis) – ptak wędrowny z rodziny wilgowatych (Oriolidae), występujący w południowej Azji.