Böyükgüllü zöhrəçiçəyi (lat. Cypripedium macranthum)[1] - zöhrəçiçəyi cinsinə aid bitki növü.[2]
Böyükgüllü zöhrəçiçəyi (lat. Cypripedium macranthum) - zöhrəçiçəyi cinsinə aid bitki növü.
Der Großblütige Frauenschuh (Cypripedium macranthos) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Cypripedium in der Familie der Orchideen (Orchidaceae).
Der Großblütige Frauenschuh ist eine ausdauernde Pflanze mit einem kurzen, dicken Rhizom, die Wuchshöhen von 25 bis 40 Zentimeter, seltener nur 15 oder bis 50 Zentimeter erreicht. Der kahle oder nur wenig behaarte Stängel trägt drei bis vier Blätter. Diese sind oval, zugespitzt, 10 bis 15 × 6 bis 8 Zentimeter groß. Die Blüten stehen einzeln, selten zwei pro Pflanze. Der Fruchtknoten ist kahl oder zerstreut behaart. Die Hochblätter messen 7 bis 14 × 3 bis 3,5 Zentimeter. Blütenstiel und Fruchtknoten sind 3 bis 4,5 Zentimeter lang. Das obere äußere Perigonblatt misst 3,2 bis 5,3 × 2 bis 3,4 Zentimeter. Das untere äußere Perigonblatt misst 2,8 bis 4 × 1,4 bis 2 Zentimeter und ist am Rand kahl. Die Perigonblätter sind purpur oder rosa gefärbt, mit dunkleren Nerven. Selten sind sie auch weiß oder cremefarben. Die Lippe ist 3 bis 5,5 Zentimeter lang, mit einer 1,5 Zentimeter großen Öffnung. Das Staminodium ist länglich-oval.
Blütezeit ist von Mai bis Juli.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 20, selten 22.[1]
Der Großblütige Frauenschuh kommt im gemäßigten Osteuropa, Sibirien, dem hernöstlichen Russland, Korea, Japan und Taiwan in Wiesen, Gebüschen, in Wäldern an feuchten Standorten in lichtem Schatten und an Flussufern in Höhenlagen bis 2400 Meter vor. Er wächst in humusreichen, nicht staunassen Böden. Das Gesamt-Verbreitungsgebiet reicht vom östlichen Weißrussland bis Japan.[2]
Der Großblütige Frauenschuh wird selten als Zierpflanze für Gehölzgruppen und Gefäße genutzt. Die Art ist seit spätestens 1829 in Kultur.
Der Großblütige Frauenschuh (Cypripedium macranthos) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Cypripedium in der Familie der Orchideen (Orchidaceae).
Эре чәчәкле кәккүк читеге (лат. Cypripedium macranthos Sw., 1800) — орхидеячәләр гаиләлегенә караган үсемлекләр төре.
Эре чәчәкле кәккүк читеге (лат. Cypripedium macranthos Sw., 1800) — орхидеячәләр гаиләлегенә караган үсемлекләр төре.
Cypripedium macranthos, the large-flowered cypripedium, is a species of orchid. It is native to Belarus, Russia (European Russia and Siberia), Mongolia, Japan, Korea, Taiwan and China (Hebei, Heilongjiang, Jilin, Liaoning, Nei Mongol, Shandong).[1][2]
Cypripedium macranthos, the large-flowered cypripedium, is a species of orchid. It is native to Belarus, Russia (European Russia and Siberia), Mongolia, Japan, Korea, Taiwan and China (Hebei, Heilongjiang, Jilin, Liaoning, Nei Mongol, Shandong).
Cypripedium macranthos es un miembro del género Cypripedium dentro de la familia Orchidaceae. Se distribuye por todo el continente asiático.
Se encuentra en Bielorrusia, Rusia asiática, China, Mongolia, Japón, Corea y Taiwán en el humus y suelos drenados en los bosques planifolios y matorrales en las laderas de alturas de 500 a 2300 metros.
Es una orquídea de tamaño medio, de entre 15 y 5 cm, que prefiere el clima frío.[1] Tiene un hábito terrestre con un tallo que lleva 3 a 6 hojas, oblongas, alternas y plegadas que florece en la primavera y principios del verano en una inflorescencia terminal, lila o púrpura, erecta, con 1 a 2 flores con grandes brácteas como hojas.[2]
Cypripedium macranthos fue descrita por Peter Olof Swartz y publicado en Kongl. Vetenskaps Academiens Nya Handlingar 21: 251. 1800.[3]
El nombre del género viene de « Cypris», Venus, y de "pedilon" = "zapato" o "zapatilla" en referencia a su labelo inflado en forma de zapatilla.
macranthos; epíteto griego de μακροϛ, macros que significa "grande, largo".[4]
Cypripedium macranthos es un miembro del género Cypripedium dentro de la familia Orchidaceae. Se distribuye por todo el continente asiático.
Cypripedium macranthos ou sabot de Vénus à grandes fleurs est une espèce de plante herbacée vicace de la famille des Orchidaceae du genre Cypripedium.
On le trouve en Sibérie, en Corée, au Japon, en Chine et à Taïwan, dans les sous-bois et les champs. Il apprécie une ombre légère et le bord des rivières, ainsi que les sols riches en humus. Il croît jusqu'à 2 400 mètres d'altitude.
Cypripedium macranthos ou sabot de Vénus à grandes fleurs est une espèce de plante herbacée vicace de la famille des Orchidaceae du genre Cypripedium.
Cypripedium macranthos is een soort uit de familie der orchideeën (Orchidaceae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Olof Peter Swartz in 1800. Cypripedium macranthos is verwant aan het in Europa voorkomende vrouwenschoentje (Cypripedium calceolus).[2]
Cypripedium macranthos groeit tot een hoogte van 30 à 35 cm. De soort heeft een alleenstaande grote bloem met een brede, bolvormige lip en drie kelkbladeren. Deze hebben roze en karmijnrode tinten. Cypripedium macranthos heeft brede bladeren met een gave bladrand.[3] Bloeit tussen juni en juli.[1]
Cypripedium macranthos komt voor in Europees Rusland, vanaf de bovenloop van de Dnjepr en het stroomgebied van de Wolga en Kama door het zuiden van Siberië, het noordoosten van Kazachstan, het noorden en noordoosten van China, Taiwan, het Koreaans Schiereiland, Japan en het Russische Verre Oosten, inclusief het Kamtsjatkaschiereiland, Sachalin en de Koerilen. De status van deze soort in Oekraïne en Wit-Rusland is onduidelijk.[1]
Cypripedium macranthos komt voor in een variëteit aan landschappen, op verschillende typen graslanden, bosschages, bossen, bosranden, hoogvenen, grazige berghellingen, beekdalen en riviervalleien. Kan worden aangetroffen tot op hoogten van 2.400 meter boven zeeniveau.[1]
De soort gaat in grote delen van het verspreidingsgebied in aantal achteruit, maar staat vooralsnog op de Rode Lijst van de IUCN als niet bedreigd te boek.[1]
Cypripedium macranthos is een soort uit de familie der orchideeën (Orchidaceae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Olof Peter Swartz in 1800. Cypripedium macranthos is verwant aan het in Europa voorkomende vrouwenschoentje (Cypripedium calceolus).
Obuwik wielkopłatkowy[3] (Cypripedium macranthos Sw.) – gatunek rośliny z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Występuje w Europie i Azji. Najdalej na zachód rośnie w Rosji nad górnym Dnieprem, w dorzeczu Wołgi i Kamy. Podawany był także z Ukrainy i Białorusi, ale te informacje uznawane są za wątpliwe. Dalej na wschód rośnie w rejonie Uralu, w południowej i wschodniej części Syberii sięgając po Kamczatkę, Wyspy Kurylskie i Japonię. Południowa granica zasięgu biegnie przez Kazachstan, Mongolię i Chiny, w których rośnie w części północnej i północno-wschodniej, poza tym na Tajwanie[4]. Gatunek uprawiany jest jako roślina ozdobna, także w Polsce[5][3].
Gatunek występuje w różnych zbiorowiskach roślinnych – w lasach i na ich skrajach, ale także na trawiastych zboczach, zawsze jednak na glebach żyznych, próchnicznych i przepuszczalnych. Na obszarach górskich rośnie do rzędnej 2400 m n.p.m. Kwitnie od czerwca do lipca, owocuje w sierpniu i wrześniu[6].
W północnych Chinach stwierdzono występowanie naturalnego mieszańca tego gatunku i obuwika pospolitego – Cypripedium ×ventricosum Swartz (Kongl. Vetensk. Acad. Nya Handl. 21: 251. 1800)[6].
Obuwik ten w czerwonej liście gatunków zagrożonych według IUCN ma status gatunku najmniejszej troski (LC), jednak w wielu obszarach (Korea, Mongolia, Rosja) rejestrowany jest spadek jego liczebności. Gatunek ujęty jest w załączniku II Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (CITES)[4].
Obuwik wielkopłatkowy (Cypripedium macranthos Sw.) – gatunek rośliny z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Występuje w Europie i Azji. Najdalej na zachód rośnie w Rosji nad górnym Dnieprem, w dorzeczu Wołgi i Kamy. Podawany był także z Ukrainy i Białorusi, ale te informacje uznawane są za wątpliwe. Dalej na wschód rośnie w rejonie Uralu, w południowej i wschodniej części Syberii sięgając po Kamczatkę, Wyspy Kurylskie i Japonię. Południowa granica zasięgu biegnie przez Kazachstan, Mongolię i Chiny, w których rośnie w części północnej i północno-wschodniej, poza tym na Tajwanie. Gatunek uprawiany jest jako roślina ozdobna, także w Polsce.
Cypripedium neoparviflorum é uma espécie de orquídea terrestre, família Orchidaceae, que habita a Manchúria, na China.[1]
Cypripedium neoparviflorum é uma espécie de orquídea terrestre, família Orchidaceae, que habita a Manchúria, na China.
The Large-flowered Cypripedium (Cypripedium macranthos) là một loài lan Cypripedium.
Phương tiện liên quan tới Cypripedium macranthos tại Wikimedia Commons
The Large-flowered Cypripedium (Cypripedium macranthos) là một loài lan Cypripedium.
По данным Королевских ботанических садов в Кью[8]:
Разновидности:
Гибридные формы:
По данным Missouri Botanical Garden, вид включает следующие вариации[10]:
По данным Королевских ботанических садов в Кью[8], природных разновидностей нет.
Cypripedium × xventricosum — Cypripedium calceolus × Cypripedium macranthos Sw. 1800
В России встречается на юго-западе Центрального, на юго-востоке Северного, в Волго-Вятском и Уральском районах, на юге Сибири и Дальнем Востоке, включая Курильские острова и юг Камчатки. Также встречается в Северном Казахстане, Монголии, Китае, на п-ове Корея и в Японии. Ранее произрастал на Украине в Черниговской области.
Светлые лиственные и смешанные леса, лесные поляны, заросли кустарников.
Цветёт в июне — начале июля.
Семенное размножение ослаблено[11]. Прорастание и развитие растения происходит лишь при симбиозе со специфичными почвенными грибами. После прорастания, первые три года проросток ведёт подземный образ жизни. Зацветает на 10—15 год после прорастания семени.
Вегетативное размножение происходит за счет подземного корневища, которое нарастает очень медленно (2—4 мм в год). Обладает способностью переходить в состояние покоя на несколько лет, существуя при этом в подземном состоянии за счет грибов — симбионтов.
Предпочитает увлажненные, но дренированные почвы с большим содержанием гумуса[12].
Травянистые многолетники с длинным и тонким ползучим корневищем.
Корневище растет очень медленно — 2—4 мм в год. Предельный возраст башмачков на территории России неизвестен, у близкого североамериканского вида обнаружены корневища в возрасте 23 лет.
Стебли 25—50 см высотой.
Листья эллиптические, цельнокрайние, стеблеобъемлющие, длиной 8—16 см и шириной 4—8 см.
Соцветие закладывается в почке заранее — за два года до цветения.
Цветки крупные (до 10 см в диаметре), цвет может варьировать от розового до тёмно-красного и чисто белого. В разгар цветения источают приятный аромат, напоминающий ваниль.
Губа до 7 см длины, сильно вздутая в виде туфельки с узким отверстием, края которого заворачиваются внутрь, образуя оторочку, расширенную в тупые лопасти. Цветков 1—2.
Стаминодий беловатый с фиолетово-пурпурными крапинками, до 1,5 см длины.
Рыльце щитковидное.
В культуру башмачок крупноцветковый был введён Петербургским Императорским ботаническим садом в начале прошлого века[13].
Медленнорастущий вид. Используется в садоводстве как декоративно-цветущее растение. Известно довольно много сортов.
Зоны морозостойкости: 3—6[14], согласно другому источнику: 4—7а[15].
Освещение — 70 % от прямого солнечного света.
Размножается семенами (сеянцы зацветают в возрасте 10—15 лет) и делением корневищ[13].
Почвы с нейтральным pH[15].
Для выращивания в контейнере рекомендуется следующий состав почвенной смеси: листовой перегной (из листьев липы и берёзы), торф волокнистый бурый, песок, доломитовая мука, древесный уголь фракции 3—5 мм в соотношении 1:1:1:0,5:0,5.
Для выращивания в открытом грунте: торф, листовой перегной, доломитовая мука или известняковая крошка, песок крупнозернистый в соотношении 2:1:0,5:0,5. В субстрат можно добавить труху древесины хвойных пород или дуба, керамзит и дробленую лаву[16].
Другой вариант почвенной смеси: 1 часть суглинистые почвы, 2 части песка, 2 дробленой коры сосны, 1 часть измельченных листьев[17].
Используются контейнеры у которых ширина в два раза должна превышает высоту, с большим количеством дренажных отверстий. В качестве дренажа используют 3—5 см известкового гравия. Для молодых растений используются контейнеры высотой 12—15 см и шириной 20—25 см.
При культивировании растений в контейнерах каждый год, весной производится пересадка.
У высаженных в гряды взрослых растений диаметр корневой системы может достигать 60—70 см в диаметре при глубине до 30 см. При выращивании в грядах пересадка производится не чаще одного раза в 4—5 лет. Лучшим временем пересадки является август, после пожелтения и начала отмирания листьев.
Использование мульчи не рекомендуется, так как это может привести к нежелательному закисанию субстрата.
Почки у башмачков зимуют под уровнем почвы (на глубине 1—1.5 см). Над почвой они появляются лишь весной. Для укрытия можно использовать дубовые листья. Контейнеры зимуют вкопанными в грунт с утеплением по краям и сверху пенопластом[16].
В ГБС вегетирует с апреля по сентябрь. Цветёт нерегулярно и слабо в мае. Не плодоносит. Высота 15 см. Выращивается в тени[18]. В Солнечногорском районе Московской области регулярно цветёт и плодоносит. Почва – бедный органикой (гумус по Тюрину 4,65%, подвижный азот 1,47 мг на 100 г) тяжёлый суглинок, разрыхлённый добавкой крупного песка и некислого торфа и известкованный (pH солевой вытяжки 6,7). 1/3 дня место посадки находится в неплотной тени[19].
Редкий вид. Внесен в Красную книгу РФ.
Встречается в 13 заповедниках. Необходимы своевременное выявление сохранившихся популяций, особенно в западной части ареала, создание ряда заказников и микро- заказников для сохранения их местообитаний, действенное запрещение сбора растений. Выращивается во многих ботанических садах[20].
Относится к числу охраняемых видов (II приложение CITES)
Декоративное садовое растение.
В народной медицине в качестве седативного средства при различных нервных и психических заболеваниях, при головной боли, в гинекологии, при сердечно-сосудистых заболеваниях и др.
По данным Королевских ботанических садов в Кью:
Sacodon macranthos (Sw.) Raf., 1838 Cypripedium calceolus var. rubrum Georgi, 1775 Cypripedium thunbergii Blume, 1859 Cypripedium speciosum Rolfe, 1911 Cypripedium macranthos var. flavum Mandl, 1924 Cypripedium rebunense Kudô, 1925 Cypripedium macranthos var. albiflorum Makino, 1926 Cypripedium macranthos var. speciosum (Rolfe) Koidz., 1926 Cypripedium speciosum var. albiflorum Makino, 1926 Cypripedium macranthos var. maximum Nakai, 1940 Cypripedium macranthos f. rebunense (Kudô) Ohwi, 1953 Cypripedium thunbergii f. albiflorum (Makino) Okuyama, 1955 Cypripedium macranthos nothof. alboroseum Aver., 1999 Cypripedium macranthos nothof. albostriatum Aver., 1999 Cypripedium macranthos var. atropurpureum Aver., 1999大花杓兰(学名:Cypripedium macranthos)为兰科杓兰属下的一个种。
|access-date=
中的日期值 (帮助)
アツモリソウ(敦盛草、学名:Cypripedium macranthos var. speciosum、シノニムCypripedium macranthum var. speciosum)は、ラン科アツモリソウ属の多年草。
花は3 - 4cm程の袋状で、赤紫色。茎の頂上に通常1花、まれに2花つける。全体の高さ30 - 50cm、葉は3 - 5枚が互生する。冬は落葉する。北海道から本州に分布する。寒冷地を好み、北へ行くほど低山でも見られるようになる。草原、明るい疎林に生育する。本種全体としてはベラルーシ東部から温暖な東アジアに分布。和名は、袋状の唇弁を持つ花の姿を、平敦盛の背負った母衣(ほろ)に見立ててつけられている。また、この命名は熊谷直実の名を擬えた同属のクマガイソウと対をなしている。
栽培目的で乱獲されることが多いラン科の中でも、最も激しく乱獲、盗掘される種類である。そのため、「絶滅のおそれのある野生動植物の種の保存に関する法律」(平成四年六月五日法律第七十五号)にもとづき、1997年に「特定国内希少野生動植物種」に指定されるに至った。現在では環境大臣の許可をうけた場合などの例外を除き、採集等は原則禁止である。違反した場合、一年以下の懲役又は百万円以下の罰金に処せられる。
ちなみに「特定国内希少動植物種」を栽培することは禁止されていない。販売・購入についても、国内希少動植物種は原則譲渡禁止だが、特定国内希少動植物種の場合は無菌播種などによって人工的に増殖された個体は、環境大臣及び農林水産大臣への届け出をした者であれば販売、頒布等の業(特定事業)をおこなうことができる。また、譲受け等をする者(法人である場合にはその代表者)は届出業者に住所氏名を提示し、書類記録を提出してもらえば譲受け等をすることができる。
近年までアツモリソウ類の無菌播種はきわめて困難とされていたが、培養に必要な特殊条件(培地の無機塩濃度の減量、暗所培養、種子および苗の低温処理、未熟種子の利用または長時間の洗浄処理、種類によっては微量の植物ホルモンの添加、等々)が解明され、現在は大量の苗を生産することが可能になっている。一部の業者は園芸的にすぐれた個体同士の交配育種も進めており、今後は園芸植物としての発展が期待される。
ただし北方寒冷地の植物であるため、暖地での栽培は20℃程度以上に気温が上昇しないよう栽培に適する温度を維持する必要がありきわめて困難である。
なお、人工増殖によって標準個体の価値は相対的に下がり続けているにもかかわらず、国産アツモリソウの盗掘は続いている。草原の管理放棄による植生遷移などが加わり、自然状態では存続が難しい個体数になってしまった自生地も多い。野生個体群の存続についてはますます楽観できない状況になりつつある。
日本のアツモリソウの仲間には、ホテイアツモリソウ(布袋敦盛草 C. macranthos var. hotei-atsumorianum Sadovsky)、レブンアツモリソウ(礼文敦盛草 C. marcanthos var. rebunense)、同属のキバナアツモリソウ(黄花敦盛草 C. guttatum Sw. var. yatabeanum (Makino) Pfitzer)があり、いずれも寒冷地を好む。
日本国外産の近縁種では中国産の雲南緑花アツモリソウ、台湾産の台湾黄花アツモリソウ(Cypripedium segawai Masam.)、北米産のプベッセンス(Cypripedium pubescens)、レギナエ(C. reginae)などが比較的栽培しやすい種類とされている。しかしいずれも耐暑性が高いとは言いがたく、関東以南では(普通の栽培家には)長年の栽培維持は難しい。レギナエのように観賞価値の高い種類は国内での人工繁殖も進められているが、多くの種類ではいまだ野生採集由来の販売個体が主流である。自然保護の視点から見れば、仮に栽培適地であったとしても、本属の原種個体の入手・栽培には慎重になるべきだろう。
絶滅危惧II類 (VU)(環境省レッドリスト)
アツモリソウ(敦盛草、学名:Cypripedium macranthos var. speciosum、シノニムCypripedium macranthum var. speciosum)は、ラン科アツモリソウ属の多年草。
복주머니란 또는 개불알꽃(Cypripedium macranthum)은 난초과의 여러해살이풀이다. 근경은 짧고 굵은 수염뿌리가 많이 있으며, 줄기는 털이 있고 곧게 선다. 길이 30-50cm이며, 잎은 3-4장이 어긋나고, 거친털이 있는 넓은 달걀형이다. 꽃은 붉은색 또는 흰색이고, 꽃받침 위쪽은 넓은 달걀형이다. 옆의 꽃받침 2개는 서로 붙었고, 곁꽃잎 2장은 끝이 뾰족하다. 입술꽃잎은 주머니 모양이며, 열매는 타원형의 삭과이고 개화기는 5-6월이다. 분포지는 한국·중국·일본·시베리아·동유럽 등이다. 그리고 2012년부터 정부에서 멸종위기 Ⅱ급[1] 식물로 지정했다.
복주머니란 또는 개불알꽃(Cypripedium macranthum)은 난초과의 여러해살이풀이다. 근경은 짧고 굵은 수염뿌리가 많이 있으며, 줄기는 털이 있고 곧게 선다. 길이 30-50cm이며, 잎은 3-4장이 어긋나고, 거친털이 있는 넓은 달걀형이다. 꽃은 붉은색 또는 흰색이고, 꽃받침 위쪽은 넓은 달걀형이다. 옆의 꽃받침 2개는 서로 붙었고, 곁꽃잎 2장은 끝이 뾰족하다. 입술꽃잎은 주머니 모양이며, 열매는 타원형의 삭과이고 개화기는 5-6월이다. 분포지는 한국·중국·일본·시베리아·동유럽 등이다. 그리고 2012년부터 정부에서 멸종위기 Ⅱ급 식물로 지정했다.